13.

สัมผัสเบาๆ ที่ข้างแก้ม ปลุกให้เธอลืมตาตื่นขึ้น แป้งร่ำมองหน้าคนตรงหน้า แล้วยิ้มออกมา

"พี่ตฤณ" เธอเรียกเค้าเสียงอ้อน คนฟังใจสั่นสะท้าน แค่เรียกชื่ออย่างเดียว น้องชายเค้าก็ผงกหัวรับคำเธอทันที แป้งร่ำเปิดผ้าห่มออก ก่อนจะขยับตัวเข้าไปด้านใน เค้าขยับตัวขึ้นไปนอนบนเตียงกับเธอ

เสื้อกล้ามตัวเล็กที่เธอใส่อวดผิวขาวผ่อง อกอกอวบอิ่มโผล่พ้นเสื้อขึ้นมา เค้าเอามือตัวเองหนุนหัวเอาไว้ เธอขยับตัวขึ้นมานอนทับเค้า

"แป้งดื้อมากไปไหม เกเรมากไปหรือเปล่า" เธอถามเค้าออกมา ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของเค้าออกทีละเม็ด ตฤณกลืนน้ำลาย อย่างยากลำบาก เค้าถอดแว่นตาออกวางไว้บนโต๊ะหัวเตียง

"ไม่ดื้อ ไม่เกเรสักนิด" เค้าตอบออกมา ความจริงแล้ว ที่เธอบอกมาถูกทั้งหมด ถ้าหากมีใครเห็น หรือ รับรู้เรื่องเธอกับเค้า แป้งร่ำจะมีปัญหามากที่สุด เหลืออีกเพียงสามเดือนเท่านั้น เธอถึงจะพ้นสถานะนักศึกษา กระดุมเสื้อถูกปลดออกไปหมดแล้ว เธอดึงเสื้อให้แยกออกจากกัน แล้วลูบหน้าอกเค้าเบาๆ

"แป้งไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล ไม่มีความเป็นผู้หญิงแบบคนอื่นเค้า แต่แป้งชัดเจน ตรงไปตรงมา ถ้าพี่ตฤณรับได้ แป้งจะดีใจมาก"

นิ้วบางลูบไล้ที่หน้าอกของเค้า ก่อนจะลามลงไปที่หน้