แชร์

บทที่ 923

ทันใดนั้น ก็มีมือใหญ่มาตบไหล่เขาจากด้านหลัง

เขาเม้มริมฝีปาก ร่างกายตึงเครียด หันกลับมาอย่างช้า ๆ…

“พี่เซิ่ง เจ้านายผมไม่ชอบเสียงดังครับ ช่วยคุยโทรศัพท์เบา ๆ หน่อย” บอดี้การ์ดของฟู่สือถิงเตือนอย่างสุภาพ

เซิ่งเป่ยเห็นฟู่สือถิงหน้าตาเคร่งขรึมยืนอยู่ไม่ไกล

เขารู้สึกเหมือนเข่าโดนยิง อยากจะคุกเข่าลงไปตรงนั้นจริง ๆ

เมื่อกี้นี้เขาต่อว่าฉินอันอันไปตั้งมากมาย วิจารณ์ความสัมพันธ์ของพวกเขาเสียงดังขนาดนั้น ฟู่สือถิงต้องได้ยินแน่ว่าไหม? ต้องได้ยินแน่!

“สือถิง!” เซิ่งเป่ยพยายามฝืนยิ้มสดใสด้วยความรู้สึกผิด

“ไสหัวไป!” ทันทีฟู่สือถิงพูดคำนี้ออกมา บอดี้การ์ดก็พาเซิ่งเป่ยออกไปทันที

……

เซิ่งเป่ยขึ้นรถ ถอนหายใจ

“พี่เซิ่ง” เสียงโจวจื่ออี้ดังมาจากโทรศัพท์

เซิ่งเป่ยถึงกับตกใจ เขายังไม่ได้วางสาย!

ตอนที่ฟู่สือถิงไล่เขา โจวจื่ออี้ก็ได้ยินน่ะสิ

เฮ้อ! เขาทั้งเสียหน้าและเสียศักดิ์ศรีไปหมดแล้ว

“อยากจะเยาะเย้ยฉันหรือไง?” เซิ่งเป่ยหมดหวัง

“เปล่า ผมแค่อยากจะแนะนำพี่ พี่ลองคิดดูดี ๆ นะ ที่จริงฉินอันอันไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย พี่แค่ไม่ค่อยได้เจอเธอบ่อย ๆ เพราะงั้นอาจจะมีอคติกับเธอก็ไม่แปลก” โจวจื่ออี้ไปบ้านฉิ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status