ไม่ถนอม

อู่หงถิงเลิกคิ้วสูง วันนี้ตั้งใจหาทางหนีไปที่กระท่อมร้างเพราะหลายวันมานี่ร้อนใจเรื่องน้องกับแม่ คนผู้นั้นเองคงไม่ใช่คนธรรมดาถึงได้รู้ว่าอู่หงถิงใช้แจกันทุบหัวหวาเซียงอ๋องอีกทั้งเขายังเข้านอกออกในได้สะดวก ต้องรู้ทางหนีทีไล่อย่างดี บางทีเขาอาจไม่กล้าเข้ามาเพราะเห็นว่าอู่หงถิงมีกัวเฉาคอยเฝ้าอยู่ แต่หน้าต่างเปิดออกได้สบายจากการที่ใครสักคนนำขนมและซาลาเปามาให้

“นายหญิงลุกเจ้าค่ะวันนี้ต้องสวยที่สุด เพื่อท่านอ๋อง”

อู่หงถิงส่ายหน้า ส่งภาษามือว่าช่างเขาข้าไม่สนใจ

“ไม่ได้เจ้าค่ะท่านอ๋องใจดี วันนี้หรืออาจจะเป็นเพราะต้องเสวยคนเดียวในวันเกิดปีนี้เป็นปีแรกปกติ นายหญิงชายาเอกจะจัดเครื่องเสวยให้ด้วยตัวเองและนั่งเสวยเป็นเพื่อนตอนนี้เหลือแค่นายหญิงกับท่านอ๋อง นายหญิงต้องรีบทำคะแนน”

อู่หงถิงอยากบอกว่าสมน้ำหน้า แต่ก็ยอมไปนั่งลงบนเก้าอี้ให้ฟางหลุนแต่งตัวให้

“นายหญิงเจ้าขา อาภรณ์สีเลือดนกตัวนี้ ท่านอ๋องเลือกให้เองกับมือ บอกว่านายหญิงต้องใส่ไปให้ดู”

อู่หงถิงแสร้งมองไปทางอื่นไม่สนใจอาภรณ์ที่วางตรงหน้าว่าจะสวยเพียงใด

ฟางหลุนหมุนตัวอู่หงถิงไปรอบๆ ยกนิ้วให้

“งดงามเป็นที่หนึ่ง”

อู่หงถิงย่นจมูกส่งภาษามือบอกว่าไม่อ