6.

ไลน์เข้ามารัวๆ ช่วงเย็น เธอไม่สนใจจะอ่านสักนิด แต่คนที่ตื้อหนักยังทยอยส่งเข้ามาเกือบร้อยข้อความ เธอกำลังชื่นชมกระเป๋ากับรองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งได้มา ผิวหนังสัมผัสรู้สึกว่าหนังมันทำไมแปลกไป อะไหล่ก็รู้สึกมันไม่แข็งแรง เธอโยนกระเป๋าลงพื้นทันที ของปลอม แป้งร่ำ เดือดปุดๆ ขึ้นมาทันที อีนั่นแน่ๆ ที่เป็นคนทำ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ เบอร์โชว์ขึ้นมาชื่อ คนบ้า เธอไม่รับ แล้วกดตัดสายทันที

@ผมปวดท้อง เพราะข้าวของคุณ@

@พรุ่งนี้ผมจะไปเอาเรื่องที่โรงอาหาร@

ข้อความประมานนี้ส่งมาถึงเธอ แป้งร่ำตาโตขึ้นทันที ซวยแล้ว เธอจะทำให้ร้านเค้าซวยไปด้วย มือบางกดโทรออกทันที

เสียงเพลงดังขึ้น ตฤณ นอนบนเตียงแล้วอมยิ้ม เธออ่านไลน์แล้ว รีบแจ้นโทรมาเลย ชื่อ เด็กดื้อ โชว์เป็นสายไม่ได้รับ เค้าส่งไลน์มาตั้งแต่เย็น ตอนนี้ค่ำแล้ว สงสัยปวดท้องตายไปแล้ว แป้งร่ำลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ก่อนจะรีบขับรถไปหาเค้าที่คอนโด

@อยู่ข้างล่าง ลงมาเอายา@

เธอส่งไลน์ไป เพื่อลบล้างความผิดหรอก ถึงได้แจ้นมา ยาแก้ท้องเสีย แก้อาเจียน แก้ปวดท้อง เกลือแร่ อัดแน่นอยู่ในถุง พร้อมโจ้กร้านอร่อยอีกสองถุงด้วย เธอยังไม่อยากให้เค้าตายตอนนี้นะ เค้าโทรกลับมาด้วยเสียงแหบแห้ง ลุกไม่ไหว ขึ้นมาเลย โทรไปบอกแล้ว

เธอเดินออกจากลิฟต์ส่วนกลางด้วยความรู้สึกหลากหลาย นิติบุคคลไม่มีคีย์การ์ดเปิดลิฟต์ส่วนตัว เธอใช้ลิฟต์กลางเพื่อขึ้นมาห้องเค้า มือบางเคาะประตูเบาๆ เหมือนเค้าจะรออยู่แล้ว ประตูเปิดออก เธอโดนคว้าตัวเข้าไปกอดทันที

"จับได้แล้วเด็กดื้อ แกล้งพี่สนุกไหม" เค้ากระซิบข้างหูเธอ แป้งร่ำดิ้นออกจากแขนเค้า แล้วยื่นถุงที่ซื้อมาให้ เค้ารับมาแล้วเปิดดู

"เป็นห่วงพี่ด้วย น่ารักที่สุดเลย เด็กคนนี้" เค้าพูดยิ้มๆ แล้ววางของลงบนโต๊ะ ก่อนจะกอดเธอเอาไว้

"คิดถึงพี่บ้างไหม พี่คิดถึงแป้งมาก" เค้าบอกกับเธอ แป้งร่ำใจสั่นระรัว

"อาจารย์ ไม่ควรพูดแบบนี้กับหนู" เธอบอกเค้าไป คนฟังส่ายหน้า

 "ไม่เอานะ แป้งเป็นของพี่ ก่อนจะรู้ว่าพี่เป็นอาจารย์ เพราะฉนั้น อย่ามาเรียกแบบนั้นที่นี่ เข้าใจไหม" 

เค้าบีบจมูกเธอเบาๆ แล้วหอมแก้มเธอ

"ลองคบกันดู พี่สอนแทนเเค่เดือนเดียว ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น แป้งห้ามใจตัวเองหน่อยละกัน เวลาพี่สอน เพราะพี่หล่อเร้าใจขนาดนี้ "

เค้าพูดติดตลก แต่เธอกลับหัวหมุนไปหมด เค้ากำลังหลอกล่อเธอใช่ไหม แป้งร่ำคิดในใจ

น้ำเย็นฉ่ำส่งมาให้ เธอรับไปจิบแล้ววางลง "เดี๋ยวจะเอาคีย์การ์ดไว้ให้ ต่อไปจะมาจะไปจะได้มาง่ายๆ"

เค้าบอกเธอ แป้งร่ำส่ายหน้า แทนคำตอบ เค้ายิ้มออกมา แล้วถอดเสื้อออกทันที ก่อนจะยืนหันหลังให้ดู รอยเล็บของเธอที่จิกเค้าวันนั้น กำลังตกสะเก็ด เธอลูบรอยสักเค้าเบาๆ อย่างไม่เป็นตัวเอง

"พี่เป็นของแป้ง แล้วแป้งก็เป็นของพี่" เธอเพิ่งรู้ตัว ว่าเธอต้องการเค้ามากแค่ไหน ก็เมื่อปากของเค้าสัมผัสกับปากของเธอ ไม่มีเหล้า ไม่มีบุหรี่ ไม่มีแสงไฟเย้ายวนใจ มีเพียงเค้าและเธอเท่านั้น

กางเกงยีนส์ขายาวถูกดึงลงในเวลาต่อมา ชั้นในตัวเล็กที่เธอสวมไว้ โดนเค้าดึงออกจากสะโพกเล็ก เค้าทรุดตัวนั่งลงแล้วหอมกลิ่นเธออย่างชื่นใจ เธอกับเค้ายังอยู่ตรงมุมรับแขกเท่านั้น ยังไม่ได้ไปถึงห้องนอนเลย กายแกร่งอุ้มเธอขึ้น แล้วเดินตรงไปยังห้องนอน เค้าถอดเสื้อยืดเธอออก แล้วจูบทำรอยรักเอาไว้

"เสื้อคอกว้างไป" เค้าบ่นออกมา แล้วขบเม้มทำรอยประทับ

แก่นกายขนาดใหญ่สวมถุงยางเอาไว้พร้อมแล้ว เค้ามองหน้าเธอ แล้วกดลงไปเบาๆ เธอรับเค้าเอาไว้ทั้งหมด เสียงหวานร้องครางออกมา ก่อนจะกระแทกลงไป เค้าเน้นส่งความแรงให้เธอ แล้วมองหน้าอย่างท้าทาย

"แป้งเป็นของใคร" เค้าถามออกมา แล้วถอนแก่นกายออกเกือบหมด เธอไม่ตอบ เค้ากระแทกซ้ำลงไป

"แป้งเป็นของใคร" เค้าถามอีกครั้ง เธอไม่ตอบ เค้ากระแทกลงที่เธออย่างรวดเร็ว แล้วหยุดลง ก่อนจะบีบหน้าอกเล่นเบาๆ

"ถ้าไม่ตอบ พี่จะหยุด" เค้าเตรียมจะขยับออก เสียงหวานตอบออกมาเบาๆ

"เเป้งเป็นของพี่ตฤณ" คนฟังยิ้มออกมา ก่อนจะให้รางวัลเธอไปหลายรอบ เกือบค่อนคืนทีเดียว