บทที่ 11 ขอโทษ
ไม่ทันได้เดินเข้าคอนโด ก็เจอคนใจร้ายยืนดักรออยู่ข้างหน้าแถมยังทำเสียงไม่พอใจใส่กันอีก
“ลิตา!!!”ฉันไม่สนใจเขาแล้วรีบเดินเข้าคอนโดไปแต่กลับโดนเขา เดินเข้ามาดักตรงหน้า
“ลิตา!!! ไม่ได้ยินที่ผมเรียกเหรอ!!!!”
“ได้ยินค่ะ ”
“แล้วทำไมยังไม่หยุด”
“แล้วทำไมฉันต้องหยุด”
“หนิลิตา คุณหยุดประชดฉันสักทีได้ไหม”
“ฉันไม่ได้ประชดคุณ”
“แล้วคุณเป็นอะไรของคุณ”
“😒”ฉันไม่เข้าใจผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ เขาไม่รู้ตัวจริงๆเหรอว่าตัวเองอะไรผิด อยากจะบ้าจริงๆ
“ทำไหมมองหน้าผมแบบนั้น”
“นี่คุณไม่รู้ตัวจริงๆเหรอคุณกรคุณ!!!!”
“โอเคผมขอโทษ”
“ขอโทษฉันทำไม!!!!”
“ที่ผมทำแบบนั้นผมมีเหตุผล”เหตุผลอะไร ฉันไม่เห็นมันจะมีเหตุผลอะไรเลย
“เหตุผลอะไร!!!! ฉันยังหาเหตุผลไม่ได้เลย อ่อมีสิ ฉันลืมไปคุณไม่แคร์อยู่แล้วหนิ ยังไงคุณก็เลือกพวกเธอ!!!!”
“ลิตา!!!! มันจะมากเกินไปแล้ว”
“หึ...”
“ถ้ายังเป็นคนไม่มีเหตุผลแบบนี้ฉันว่าฉันเองก็ไม่มีอะไรจะคุยกับเธอแล้วเหมือนกัน”พูดจบเขาก็เดินจากไปทันที เขาคงไม่แคร์ฉันจริงๆ
“คนบ้า!!! คุณมันบ้าที่สุดดดด”
รุ่งเช้า
วันนี้เป็นวันที่ฉันจะต้องไปคุยงาน และเลือกพรีเซ็นเตอร์ให้กับทางบริษัทของคุณกรคุณ
“ไม่อยากเจอเขาเลย”ฉันบ่นเบาๆ
“บ่นอะไรค้าบบ”
“พี่บอสสส......”
“บ่นอะไรพี่ได้ยินนะ”
“ป่าวค่ะ พี่บอสไปทำอะไรยัยแสบค่ะมาบ่นให้ลิตาฟังทั้งวันเลย”
“55555 บ่นว่าอะไรเหรออ”
“อยากฟังจริงๆเหรอคะ?”
“ใช่ครับ😁”
“อยากจะฆ่าพี่บอสวันหล่ะ 10 รอบ เขาบอกว่าพี่ชอบกวนเขา”
“55555555”
“ไอ่บอส”
“ว่าไงครับคุณท่านประธาน”เขาพูดโดยไม่มองหน้าฉันเลยสักนิด
“เดียวแกช่วยเขาประชุมแทนฉันหน่อยนะ”
“ทำไมว่ะ”
“พี่กรรรร....”อยู่ๆก็หญิงสาวแต่งชุดนักศึกษารัดติ่วมาเกาะแขนคุณกรคุณ
“รอนานไหม”
“ไม่ค่ะ”
“พี่บอสลิตาไปรอในห้องนะคะ😊”ฉันเดินเข้ามาในห้องประชุมทันที
“ทะเลาะกันเหรอ”
“ป่าวค่ะ เออ.....ลิตาว่าเราเริ่มคุยงานกันเลยดีกว่านะคะ”
ฉันเริ่มคุยงานกับพี่บอสแทน เราเริ่มเลือกพรีเซ็นเตอร์กัน ลงความเห็นว่าจะเอาเนตไอดอลที่ดังอยู่ในตอนนี้ นั้นก็คือคุณ เคไลน์
กรคุณ
“อลิสกลับไปก่อนนะ”ผมหันไปพูดกับเธอ
“แต่พี่กรเป็นคนโทรชวนอลิสเองนะคะ”
“พอดีพี่มีงานด่วน”
“แต่!!!”
“อยากได้อะไรก็ไปซื้อ”ผมยื่นบัตรเครดิตให้เธอก่อนที่จะขึ้นกลับยังห้องทำงาน ผมเปิดกล้องดูก็เจอกับลิตาที่นั่งคุยงานกับไอ่บอส พอโหมดทำงานเธอดูเป็นอีกคนนึงเลยครับ ดูเก่ง และเป็นผู้นำมากๆ แล้วนี่ผมยิ้มอะไรครับบ้าไปแล้ว หรือผมจะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว....
“ไม่นะไอ่กร!!!!!”แต่ยังไงวันนี้ผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง!!!
ลิตา
“แล้วนี่ลิตากลับยังไงให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ลิตาเอารถมา”
“หวาเสียดายจังง...”
“แต่ถ้าพี่บอสอยากไปหายัยแสบก็ได้นะคะ”
“พี่ไปคอนโดเราได้จริงๆเหรอ”
“ไม่ได้!!!!”ใช่ค่ะคุณกรคุณ
“มานี่!!! มาคุยกันให้รู้เรื่อง”
“ปล่อยนะคุณกร ปล่อยฉัน!!!”เขาลากฉันมายังห้องของเขา ก่อนที่จะล็อคประตู
“อะไรของคุณ!!!!”
“ทำไมถึงให้ไอ่บอสขึ้นคอนโด!!!!”
“แล้วทำไมฉันจะให้เขาขึ้นคอนโดไม่ได้”
“นี่เธอ!!!!”
“ถ้าคุณจะมาชวนฉันทะเลาะฉันขอตัว!!!”
“เดียว!!!! เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง!!!คุณจะไปไหน”
“ก็ถ้าคุณจะมาชวนทะเลาะฉันขอบาย”
“คุณจะไม่คุยกับผมจริงๆเหรอลิตา”อยู่ก็เข้าโหมดดราม่าสะงั้น
“เออ.....”
“เหตุผลของผม ผมไม่อยากให้ทุกคนมองคุณในแง่ร้ายใช้ความรุนแรงอีกอย่างวันนั้นมีคนแอบถ่ายรูปคุณด้วย”จริงเหรอออ ฉันไม่รู้มาก่อนเลย
“โอเค ฉันขอโทษที่ฉันพูดจาแรงๆใส่คุณ”
“ฉันอารมณ์ร้อนไปหน่อย”
“ผมเองก็ขอโทษคุณ ที่พูดจาไม่ดีใส่คุณ”
ฟึ่บบ....อยู่ๆ เขาก็เข้ามากอดฉัน
“คิดถึงจัง.....”
บทที่ 12 ความแค้น ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมถึงเป็นแบบนี้ผมไม่ได้เจอใครที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มากนานแล้ว “เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ คุณกรคุณ” “เป็นสิ คุณทำให้ผมคิดถึงคุณเข้าแล้วว” “ฉันเองก็คิดถึงคุณค่ะ” “ทำไมคุณถึงทำให้ผมหึงได้ขนาดนี้” “55555อาจจะเป็นเพราะ...”เธอเอามือลูบมายังปากผมก่อนที่จะค่อยๆรูปลงมาเรื่อยๆ “จะเอาตรงนี้เลยเหรอหื้มมม” “55555ใจเย็นสิค่ะ คุณก็คิดแต่เรื่องแบบนั้นอย่างเดียวเลยนะ” “แล้วคุณไม่ชอบเหรออ หืมมม...” “ชอบค่ะ แต่บ้างครั้งก็แอบน้อยใจที่คุณคิดแต่เรื่องแบบนี้”ดูทำหน้าเขาสิไม่ให้ผมหลงได้ไง อ้อนขนาดนี้ “ก่อนหน้านี้อาจจะใช่แต่ตอนนี้ไม่แล้ว ผมว่าผมชอบคุณแล้วแหละคุณลิตา”ผมตัดสินใจบอกความจริงไป เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเธอเข้ามาทำให้ผมร้อนรน เธอเข้ามาทำให้ผมหึง “55555ฉันควรดีใจใช่ไหมค่ะ” “ใช่สิ” “รู้สึกดีจังแหะ...” “ผมเองก็เหมือนกัน” หลังจากเราได้นั่งคุยและปรับควา
บทที่ 13 ใครเจ็บที่สุด “พี่ลิตา” “อ้าวว แสบกลับมาตอนไหนแล้วเนี่ยย”ฉันรีบปาดน้ำตาทันที เพราะไม่อยากให้แสบรู้ว่าฉันกำลังร้องไห้เกี่ยวกับเรื่องของจันทร์เจ้า “พี่ร้องอีกแล้วเหรอ” “เปล่า...หิวไหม” “พี่เลิกแก้แค้นเถอะนะหนูเป็นห่วงพี่” “รู้ได้ไง” “หนูเป็นน้องพี่นะ พี่แปลกไปหนูก็รู้แล้ว”ใช่ยัยแสบรู้ใจฉันที่สุดถึงแม้จะเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้องกันก็เถอะ “แต่เขาเป็นคนทำให้จันทร์เจ้าต้องตายนะ” “พี่คะ แต่สิ่งที่พี่ทำมันคือการเอาหัวใจพี่ลงไปเล่นอยู่นะคะ พี่จันทร์เจ้าเข้าไม่อยู่แล้ว เขาไม่รู้สึกแล้วแต่พี่อะ พี่เจ็บแค่ไหน อาจจะเจ็บมากกว่าพี่จันทร์เจ้าด้วยซ่ำ” “แสบ.....ฮื่อๆๆๆ”ฉันโผล่ร้องไห้ออกมา กรคุณ ผมรู้ตัวเองว่าผมเริ่มชอบลิตาขึ้นมาทุกที ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม เพราะอะไรผมได้ชอบเธอขนาดนี้ ผมรุ้สึกไม่อยากให้ใครใกล้เธอและไม่อยากให้เธอใกล้ใคร พูดง่ายๆผมห่วงเธอมาก “อยู่ไหน” “อยู่ที่ทำงานค่ะ” “คุณเอาไลน์ฉันมาได้ไง!!!” “แล้ว
บทที่ 14 เลือกเธอเห็นสายตาคนที่นั่งอยู่ที่ตะทำงานของฉันแล้วรู้สึกขนลุกซู่ ทำไหมถึงทำหน้าอย่างนั้น“ไปไหนมา!!!!!”“กินข้าวไงค่ะ คุณกรคุณมีธุระอะไรเหรอเปล่าค่ะถึงมาหาฉันถึงบริษัท”สายตาทุกสายตากำลังมองฉัน ฉันเลยต้องเก็บอาการซะหน่อย“ทำไม พูดกับฉันแบบนี้ อีกอย่างถ้าไม่มีธุระฉันมาหาเธอไม่ได้เหรอไง!!!”“เออ...ได้สิคะ เออ...ลิตาว่าเราออกไปคุยกันด้านนอกดีกว่าค่ะ”“ทำไม...ต้องคุยด้านนอก”“เออ.....”ฉันหันไปมองสายตาทุกคนที่กำลังแอบมองฉันและคุณกรคุณ“ก็ได้!!!!😏”ฉันเลยพาเขาขึ้นมาคุยตรงดาดฟ้าของบริษัท“คิดถึงจังเลยยย....”อยู่ๆเขาก็เดินเข้ามากอดฉัน“อย่าค่ะ เดียวมีคนเห็น”ฉันพยายามจะสะบัดเขาออกไป เพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วมันจะดูไม่ดี“เธอเป็นอะไรของเธอลิตา”เขาผละฉันออกทันที“ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ฉันกลัวมีคนมาเห็นมันไม่ดีสำหรับคุณนะคะ”“ไม่ดีสำหรับฉันยังไง”“ก็....ก่อนหน้านี้คุณเป็นคนบอกฉันเองหนิ ว่าเราไม่ควรทำตัวเหมือนคนที่รู้จักกัน”“นั้นมันนานแล้ว แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว”“เออ...”คำพูดของเขาทำเอาฉันสตั้นไปชั่วขณะ“ฉันชอบเธอลิตา ฉันชอบเธอ!!!! เป็นแฟนกับฉันนะ”“😳”“ทำไมเธอไม่ชอบฉันเหรอ?”“ชอบค่ะ แ
บทที่ 15 ฉันชอบเธอมากจริงๆ 18+เอาตรงๆพอได้ยินก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะเสียสละเพื่อเราขนาดนี้ และคนที่ฉันอยากจะบอกมากที่สุดคือ ยัยจันทร์เจ้า ตอนนี้ผ่านมาแล้วครึ่งทางกับการแก้แค้นให้เธอ ฉันอยากเห็นฉากจบไวๆ“พี่ลิตาไปไหนค่ะ”ยัยแสบเห็นฉันเก็บเสือผ้าใส่กระเป๋า จริงๆไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ แค่คุณกรคุณเขาอยากให้ฉันไปนอน ค้างที่คอนโดของเขาก็แค่นั้น“พี่ไปนอนกับเพื่อน”“ไม่ใช่ไปหาพี่ชายคนนั้นหรอกนะคะ”ฉันหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะก้มลงเก็บเสื้อผ้าต่อ“ทำไม ถ้าเป็นคนนั้นจะทำไม”“พี่ลิตา!!!! สุดท้ายคนที่เป็นคนเจ็บจะเป็นพี่นะคะ”“หึ.... พี่จะไม่มีวันเจ็บเพราะผู้ชายคนนี้หรอก”คอนโดของกรคุณ“ผมรอคุณตั้งนาน ทำไมมาช้าจัง”“นานตรงไหนค่ะ ไม่ถึง 1 ชม ด้วยซ้ำ ก็คนมันคิดถึงหนิ”คุณกรคุณเดินเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง“คิดถึงจังเลยครับ”เขาพูดจบก็ก้มตัวจูบตรงไหล่ของฉัน“หื้มมม....หอมจังงง....”“หอมตรงไหน ฉันยังไม่ได้ โอ้ยยย....”อยู่ๆ ก็เจ็บแผลตรงที่ฝังยาคุมขึ้นมา“เป็นอะไร คุณไม่สบายเหรอ”“ปะเปล่าค่ะ แค่เจ็บแผล”“แผลอะไร”“ฉันพึ่งไปฝังยาคุมมาค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเราไปโรงพยาบาลกันเถอะ”“ไปทำไมคะ?”“
บทที่ 16 กลัวบริษัทเซนโทรไวฟ์ฉันมาถึงบริษัทก็เห็นยัยแจงเดินวนอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉัน เธอดูลุกลี้ลุกล้นเป็นพิเศษ“เป็นอะไร”ฉันเอ่ยถามเธอ“เออ....เมื่อวานฉันไปหาพี่ที่คอนโดไอ่แสบบอกพี่ไม่อยู่ไปนอนคอนโดของเพื่อน...คือ...”“คืออะไรหล่ะ”“ฉันแค่เป็นห่วงพี่หนะ”“เป็นห่วงฉันเรื่องอะไร”“ก็เรื่องของคุณกรคุณไงฉันเห็นพี่สนิทกับเขา”“อ่อ 55555 ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ถ้าเป็นเรื่องของนายคนนั้นหนะ”“พี่ดูสนิทกับเขามากนะคะ”“มานี่”ฉันเลยเรียกยัยแจงมาใกล้ ก่อนจะกระซิบว่า...“พี่ตกลงเป็นแฟนกับเขาแล้ว....”“แฟน!!!!”แววตาของยัยแจงเบิกขึ้นโตทันที“ใช่....🤭”“เออ...พี่คือฉัน...ฉันเป็นห่วงพี่นะ ฉันได้ยินว่าเขาเจ้าชู้มากควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า พี่จะคบกับผู้ชายแบบนี้จริงๆเหรอ”“อืมมม พี่รู้นะเรื่องนี้ เขาเลยไปเลิกกับผู้หญิงทุกคนไง หล่ะ”“อย่างงี้นี้เอง.....”“ทำไมคุณกรคุณเคยจีบแจงเหรอ”“ปะเปล่า.....ค่ะ ฉันแค่เป็นห่วงพี่ เห็นพี่กับเขาเมื่อวานเลยอยากจะบอกพี่เรื่องของเขา”“อ่อ ขอบใจนะ แต่พี่ว่าคนที่จะต้องเป็นห่วงก็คือคุณกรคุณนะ”“ทำไมเหรอคะ?”“ก็เพราะ.....”“สวัสดีครับคุณลิตา”“อ้าว คุณปรินสวัสดีค่ะ มาแต่เช้าเลยน
บทที่ 17 เรื่องปวดหัวฉันไม่ทันได้นั่ง ก็ต้องชะงักกับคำถามของคุณปริน เขาเอ่ยถามฉันพลางหยิบผลไม้เข้าปาก“เออ...ค่ะ”“ขอโทษนะครับที่ถามตรงๆ”“ไม่เป็นไรค่ะ”“ผู้ชายที่โชคดีคนนั้นเป็นใครครับ ผมอิจฉาจริงๆ”“คุณปรินก็พูดเกินไป”“ก็จริงนิครับ เออ....ถ้าผมพูดอะไรไม่เข้าหูขอโทษด้วยจริงๆนะครับ”“55555ไม่เลยค่ะ อย่างคิดมากนะคะ ถามได้ค่ะถ้าคุณปรินอยากรู้เรื่องไหน”“โอเคครับ ค่อยโล่งใจไปหน่อย เออแต่มไม่มีอะไรจะถามแล้วครับ แต่มีเรื่องจะบอก”“เรื่องอะไรเหรอคะ”“เลิกกันเมื่อไหร่บอกผมนะครับ”“ทำไมคะ?”“ผมจะได้จีบคุณต่อ”“😳”อะไรกันเนี่ยย เขาหมายถึงถ้าฉันเลิกกับกรคุณเขาจะจีบฉันเหรอ“เออ...คุณปรินก็พูดเกินไปนะคะ คุณรินโปรไฟล์ดีขนาดนี้สาวๆต้องเยอะแน่ๆเลยค่ะ”“แต่ฉันไม่ได้ชอบเขาหนิครับ ผมชอบคุณ”“เออ....”“5555ผมว่าพอแค่นี้เถอะ เดียวคุณจะอึดอัดเอา แต่ผมยังยื่นยันคำเดิมว่าถ้าคุณโสดเมื่อไหร่อย่าลืมบอกผมนะครับ”“ค่ะ ตกลง”อยู่ๆฉันก็ตอบตกลงโดยไม่รู้ตัว เอาจริงๆถ้าฉันเจอเขาเร็วกว่านี้ฉันอาจจะได้เขาเป็นแฟนแล้วก็ได้14 : 00 น.โครก...เสียงท้องของฉันเอง ทำไมต้องดังต่อหน้าผู้ชายด้วยเนี่ยยยย...“ผมคงให้คุณทำงานหนักเ
บทที่ 18 เรื่องแปลกคอนโดกรคุณระหว่างที่ผมรอลิตาอาบน้ำเสร็จ ผมก็นั่งรอเธออยู่บนเตียง และเหลือบไปเห็นรูปถ่ายใบเล็กๆ คนในรูปหน้าตาคุ้นๆ ผมกำลังเอื้อมมือหยิบรูปมาดู“คุณจะทำอะไร!!!! เอามานี่!!!!”อยู่ๆ ลิตาที่อยู่ในชุดผ้าขนหนู และแย่งกระเป๋าออกจากมือของผม“😳ผมแค่...”“เออ...ลิตาขอโทษค่ะ คือมันติดเป็นนิสัยแล้วอะคะ เวลาที่มีคนมาจับของของลิตา”“เออ..ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่เป็นไงบ้างวันนี้”“ดีค่ะ ทำงานกับคุณปรินสนุกดี”“เหอะคุณปริน...ชิ”“พี่คุณกำลังหึงงงลิตาใช่ไหมม ใช่ไหมมม”ฉันทำหน้าตาออดอ้อนสุดๆ“เหอะไม่ต้องเลยยย...😏”ฉันเดินไปนั่งตักคุณกรคุณก่อนที่จะใช้ลูกอ้อน“เดียวนะ....”“อะไรเหรอคะ”“เธอเอาสิ่งนี้ออกแล้วเหรอ”เขาชี้ไปที่ตรงที่ฉันฝังยาคุม“ก็....พี่คุณอยากให้ลิตาเอามันออกไม่ใช่เหรอคะ”“ใช่ พี่ถึงดีใจไงที่เธอเอามันออกไป เธอจะได้ไม่เจ็บไง”“หึ..😏”บางทีการที่ยอมเสียสละบางอย่าง มันอาจะทำให้เรื่องราวบ้าๆนี่ซะทีจริงๆ ฉันคิดอยู่นานว่าจะเอามันออกดีไหม เพราะมันจะเป็นผลดีต่อตัวของฉันเอง แต่ถ้าฉันพลาดขึ้นมาละก็คนที่ซวยคือฉัน เพราะฉันไม่ได้อยากจะพลาด แต่ถ้ามองในมุมกลับกันมันจะทำให้เรื่องราวจบเร็วข
บทที่ 20 รู้สึกดีโปรเจคของฉันที่ฉันทำกับคุณปรินคือ งานเดินแบบเครื่องเพรชพร้อมชุดแต่งงาน ซึ่งงานนี้ที่น่าตื่นเต้นก็คือ คุณปรินอยากให้การเดินแบบออกมาอย่างสนุกสนาน อย่างกับนางแบบวิคตอเรีย ซีเคร็ท“นางแบบก็เอาตามที่ตกลงนะคะ เออแล้วคนที่เดินชุด ฟินาเล่คุณจะเอาใครค่ะ”เพราะคุณปรินขอเลือกเอง“ได้แล้วครับ แต่ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะตกลงหรือเปล่า”“ต้องตกลงอยู่แล้วสิค่ะ ว่าแต่ใครเหรอค่ะ”“คุณไง”“ห๊ะ!!!! ฉันเหรอ”“ใช่ไง”“55555 คุณปรินตลกนะคะเนี่ยย”“ไม่ครับผมพูดจริงๆ มาเป็นเจ้าสาวให้ผมนะครับ”“😳”“หมายถึงเดินแบบชุดเจ้าสาวไงครับ”“นะครับ ผมจะจ่ายค่าตัวเพิ่มขึ้น 10 เท่า”“ตกลงค่ะ”“อ้าวว ”“ตั้ง 10 เท่าเลยนะคะ เท่ากับลิตาสามารถหยุดงานได้ 10 เดือนแหนะ”“55555น่ารักจังเลยครับ”เขาพูดพลางหัวเราะ“คุณชมฉันบ่อยเกินไปแล้วนะคะ คุณปริน”“ก็ผมพูดเรื่องจริงหนิครับ เนี่ยถ้านายนั้นนิสัยไม่ดีเมื่อไหร่นะ ผมจะดีใจมาก”“5555ทำไมคะเนี่ยย”“ก็ผมจะได้ดูแลคุณแทนเขาไง”“คุณปริน อย่าพูดเล่นๆแบบนี้สิค่ะ 🙂”“5555โอเคครับผมขอโทษ”จริงๆคุณปรินเป็นคนน่ารักนะ ถึงเขาจะพูดจาอะไรแบบนี้แต่เขาไม่เคยทำอะไรเกินเลยกับฉันเลย แถมบ้างค
ตอนพิเศษ2 ปีผ่านไป~~~งานแต่งงานที่จัดขึ้นนะ ตึกที่สูงที่สุดในประเทศไทย ทุกคนต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับคู่บ่าวสาว“คุณแม่ คุณแม่ เสร็จรึยังค่ะ”สาวน้อยหน้าตาน่ารัก แต่งชุดเจ้าหญิงวิ่งมาพร้อมกับ ดอกไม้ช่อโต“เสร็จแล้วค่ะ คุณแม่สวยไหม”ลิตาเจ้าสาวของงานนี้ยืนขึ้น พร้อมกับโอบกอด ลูกสาวของตน“สวยมากค่ะ คุณพ่อเองก็หล่อมากเช่นกัน”“จริงเหรอ”สาวน้อยกระซิบบอกกับผู้เป็นแม่“ช่ายค่ะ แต่คุณลุงปรินหล่อกว่าค่ะ”ลิตาได้ยินเช่นนั้นถึงกับหัวเราะออกมาก เพราะพี่ปรินเองก็ติดสาวน้อยดาเนียร์เอามากๆ ทุกครั้งที่เขากลับมาประเทศไทย เขาจะ รีบมาหาดาเนียร์ทันที“ปะ เราไปกันเถอะ”เสียงเพลงงานแต่งกดังขึ้น ลิตาเจ้าสาวเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของตน“ล๊า ลา ลา ล๊า ลา”ดาเนียร์ฮัมเพลงตามเสียงดนตรีที่ในงานได้เปิดขึ้น ลิตาเองก็ได้แต่อมยิ้มเมื่อเมื่อเห็นลูกสาวฮัมเพลงอย่ามีความสุข“ลุขปริน...”ทันทีที่สาวน้อยได้เห็นปรินเข้าก็ได้ปล่อยมือลิตาและรีบไปหาปรินทันที“คิดถึงลุงไหม...”“มากค่ะ”จากนั้นดาเนียร์ก็ไม่ได้สนใจใครอีกเลยตัดภาพมาบนเวที เจ้าบ่าวสาวเริ่มสวมแหวนให้กันจากนั้น ลิตาก้มลงกราบโดยที่กรคุณเอามือรองเอาไว้“น่ารักจริ
บทที่ 41 เป็นแฟนกันนะ เสียงเปียโนดังขึ้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ส่วนพี่ปรินก็มีท่าทางแปลกๆ อยู่ก็หยิบดอกไม้ขึ้นมา ทั้งๆที่ตอนเข้ามาฉันไม่เห็นมันด้วยซ้ำ“ลิตาครับ”“เอออ....”เหมือนฉันจะรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร“เป็นแฟนกับพี่นะ”ทุกสายจับจ้องมาที่ฉัน“เป็นแฟนกับพี่นะครับ”“..........เอออ”“เออ........”ฉันควรทำยังไงดี ถึงความรู้สึกที่ฉันมีต่อพี่ปรินมันมากขึ้น แต่มันก็ไม่ได้พอที่จะทำให้ฉันตอบรับคำขอของเขา“เออ......”“โอเค พี่เข้าใจแล้วครับ ไม่เป็นไรครับ ถ้าอย่างนั้นช่วยรับดอกไม้จากพี่ก็พอ”พี่ปรินพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน“พี่ปรินไม่โกรธลิตาใช่ไหมคะ”“ไม่ครับ พี่เข้าใจ😊”หลังจากทานขข้าวกันเสร็จ ฉันกับพี่ปรินก็มานั่งคุยกันในรถ“ลิตาขอโทษพี่จริงๆนะคะ”“ลิตารู้ไหมว่าพี่รู้สึกดีใจที่สุดเลยที่ลิตาปฏิเสธพี่”“ทำไมเหรอค่ะ”“ก็เพราะพี่อยากให้ลิตาชอบพี่ด้วยใจจริง ไม่ใช่เพราะพี่ดีกับลิตา”“ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้ค่ะ”“เจอกันเวลาไหนถ้าคนมันไม่ใช่มันก็ไม่ใช่”“แต่พี่ขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม”“อะไรคะ”“เรื่องของกรคุณ”“พี่รู้ลิตายังรักเขาอยู่ทำไมถึงไม่กลับไป”“ลิตาไม่อยากเจ็บอีกแล้วค่ะ”
บทที่ 40 คำขอร้อง ก่อนหน้านี้ประมาณ 2 เดือนที่แล้ว พี่ปรินได้คุยกันกับฉัน เรื่อง โปรเจคที่ต่างประเทศ เขาขอร้องให้ไปทำถึงที่ เพราะตอนแรกเราตกลงกันไว้ว่าเราจะทำที่ไทย แต่ตอนนี้มันข้อเสนอดีๆ ที่เขาเสนอมาที่ให้ฉันทำงานที่นู้น บอกตอนแรกไม่คิดจะไปหรอก ไหนจะลูก ไหนจะอาหารการกิน แต่พอเกิดเรื่องของพี่คุณขึ้น ฉันเลยคิดที่จะไปอยู่ที่นั้นขึ้นมา เขาตามง้อฉันหนักมาก ฉันกลัวใจตัวเอง เลยคิดที่จะหนีเขาไปก่อนตัวเองจะกลับอยู่ในสภาพจิตใจแบบเดิมๆ แต่มีอีกเรื่องนึง ที่ฉันต้องคิดหนัก เรื่องยัยแสบ ดูเหมือนเธอจะโกรธฉันมาก แต่ฉันไม่มีเวลาที่จะอธิบาย เอาไว้ให้ฉันจัดของ เก็บของเสร็จแล้วฉันจะไปคุยกับยัยแสบ “เห้อออ เสร็จซะที“อ้าว ยัยแสบไปไหนมา”“กินข้าว”เธอพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“แสบๆ มาคุยกับพี่ก่อน”“เรื่องอะไรคะ”เธอเปิดประตูมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ“มานี่”ฉันเลยพาแสบเดินมายังห้องนั่งเล่น พร้อมกับให้เธอนั่งข้างๆกับฉัน“ฟังพี่ก่อนนะ”“😒”ฉันเลยเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับแสบฟัง ว่าฉันไม่อยากกลับไปหาพี่คุณอีกแล้ว และนี้เป็นวิธีเดียวที่ทำให้พี่ตัดใจจากเขาได้“โดย
บทที่ 39 คิดดี ฉันเดินลงมาจากดาดฟ้าด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด เดินลงมาก็เจอแจงยืนรออยู่“พี่ลิตาเป็นไงบ้างค่ะ”“พี่ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”ฉันพูดจบก็เดินเข้าห้องทันที“ทำไมต้องกลับมาเจอกันด้วย มาอธิบายอะไรตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว เหอะหงุดหงิดชะมัด”ก๊อกๆ....“ทำอะไรอยู่ครับ”“คุณปริน....”“น้อยใจจริงๆ”“เออ...พี่ปริน...”“5555555 เป็นไงบ้าง อารมณ์ดีขึ้นยัง”“คะ?”เขามองหน้าฉันก็รู้แล้วเหรอ“ปะไปกินข้าวกัน”ร้านอาหาร“ตามสบายเลยนะ”พี่ปรินพูดขึ้นพร้อมกับยื่นเมนูมาให้ฉัน เขาเป็นแบบนี้มาตลอด“จริงๆพี่ปรินไม่ต้องตามใจลิตามากขนาดนี้ก็ได้นะคะ อยากกินอะไรก็สั่งเลยค่ะ”“ลิตากินอะไรพี่ชอบหมดแหละ เพราะอะไรรู้ไหม”“เพราะอะไรคะ?”“ก็เพราะลิตาคือคนที่พี่ชอบไง”ฉันเผลออมยิ้มออกทันที เขาหยอดฉันจนฉันเริ่มจะรู้ทันขึ้นเรื่อยๆ“ไม่เขินเหรอ”“ลิตาชินแล้วค่ะ”“อ้าว....แล้วเมื่อไหร่จะรับรักพี่หละ”“เออ......”คำถามของเขาทำให้ฉันสตั้นไปสักพัก“5555พี่ไม่รีบ เรากินข้าวเถอะ”“ค่ะ😊”ฉันเคยคุยเรื่องแบบนี้กับพี่ปรินแล้ว ฉันไม่อยากคบกับเขาเพราะเพียงเพราะว่าเขาดีกับฉัน ต่อให้หลายๆคนพูดว่าคบกันไปเดียวก็รักกันเอง ฉ
บทที่ 38 ความจริง 5 เดือนผ่านไป ความรู้สึกฉันมีดีขึ้นเยอะ เพราะคุณปริน ฉันมีคุณ ปรินคอยดูแล ส่วนท้องของฉันก็เริ่มโตขึ้น ยัยแจงก็น่ารักเธอช่วยฉันทำงาน ส่วนยัยแสบตอนนี้ติดพี่บอสมาก เพราะทั้ง2คน ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว ส่วนพี่คุณ ฉันได้ยินว่าเขาควงผู้หญิงไปทั่ว พี่เคอร์บี้ชอบโทรมาบอกฉันบ่อยๆว่าพี่คุณเป็นหนักกว่าเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจเขาแล้ว เพราะว่าสิ่งเดียวที่สำคัญสำหรับฉันคือ ลูก “คุณแม่ดูอารมณ์ดีขึ้นมากเลยนะครับ ส่วนลูกก็แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ ดีมากครับ”ฉันได้แต่อมยิ้มและลูบท้องตัวเอง ลูกฉันต้องแข็งแรงและปลอดภัย“เสร็จแล้วเหรอ”“ค่ะ คุณปรินรอนานไหมคะ”“ขออะไรอย่างได้ไหม”“อะไรเหรอค่ะ”“เรียกพี่สิ เรียกคุณแล้วดูห่างเหินยังไงไม่รู้”“ค่ะพี่ปริน”พี่ปรินยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน“ปะ...พี่เริ่มหิวแล้ว”ฉันกับพี่ปรินเดินกำลังจขะเดินออกจากโรงพยาบาลแต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะพี่คุณกับพี่ขวัญเดินมา“พี่คุณ....”ฉันหน้าเสียทันทีหมับบ...พี่ปรินคว้ามือฉันมาจับและเดินตรงไปหาทั้ง 2 คน“หึ....”“อ้าวน้องลิตา”“สวัสดีค่ะพี่ขวัญสวัสดีค่ะคุณกรคุณ”“..
บทที่ 37 คนใจดีและคนอบอุ่น บริษัทเซนโทรไวฟ์ จริงๆมีงานอีกเยอะที่จะต้องทำ มันเลยทำให้ฉันต้องลุกขึ้นแต่งตัวและมาทำงาน แต่ก็แอบโดนคุณปรินดุไปนิดหน่อย “พี่ลิตา สวัสดีค่ะ”แจงเดินเข้ามาทักฉัน“อืม”“พี่ลิตาไม่สบายหรือคะ”“อืมนิดหน่อย”“เออ....”เหมือนแจงมีเรื่องจะพูดกับฉัน แต่เธอก็มั่วแต่อ่ำๆอึ้งๆ“มีเรื่องอะไรก็พูดมา”“คือเมื่อคืน....”“พูดมาสิ ฉันรอฟังอยู่”“เมื่อคืน แจงเห็นคุณกรเข้า....”“พี่เลิกกับเขาแล้ว”ไม่ทันให้เธอได้พูดจบ ฉันเลยพูดบอกเธอไป“จริงเหรอคะ”“อืม”“ดีใจไหม”“ดีใจมากค่ะ”ฉันถึงขั้นขมวดคิ้วทันที“พี่ลิตา ฟังแจงก่อนค่ะ แจงมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”หลังจากนั้น ฉันกับแจงมานั่งปรับความเข้าใจกัน เธอขอโทษฉันที่ก่อนหน้าที่เธอทำตัวไม่น่ารักกับฉัน เธอบอกเธออิจฉาฉันแต่ในขณะเดียวกันเธอก็รักฉันเหมือนพี่สาว เธอบอกเธอหลงผิดเพราะผู้ชายคนเดียว นั้นก็คือพี่คุณ แต่พอเธอได้รู้จักพี่คุณเธอเลยเกลียดเขามากจริงๆ“แจงขอโทษพี่จริงๆ แจงรู้สึกผิดจริงๆ”เธอร้องไห้ออกมาหนักมาก จนฉันต้องเข้ามากอดเธอ“อืมไม่เป็นไรพี่เข้าใจ”“ที่แจงบอกพี่ว่าแจงดีใจที่พี่เลิกกับคุณกร แจงมีเ
บทที่ 36 คนที่เจ็บคือฉัน คุณปรินมารับฉันที่หน้าบริษัทของพี่คุณ จากนั้นเขาก็พาฉันไปยังคอนโด ของเขา“ทำไมเขาทำกับลิตาแบบนี้ เพราะพี่ใช่ไหม!!”เขาเอ่ยถามฉัน“ไม่ใช่ค่ะ อีกอย่างนึงมันทำให้ลิตาได้รู้ว่าเขาไม่เคยจริงใจกับลิตาสักครั้ง เขาอาจเห็นลิตาเหมือนสิ่งที่เขาพูดก็ได้”ฉันพูดพร้อมกับปาดน้ำตา“หรือลองให้ผมไปคุยกับเขาดูไหมครับ”“ไม่ต้องค่ะ ลิตาไม่ต้องการอะไรแล้ว อีกอย่างลูกคนเดียวลิตาเลี้ยงได้”“แต่ลิตายังมีผมอยู่นะครับ ต้องการอะไรบอกผมได้ทุกอย่าง โอเคไหม”ฉันพยักหน้ารับ เพราะคุณปรินน่ารักแบบนี้ตลอด เขาเป็นคนน่ารักจริงๆฉันกลับมาคอนโดเพื่อที่จะเก็บของ เพื่อที่จะกลับไปอยู่คอนโดของตัวโดยมีคุณปรินรออยู่ข้างล่างของคอนโดพี่คุณฉันเดินเข้ามาพร้อมกับก้มมองรองเท้าที่วางอยู่ เป็นรองเท้าของพี่คุณส่วนพี่คุณเขากำลังนั่งอยู่ตรงปลายเตียงของห้องนอน“หึ ไม่ให้มันขึ้นมาด้วยเลยหละ”เขากำลังพูดถึงคุณปริน ที่รอฉันอยาด้านล่าง“........”ฉันเงียบไม่พูดอะไร เพราะไม่อยากจะคุย ไม่อยากจะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว“หึ ทำไมไม่พูดหละ พูดมาสิ พูดมาลิตา!!!”เขาเริ่มตะคอกใส่ฉัน“เราเลิกกันเถอะ ลิตาเหนื่อยแล้ว ลิตาเหนื
บทที่ 35 แค่ผู้หญิงคนนึงที่สนองความต้องการของฉันฉันเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่คุณ เดินออกมาแบบไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด เขากำลังเข้าใจฉันผิดอยู่ แต่ถึงยังไงฉันก็บอกเรื่องนี้กับเขาไม่ได้ เพราะ ฉันยังไม่ไว้ใจเขาแถมที่สำคัญ เขาเองก็มีความลับกับฉันเช่นกัน“ลิตา...”“พี่บอส....”ฉันเดินมาคุยกับพี่บอสที่ห้องของเขา“เป็นอะไร ทะเลาะกับไอ่คุณเหรอ”ฉันพยักหน้าตอบ“พี่คุณเห็นลิตากอดกับคุณปรินในรถค่ะ”“จริงเหรอ”จริงๆเรื่องนี้พี่บอสเองก็รู้แต่และเขาก็เข้าฉัน เพราะเมื่อวานพี่บอสเองก็แวะมาหาฉัน แถมยังปลอบกอดฉันอีกด้วย แต่ถ้าพูดความจริงพี่คุณไม่ผิดเลยคนที่ผิดเป็นฉัน เพราะฉันเองก็ทำตัวไม่ดี ฉันรู้ตัว“พี่ว่าเราบอกความจริงไอ่คุณดีกว่าไหม”“ไม่ค่ะ ลิตาต้องรู้เรื่องของแจงก่อนว่าพี่คุณมีเรื่องอะไรที่ไม่ยอมบอก”“ไหนจะเรื่องพี่ขวัญ และที่สำคัญเรื่องของจันทร์เจ้าที่ลิตายังทำใจยอมรับไม่ได้”“แต่เราต้องคิดถึงลุกเยอะๆนะ อย่ามั่วแต่มาแก้แค้น มันไม่ดีหรอกรู้ไหม”“ฮื่อๆ....”โอ้....มานี่มา..พี่บอสดึงฉันเข้ามากอดด้วยความเอ็นดู ตอนนี้ฉันเหมือนน้องสาวเขาอีกนึงคน“แล้วนี่เรามายังไง ให้พี่ไปส่งไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ เดียวลิตา
บทที่ 34 กลับมาเป็นคนเลว“ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง”ฉันเอ่ยคำขอบคุณให้กับพี่ปริน“ไม่เป็นไรครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ”“ค่ะ”“เดียว....”ฉันกำลังจะลงจากรถ แต่พี่ปรินกลับคว้าแขนฉันเอาไว้“เออ....เดียวแสบไปรอข้างนอกนะคะ”ฉันพยักหน้า จากนั้นแสบก็เดินลงจากรถไป“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“ถ้าคุณมีเรื่องไม่สบายใจตรงไหนเล่าให้ผมฟังได้นะครับ”ฟึ่บ....อยู่ๆฉันก็โผล่เข้ากอดคุณปรินโดยไม่รู้ตัว“ฮือๆ........”“ไม่เป็นไรนะครับ ยังมีผมอยู่ตรงนี้......”ฉันไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เพราะ ทำอยู่ๆถึงทำตัวแบบนี้ แต่ฉันรู้สึกฉันสบายใจมากๆเวลาที่ได้อยู่กับคุณปรินกรคุณผมกะจะมาเซอร์ไพรลิตา เพราะผมเห็นว่าเธอเหมือนจะไม่สบายแถมที่สำคัญเราพึ่งทะเลาะกันเสร็จด้วย ผมเลยอยากจะมาเซอร์ไพรลิตา แต่โดนเธอเซอร์ไพรกลับผมแทบจะล้มทั้งยืนกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ลิตาโผล่เข้ากอดนายนั้น นี่มันคงเป็นเหตุผลที่ทำให้ที่เธอเปลี่ยนไปไม่อยากอยู่ใกล้ผมสินะครับ เห้ออออคอนโดกรคุณ“พี่คุณลิตากลับมาแล้วค่ะ”เธอเดินเข้ามาพร้อมสีหน้าที่อารมณ์ดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“อืม”“นี่พี่กินเหล้าเหรอ”“วันนี้ฉันมีประชุม”“ประชุมตอนค่ำเหรอคะ?”“ใช่”