"เฮียเป็นยังไงบ้าง" บาสมาถึงโรงพยาบาลหลังจากตรัยคุณโทรบอก ในขณะที่เด็กสาวนั่งหลับอยู่บนตักแกร่ง"คงไม่เป็นอะไรมาก หมอกำลังทำแผล""เฮียพายูมิกลับไปนอนบ้านก่อนไหม ทางนี้ผมจัดการเอง""รอดูอาการมุกก่อน""เฮียยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่ไหม" บาสรู้ดีว่าว่าตรัยคุณเคยรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน จนอดเป็นห่วงความรู้สึกของน้องสาวอย่างยูมิไม่ได้"ความรู้สึกกูเปลี่ยนไปแล้ว""คำว่าเปลี่ยนไปของเฮีย มันคงไม่ได้ทำให้น้องสาวของผมคนนี้ต้องร้องไห้นะ""ไม่ ยูมิจะไม่ร้องไห้...." เขาชะงักลงเมื่อหมอเปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขาจับแขนทั้งสองข้างของยูมิโอบรอบลำคอ จับศีรษะของเธอมาซบที่ซอกคอ แล้วช้อนก้นของเธอขึ้นอุ้มราวกับกำลังอุ้มเด็กน้อย"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากนะครับ มีเพียงบาดแผลที่แขนขวาที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ ให้นอนพักที่โรงพยาบาลสักคืนก็กลับบ้านได้แล้วครับ หมอขอตัวไปดูคนไข้ท่านอื่นก่อน""ขอบคุณครับ""นี่ตกลงเฮียมีลูกใช่ไหมเนี่ย เห็นแล้วนึกถึงตอนเฮียอุ้มอาชิเลย" พอเห็นตรัยคุณอุ้มยลดาแบบนี้ทำให้บาสนึกถึงตอนที่เขาอุ้มเด็กชายอินทัชตอนหลับ"ลูกพ่องมึงดิ คนนี้เมียกู" ตรัยคุณบอกก่อนจะเดินเข้าห้องฉุกเฉินไป"เมีย เฮียถามยูมิ
"เรื่องอะไร""ผมขออนุญาตให้ยูมิไปอยู่กับผมที่คอนโด จนกว่ามุกจะหายดี""เดย์จะให้ยูมิไปนอนค้างกับเดย์ที่คอนโดเนี่ยนะ ไม่ได้ ยูมิเป็นผู้หญิงใครรู้เข้ามันจะไม่ดี""แล้วป้าจะให้ผมอยู่กับมุกตามลำพังเหรอครับ""ป้าไม่ยอม เดย์ก็รู้ว่าป้าไม่ชอบผู้หญิงคนนี้""ก็เพราะผมรู้ไง ผมเลยจะให้ยูมิไปนอนที่คอนโด... นะครับ...ป้าไม่ชอบยูมิเหรอ""ใครบอก ป้าไม่ได้แค่ชอบแต่ป้ารักยูมิเหมือนลูกเหมือนหลานเลยละ""ก็ให้ยูมิไปนอนกับผมที่คอนโด ยูมิจะได้เป็นหลานสะใภ้ป้าไง""นี่ ยูมิยังเด็ก เดย์คิดจะทำมิดีมิร้ายยูมิแล้วเหรอ""นะครับ ให้ยูมิไปอยู่กับผมสักระยะนะ""ก็ได้ แต่เดย์ห้ามทำอะไรยูมินะ""ครับ ผมจะไม่ทำ แต่ถ้ายูมิเป็นคนทำ ได้ใช่ไหมครับ""พูดอะไรก็ไม่รู้ ยูมิเป็นผู้หญิงจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง""ป้ารู้จักยัยลูกแมวตัวนี้น้อยไป" ตรัยคุณพึมพำ เพียงแค่นึกถึงแมวน้อยหัดยั่วก็อยากจับขย้ำแล้ว"เดย์ว่าไงนะ ป้าฟังไม่ถนัด""เปล่าครับ แล้วเสาร์อาทิตย์นี้ผมพายูมิไปหัวหินนะครับ""ดูแลยูมิดีๆ นะ เดย์อย่าทำให้ยูมิเสียใจนะลูก""ครับ ผมจะไม่ทำให้ยูมิเสียใจ ผมจะทำให้ชีวิตของยูมิมีความสุข""ป้าถือว่าเดย์รับปากป้าแล้วนะ""ครับ ถ้างั้นผมกลั
"เดย์จะไปไหนเหรอ" มุกตาภาเอ่ยถามเมื่อเห็นตรัยคุณเดินถือกุญแจรถออกมาจากห้องนอนของเขา"จะไปรับยูมิที่โรงเรียน ถ้ามุกหิวโทรสั่งอาหารได้เลยนะ แล้วลงบิลไว้ เบอร์โทรอยู่หน้าทีวี" เขาบอกพลางใส่รองเท้าไปด้วย"เดย์...""เฮียรอผมด้วยดิ ผมก็ต้องไปรับมะปรางเหมือนกัน แล้วคนป่วยไม่นอนพักล่ะครับ พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายเร็วๆ จะได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น" บาสเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรีบเร่ง มิวายที่จะค่อนขอด มุกตาภา"นี่นาย! หลายรอบแล้วนะที่เข้ามายุ่งตอนที่ฉันคุยกับเดย์ ไม่มีมารยาท" มุกตาภาเอ่ยว่า สีหน้าแสดงออกมาว่าไม่พอใจเป็นที่สุดในคำพูดของบาส สายตาที่จ้องมองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ"เฮียรีบไปกันเถอะ ผมกลัว" บาสแสร้งทำเป็นว่ากลัว กระโดดหลบหลังตรัยคุณ"เดย์จะกลับกี่โมง มุกไม่อยากอยู่คนเดียวนานๆ""ยังไม่รู้เหมือนกัน" ตรัยคุณตอบเสียงเรียบ"เฮียไปเร็ว เดี๋ยวสาวๆ รอ" บาสบอกพลางดันตัวตรัยคุณให้เดินออกจากห้อง"คิดถึง" เมื่อเด็กสาวเข้ามานั่งในรถ ตรัยคุณก็เอ่ยบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวล"คิดถึงเหมือนกัน คนแก่ของหนู" เธอจับมือของเขาขึ้นมาแนบแก้มนุ่ม แล้วถูไถแก้มบนฝ่ามือนั้น"อ้อนเป็นลูกแมวเลย เดี๋ยวเราไปหาอะไร
ไม่นานร่างสูงก็ออกมา เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์เหมือนอย่างเคย แต่เขาก็ต้องชะงักมองร่างเล็กที่นอนคว่ำหน้าเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียง กางเกงนอนตัวเล็กของเธอร่นขึ้นไปจนเห็นแก้มก้นขาวๆ"ไอ้เดย์ มึงจะอดใจไหวไหมเนี่ย" เขายืนพูดพรึมพรำกับตัวเอง"พี่เดย์พูดว่าอะไรนะ ยูมิฟังไม่ถนัด" เมื่อได้ยินเสียงเธอก็ลุกขึ้นนั่ง"พะ...พี่เดย์ยังไม่ได้พูดอะไรเลย" เขาตอบปฏิเสธ"พี่เดย์มานั่งตรงนี้" เธอตบเตียงเบาๆ เขาก็เดินมานั่งตามที่เธอบอกอย่างว่าง่ายพอเขานั่งลงเธอก็ขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขาทันที แล้วซบหน้าไปที่ซอกคอของเขา"เป็นอะไร" เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบา"พี่เดย์ขา ยูมิมีสิทธิ์หึงพี่เดย์ไหม""ทำไมถึงถามแบบนี้""ก็ยูมิไม่รู้ว่ายูมิอยู่ในฐานะอะไร มีสิทธิ์แค่ไหนในตัวพี่เดย์""คิดมากเรื่องมุกเหรอ""ยูมิไม่รู้ แต่ยูมิไม่ชอบให้พี่เดย์อยู่ใกล้เขา ไม่อยากให้เขาอยู่ที่นี่ด้วย""หลังจากกลับจากหัวหิน พี่เดย์จะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"".....""ยูมิฟังพี่เดย์นะ ยูมิมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวพี่เดย์ พี่เดย์ขอโทษที่ผ่านมาพี่อาจจะยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่ตอนนี้พี่มั่น
ยูมิ ยลดา สาวน้อยวัย 17 ปี เท่าที่จำความได้แม่ของเธอมีสามีมาแล้วสองคน ไม่รวมพ่อชาวญี่ปุ่นที่เธอไม่เคยเห็นหน้า มีเพียงคำบอกเล่าของ รตี ผู้เป็นแม่เท่านั้น...พ่อของเธอกลับประเทศของเขาไปตั้งแต่แม่ตั้งท้องเธอ เธอไม่เคยรู้ว่าทำไมพ่อถึงทิ้งเธอกับแม่ไป เพราะแม่ไม่เคยให้เหตุผล แต่เธอก็ไม่เคยร้องคร่ำครวญหาพ่อตอนยลดาอายุ 5 ขวบ แม่ของเธอพามาเช่าบ้านหลังใหม่ ทำให้เธอได้เจอกับพี่สาวใจดี พาย พรพระพาย เธอมักจะมาเล่นที่บ้านของ พรพระพายเป็นประจำ จริงๆ แล้วแทบจะกินนอนที่บ้านพรพระพายด้วยซ้ำแม่ของยลดาไม่ค่อยมีเวลาให้ กลางคืนก็ออกไปทำงานปล่อยให้เธอที่เป็นเด็กนอนหลับอยู่บ้านเพียงลำพัง เธอจึงชอบมานอนกับ พรพระพาย เพราะความที่ยลดาได้ใกล้ชิดกับพรพระพายจึงซึมซับนิสัยดีๆ ของพรพระพายไว้มาก ถ้าไม่มีพรพระพายเธอคงเป็นเด็กใจแตกไปแล้ว แต่แล้ววันหนึ่งพี่พายของเธอก็ต้องไปอยู่ที่อื่นเพราะพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งคู่แม่ของยลดาทำงานร้านอาหาร จะออกไปทำงานช่วงเย็นกว่าจะกลับก็ดึกดื่น บางวันก็กลับมาในเวลารุ่งเช้า เหมือนดั่งวันนี้ที่แม่ของเธอกลับมาพร้อมผู้ชายคนใหม่"ยูมิ นี่น้าวุธจะมาอยู่กับเราที่นี่ ไหว้น้าเขา
เดย์ ตรัยคุณ บอดี้การ์ดคู่ใจของแทนไท ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน ด้วยการเลี้ยงดูของคุณทิพวรรณแม่ของแทนไท กับป้าแช่ม ป้าแท้ๆ ของตรัยคุณพ่อของตรัยคุณเป็นเพื่อนกับพ่อของแทนไท ทั้งสามคนประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนไปดูที่ดินสำหรับสร้างโรงงานที่ต่างจังหวัด มีเพียงคุณทิพวรรณที่รอดมาได้ ในเวลานั้นตรัยคุณมีอายุเพียง 3 ขวบ แทนไท 5 ขวบ ในระหว่างที่คุณทิพวรรณรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ป้าแช่มเป็นคนดูแลเด็กน้อยทั้งสองคนแทนไทอายุมากกว่าตรัยคุณ 2 ปี ทั้งคู่เปรียบเสมือนพี่น้องกัน เรียนโรงเรียนเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน จบปริญญาโทเหมือนกัน เรียนการต่อสู้ทุกแขนงมาตั้งแต่เด็กด้วยกันทุกช่วงชีวิตของแทนไทจะมีตรัยคุณอยู่ข้างๆ แม้แต่ตอนที่ ดาริน แม่ของ อาชิ อินทัช หนีตามผู้ชายคนอื่นไป เขาก็ช่วยแทนไทเลี้ยงลูกน้อย สร้างอาณาจักรแทนไท คอร์ปอเรชั่น มาด้วยกัน แต่เขาก็รู้จักเจียมตัว ไม่เคยตีตัวเสมอแทนไท ถึงแทนไทจะคิดว่าเขาคือน้องชายก็ตามตรัยคุณมีเพื่อนสนิทผู้หญิงคนหนึ่ง คบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่ง และเขา...แอบรักเพื่อนตัวเอง รักมาตลอด แต่เธอ...รักคนอื่น วันหนึ่งเขากับเธอก็ต้องแยกจากกันด้วยหน้าที่การงาน เธอต
หลังจากที่ยลดาตัดสินใจหนีออกจากบ้าน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะไปทางใด จะไปอยู่ที่ไหน เธอเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมาย ในมือถือกระปุกออมสินรูปหมาน้อยสีขาว กอดมันไว้ราวกับเป็นที่พึ่ง เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกโดดเดี่ยวเธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ค่อยๆ นั่งลงแถวท่ารถ ดวงตากวาดมองไปรอบๆ ผู้คนมากมาย แสงสียามค่ำคืนที่ดูคึกคักไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกที่โดดเดี่ยวในใจของเธอดีขึ้นเลย"หัวหิน...หัวหิน ประจวบครับ รถจะออกแล้ว" เสียงวินรถตู้ร้องเรียกลูกค้ายลดาที่กำลังนั่งคิดไม่ตกกับชีวิตตัวเอง เธอเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงนั้น เธอนึกถึงเพื่อนของเพื่อนคนหนึ่งที่เปิดกิจการห้องพักรายวันที่ชายหาดหัวหิน ได้รู้จักกันเมื่อครั้งที่ไปเที่ยวหัวหิน"รอด้วยค่ะ" ยลดาตัดสินใจขึ้นรถตู้คันนั้นทันทีเมื่อขึ้นมานั่งบนรถเธอก็ส่งข้อความหาเพื่อนเพื่อขอเบอร์ติดต่อเพื่อนคนนั้นโชคดีที่รถตู้คันนี้ต้องไปส่งผู้โดยสารที่ห้องพักนี้พอดี"พี่ยูมิใช่ไหม" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในขณะที่ยลดายืนชะเง้อมองหาเพื่อนคนนั้น ที่ห้องพักสำหรับเช่ารายวัน"ใช่ๆ" ยลดาตอบ"หนูแจมนะ พอดีพี่แยมไปชุมพรกับแม่กว่าจะกลับก็คงจะดึก ก็เลยให้แจมมารอรั
วันนี้ยลดาตื่นแต่เช้าพิเศษ เพราะรู้สึกอยากกินโจ๊ก เธอเดินเลียบชายหาดมาเรื่อยๆ ก็เห็นกองถ่ายพรีเวดดิ้ง รักกำลังโพสท่าให้ช่างภาพได้กดชัดเตอร์ เธอมองไปยิ้มไปให้กับคู่รักตรงหน้า ตามประสาเด็กสาวช่างฝัน"ดูเขารักกันจัง" ยลดาพูดกับตัวเอง และยิ้มให้กับภาพตรงหน้าเธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เพราะอยากเห็นคู่รักที่สวยหล่อคู่นั้น แต่เธอเห็นแต่หน้าว่าที่เจ้าบ่าว ว่าที่เจ้าสาวยืนหันหลังให้เธออยู่"อย่างกับดารา นายแบบเลย โอปป้ามาก" เธอพึมพำ หลงใหลได้ปลื้มในตัวของว่าที่เจ้าบ่าว เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไปที่เห็นคนหล่อเหลาก็ออกอาการปลาบปลื้ม"พี่พาย" เด็กสาวพึมพำกับตัวเองอย่างไม่เชื่อสายตา เมื่อว่าที่เจ้าสาวคนนั้นหันหน้ามาทางเธอเธอเดินเข้าไปใกล้กองถ่ายพรีเวดดิ้งมากขึ้น จนเธอแน่ชัดแล้วว่า ว่าที่เจ้าสาวคนนั้นก็คือพี่พายของเธอ เธอยืนรอจังหวะ เพื่อไม่ให้รบกวนการทำงานของทีมงาน เมื่อดูท่าว่าเขาถ่ายกันเสร็จแล้ว เธอจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปทันที"พี่พาย" ยลดาร้องเรียกพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปหาด้วยความดีใจ"พี่พายจริงๆ ด้วย ยูมิคิดถึงพี่พาย" ยูมิสวมกอดพรพระพายไว้"ยูมิ!" พรพระพายตกใจเล็กน้อยที่เห็นหน้าเด็กสาวข้างบ้านที่เคยมาคลุกคล
ไม่นานร่างสูงก็ออกมา เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์เหมือนอย่างเคย แต่เขาก็ต้องชะงักมองร่างเล็กที่นอนคว่ำหน้าเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียง กางเกงนอนตัวเล็กของเธอร่นขึ้นไปจนเห็นแก้มก้นขาวๆ"ไอ้เดย์ มึงจะอดใจไหวไหมเนี่ย" เขายืนพูดพรึมพรำกับตัวเอง"พี่เดย์พูดว่าอะไรนะ ยูมิฟังไม่ถนัด" เมื่อได้ยินเสียงเธอก็ลุกขึ้นนั่ง"พะ...พี่เดย์ยังไม่ได้พูดอะไรเลย" เขาตอบปฏิเสธ"พี่เดย์มานั่งตรงนี้" เธอตบเตียงเบาๆ เขาก็เดินมานั่งตามที่เธอบอกอย่างว่าง่ายพอเขานั่งลงเธอก็ขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขาทันที แล้วซบหน้าไปที่ซอกคอของเขา"เป็นอะไร" เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนพลางลูบไล้แผ่นหลังของเธออย่างแผ่วเบา"พี่เดย์ขา ยูมิมีสิทธิ์หึงพี่เดย์ไหม""ทำไมถึงถามแบบนี้""ก็ยูมิไม่รู้ว่ายูมิอยู่ในฐานะอะไร มีสิทธิ์แค่ไหนในตัวพี่เดย์""คิดมากเรื่องมุกเหรอ""ยูมิไม่รู้ แต่ยูมิไม่ชอบให้พี่เดย์อยู่ใกล้เขา ไม่อยากให้เขาอยู่ที่นี่ด้วย""หลังจากกลับจากหัวหิน พี่เดย์จะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด"".....""ยูมิฟังพี่เดย์นะ ยูมิมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวพี่เดย์ พี่เดย์ขอโทษที่ผ่านมาพี่อาจจะยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง แต่ตอนนี้พี่มั่น
"เดย์จะไปไหนเหรอ" มุกตาภาเอ่ยถามเมื่อเห็นตรัยคุณเดินถือกุญแจรถออกมาจากห้องนอนของเขา"จะไปรับยูมิที่โรงเรียน ถ้ามุกหิวโทรสั่งอาหารได้เลยนะ แล้วลงบิลไว้ เบอร์โทรอยู่หน้าทีวี" เขาบอกพลางใส่รองเท้าไปด้วย"เดย์...""เฮียรอผมด้วยดิ ผมก็ต้องไปรับมะปรางเหมือนกัน แล้วคนป่วยไม่นอนพักล่ะครับ พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายเร็วๆ จะได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่น" บาสเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยความรีบเร่ง มิวายที่จะค่อนขอด มุกตาภา"นี่นาย! หลายรอบแล้วนะที่เข้ามายุ่งตอนที่ฉันคุยกับเดย์ ไม่มีมารยาท" มุกตาภาเอ่ยว่า สีหน้าแสดงออกมาว่าไม่พอใจเป็นที่สุดในคำพูดของบาส สายตาที่จ้องมองอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ"เฮียรีบไปกันเถอะ ผมกลัว" บาสแสร้งทำเป็นว่ากลัว กระโดดหลบหลังตรัยคุณ"เดย์จะกลับกี่โมง มุกไม่อยากอยู่คนเดียวนานๆ""ยังไม่รู้เหมือนกัน" ตรัยคุณตอบเสียงเรียบ"เฮียไปเร็ว เดี๋ยวสาวๆ รอ" บาสบอกพลางดันตัวตรัยคุณให้เดินออกจากห้อง"คิดถึง" เมื่อเด็กสาวเข้ามานั่งในรถ ตรัยคุณก็เอ่ยบอกพร้อมทั้งหอมแก้มนวล"คิดถึงเหมือนกัน คนแก่ของหนู" เธอจับมือของเขาขึ้นมาแนบแก้มนุ่ม แล้วถูไถแก้มบนฝ่ามือนั้น"อ้อนเป็นลูกแมวเลย เดี๋ยวเราไปหาอะไร
"เรื่องอะไร""ผมขออนุญาตให้ยูมิไปอยู่กับผมที่คอนโด จนกว่ามุกจะหายดี""เดย์จะให้ยูมิไปนอนค้างกับเดย์ที่คอนโดเนี่ยนะ ไม่ได้ ยูมิเป็นผู้หญิงใครรู้เข้ามันจะไม่ดี""แล้วป้าจะให้ผมอยู่กับมุกตามลำพังเหรอครับ""ป้าไม่ยอม เดย์ก็รู้ว่าป้าไม่ชอบผู้หญิงคนนี้""ก็เพราะผมรู้ไง ผมเลยจะให้ยูมิไปนอนที่คอนโด... นะครับ...ป้าไม่ชอบยูมิเหรอ""ใครบอก ป้าไม่ได้แค่ชอบแต่ป้ารักยูมิเหมือนลูกเหมือนหลานเลยละ""ก็ให้ยูมิไปนอนกับผมที่คอนโด ยูมิจะได้เป็นหลานสะใภ้ป้าไง""นี่ ยูมิยังเด็ก เดย์คิดจะทำมิดีมิร้ายยูมิแล้วเหรอ""นะครับ ให้ยูมิไปอยู่กับผมสักระยะนะ""ก็ได้ แต่เดย์ห้ามทำอะไรยูมินะ""ครับ ผมจะไม่ทำ แต่ถ้ายูมิเป็นคนทำ ได้ใช่ไหมครับ""พูดอะไรก็ไม่รู้ ยูมิเป็นผู้หญิงจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง""ป้ารู้จักยัยลูกแมวตัวนี้น้อยไป" ตรัยคุณพึมพำ เพียงแค่นึกถึงแมวน้อยหัดยั่วก็อยากจับขย้ำแล้ว"เดย์ว่าไงนะ ป้าฟังไม่ถนัด""เปล่าครับ แล้วเสาร์อาทิตย์นี้ผมพายูมิไปหัวหินนะครับ""ดูแลยูมิดีๆ นะ เดย์อย่าทำให้ยูมิเสียใจนะลูก""ครับ ผมจะไม่ทำให้ยูมิเสียใจ ผมจะทำให้ชีวิตของยูมิมีความสุข""ป้าถือว่าเดย์รับปากป้าแล้วนะ""ครับ ถ้างั้นผมกลั
"เฮียเป็นยังไงบ้าง" บาสมาถึงโรงพยาบาลหลังจากตรัยคุณโทรบอก ในขณะที่เด็กสาวนั่งหลับอยู่บนตักแกร่ง"คงไม่เป็นอะไรมาก หมอกำลังทำแผล""เฮียพายูมิกลับไปนอนบ้านก่อนไหม ทางนี้ผมจัดการเอง""รอดูอาการมุกก่อน""เฮียยังรู้สึกอะไรกับเธออยู่ไหม" บาสรู้ดีว่าว่าตรัยคุณเคยรักผู้หญิงคนนี้มากแค่ไหน จนอดเป็นห่วงความรู้สึกของน้องสาวอย่างยูมิไม่ได้"ความรู้สึกกูเปลี่ยนไปแล้ว""คำว่าเปลี่ยนไปของเฮีย มันคงไม่ได้ทำให้น้องสาวของผมคนนี้ต้องร้องไห้นะ""ไม่ ยูมิจะไม่ร้องไห้...." เขาชะงักลงเมื่อหมอเปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉิน เขาจับแขนทั้งสองข้างของยูมิโอบรอบลำคอ จับศีรษะของเธอมาซบที่ซอกคอ แล้วช้อนก้นของเธอขึ้นอุ้มราวกับกำลังอุ้มเด็กน้อย"คนไข้ไม่เป็นอะไรมากนะครับ มีเพียงบาดแผลที่แขนขวาที่ต้องดูแลเป็นพิเศษ ให้นอนพักที่โรงพยาบาลสักคืนก็กลับบ้านได้แล้วครับ หมอขอตัวไปดูคนไข้ท่านอื่นก่อน""ขอบคุณครับ""นี่ตกลงเฮียมีลูกใช่ไหมเนี่ย เห็นแล้วนึกถึงตอนเฮียอุ้มอาชิเลย" พอเห็นตรัยคุณอุ้มยลดาแบบนี้ทำให้บาสนึกถึงตอนที่เขาอุ้มเด็กชายอินทัชตอนหลับ"ลูกพ่องมึงดิ คนนี้เมียกู" ตรัยคุณบอกก่อนจะเดินเข้าห้องฉุกเฉินไป"เมีย เฮียถามยูมิ
"เธอรออยู่ด้านนั้นค่ะ" เจ้าหน้าที่ฝ่ายนิติบุคคลบอกเมื่อตรัยคุณเดินมาถึง"อืม" ตรัยคุณตอบรับในลำคอ ส่วนยลดาก็ชะเง้อคอมองผู้หญิงที่นั่งรออยู่ที่โซฟารับแขกด้วยความสงสัย"ใครเหรอพี่เดย์""เดี๋ยวก็รู้ ถามเก่งจริง""เดย์" หญิงสาวเอ่ยเรียกด้วยความดีใจ ก่อนจะวิ่งเข้ามาสวมกอด"นี่ อย่ามากอดพี่เดย์ของยูมินะ...นี่ก็ยืนเฉยให้เขากอดอยู่ได้ ปฏิเสธไม่เป็นหรือไง" ยลดาผลักหญิงสาวออกจากร่างสูงด้วยความหวงแหน ก่อนจะใช้มือปัดตามเนื้อตามตัวของตรัยคุณราวกับว่าผู้หญิงคนนั้นทำให้เขาสกปรก"ทำไมปากเล็กๆ เนี่ย ถึงได้บ่นเก่ง" เขาจับปลายคางมนของเธอขึ้นมาเอ่ยว่าอย่างเอ็นดู"นังเด็กบ้า ไม่มีมารยาท ไม่มีใครเขาสั่งเขาสอนหรือไง ถึงได้ทำกิริยาต่ำๆ แบบนี้" หญิงสาวมองยลดาอย่างเหยียดหยันตั้งแต่หัวจรดเท้า"มุก มันไม่แรงไปหน่อยเหรอ""ยัยป้า อย่ามาว่ายูมินะ""แกเรียกใครว่าป้า""ก็ป้านั่นแหละ""เดย์ไปพาเด็กบ้าที่ไหนมา เท่าที่มุกจำได้เดย์ไม่เคยมีน้องนะ""มุกมาหาเดย์ทำไม" เขาไม่ตอบคำถามของเธอแต่กลับตั้งคำถามเธอแทน"พี่เดย์ ยูมิอยากไปซื้อตุ๊กตา แล้วยูมิก็หิวแล้วด้วย" ยลดาออดอ้อน ใบหน้าซบลงไปที่อกแกร่งอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ"ขอพี
"พี่เดย์ขา ถอดเสื้อให้ยูมิหน่อย ยูมิร้อน" เด็กสาวพยายามพูดด้วยท่าทางยั่วยวน แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่ได้ดูเซ็กซี่เลยสักนิด แต่มันน่ารักจนอยากจะกลายร่างเป็นเสือแล้วจับเธอขย้ำให้จมเตียง"ร้อนมากไหม" ตรัยคุณถอดสูทโรงเรียนออกให้ร่างเล็ก แล้วโยนลงไปบนพื้นข้างเตียง จากนั้นก็จัดการกับเนคไทของเธอ"ม๊ากมาก พี่เดย์ช่วยทำให้ยูมิหายร้อนหน่อยสิ" ยลดาบิดกายเร่าๆ ปานประหนึ่งว่าร้อนมากมาย"พี่เดย์ต้องทำยังไงน่า ยูมิถึงจะหายร้อน" มือหนาลูบไล้สะโพกมน บางครั้งก็บีบขยำด้วยความมันเขี้ยวในท่าทางของเธอ ไม่รู้ว่าไปจำมาจากไหน คงคิดว่ามันดูเซ็กซี่สุดๆ แล้ว"ทำยังไงดี ยูมิร้อน" มือบางปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ จนมาถึงเม็ดที่สาม แล้วแหวกออกให้เห็นเนินอกขาวผ่อง สะโพกมนก็บดคลึงไปที่หน้าขาแกร่ง โดยหารู้ไม่ว่าเธอกำลังปลุกเจ้ามังกรที่กำลังหลับใหลให้ตื่นขึ้นมา"อื้ม...รู้ไหมว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัว" เสียงครางกระเส่าในลำคอเมื่อความกระสันกำลังก่อตัวเป็นเท่าทวี"พี่เดย์จะตียูมิเหรอ ถ้าตี ยูมิไม่ให้ดูดนมนะ" สะโพกของเธอยังคงส่ายวนบดคลึง พร้อมทั้งโน้มตัวเข้ามาใกล้จนหน้าอกหน้าใจประชิดแผงอกกำยำ"อื้ม...พี่เดย์จะทนไม่ไหวแล้
"ยูมิ!!" เสียงของตรัยคุณดังขึ้นก่อนที่จะเดินมาถึงตัวเธอ เสียงที่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราด"....." ตั้นมองไปตามเสียงเรียกนั้น เขารู้แค่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นผู้ปกครองของยลดา ส่วนชายชุดดำอีกคนเป็นแฟนของมะปรางที่ทุกคนเริ่มคุ้นชินเพราะเขามารับมาส่งเธอที่โรงเรียนเกือบทุกวัน ส่วนอีกคนที่อยู่ในเสื้อเชิ๊ตสีดำสวมกางเกงยีนส์ แววตาของเขาดูแข็งกร้าวเมื่อจ้องมองมาทางเขา ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ผู้ปกครองธรรมดาของยลดา"พี่เดย์ มาถึงนานยัง""มันเป็นใคร" ตรัยคุณถามยลดา แต่สายตาของเขาไม่ได้มองเธอเลย เขาจ้องหน้าตั้นอย่างเอาเรื่อง เขาจำได้ดีว่าตั้นคือผู้ชายคนเมื่อเช้าที่บังอาจมากอดคอผู้หญิงของเขา"ตั้นเขาเป็นเพื่อนของยูมิกับมะปรางเราเรียนอยู่ชั้นเดียวกัน แต่คนละห้อง""เมื่อกี้ทำอะไรกัน" น้ำเสียงเยือกเย็นของตรัยคุณทำเอามะปรางที่ยืนอยู่ข้างๆ นึกหวาดกลัว ยังดีที่มีบาสจับมืออยู่ ต่างจากยลดาที่มีสีหน้างุนงงกับท่าทางและน้ำเสียงที่เขาใช้"แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย" ตั้นถามกลับ แต่คำถามนั้นกำลังกระตุ้นอารมณ์ที่ครุกรุ่นในตัวบอดี้การ์ดหนุ่มอย่างตรัยคุณให้ลุกโชน เขายืนกำหมัดแน่น คล้ายว่ากำลังจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้"ตั้นเข
"เย็นนี้ยูมิไปดูตั้นซ้อมร้องเพลงนะ" ตั้น นักร้องประจำโรงเรียน และเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก เช่นเดียวกับยลดา เพียงแต่อยู่คนละห้องเรียน วิ่งเข้ามากอดคอด้วยความสนิทสนม"เย็นนี้เหรอ?""ใช่ ยูมิไปเป็นกำลังใจให้ตั้นนะ""ได้สิ แต่ยูมิอยู่นานไม่ได้นะ""มีนัดกับผู้ชายคนที่ขับรถสปอร์ตมาส่งยูมิน่ะเหรอ คนนี้หรือเปล่าที่พวกมิมิวบอกว่าเป็นผู้ปกครองของยูมิ" ตั้นมีสีหน้าสลดลง เมื่อยูมิไม่สามารถดูเขาซ้อมร้องเพลงได้จนจบ"ใช่ แล้วตั้นซ้อมถึงกี่โมง""ปลื้มมันบอกว่าจะซ้อมถึงห้าโมงเย็น ถ้าใกล้ถึงวันงานโรงเรียนถึงจะซ้อมมากกว่านี้ ตั้นกะว่าถ้าซ้อมเสร็จจะชวนยูมิไปกินไอติม แต่ยูมิก็มีนัดเสียแล้ว" ตั้นมีสีหน้าที่ผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด"ตั้นอย่าทำหน้าแบบนี้สิ ไว้วันหลังเราค่อยไปกินกันนะ แต่ตอนนี้ไปขึ้นเรียนกันเถอะใกล้เวลาแล้ว""อืม ตั้นเดินไปส่งที่ห้องนะ" ตั้นเดินไปส่งยลดาที่ห้องเรียน ก่อนจะเดินกลับไปยังห้องเรียนของตัวเองระหว่างทางนักเรียนคนอื่นๆ ต่างมองทั้งสองคน เพราะตั้นเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน ทั้งเพื่อนๆ และรุ่นน้องต่างชื่นชอบเขา เพราะเขาเล่นกีตาร์และร้องเพลงเก่ง เรียนก็ดี กีฬาก็เล่นได้ทุกประเภท ฐานะ
"อื้ม...." ตรัยคุณอุ้มยลดาขึ้นมานั่งตักด้วยความรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน แล้วประกบปากจูบอีกครั้ง ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากของเธอ มือหนาบีบเคล้นหน้าอก ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนลงมาที่ใจกลางความเป็นสาว เสียงเคาะกระจกดังขึ้นขัดจังหวะ คนตัวโตจำใจต้องผละออกจากริมฝีปากบาง อุ้มเธอกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนจะเลือนกระจกลง ยลดารีบเก็บตุ๊กตาที่หล่นลงไปมาใส่ถุงตามเดิม"มีอะไรกันหรือเปล่า ป้าเห็นรถจอดนานแล้ว แต่ยูมิก็ไม่ลงมาสักที" ป้าแช่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ยูมิทำตุ๊กตาหล่นค่ะ" ยลดาบอกเมื่อเก็บตุ๊กตาตัวสุดท้ายขึ้นมา"ทำไมวันนี้นอนดึกจังครับ" ตรัยคุณเอ่ยถามคนเป็นป้า"รอยูมิน่ะสิ""ยูมิขอโทษนะคะที่กลับมาช้า ทำให้ป้าแช่มต้องรอ""จริงๆ ก็ไม่เชิงรอหรอก ตอนนี้ป้าติดละครน่ะ""ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว ไม่ใช่ห่วงแต่เล่นตุ๊กตาจนไม่หลับไม่นอนละ""รู้แล้วน่า" ยลดาทำปากยู่ใส่ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ"ผมไปนะครับ""ขับรถดีๆ อย่าขับเร็วมากละ มันดึกแล้ว เราเข้าบ้านกันเถอะ" ป้าแช่มเอ่ยบอกหลานชายด้วยความเป็นห่วงก่อนจะชวนเด็กสาวขึ้นบ้าน ยลดาหันหลังไปแลบลิ้นใส่คนเจ้าเล่ห์ เขาก็ทำปากจูบใส่เธอ พร้อมสายตากรุ้ม