แสงไฟวิบวับในผับชื่อดัง เปิดเพลงแดนซ์สนุกสนาน กลุ่มวัยรุ่นชายหญิง นับร้อยคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน มุมโซฟาตัวใหญ่ มีกลุ่มคนอีกกลุ่มนั่งอยู่ สาวสวยหลายคนถูกเรียกมาจากคลับชื่อดัง เพื่อมาบริการแขกพิเศษคืนนี้คนนั่งกลางที่มีสาวสวยนั่งข้างๆ ซ้ายขวา ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย'ตฤณ' มองสาวสวยข้างๆ ก่อนจะยกแก้วดื่ม น้องๆ สวยดี แต่เค้าไม่ชอบแบบนี้ วันไนท์ไม่เคยอยู่ในหัว เค้าต้องคบจริงจังถึงจะนอนด้วย แบบนี้ไม่ใช่แบบที่เค้าชอบ มือหนาควักเงินออกมา แล้วส่งให้ทั้งคู่ ก่อนจะบอกให้เธอกลับไป เพื่อนที่พามาตาค้างทันที"กูไม่ชอบแบบนี้ " คนฟังส่ายหน้าแบบไม่เข้าใจ เพราะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน หลังจากขาดการติดต่อไปพักใหญ่ เพราะอีกฝ่ายไปเรียนต่อต่างประเทศเพิ่งมา"โถ่ อาจารย์ตฤน ครับ ไม่ชอบแบบนี้แล้วชอบแบบไหน" เสียงเพื่อนแซวออกมาขำ เค้าไม่ตอบแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแทนเสียงวัยรุ่นกลุ่มใหญ่โต๊ะกลางคุยกันอย่างสนุกสนาน หญิงสาวชุดดำยกเหล้าขึ้นดื่มก่อนจะ ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง"แดกให้เมา คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก" คนพูดยกแก้วชนกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เสียงเพื่อนสาว ถามออกมาอย่างสงสัย"มึงเฮิร์ตจริงใช่ไหมถึงพาพวกกู
ตฤณ มองเห็นเธอจากตรงนี้ เมื่อกี้ได้ยินเพื่อนเธอเรียกชื่อ แป้ง ชื่อสมกับตัว ขาวเนียนขนาดนี้ เธอกลับมาที่โต๊ะ ก็มีชายหนุ่มมาเกาะแกะเธอทันที หญิงสาวออกอาการเบื่อหน่ายยกขวดน้ำขึ้นดื่มแทน แล้วขยับตัวหนี แต่ฝ่ายชายยังคงตามติด อยู่ไม่ห่างมือบางเปิดกระเป๋า หยิบเงินขึ้นมาพันนึง ส่งให้เพื่อน"กูกลับละ ถ้าไม่พอพรุ่งนี้กูเคลียร์ให้" เธอยัดเงินใส่มือเพื่อนทันที แล้วบอกลา เพื่อนถามออกมา ไหวไหมเป็นเสียงเดียวกัน คนถูกถามยิ้มรับ"สบายมาก" แล้วเดินออกมาทันที ชายหนุ่มยิ้มกว้างแล้วรีบเดินตาม ตฤณรีบลุกแล้วบอกลาเพื่อน ก่อนจะเดินตามออกมาอีกคน"แป้ง คุยกันก่อนสิ" ชายหนุ่มดึงแขนเธอไว้ แป้งร่ำ มองด้วยสายตาตำหนิ แล้วบอกให้ปล่อย ชายหนุ่มปล่อยมือออกทันที"เลิกกับไอ้ท้อปแล้ว เราจีบแป้งนะ" ผู้ชายคนนี้เจอตามที่เที่ยวบ่อย ชื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ตามเธอมาสักพักแล้ว"เลิกกับท้อปแล้ว แต่ไม่ได้แปลว่าจะอยากเป็นแฟนกับนาย เข้าใจไหม"เธอบอกออกไปตรงๆ แล้วเปิดกระเป๋าหากุญแจรถ อีกคนยังคงเดินตามมาอย่างไม่ลดละ แล้วดึงเธอเอาไว้อีกที"เล่นตัวจริงนะ" มันดึงตัวเธอไปใก้ล แป้งร่ำสะบัดตัวออกทันที"อย่ามายุ่งกับกู" เธอตวาดมันลั่น ตฤณเดินเร็
ลิฟต์ส่วนตัวใช่เวลาไม่นานก็ขึ้นมาถึงห้องพัก เธอเดินเข้าห้องด้วยความกล้าๆ กลัวๆ"มาเถอะน่า กลัวอะไร เมื่อกี้ออกจะเก่ง"เค้าพูดออกมา แล้วเปิดประตูเข้าห้องไป แป้งร่ำมองข้างหลังเค้า เธออดใจสั่นไม่ได้เหมือนกัน คนตรงหน้าสูง ขาว และใส่แว่น บุคคลิกน่าจะเป็นพวกหมอ หนุ่มออฟฟิต อะไรพวกนั้นมากกว่า เธอถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะใส่เดินแทน เค้าหันมามอง แล้วยิ้ม"ตัวเล็กนะเนี่ย ใส่รองเท้าสูงกี่นิ้ว" เค้าถามเมื่อเห็นเธอเตี้ยลงมาก"6นิ้ว เพื่อความสวย" เค้าเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์ขวดเล็กออกมาเปิด แล้วส่งให้ เธอไม่รับ"ไม่เอาหรอ น้ำเปล่านะ" เค้าเปิดตู้เย็นให้ดู ในตู้มีเบียร์ขวดเล็กแช่เต็มตู้ กับน้ำเปล่าเท่านั้น เธอรับมา แล้วยกขึ้นจิบเค้าเดินเข้าไปในห้อง แล้วเปิดไฟให้สว่าง ก่อนจะเปิดม่านออก เเล้วเรียกเธอ"มานี่สิดูวิวกรุงเทพ" เธอวางขวดเบียร์ แล้วเดินตามเค้าเข้าไป ห้องขนาดใหญ่สีขาวครีม ตกแต่งอย่างเรียบหรู ภายในห้องเย็นฉ่ำทีเดียว เธอมองภาพตรงหน้า แล้วยิ้มออกมา มุมสูงขนาดนี้ ห้องทำเลแบบนี้ ราคาคงแพงน่าขนลุกทีเดียว เธอเอามือตัวเองจับกระจกเอาไว้ แล้วมองแสงไฟตรงหน้า"สวยจัง" เธอบอกออกมา เค้ายืน
เธอรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น มือบางควานหาโทรศัพท์แต่ไม่เจอ มือเธอควานไปเจอแต่หน้าอกกว้างที่เธอนอนซบอยู่ แป้งร่ำถอนหายใจออกมาแล้วขยับตัวออกจากเค้าทันที แต่เค้ากลับคว้าตัวเธอเอาไว้"ไปไหนอย่าเพิ่งกลับเลย" เค้ารั้งเธอเอาไว้"แป้งต้องรับสาย" เธอบอกกับเค้า ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเห็นว่าตัวเองเปลือยเปล่า เธอเปิดกระเป๋าแล้วคว้าโทรศัพท์มารับ"พ่อ" เธอส่งเสียงออกไป คนในสายพูดออกมาเสียงรัว คนฟังได้แต่อืม อืม เพียงเท่านั้น ก่อนจะวางสายไป ตฤณ ลืมตามองเธอแล้วยิ้มออกมา เธอขาวผ่องไปทั้งตัว หน้าอกขาวผ่องมีรอยแดงทั่ว ลามลงมาถึงหน้าท้องและหน้าขา เมื่อคืนเธอหลับแล้ว แต่เค้ายังมองเธออยู่นาน เธอวางโทรศัพท์ลงแล้วเงยหน้ามองเค้า ก่อนจะกรี้ดออกมา"คนบ้ามองอะไร" เค้าลุกขึ้นยืน แล้วมองหน้าเธอ"พี่ก็โป๊เหมือนกันจะอายอะไร" เค้าบอกกับเธอ แป้งร่ำส่ายหน้า เธอเก็บเสื้อผ้าของตัวเองขึ้นมา เรื่องเมื่อคืนมันจริงใช่ไหม"คุณลืมมันไปได้ไหมคะ เรื่องเมื่อคืน เธอบอกกับเค้า ออกไป เค้ายิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ"ผมไม่ลืม เพราะผมลืมไม่ได้ และไม่มีวันลืม" เค้าบอกกับเธอออกมา แป้งร่ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วเก็บของลงกระเป๋าตัวเอง
เธอเดินตรงเข้ามาหาเค้า หลังจากเพื่อนๆ ออกจากห้องไปหมดแล้ว เค้ากำลังเก็บเอกสารการสอนใส่กระเป๋า เธอหน้าจืดเจื่อน ส่งเสียงออกไป"อาจารย์ตฤณ" เค้าเงยหน้าขึ้นมา เห็นคนตรงหน้า แล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ"ครับ นักศึกษา " เธออยากจะวี้ดใส่เค้าขึ้นมาทันที บ้าที่สุด บ้าไปแล้ว เธอคิดในใจ "เมื่อเช้าสายนะครับ ต้องโดนทำโทษ" เธอมองหน้าเค้า"ซื้อข้าวกลางวันมาให้ผมด้วย ผมจะรอที่ห้องภาควิชา" เธอพลิกนาฬิกาดู แล้วความคิดร้ายกาจก็เริ่มขึ้นในหัวทันที"แค่นี้ใช่ไหมคะ รอสักครู่" เธอตอบออกไป เค้าพยักหน้า เธอรีบเดินออกไปทันทีกะเพราหมู ไข่ดาว ใส่กล่องโฟมวางตรงหน้า แป้งร่ำจัดการตักน้ำปลาราดลงไปสามช้อน แล้วปิดฝากล่องลงอย่างเดิม เท่านี้มันน้อยไปเธอคิดในใจแล้วยิ้มออกมา ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องภาควิชา มีอาจารย์นั่งอยู่ในห้องหลายคน เธอเดินตัวลีบเข้าไป ก่อนจะวางกล่องข้าวตรงหน้า"ขอบใจนะ แป้งร่ำ แล้วขอเบอร์โทรด้วย เมื่อเช้าคุณมาสาย เพื่อนๆ ในคลาสเค้าเขียนให้ผมหมดแล้ว ถ้าคุณใช้เบอร์กับไลน์ คนละอัน เขียนไลน์ให้ผมด้วย " เค้าสั่งน้ำเสียงเป็นงานเป็นการ ต่อหน้าอาจารย์ในห้อง เธอนั่งลงเขียนเบอร์โทรและไลน์ให้เค้า ก่อนจะเดินออกไปอ
ไลน์เข้ามารัวๆ ช่วงเย็น เธอไม่สนใจจะอ่านสักนิด แต่คนที่ตื้อหนักยังทยอยส่งเข้ามาเกือบร้อยข้อความ เธอกำลังชื่นชมกระเป๋ากับรองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งได้มา ผิวหนังสัมผัสรู้สึกว่าหนังมันทำไมแปลกไป อะไหล่ก็รู้สึกมันไม่แข็งแรง เธอโยนกระเป๋าลงพื้นทันที ของปลอม แป้งร่ำ เดือดปุดๆ ขึ้นมาทันที อีนั่นแน่ๆ ที่เป็นคนทำ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกรอบ เบอร์โชว์ขึ้นมาชื่อ คนบ้า เธอไม่รับ แล้วกดตัดสายทันที@ผมปวดท้อง เพราะข้าวของคุณ@@พรุ่งนี้ผมจะไปเอาเรื่องที่โรงอาหาร@ข้อความประมานนี้ส่งมาถึงเธอ แป้งร่ำตาโตขึ้นทันที ซวยแล้ว เธอจะทำให้ร้านเค้าซวยไปด้วย มือบางกดโทรออกทันทีเสียงเพลงดังขึ้น ตฤณ นอนบนเตียงแล้วอมยิ้ม เธออ่านไลน์แล้ว รีบแจ้นโทรมาเลย ชื่อ เด็กดื้อ โชว์เป็นสายไม่ได้รับ เค้าส่งไลน์มาตั้งแต่เย็น ตอนนี้ค่ำแล้ว สงสัยปวดท้องตายไปแล้ว แป้งร่ำลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ก่อนจะรีบขับรถไปหาเค้าที่คอนโด@อยู่ข้างล่าง ลงมาเอายา@เธอส่งไลน์ไป เพื่อลบล้างความผิดหรอก ถึงได้แจ้นมา ยาแก้ท้องเสีย แก้อาเจียน แก้ปวดท้อง เกลือแร่ อัดแน่นอยู่ในถุง พร้อมโจ้กร้านอร่อยอีกสองถุงด้วย เธอยังไม่อยากให้เค้าตายตอนนี้นะ เค้าโทรกลั
เธอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็พบว่าห้องที่นอนอยู่ไม่คุ้นตาเลยสักนิด เฟอร์นิเจอร์ในห้องจัดวางอย่างเป็นระเบียบ แตกต่างจากห้องของเธอหลายขุมนัก เธอลุกขึ้นมานั่ง ก็พบว่าตัวเองเปลือยเปล่า มือควานหาโทรศัพท์ดูเวลา แล้วลุกขึ้นยืน เสื้อผ้าเธอไม่ได้อยู่ในห้องสักชิ้น แป้งร่ำก้าวเบาๆ ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเค้าออกแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำของเค้ามาสวมเอาไว้ แล้วโผล่หน้าออกไปเสียงทีวีเปิดข่าวภาคภาษาอังกฤษดังลั่น เธอรีบตรงไปที่ห้องน้ำ แล้วยิ้มออกมา แปรงสีฟันอันใหม่วางเอาไว้ให้แล้ว เธอจัดการทำธุระส่วนตัวแล้วเดินออกมา เค้ายืนอยู่ตรงหน้าเตากำลังทำอาหารเช้าอยู่ เธอนั่งลงที่โต้ะกินข้าวหน้าเตาอาหารเช้าหลากหลายอย่างวางเรียงใสจานมาเสริฟให้ พ่อครัวอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เค้าชะโงกตัวมาหอมหน้าผากเธอเบาๆ"หลับสบายไหม" เธอพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วแบ่งอาหารใส่จานตัวเอง เบค่อนชิ้นเล็ก ไข่คน และแพนเค้ก ถูกเลือกมาวางใส่จานตรงหน้า เค้าปิดเตาแก้ส แล้ววางจานไข่ดาวเพิ่มมาอีก ก่อนจะมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอตักอาหารเข้าปากอย่างอายๆอาหารเช้าหมดเรียบทุกอย่าง เค้ากินเก่งมาก แถมยังทำอาหารคล่องมากทีเดียว"วันนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม" เค้าถามออกมา เธอพ
"พ่อ ช่วยแป้งด้วย" ลูกสาวโทรมาหาด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน ผู้เป็นพ่อตอบกลับไปด้วยความเป็นห่วง แล้วคว้าเสื้อสูท เดินออกจากไปทันที เสียงสั่งการหน้าห้องดังลั่น"เตรียมรถ" เลขาสาวตกใจ แต่รีบโทรไปสั่งข้างล่างทันที ให้เตรียมรถให้ท่านด่วนที่สุดประตูกระจกเปิดออก ลูกสาวสวมชุดนักศึกษานั่งอยู่ในร้านขายของแบรนด์เนมยี่ห้อดัง"แป้ง" เสียงท่านเรียกลูกสาว แป้งร่ำยิ้มอย่างดีใจที่พ่อมาไวกว่าที่คิด"ผู้ปกครองนะคะ" หญิงสาวเจ้าของร้าน แสดงตัว และรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทันที"น้องเอากระเป๋าแบรนด์เนมปลอมมาขายที่ร้านค่ะ แถมยังยืนยันหนักแน่นว่าเป็นของจริง แต่ทางเราตรวจสอบแล้ว แจ้งน้องไป น้องก็ยังเถียงแถมโวยวายเสียลั่นร้านค่ะ" ผู้เป็นพ่อมองดูกระเป๋าที่วางตรงหน้า แล้วหยิบขึ้นมาดู กระเป๋าใบนี้ เค้าเพิ่งสั่งให้ลูกสาวเองเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแป้งลองใช้แล้วไม่ชอบ จะขายเปลี่ยนรุ่นใหม่เลยมาที่นี่ แต่พี่เค้าเถียงลั่นว่าเป็นของปลอม แป้งก็รู้ว่าพ่อไม่ซื้อของปลอมให้แป้งแน่ใช่ไหมพ่อ"ลูกสาวเข้าข้างพ่อสุดฤทธิ์ ก่อนจะแอบยิ้มน้อยๆ ร้านนี้เปิดมานานหลายปี มีลูกค้ามากมาย มีชื่อเสียง น่าเชื่อถือ"คุณว่าของปลอม แล้วคุณมีของจริงไหม" ช
หญิงสาวในชุดสูทสีครีม นั่งอยู่หัวโต๊ะ มองรายงานการขายของลูกน้องในทีม แล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ยอดขายเครื่องสำอางค์ในปีนี้เติบโตขึ้นมาก จนน่าพอใจ ทีมการตลาดทำงานได้ดีเหลือเกิน"ปีนี้ แป้งจะขึ้นโบนัสให้ " เจ้านายบอกกับลูกน้องหลังจากได้รับรายงาน การประชุม ธุรกิของเธอกำลังเป็นไปได้สวยเหลือเกิน ทีมงานออนไลน์ที่เข้ามามีบทบาทมากขึ้น ทำให้ยอดขายเพิ่มขึ้นทุกวัน แถมยังลดค่าใช้จ่าย ในการเช่าที่ หรือออกบูทอีกด้วย"บริษัทเราขึ้นโบนัส แล้วบริษัทเพื่อนบ้านละคะ ได้โบนัสเพิ่มไหม "ลูกน้องแซวออกมา เพราะอยากรู้ว่าบริษัทเพื่อนบ้าน ก็คือ บริษัทสามีของคุณแป้ง"ที่ถาม เพราะว่า อยากรู้ว่า แฟนตัวเอง ได้โบนัสหรือเปล่าใช่ไหม " แป้งร่ำ ถามออกมาเพราะรู้ใจลูกน้องของตัวเองดี"ไปถามกันเอาเองจ้ะ แป้งไม่รู้ " เจ้านายแซวแล้วลุกขึ้น เก็บของบนโต๊ะ ก่อนจะดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง"วันนี้วันศุกร์ รับโทรศัพท์ถึงสองทุ่มเท่านั้น เสาร์อาทิตย์ ส่งไลน์ทิ้งไว้ แล้วแป้งจะมาตอบ แต่รู้ใช่ไหม ว่าตอบช้ามาก " เจ้านายที่แยกเวลางานและเวลาส่วนตัวชัดเจนบอกกับลูกน้อง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ลูกน้องมองหน้ากันแล้วอมยิ้มออกมา โบนัสขึ้นแบบนี้ แฮป
เอกสารสัญญาสามบริษัทมูลค่าหลายสิบล้านบาทถูกลงนามโดยตัวแทนของแต่ละบริษัท ชายหนุ่ม ที่มีศักดิ์เป็นลูกเขย ของบริษัทยักษ์ใหญ่ ถือเอกสาร แล้วยิ้มให้กับ กล้องถ่ายรูปที่อยู่ตรงหน้า โปรเจ็คใหญ่ที่สุดในปีนี้ สำเร็จเรียบร้อยแล้ว หลังเจรจากันหลายต่อหลายครั้ง กว่าจะได้ข้อสรุปเป้นที่น่าพอใจ"หลังจากเสร็จจากตรงนี้แล้ว ขอเรียนเชิญทุกท่าน ที่ห้องเลี้ยงรับรองนะครับ " พิธีกรในงาน เอ่ยออกมา ก่อนจะเดินไปเชิญแขกคนสำคัญ"คุณตฤณ เชิญครับ "ทีมงานหลายคน มองหน้ากันอึกอัก ด้วยความเกรงใจ แต่ก็น้ำท่วมปากไม่กล้าบอกออกมา คุณตฤณ จะไม่ค่อยสังสรรค์หลังเลิกงาน เพราะอยากจะกลับบ้าน ไปหาภรรยา แต่คราวนี้ เหมือนว่าจะเลี่ยงไม่ได้"ทิน เชิญ เชิญ " ตัวแทนคู่ค้า ชาวต่างชาติ เดินมาดึงแขน ชายหนุ่มวัยสามสิบกว่า ด้วยความเอ็นดู หลังจากที่เคยเจอกัน หลายต่อหลายครั้ง ผ่านวีดีโอคอล มาวันนี้ ได้เจอตัวจริงกันสักที"เอ่อ คือว่า " เลขาคนสนิทพยายามจะดึงเจ้านายออก แต่ก็ทำไม่ได้ ในเมื่อตัวแทนจากบริษัทอื่น เดินตรงดิ่งไปที่ห้องจัดเลี้ยงรับรอง"ไม่เป็นไร ไปเถอะ " แม้จะไม่ค่อยชื่นชอบ แต่ก็เก็บอาการ ชายหนุ่มเดินตามเข้าไปข้างใน แล้วก็พบว่า มีสาวสวย
หากความรักที่มีที่เกิดขึ้น เริ่มต้นจากความไม่ตั้งใจ แต่หลังจากนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้น ระหว่างเค้าและเธอ มันคือ ความตั้งใจ ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ความตั้งใจ ที่จะใช้เวลาด้วยกัน ความตั้งใจ ที่จะมีเวลาด้วยกัน และความตั้งใจ ที่จะอยู่กับเธอ ตลอดไปร่างบอบบางผิวขาวจัด นอนเอนกายอยู่บนเตียงนอน ด้วยความสบายใจ มือบางมีช็อกโกแลตแท่งใหญ่ และไอแพด ในมือ เสียงหัวเราะดังออกมาแว่วๆ ก่อนที่เค้าจะเปิดประตูเข้าไป แล้วก็พบว่าเธอ วางไอแพดลง แล้วยิ้มอ้อนใส่"แป้งกินขนมบนเตียงอีกแล้ว "เธอบอกกับเค้า แล้วชูของในมือ ให้ดู แววตาระยิบระยับ ของคนที่ทำผิดข้อตกลง ทำให้เค้า ต้องเดินตรงเข้าไปหา ความเป็นระเบียบเรียบร้อย พังทลายลง เมื่อเค้าได้อยู่กับเธอ แป้งร่ำไม่ใช่คนเรียบร้อย มีระเบียบ แต่เธอก็เจอของที่เธอเก็บเอาไว้ ในความไม่เป็นระเบียบนั้น มันคือ กล่องสมบัติของเธอ ที่เธอ ไม่เคยทำของหาย หรือ หาไม่เจอ"วันนี้เป็นไงบ้าง โอเคไหม " มือหนาปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก แล้วถอดเสื้อโยนใส่ตระกร้า ร่างกายแข็งแรง ที่เธอเคยเห็นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่ยังคงมีผลต่อหัวใจ ทุกครั้ง ตลอดมา มือบางเก็บขนมในมือ แล้วหาทิชชูรอง ก่อนจะวางขนมหว
"ห้ามอะไรได้ ตอนเป็นแฟน ยังห้ามไม่ได้ ตอนนี้แป้งเป็นภรรยา พี่ตฤณ จะมาห้ามอะไรแป้ง ยิ่งตอนนี้ มีสองคน แป้งมีพวกนะ สองต่อหนึ่ง พ่อแพ้ราบคาบไปเลย "เสียงของเธอในช่องออนไลน์ ที่ดังมาจากทีวี จอใหญ่ ทำให้คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เดินมานั่งข้างๆ สามี ที่กำลังดูคลิปวีดีโอ รอบที่สิบ หรือ ยี่สิบแล้วก็ไม่รู้ ร่างบอบบาง สวมเสื้อยืดตัวยาวกับกางเกงชั้นใน นั่งบนตักของเค้า แล้วก็ถูกรวบตัวไปกอด ทันที"ไม่เบื่อหรอคะ ดูหลายรอบแล้ว "เธอดูตัวเอง แล้วก็อายตัวเอง กับคำพูดที่เอ่ยถึง สามี ที่ บอกออกไปในวันนั้นบทสนทนาสุดท้ายที่เอม ถามออกมา ก่อนจะปิดรายการ"แป้งอายุ23-24 แต่ตัดสินใจ แต่งงานทันที หลังเรียนจบ แป้งคิดว่า ตัวเอง ตัดสินใจเร็วไปไหม "แป้งร่ำ ยิ้ม แล้วมองตรงกล้อง เหมือนจะสื่อ อะไรบางอย่าง ถึงคุณสามี ของตัวเอง"แป้ง ไม่รู้ว่าช้าเร็ว พร้อมหรือไม่พร้อม เอาอะไรเป็นตัวกำหนด แต่ว่า สำหรับแป้ง พี่ตฤณ คือ คนที่แป้ง รักมาก แป้งมีความสุขเวลาอยู่กับพี่ตฤณ แป้งอบอุ่น และ ปลอดภัยเสมอ เวลาพี่ตฤณ กอด แล้วแป้งก็ไม่รู้ว่า อนาคตข้างหน้า อะไรจะเกิดขึ้น แต่แป้ง จะทำทุกวัน ให้ดีที่สุด แค่นั้นเอง "เสียงในโทรทัศน์ ดังต่อไปเ
คำว่าสวยกินคน สวยลอยได้ คงมีอยู่จริง ตรงนี้ ร่างบอบบางขาวแบบเรืองแสงได้ สวมชุดเดรสสั้นตัวหลวม กับรองเท้า ผ้าใบแบบที่กำลังนิยม เดินเข้ามาในร้านอาหารชื่อดัง คนในร้านที่นั่งกันอยู่ มองด้วยความตกตะลึงพนักงานในร้านเดินออกมาต้อนรับแขกคนสำคัญ ที่มีนัดกันในวันนี้"เชิญคุณแป้งทางนี้ค่ะ "หญิงสาวยิ้มน้อยๆ แต่ดาเมจแรงมาก เดินตามพนักงานในร้านเข้าไปด้านในสุด ที่กำลังเซ็ทฉากกันอยู่ ทีมงาน2-3คน กำลังจัดไฟ แล้วก็หันมมามอง แขกรับเชิญ คนสำคัญ ที่มาให้สัมภาษณ์ในการทำการรายการออนไลน์ ของกลุ่มเพื่อนสนิท ที่ตั้งใจ ทำรายการ ชิมอาหาร ฉบับสาวๆ ขึ้นมา"แป้ง " เสียงของเจ้าของรายการ เรียกชื่อเพื่อนรัก แล้วเดินมากอด อย่างนุ่มนวล ก่อนจะดันตัวออกอย่างระมัดระวัง"คุณแม่ สวยมาก มากๆ กว่าเดิม สิบเท่า "เพื่อนสนิท บอกออกมา ด้วยความสัตย์จริง สมัยเรียนมหาวิทยาลัย แป้งร่ำ คือดาวมหาลัย ที่สวยเลื่องลือ แต่ตอนนี้ หลังแต่งงาน และกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ แป้งร่ำ คือ สวยกินคน"ขอบใจจ้ะ ให้สวยตลอดไป จนคลอดเลยนะ กลัวจะโทรมจะตายอยู่แล้วเนี่ย "คนที่กำลังท้องบ่นออกมา วางกระเป๋า แล้วนั่งลงตรงเก้าอี้นวมสีเข้ม มองการทำงานของเพื่อน แล้ว ยก
ชายหนุ่มในชุดทำงานสุภาพเรียบร้อย ปลดกระดุมที่แขนเสื้อ แล้วพับแขนให้ขึ้นมา อยู่ที่ข้อศอก ระหว่างที่รถตู้กำลัง ขับออกจากที่ทำงาน การจราจรในช่วงเวลาหลังเลิกงานและเป็นวันสิ้นเดือนแบบนี้ ทำให้คนที่ต้องนั่งรถกลับบ้านถอนหายใจออกมารถตู้คันใหญ่เลี้ยวเข้าไปในห้างสรรพสินค้า ตามคำสั่งของคุณแป้ง แล้วจอดรถ ให้คุณตฤณ ลงไปจากรถ ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เ้ดินลงจากรถ เดินเข้ามาข้างในห้างสรรพสินค้า สายตาหญิงสาวหลายคน มองคนที่เดินเข้ามา ด้วยความสนใจ ใบหน้าหล่อเหลา สวมนาฬิกาข้อมือสายหนังสีน้ำตาล สวมแว่นสายตา และที่นิ้วนางข้างซ้าย สวมแหวนแต่งงาน"อยู่ไหนครับ " คำถามแรกที่ถามออกไป ทำให้คนที่รออยู่แล้ว บอกสถานที่ที่เธอกำลังใช้เวลา อยู่ในตอนนี้ไม่กี่นาที หลังจากนั้น เค้าก็มาถึง ร้านเสริมสวย ที่เธอกำลังทำเล็บอยุ่ พนักงานของร้าน มองชายหนุ่มที่เดินเข้ามา ด้วยความตื่นเต้น คุณตฤณ คือ ผู้ชาย ที่เหมาะกับคำว่า หล่อแบบสะอาดสะอ้าน หล่อแบบอาบน้ำวันละสิบรอบไม่เกินจริงพนักงานของร้าน นำน้ำมาเสิร์ฟให้ลูกค้า ที่เพิ่งมาถึง ชายหนุ่มนั่งลง ตรงโซฟา แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แอบถ่ายรูปภรรยาเอาไว้ ตอนไม่ท้อง แป้งก็สวยกระชากใจแล้ว ตอนนี้
รถคันคุ้นตาแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตึกอย่างเช่นเคย แป้งร่ำหน้าซีดเซียวเดินลงจากรถ เช้านี้มีประชุมใหญ่ เธอรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ด้วยความอยากทำงานมากกว่าเลยฝืนใจแต่งตัวมาทำงาน ตฤณส่ายหน้าอย่างไม่พอใจ เค้าหงุดหงิดเหลือเกินที่เธอไม่ฟังเค้า พอบ่นออกมา เธอก็ทำหน้าซีดใส่ แล้วเดินไปนั่งที่มุมห้องเพียงลำพัง เค้าไม่ชอบอาการแบบนี้ของเธอเลย จึงไม่อยากบ่นอะไรแป้งร่ำสูดดมยาดมกลิ่นสมุนไพรที่ติดมือมาจากบ้านคุณย่าเข้าจมูกแล้วลงจากรถหลังจากที่ยามเปิดรออยู่แล้ว ตฤณรีบไปประคองเอวเธอทันที เมื่อเห็นอาการของเธอไม่ค่อยดีนักผู้ถือหุ้นมาครบกันแล้ว ตฤณอ่านเอกสารอยู่ในห้องรอเวลา เธอนอนหลับตานิ่งๆ อยู่บนเตียง หน้าตาซีดเซียว ผู้เป็นพ่อเปิดประตูห้องเข้ามา แล้วลูบหน้าลูกสาว ด้วยความเป็นห่วง"ไปหาหมอเถอะแป้ง หน้าตาดูไม่ดีเลย" เธอพูดขึ้นมาอย่างไม่ลืมตา "แป้งไม่เป็นไรน่า ไปทำงานเถอะ" ลูกสาวตอบกลับ"พี่ตฤณไปประชุมเลย แป้งไม่เข้าแล้ว" เธอบอกอย่างรู้อาการตัวเอง ชายหนุ่มสุดทน"ลากตัวเองมาทั้งที่ป่วยแต่เข้าประชุมไม่ไหว แล้วแป้งจะมาทำไม" เค้าวีนใส่เธอในที่สุด เค้าโมโหเธอแต่บอกไม่ได้ มาไม่ไหวแต่ฝืนจะมา เค้าจะพาไปส่งบ้านคุณ
แขกที่มาร่วมงานทยอยกันกลับหมดแล้ว ทีมเว็ดดิ้งแพลนเนอร์กำลังเริ่มเคลียร์พื้นที่ทีละน้อย เสียงหญิงสาวสวยจัดรูปร่างอวบอิ่มเดินสั่งการลูกน้องเสียงเบากว่าเดิมมาก"เจ๊ คุณตฤณ นี่หล่อ รวย แซ่บเนอะ"ช่างผมสาวประเภทสองบอกเจ้านาย"ใช่สิ หล่อ รวย เนี้ยบไปหมด คุณตฤนวันนี้สุดๆ แล้ว งานที่แล้วก็คุณพิสุทธิ์"หญิงสาวถอนหายใจออกมา ทำงานแบบนี้เจอแต่คนมีคู่แล้วทั้งนั้น แล้วฉันจะไปหาผัวที่ไหน เว็ดดิ้งแพลนเนอร์สาวคิดในใจแป้งร่ำกอดพ่อเอาไว้แน่นๆ อย่างมีความสุข"แป้งดีใจที่พ่อมีความสุข แป้งก็มีความสุข" ผู้เป็นพ่อน้ำตาคลอ ลูกสาวตัวน้อยที่เคยอุ้มชูมาตั้งแต่เล็ก มีคนอีกคนพร้อมจะดูแลแทนแล้ว"ฝากแป้งด้วย"ประโยคสั้นๆ กระชับแต่ได้ใจความ ตฤณยิ้มออกมา"ครับผมจะดูแลแป้งให้ดีที่สุด""อย่าตามใจให้มากนะ ตฤณ"พ่อเจ้าสาวบอกออกมาอย่างรู้นิสัย ตอนแรกท่านเองคิดว่า อาจารย์ตฤณจะต้องกำหราบลูกสาวได้อยู่หมัด ด้วยแก่กว่าหลายปี แถมยังเคยเป็นอาจารย์กันมาก่อน แต่เปล่าเลย ยิ่งตามใจกันหนักกว่าเสียอีกแป้งร่ำกอดแขนเจ้าบ่าวเดินเข้ามาในห้อง เมื่อคืนนี้เธอเแอบเข้ามาห้องเค้า หวังแค่จะกอกรัดฟัดเหวี่ยงให้หายคิดถึงแต่กลายเป็นเลยเถิดไป ห้องหอท
รถตู้ติดโลโก้มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังเลี้ยวเข้ามาในซอยเล็กที่แยกจากถนนใหญ่ในแถบชานเมือง บนรถมีผู้โดยสารเป็นคณะอาจารย์ที่เคยเป็นอดีตผู้ร่วมงาน ของเจ้าบ่าวในวันนี้ เสียงอาจารย์สาวพูดไม่เบานักออกมาว่า"บ้านลึกขนาดนี้ ไกลมากเลยนะคะ" อาจารย์หลายคนที่ฟังได้แต่ฟังผ่านๆ เข้าหูเท่านั้น ไม่ได้มีใครตอบอะไรอาจารย์สาวสวยจัดเสื้อผ้าหน้าผมมาอย่างเต็มที่ เธอรู้ตัวดีว่าวันนี้เจ้าสาวคงจะสวยสง่าเต็มที่ แต่เธอก็ยังอยากให้คนอื่นรู้ว่าเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าเจ้าสาวเหมือนกัน รถวิ่งเข้ามาในซอยช้าๆ ระหว่างทางมีป้ายบอกทางเป็นระยะ เเล้วก็ถึงรั้วไม้ขนาดใหญ่ คนขับรถพูดออกมาเรียกความสนใจ"บ้านงานน่าจะหลังนี้นะครับ สุดซอยแล้ว "คนบนรถต่างมองข้างกระจกทันที รั้วคอนกรีตต่อด้วยไม้สูงลิบ ดูกว้างขวางที่สุด มีพนักงานรักษาความปลอดภัย แต่งกายเรียบร้อย มาคอยอำนวยความสะดวกเต็มที่รถแล่นเข้าไปจอด เจ้าหน้าที่เข้ามาทักทายที่รถทันที"เชิญครับ" ประตูรถเปิดออกพร้อมกับความโอ่อ่าตรงหน้าก็ปรากฎแก่สายตา เรือนไม้ทรงไทยหลังใหญ่โดดเด่นท่ามกลางต้นไม้ใหญ่ เสียงเพลงไทยดังคลอเบาๆ รถแขกหลายคนที่มางาน บ่งบอกถึงฐานะได้เป็นอย่างดี รถตู้คันหรู และ รถย