“มึงก็ลงไปได้ละ ลงไปรอข้างล่าง” แทนไทกอดคอพ่อชะเอมพร้อมทั้งลากเดินลงบันไดไป“มึงไม่ต้องมาสั่งกู นี่บ้านกู แล้วเอามือมึงออกไปจากคอกูด้วย” พูดจบพ่อของชะเอมก็จับยกมือหนาของแทนไทออกจากคอของตน“มากินอาหารเที่ยงกันลูก” เสียงของคุณยายดังขึ้นเมื่ออาชิกับชะเอมเดินลงบันไดมา“พ่อแทนบอกว่าคุณยายได้ฤกษ์แต่งงานแล้วเหรอครับ” อาชิเอ่ยถามทันทีที่นั่งร่วมโต๊ะอาหาร“ท่าทางหลานเขยของยายจะใจร้อนน่าดู ไม่รู้ว่าฤกษ์ที่ยายได้มาจะทันใจหลานเขยหรือเปล่า”“คุณแม่จะไม่ถามหลานสาวของคุณแม่ก่อนเหรอครับว่าอยากแต่งงานหรือเปล่า”“เอมอยากแต่งงานกับพี่อาชิค่ะ” ยังไม่ทันที่คุณยายจะได้ถาม ชะเอมก็ตามโพล่งออกมาเสียก่อน“ชัดนะ” แทนไทแสยะยิ้มก่อนจะเอ่ยถามศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์ ที่ใบหน้าบึ้งตึงไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของลูกสาว“ชะเอมคิดดีแล้วเหรอลูก การแต่งงานมันคือเรื่องที่สำคัญในชีวิตของลูกผู้หญิงเลยนะ แล้วลูกก็พึ่งจะ 17 เอง ยังมีเวลาให้คิดทบทวนอีกมากนะลูก” ผู้เป็นพ่อพยายามโน้มน้าวให้ลูกสาวเปลี่ยนใจ“ชีวิตนี้เอมคงไม่เปลี่ยนใจแล้วค่ะ เอมเลือกพี่อาชิ จะอีกกี่ปี ผู้ชายที่จะอยู่เคียงข้างเอมในฐานะคู่ชีวิตก็จะมีแค่พี่อาชิเพียงค
“ฮัลโหลแบม”(ว่าไงคะน้องชะเอม มีอะไรให้พี่แบมรับใช้ถึงโทร.หาพี่แบมได้ หรือว่าทนคิดถึงพี่แบมไม่ไหว เดี๋ยวอีกไม่กี่วันเราก็ได้เจอกันแล้วนะ)ชะเอมโทร.หาแบม แต่แบมก็พูดเป็นต่อยหอยจนชะเอมพูดไม่ทัน“พี่แบมช่วยฟังน้องชะเอมก่อนได้ไหมคะ”(แหะ ๆ ชะเอมว่ามาเลย)“เอมกับพี่อาชิมีเรื่องจะรบกวนแบมกับสายฟ้าหน่อย”(ชะเอมบอกมาได้เลย แบมกับบี๋ยินดีช่วยชะเอมทุกอย่าง)“คือเอมอยากให้แบมกับสายฟ้ามาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว เจ้าสาวน่ะ แล้วพรุ่งนี้เอมอยากให้แบมไปช่วยเลือกชุดแต่งงานด้วย แบมกับสายฟ้าว่างหรือเปล่า”(แบมกับบี๋ว่าง แล้วชะเอมจะให้แบมกับบี๋ไปเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวของใคร)“ก็ของเอมกับพี่อาชิไง”(อ๋อ ได้สิ หา !!!)“โอ๊ย ! แบมจะตะโกนทำไม หูแทบแตกเลย”(ชะ... ชะเอมกำลังจะบอกว่าให้แบมกับบี๋เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวของชะเอมกับอาชิงั้นเหรอ)“ใช่ เอมกับพี่อาชิจะแต่งงานกันในวันที่ 20 นี้”(หา !!! ก็อีกแค่ 3 วันน่ะสิ ชะเอม แบมถามอะไรหน่อยได้ไหม)“ถามอะไร”(ชะเอมท้องเหรอ)“เปล่า”(แล้วทำไมถึงรีบแต่งงานล่ะ)“ถ้าอยากรู้พรุ่งนี้ก็ชวนสายฟ้ามาบ้านเอม แล้วเอมจะเล่าให้ฟัง”(โห่ ! เอมอะ... โอเค พรุ่งนี้เจอกัน)“แบมตอบตกลงใ
ร่างบางหลับตารับรสชาติดุ้นใหญ่ในโพรงปาก รสชาติของมันเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเธอ เธอต้องการเวลาสักเล็กน้อยเพื่อให้เกิดความเคยชิน ซึ่งเขาก็ปล่อยให้เธอได้เรียนรู้ ทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองอยากจะปลดปล่อยออกมาเต็มที“อ๊า... แบบนั้นแหละ... อื้มมมม”ร่างแกร่งเปล่งเสียงครางออกมาอย่างพึงพอใจ มือเล็กค่อย ๆ ชักรูดไปมาอย่างช้า ๆ พร้อมทั้งไล้เลียดูดแก่นกายของเขาราวกินไอศกรีมแท่งโปรดอาชิใช้มือหนาทั้ง 2 ข้างของเขาจับศีรษะทุยของชะเอมเอาไว้ แล้วเริ่มกระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างช้า ๆ แล้วเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้น เมื่อความเสียวซ่านเข้าครอบงำอ๊อก !! อ๊อก !! อ๊อก !!เสียงของความเป็นชายสัมผัสกับกระพุ้งแก้มอย่างเป็นจังหวะ ปลายลิ้นเล็กของเธอทำเอาเขารัญจวนร่างบางพยายามรักษาจังหวะของตนเองให้ไปตามที่เขาต้องการ ถึงแม้ว่าตอนนี้แก่นกายของอีกฝ่ายมันจะคับปากเธอ“อะ... เอมสุดยอดเลยคนเก่ง พี่จะแตกแล้ว... อ๊า”อ๊อก !! อ๊อก !! อ๊อก !!แท่งร้อนเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเธอ มันยิ่งทำให้จังหวะเข้าออกนั้นไหลลื่น เขาจับศีรษะของเธอแน่นขึ้นแล้วขยับสะโพกสอบรัว ๆร่างบางสัมผัสได้ถึงความแข็งเกร็งของท่อนเอ็นในปาก ไม่นานน้ำอุ่น ๆ ก็พุ่งเข้ามาใ
“หลานชายคนโตของย่าทิพย์จะมีเหลนให้ย่าอุ้มแล้วหรือนี่” ประโยคแรกที่คุณทิพวรรณเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจเมื่อแทนไทโทร.ไปบอกผู้เป็นแม่ว่าอาชิจะแต่งงาน“ยังครับ อาชิยังไม่มีเหลนให้แม่อุ้ม แม่รีบมานะครับ”คุณทิพวรรณกับคุณบาร์รอนบินตรงจากประเทศอังกฤษเพื่อมาร่วมงานแต่งของหลานชายคนโตภายในวันที่แทนไทโทร.แจ้งข่าว ทั้งคู่ต้องยกเลิกแผนงานที่วางไว้ทั้งหมดในทันที“จริงเหรอพาย อาชิจะแต่งงานแล้วจริง ๆ เหรอ พายจะเป็นคุณย่าแล้วสินะ” พรพระพายโทร.บอกเดย์เพื่อแจ้งข่าวงานแต่งงานของอาชิ เดย์พูดด้วยความดีใจที่หลานชายสุดที่รักของเขาจะได้เป็นฝั่งเป็นฝา“ยังค่ะพี่เดย์ ชะเอมไม่ได้ท้อง พี่เดย์พายูมิกับน้องไนท์มาให้ได้นะคะ”“พี่ก็หลงดีใจนึกว่าจะได้เป็นคุณปู่ พี่ต้องพายูมิกับน้องไนท์ไปร่วมแสดงความยินดีกับหลานชายสุดที่รักของอาเดย์แน่นอน”หลังจากวันลองชุดแต่งงานอาชิกับชะเอมถูกจับแยกไม่ให้พบหน้ากันจนกว่าจะถึงวันงานโดยศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์อ้างว่าเป็นความเชื่อมาแต่โบราณ ด้วยเหตุผลนี้ทำให้แทนไทกับศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์โต้เถียงกันอย่างไม่ลดละ ไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน เดือดร้อนถึงคุณยายต้องเข้ามาห้ามทัพงานแต่งของอาชิกับ
เสียงกลองยาวและฉิ่งฉาบกำลังส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณบ้าน ขณะนี้อาชิกำลังแห่ขันหมากไปขอคนรักของเขาที่กำลังรออยู่ที่บ้านอย่างใจจดใจจ่อ โดยมีภู เดล สายฟ้า แบม เอวา เอริน เหล่าบอดีการ์ดและคนอื่น ๆ ต่างเต้นกันอยู่หน้าขบวนขันหมากกันอย่างเมามัน“ใครมีมะกรูด มาแลกมะนาว ใครมีลูกสาว เอามาแลกลูกเขย เอาวะเอาเหวย ลูกเขยปืนยาว ตาลาลา...” เดลก็ตะโกนร้องดังไปทั่วบริเวณ พร้อมทั้งเต้นป้อเอวาไปด้วย“เฮ้ย ๆ ๆ ไอ้เดล มันร้องแบบนี้เหรอวะ” สายฟ้าเอ่ยขึ้นเมื่อเดลร้องจบ“ร้องแบบนี้แหละ ก็กูเป็นคนแต่งเอง”“เอาดี ๆ นะเว้ย เดี๋ยวจะได้ลูกปืนแทนรางวัล” ภูเอ่ยว่า“เออน่าไอ้ภู... เอ้าบทต่อไปฮิ้วววววววว” เดลตะโกนต่อ“เดี๋ยว ๆ เดลเอาจริงเหรอ ฮ่า ๆ ๆ” แบมหัวเราะร่า“เอาจริงสิแบม”“โห่ ~~~~~ ขันหมากมาแล้ว มาแล้ว มาแล้วครับท่าน แห่มาอยู่หน้าบ้าน จะมาขอแต่งลูกสาวพ่อตาาาาาา”“ฮิ้ววววววววววว” ทุกคนในขบวนขันหมากโห่พร้อมกัน“ตอนแรกอยากจะพาหนี พ่อตาท่านเอาถึงตาย ไม่อยากให้เป็นหม้ายเลยยกขันหมากมา ฮิ้ววววววว” ทุกคนต่างชอบอกชอบใจ เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ แม้กระทั่งพ่อกับแม่ของชะเอมที่ยืนดูขบวนขันหมากยังอดยิ้มตามไม่ได้พอขบวนขันห
“วันนี้เอมสวยมาก” อาชิมองเจ้าสาวของเขาตาค้าง“พี่อาชิของเอมก็หล่อมากค่ะ” ชะเอมยิ้มเขิน ๆ“ดอกไม้ สำหรับเจ้าสาวคนสวยของพี่” อาชิยื่นช่อดอกกุหลาบสีขาวให้กับเจ้าสาวของเขาก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มนวล แล้วรั้งเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด“ขอบคุณนะคะ” ชะเอมยิ้มน้อย ๆ“พี่คิดถึงเอมมากรู้ไหม แค่ 2 วันที่เราไม่ได้เจอกันมันทำให้พี่คิดถึงเอมแทบขาดใจ”“เอมก็คิดถึงพี่อาชิค่ะ เราลงไปข้างล่างกันนะ เอมอยากให้พี่อาชิสวมแหวนให้เอมแล้ว” อาชิกุมมือเจ้าสาวของเขาเดินออกจากห้องเพื่อลงไปร่วมพิธีหมั้นทั้งคู่เกาะกุมกันเดินลงมาจากชั้น 2 ตอนนี้อาชิกับชะเอมนั่งอยู่กับพื้นท่ามกลางแขกเหรื่อในงาน และตรงหน้าของทั้งคู่ก็คือดอกเตอร์พันธวรรณ ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์ คุณยาย ผู้ใหญ่ทางฝ่ายเจ้าสาว คุณบาร์รอน คุณทิพวรรณ แทนไท และพรพระพาย ผู้ใหญ่ทางฝ่ายเจ้าบ่าวที่ทำพิธีรับสินสอดเสร็จไปเรียบร้อยแล้วโดยแทนไทตระเตรียมเงินสด 99,000,000 บาท ทองคำ 9,999 บาท เครื่องเพชรจำนวนหนึ่ง และกิจการผับที่เขาเคยสัญญาว่าจะยกให้อาชิในวันที่อายุครบ 20 ปี แต่บัดนี้อาชิได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา เขาจึงตัดสินใจยกผับให้อาชิดูแลในวัย 19 ปี“อาชิสวมแหวนเลย
“ขอให้เพื่อนรักทั้งสองมีความสุขมาก ๆ รักกันแบบนี้ตลอดไป ทั้ง 2 คนต่างมีความหมายต่อกันและกัน ยินดีด้วยสำหรับงานแต่งงาน” ภูอวยพร“กูดีใจที่ได้มีเพื่อนที่ดีอย่างมึงกับเอม ขอให้ชีวิตคู่เต็มไปด้วยความรัก มีความสุขมาก ๆ นะ” สายฟ้าอวยพร“ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันได้ไม่นาน แต่ชะเอมคือเพื่อนที่ดีที่สุดของแบมนะ มีความสุขมาก ๆ นะเพื่อนรัก วันนี้เพื่อนสวยมาก บี๋ เค้าอยากแต่งบ้าง” แบมอวยพร ก่อนจะหันไปอ้อนสายฟ้าทั้ง ๆ ที่ยังเดินไม่พ้นที่ตั้งทำพิธี สร้างรอยยิ้มให้กับผู้ร่วมงาน“ต้องรู้จัก เอา เข้า ไว้ นะมึง” ทันทีที่เดลพูดจบอาชิก็เงยหน้ามองเพื่อนรักอย่างเดลที่เป็นเจ้าของคำอวยพร“อยากลุกมาเตะกูอะดิ กูยังอวยพรไม่จบ กูหมายถึงให้เอาอกเอาใจซึ่งกันและกัน เข้าใจซึ่งกันและกัน และไว้ใจซึ่งกันและกันเว้ย ไอ้ชาเย็น” เดลบอกก่อนจะก้มลงไปเรียกสรรพนามที่เขาชอบเรียกอาชิ อาชิก็ตอบกลับมาเหมือนอย่างที่เขามักตอกกลับ แต่ครั้งนี้มันไม่มีเสียง 'ชาเย็นพ่อมึงดิ'เมื่อเสร็จสิ้นพิธีรดน้ำสังข์ อาชิประคองชะเอมให้ลุกขึ้นยืน แล้วเดินกุมมือเล็กไปขอบคุณแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน“เอมเหนื่อยไหม” อาชิเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือหนายกขึ้นลูบไ
“ไหน ๆ ไอ้เดลมันอุตส่าห์ให้ของขวัญแต่งงานมาแล้ว เรามาลองของขวัญไอ้เดลมันกันนะ เริ่มจากชุดนี้ เอมใส่ให้พี่ดูหน่อยสิ”“อะ... เอมไม่กล้าใส่หรอก ใส่ก็เหมือนไม่ได้ใส่”“นะเอมนะ นะครับที่รัก”“พี่อาชิไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเสียงหวานเลย เอมไม่ใส่หรอก” เธอเอ่ยบอกปากยู่ กอดอกเชิดหน้า“ไม่เป็นไร เอมไม่อยากใส่พี่ก็ไม่อยากบังคับ” อาชิบอกเสียงอ่อนก่อนจะอุ้มยกเธอลงจากตัก แล้วคลานขึ้นไปนอนบนเตียงทันที“พี่อาชิ” ชะเอมเอ่ยเรียกแต่เขาก็นิ่งงัน ไม่ตอบรับเธอชะเอมนั่งมองของในกล่องอย่างนึกชั่งใจ สลับกับมองอาชิที่นอนหลับตานิ่ง“พี่อาชิ พี่อาชิขา หลับแล้วเหรอ ถ้าหลับเอมไปเปลี่ยนชุดแล้วนะ” ชะเอมเดินออกมาจากห้องแต่งตัวด้วยชุดนอนสีดำสุดวาบหวิวอาชิหรี่ตามองร่างบางที่อยู่ในชุดนอนไม่ได้นอนตัวจิ๋ว เป็นลูกไม้สีดำเนื้อบางเบาที่ใส่แล้วก็เหมือนไม่ได้ใส่อย่างที่เธอบอก แต่มันกลับทำให้เขายิ่งหื่นกระหายในตัวเธอ“ไม่ให้ถอด เพราะพี่จะเป็นคนถอดเอง” อาชิลุกขึ้นมาคว้าร่างบางไว้ในทันทีก่อนที่เธอจะเดินกลับเข้าห้องแต่งตัวเขาจับเธอนอนราบลงบนเตียง ก่อนจะใช้สายตาโลมเลียเธอไปทุกสัดส่วน“พี่อาชิอย่ามองเอมแบบนี้สิ”“ทำไม เขินเหรอ หืม ?”
“ลืมอะไรหรือเปล่า” ชะเอมบอกพร้อมทั้งใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากตนเอง“ให้ 3 ทีเลย” อาชิเดินกลับมาแล้วประทับจูบที่หน้าผากเนียน แก้มนุ่มซ้ายขวา ชะเอมก็ยิ้มพอใจแล้วจูบตอบไปที่ปากหยัก“โอ๊ยยย คุณหนูชะเอมจะออดอ้อนสามีเกินไปแล้วนะ เกรงใจเพื่อนแบมบ้าง”“แบมก็ไม่อ้อนสายฟ้าเลยนะ” ชะเอมว่าแบมที่นั่งอยู่กลางหว่างขาของสายฟ้า“เป็นไง เข้าตัวเองเลย” สายฟ้าว่าพร้อมทั้งดีดหน้าผากแบมไปที“บี๋อะ เค้าเจ็บ เป่าให้เค้าเลยนะ” แบมบอกพร้อมทั้งลูบหน้าผากตนเองป้อย ๆ“หายยัง” สายฟ้าจับหัวทุยเล็กแล้วจูบหน้าผากเนียนตรงที่เขาดีด“หายแล้ว” แบมบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมทั้งอิงซบที่อกกว้าง“เอมว่าเอมย้ายไปเรียนวิศวะดีกว่า” ชะเอมนั่งเท้าคางยิ้มบาง ๆ มองเพื่อนทั้งสองหวานใส่กัน“ไม่ได้นะ ชะเอมจะทิ้งแบมไปไม่ได้” แบมรีบพูดทันที“ถ้างั้นแบมกับสายฟ้าก็ช่วยหวานใส่กันให้มันน้อย ๆ หน่อย เอมอิจฉา”“แบมจะพยายามนะ” แบมยิ้มหน้าทะเล้น“ไปขึ้นเรียนกันเถอะ ได้เวลาละ” สายฟ้าพูด“อื้ม” ชะเอมกับแบมตอบพร้อมกัน“ไอ้ฟีนน์ น้องชะเอมของมึงว่ะ” ต้น เพื่อนในกลุ่มของฟีนน์พูดขึ้นเมื่อเห็นชะเอม แบม สายฟ้านั่งรอพวกอาชิอยู่ใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์“ไม่ใช่ของกู
“มึงจะมาทำไมแต่เช้า” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์เอ่ยถามแทนไทที่มาบ้านของเขาแต่เช้าหลังคืนวันเข้าหอของลูกสาว“กูก็มารับลูกสะใภ้กลับบ้านกูสิวะ” แทนไทตอบพร้อมทั้งทำหน้ากวน ๆ“พี่แทนอย่าชวนคุณอรรถทะเลาะสิคะ คือพายกับพี่แทนมาตามคำเชิญของคุณยายค่ะ” พรพระพายตอบ“อ้าว มากันแล้ว มา ๆ กินข้าวกัน นิดตั้งโต๊ะเสร็จพอดี” คุณยายเอ่ยทัก“สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ” แทนไทกับพรพระพายยกมือไหว้คุณยาย“คุณแม่ให้ไอ้แทนมาทำไมครับ”“ก็มากินข้าวน่ะสิ เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วก็ต้องผูกสัมพันธ์กันไว้ อรรถก็ไปตามขิงมากินข้าวได้แล้ว”“ครับ ผมว่าจะขึ้นไปดูชะเอมพอดี”“จะไปดูลูกทำไม ถ้าตื่นเดี๋ยวก็ลงมากันเองแหละ เมื่อคืนคงจะดึก” คุณยายว่าพลางยกยิ้ม“ก็จะได้ลงมากินข้าวพร้อมกันไงครับ”“คงไม่ต้องไปตามแล้วค่ะ ลงมากันแล้ว” พรพระพายพูดเมื่อเห็นอาชิกับชะเอมเดินลงบันไดมา“สวัสดีค่ะพ่อแทน แม่พาย” ชะเอมยกมือไหว้ทักทายเช่นเดียวกับอาชิ“เหลือแต่เมียมึงละ เมื่อคืนจัดหนักเหรอวะถึงตื่นสาย” แทนไทเอียงหน้าไปกระซิบถามศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์“เออ” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์กระแทกเสียงตอบหนัก ๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปตามภรรยา“นี่สิคนจริง”
“หือออ แบมทำกับข้าวอร่อยมากเลย แบบนี้ยุกินจนท้องแตกแน่” พายุตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นกันอยู่“เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกมึง” สายฟ้าว่า“คุณแม่คงสอนให้ทำอาหารใช่ไหมลูก” คุณอัณณพเอ่ยถาม“คุณแม่ส่งไปเรียนกับเพื่อนของคุณยายที่เคยเป็นต้นห้องของเสด็จในกรมฯ ค่ะ”“คงจะเรียนเรื่องมารยาทมาด้วยสินะ”“ใช่ค่ะ”“อยู่บ้านนี้หนูแบมทำตัวตามสบายได้เลยนะลูก เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่”“ค่ะคุณพ่อ”“อีก 2 วันมหาวิทยาลัยก็เปิดแล้วใช่ไหมแบม” คุณธารธาราเอ่ยถาม“ใช่ค่ะคุณแม่”“ถ้างั้นคืนนี้ก็นอนค้างบ้านแม่ได้สิ ค้างสักคืนนะลูก”“ถ้าคุณแม่อยากให้แบมค้างก็ได้ค่ะ”“น่ารักที่สุดเลยลูกสาวแม่ แบมกินนี่นะลูก” คุณธารธาราเอ่ยอย่างพอใจก่อนจะตักมัสมั่นไก่ใส่จานข้าวของแบม“ขอบคุณค่ะ” แบมตอบ คุณธารธาราก็ชวนแบมคุยนั่นนี่ในระหว่างรับ ประทานอาหารเย็น“เออ... พวกเรายังมีตัวตนอยู่หรือเปล่าครับ แม่ช่วยสนใจผมบ้าง” พายุพูดขึ้นแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูผู้เป็นแม่เลย“ทำใจนะลูก แม่เขามีลูกสาวคนใหม่แล้ว” ผู้เป็นพ่อบอกสายฟ้านั่งมองแบมกับแม่ของตนที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี และเหมือนจะดีเกินไป เพราะแม่เหมือนจะหล
“มีอะไรจะคุยกับพ่อ ไอ้ลูกชาย” คุณอัณณพเอ่ยถามสายฟ้าเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน“เรื่องครอบครัวของแบมครับ อย่างที่ผมโทร.มาเล่าให้พ่อกับแม่ฟังเมื่อคืน” เพราะเมื่อคืนสายฟ้าโทร.มาบอกว่าจะพาแบมมาแนะนำตัว และเล่าเรื่องของแบมให้พวกท่านฟัง“แต่เท่าที่สายฟ้าเล่า ถ้าทั้ง 2 คนเรียนจบก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะลูก ครอบครัวของหนูแบมน่าจะเข้าใจ”“แต่ผมอยากแต่งงานกับแบมตอนนี้” สายฟ้าตอบไปในทันที“เฮ้ย ! ทำไมลูกชายพ่อถึงได้ใจร้อนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเห็นเพื่อนแต่งก็เลยอยากแต่งบ้าง”“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่อยากคบกับแบมแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ถ้าครอบครัวของแบมรู้ว่าแบมกับผมอยู่ด้วยกันแล้ว ผมกลัวว่าเขาจะจับแบมแยกกับผม ซึ่งผมคงยอมไม่ได้”“มันจะถึงกับจับแยกกันเลยเหรอลูก หนูแบมก็ยังต้องเรียนหมอที่เดียวกับลูก”“แบมบอกว่าเคยมีเพื่อนผู้ชายมาจีบ พ่อกับแม่ยังย้ายให้ไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเลยครับ ผมกลัว”“ท่าจะเป็นเอามากนะ นี่เลี้ยงลูกยิ่งกว่าไข่ในหินอีก”“พ่อพอจะมีวิธีช่วยผมไหมครับ”“มันก็พอมี แต่มันต้องใช้เวลาสักหน่อย ถ้ารีบร้อนเกินไปมันจะไม่แนบ เนียน” คุณอัณณพนิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยบอกลูกชาย“ยังไงครับพ่
พอเล่นเสร็จคงไม่ต้องบอกว่าสภาพของแบมเป็นอย่างไร แทบจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้นทันทีที่ลง“รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเค้าไปซื้อน้ำกับยาดมให้” แบมพยักหน้าให้สายฟ้านิด ๆ อย่างหมดแรงไม่นานสายฟ้าก็กลับมาพร้อมน้ำกับยาดม แบมนั่งดมยาดมเหมือนร่างไร้วิญญาณ สักพักอาการก็ดีขึ้น“ดีขึ้นยัง” สายฟ้าเอ่ยถาม“โอเคแล้ว” แบมเอ่ยบอกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาทำท่าโอเค“งั้นไปเล่นต่อ”“ไม่เอาแล้วบี๋ เค้าไม่เล่นแล้ว” แบมตอบปฏิเสธทันที“แค่ไปนั่งกระเช้าชิล ๆ อันนี้ไม่น่ากลัว” สายฟ้าก็จับมือแบมมาขึ้นกระเช้า“บี๋ สวยอะ” แบมพูดขึ้นเมื่อเห็นวิวสวนสนุกได้รอบด้าน“อื้ม บี๋สวย” แบมหันมามองสายฟ้าที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนจะถูกเขารั้งศีรษะเข้าไปแล้วประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอิ่ม“บี๋ เค้าเดินไม่ไหวแล้ว” แบมเอ่ยบอกเมื่อลงมาจากกระเช้า“งั้นขึ้นมา” สายฟ้าย่อตัวลงไปให้เธอขึ้นมาขี่หลัง“ขอบคุณนะ” เธอกอดคอเขาไว้พร้อมทั้งหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยปากบอกเขา ซึ่งเขาก็หันมาหอมแก้มนุ่มอย่างนึกเอ็นดูแบมอิงหัวซบไปที่บ่าแกร่งจนเผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงรถ“เด็กน้อยเอ๊ย แค่นี้ก็หมดแรงจนหลับ” เขาเอ่ยว่าเมื่อจัดท่า ปรับเบาะให้เธอได้นอนอย่างสบาย ก่อนจะจ
“บี๋ชอบสีไหน” แบมยื่นเสื้อยืดคู่รักที่มีรูปหมู 2 ตัวอยู่ตรงกลางระหว่างสีชมพูแป๋นกับสีเหลืองอ๋อยทำเอาเขาเริ่มคิดหนัก“เราใส่ชุดนี้ก็ได้ ไม่เห็นต้องใส่เสื้อคู่เลย” สายฟ้าเอ่ยบอก“บี๋อายเหรอที่ต้องใส่เสื้อคู่กับเค้า”“ไม่ได้อาย แต่เค้าไม่ชอบสี มันฉูดฉาดเกินไป”“ก็ได้ งั้นเราไปกันเลยดีกว่า” แบมวางเสื้อคู่รักลงแล้วเดินเข้าไปกอดแขนเขานี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขารักเธอ เธอจะไม่งี่เง่ากับเรื่องแบบนี้นักแบมยืนมองสถานที่ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่มายังสถานที่แบบนี้“บี๋ชอบไหม” สายฟ้าหันมาถามคนข้าง ๆ ที่กำลังตื่นตาตื่นใจ“ชอบ ชอบมาก ขอบคุณนะบี๋ที่พาเค้ามาเที่ยว” แบมกระโดดกอดคอ รั้งใบหน้าคมลงมาแล้วจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขา“ถ้าชอบวันหลังจะพามาอีก”“คราวหน้าเราชวนชะเอม อาชิ ภู เดล มาด้วยดีไหม”“อื้อ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า” สายฟ้าจูงมือแบมเข้าไปในสวนสนุก ดีที่วันนี้คนไม่เยอะ ไม่งั้นคงได้เดินเบียดเสียดรอคิวเล่นเครื่องเล่นกันจนเบื่อ“บี๋ เค้าอยากเล่นอันนี้ก่อน” แบมลากสายฟ้ามาหยุดที่ม้าหมุน“บี๋ แต่มันเครื่องเล่นสำหรับเด็กนะ”“แต่เค้าอยากเล่นนี่” แบมเอ่ยบอกหน้างอน ๆ“โอเค เล่นก็เล่น”กา
มือเล็กจับประคองใบหน้าคมให้หันมาสบตาก่อนจะแนบริมฝีปากอิ่มกับริมฝีปากหยักได้รูป เธอจูบเขาอย่างอ่อนหวานซาบซ่า เรียวลิ้นเล็กสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากของคนตัวโต“อื้มมม” สายฟ้าครางในลำคออย่างพึงใจกับรสหวานจากปากบางที่ทำให้เขาคลั่งได้ทุกครั้งสำหรับเขา แบมเป็นผู้หญิงที่สดใส ใบหน้าหวานจะระรื่นแทบจะตลอดเวลา มีเพียงบางครั้งบางคราวที่เขาเผลอดุเมื่อเธอทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ แต่หลังจากที่ได้ฟังเรื่องของเธอ เขาก็สัญญากับตนเองทันทีว่าต่อจากนี้ไปเขาจะปล่อยให้เธอได้แสดงอารมณ์และความต้องการได้อย่างเต็มที่ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนดุดัน มือหนานวดเฟ้นเต้าอวบ ก่อนที่จะสอดมือเข้าไปใต้ชายเสื้อแต่กลับต้องชะงักเมื่อไม่อาจทำได้ดังใจเพราะเธอสวมชุดเพลย์สูทขาสั้นสีชมพูหวานสายฟ้าละจากปากนุ่มแล้วไล้จูบซอกคอหอม มือก็พยายามจะปลดชุดของเธอออก ขณะที่แบมปรือตาฉ่ำหวานมองเขาอย่างเปี่ยมด้วยความรัก มือน้อยขยำเสื้อบริเวณอกแล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูออกทีละเม็ดด้วยมือข้างเดียวแล้วลูบไล้อกแกร่ง“บี๋”“หืม ?”“เค้าถอดชุดบี๋ไม่ได้” สายฟ้าเอ่ยบอกเมื่อเขาพยายามอย่างเต็มที่แล้วแต่ก็หาที่ถอดชุดเธอไม่ได้“ง
“เราไปหาพ่อกับแม่บี๋ไหม” สายฟ้าเอ่ยถามขณะขับรถกลับจากงานแต่งของอาชิกับชะเอม“ไปทำไม” แบมหันมาถามสายฟ้าหน้าตาตื่น“ทำไมบี๋ต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย มีอะไรหรือเปล่า” สายฟ้าถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงพร้อมทั้งยื่นมือไปลูบผมเธอ“เค้าไม่อยากเลิกกับบี๋”“แค่ไปหาพ่อกับแม่บี๋ ถึงกับต้องเลิกกันเลยเหรอ” สายฟ้าเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อหู“ก็พ่อกับแม่เค้าไม่เหมือนคนอื่น”“ทำไม พ่อกับแม่บี๋ห้ามบี๋มีแฟนเหรอ”“อื้อ” แบมพยักหน้าตอบ เป็นจังหวะเดียวกับที่สายฟ้าขับรถเข้ามาจอดในโรงจอดรถของคอนโดมิเนียมของแบม“มานั่งตรงนี้” สายฟ้าดึงมือของแบมให้เข้ามาหาเขาที่นั่งอยู่ปลายเตียงก่อนจะอุ้มยกเธอขึ้นมานั่งบนตักแกร่ง มองใบหน้าหวานที่เคยยิ้มระรื่นให้เขาตลอด เวลา แต่พอพูดถึงพ่อแม่เธอกลับกลายเป็นคนอีกคนที่เขาแทบจะไม่รู้จัก“บี๋เล่าเรื่องพ่อแม่ของบี๋ให้เค้าฟังได้ไหม” สายฟ้าเอ่ยถามเสียงนุ่มนวล“บี๋จะรู้ไปทำไม”“บี๋กับเค้าเป็นแฟนกันไหม” สายฟ้าถาม“เป็นสิ บี๋เอาเค้าทุกวันจะไม่เป็นแฟนเค้าได้ไง”“ตอบแบบนี้สิถึงจะเป็นบี๋คนเดิมของเค้า” พูดจบสายฟ้าก็หอมแก้มแบมฟอดใหญ่“เค้ารักบี๋หมดทั้งตัวทั้งหัวใจเลยรู้ไหม” เรียวแขนเล็กโอบกอดรอบลำค
เขาเริ่มอัดสวนสะโพกขึ้นหาเธอจากทางด้านล่าง มือหนาเลื่อนลงไปจับยึดเอวคอดกิ่วให้ขยับเคลื่อนไหวขึ้นลงตอบรับสัมผัสสอดประสานกับเขา“อื้มมมม” อาชิส่งเสียงครางในลำคอ ก่อนที่จะเร่งจังหวะสวนสะโพกเข้าหาเธอเร็วขึ้น ร่างบางสวนสะโพกขึ้นลงตามเขา ราวกับว่าเธอกำลังใช้ร่างกายตนเองเป็นค้อนที่กำลังตอกตะปูตัวใหญ่ที่ไม่มีวันจมหายไปตามแรงตอก“อ๊ะ... อ๊า... อื้อออ... อ๊ะ... สะ... เสียว... อ๊ะ... อ๊ายยยยย”ร่างบางส่งเสียงครางเมื่อสุขสมจากการถึงฝั่งฝันกับบทรักของเขา“อ๊ะ... อ๊า... อ๊า”ร่างแกร่งกระแทกกระทั้นร่างบางอย่างรุนแรงและรวดเร็ว ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธออีกครั้ง ร่างแกร่งทิ้งตัวลงพิงหัวเตียง รั้งร่างบางซบลงมาบนอกแกร่งก่อนจะหายใจหอบถี่“พี่อาชินอนลง” ชะเอมลุกขึ้นจนแก่นกายหลุดออกจากร่องรัก แล้วเอ่ยบอกหลังจากที่นั่งกอดพักเหนื่อยมาครู่หนึ่ง เขาก็ยอมทำตามเธออย่างว่าง่าย“จะทำอะไร” เขาเอ่ยถามเมื่อเธอเอี้ยวตัวเอื้อมไปหยิบที่ปิดตามา“ก็ทำเหมือนที่พี่อาชิทำกับเอมไง” ชะเอมกระซิบเสียงแหบพร่าเหนือริมฝีปากหนา พูดจบเธอก็ใส่ที่ปิดตาให้เขา“เอม” อาชิเอ่ยเรียกเมื่อร่างบางผละออกห่างตัวเขา พร้อมทั้งจะเปิดที่ปิด