Share
งานเข้า I
“สวัสดีค่ะ" เลขาคนใหม่ยกมือขึ้นรับไหว้แทบไม่ทัน เมื่อฝ่ายต้อนรับสาวยกมือไหว้หล่อนก่อน 'นี่เราแต่งตัวได้น่าเกรงขาม และน่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่เสียแรงแฮะ ที่อุตส่าห์ใช้เวลาในการทำผมทรงนี้อยู่นาน'
เจ้านายหนุ่มเดินเข้าไปด้านใน ถัดมาอีกห้องหนึ่ง ถูกแบ่งโซนเป็นล้อค ๆ ก็พบกับพนักงานประมาณสามสี่คน ในตอนหลังเจ้านายแนะนำให้หล่อนได้รู้จักเพียงฝ่ายเดียว อาจจะเพราะขี้เกียจพูดแล้ว ก่อนจะเดินนำเข้าไปข้างในสุด มัฆวัฒน์พาเลขาคนใหม่มาหยุดที่โต๊ะทำงานของหล่อน แนะนำการทำงานอยู่เป็นครู่ ก่อนที่จะเดินหายลับเข้าไปยังห้องอีกห้องหนึ่งซึ่งก็น่าจะเป็นห้องทำงานส่วนตัวของเขาจอมขวัญกวาดสายตามองโต๊ะทำงานของตัวเอง โต๊ะคอมพิวเตอร์ขนาดกะทัดรัดวางตั้งตรงกลาง มีโทรศัพท์หนึ่งเครื่องถัดออกไปเป็นอินเตอร์คอมไว้สำหรับประสานงานจากบอสใหญ่ ร่างเล็กก้มสำรวจรอบ ๆ อย่างทำความคุ้นเคย สักพักก็ได้ยินเหมือนเสียงรองเท้าของใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ และดูเหมือนจะจงใจหยุดอยู่บริเวณหน้าโต๊ะทำงานของเลขาสาวคนใหม่“สวัสดีตอนเช้าครับคุณจอมขวัญ” คุณแก้วกล้าฝ่ายกฎหมายนั่นเอง จอมขวัญเงยหน้าและส่งยิ้มไปให้อย่Related chapter
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ เลขาผู้กลัวน้ำสุดหัวใจ
เจ้านายมาดเข้มพาหล่อนนั่งรถออกมาดูพื้นที่ ที่กำลังก่อสร้างอยู่ เขาอธิบายถึงโครงการให้ฟังอย่างละเอียดถี่ยิบ ชี้ให้ดูโน่นนั่นนี่ จอมขวัญได้แต่พยักหน้ารับฟังเหมือนเดิม มือก็จดเลคเชอร์เป็นระวิง จะถามกลับไปบ้างบางครั้งคราวเมื่อเขา หันมาถามว่ามีอะไรสงสัยไหม จอมขวัญจึงจำเป็นต้องถามออกไปเดี๋ยวจะหาว่าหล่อน ไม่มีประสิทธิภาพในหน้าที่ ไม่ประสีประสาในการทำงานวันเสาร์ซึ่งก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่หล่อนรอคอยมานาน ตลอดเจ็ดวันที่ผ่านมา เล่นเอาหล่อนแทบไม่อยากทำอะไร หลังจากเลิกงาน กลับเข้าที่พักได้ก็กระโดดขึ้นเตียง แทบไม่อยากอาบน้ำอาบท่าก่อนเข้านอนด้วยซ้ำไป ก็เจ้านายของหล่อนน่ะสิ เขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันนะ ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เช้าก็ต้องตื่นตั้งแต่ไก่โห่และออกไปทำงานพร้อมกันเนื่องจากต้องมาทานกาแฟฝีมือหล่อนก่อนที่จะออกไปยังสำนักงาน แถมบางวันที่หล่อนเข้านอนไปแล้ว ก็ยังไม่เห็นมีวี่แววว่า เจ้านายจะกลับเข้ามาที่พัก กลับกลายเป็นหล่อนเสียอีกที่สบาย ไปทำงานเช้าเย็นก็กลับตามเวลา แต่ถึงอย่างนั้นก็เหนื่อยเสียจนไม่อยากทำอะไรแล้วเคยตื่นแต่เช้าอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น จอมขวัญลุกจากที่นอนลายกระต่ายหมาย
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ใจละลาย I
“อ๊ะ! ไม่นะคะ เอ่อคือ..ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำ ไม่อยากเล่นน้ำตอนนี้ แล้ว...” จอมขวัญขืนตัวเอาไว้สุดฤทธิ์ เมื่อชายหนุ่มออกแรงจูงมือหล่อนให้ไปขอบสระหวังจะให้หล่อนลงไปในน้ำให้ได้ ปากพยายามปฏิเสธเขาสารพัดเหตุผล แต่ไหนเลยจะสู้กำลังช้างสารของเขาได้“ไม่เห็นเป็นไรเลยใส่ชุดนี้ก็ได้ ผมไม่ว่าหรอก” พูดจบก็หันมาทำตาคมหวานซึ้งใส่หล่อน อ๊าย..อย่านะ..อย่ามาทำสายตา อย่างนี้นะ..รู้ไหมใจมันจะละลายอยู่แล้ว.. ความคิดทั้งหมดทั้งมวลพลันสะดุดหยุดไว้เพียงเท่านั้นเมื่อจอมขวัญรู้สึกว่าน้ำในสระ มันรอคอยอยู่แล้วอย่างยินดีที่จะให้หล่อนลงไปหามัน มวลน้ำพวกนั้นต่างพากันพุ่งเข้าสู่จมูก ปาก เรียกง่าย ๆ ก็ ตั้งแต่หัวจรดเท้าทำเอาเธอเสียขวัญตกใจกลัวสุดขีด“อึก!..อึกกกก!” จอมขวัญพยายามใช้แขนขา ถีบตัวกวัดแกว่งสะเปะสะปะไปทั่ว ดิ้นรนกระเสือกกระสนราวกับลูกหมาตกน้ำ ดูน่าเวทนายิ่งนักเมื่อรู้สึกว่าขาหยั่งไม่ถึงพื้นสักที“ชะ..ชะ..ช่วยด้วย!” จอมขวัญกัดฟันถีบตัวขึ้นเหนือน้ำ ร้องขอความช่วยเหลือเมื่อคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแน่แล้ว ตัวต้นเหตุไปอยู่ไหนนะทำไมไม่มาช่วยหล่อน หร
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ แทบละลาย
และ..อย่างอดใจไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว กลิ่นสาบสาวช่างหอมตลบ อบอวลอะไรเช่นนี้ ชายหนุ่มดึงร่างแน่งน้อยเข้าสู่วงแขนกว้างแนบแน่น จมูกโด่งเป็นสันค่อย ๆ เฉียดเข้าใกล้กับแก้มนวลใสหอมกรุ่นช้า ๆ ทันใดนั้น..จังหวะการเต้นของหัวใจของทั้งสองฝ่ายก็เริ่มเต้นรัวเร็วขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะจอมขวัญซึ่งตอนนี้รู้สึกเหมือนลมหายใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ พลางหายใจติด ๆ ขัด ๆ ราวกับคนขาดออกซิเจน พร้อมกับอาการสั่นสะท้าน ใบหน้าอันหล่อเหลาหมดจดของมัฆวัฒน์ค่อย ๆ เคลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มส่อแววเอาจริงเอาจัง ทำให้หล่อนรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจับใจ จนตัวแข็งราวกับก้อนหินขยับเขยื้อนกายไปไหนไม่ได้เลยลมหายใจร้อนผะผ่าวกระทบมาที่แก้มนวลเนียนช้า ๆ คล้ายยั่วเย้า เหมือนจะ..จะ..จูบ จอมขวัญหลับตาปี๋ เมื่อรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าเขาจะทำอะไร..แต่สติหล่อนกลับดับวูบไป ราวกับปิดสวิตช์ไฟ ดูเหมือนว่า..สวรรค์ที่รอคอยอยู่ตรงหน้าเมื่อสักครู่ มลายหายไปในพริบตา เมื่อฝ่ายหญิงหมดสติตัวอ่อนพับไปเสียแล้ว เป็นลมหรือนี่..ฮึ..ช่างไร้เดียงสาอะไรเช่นนี้ นี่ขนาดยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ก็ถึงกับเป็นลมเป็นแล้งไปซะแล้ว เฮ้อ!..มัฆวัฒน์ขบกราม
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ชิดใกล้
“ตื่นแล้วหรือ ทานข้าวต้มก่อนสิ คุณยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้าแล้วนี่” ไม่พูดเปล่าคนตัวสูง หันมาจับตัวหญิงสาวให้หลังชิดหัวเตียงอย่างง่ายดาย พลางหยิบถ้วยข้าวต้มไว้ในอุ้งมือใหญ่ มือข้างที่ว่างก็ตักข้าวต้มขึ้นเป่า ก่อนจะยื่นช้อนมาจ่อที่ปากหล่อน พลางเลิกคิ้วถาม บังคับให้คนป่วยอ้าปากรับอาหารจากเขาแต่โดยดี จอมขวัญค่อนข้างมึนงง กับกิริยาท่าทางทุก ๆ อย่างนับตั้งแต่เจ้านายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องส่วนตัวของเธอแล้ว นี่เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย..อยู่ดี ๆ มาใจดีกับหล่อนอย่างนี้ทำไมกัน..ถ้ารู้สึกผิดที่ทำให้หล่อนจมน้ำล่ะก็ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ถือสา เพราะเขาอาจจะไม่รู้จริง ๆ ว่าหล่อนว่ายน้ำไม่เป็น“เอ้า..อ้าปากสิ มองอยู่ได้..กินซะผมอุตส่าห์ต้มเองกับมือเลยนะ” หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อรู้สึกตัวว่ามองหน้าหล่อ ๆ นั้นอยู่เป็นนานเมื่อได้ยินเสียงทุ้ม สั่งแกมขู่ จึงยอมอ้าปากให้ข้าวต้มอุ่น ๆ เข้าปากจากฝีมือการเป่าและป้อนของเขาอย่างลืมตัว“อือ..ไม่เป็นไรค่ะ..ฉันทานเองได้” ปฏิเสธแถมส่ายหน้าพัลวัน เมื่อเขายื่นช้อนข้าวมาอีก“ไม่เป็นไรเหมือนกัน เพื่อเป็นก
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ทานข้าวมื้อเย็นกับเพื่อน
“ก็ได้ ๆ เอาล่ะ ถ้ามั่นใจว่าไหว แล้วแต่ก็แล้วกัน ถ้าไข้กลับคืนมาอย่ามาโทษผมนะ” พูดจบชายหนุ่มก็ก้มลงตักข้าวต้มเข้าปากไม่สนใจหล่อนอีก จอมขวัญเบะปากใส่คนตรงหน้า อย่างนึกหมั่นไส้ แต่เขาไม่เห็นหรอก แล้วก็เลื่อนข้าวต้มชามที่เหลือมาทานอย่างเอร็ดอร่อย ไม่สนใจคนตรงหน้าเหมือนกัน เจ้านายกับเลขาเข้ามาถึงสำนักงาน เมื่อประมาณแปดโมงเศษ ๆ มัฆวัฒน์เข้าไปในสำนักงานได้สักพักก็ออกไป..โดยบอกว่ามีนัดกับลูกค้าที่กรุงเทพฯ หล่อนไม่ต้องตามไปด้วยนัยว่าไม่สำคัญมาก เขาสามารถไปคนเดียวได้..“ยุ่งอยู่หรือครับ หน้ามุ่ยเชียว” เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเสียงของแก้วกล้า พักหลัง ๆ เขามักจะเข้ามาทักทายหล่อนเป็นประจำ คงเห็นว่าไม่มีเพื่อนกระมังจึงสงเคราะห์ให้โดยการ เข้ามาคุยเวลาที่เจ้านายออกไปติดต่องานด้านนอกโดยไม่ได้พ่วงเอาหล่อนไปด้วย“เปล่าหรอกค่ะ แต่ก็..นิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้ ไปทานข้าวที่ร้านผมนะครับ ตั้งแต่วันนั้นเรายังไม่มีโอกาสไปทานข้าวที่ร้านผมด้วยกันเลยสักครั้ง จะชวนทีไร ก็เห็นแต่เจ้านายทำหน้ายักษ์ใส่ทุกที วันนี้ถือโอกาสที
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ 'อย่ามายั่วให้..รัก..แล้วก็จากไปแบบนี้ผมไม่ยอมเด็ดขาด'
“เฮ้อ!” จอมขวัญถึงกับพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่แท้ก็เจ้านายหล่อนนั่นเอง น้ำเสียงแหบ ฟังดูแปร่งปร่า อย่างไรพิกลอยู่เหมือนคนเป็นหวัด“ไปทานข้าวมาค่ะ”“ไปกับใคร?”“จะไปกับใครทำไมต้องคอยรายงานคุณด้วยหรือคะเจ้านาย” เมื่อได้ยินคำถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวของอีกฝ่ายทำให้ลูกน้องถึงกับฉุนกึกขึ้นมาไม่ได้ เขาเป็นเจ้านายหล่อนนะ ไม่ได้เป็นผู้ปกครองเสียหน่อย ที่จะต้องให้รายงานทุกอย่าง ว่าไปไหนมาไหนกับใคร ไปทำอะไรมาบ้าง“ผมเคยบอกคุณว่าแก้วกล้าอาจจะมีคนของเขาอยู่แล้ว” เอ๊ะ! นี่แสดงว่าเขาเห็นหล่อนเดินมากับแก้วกล้า แล้วจะมาถามทำไม ว่าไปไหนกับใคร“แล้วทำไมเหรอคะ ก็ในเมื่อเขายังไม่ได้แสดงออกมาว่าเขามีเจ้าของแล้ว ฉันก็มีสิทธิ์ไม่ใช่หรือคะ?” จอมขวัญสังเกตเห็นว่าเขาเลิกคิ้วดกหนาขึ้นสูง พร้อมกันนั้นก็ขมวดเข้าหากัน ตามด้วยแววตาตัดพ้อ แกมเยาะหยัน และอย่างไม่ทันตั้งตัวมือใหญ่ทั้งสองข้าง ก็คว้าหมับเข้าที่ไหล่บอบบางออกแรงบีบเบา ๆ แล้วพูดกับหล่อน“ทำไมจอมขวัญ ฮึ..ทำไมทีกับผม คุณถึงทำตัวเหินห่
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ตามง้อ
ชายหนุ่มปรารภคนเดียวในใจ ภายในห้องพักส่วนตัว พลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทั้ง ๆ ที่รู้สึกเหมือนจะไม่สบายอย่างไรอย่างนั้น แต่ก็พยายามฝืนตัวเองเพื่อจะลุกไปอาบน้ำอาบท่า เผื่อว่าบางทีจะดีขึ้น อาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์นั่นแน่ ซึ่งเขาก็ห่างหายไม่ได้ดื่มหนักอย่างนี้มานาน แต่ก็ดีเหมือนกัน ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่กล้าที่จะทำอะไรอย่างเมื่อคืนลงไปแน่..มัฆวัฒน์ นึกขอบคุณน้ำเมาที่ทำให้เขารู้ซึ้งถึงหัวใจตัวเอง เขาเพียรหาคำตอบมานาน ว่าทำไมต้องคอยเป็นห่วงเป็นใย คอยเอาอกเอาใจ และคอยหวงเวลาที่เห็นหล่อนไปกับใครคนอื่น ไม่นึกเลยว่าจะเป็นเอามากมายขนาดนี้ มีผู้หญิงสวยฐานะทางการเงินและสังคมมากกว่าเจ้าหล่อนเยอะแยะ ทำไมเขาไม่รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่มาสนใจกับสาวน้อยแสนซื่อคนนั้น หน้าตาก็ธรรมดา หรือจะเป็นเพราะแววตาสดใสไร้เดียงสานั่น และริมฝีปากบางที่เขารู้แต่เพียงผู้เดียวว่าหวานปานใด มันทำให้เขาหลงจนหัวปักหัวปำอย่างนี้ อยากเป็นเจ้าของ อยากจับจองไว้ไม่ให้ใครหน้าไหนมาเข้าใกล้แม้แต่ปลายเส้นผมด้วยซ้ำรัก..รักสินะ..ที่ทำให้เขาเป็นอย่างนี้ ..จะไม่รอช้าอีกต่อไปแล้ว ..เมื่อได้ข้อสรุปในใจแล้ว มั
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ รับผิดชอบ
จอมขวัญรู้สึกว่าแก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าวขึ้นมาแทบจะทันที และมันคงแดงไปถึงไหนต่อไหนไปแล้วแน่ ๆ นี่เธอน่าจะโกรธเขาและแสดงออกว่าไม่พอใจอย่างที่ควรจะเป็นไม่ใช่หรือ แต่แล้วทำไมถึงยืนทื่อ บื้อใบ้อยู่อย่างนี้ ยังมีหน้าปล่อยให้เขากกกอดได้สบายใจเฉิบ อย่างนี้อยู่อีกล่ะ ดิ้นสิ..ขยับออกห่างจากอกอุ่น ๆ นี่สิ นิ่งอยู่ทำไมจอมขวัญ เธอไม่อายคนที่เขาอาจจะเดินผ่านไปผ่านมาบ้างหรือ? จิตใต้สำนึกมันสั่งให้หล่อนทำแต่ทำไมมันยากนักล่ะ ทำไมขยับตัวไม่ได้เลย.. หน้าเขากับหล่อนอยู่ห่างแค่คืบ จนรู้สึกถึงลมหายใจของกันและกัน และไม่ทันที่จะพูดอะไรออกไปใบหน้าหล่อเหลานั่นก็ค่อย ๆ ก้มลงมาที่แก้มบางใสของหล่อนอย่างฉกฉวยโอกาส“อ๊าย..อย่านะ เดี๋ยวคนมาเห็นเข้านะคะ”“อ๋อ..ที่แท้ก็อายนี่เอง ถ้าอย่างนั้นเราเข้าไปในบ้านกันดีกว่านะ”“งั้นก็ปล่อยก่อนสิคะ ถ้าอยู่อย่างนี้จะเดินไปได้ยังไง” จอมขวัญใช้ไม้อ่อนเข้าว่า เมื่อไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะยอมคลายอ้อมแขนง่าย ๆ พลางเอามือทั้งสองข้างยันอกแข็ง ๆ เอาไว้หวังว่ามันจะช่วยกั้นไม่ให้ร่างกายบางส่วนของหล่อนแนบชิดกับเขาให้มากที่สุด หลังจาก
Latest chapter
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ จบบริบูรณ์
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ ฮันนีมูน
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ บทส่งท้าย คืนเข้าหอ
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ จูบให้สลบกันไปข้าง
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คู่กัด..คู่กัน III
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คู่กัด..คู่กันII
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ พ่อคนขี้หึง
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ คุณหนูล้อมดาว
รักต้องลุ้น คุณเจ้านายสุดหล่อ กลับบ้านเกิด..ขอเมีย
