สวรรค์ล่ม!!

ริมฝีปากหวานละมุน ที่ถูกทำให้ร้อนขึ้นเพราะเขาช่าง เย้ายวนอะไรเช่นนี้หนอ จนไม่อาจถอนริมฝีปาก หญิงสาวครางออกมาอย่างลืมตัวกับจูบอันหนักหน่วงของเขา หากไม่นานจอมขวัญกลับโพล่งออกมา ทำจมูกฟุดฟิด เมื่อพยายามเบี่ยงหน้าออกจากใบหน้าของอีกฝ่าย

“กลิ่นอะไร?”

“อืมห์..ไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลย” มัฆวัฒน์ไม่อยากถอนริมฝีปาก ออกมาเลยให้ตายเถอะ พลางก้มลงไปหาใบหน้าหวานใสอีกรอบ

“อื้อ..อย่าค่ะ ฉันว่ามันกลิ่นทะแม่ง ๆ นะเหมือน เหมือนอ๊ะ! แย่แล้ว! จอมอุ่นข้าวต้มไว้ ป่านนี้ไหม้ไปแล้วแน่เลย” มัฆวัฒน์ จำต้องปล่อยร่างนุ่มนิ่มออกไป อย่างสุดแสนเสียดาย ราวกับสวรรค์น้อย ๆ ที่กำลังรออยู่เมื่อครู่ มลายหายวับไปในพริบตา

“ฮึ่ม..ฝากไว้ก่อนเถอะสาวน้อย จะเอาคืนให้หนำใจเลย บังอาจมาทำให้อารมณ์ค้างซะได้” นอนไม่หลับเสียแล้ว ร่างสูงจำต้องสลัดผ้าห่มนวมผืนหนาออกไปจากร่างเปลือยเปล่าแข็งแรง ก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อที่จะตามร่างเล็กออกไป ด้วยความเป็นห่วงว่าหล่อนอาจจะทำให้ร่างกายน่าทะนุถนอมนั่นเกิดแผลจนเลือดออกขึ้นมาอีก

“อ้าว!