มีเจ้าของแล้วนะ

“ตัวคุณสั่นไปหมดแล้ว เป็นไข้หรือเปล่านี่” เมื่อถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ก็แกล้งแหย่หล่อนเล่น ๆ

“คนขี้โกง” เสียงพึมพำเอ่ยออกมาเบา ๆ ก้มหน้างุด กำปั้นน้อย ๆ ทุบมาที่หน้าอกเขาเสียหนึ่งที ไม่แรงนัก

“ไม่ได้โกงสักหน่อย ผมทำตามที่หัวใจมันเรียกร้องต่างหากล่ะ” จมูกโด่งสวยเป็นสันเฝ้าดอมดมเส้นผมยาวเหยียดตรง ช่างหอมไปทั้งตัวอะไรเช่นนี้ มันเย้ายวนเสียจนทำเอาเขาแทบคลั่ง มัฆวัฒน์ดันร่างที่เอาแต่ก้มงุด ๆ เชยคางให้มาสบตากับเขาอย่างจริงจัง ไม่วายดวงหน้าใส ยังเสมองไปทางอื่นร่ำไป

ชายหนุ่มอมยิ้มกับใบหน้าแดงระเรื่อ พลางยกนิ้วเรียวเล็กขึ้นมาจูบเสียทีหนึ่ง จอมขวัญสะดุ้งเฮือก ด้วยความตกใจ เมื่อสังเกตเห็นว่านิ้วนางข้างซ้ายหล่อนมีอะไรแปลกปลอม มาอยู่บนนิ้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ เขาทำได้อย่างไรกัน เขาใส่แหวนเพชรเม็ดงามนั่นเข้าไปในมือหล่อนตอนไหน จอมขวัญเงยหน้ามองเขาอย่างงงงวย ปนขวยเขิน

“คุณมีเจ้าของแล้วนะ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาจากหัวใจ ตามด้วยแววตาที่ฉายความมุ่งมั่นเต็มเปี่ยม ส่งผลให้หญิงสาวพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้า อมยิ้มอย่างมี