"แป้ง วันนี้ไปพร้อมกันไหม" ชายหนุ่มถามออกมา เค้าอยากขับรถให้เธอนั่งบ้าง ไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันบ้าง แป้งร่ำส่ายหน้า"ไม่เอา เดี๋ยวมีคนเห็น แป้งไม่อยากมีปัญหา" เธอรีบปฎิเสธ แล้วลุกจากโต๊ะอาหารไปทันที ตฤณถอนหายใจออกมา ทำไมเค้าต้องมาทนอะไรแบบนี้รถมินิจอดก่อนหน้าเค้าแล้ว อาจารย์หนุ่มหยิบของลงจากรถ แล้วยืนมองรถอยู่สักพัก เสียงเรียกชื่อเค้าจากทางด้านหลัง ทำให้เค้าหันไปมอง หญิงสาวร่างเล็ก เดินเร็วๆ มาหาเค้า เธอเหลือบมองรถเค้า แล้วยิ้มออกมานิดหน่อย"อาจารย์ตฤณ รอแอนด้วยค่ะ" หญิงสาวชื่อแอนที่อยู่ภาควิชาเดียวกัน ส่งเสียงมาก่อนตัว เค้ายิ้มบางๆ ให้เค้าเดินเคียงคู่ไปด้วยกัน"โอ๊ย ตายแล้ว ไม่ใช่ฮอตเฉพาะในกลุ่มนักศึกษานะจ้ะ โน่น เจ้แอนตาเยิ้มใส่ อาจารย์ตฤณแล้ว"เสียงเพื่อนเอ่ยขึ้น แป้งร่ำมองภาพตรงหน้า เค้าเดินเคียงคู่ไปกับคนอื่น เนื้อหอมเหลือเกิน เธอบ่นออกมา เพื่อนถาม"อะไรหอม แป้ง " เธอส่ายหน้ากลบเกลื่อน แล้วนั่งมองโทรศัพท์ของตัวเองไปอาจารย์หนุ่มเปิดประตูห้องเข้าไป นักศึกษามารอเต็มห้องแล้ว เค้าเหลือบมองเธอ แป้งร่ำหน้าตึงขึ้นทันที เค้าวางเอกสารลง แล้วเริ่มเช็คชื่อทันที เสียงห้วนกว่าปกติขานรับเวลาเค
สัมผัสเบาๆ ที่ข้างแก้ม ปลุกให้เธอลืมตาตื่นขึ้น แป้งร่ำมองหน้าคนตรงหน้า แล้วยิ้มออกมา"พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว น้องชายเค้าก็ผงกหัวรับคำเธอทันที แป้งร่ำเปิดผ้าห่มออก ก่อนจะขยับตัวเข้าไปด้านใน เค้าขยับตัวขึ้นไปนอนบนเตียงกับเธอเสื้อกล้ามตัวเล็กที่เธอใส่อวดผิวขาวผ่อง อกอกอวบอิ่มโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา เค้าเอามือตัวเองหนุนหัวเอาไว้ เธอขยับตัวขึ้นมานอนทับเค้า"แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของเค้าออกทีละเม็ด ตฤณกลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เค้าถอดแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง"ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" เค้าตอบออกมา ความจริงแล้ว ที่เธอบอกมาถูกทั้งหมด ถ้าหากมีใครเห็น หรือ รับรู้เรื่องเธอกับเค้า แป้งร่ำจะมีปัญหามากที่สุด เหลืออีกเพียงสามเดือนเท่านั้น เธอถึงจะพ้นสถานะนักศึกษา กระดุมเสื้อถูกปลดออกไปหมดแล้ว เธอดึงเสื้อให้แยกออกจากกัน แล้วลูบหน้าอกเค้าเบาๆ"แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก"นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้
นักศึกษาหลายคนที่นั่งกันอยู่ มองชายหญิง ที่เป็นอาจารย์ในคณะของตัวเอง เดินเคียงข้างกัน ตรงเข้ามาในโรงอาหารอย่างใกล้ชิดสนิทสนม"อ้าว เจ๊แอน เค้าไม่รู้หรอแก ว่าอาจารย์ตฤณ เค้ามีเมียแล้ว" เสียงเพื่อนนินทาคนใก้ลตัว ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นทันที อาจารย์สาว เดินประกบติดแฟนเธอแจเลย แป้งร่ำส่งสายตาพิฆาตไปทันที แล้วเค้าก็หันมาเห็นพอดีตฤณ ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทำไมเค้าจะไม่รู้ ว่าอาจารย์สาวคนนี้คิดยังไงกับเค้า แต่เค้าก็ปฎิเสธออกไปไม่ได้ ตามมารยาทแล้ว หากเธอจะมากินข้าวกลางวันเป็นเพื่อนเค้า วันนี้เมียมาเรียนด้วย ยิ่งทำให้เค้าอึดอัด สายตาพิฆาตที่เธอส่งมาทำให้เค้ายิ่งหงอหนักกว่าเดิม แม้จะแก่กว่าตั้งหกปี แต่เค้ายอมรับตรงๆ มาว่า เกรงใจเธอไม่น้อย ยิ่งเมื่อวานนี้ แม่เด็กดื้อ เอาใจในแบบของเธอ ทำให้เค้าแทบจะตัวลอย หอมหวานไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว แป้งร่ำของพี่"นั่งตรงนั้นดีกว่าครับ" เสียงเค้าบอกคนข้างๆ ก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะเดียวกับเธอ"เด็กๆ ขยับหน่อย" เค้าส่งเสียงบอกออกไป ทั้งโต๊ะขยับกันเพื่อให้เค้าและอาจารย์สาวได้นั่ง แป้งร่ำกินขนมหวานอิ่มแล้ว เธอเงยหน้ามองคนตรงข้าม แล้วยิ้มออกมาน้อยๆ ทำดี มานั่งตรงนี้ เ
"ผมจะแจ้งให้ทราบว่า สัปดาห์นี้จะเรียนกับผมเป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วนะครับ ตั้งแต่สัปดาห์หน้า อาจารย์ฤดีจะมาสอนตามปกติแล้วนะครับ"อาจารย์หนุ่มแจ้งข่าวกับนักศึกษา ก่อนจะสอนต่อไป แป้งร่ำแอบยิ้มออกมา ครบเดือนแล้วที่เธอกับเค้ารู้จักกัน เวลาไม่นานที่อยู่ด้วยกัน ก่อเกิดความรักความผูกพันทีละนิดจนเธอรักเค้าจนหมดหัวใจ ผู้ชายขี้บ่นเจ้าระเบียบที่มาจัดการชีวิตของเธอใหม่หมด จากไม่เคยทำงานบ้าน ก็เริ่มปั่นผ้า ล้างจาน และซื้อของเข้าบ้าน อาหารเช้าแบบง่ายๆ แม้จะไม่สวย ไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เค้าทำ แต่เธอก็ตั้งใจทำเพื่อเค้า"แป้งทำกับข้าวไม่ได้ แต่แป้งรู้ว่าร้านไหนอร่อย แป้งหามาให้พี่ตฤณกินได้แล้วกัน"คือคำพูดของเธอ ที่บอกกับเค้า ตฤณยิ้มออกมา"ตามใจแป้ง คือคำพูดของเธอ ที่บอกกับเค้า ตฤณยิ้มออกมา "ตามใจแป้งเลยจ้า พี่แล้วแต่แป้ง"อาหารเย็นเธอจะซื้อมารอเค้าทุกวัน กับข้าวถุงพลาสติก สะดวก รวดเร็ว แต่อร่อยสมคำร่ำลือ ข้าวในหม้อหุงเอาไว้รอเค้าทุกวัน กับข้าวถูกแกะออกจากถุงจัดรอเอาไว้บน โต๊ะ ผลไม้แกะออกจากแพค รอเวลาเพียงหยิบมาทาน เท่านี้ก็มากพอแล้ว ที่เธอทำให้เค้าแป้งร่ำนอนหนุกตักเค้าดูทีวี ชายหนุ่มอ่านหนังสือเล่มเล็กใ
"อะไร ยังไง เล่าสิ"สาวๆ หลายคนดึงมือแป้งร่ำออกไปตรงหน้าห้องน้ำก่อนจะถามถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนกับอาจารย์ แป้งร่ำยิ้มออกมาแทนคำตอบ"ฉันจีบเค้าอยู่นะ แกอย่าทำให้เค้าตกใจ"แป้งร่ำ ตอบทีเล่นทีจริง"เอาแน่หรอ หรือจีบเล่นๆ" คนถามยังถามอย่างอยากรู้ ตฤณยืนอยู่ริมผนัง เค้าเดินตามเธอออกมา เพราะว่าเป็นห่วงเท่านั้นเอง จึงได้ยินบทสนทนาของเธอกับเพื่อน เค้ากลั้นหายใจรอฟังคำตอบ"ทำไมจะไม่จริงจังละ เค้าน่ารักนะ "เธอบอกเพื่อนออกไป คนที่ยืนแอบฟังยิ้มออกมา ไม่ว่าเธอจะตอบแบบไหน เค้าเชื่อว่าเธอมีเหตุผลเสมอ แต่ตอบแบบนี้ รักตายเลย เค้ากระแอมเสียงก่อนจะเดินเข้าไป สาวๆ เหลือบมองแล้วอมยิ้ม"ถึงกับต้องมาตามเลยหรอคะ"มีคนแซวออกมา เค้ายิ้มอายๆ ออกมา แป้งร่ำเข้าไปแกะแขน ก่อนจะไล่เพื่อนไปก่อน เธออยากอยู่กับเค้าตามลำพัง"ได้ยินใช่ไหม ที่แป้งพูด" เธอถามออกไป เค้าพยักหน้า เธอยิ้มออกมา แล้วกอดเอวเค้าเอาไว้"ถ้าแป้งตอบไม่ดีละ" เธอย้อนถาม เค้าส่ายหน้า แล้วเอาหน้าผากตัวเอง กดหน้าผากเธอเบาๆ"พี่รู้ว่าแป้งจะไม่ตอบอะไรที่ไม่ดีแน่ เพราะแป้งรักพี่" เธอยิ้มออกมา"พี่ตฤณจำไว้นะ แป้งรักแล้วรักเลย ไม่มีกั๊กใดๆ ทั้งสิ้น มีเท่าไหร
แสงไฟวิบวับในผับชื่อดัง เปิดเพลงแดนซ์สนุกสนาน กลุ่มวัยรุ่นชายหญิง นับร้อยคนเต้นกันอย่างสนุกสนาน มุมโซฟาตัวใหญ่ มีกลุ่มคนอีกกลุ่มนั่งอยู่ สาวสวยหลายคนถูกเรียกมาจากคลับชื่อดัง เพื่อมาบริการแขกพิเศษคืนนี้คนนั่งกลางที่มีสาวสวยนั่งข้างๆ ซ้ายขวา ถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย'ตฤณ' มองสาวสวยข้างๆ ก่อนจะยกแก้วดื่ม น้องๆ สวยดี แต่เค้าไม่ชอบแบบนี้ วันไนท์ไม่เคยอยู่ในหัว เค้าต้องคบจริงจังถึงจะนอนด้วย แบบนี้ไม่ใช่แบบที่เค้าชอบ มือหนาควักเงินออกมา แล้วส่งให้ทั้งคู่ ก่อนจะบอกให้เธอกลับไป เพื่อนที่พามาตาค้างทันที"กูไม่ชอบแบบนี้ " คนฟังส่ายหน้าแบบไม่เข้าใจ เพราะเพิ่งเจอกันได้ไม่นาน หลังจากขาดการติดต่อไปพักใหญ่ เพราะอีกฝ่ายไปเรียนต่อต่างประเทศเพิ่งมา"โถ่ อาจารย์ตฤน ครับ ไม่ชอบแบบนี้แล้วชอบแบบไหน" เสียงเพื่อนแซวออกมาขำ เค้าไม่ตอบแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มแทนเสียงวัยรุ่นกลุ่มใหญ่โต๊ะกลางคุยกันอย่างสนุกสนาน หญิงสาวชุดดำยกเหล้าขึ้นดื่มก่อนจะ ตะโกนเสียงดังแข่งกับเสียงเพลง"แดกให้เมา คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก" คนพูดยกแก้วชนกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เสียงเพื่อนสาว ถามออกมาอย่างสงสัย"มึงเฮิร์ตจริงใช่ไหมถึงพาพวกกู
ตฤณ มองเห็นเธอจากตรงนี้ เมื่อกี้ได้ยินเพื่อนเธอเรียกชื่อ แป้ง ชื่อสมกับตัว ขาวเนียนขนาดนี้ เธอกลับมาที่โต๊ะ ก็มีชายหนุ่มมาเกาะแกะเธอทันที หญิงสาวออกอาการเบื่อหน่ายยกขวดน้ำขึ้นดื่มแทน แล้วขยับตัวหนี แต่ฝ่ายชายยังคงตามติด อยู่ไม่ห่างมือบางเปิดกระเป๋า หยิบเงินขึ้นมาพันนึง ส่งให้เพื่อน"กูกลับละ ถ้าไม่พอพรุ่งนี้กูเคลียร์ให้" เธอยัดเงินใส่มือเพื่อนทันที แล้วบอกลา เพื่อนถามออกมา ไหวไหมเป็นเสียงเดียวกัน คนถูกถามยิ้มรับ"สบายมาก" แล้วเดินออกมาทันที ชายหนุ่มยิ้มกว้างแล้วรีบเดินตาม ตฤณรีบลุกแล้วบอกลาเพื่อน ก่อนจะเดินตามออกมาอีกคน"แป้ง คุยกันก่อนสิ" ชายหนุ่มดึงแขนเธอไว้ แป้งร่ำ มองด้วยสายตาตำหนิ แล้วบอกให้ปล่อย ชายหนุ่มปล่อยมือออกทันที"เลิกกับไอ้ท้อปแล้ว เราจีบแป้งนะ" ผู้ชายคนนี้เจอตามที่เที่ยวบ่อย ชื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ตามเธอมาสักพักแล้ว"เลิกกับท้อปแล้ว แต่ไม่ได้แปลว่าจะอยากเป็นแฟนกับนาย เข้าใจไหม"เธอบอกออกไปตรงๆ แล้วเปิดกระเป๋าหากุญแจรถ อีกคนยังคงเดินตามมาอย่างไม่ลดละ แล้วดึงเธอเอาไว้อีกที"เล่นตัวจริงนะ" มันดึงตัวเธอไปใก้ล แป้งร่ำสะบัดตัวออกทันที"อย่ามายุ่งกับกู" เธอตวาดมันลั่น ตฤณเดินเร็
ลิฟต์ส่วนตัวใช่เวลาไม่นานก็ขึ้นมาถึงห้องพัก เธอเดินเข้าห้องด้วยความกล้าๆ กลัวๆ"มาเถอะน่า กลัวอะไร เมื่อกี้ออกจะเก่ง"เค้าพูดออกมา แล้วเปิดประตูเข้าห้องไป แป้งร่ำมองข้างหลังเค้า เธออดใจสั่นไม่ได้เหมือนกัน คนตรงหน้าสูง ขาว และใส่แว่น บุคคลิกน่าจะเป็นพวกหมอ หนุ่มออฟฟิต อะไรพวกนั้นมากกว่า เธอถอดรองเท้าส้นสูงออกแล้วเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะใส่เดินแทน เค้าหันมามอง แล้วยิ้ม"ตัวเล็กนะเนี่ย ใส่รองเท้าสูงกี่นิ้ว" เค้าถามเมื่อเห็นเธอเตี้ยลงมาก"6นิ้ว เพื่อความสวย" เค้าเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์ขวดเล็กออกมาเปิด แล้วส่งให้ เธอไม่รับ"ไม่เอาหรอ น้ำเปล่านะ" เค้าเปิดตู้เย็นให้ดู ในตู้มีเบียร์ขวดเล็กแช่เต็มตู้ กับน้ำเปล่าเท่านั้น เธอรับมา แล้วยกขึ้นจิบเค้าเดินเข้าไปในห้อง แล้วเปิดไฟให้สว่าง ก่อนจะเปิดม่านออก เเล้วเรียกเธอ"มานี่สิดูวิวกรุงเทพ" เธอวางขวดเบียร์ แล้วเดินตามเค้าเข้าไป ห้องขนาดใหญ่สีขาวครีม ตกแต่งอย่างเรียบหรู ภายในห้องเย็นฉ่ำทีเดียว เธอมองภาพตรงหน้า แล้วยิ้มออกมา มุมสูงขนาดนี้ ห้องทำเลแบบนี้ ราคาคงแพงน่าขนลุกทีเดียว เธอเอามือตัวเองจับกระจกเอาไว้ แล้วมองแสงไฟตรงหน้า"สวยจัง" เธอบอกออกมา เค้ายืน
"อะไร ยังไง เล่าสิ"สาวๆ หลายคนดึงมือแป้งร่ำออกไปตรงหน้าห้องน้ำก่อนจะถามถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนกับอาจารย์ แป้งร่ำยิ้มออกมาแทนคำตอบ"ฉันจีบเค้าอยู่นะ แกอย่าทำให้เค้าตกใจ"แป้งร่ำ ตอบทีเล่นทีจริง"เอาแน่หรอ หรือจีบเล่นๆ" คนถามยังถามอย่างอยากรู้ ตฤณยืนอยู่ริมผนัง เค้าเดินตามเธอออกมา เพราะว่าเป็นห่วงเท่านั้นเอง จึงได้ยินบทสนทนาของเธอกับเพื่อน เค้ากลั้นหายใจรอฟังคำตอบ"ทำไมจะไม่จริงจังละ เค้าน่ารักนะ "เธอบอกเพื่อนออกไป คนที่ยืนแอบฟังยิ้มออกมา ไม่ว่าเธอจะตอบแบบไหน เค้าเชื่อว่าเธอมีเหตุผลเสมอ แต่ตอบแบบนี้ รักตายเลย เค้ากระแอมเสียงก่อนจะเดินเข้าไป สาวๆ เหลือบมองแล้วอมยิ้ม"ถึงกับต้องมาตามเลยหรอคะ"มีคนแซวออกมา เค้ายิ้มอายๆ ออกมา แป้งร่ำเข้าไปแกะแขน ก่อนจะไล่เพื่อนไปก่อน เธออยากอยู่กับเค้าตามลำพัง"ได้ยินใช่ไหม ที่แป้งพูด" เธอถามออกไป เค้าพยักหน้า เธอยิ้มออกมา แล้วกอดเอวเค้าเอาไว้"ถ้าแป้งตอบไม่ดีละ" เธอย้อนถาม เค้าส่ายหน้า แล้วเอาหน้าผากตัวเอง กดหน้าผากเธอเบาๆ"พี่รู้ว่าแป้งจะไม่ตอบอะไรที่ไม่ดีแน่ เพราะแป้งรักพี่" เธอยิ้มออกมา"พี่ตฤณจำไว้นะ แป้งรักแล้วรักเลย ไม่มีกั๊กใดๆ ทั้งสิ้น มีเท่าไหร
"ผมจะแจ้งให้ทราบว่า สัปดาห์นี้จะเรียนกับผมเป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วนะครับ ตั้งแต่สัปดาห์หน้า อาจารย์ฤดีจะมาสอนตามปกติแล้วนะครับ"อาจารย์หนุ่มแจ้งข่าวกับนักศึกษา ก่อนจะสอนต่อไป แป้งร่ำแอบยิ้มออกมา ครบเดือนแล้วที่เธอกับเค้ารู้จักกัน เวลาไม่นานที่อยู่ด้วยกัน ก่อเกิดความรักความผูกพันทีละนิดจนเธอรักเค้าจนหมดหัวใจ ผู้ชายขี้บ่นเจ้าระเบียบที่มาจัดการชีวิตของเธอใหม่หมด จากไม่เคยทำงานบ้าน ก็เริ่มปั่นผ้า ล้างจาน และซื้อของเข้าบ้าน อาหารเช้าแบบง่ายๆ แม้จะไม่สวย ไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เค้าทำ แต่เธอก็ตั้งใจทำเพื่อเค้า"แป้งทำกับข้าวไม่ได้ แต่แป้งรู้ว่าร้านไหนอร่อย แป้งหามาให้พี่ตฤณกินได้แล้วกัน"คือคำพูดของเธอ ที่บอกกับเค้า ตฤณยิ้มออกมา"ตามใจแป้ง คือคำพูดของเธอ ที่บอกกับเค้า ตฤณยิ้มออกมา "ตามใจแป้งเลยจ้า พี่แล้วแต่แป้ง"อาหารเย็นเธอจะซื้อมารอเค้าทุกวัน กับข้าวถุงพลาสติก สะดวก รวดเร็ว แต่อร่อยสมคำร่ำลือ ข้าวในหม้อหุงเอาไว้รอเค้าทุกวัน กับข้าวถูกแกะออกจากถุงจัดรอเอาไว้บน โต๊ะ ผลไม้แกะออกจากแพค รอเวลาเพียงหยิบมาทาน เท่านี้ก็มากพอแล้ว ที่เธอทำให้เค้าแป้งร่ำนอนหนุกตักเค้าดูทีวี ชายหนุ่มอ่านหนังสือเล่มเล็กใ
นักศึกษาหลายคนที่นั่งกันอยู่ มองชายหญิง ที่เป็นอาจารย์ในคณะของตัวเอง เดินเคียงข้างกัน ตรงเข้ามาในโรงอาหารอย่างใกล้ชิดสนิทสนม"อ้าว เจ๊แอน เค้าไม่รู้หรอแก ว่าอาจารย์ตฤณ เค้ามีเมียแล้ว" เสียงเพื่อนนินทาคนใก้ลตัว ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นทันที อาจารย์สาว เดินประกบติดแฟนเธอแจเลย แป้งร่ำส่งสายตาพิฆาตไปทันที แล้วเค้าก็หันมาเห็นพอดีตฤณ ถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทำไมเค้าจะไม่รู้ ว่าอาจารย์สาวคนนี้คิดยังไงกับเค้า แต่เค้าก็ปฎิเสธออกไปไม่ได้ ตามมารยาทแล้ว หากเธอจะมากินข้าวกลางวันเป็นเพื่อนเค้า วันนี้เมียมาเรียนด้วย ยิ่งทำให้เค้าอึดอัด สายตาพิฆาตที่เธอส่งมาทำให้เค้ายิ่งหงอหนักกว่าเดิม แม้จะแก่กว่าตั้งหกปี แต่เค้ายอมรับตรงๆ มาว่า เกรงใจเธอไม่น้อย ยิ่งเมื่อวานนี้ แม่เด็กดื้อ เอาใจในแบบของเธอ ทำให้เค้าแทบจะตัวลอย หอมหวานไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว แป้งร่ำของพี่"นั่งตรงนั้นดีกว่าครับ" เสียงเค้าบอกคนข้างๆ ก่อนจะเดินไปนั่งโต๊ะเดียวกับเธอ"เด็กๆ ขยับหน่อย" เค้าส่งเสียงบอกออกไป ทั้งโต๊ะขยับกันเพื่อให้เค้าและอาจารย์สาวได้นั่ง แป้งร่ำกินขนมหวานอิ่มแล้ว เธอเงยหน้ามองคนตรงข้าม แล้วยิ้มออกมาน้อยๆ ทำดี มานั่งตรงนี้ เ
สัมผัสเบาๆ ที่ข้างแก้ม ปลุกให้เธอลืมตาตื่นขึ้น แป้งร่ำมองหน้าคนตรงหน้า แล้วยิ้มออกมา"พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว น้องชายเค้าก็ผงกหัวรับคำเธอทันที แป้งร่ำเปิดผ้าห่มออก ก่อนจะขยับตัวเข้าไปด้านใน เค้าขยับตัวขึ้นไปนอนบนเตียงกับเธอเสื้อกล้ามตัวเล็กที่เธอใส่อวดผิวขาวผ่อง อกอกอวบอิ่มโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา เค้าเอามือตัวเองหนุนหัวเอาไว้ เธอขยับตัวขึ้นมานอนทับเค้า"แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของเค้าออกทีละเม็ด ตฤณกลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เค้าถอดแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง"ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" เค้าตอบออกมา ความจริงแล้ว ที่เธอบอกมาถูกทั้งหมด ถ้าหากมีใครเห็น หรือ รับรู้เรื่องเธอกับเค้า แป้งร่ำจะมีปัญหามากที่สุด เหลืออีกเพียงสามเดือนเท่านั้น เธอถึงจะพ้นสถานะนักศึกษา กระดุมเสื้อถูกปลดออกไปหมดแล้ว เธอดึงเสื้อให้แยกออกจากกัน แล้วลูบหน้าอกเค้าเบาๆ"แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก"นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้
"แป้ง วันนี้ไปพร้อมกันไหม" ชายหนุ่มถามออกมา เค้าอยากขับรถให้เธอนั่งบ้าง ไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันบ้าง แป้งร่ำส่ายหน้า"ไม่เอา เดี๋ยวมีคนเห็น แป้งไม่อยากมีปัญหา" เธอรีบปฎิเสธ แล้วลุกจากโต๊ะอาหารไปทันที ตฤณถอนหายใจออกมา ทำไมเค้าต้องมาทนอะไรแบบนี้รถมินิจอดก่อนหน้าเค้าแล้ว อาจารย์หนุ่มหยิบของลงจากรถ แล้วยืนมองรถอยู่สักพัก เสียงเรียกชื่อเค้าจากทางด้านหลัง ทำให้เค้าหันไปมอง หญิงสาวร่างเล็ก เดินเร็วๆ มาหาเค้า เธอเหลือบมองรถเค้า แล้วยิ้มออกมานิดหน่อย"อาจารย์ตฤณ รอแอนด้วยค่ะ" หญิงสาวชื่อแอนที่อยู่ภาควิชาเดียวกัน ส่งเสียงมาก่อนตัว เค้ายิ้มบางๆ ให้เค้าเดินเคียงคู่ไปด้วยกัน"โอ๊ย ตายแล้ว ไม่ใช่ฮอตเฉพาะในกลุ่มนักศึกษานะจ้ะ โน่น เจ้แอนตาเยิ้มใส่ อาจารย์ตฤณแล้ว"เสียงเพื่อนเอ่ยขึ้น แป้งร่ำมองภาพตรงหน้า เค้าเดินเคียงคู่ไปกับคนอื่น เนื้อหอมเหลือเกิน เธอบ่นออกมา เพื่อนถาม"อะไรหอม แป้ง " เธอส่ายหน้ากลบเกลื่อน แล้วนั่งมองโทรศัพท์ของตัวเองไปอาจารย์หนุ่มเปิดประตูห้องเข้าไป นักศึกษามารอเต็มห้องแล้ว เค้าเหลือบมองเธอ แป้งร่ำหน้าตึงขึ้นทันที เค้าวางเอกสารลง แล้วเริ่มเช็คชื่อทันที เสียงห้วนกว่าปกติขานรับเวลาเค
แป้งร่ำ กลับมาถึงห้องเกือบค่ำแล้ว รถเค้าจอดอยู่ก่อนแล้ว เธอส่ายหน้าน้อยๆ แล้วหอบถุงขนมเดินขึ้นห้องไป เธอเปิดประตูเข้าไป เค้านั่งหน้าบึ้งรอเธออยู่ ยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น"แป้งพูดค่ะ" เธอส่งเสียงออกไป แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือ เค้าเดินมารอหน้าห้องน้ำ"แป้งถึงบ้านแล้ว ขอบคุณมากค่ะ " เธอตอบออกไป แล้วเดินออกมา เห็นเค้าหน้าบึ้งยืนรออยู่ แล้วโอบเอวเธอมานั่งข้างๆ แล้วฟังเธอคุยโทรศัพท์มือของเค้าแกะกระดุมเสื้อออกช้าๆ เธอรีบตัดบท วางสายทันที เธอวางโทรศัพท์ลงข้างตัว แล้วมองหน้าเค้า"ทำไมละ พี่เห็นอึดอัดมาทั้งวัน จะช่วยถอดให้ " เธอยิ้มออกมา แล้วดึงมือเค้าออก"คนหื่น" เธอบอกกับเค้า แล้วลุกขึ้นยืน เค้ารวบตัวเธอลงนั่งตักเค้าเอาไว้"วันนี้พูดจริงหรอ ว่าอยากได้แค่ความรักอย่างเดียว" เธอเงยหน้ามองเค้า"ค่ะ แป้งขอแค่ความรักอย่างเดียว รักแค่แป้ง มองแค่แป้ง ทำได้ไหม พี่ตฤณ ทำได้หรือเปล่า"เธอถามเค้าออกมาตรงๆ เค้าพยักหน้า แล้วจูบเธอเบาๆ "ที่ตามหา แล้ว พามาอยู่ด้วยแบบนี้ ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ ว่ารักมากแค่ไหน""ไม่รู้หรอกค่ะว่ารัก รู้แต่ว่าแค่อยากได้เฉยๆ" เธอบอกออกมาตรงๆ เค้าส่ายหน้า"ไม่จ
แป้งร่ำแต่งตัวชุดนักศึกษาไปเรียน วันนี้เธอมีเรียนสองวิชา เค้าทำอาหารเช้าให้เธอเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินเข้ามาแต่งตัวชุดทำงาน ข้าวผัดกุ้งจานเล็กวางเอาไว้บนโต้ะอาหาร เธอยิ้มออกมา ก่อนจะตักกุ้งเข้าปากก่อนอย่างแรก เธอเขี่ยใบผักชีเอาไว้ที่มุมจาน แล้วทานข้าวต่อเค้านั่งลงตรงข้ามแล้วมองจานข้าวเธอแล้วบ่นออกมา"ไม่กินผักชีหรอไง" เธอส่ายหน้าแทนคำตอบ กุ้งตัวใหญ่วางลงบนจานเธอ แล้วเค้าก็ตักผักชีของเธอไปแทน"แลกกัน" คนได้กุ้งยิ้มอ้อนๆ ออกมา "ขอบคุณนะค้าาา" เด็กดื้อ ขอบคุณเสียงหวาน แล้วรีบดื่มน้ำทันที เธอเกือบสายแล้ว กระเป๋าใบสวยถูกหิ้วขึ้นไหล่ทันที เธอรีบลุกขึ้น เค้ากระแอมนิดหน่อย แล้วชี้มาที่แก้มตัวเอง เธอเดินเร็วๆ ไปหอมเค้า แต่เค้ากลับจับเธอไว้ แล้วหอมตอบอีกหลายที ก่อนจะปล่อยตัวมารถมินิแล่นเข้ามาจอดที่หน้าตึก เธอวิ่งขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็ว ทันแบบเฉียดฉิวพอดี ถ้าออกมาช้ากว่านี้คงแย่ เธอต้องปรับเวลาใหม่แล้ว แป้งร่ำคิดในใจก่อนจะคว้าสมุดเล็กเชอร์ขึ้นมาจดเที่ยงแล้ว เธอและกลุ่มเพื่อนเดินมากินข้าวที่โรงอาหาร เธอซื้อข้าวมันไก่มาวางตรงหน้า แล้วดึงทิชชูออกจากกระเป๋าเอามาเช็ดพื้นทำความสะอาดเก้าอี้ด้านข้าง
รถสปอร์ตคันหรูจอดรอที่หน้าคอนโดอย่างใจเย็น เค้าเห็นรถเธอเลี้ยวเข้ามาแล้ว ตฤณเข้าเกียร์แล้วขับตามเข้าไปทันที แป้งร่ำร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี แล้วจอดรถตรงที่ประจำ ก่อนจะเปิดรถหยิบถุงกระเป๋าออกมา แล้วสะพายไหล่หอบสัมภาระหลายอย่างเตรียมจะขึ้นห้อง ช่องข้างๆ มีรถสปอร์ตเข้ามาจอดเธอเหลือบมองนิดๆ แต่ไม่สนใจอะไร"สนุกมากไหม เด็กดื้อ" เธอชะงัก เสียงคุ้นมาก แต่ไม่น่าใช่ เค้าจะตามมาถึงนี่เลยหรอ "ไม่ใช่มั้ง" เธอพูดคนเดียว แล้วล็อกรถ "เสียงผัวนี่ลืมเหรอ" ชัดเลย แป้งร่ำทำของล่วงลงพื้นทันที เธอถอนหายใจออกมา เค้าช่วยเก็บแพคผลไม้ใส่ถุง และถือถุงให้ ระหว่างนั้นมีรถวนมาจอดหลายคัน"เดินไปนะ ถ้าไม่อยากอายคนอื่น" แป้งร่ำเดินนำหน้าเค้าเข้าไปก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นห้องตัวเองไปอย่างหงอยๆ เธออยากจะบ้า เค้าปล่อยให้เธอตายใจไม่กี่วันเท่านั้นเอง แล้วเค้าก็ตามมาถึงที่นี่ เธอเปิดประตูห้องให้เค้าเข้าไปห้องของเธอเล็กกว่าเค้าเกือบครึ่ง แถมรกตั้งแต่หน้าประตู รองเท้ากว่ายี่สิบคู่วางกองกระจายหน้าห้อง บนโต้ะมุมครัวมีจานอาหารที่ยังไม่ได้ล้างหลายใบ ขวดพลาสติกที่มีน้ำหลงเหลืออยู่นิดหน่อยวางเปลี่ยนนับสิบใบ เค้าถอนหายใจออกมา เธอน่าทึ่ง
"พ่อ ช่วยแป้งด้วย" ลูกสาวโทรมาหาด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้าน ผู้เป็นพ่อตอบกลับไปด้วยความเป็นห่วง แล้วคว้าเสื้อสูท เดินออกจากไปทันที เสียงสั่งการหน้าห้องดังลั่น"เตรียมรถ" เลขาสาวตกใจ แต่รีบโทรไปสั่งข้างล่างทันที ให้เตรียมรถให้ท่านด่วนที่สุดประตูกระจกเปิดออก ลูกสาวสวมชุดนักศึกษานั่งอยู่ในร้านขายของแบรนด์เนมยี่ห้อดัง"แป้ง" เสียงท่านเรียกลูกสาว แป้งร่ำยิ้มอย่างดีใจที่พ่อมาไวกว่าที่คิด"ผู้ปกครองนะคะ" หญิงสาวเจ้าของร้าน แสดงตัว และรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นทันที"น้องเอากระเป๋าแบรนด์เนมปลอมมาขายที่ร้านค่ะ แถมยังยืนยันหนักแน่นว่าเป็นของจริง แต่ทางเราตรวจสอบแล้ว แจ้งน้องไป น้องก็ยังเถียงแถมโวยวายเสียลั่นร้านค่ะ" ผู้เป็นพ่อมองดูกระเป๋าที่วางตรงหน้า แล้วหยิบขึ้นมาดู กระเป๋าใบนี้ เค้าเพิ่งสั่งให้ลูกสาวเองเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแป้งลองใช้แล้วไม่ชอบ จะขายเปลี่ยนรุ่นใหม่เลยมาที่นี่ แต่พี่เค้าเถียงลั่นว่าเป็นของปลอม แป้งก็รู้ว่าพ่อไม่ซื้อของปลอมให้แป้งแน่ใช่ไหมพ่อ"ลูกสาวเข้าข้างพ่อสุดฤทธิ์ ก่อนจะแอบยิ้มน้อยๆ ร้านนี้เปิดมานานหลายปี มีลูกค้ามากมาย มีชื่อเสียง น่าเชื่อถือ"คุณว่าของปลอม แล้วคุณมีของจริงไหม" ช