“ โอ้ย อะไรอีกวะเนี้ย “ วรรณิหลาที่กำลังนั่งวาดรูปอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้าน อนิต้าก็แอบเดินย่องเข้ามาดึงผมเธอ
“ คุณเป็นบ้าอะไร! “
“ ฉันก็จะมาเอาเลือดหัวแกออกไง “ อนิต้าจับกระดานวาดรูปของณิหลาขึ้นมาแล้วฟาดมันใส่เจ้าของผลงานซ้ำๆ จนวรรณิหลาก็ตั้งตัวไม่ทัน
“ โอ้ย อย่า! หยุดเดี๋ยวนี้น่ะ กว่าจะวาดได้ขนาดนั้น “ ณิหลาที่ห่วงงานมากเพราะใกล้ถึงกำหนดส่งลูกค้าแล้ว จึงโมโห ยกขาขึ้นตีนถีบอนิต้าไปเต็มแรง จนคู่กรณีล้มล้ม
“ โอ้ย อีหมาบ้า แกคิดว่าถ้าแกเอาชนะฉันได้ แล้วแม่ณัฐจะโง่เอาแกทำสะใภ้เหรอ “
“ ว๊าย ตายแล้ว “ ซึ่งมันก็พอดีกับที่ณัฐลีและคนอื่นเดินมาถึงพอดี
“ หยุดน่ะ แกจะทำอะไรลูกฉัน “ คุณหญิงน้ำตาลรีบไปเอาตัวลูกสาวลุกขึ้น แล้วหันมาผลักวรรณิหลาจนร่างหัน
“ พอเถอะพอ จะมาทะเลาะตบตีอะไรกันที่นี้ เอาละ คุณพี่น้ำตาล คุณพี่พาลูกสาวคุณพี่ กลับไปเถอะค่ะ “ ณัฐลีรีบเดินเข้ามายืนอยู่ระหว่างกลางของสองฝ่าย
“ น้องหมายความว่ายังไงน้องณัฐ นี่น้องจะรับนางเด็กสก๊อยนี้เป็นสะใภ้งั้นหรือ แล้วลูกสาวพี่ล่ะ “
“ ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้พูดสักคำว่าจะยอมรับ ไม่ว่าใครทั้งนั้น “ ณัฐลีพูดพร้อมมองที่หญิงสาวทั้งสองสลับกัน คุณหญิงน้ำตาลเริ่มโมโห ณัฐลีก็รีบบอกถึงเหตุผล
“ คุณพี่ก็รู้ดีนะคะว่าเพราะอะไร คนดีๆ ที่ไหนเขาจะมาหาเรื่องตบตีคนอื่นแย่งผู้ชายแบบนี้กัน “ คุณหญิงน้ำตาลได้ฟังเช่นนั้นก็กลืนน้ำลายกลับลงคอ พร้อมมองไปที่ลูกสาวด้วยความรู้สึกขายขี้หน้า แล้วจึงรีบทรุดกระชากตัวลูกสาวเดินออกไปจากตรงนี้
“ ไปกลับ ฉันบอกให้แกอยู่เฉยๆ ทำไมแกไม่ฟัง นิต้า “
เมื่อสองแม่ลูกนั้นเดินหายไปแล้ว ณัฐลีจึงหันมามองหน้าวรรณิหลา ที่กำลังยืนหน้าแดงเพราะแรงตบ
“ แต่อย่าคิดไปน่ะ ว่าฉันเข้าข้างเธอนะ “ ณัฐลีพูดกับคนตรงหน้าที่เอาแต่มองพื้นเสียดายภาพวาดที่พังของเธออยู่ คุณหญิงจึงเดินจากไป ณิหลาก็ถอนหายใจแรง จากนั้นเธอก็ก้มลงไปเก็บข้าวของบนพื้น
“ เฮ้อ พังหมดเลย แล้วเมื่อไหร่งานลูกค้าของฉันจะเสร็จเนี้ย “
แปะๆ เสียงฝ่ามือของวรรณิหลาที่นั่งตบยุงอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้านเหมือนเดิม มืออีกข้างของเธอก็วาดรูปไปด้วย เพราะชิ้นงานที่อนิต้าทำของเธอพัง จึงทำให้เธอต้องทำใหม่
“ อ้าว ณิหลา ทำไมมานั่งตากยุงอยู่ตรงนี้ “ ไนยะที่พึ่งจะเลิกงานกลับมา สังเกตว่าหญิงสาวนั่งตบยุงอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้าน เขาจอดรถแล้วจึงรีบเดินเข้ามานั่งข้างเธอ
“ ณิหลาต้องรีบเร่งงานให้ลูกค้านะคะ “
“ แล้วนี้ไปทำอะไรมาทำไมผมเผ้ายุ่งเหยิงแบบนี้ “ เขายื่นมือมาลูบผมยาวของเธอเพื่อช่วยจัดทรงให้ ก่อนที่จะสังเกตเห็นว่า หน้าของเธอบวมแดง
“ ไปทำอะไรมา ทำไมหน้าแดงบวมด้วย “ ไนยะรีบจับที่ปลายคางของหญิงสาว แล้วใช้แรงเบาๆ หันซ้ายหันขวาสำรวจเธอ
“ ไม่ได้เป็นอะไร ณิหลาแค่ปวดฟัน “ เธอรีบปัดมือของเขาออก
“ ณิหลา นี่มันรอยฝ่ามือนะ จะหลอกพี่ทำไม บอกพี่มาเลยใครทำอะไรให้ “ เมื่อหญิงสาวได้ยินเช่นนั้นเธอก็รีบเหลือบขึ้นมาจ้องเขา ที่กำลังมองเธออย่างจริงจัง
“ ก็ จะมีใครอีกล่ะคะ ก็ว่าที่เจ้าสาวของพี่ไง “ เธอจึงตอบประชดเขาเนื่องจากยังเคืองที่อนิต้าทำงานเธอพังอยู่ พูดจบเธอก็รีบหันกลับมาเก็บดินสอ พู่กัน ใส่กระเป๋า
“ เจ้าสาวที่ไหนอีก พี่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เป็นอะไรกับอนิต้า ที่สำคัญพี่คบกับน้องอยู่น่ะ ณิหลา “ เธอจึงหันกลับมาจ้องหน้าเขาด้วยท่าทีนิ่งๆ
“ ก็รู้ แต่คนนั้นเขาก็เป็นคนที่แม่พี่ชอบนี่ค่ะ “
“ แต่พี่ไม่ได้ชอบเขา แล้วพี่ก็ไม่โอเคด้วยที่เขามาทำกับผู้หญิงของพี่แบบนี้ “ เขาบอกพร้อมกับสีหน้าที่ไม่ชอบใจ ร่างสูงรีบลุกขึ้นยืน แต่ก็โดนมือเล็กของเธอดึงรั้งไว้
“ พี่จะไปไหน “
“ ก็จะไปจัดการนิต้าไง มาทำแบบนี้กับณิหลามันไม่ถูก “
“ ไม่ต้อง ณิหลาตีนถีบเธอเอาคืนไปทีหนึ่งแล้ว แค่นั้นก็เกินพอ “ คุณหมอหนุ่มรีบหันไปจ้องหน้าแฟนสาวเมื่อเขาได้ยินที่เธอบอก มุมปากของเขาก็เผยยิ้ม
“ แต่ว่า…”
“ พี่หมอ พอคือพอเถอะนะคะ ตอนนี้ณิหลาหิวข้าวแล้ว “ เธอพูดเสียงอ้อนกับเขา นำให้ไนยะใจอ่อน เขานั่งลงข้างเธอแล้วก็ยื่นหน้าไปพูดด้วย
“ พอก็ได้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เราไปหาอะไรกินข้างนอกกันเนอะ “ คนฟังรีบพยักหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม สองคนจึงช่วยกันเก็บของเขาไปไว้ในบ้าน
ร้านบุฟเฟ่ต์เนื้อย่าง “ โห่ กินบุฟเฟ่ต์เลยเหรอคะพี่หมอ อาหารจะย่อยไหมเนี้ย “ณิหลาหันมาถามคุณหมอที่กำลังจูงมือเธอเข้ามาหาที่นั่ง ซึ่งร้านนี้เป็นร้านใหญ่ที่ติดกับถนน ทั้งสองจึงเดินออกมาหาที่นั่งข้างนอกเพื่อรับลมธรรมชาติ“ เอาน่ะ มื้อเดียวเอง ที่สำคัญพี่อยากเลี้ยงณิหลาให้ตัวอ้วนๆ “ เขาพูดพร้อมกับยกมือขึ้นยี้ผมเธอ ณิหลาก็เบ้ปากใส่เข้า แต่พอนึกอะไรออกจึงได้เอ่ยปากถามชายหนุ่ม“ อืม ลุงสนุ๊กได้โทรหาพี่ไหมคะ เห็นตอนเที่ยงพลอยโทรมาขอเบอร์พี่กับณิหลาไป บอกว่าลุงอยากได้น่ะ “ “ โทรมาสิ ลุงสนุ๊กบอกพี่ว่าไอ้คนร้ายที่มันทำร้ายน้อง มันหนีไปได้ ลุงเขาเลยโทรมากำชับพี่ ว่าให้ดูแลน้องดีๆ ว่าแต่ลุงสนุ๊กเป็นลุงแท้ๆ ของน้องเหรอ“ “ ไม่ค่ะ ลุงสนุ๊กเขาเป็นเพื่อนกับพ่อณิหลา แล้วก็เป็นพ่อของพลอยอีกที ลุงเขาเห็นณิหลามาตั้งแต่เด็ก ก็เลยเอ็นดูรักใคร่เหมือนลูกนะคะ “ คนฟังพยักหน้าว่าเข้าใจที่เธอพูด “ ณิหลาโชคดีแล้ว ที่มีคนดีๆ คอยเป็นห่วงเป็นใย เพราะจากที่ลุงสนุ๊กโทรมาคุยกับพี่ เขาคงจะเป็นห่วงณิหลามาก มีขู่พี่ด้วยนะ “ พูดจบชายหนุ่มก็หัวเราะขบขัน เมื่อนึกถึงตอนที่ได้คุยกับคุณลุงของแฟนสาว “ ขู่อะไรคะ ลุงเขาขู่อะไรพ
สากรณ์คีบเนื้อบนเตาจะยื่นไปให้กับวรรณิหลา แต่ดันมีจานของคุณหมอณัฐชัยยื่นมารับไว้แทน“ กูคีบให้ณิหลา ไม่ได้คีบให้มึง “ สากรณ์หันไปถลึงตาใส่คนที่กำลังทำหน้าทำตาทะเล้นมองเขาอยู่ “ คีบให้กู ก็เหมือนคีบให้ณิหลานั้นแหละ เดี๋ยวกูเอาขึ้นมาเป่า แล้วกูก็จะคีบไปป้อนน้องต่อเอง “ คนพูดยักคิ้วใส่คนตรงข้ามอย่างยียวน จากนั้นทั้งคู่ก็เอาแต่นั่งจิกกัดกันทางสายตา ทำเอาวรรณิหลาที่เป็นตัวกลางเริ่มมีอาการอาหารไม่ย่อย“ พวกพี่สองคนจะมองจิกกัดกันอีกนานมั้ยคะ? “ เธอที่เหนื่อยเพราะอึดอัดกับท่าทีของสองหนุ่มจึงเอ่ยปากพูด แล้วมองทั้งคู่สลับกันด้วยแววตาคาดโทษ“ นี่ ณิหลาคิดอะไรอยู่ ถึงได้มากลับไอ้หมอไนนี่ได้ “ สากรณ์หันมายิ้มให้หญิงสาว แล้วก็ถามกับน้อง พร้อมไม่ลืมจ้องหน้าคนที่เขากำลังพูดถึงด้วย“ ทำไมจะมากับกูไม่ได้ เพราะกูกับน้องคบกันอยู่ “ ไนยะเน้นคำว่าคบกันเน้นๆ ใส่หน้าไอ้หมอหนุ่มตรงข้าม เล่นเอาสากรณ์เงียบพูดไม่ออก เขาจึงหันไปมองที่หญิงสาว“ จริงเหรอณิหลา “ คนที่กำลังจะคีบหมูใส่ปากหยุดชะงักทันที เธอจ้องหน้าทั้งคู่สลับกันแล้วจึงลุกจากเก้าอี้“ น้องจะไปไหน “ ไนยะที่นั่งข้างเธอรีบถาม“ ณิหลาจะไปห้องน้ำ อย่าตามมาน
บ้านหมอไน“ ขอบใจมากน่ะพี่ ที่อุตส่าห์ขับรถมาส่ง “ เธอพูดพร้อมกับยื่นมือไปรับกุญแจรถจากเขา“ น้องจะไปขอบใจมันทำไม “ แต่คนที่ยืนกอดคอหญิงสาวอยู่กลับว่าออกมาอย่างไม่ชอบใจ“ เงียบไปเลยน่ะพี่หมอ ตัวพี่ยืนเองยังไม่รอดเลย “ ณิหลาจึงหันมาตีมือเขาพร้อมกับทำเสียงดุใส่“ พามันเข้าบ้านไหวมั้ย? “ สากรณ์ถามด้วยสีหน้ากลั้นขำ“ น่าจะได้อยู่ ว่าแต่พี่เถอะจะกลับยังไง ให้ณิหลาโทรเรียกวินหน้าปากซอยให้มั้ย ณิหลามีเบอร์นะ “ “ ไม่ต้องๆ พี่เช่าบ้านอยู่แถวนี้แหละ เดินๆ เอาก็ถึง “ “ อ๋อ ถ้าอย่างนั้นกลับดีๆ นะคะ “ ณิหลาโบกมือลาสากรณ์พอชายหนุ่มเดินหายไป เธอจึงรีบประคองร่างใหญ่ที่ยืนเบียดเสียดเธออยู่ให้หันเข้าบ้าน “ โอ้ย กว่าจะแบกขึ้นมาถึง “ วรรณิหลาทุ่มร่างใหญ่ลงเตียงเต็มแรง เพราะเธอแบกเขาขึ้นมาบนชั้นสอง ทีแรกจะให้นอนโซฟาก็กลัวว่าคุณหมอจะปวดตัว แขนเล็กยกขึ้นสะบัดไปมา เพราะรู้สึกชาไปหมด “ หลับไปแล้วเหรอ “ เมื่อสังเกตว่าคนบนเตียงนั้นนิ่งไป เธอจึงก้มหน้าลงไปจ้องเขา มือเล็กเอื้อมไปจิ้มที่หน้าอกของชายหนุ่ม“ พี่หมอ ลุกมาเปลี่ยนเสื้อก่อนดีมั้ย เสื้อพี่เหม็นกลิ่นแอลกอฮอล์ขนาดนี้ “ เธอพูดพร้อมนั่งลงบนเตียงแล้วจับตั
วันต่อมาวรรณิหลาตื่นแต่เช้าเพื่อมาแกะกุ้งทำข้าวต้มให้กับคุณหมอ ที่วันนี้ตื่นสายเหตุเพราะเขาคงยังเมาค้าง ในระหว่างที่เธอกำลังทำอาหารเพลินๆ อยู่นั้นก็มีมือใหญ่เอื้อมมาโอบเอวของเธอจากนั้นหญิงสาวก็โดนขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่“ พี่หมอ!! คนฉวยโอกาส! “ ณิหลาพยายามจะขยับตัวหนีจากเขา แต่คุณหมอก็ขยับตามไม่ยอมปล่อยมือจากเอวคลอด ยิ่งในมือของหญิงสาวยังวุ่นอยู่กับการแกะกุ้งเขาก็ยิ่งได้เปรียบ “ ฉวยโอกาสอะไรครับ แบบนี้เขาเรียกว่าแสดงความรัก เราเป็นแฟนกันแล้วนะณิหลา “ เสียงทุ้มออดอ้อนกระซิบลงบนข้างหูของแฟนสาว “ แล้วทำไมพี่ถึงตื่นเช้าจังล่ะคะ ยังไม่หกโมงเลย “ คนในอ้อมแขนของเขาเงยหน้าขึ้นมาสนทนาด้วย ไนยะก็ส่งยิ้มอ่อนให้“ ก็พี่อยากใช้เวลากับน้องให้คุ้มก่อนไปทำงานไงครับ “ ในขณะที่พูดอยู่คุณหมอหนุ่มก็เอาหน้าของเขาเข้าแนบแก้มนิ่มของเธอ พร้อมกับหลับตา เล่นเอาวรรณิหลาเกร็งจนทำตัวไม่ถูก ทำไมเขาถึงได้ขี้อ้อนแบบนี้นะ“ พี่หมอ พี่ไปนั่งก่อนเถอะค่ะ ณิหลาต้องแกะกุ้งทำโจ๊กให้พี่ทานก่อนไปทำงานนะ “ “ ไม่เอา พี่อยากอยู่ใกล้น้อง “ เขาพูดทั้งยังหลับตายืนเบียดเธออยู่ในท่าเดิม“ ถ้างั้นมาช่วยณิหลาแกะกุ้ง— “ “ ไม่เอา “ คนท
“ ขอบคุณมากเลยนะคะลูกค้า ที่ไว้ใจให้เราทำงานให้ “ วรรณิหลาได้ทักแชทไปขอบคุณลูกค้าหลังจากฝากงานไปส่งให้ “ อ่า ใครโอนตังค์มาเนี่ย “ เธอบ่นหลังจากมีข้อความแจ้งเตือนจากแอพธนาคารว่ามีเงินเข้ามาในบัญชี“ ห้าหมื่น! คุณพระ! ใครโอนผิดมาหรือเปล่า “ มือเล็กสั่นเกือบจะทำมือถือหลุดมือไป ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเห็นเงินเข้าบัญชีตัวเองเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย มืออีกข้างยกขึ้นทาบอกพอได้สติเธอจึงรีบเช็คดูว่าใครคือเจ้าของบัญชีที่โอนเข้ามา “ ณัฐชัย พงษ์พิสิฐ ? บัญชีพี่หมอเหรอ? “ เมื่อรู้ว่าเป็นบัญชีของเขาเธอจึงรีบกดโทรออกหาชายหนุ่ม [“ ฮัลโหลตัวแสบ เห็นเงินเข้าแล้วเหรอ“]“ ค่าอะไรคะพี่หมอ “ [“ค่ารักเอ็งไง “] “ พี่หมอ!! “ [“ หยอก ค่าหอมแก้มเมื่อเช้า เห็นน้องบอกว่าจะเก็บเงินพี่ พอไหมครับ ถ้าไม่พอพี่จะโอนให้อีก “] เมื่อคุณหมอกดรับ ก็เล่นเอาณิหลาเขินจนแทบจะกรี๊ด“ คนบ้า ค่าหอมแก้มอะไรกันคะ เยอะขนาดนั้น “ ณิหลาตอบเขามือของเธอก็ยกขึ้นมากุมแก้มเพราะรู้สึกเขินอายให้แฟนหนุ่ม[“ ก็ค่าหอมแก้มณิหลาแฟนพี่หมอไงครับ “] “ แหม๊ มาพูดแบบนี้อยากให้หอมทุกวันเลย “ เธอบ่นพึมพำยืนบิดไปบิดมา แต่พอนึกอะไรออกได้จึงรีบถามเขา“
โรงพยาบาลทูว์เอ็นวาย“ พี่หมอจะชอบทานขนมมั้ยนะ “ วรรณิหลาที่ตอนนี้กำลังเดินถือกล่องบราวนี่ทีเธอหัดทำเอง เดินมาบ่นคนเดียวอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล ที่คุณหมอแฟนหนุ่มของเธอทำงานอยู่ แต่เมื่อหญิงสาวได้ก้าวขาเข้ามาภายในโรงพยาบาล เธอก็ได้ยินสาวๆ พยาบาลทั้งหลายพูดคุยเรื่องคุณหมอหนุ่มอย่างหนาหู“ น้องหมอไนเนี่ย ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นก็ยิ่งหล่อเนอะ พี่ละยังจำวันแรกที่น้องหมอไนมาเป็นคุณหมอที่นี้วันแรกได้อยู่เลย “ “ ใช่ หล่อรวยแสนดีครบเครื่อง รู้สึกอิจฉาคนที่จะมีวาสนาได้ใจเขาไปเลยอะ “ ณิหลาที่ได้ยินแบบนั้นเธอก็แอบยิ้มเขิน ก่อนหน้าใสจะซีดลงเมื่อได้ยินพวกพยาบาลคุยอะไรกันขึ้นมาอีก“ ใช่ ถ้าไม่มีหมอไน โรงพยาบาลเราก็คงไม่คึกคักไปด้วยสาวๆ หรอก แต่ละวันมีสาวน้อยสาวใหญ่ ซื้อผลไม้ขนมมาฝากทุกวัน แถมยังเป็นขวัญใจมหาชนของแม่ๆ วัยชราที่มาตรวจอีก “ “ หนูละชอบๆ อะ ทำยังไงหนูถึงจะได้ใจหมอไนมาครองคะ คู่แข่งเยอะเกิน “ “ โอ้ยตาย จ้างให้คุณหญิงณัฐลีก็ไม่เอาแกเป็นสะใภ้หรอก “ “ ว่าไม่ได้น่ะ ถึงจะไม่ได้เป็นสะใภ้ ขอได้นอนเคียงหมอนกับคุณหมอไนสักครั้งก็ยังดี “ “ ว๊ายกระแดะ “ เหล่าพยาบาลคุยกันอย่างชอบใจถึงเรื่องนี้ ทำเอาวรรณิห
“ ชน ชนแก้ว! กินกันให้เต็มที่วันนี้ป๋าสนุ๊กเลี้ยงเอง “ “ เฮ้ “ โต๊ะยาวหน้าบ้านของพลอยไพรินณเวลานี้ได้กลายเป็นโต๊ะนั่งดื่มของลุงสนุ๊ก ณิหลา และลูกน้องของลุงอีกสองคน แต่ละคนต่างนั่งดื่มเล่นกันอย่างสนุกสนาน“ ไอ้สีไอ้สา ชนแก้ว “ สนุ๊กบอกแล้วถือแก้วแอลกอฮอล์ในมือชนกับลูกน้องทั้งสองของเขา จากนั้นก็ไม่ลืมหันมาหาณิหลาที่นั่งร่วมอยู่ด้วย “ เอ้า ชนแก้วณิหลา เฮ้ย ไอ้สีไอ้สาชนแก้วกับหลานกูด้วยสิ อีพลอยกับแกล้มได้ยังวะ!! “ “ เอ้อ เร่งอยู่ได้พวกขี้เมานี่! “ สนุ๊กร้องเรียกลูกสาวเสียงดัง จนพลอยที่หัวเสียก็ตะโกนเสียงดุกลับมา“ เอ้า อีนี่มันเป็นแม่หรือเป็นลูกกูกันแน่วะ “ สนุ๊กที่เมามากแล้วบ่นให้ลูกสาว “ แล้วน้องณิหลาเป็นอะไรหรือเปล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นยอมมานั่งดื่มกับพวกพี่ แต่ทำไมวันนี้ถึงชวนได้ “ สีถามณิหลาที่นั่งอยู่ข้างลุงสนุ๊กอย่างสนิทสนม ก่อนที่สาคู่หูของสีจะเป็นคนแทรกตอบ“ ท่าทางแบบนี้สงสัยโดนหนุ่มหักอกมาแน่เลย “ “ โอ้ย ไอ้หนุ่มที่ไหนวะ บอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปจัดการให้ “ ระหว่างที่ทั้งสี่คนกำลังนั่งคุยสนุกกันอยู่ รถเบนซ์สีขาวคันคุ้นตาก็วิ่งเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ณิหลาหันไปจ้องเจ้าของรถที่เ
รถของคุณหมอไนยะวิ่งเข้ามาจอดในลานจอดรถของบ้าน ร่างใหญ่ของเขาลงมาจากรถแล้วเดินไปหาใครบางคนที่ยืนคอยอยู่ตรงหน้าบ้าน “ มึงมาทำอะไรที่นี้ “ เขารีบทักคนตรงหน้าอย่างไม่ต้อนรับ “ กูมาหาณิหลา แต่เอ้…กลับมาคนเดียวแบบนี้แสดงว่าเลิกกันแล้วเหรอ “ สากรณ์ยกมือเท้าเอวอย่างยียวนชวนโมโห“ กูจะไม่มีวันเลิกกับณิหลา “ ไนยะตอบแต่กลับโดนสากรณ์หัวเราะใส่“ ฮาฮ่า ใช่ มึงอาจจะไม่มีวันเลิกกับณิหลา แต่กูว่าณิหลาต่างหากที่จะเป็นคนเลิกกับมึง “ “ ไอ้สากรณ์!! “ “ อะอะ อย่าเพิ่งมาโมโหกันสิเพื่อน กูถามอะไรมึงหน่อยสิ ทำไมมึงถึงคบกับณิหลา “ คนถามเปลี่ยนสีหน้าเป็นโหมดจริงจัง“ ก็กูชอบทำไมกูจะคบไม่ได้ “ “ ทั้งที่ณิหลาแทบจะไม่ใช่สเปคของมึงเลยเนี่ยนะ “ สากรณ์ก็รีบสวนกลับพร้อมกับพึมพำประโยคสุดท้ายออกมาเบาๆ “ ถ้าเป็นน่ารักเรียบร้อยแบบวิสาก็ว่าไปอย่าง แบบณิหลามือหนักจะตาย “ ไนยะที่ได้ยินสิ่งที่คนตรงหน้าบ่นแว่วๆ เขาก็เกิดความสงสัย“ วิสาคือใคร ? “ ไนยะถามคนตรงหน้าออกมาด้วยความสงสัย“ ฮาฮ่า เป็นแฟนกันแต่น้องไม่เล่าอะไรให้ฟังเลยเหรอ น่าสงสารจัง “ สากรณ์พูดเย้ยหยันคนตรงหน้าพร้อมกับท่าทีสะใจ“ มึงจะบอกกูไหน ถ้าไม่บอกก็กลับไปเ
“ พี่หมอ มันแสบแต่… เราทำกันอีกรอบได้มั้ย? “ เธอถามเขาเสียงอ้อนแต่สายตากับจดจ่ออยู่ที่ตรงนั้นของเขา ซึ่งตั้งผงาดอยู่ต่อหน้าเธอ“ แต่ว่าถุงที่พี่เตรียมไว้มันหมดแล้วนะครับ “ ถึงเขาจะอยากทำต่อแต่ก็นึกถึงความปลอดภัย ไม่ใช่ว่าเขากลัวผิดพลาดเขาอยากมีลูกกับคนตรงหน้ามาก แต่กลัวเธอไม่พร้อมอีกอย่างทั้งสองคนก็ยังไม่ได้แต่งงานกันด้วย แต่หญิงสาวกับงอแงไม่ยอม“ ทำไมล่ะ ไม่ใส่ก็ได้นิ ทำไมต้องใส่มันบิดบังความรักของพวกเราด้วย “ ร่างเล็กค่อยๆ ลุกนั่งบนเตียงแล้วโน้มไปกอดเขา“ แต่ณิหลาน้องรู้หรือ—”“ ณิหลารู้ ณิหลาไม่ใช่เด็กนะคะ แต่ณิหลารักพี่หมอ ณิหลาไม่กลัวอะไรทั้งนั้น หรือว่าพี่หมอกลัวว่าตัวเองจะพลาดกับณิหลาเหรอคะ “ เธอจ้องเขาด้วยแววตาแสนอ่อย มือใหญ่ยกจับแก้มป่อง“ พี่จะไปกลัวเรื่องนั้นทำไม วันนี้น้องเป็นแฟนพี่ อนาคตก็ต้องเป็นแม่ของลูกชายลูกสาวของพี่ แล้วน้องอยากเป็นแม่ของลูกๆ พี่ไหม “ เธอไม่ตอบเขาแต่ขยับหน้าเขาไปจูบเป็นคำตอบ หว่างขาเรียวขยับแนบชิดแกนกายของชายหนุ่ม คุณห
“ อย่าไปนะคะ ณิหลารักพี่หมอมาก “ เธอพูดในขณะที่เอาหน้าแนบกับแผ่นอกนูนแน่นของแฟนหนุ่ม “ แต่ณิหลาแค่กลัวเจ็บ “ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังยิ้มเอ็นดูเธออยู่“ พี่ก็รักน้องมาก แล้วสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ็บ พี่จะรักน้องเหมือนกับทุกวัน “ มือใหญ่ลูบหัวหญิงสาว ณิหลาอมยิ้มให้คนที่เหมือนรู้ว่าเธอคิดอะไร ปากอิ่มเผยอออกมารับรสจูบที่เขาโน้มลงมามอบให้“ อืม “ มือใหญ่ซุกซนจับล้วงเข้าไปที่ทรวงอกอีกครั้ง เขาบดขยี้มันอย่างเบามือ แต่กลับทำเจ้าของร่างตัวสั่นระริก ไม่นานเสื้อครอปตัวนั้นก็โดนถอดออก หน้าอกยอดสีชมพูกำลังทักทายเขา ไนยะเผยยิ้มพอใจในเวลาเดียวกันกับพี่เจ้าของทรวงอกที่นอนจ้องอยู่เขินหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ“ พี่หมอมองอะไรคะ ““ มันสวยมากเลยนะณิหลา สวยเหมือนแฟนสาวของพี่เลย จ๊วบ“ ว่าจบเขาก็ก้มหน้าลงไปดูดที่ยอดอก“ อ้า…” เล่นเอาณิหลาร้องครางออกมาเสียงหลง กระนั้นเขาก็ยิ่งพอใจดูดจ๊วบจ๊าบเสียงดัง มืออีกข้างก็บีบคั้นทรวงอกอีกลูกอย่างเบามือ“ อ๊า พี่
“ บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ “ เขาอมยิ้มจ้องริมฝีปากอิ่มของคนที่เขากำลังกอดรัดอยู่“ คิดจะทำอะไรคะ ““ ไม่ได้เจอกันหลายวันแล้ว คิดถึง พี่ขอจูบน้องได้มั้ย “ เขาขอเธออย่างแผ่วเบาดวงตาก็ยังคงจ้องที่ริมฝีปากของคนตรงหน้าซึ่งเจ้าของมันกำลังจ้องเขาตาใสแป๋ว“ ไม่เอา “ หญิงสาวแก้มร้อนผ่าวรีบหันหน้าหนีไปทางอื่น!! แต่เธอก็ต้องรีบหันมาเพราะตกใจแสงของท้องฟ้า ทำให้ปลายจมูกรูปหยดน้ำของเธอแตะที่ปลายจมูกโด่งของเขา“ เฮ้อ พี่ไม่ไหวแล้วนะณิหลา “ ไนยะกระซับอ้อมแขนของเขาแน่นขึ้น จมูกโด่งก้มลงมาที่หน้าผากมนแล้วสูดดมกลิ่นหอมของเธออย่างโหยหา“ พี่หมอจะทำอะไรคะ “ เธอถามเขาเมื่อรู้สึกถึงอะไรแปลกๆ ที่เธอนั่งทับอยู่“ พี่ขอได้มั้ย “ ณิหลาหน้าร้อนรับรู้ได้ว่ามันคงจะแดงมาก เพราะสีหน้าแววตาน้ำเสียงที่ไนยะสื่อมา เหมือนเขาอยากจะกลืนกินเธอลงท้อง เธอรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นอาหารของเขาเลย แต่มันก็ไม่ได้ดูน่ากลัว มันดูเย้ายวนใจเสียมากกว่า“ ขอ ขอทำอะไรเหรอคะ &rdquo
ทั้งสามออกมายืนคุยกันที่ใต้ต้นไม้ ไนยะยืนปลอบแฟนสาวที่กำลังร้องไห้“ ไม่เป็นไรน่ะณิหลา หลวงตาบอกว่าวิสาไปสู่ภพภูมิของเธอแล้วนี่ ต่อไปนี้พี่จะดูแลน้องเองให้สมกับที่วิสาไว้ใจพี่ “ ณิหลาเงยหน้าจ้องคุณหมอหนุ่ม แววตาของเธอเหมือนว่ากำลังคิดอะไรบางอย่าง“ ต้องคิดอะไรอีกณิหลา ก็รู้ความจริงแล้วนี่ว่าวิสามาเข้าฝันไอ้ไนทำไม “ พลอยเจนเดินเข้ามาคั่นกลางทั้งสอง แล้วจับมือทั้งคู่ขึ้นมาให้จับกันไว้“ วิสาอยากให้ไนยะดูแลณิหลา เพราะฉะนั้นรักกันนะ ดีกันได้แล้ว “ ณิหลาจ้องหน้าพลอยเจนสลับกับแววตาปิ้งๆ เว้าวอนของแฟนหนุ่ม เธอแอบยิ้มมุมปากเล็กน้อย“ เรากลับกันเถอะค่ะ พี่เจนต้องไปเปิดร้านไม่ใช่เหรอ “ คนพูดปล่อยมือที่รัดกุมของไนยะออก แล้วเดินไปที่รถ“ เฮ้อ เคลียร์กันเองนะ กูไม่รู้ด้วยแล้ว “ พลอยเจนหันมาพูดกับเพื่อนที่กำลังทำหน้าหงอย จากนั้นจึงเดินตามณิหลาไป“ ทำไมไม่ไปส่งณิหลาที่บ้านคะ “ เมื่อรถเบนซ์แล่นเข้ามาจอดในบ้านของคุณหมอ ณิหลาก็หันไปพูดกับเขา“ พี่ไม่ไปส่งน
รถเบนซ์ของณัฐชัย จอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง เขาจ้องไปที่หน้าบ้านเพราะเห็นว่าเจ้าของบ้านกำลังยืนเถียงกับใครบางคนอยู่“ เจนบอกแล้วไง ว่าอย่ามายุ่งกับเจน อาไม่มีงานมีการทำหรือไง ““ อาก็ไม่ได้อยากจะยุ่งกับเจนนักหรอก ก็แค่ถามดูว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า “ จิรกิตติ์ยืนต่อล้อต่อเถียงกับเจระวี จนไนยะที่เดินลงมาดูต้องรีบเอาตัวมาคั่นกลางห้ามทั้งคู่“ คิดว่าตัวเองมีน้ำยาขนาดนั้นเลย “ เจนก็ยังไม่หยุด เธอต่อว่าคนเป็นอานอกสายเลือดไม่หยุดปาก“ เจนมึงหยุด! เถียงอะไรกันเนี่ยห๊ะ “ ไนยะรีบดึงแขนเพื่อนให้ออกห่างมาจากอาเจต เพราะอีกแค่นิดเดียวพลอยเจนจะกระโดดหยุมหัวอาเจตอยู่แล้ว“ หยุดคิดเรื่องนี้ซะน่ะ มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก “ พลอยเจนตะโกนพูดใส่จิตรกิตติ์แล้วหันหลังเดินไปขึ้นรถ“ อ้าว ““ สวัสดีค่ะพี่เจน “ เมื่อขึ้นรถมาเธอก็เห็นว่ามีณิหลานั่งอยู่ในรถด้วย“ ณิหลา นี่ไอ้ไนตามหาน้องเจอแล้วเหรอ รู้เปล่าว่าเมื่อวานนะ มันหน้าห
ร่างกายของณิหลาที่ตอนนี้นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ยกมือขึ้นปาดน้ำตา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ทีไรเธอก็ร้องไห้ปานใจจะขาดทุกครั้ง หน้ามนเงยมองท้องฟ้าเมื่อมีหยดน้ำหยดลงมาใส่แก้มของเธอ“ อ๊าย! “ เธอกรีดร้องออกมาเบาๆ เมื่อเห็นแสงฟ้าแลบ “ ทำยังไงดี พายุจะเข้าอีกแล้วเหรอ “ ณิหลาพาร่างตัวเองเดินออกมาตามถนน ก่อนเธอจะหยุดเดินเมื่อเห็นรถเบนซ์คันคุ้นตาวิ่งมาจอดใกล้“ ณิหลา! “ ไนยะรีบวิ่งลงมาจากรถ มายืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาว ณิหลาเห็นแบบนั้นก็เตรียมจะวิ่งหนีเขา แต่แสงฟ้าแลบทำให้เธอสะดุ้งหยุด เปิดโอกาสให้คุณหมอรีบวิ่งมาอุ้มตัวเธอ“ ปล่อย! ““ ฝนตกขนาดนี้ อย่าดื้อได้มั้ย พี่เป็นห่วงน้องนะ ““ พี่หมอ “ ณิหลาดิ้นเต็มแรงแต่แรงของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้าน ไนยะรีบอุ้มแฟนสาวขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน“ มา ลงมาได้แล้ว “ คุณหมอลงจากรถเมื่อรถวิ่งมาจอดในบ้าน เขาเดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้เธอ แต่ณิหลากลับเอาแต่นั่งนิ่ง“ ณิหลาลงมาก่อนได้มั้ย ฝนมันตกหนักแล้วเนี่ย น้องไม่กล
วิสานั่งทายาที่หลังให้น้องสาว สีหน้าของทั้งคู่ต่างมีความทุกข์ใจไม่ต่างกัน แต่พวกเธอก็ต้องอยู่เคียงข้างกันและกัน เนื่องจากตอนนี้ข้างกายของพวกเธอนั้นไร้ที่เพิ่งพิง“ ณิหลาจะไปบอกตำรวจ!” ณิหลาที่ตอนนี้โกรธจัดลุกยืนหันมาพูดกับพี่สาวที่กำลังมองเธออย่างตกใจ“ อย่านะณิหลา!! ถ้าคนอื่นรู้เรื่องวันนั้นเราแย่แน่ ““ แย่ยังไง มันต้องได้รับกรรมที่มันทำกับเราสิ ““ แต่ทุนการศึกษาล่ะ ถ้าคนอื่นรู้ ทุนการศึกษาที่วิสาจะได้จากผู้ใหญ่ใจดีมันจะไม่มีอีกนะ “ วิสามองน้องสาวด้วยแววตาสั่นกลัว“ ก็ช่างทุนมันสิวิสา เธอจะปล่อยให้มันมาทำแบบวันนั้นกับเราอีกเหรอ ถึงจะแจ้งได้ ““ แต่ถ้าวิสาไม่ได้ทุนนี้พ่อต้องเสียใจมากนะณิหลา “ ณิหลาส่ายหน้าไม่ฟังสิ่งที่พี่สาวพูด เพราะเรื่องนี้ผู้ใหญ่ต้องรู้! เธอจะไม่ปล่อยคนชั่วให้ใช้ชีวิตมีความสุขบนความทุกข์ของเธอหรอก ร่างของณิหลาวิ่งออกมาจากบ้าน เธอมาที่สถานีตำรวจแต่สิ่งที่หน้าเสียใจก็คือ ไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่เธอพูด ตู่ว่าเธอนั้นสร้างเรื่
“ อีณิหลามึงทำกูเสียหน้าหมด ไม่ใช่แค่กูที่เสียหน้า พี่สาวมึงก็เสียหน้าไปด้วย “ สลาพ่อของวรรณวิสาและวรรณิหลา ต่อว่าลูกสาววัย 10 ขวบ หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน เพราะณิหลาไปสร้างวีรกรรมอันเจ็บแสบให้กับผู้มีพระคุณของเขา“ ก็ณิหลาบอกพ่อไปแล้วไง ว่าณิหลาไม่อยากทำ พ่อก็ยังบังคับณิหลาให้ปลอมเป็นวิสาเอง ณิหลาไม่ได้เต็มใจสักหน่อย “ ณิหลาโวยวายใหญ่ เนื่องจากวันนี้พี่สาวฝาแฝดของเธอไม่สบาย พ่อจึงให้ณิหลาใส่กระโปรงสวมรอยเป็นวิสาไปเต้นแร้งเต้นกาให้คนอื่นดู ทั้งที่เด็กหญิงไม่อยากจะทำ แล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกเสียด้วย หลายครั้งเลยที่วิสาไม่สบายขึ้นมา สลาก็จะให้ณิหลาปลอมเป็นพี่สาวเพื่อให้เธอไปเอาใจเจ้านายของเขา ซึ่งผู้มีพระคุณคนนั้นก็ให้ทุนการศึกษามา แต่ให้แค่วิสา ส่วนณิหลากลับไม่ได้อะไรเลย“ นี้มึงกล้าเถียงกูเหรอห๊ะ! “ สลาเอามือหยิกแก้มลูกสาวด้วยความโมโห ทำไมลูกสาวของเขาไม่เกิดมาน่ารักเรียบร้อยเหมือนกัน ทำไมถึงได้มีเจ้าเด็กดื้อคนนี้มาด้วย“ ที่กูให้มึงทำแบบนี้ก็เพราะอนาคตของพวกมึงสองพี่น้องนะ ““ อนา
ห้องพักของหมอไน“ เย็นนี้ก็ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ไปหาณิหลาดีมั้ย “ คุณหมอเจ้าของร่างผอมสูงนั่งอยู่บนเก้าอี้เขาหมุนมันไปมา ในหัวก็คิดถึงแต่เรื่องของแฟนสาว ซึ่งที่เขายังไม่กล้าไปสู่หน้าเธอเพราะคิดว่าเธออาจไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาฝันเห็น แล้วอีกอย่างก็รู้สึกละอายที่เขาเคยตู่เอาเองว่าเธอใช่‘ณิหลาไม่ชอบถักเปียค่ะ’‘แผลนี้ได้มาจากอุบัติเหตุตอนมัธยม’‘อย่า หนีไป ‘‘โอ้ย!’ขวดเหล้าฟาดใส่กลางหลังจนเสื้อขาวอาบไปด้วยเลือด แววตาของหญิงสาวในความฝัน กับแววตาที่เขาเห็นในรูปของวรรณวิสามันคือดวงตาคู่เดียวกันจริงๆ มันชัดเจนมาก เพราะวิสาแววตาดูโศกเศร้า แต่ณิหลาของเขานั้นแววตาดูแก่นแก้วร่าเริงสดใส“ คนในฝันของเราคงเป็นวิสาไม่ใช่ณิหลาจริงๆ “ปั๊ก! เสียงของตกทำให้คุณหมอที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยอยู่รีบหันไปมองที่ประตู“ ณิหลา! “ เขารีบลุกจากเก้าอี้เดินไปหาคนที่มองมายังเขาด้วยแววตาแดงก่ำ เนื่องจากหญิงสาวมาได้ยินตอนที่เขาพูดคนเดียวเมื่