“แล้วใกล้เสร็จหรือยังคะ เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาทีเองนะ เพราไม่อยากให้เลต” พี่กะเพราเอ่ยถามช่างหน้าช่างผม“เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวค่ะน้องกะเพรา รับรองว่าเจิดค่ะ” ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ“เรียบร้อยกันหรือยังคะนักศึกษา” อาจารย์ขนบพรเดินเข้ามาดูความเรียบร้อย“ใกล้แล้วค่ะอาจารย์” พี่กะเพราตอบ“ไหนขอดูหน่อยซิ... สวยหล่อทั้งคู่ ปีนี้ดาวเดือนต้องเป็นของคณะแพทย์แน่นอน” อาจารย์ขนบพรพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเมื่อเห็นใบหน้าของชะเอมกับสายฟ้า“ใช่ค่ะอาจารย์ ชะเอมพอแต่งหน้าแล้วสวยขึ้นกล้องมากเลยค่ะ สายฟ้าก็หล่อ ทั้งหุ่นและความสูงถือว่าเพอร์เฟกต์มากค่ะ” พี่กะเพราพูด“แล้วเรื่องชุดที่จะใส่แสดงวันงานล่ะ”“เรียบร้อยค่ะ ตรงตามที่อาจารย์ต้องการ เหลือแค่ชะเอมกับสายฟ้าไปลองชุดแค่นั้นค่ะ”“ดีมาก ทำงานกันได้ไวดี”พอแต่งหน้าทำผมเสร็จชะเอมกับสายฟ้าก็ไปที่หน้ามหาวิทยาลัยทันที“พลอยจ๋า แบมมาแล้ว” แบมเอ่ยเรียกพลอยเสียงหวาน เดินยิ้มร่ามาแต่ไกล“แบมไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า แต่ตัวก็ไม่ร้อนนะ หรือเหล้าที่กินเข้าไปยังไม่หมดฤทธิ์” พลอยถามอย่างงง ๆ พลางยกหลังมือแตะไปที่หน้าผากของแบม“แบมไม่ได้เป็นอะไร
“ตี 5 แล้วครับ” อาชิพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงในห้องนอนของผับ“อื้อออ แล้วทำไมพึ่งปลุกเอมคะ”“ก็เห็นหลับสบายเลยไม่อยากปลุก ลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อนไหมหรือจะกลับไปอาบบ้านทีเดียว หรือไม่เดี๋ยวพี่ให้บอดีการ์ดไปเอาชุดนักศึกษามาให้ที่นี่เลย”“กลับบ้านก่อนดีกว่าค่ะ หลายอย่างเดี๋ยวจะวุ่นวายเปล่า ๆ”“โอเคครับ งั้นลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าได้แล้ว”“แล้วพี่อาชิถอดเสื้อผ้าเอมทำไม หรือว่าลักหลับเอม” เธอถามพลางยื่นมือไปจับที่กลางกายว่ามีสิ่งผิดปกติหรือเปล่า“ก็อยากอยู่ แต่เห็นหลับสบายเลยไม่อยากกวน แล้วที่ถอดเสื้อผ้าออกเพราะกลัวเอมจะนอนอึดอัด แล้วก็กลัวเอมจะอาย พี่ก็เลยถอดเป็นเพื่อน”“น่ารักที่สุดเลย” เธอยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าคมแล้วถูไถปลายจมูกเชิดรั้นกับปลายจมูกโด่งของเขา“เอม... มันแข็งแล้ว ขอทีหนึ่งนะ” เขาเอ่ยบอกเสียงแหบพร่า“ไม่ได้ เดี๋ยวสาย”“แป๊บเดียวไม่เกิน 20 นาที... 15 นาที... 10 นาทีนะ นะครับ พี่ไม่ไหวแล้ว”“ก็ได้ แต่เร็ว ๆ นะ”ทันทีที่ชะเอมพูดจบเขาก็ขึ้นคร่อมร่างบางทันที มือหนาลูบไล้ไปที่ดอกไม้งามกลางกาย พร้อมทั้งสะกิดเขี่ยไล้เม็ดติ่งเกสรสีสวย แล้วสอดแทรกนิ้วเรียวยาวเข้
“ขอโทษครับที่มาสาย” สายฟ้าวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามายังห้องประชุมที่ใช้เป็นสถานที่แต่งหน้าทำผม“รีบมานั่งให้ช่างเซตผมเลยค่ะ” พี่กะเพราบอก“ทำไมสายฟ้ามาสาย” ชะเอมเอ่ยถามขณะที่ช่างกำลังทำผมให้เธอ“เอ่อ... ตื่นสายน่ะ เมื่อคืนดื่มเยอะไปหน่อย” สายฟ้าตอบเสียงเบาเพราะกลัวรุ่นพี่จะมาได้ยิน“ทางสโมสรนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแจ้งมาว่าขอเปลี่ยนแปลงเวลาถ่ายรูป จะถ่ายรวมดาวเดือนแต่ละคณะเซตแรกที่ป้ายมหาวิทยาลัยในช่วงเช้าก่อน แล้วเราค่อยกลับมาถ่ายที่คณะของเรารอบบ่ายแล้วกันนะ” พี่พฤกษ์พูด“แล้วใกล้เสร็จหรือยังคะ เหลือเวลาอีกแค่ 20 นาทีเองนะ เพราไม่อยากให้เลต” พี่กะเพราเอ่ยถามช่างหน้าช่างผม“เหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวค่ะน้องกะเพรา รับรองว่าเจิดค่ะ” ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองเอ่ยอย่างมั่นอกมั่นใจ“เรียบร้อยกันหรือยังคะนักศึกษา” อาจารย์ขนบพรเดินเข้ามาดูความเรียบร้อย“ใกล้แล้วค่ะอาจารย์” พี่กะเพราตอบ“ไหนขอดูหน่อยซิ... สวยหล่อทั้งคู่ ปีนี้ดาวเดือนต้องเป็นของคณะแพทย์แน่นอน” อาจารย์ขนบพรพูดอย่างมั่นอกมั่นใจเมื่อเห็นใบหน้าของชะเอมกับสายฟ้า“ใช่ค่ะอาจารย์ ชะเอมพอแต่งหน้าแล้วสวยขึ้นกล้องมากเลยค่ะ สายฟ้าก็หล่อ ทั้ง
“กินอะไร พี่ไปซื้อให้” อาชิเอ่ยถามขณะที่ชะเอมนั่งอิงซบไปที่ไหล่แกร่ง“อะไรก็ได้ ตอนนี้หิวมากจนจะกินช้างได้ทั้งตัวเลย”“กินทำไมช้าง กินพี่ดีกว่า”“หูยยยยยย” เดลกับภูร้องแซวพร้อมกัน“มึง 2 ตัวเป็นอะไรมากไหม หรือว่าอยากกินตีนกูแทนกินข้าว”“ตีนมึงวางไว้ที่เดิมเลย ไอ้ภู กูฝากซื้อข้าวด้วย อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ตีนไอ้ชาเย็น กูเหนื่อย กูเมื่อย เดินแม่งรอบมหาลัยเลย”“ทำมาสำออย เออกูซื้อมาให้ ปะไอ้อาชิ”“ชาเย็นพ่อมึงดิ” อาชิว่าเดลก่อนจะเดินไปกับภู“พลอยไปด้วยสิ” พลอยวิ่งตามอาชิกับภูไป“บ่ายต้องกลับไปถ่ายรูปที่คณะอีก ชะเอมล่ะต้องถ่ายเปล่า”“ถ่ายสิ เย็นต้องซ้อมการแสดงด้วย”“รู้แล้วเหรอว่าจะแสดงอะไร”“อาจารย์ให้ร้องเพลงดาวเคียงเดือนน่ะ”“เดลยังไม่รู้เลยว่าจะแสดงอะไร ไหนจะต้องซ้อมเต้นเปิดงานอีก ถ้ารู้ว่าต้องมาทำอะไรแบบนี้นะ เดลไม่เป็นหรอกไอ้เดือนคณะเนี่ย”“แต่ก็ทำไปแล้วนี่ ยังไงก็ต้องทำให้เต็มที่ เดลก็สู้ ๆ นะ เอมเป็นกำลังใจให้”“ชะเอมก็สู้ ๆ เหมือนกัน ไอ้สายฟ้ากับแบมมาละ” เดลบุ้ยปากให้ชะเอมหันไปมองด้านหลัง“เดินให้มันดี ๆ สิ” สายฟ้าดุเมื่อแบมเดินกอดรัดแขนจนตัวเบียดเสียดเขา“บี๋อย่าดุเค้า” แบมบอกปากยู่
“ว้าย !!” ชะเอมร้องเสียงหลงเมื่อจู่ ๆ น้ำแดงกับผัดซีอิ๊วก็หกลงบนหัวเธอจนเสื้อนักศึกษาสีขาวกลายเป็นสีแดงไปแถบหนึ่ง“เอม ! ทำไมไม่ระวังวะ ไม่มีตาหรือไง” อาชิรีบจับประคองให้ชะเอมลุก ก่อนจะหันไปตวาดพลอยเสียงดังลั่น ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองกันเป็นตาเดียว“พะ... พลอยขอโทษ พลอยไม่ได้ตั้งใจนะชะเอม” พลอยพูดด้วยเสียงสั่น ๆ เดินเข้าไปจับมือชะเอมขอโทษยกใหญ่“ไม่เป็นไรพลอย” ชะเอมตอบ อาชิหยิบทิชชูมาเช็ดคราบน้ำแดงและผัดซีอิ๊ว ออกจากหน้าเธอ“แล้วเลอะเทอะแบบนี้จะทำยังไง ชะเอมต้องถ่ายรูปอีกไม่ใช่เหรอ” แบมถาม“ฮือ ๆ ๆ ๆ พลอยขอโทษ”“ขอโทษแล้วมันหายหรือไง แล้วจะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา” อาชิบอกเสียงกร้าว พลอยยกมือขึ้นปิดปากกลั้นสะอื้น“พี่อาชิอย่าว่าพลอยสิ พลอยไม่ได้ตั้งใจ”“ไอ้อาชิ กูว่ามึงพาชะเอมไปล้างตัวก่อนเถอะ” ภูพูด“อื้ม ไปเอม พี่พาไปล้างตัว” อาชิตอบก่อนจะประคองชะเอมออกจากโรงอาหาร“พี่ว่ายังไงก็ต้องกลับไปเปลี่ยนชุด หน้าผมก็เลอะหมดเลย” อาชิบอกขณะกำลังล้างตัวให้ชะเอม“เรื่องชุดคงไม่ยาก แต่แต่งหน้าทำผมนี่สิ เอมจะไปแต่งที่ไหนทัน”“พี่จัดการเอง” พูดจบเขาก็กดสมาร์ตโฟนโทร.หาแม่พายของเขาทันที(ว่าไง
ปีนี้การจัดกิจกรรมดาวเดือนมหาวิทยาลัยถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่กว่าทุกปี มีคนมาร่วมงานเยอะมากที่มาจากทุกคณะทั้งเด็กปี 1 และรุ่นพี่ คณาจารย์ เหล่าผู้ปกครองที่ยินดีซื้อบัตรเข้างานมาชื่นชมบุตรหลานของตนเอง รวมถึงคุณยายที่มาให้กำลังใจหลานสาว แทนไทและพรพระพายที่มาให้กำลังใจว่าที่ลูกสะใภ้ และเพื่อนสนิทของลูกชายวันนี้ทุกคนมาในธีม Flora ทุกคนต่างจัดเต็มทำให้งานเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณที่สาว ๆ ทั้งรุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ต่างประชันแต่งกายกันมาอวดโฉม ส่วนผู้ชายส่วนมากจะสวมใส่ชุดสูทแล้วติดดอกไม้ที่หน้าอก แต่บางคนก็มาในแนวแฟนซีที่ประดับประดาดอกไม้เต็มตัวเป็นสีสันของงาน“งานเขาจัดได้ยิ่งใหญ่มากเลยนะคะ” คุณยายพูดกับแทนไทและพรพระพาย“ใช่ค่ะ งานสวยมาก พายว่าพายก็จัดเต็มแล้วนะ ยังสู้เด็ก ๆ ไม่ได้เลยค่ะ”“ผมว่าเราเข้าไปด้านในกันดีกว่านะครับ ปล่อยให้เด็ก ๆ เขาสนุกกัน” แทนไทพูด“ก็ดีเหมือนกัน ยืนนาน ๆ เริ่มปวดขา” คุณยายพูด“ผมพาไปครับ” อาชิพูด“อาชิอยู่กับเพื่อน ๆ เถอะลูก แม่พายกับพ่อแทนจะดูแลคุณยายเอง”“ครับ”แล้วแทนไทก็ประคองคุณยายของชะเอมเข้าไปในหอประชุมเพื่อรอชมการประกวดดาวและเดือนของมหาวิทยาลัย“แล้วมึงไม่ไปดูชะเ
“ในคืนนี้ดวงใจฉันพร่างพราว ยามดาวเคียงข้างเดือน ยามเธอมาเยือนยิ่งคอยหวั่นไหว... แค่มีเธอเคียงข้างกาย พร่างพราวในหัวใจ ในคืนที่เหน็บหนาว... ในคราวที่อ่อนไหว... อย่างน้อยฉันยังอุ่นใจ เมื่อได้เคียงข้างเธอ...” ชะเอมยิ้มละมุนให้ทุกคนอีกครั้ง“เมื่อยามแสงเดือนมาเยือนแสงดาว... ต่อเติมเรื่องราวให้ดาวมีฝัน มีเดือนที่อุ้มคอยโอบดาว... ดาวจึงวับวาวเคียงข้างกัน อยากเป็นเช่นนั้นทุกคืน...” ชะเอมร้องพร้อมกับเดินเข้าไปหาสายฟ้า เขาก็เดินเข้ามาหาเช่นกันก่อนจะโอบเอวเล็กคอดเอาไว้กรี๊ด !!กรี๊ด !!ฮิ้ว !!“อยากรู้... ที่ดาวเข้ามาใกล้เดือน ที่ดาวเข้ามาเกี้ยวเดือน จะไม่ลาเลือนไปใช่ไหม...” สายฟ้าร้องพร้อมกับโน้มตัวลงไปหาชะเอม“ในคืนนี้ดวงใจฉันพร่างพราว... ยามดาวเคียงเดือน ยามเธอมาเยือนยิ่งคอยหวั่นไหว แค่มีเธอเคียงข้างกาย พร่างพราวในหัวใจ...” ทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกัน เป็นจังหวะเดียวกับที่หน้าผากของทั้งคู่ชนกันกรี๊ด !!“ในคืนที่เหน็บหนาว ในคราวที่อ่อนไหว” สายฟ้าร้องจบก็ผละออก“อย่างน้อยฉันยังอุ่นใจ...” ชะเอมถอยหลังออกมา“ฉันยังอุ่นใจ” สายฟ้าคว้ามือของชะเอมมากุม“เมื่อได้เคียงข้างเธอ...” ทั้งคู่ร้องพร้อมกันก่อ
“ไอ้อาชิ” ภูเดินตามอาชิจนมาที่มุมตึก“กูขออยู่คนเดียว” สองมือหนาค้ำยันไปที่ผนังตึก ก้มหน้า พยายามสงบสติอารมณ์“มึงจะมาอยู่อะไรตรงนี้ เดี๋ยวชะเอมก็ออกมาแล้ว กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไงแต่มึงก็อย่าลืมสิวะว่ามันคือการแสดง มันคือการแสดงนะเว้ย” ภูย้ำในคำพูดของตนเองเพื่อเตือนสติเพื่อน“กูรู้ แต่กูทำใจไม่เคยได้เลยว่ะเวลาที่ชะเอมอยู่ใกล้คนอื่น แล้วสายตาที่เอมมองมัน มันก็ทำให้กูอดหึงไม่ได้ เอมเป็นของกู กูไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องเอม กูคนเดียวที่สามารถแตะต้องเอมได้”“ชะเอมก็แค่เล่นไปตามบท ไอ้สายฟ้าก็เหมือนกัน มึงลืมไปแล้วเหรอว่าสายฟ้ากับแบมเป็นแฟนกันแล้ว”“มึงแน่ใจว่ามันจะเลิกรักเอมแล้วจะไปรักแบม เวลาเพียงแค่ชั่วข้ามคืนเองนะเว้ย มันสามารถเปลี่ยนความรู้สึกตัวเองได้ง่าย ๆ เหรอวะ”“...” ภูมีสีหน้าครุ่นคิดกับคำพูดของอาชิ ระยะเวลา 3-4 ปีที่สายฟ้าหลงรักชะเอม กับเวลาแค่ข้ามคืนของสายฟ้ากับแบม“หัวใจคนเรามันจะเปลี่ยนไปรักคนอื่นได้เร็วขนาดนั้นเลยเหรอวะ” อาชิมองหน้าภูอย่างตั้งคำถาม“อื้ม มึงก็พูดถูก” ภูเห็นด้วยกับคำพูดของอาชิ เพราะตนเองก็ยังคงรักฝังใจกับผู้หญิงเพียงคนเดียวมาตลอด“อึก...” แบมที่ได้ยินคำพูดของอาชิทำ
“แม่มีลูกชาย 3 คนที่จบถึงปริญญาโท มีความสามารถ มีความรู้ เราก็เริ่มต้นกันใหม่ได้นี่ ทำไมต้องให้น้องรับภาระอันหนักอึ้งนี้ไว้คนเดียว”“แล้วคุณพ่อคุณแม่จะทนอยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ ได้เหรอครับ” แปมพูด“แบมจะแต่งงานค่ะ” แบมตัดสินใจพูดออกมา เธอไม่อาจทนเห็นผู้เป็นพ่อกับแม่ต้องทนลำบากอยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ ได้“แบมไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ลูก แม่ทนได้” ผู้เป็นแม่ลูบหลัง เอ่ยบอกเธอทั้งน้ำตา“แบมจะแต่งค่ะ” แบมยืนยันคำตอบเดิม พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาไม่ขาดสายเมื่อนึกถึงผู้ชายที่กำลังรอโทรศัพท์เธออยู่“ขอบใจมากลูกที่เสียสละเพื่อครอบครัวของเรา” ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามากอด“พี่ก็ต้องขอบใจแบมมาก ๆ” แอมพูด“พี่ก็เหมือนกัน ขอบใจแบมมากนะ” แปมพูด“พี่ขอโทษที่ช่วยอะไรแบมไม่ได้เลย” แทมพูด แบมโผเข้ากอดแทมทันที ถึงแม้ว่าเธอกับเขาจะอายุห่างกันถึง 10 ปี แต่แทมคือพี่ชายที่รักและเข้าใจเธอมากที่สุด และที่เธอได้มีโอกาสไปเรียนกรุงเทพฯ ก็เพราะพี่ชายคนนี้เป็นคนช่วยพูดกับพ่อแม่“อึก... ฮือ ๆ ๆ ๆ” แบมร้องไห้ออกมาอย่างหนักแบมเข้ามาอยู่ในห้องนอนของตนเอง เมื่อได้อยู่คนเดียว ความรู้สึกหลากหลายก็ประเดประดังเข้ามาไม่ขาดสาย เธอไม่สามารถให้ค
“แล้วคืนนี้เค้าจะนอนกอดใคร” สายฟ้าพูด เมื่อมาส่งแบมที่บ้าน“แค่คืนเดียวนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราก็ได้นอนกอดกันทุกคืนแล้ว”“ขอจูบบี๋ได้ไหม” สายฟ้าเอ่ยออกมา เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ ๆ ถึงอยากจะจูบเธอ ทั้ง ๆ ที่เพื่อน ๆ ก็นั่งอยู่ในรถสายฟ้าสบตาแบม ริมฝีปากบางของเธอเผยอขึ้น เหมือนเป็นการบอกว่าอนุญาตให้เขาเข้ามาครอบครอง สายฟ้าไม่รอช้าก้มลงประทับจูบริมฝีปากบางนั้นทันที เขาจูบอย่างนิ่มนวลและอ่อนโยน ลิ้นร้อนไล้ไปตามริมฝีปากบางและแทรกลิ้นของเขาเข้าไปในโพรงปากของเธอ ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างโหยหา ทั้งที่อยู่ใกล้กันถึงเพียงนี้ แต่ความรู้สึกกลับโหยหาอย่างบอกไม่ถูกเพื่อน ๆ ต่างเบือนหน้าหลบ ปล่อยให้ทั้งคู่ได้จูบลากัน ภายในรถจึงมีเพียงความเงียบ ทำให้ทั้งคู่รู้สึกว่ามีเพียงสองเราเท่านั้น“พรุ่งนี้เค้ามารับนะ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อผละริมฝีปากออกจากกัน“เค้าโทร.บอกอีกทีนะ”“ทำไม บี๋พูดเหมือนว่าบี๋จะไม่กลับพร้อมเค้า”“ไม่ใช่อย่างนั้น เค้าแค่ไม่รู้ว่าธุระที่คุณพ่อจะคุยด้วย จะคุยกันเสร็จภายในวันนี้ไหม หรือจะกินเวลาไปถึงวันพรุ่งนี้ เค้าเกรงใจทุกคนที่จะต้องมารอเค้าคนเดียว”“แบมไม่ต้องเกรงใจพ
“แบมเวลาอยู่บ้านอย่างกับคนละคนกับที่อยู่มหาลัยเลยว่ะ” เดลกระซิบบอกสายฟ้า“พี่แทมบอกว่าคุณพ่อคุณแม่มีเรื่องจะคุยกับแบมเหรอคะ” แบมนั่งตัวตรง สองมือประสานกันไว้ที่ตัก“วันนี้แบมพาเพื่อน ๆ ไปเที่ยวก่อนเถอะ แล้วเย็นเราค่อยคุยกัน” ผู้เป็นพ่อเอ่ยบอก สร้างความแปลกใจให้แบมไม่น้อย จริง ๆ ตั้งแต่ลงจากรถแล้วที่เธอรู้สึกแปลกใจ ถ้าเป็นเมื่อก่อนทุกคนคงไม่ได้เข้ามานั่งอยู่ในบ้านของเธอ“แล้วเพื่อนของแบมจะกลับกันเลย หรือจะค้างคืน” แปม อิทธินพ พี่ชายคนที่ 2 เอ่ยถาม“ค้างคืนค่ะ” แบมตอบ“แล้วจะพักกันที่ไหน” แทม โอบนิธิ พี่ชายคนที่ 3 เอ่ยถาม“พวกเราจองที่พักกันไว้แล้วค่ะ” ชะเอมตอบ“แต่แบมต้องนอนค้างที่บ้าน แล้วชะเอมจะนอนกับใคร แม่ว่าชะเอมมานอนกับแบมจะดีกว่า เป็นผู้หญิงจะไปนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชาย 4 คนมันดูไม่งาม ถึงจะบอกว่านอนกันคนละห้องก็เถอะ แม่ว่าจะเป็นที่ครหาเอาได้” แม่ของแบมเอ่ย“เอ่อ...” ชะเอมนิ่งอึ้ง ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร“ชะเอมเป็นภรรยาของผมครับ เธอต้องนอนกับผม” อาชิพูดชัดถ้อยชัดคำ“ภรรยา !!” ทุกคนพูดออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ“นี่แบมคบเพื่อนอะไร” ผู้เป็นพ่อหลุดถามออกมาเสียงดัง“คุณพ่อ” พี่ชายของแบมเ
“ไอ้สายฟ้า มึงเอาแบมบี๋ของกูไปไว้ไหน แล้วมึงไปเอาแม่ชีที่ไหนมา” เดลเอ่ยว่าเมื่อสายฟ้าเดินมากับแบมที่อยู่ในชุดเดรสแขนยาวสีขาว ใบหน้าที่มักแต่งแต้มสีสันสดใส วันนี้ทาเพียงลิปกลอสสีอ่อน ๆ ซึ่งดูผิดหูผิดตาไปมาก“เดลอะ” แบมทำหน้างอน ๆ ที่ถูกเดลล้อเลียน“แบมแต่งแบบนี้ก็น่ารักดีออก เดลชอบว่า” ชะเอมว่า“โอ๋ ๆ แบมบี๋ไม่งอนเดลนะ เดี๋ยวเดลซื้อชุดเสือน้อยให้”“จริงนะ เดลห้ามโกหก ถ้าโกหกขอให้จุ๊ดจู๋เดลใช้การไม่ได้” แบมยิ้มหน้าบานขึ้นมาทันทีเมื่อเดลเอาของถูกใจมาหลอกล่อ“โหดร้าย ถ้าแช่งกันขนาดนี้แถมกระต่ายน้อยให้อีกชุดเลย”“ดี ๆ” แบมพยักหน้าหงึกหงักเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นถูกใจ ซึ่งสายฟ้าก็ยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของเธอ“แบมติดใจ หรือไอ้สายฟ้ามันติดใจกันแน่” ภูถาม“ก็แบมใส่ แล้วแบมก็ทำให้บี๋ติดใจไง จริงไหมบี๋ เมี้ยวววว” แบมตอบภู ก่อนจะหันไปหาสายฟ้า ทำท่าแมวน้อยสุดน่ารัก“ติดใจแมวน้อยตัวนี้ที่สุด” สายฟ้าจับเชิดปลายคางของแมวน้อย แล้วก้มลงไปใช้ปลายจมูกโด่งถูไถจมูกเชิดรั้นของแมวน้อยขี้อ้อน“ไอ้เดล ไหน ๆ มึงก็ซื้อให้แบมละ มึงซื้อมาฝากชะเอมด้วยดิ” ภูพูด“ก็ดี กูอยากมีเมียเป็นแมวน้อย” อาชิพูด“พี่อาชิ” ชะเอมเ
ปึก !ชะเอมวางปืนลงบนโต๊ะกลาง ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา กอดอกหน้าตาบูดบึ้ง“วันนี้เมียโหดจัง” อาชิเดินมานั่งข้าง ๆ แล้วอุ้มยกเธอขึ้นมานั่งบนตัก เกยคางไว้บนไหล่มน“เอมจะไม่ทนถ้าผู้หญิงหน้าไหนกล้ามาอ่อยผัวของเอม” เธอเอ่ยเสียงเหวี่ยง ๆ ด้วยอารมณ์ที่ยังคงคั่งค้าง“แล้วไปเอาปืนมาจากไหน”“เอมเห็นมันอยู่ที่ลิ้นชักหัวเตียงเมื่อ 2 วันก่อน”“คงจะเป็นของพ่อแทน” อาชิบอกพลางลูบไล้หน้าท้องแบนราบไปมา“เอมหิวนม”“พี่สั่งให้ใหม่ จะเข้าไปอ่านหนังสือในห้องต่อไหม”“วันนี้เอมจะอ่านตรงนี้” ชะเอมหันไปมองตาขวางใส่อาชิ“ครับ อ่านตรงนี้ครับ พี่ไปสั่งนมให้นะ” อาชิอุ้มยกชะเอมนั่งลงบนโซฟา ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงาน สั่งนมให้กับภรรยาสาวที่วันนี้อยู่ในโหมดเมียจอมโหด“พี่อาชิจะไปไหน” ชะเอมลุกขึ้นเอ่ยถามเมื่ออาชิเดินออกห่างโต๊ะทำงาน“พี่จะไปเอาหนังสือให้เอมไง” เขารีบตอบเธอทันที“แล้วไป” ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตามเดิม“พี่อาชิไม่ไปทำงานล่ะคะ มานั่งมองเอมอ่านหนังสือทำไม” ชะเอมเอ่ยถามเมื่ออาชิเอาแต่นั่งจ้องเธออ่านหนังสือ“เมียสวย อยากมองเมีย” เขาเอ่ยบอกพร้อมทั้งส่งสายตากรุ้มกริ่มให้เธอ“อย่ามาทำปากหวานตอนนี้ รีบไปทำงานเลยค
ชะเอมตามอาชิไปทำงานที่ผับทุกวัน วันศุกร์ วันเสาร์ไม่มีปัญหาเพราะตื่นสายได้ แต่วันอื่นเธอนั่งเรียนไปหาวไปทุกวัน เวลาพักเบรกก็หลับ ประมาณอาทิตย์หนึ่งเธอจึงเริ่มปรับตัวได้ เธอจะเข้าไปอ่านหนังสือในห้องนอนของผับ แล้วนอนหลับรออาชิอยู่ในห้องนั้น ปล่อยให้เขานั่งทำงานกับแกริค“คนนี้น่ะเหรอลูกชายคุณแทนไท” วิสกี้ พีอาร์เบอร์ 1 อายุ 23 ปีที่พึ่งกลับมาทำงานหลังจากลาพักร้อนไปช่วงที่อาชิเข้ามาบริหารจัดการผับพอดีเอ่ยถามกาย บาร์เทนเดอร์หนุ่มที่เคาน์เตอร์บาร์ ก่อนเวลาผับเปิดในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้า“ใช่ คุณอินทัช พึ่งจะอายุ 19 แต่เก่งเกินอายุ เก่งไม่แพ้คุณแทนไทเลยละ แต่ปกติไม่ค่อยออกมาจากห้องทำงานหรอก วันนี้คงมาเช็กสต๊อกเหล้าที่พึ่งมาส่งเลยออกมาได้” กาย บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยบอก“กำลังกรุบกริบเลย” วิสกี้นั่งมองอาชิจนเดินหายเข้าไปในห้องทำงาน“อย่าบอกนะว่าเจ้สนใจ ผมว่า...” ยังไม่ทันที่กายจะพูดจบ เขาก็ชะงักคำพูดเมื่อแกริคเดินมาที่เคาน์เตอร์บาร์“คิดถึงพี่แกริคจังเลยค่ะ ไม่เจอกันตั้งอาทิตย์” วิสกี้เอ่ยเสียงหวาน“มาทำงานวันแรกก็ปากหวานเลยนะ กาย เตรียมนมกับชาร้อนไว้ด้วย เดี๋ยวกูมา พี่ไปเอาของให้เจ้านายก่อนนะว
“พะ... พี่อาชิ... ซี้ดดด... เอมเสียว... เสียวมาก อ๊ะ... อ๊า”“พี่ก็เสียว... ซี้ดดด... เอมของพี่... โอ้วววว”ชะเอมร้องครางกระเส่า อาชิก็สุดที่จะกลั้น เขาเองก็เสียวมาก ๆ ร่องรักของเธอมันดูดตอดร่อนแก่นกายของเขาจนเสียวเหมือนน้ำจะแตกให้ได้“อ๊ะ... อ๊ะ... ซี้ดดด... อ๊ะ... เอมไม่ไหวแล้ว... อ๊ะ... อ๊ายยยยยย”“พี่ก็ไม่ไหวแล้ว... อ๊า... อ๊า”ร่างสูงกระหน่ำแทงท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกร่องรักอันคับแน่นรัวเร็วจนน้ำในร่องรักของเธอไหลออกมาเจิ่งนอง สร้างความเสียวซ่านให้กับทั้งคู่ ร่างบางตัวสั่นระริกเมื่อเขากระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธออ้าขาออกและแอ่นสะโพกขึ้น ปล่อยให้คนตัวโตกระแทกอย่างหนำใจจนไปถึงฝั่งฝันกันอีกครั้งอาชิก้มลงดูดเต้าอวบ กดแช่แก่นกายใหญ่คาไว้อย่างนั้น กอดรัดจูบปากภรรยาคนสวยระบายความเสียวซ่านที่ยังคงคั่งค้าง บดขยี้เนินเนื้อโหนกนูน ก่อนจะค่อย ๆ ถอดถอนแก่นกายออกอย่างอ้อยอิ่ง อยากจะกระแทกเธออีกสัก 2-3 รอบ แต่ก็ต้องข่มใจตนเองไว้แล้วจัดการเก็บแก่นกายของตนเองเข้าที่ แล้วแต่งตัวให้ร่างบางที่นอนหอบหายใจอยู่บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปนอนในห้องนอนของห้องทำงาน“นอนตรงนี้นะ พี่ไปทำงานก่อน” พ
จ๊วบ !! จ๊วบ !! จ๊วบ !!“อื้อออ... พี่อาชิอย่าดูดแรงสิ... อ๊า”“อื้มมมม... พี่อยากทำอย่างอื่นด้วย... ได้ไหม”“พะ... พอแล้ว... พี่อาชิต้องทำงานนะ” ชะเอมผลักศีรษะของเขาออกจากเต้าอวบ ดวงตาฉ่ำเยิ้มที่แฝงไปด้วยความปรารถนาไม่ต่างจากเขาเลย“แต่พี่ต้องการเอม” ปลายจมูกโด่งคลอเคลียกับแก้มนวล เอ่ยบอกเสียงกระเส่า“ก็ได้ แค่ 1 นะ” ชะเอมยกนิ้วชี้ขึ้นมา“น่ารักที่สุด” อาชิยิ้มกว้างเมื่อได้รับการตามใจจากเธอ“พะ... พี่อาชิ ตรงนี้เลยเหรอคะ” ชะเอมเอ่ยถามเมื่อถูกเขาอุ้มยกขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงาน“เปลี่ยนบรรยากาศจากบนเตียงมาเป็นบนโต๊ะบ้าง”คนตัวสูงจับร่างบางล้มนอนบนโต๊ะทำงาน จัดการถอดกางเกงขายาวกับแพนตี้สีชมพูตัวจิ๋วออกให้พ้นเรียวขา มือหนาปาดทักทายดอกไม้งามที่มีน้ำหวานฉ่ำเยิ้มแล้วปลดเข็มขัด กระดุมกางเกงยีน แล้วจับงัดท่อนเอ็นใหญ่ของเขาออกมา หยิบถุงยางอนามัยที่อยู่ในลิ้นชักออกมาสวมใส่ท่อนเอ็นที่แข็งขึง มือหนาลูบไล้ที่โคนขาอ่อนแล้วจับแยกเรียวขาทั้ง 2 ข้างออกอย่างเบามือก่อนจะดันเข้าไปในช่องทางรักจนสุดลำโคนสวบ !!“อ๊ะ... อึก... เอมจุก”ร่างบางเอ่ยบอกเมื่อปลายหัวหยักกระทุ้งกับผนังมดลูกเข้าอย่างจัง แขนเรียวบางทั้ง
“คุณพ่อขา คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงเอมนะ เอมจะอยู่แต่ในห้องทำงานของผับ เอมจะไม่อยู่ห่างพี่อาชิกับบอดีการ์ดเลย พี่แกริคบอดีการ์ดของพี่อาชิเก่งมาก ๆ เลยนะคะ เป็นแชมป์ยิงปืนด้วย พี่อาชิของเอมก็เก่ง สู้เก่งมากเลยด้วย รอบ ๆ ตัวเอมมีแต่คนเก่ง ๆ ไม่มีใครทำอะไรเอมได้หรอกค่ะ”“พ่อก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี แต่ก็คงห้ามไม่ได้ ดูแลตัวเองด้วย ห้ามออกไปไหนคนเดียวเด็ดขาด”“ค่ะ เอมรักคุณพ่อนะคะ” ชะเอมเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อแล้วหอมแก้มดังฟอด ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ้มออกมาได้“ผมไปนะครับ”“ดูแลชะเอมด้วยนะ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยกำชับอีกครั้ง“ครับ” อาชิตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“อันนี้เป็นบิลที่สั่งของเข้าร้าน แล้ววันนี้มีคัดเลือกพีอาร์ที่ผ่านทดลองงาน คุณอาชิจะให้เข้ามาเลยหรือเปล่าครับ” แกริคเอ่ยบอกทันทีที่อาชิกับชะเอมเข้ามาถึงห้องทำงานของผับชะเอมเดินเลี่ยงไปนั่งที่โซฟา กางหนังสือแคลคูลัสขึ้นมาอ่าน ปล่อยให้อาชิทำงานกับแกริค“ให้เข้ามาเลย แล้วขอนมอุ่น ๆ กับชาร้อนด้วย” อาชิบอก พร้อมทั้งสั่งเครื่องดื่มให้กับเขาและเธอ สายตายังคงจับจ้องที่เอกสารตรงหน้าแกริคชะงักไปเล็กน้อยเพราะที่ผับไม่มีนม มีแต่นมจากเต้าของสาว ๆ แต่มันก็ต้องเป็นหน