เมื่อมาถึงโรงเรียน อินทัชจะเดินไปส่งน้องสาวทั้งสองที่ห้อง อินทัชทำแบบนี้ทุกวันตั้งแต่น้องเข้าโรงเรียน"พี่อาชิไปเรียนก่อนนะ เดี๋ยวกลางวันพี่มาหา" อินทัชบอกน้องสาวฝาแฝด ก่อนจะก้มไปหอมแก้มนุ่มของน้องคนละฟอด"ค่ะ/ค่ะ" ทะเลจันทร์กับตะวันวาดพูดพร้อมกัน ก่อนจะหอมแก้มพี่ชายคนละข้าง แล้วเดินเข้าห้องเรียนไปขณะที่อินทัชกำลังจะเดินเข้าห้องเรียน ก็มีเด็กผู้หญิงวิ่งมาขวางหน้าไว้"อาชิ เราซื้อมาให้" ยะหยา เพื่อนผู้หญิงในชั้นเรียนเดียวกันพูดขึ้น พร้อมทั้งยื่นกล่องช็อคโกแลตไปให้"เอามาให้เราทำไม" อินทัชถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"คะ...คือ ยะหยาชอบอาชิ ยะหยาอยากเป็นแฟนอาชิ" ยะหยาพูดด้วยความเขินอาย"นี่เธอพึ่งจะอายุเจ็ดขวบ ก็มาบอกชอบผู้ชายแล้วเหรอ เราไม่ชอบ ไร้สาระ" อินทัชว่า ก่อนจะเดินหนีไป ปล่อยให้ยะหยายืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น"อาชิใจร้าย ฮือๆๆๆ""เอรินครับ พี่ภูซื้อมาฝาก อ่ะของเอวาด้วย" ภู ภูดิศ เพื่อนสนิทของอินทัช ยื่นไอศกรีมให้สาวน้อยฝาแฝดคนละแท่ง"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณค่ะ" ทะเลจันทร์ ตะวันวาดพูดพร้อมกันพร้อมทั้งยื่นมือไปรับไอศกรีมจากภูดิศ"ภู นายทำอะไร" อินทัชพูดเสียงดังเมื่อเห็นเพื่อนอยู่ใกล้น้องสาวของตนเอ
"อาทิตย์หน้าพ่อแทนจะพาทุกคนไปงานเปิดตัวกาสิโนที่มาเก๊า" แทนไทพูดขึ้นขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน"เย่ๆ ไปเที่ยว""เย่ๆ ได้ไปเที่ยวแย้ว" สาวน้อยฝาแฝดชูมือขึ้นด้วยความดีใจ"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเหรอคะ" พรพระพายเอ่ยถาม"เรียบร้อยแล้ว เดย์เพิ่งโทรมาบอก""เราจะไปกันกี่วันครับ" อินทัชถาม"น่าจะอาทิตย์หนึ่งครับ พ่อแทนว่าจะพาพวกเราทุกคนไปเที่ยวพักผ่อนกันด้วย แล้วก่อนกลับพ่อแทนจะพาแม่พายไปช้อปปิ้งที่ฮ่องกง""พูดเหมือนพายช้อปปิ้งเก่งอย่างนั้นแหละ" พรพระพายว่า"ก็มีกระเป๋าคอลเลคชั่นใหม่เข้า เผื่อพายจะชอบไงครับ" เขาบอก มองเธอด้วยสายตากรุ้มกริ่ม"แค่ที่พี่แทนซื้อมาให้พายยังใช้ไม่ครบเลยนะคะ ไม่เอาแล้วค่ะ ไม่ต้องซื้อ" เธอบอกเพราะไม่ว่าแบรนด์ใดจะออกคอลเลคชั่นใหม่ เขาจะต้องจับจองมาให้เธอ จนต้องทำห้องเก็บกระเป๋าโดยเฉพาะ"ก็พี่อยากซื้อให้" เขายื่นมือมาจับมือของเธอ"ไม่ต้องซื้อแล้วค่ะ พาเด็กๆ ไปเที่ยวพอ อาชิ เอวา เอริน ใครอยากไปเที่ยวสวนสนุกบ้างคะ""อยากครับ/อยากค่ะ/อยากค่ะ" สามพี่น้องพูดขึ้นพร้อมกัน"เอวาอยากไป Disneyland""แต่เอรินอยากไป Ocean Park เอรินอยากดูพี่แมวน้ำ""แต่เอวาจะไป Disneyland
Go Too Macauแทนไทเหมา Business Class ทั้งชั้น เพื่อความเป็นส่วนตัว โดยทั้งชั้นมีเพียงครอบครัวของเขา และบอดี้การ์ดที่ติดตามมาดูแลความปลอดภัย"พี่อาชิ เอวาตื่นเต้น" ทะเลจันทร์ตื่นเต้นเมื่อขึ้นมาบนเครื่องบิน เพราะนี่เป็นครั้งแรกของสองสาวฝาแฝด"เอรินก็ตื่นเต้น""ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับ ก็เหมือนนั่งรถนั่นแหละ" อินทัชพูดปลอบน้องๆ"เด็กๆ นั่งประจำที่ได้แล้วครับ" แทนไทเอ่ยเรียกสามพี่น้องที่ยืนเกาะกันอยู่ไม่นานเครื่องบินก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า เด็กๆ จากที่กลัวก็เริ่มตื่นตาตื่นใจกับภาพที่ได้เห็น"หูยยยย พี่อาชิ เอรินมาดูนี่" ทะเลจันทร์ชี้ให้ดูทิวทัศน์ขณะที่เครื่องบินลอยอยู่เหนือท้องทะเลอันกว้างใหญ่"หูยยยย ฉวยจัง พี่อาชิมาดู" ตะวันวาดพูดด้วยความตื่นเต้น"ไหนครับ สวยจริงๆ ด้วย แม่พายมาดูนี่ครับ""ไหน ขอแม่พายดูด้วย สวยมากเลยค่ะ""ขอพ่อแทนดูด้วยคน" แทนไทเข้ามากอดไหล่ของพรพระพายสนามบินนานาชาติมาเก๊า"อาเดย์!" เด็กๆ วิ่งไปหาตรัยคุณที่มารอรับที่สนามบิน ตรัยคุณย่อตัวลงอ้าแขนริรับ"คิดถึงอาเดย์ที่สู๊ดดดด" ทะเลจันทร์วิ่งเข้าไปกอดแล้วหอมแก้มด้วยความคิดถึง"เอรินก็คิดถึงอาเดย์" ตะวันวาดบอกพร้อมทั้งหอมแก้ม
"หูยยยย แม่พายฉวยจังเยย""แม่พายฉวย เอรินอยากฉวยเหมือนแม่พาย"ลูกสาวสองคนเมื่อเห็นคนเป็นแม่แต่งหน้าทำผม และแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย ต่างก็ชมไม่ขาดปากพรพระพายอยู่ในชุดราตรีสุดหรู เช่นเดียวกับลูกสาวทั้งสองที่อยู่ในชุดราตรีสำหรับเด็ก สวยน่ารักสมวัย ดั่งเจ้าหญิงตัวน้อย"เอวากับเอรินก็สวยค่ะ" พรพระพายตอบ ยิ้มให้ลูกน้อยอย่างอ่อนหวาน"พร้อมกันหรือยังครับสาวๆ" เสียงของแทนไทดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาในห้อง"แม่พายของอาชิสวยที่สุดเลยครับ" อินทัชที่เดินเข้ามาถึงก่อน เอ่ยชมแม่พายของตัวเอง"อาชิของแม่พายก็หล่อมากค่ะ""นี่คนหรือนางฟ้าครับ" แทนไทเดินเข้ามาโอบรอบเอวคอดของภรรยาคนสวยก่อนจะประทับจูบลงไปบนริมฝีปากบางของเธอ"อื้อ...พี่แทนทำอะไรอายลูกบ้างสิคะ" เธอเอ่ยด้วยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ"เอวาไม่เห็นค่ะ""อาชิก็ไม่เห็นครับ""เอรินก็ไม่เห็นพ่อแทนจูบแม่พายค่ะ" สามคนพี่น้องยืนเอามือเล็กๆ ปิดตา หัวเราะกันคิกคัก"อายทำไมลูกบอกว่าไม่เห็น ใช่ไหมครับเด็กๆ" แทนไทพูดแล้วยิ้มละมุนให้กับพรพระพาย ก่อนจะหันไปถามลูกน้อยทั้งสาม"ใช่ครับ/ใช่ค่ะ/ใช่ค่ะ""เปิดตาได้แล้วค่ะ""พ่อแทนปากเปื้อน" ทะเลจันทร์ชี้ไปยังปากข
"เด็กๆ รอตรงนี้กับอาเดย์ อาวินไม่ไปไหนนะครับ พ่อแทนกับแม่พายไปคุยเรื่องงานก่อน...ดูแลเด็กๆ ให้ดี อย่างปล่อยให้คลาดสายตา" แทนไทบอก"ครับ/ครับ" ตรัยคุณกับวินรับคำพร้อมกัน"เดี๋ยวแม่พายมานะคะ ไม่ดื้อกับอาเดย์ อาวินนะ ห้ามเดินไปไหนตามลำพังด้วยรู้ไหม อาชิดูน้องด้วยนะลูก" พรพระพายบอกเด็กๆ ก่อนจะเดินควงคู่ไปกับแทนไท"ครับแม่พาย อาชิจะดูแลน้องเอง""เอวาจะไม่ดื้อค่ะ""เอรินก็จะไม่ชนค่ะ"พรพระพายยืนเคียงคู่กับสามี ทำหน้าที่ของภรรยาได้ดีเยี่ยม แล้วก็ถึงเวลาที่แทนไท ครูส และหลี่ยู่จะต้องจับมือถ่ายภาพร่วมกัน พรพระพายกับหลี่ซินเหมยจึงปลีกตัวออกมายืนข้างๆ"สวัสดีค่ะ ฉันหลี่ซินเหมย" หลี่ซินเหมยเอ่ยทักพรพระพายเป็นภาษาจีน เพราะคิดว่าเธอคงฟังไม่ออก พรพระพายค้อมศีรษะเล็กน้อยและยิ้มให้"แทนไทเขาเป็นคนเก่ง และมีเสน่ห์มากๆ เลย คุณว่าไหมคะ" หลี่ซินเหมยยังคงพูดเป็นภาษาจีน"....." พรพระพายเงียบรอฟัง เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะพูดอะไร"หน้าโง่ๆ แบบนี้ คงไม่เข้าใจที่ฉันพูดสินะ"".....""นี่แทนไทเขาไปคว้าผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นภรรยาได้ยังไงกันนะ ดูๆ แล้วไม่เห็นจะมีอะไรเหมาะสมกับเขาสักอย่าง" หลี่ซินเหมยยังคงพูดว่าพรพระพา
งานเปิดตัวกาสิโนผ่านพ้นไปด้วยดี ผู้คนหลั่งไหลกันมาเสี่ยงโชคในกาสิโนกันอย่างล้นหลาม สร้างเม็ดเงินมหาศาลให้กับกาสิโนแทนไทพาเด็กๆ ตะลุยเที่ยวมาเก๊าสองวัน แล้วพาทุกคนข้ามไปยังฮ่องกงเที่ยว Disneyland หนึ่งวันเต็ม วันต่อมาก็ไปเที่ยว Ocean Park อีกหนึ่งวันเต็มเช่นกัน และแทนไทพาศรีภรรยาช้อปปิ้งอีกหนึ่งวัน เด็กๆ หมดแรงขออยู่โรงแรมกับตรัยคุณไม่ตามมาด้วยสองอาทิตย์ผ่านไป"โอ๊ก!!! แหวะ!!! พาย! พายอยู่ไหน" แทนไทร้องเรียกหาพรพระพายลั่นบ้าน ในขณะที่เขานั่งกอดชักโครกอาเจียนอย่างหนัก"พี่แทน เป็นอะไรคะ" พรพระพายรีบวิ่งมาตามเสียง ตามด้วยลูกน้อยทั้งสามคน"พ่อแทน เป็นไยคะ" ทะเลจันทร์กับตะวันวาดถามแทบจะพร้อมกัน"เป็นอะไรคะ ทำไมหน้าซีดแบบนี้" พรพระพายเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"พี่ขอดมพายหน่อย พี่ไม่ไหวแล้ว" แทนไทรั้งพรพระพายเข้ามาหา แล้วซุกหน้าลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธอ"อาการพ่อแทนเหมือนตอนที่แม่พายท้องเอวากับเอรินเลยครับ พ่อแทนแพ้ท้องแทนแม่พายแน่ๆ" อินทัชจดจำอาการของคนเป็นพ่อตอนที่แพ้ท้องแทนแม่พายได้อย่างแม่นยำ แม้ในเวลานั้นตนจะอายุเพียงสามขวบ"ท้อง!" พรพระพายพูดด้วยความตกใจ"เห็นไหมว่าน้ำเชื้อพี่มันแรง ล
4 เดือนผ่านไป"โอ๊ะ!" พรพระพายร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่ามีของเหลวไหลลงมาตามเรียวขาของเธอ"คุณพาย น้ำคล่ำแตกแล้วค่ะ เด็กๆ รีบไปตามพ่อแทนพาแม่พายส่งโรงพยาบาลเร็วลูก" ป้าแช่มพูดด้วยความตกใจ สองสาวน้อยฝาแฝดรีบวิ่งไปหาผู้เป็นพ่อทันที"พ่อแทนอยู่ไหน พ่อแทนขาาา" ตะวันวาดตะโกนหาผู้เป็นพ่อลั่นบ้าน"พ่อแทนขาาาา" ทะเลจันทร์ส่งเสียงเรียกหาผู้เป็นพ่อดังลั่นบ้านเมื่อผู้เป็นแม่เจ็บท้องใกล้คลอด"เอวา เอริน เรียกพ่อแทนทำไมครับ""แม่พายเจ็บท้องค่ะ""พ่อแทนรีบพาแม่พายไปโรงพยาบาลเย็วๆ คะ" ตะวันวาดเร่งผู้เป็นพ่อ"ครับๆ อาชิไปบอกให้อาเดย์เอารถออกครับ" แทนไทบอก"ครับ" อินทัชรับคำแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีโรงพยาบาล"กูฝากดูเด็กๆ ด้วยนะ กูเข้าไปดูพายก่อน" แทนไทบอกก่อนจะรีบตามพรพระพายเข้าไปในห้องคลอด"คุณแทนไม่ต้องเป็นห่วงครับ" ตรัยคุณตอบ"อาเดย์ขา แม่พายจะเป็นอะไยไหมคะ""แม่พายไม่เป็นอะไรครับ เดี๋ยวแม่พายก็จะออกมาพร้อมกับน้องของเอวาไงครับ""แต่แม่พายร้องเจ็บใหญ่เยย เอรินกลัว""ตอนเอวากับเอรินเกิด แม่พายก็ร้องเจ็บแบบนี้ เดี๋ยวแม่พายก็หาย" อินทัชบอกน้องๆ"อาเดย์ว่าเราไปนั่งรอกันตรงนั้นดีกว่านะครับ""ครับ/ค่ะ/ค่ะ" เด็ก
"เอวาจะนอนกับน้อง เอวาไม่กลับบ้าน" ทะเลจันทร์งอแงเมื่อผู้เป็นพ่อจะให้กลับไปนอนบ้าน"เอรินก็อยากนอนกับน้องเหมือนกัน""ไม่งอแงกันสิครับ กลับไปนอนบ้านแล้วพรุ่งนี้ให้อาเดย์พามาหาน้องแต่เช้านะครับ" แทนไทบอก"อึก...อึก..." เมื่อผู้เป็นพ่อไม่ยอม ทะเลจันทร์ก็นั่งกอดอก เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น เริ่มบีบเค้นน้ำตาออกมา"เอาที่นอนปิกนิกปูนอนตรงนี้ไม่ได้เหรอครับ อาชิก็อยากนอนที่นี่กับน้อง" อินทัชออกความคิดเห็น"นะคะพ่อแทนขา เอรินก็อยากนอนกับน้อง ถ้าพ่อแทนให้เอรินนอน เอรินฉัญญา ว่าเอรินจะไม่ดื้อ จะไม่ชน เอรินจะเชื่อฟังพ่อแทนกับแม่พาย แย้วเอรินก็จะช่วยพ่อแทนเยี้ยงน้องด้วย พ่อแทนจะได้ไม่เหนื่อย" ตะวันวาดเดินมากอดขาผู้เป็นพ่อ พร้อมทั้งออดอ้อนเอาหน้าถูไถไปกับขาของเขา"พี่แทน ถ้าลูกอยากนอนที่นี่ก็ให้ลูกนอนเถอะค่ะ" พรพระพายพูดขึ้นเมื่อเห็นอาการของลูกๆ จนอดสงสารไม่ได้"ก็ได้ครับ" แทนไทตอบ"เย่ๆๆๆ" สามคนพี่น้องกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ"เอวาไม่ร้องไห้แล้วเหรอครับ" แทนไทถามเมื่อทะเลจันทร์เปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก"ไม่ย้องแย้วค่ะ เอวาย้องไห้ก็เพื่อจะให้พ่อแทนใจอ่อนเฉยๆ""นี้ลูกของเราไปเรียนการแสดงมาหรือไง" แทน
"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี
"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็
"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ
"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห
บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็
"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ
"ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ
"ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้
"ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก