เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 914
บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 915
โจวจื่ออี้ : [ลูบหัว]เซิ่งเป่ย : [ลูบหัว]ฟู่สือถิง : [ลูบหัว]เฮ่อจุ่นจือ : ขอบคุณที่อยู่คุยเป็นเพื่อนผม ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว เสี่ยวเถียนเหมือนจะไม่ร้องไห้แล้ว ฉินอันอันเก่งจริง ๆทุกคนเงียบไปทันทีเฮ่อจุ่นจือ : ทำไม? ฉินอันอันกลายเป็นหัวข้อที่ห้ามพูดถึงแล้วเหรอ? ไม่จำเป็นหรอกมั้ง? ถึงเธอจะเลิกกับพี่สือถิงแล้ว แต่พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นี่นา!โจวจื่ออี้ : ราตรีสวัสดิ์เซิ่งเป่ย : ราตรีสวัสดิ์ฟู่สือถิง : อืม @เฮ่อจุ่นจือเฮ่อจุ่นจือ : พี่สือถิง ผมไปดูในห้องนอนก่อน พักผ่อนให้เต็มที่นะครับเฮ่อจุ่นจือส่งข้อความเสร็จก็วางโทรศัพท์ลง เดินไปที่ห้องนอนหลัก ในห้องนอนหลัก ฉินอันอันและหลีเสี่ยวเถียนนอนอยู่บนเตียง ทั้งสองสนิทสนมกันราวกับพี่น้อง กระซิบพูดคุยกันเบา ๆเฮ่อจุ่นจือรีบออกจากห้อง ปิดประตูเบา ๆ เนื่องจากหลีเสี่ยวเถียนและฉินอันอันสนิทกันมาก ไม่ว่าฟู่สือถิงและฉินอันอันจะทะเลาะกันอย่างไร เฮ่อจุ่นจือก็ยังคงเข้าข้างฉินอันอันอยู่เสมอส่วนหลีเสี่ยวเถียน แม้ว่าเธอจะเอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็มีจิตใจดี สามารถเป็นมิตรกับฉินอันอันได้ แสดงว่าฉินอันอันก็เป็นผู้หญิงที่ดีไม่ต่างกัน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 916
โจวจื่ออี้เห็นข้อความของเฮ่อจุ่นจือแล้วก็รีบโทรหาเขาทันที“จุ่นจือ! รีบยกเลิกข้อความนั้นไปซะ!”เฮ่อจุ่นจือถามกลับ “ทำไมล่ะ? ผมก็ไม่ได้พูดถึงฉินอันอันนี่นา ทั้งเสี่ยวหานกับรุ่ยลาไม่ได้เป็นหัวข้อที่ห้ามพูดถึงสักหน่อย?”“ไม่ใช่! ฉินอันอันไม่ได้ตั้งใจจะเชิญเจ้านายผมไปร่วมงานด้วย เพราะฉะนั้นถึงคุยเรื่องนี้ในกลุ่มไม่ได้” โจวจื่ออี้สูดหายใจเข้าลึก ๆ “คุณว่าเรื่องนี้มันสมเหตุสมผลไหมล่ะ!”“ไม่สมเหตุสมผล! ไม่สมเหตุสมผลเลยจริง ๆ!” เฮ่อจุ่นจือลูบจมูก “แต่ผมคิดว่าอันอันต้องมีเหตุผลของเธอแน่ ๆ เดี๋ยวผมไปลบข้อความในกลุ่มก่อน”เฮ่อจุ่นจือวางสายแล้วเปิดดูข้อความในกลุ่มเซิ่งเป่ย : เสี่ยวหานกับรุ่ยลาเกิดวันไหนกันนะ? ให้ฉินอันอันจัดงานวันเกิดให้เด็ก ๆ สิ! ถ้าเธอไม่สะดวกก็ให้สือถิงเป็นคนจัดก็ได้!เฮ่อจุ่นจือลบข้อความของตัวเองออกเงียบ ๆถึงแม้จะรู้ว่าการลบนั้นไม่มีประโยชน์แล้วก็ตามเซิ่งเป่ยเห็นแล้ว ก็เท่ากับว่าฟู่สือถิงเห็นแล้วเหมือนกันเซิ่งเป่ย : ลบข้อความออกทำไมเนี่ย? @เฮ่อจุ่นจือเฮ่อจุ่นจือมองข้อความแล้วไม่กล้าตอบโจวจื่ออี้ : พี่เป่ย ผมได้ยินมาว่าฉินอันอันตั้งใจจะจัดงานวันเกิดให้เด็ก ๆ อ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 917
ป้าจางคิดสักครู่ “นานแล้วค่ะ ตอนที่ฉันเข้ามาทำงานที่บ้านตระกูลฟู่ ฉันอายุยังไม่ถึงสามสิบเลย! ตอนนี้ฉันอายุสี่สิบห้าแล้ว อีกห้าปีก็เกษียณได้แล้ว”“ป้าหงอยู่ที่นั่นนานกว่าคุณใช่ไหมคะ?”“ใช่ค่ะ! ป้าหงเคยรับใช้คุณท่าน ต่อมาก็มีสือถิงกับอิ๋นอิ๋น เลยช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้เด็ก ๆ” ป้าจางพูด “ฉันได้ยินเรื่องต่าง ๆ มาจากป้าหงอีกที”“ฟู่สือถิงเล่าเรื่องตอนเด็ก ๆ ให้ฉันฟังเมื่อวานนี้” ฉินอันอันรู้สึกอึดอัดใจ เลยอยากหาคนระบายด้วย “ไม่นึกเลยว่าตอนเด็ก ๆ เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานขนาดนั้น”“คุณผู้ชายเล่าทุกอย่างให้คุณฟังเลยเหรอคะ?” ป้าจางตกใจ“ค่ะ เขาเล่าทุกอย่างให้ฉันฟังโดยไม่ปิดบังอะไรเลย” ฉินอันอันมองป้าจาง “เขาไม่อยากให้ฉันเข้าใจเขาผิดอีก”ป้าจางถึงกับส่งเสียงสะอื้น “อันอัน อย่าโทษคุณผู้ชายเลยนะคะที่เพิ่งมาบอกเอาป่านนี้ ที่เขาประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย สวรรค์คงเมตตาเขา ถึงได้รักษาโรคตอบสนองช้าที่เขาเป็นตอนเด็ก ๆ จนหายได้ ไม่งั้นชะตากรรมของเขาคงเหมือนกับอิ๋นอิ๋น”ฉินอันอันตกตะลึง “!!!”เธอได้ยินทุกคำที่ป้าจางพูด แต่เธอไม่เข้าใจเอาซะเลย!“ไม่สิ โรคของคุณผู้ชายกับอิ๋นอิ๋นไม่เ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 918
เธอกับฟู่สือถิงเคยมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดที่สุด ทุกส่วนของร่างกายเขา เธอมองเห็นหมดแล้วเธอแน่ใจว่าบนหัวของเขาไม่มีรอยแผลเป็นใด ๆเมื่อเป็นอย่างนั้น หมอวิเศษคนนั้นรักษาเขาให้หายโดยไม่ต้องผ่าตัดได้อย่างไร? บนโลกนี้ไม่มียาที่มีประสิทธิภาพมากขนาดนั้นอยู่แล้วทั้งหมดนี้ขัดกับหลักวิทยาศาสตร์ ความรู้ความเข้าใจของเธอพังทลายลง และเต็มไปด้วยความสงสัยโทรศัพท์ดังขึ้น เธอหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าขึ้นมาดู เห็นชื่อคนโทรเข้าอารมณ์ของเธอก็สงบลงทันที“อวิ๋นโม่” เธอประหลาดใจที่เขาโทรมา“อันอัน คุณจะมาหาผมเมื่อไหร่เหรอ?” น้ำเสียงของอวิ๋นโม่ไม่สดใสเหมือนครั้งก่อน ดูเหมือนไม่ค่อยมีความสุข“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่สบายตรงไหนเหรอ?” ฉินอันอันเป็นห่วงอวิ๋นโม่เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดเสียงเบาว่า “พวกเขาดูเหมือนจะไม่ชอบผมเลย มีแต่คุณที่ใจดีกับผม”“เกิดอะไรขึ้น?” ฉินอันอันรู้สึกกังวล “อวิ๋นโม่ พวกเขาพูดอะไรกับคุณหรือเปล่า? หรือพวกเขาทำอะไรคุณไหม?”“ไม่ใช่… ผมแค่รู้สึกว่าพวกเขาไม่ชอบผม” อวิ๋นโม่พูดด้วยความกังวล“พ่อของคุณบอกว่า เพื่อรักษาโรคให้คุณเธอ เขาพาคุณไปหาหมอมาหลายคนมาก และเขาก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 919
เขาออกมาจากห้องทำงาน และไปหาเซิ่งเป่ยพอดีเซิ่งเป่ยก็กำลังจะมาเรียกเขาไปกินข้าว“ฉินอันอันเชิญนายไปหรือเปล่า?” ฟู่สือถิงถามเขา“นายหมายถึงงานวันเกิดของเด็ก ๆ ใช่ไหม? ยังเลย!” เซิ่งเป่ยถาม “เธอเชิญนายไปหรือเปล่า?”ฟู่สือถิงส่ายหัว“ไม่เป็นไร ยังเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งเดือน! เดี๋ยวเธอก็ต้องบอกให้เรารู้” เซิ่งเป่ยพูดอย่างมั่นใจ “ถึงแม้เธอจะไม่เชิญนาย เธอก็ต้องเชิญฉันอยู่ดี เพราะฉันกับเธอเราเคลียร์กันไปแล้ว”ฟู่สือถิงไม่ได้โต้แย้งเขา แต่แค่สงสัย “ฉันไม่ได้ทะเลาะอะไรกับเธอ ทำไมเธอถึงไม่เชิญฉันล่ะ?”เซิ่งเป่ยวิเคราะห์ “ถึงพวกนายจะไม่ได้ทะเลาะกันอย่างรุนแรงเหมือนเมื่อก่อน แต่ปัญหาก็ร้ายแรงมากนะ! เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่นายเป็น นายเองก็ไม่อยากไปง้อเธอแล้วไม่ใช่เหรอ”“ขอพูดหน่อยเถอะ อย่าใช้คำพูดแปลก ๆ ได้ไหม?” ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเซิ่งเป่ยปิดปาก แล้วเปลี่ยนเรื่อง “บ่ายนี้ไปซื้อของขวัญให้เด็ก ๆ กันไหม?”“อืม” ของขวัญของรุ่ยลาเลือกง่าย แต่ของเสี่ยวหานนั้นยากกว่า“งั้นเราไปดูนิทรรศการจัดแสดงเทคโนโลยีกันดีไหม ดูว่ามีของเล่นไฮเทคใหม่ ๆ อะไรบ้าง” เซิ่งเป่ยเสนอฟู่สือถิงพยักหน้า……หนึ่งสัปดาห
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 920
ลูกค้าเดินออกไปไวราวกับพายุเลขาเอ่ยปาก “คุณฉิน ต้องการเชิญคุณฟู่สือถิงเข้ามาเลยไหมคะ?"ฉินอันอันเปิดโทรศัพท์ดูเวลาและอีกอย่างก็เพื่อเช็กดูว่าเขาโทรหรือส่งข้อความมาล่วงหน้าหรือเปล่าแต่ปรากฏว่าไม่มีเลยเขามาที่นี่อย่างกะทันหัน แค่ผ่านทางมา หรือมีอะไรเกิดขึ้นอีกหรือเปล่า?อารมณ์สงบแต่เดิมของเธอถูกรบกวนแลล้วเธอออกมาจากห้องรับรองแล้วไปหาเขาเมื่อเธอมาถึงล็อบบี้ชั้นหนึ่ง เธอก็เห็นลูกค้าของเธอกำลังคุยกับฟู่สือถิง ทั้งโค้งคำนับและพยายามประจบประแจงซึ่งเป็นอะไรที่ดูน่ารำคาญมากฟู่สือถิงเห็นเธอเดินออกมาจากลิฟต์ ดวงตาลึกล้ำของเขาก็จ้องมองไปที่ใบหน้าของเธอทันที“ประธานฟู่ ถ้าอย่างนั้นไม่รบกวนคุณแล้วครับ” เมื่อลูกค้าเห็นฉินอันอันมา เขาก็บอกลาฟู่สือถิงทันทีฉินอันอันเดินไปหาฟู่สือถิง มองดูใบหน้าหล่อเหลาของเขา "มีอะไรที่เราไม่สามารถคุยกันทางโทรศัพท์ด้วยเหรอ?”“คุณกำลังต่อว่าผมที่แวะมาหาคุณที่บริษัทงั้นเหรอ?” ดวงตาคมเหมือนเหยี่ยวของเขากวาดมองไปรอบ ๆแผนกต้อนรับและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเฝ้าดูพวกเขาจากระยะไกลเชื่อว่าอีกไม่นาน เหตุการณ์ที่มาหาเธอถึงที่จะแพร่กระจายไปทั่วบริษัทแน่“
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 921
หน้าต่างเลื่อนลง ใบหน้าของไมค์ปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขา“เฮ้! พวกคุณสองคนกำลังทำอะไรอยู่หน้าบริษัทน่ะ อาบแดดกันอยู่เหรอ?” ไมค์แซว “ใกล้จะถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว ผมขอแนะนำให้พวกคุณสองคนหาร้านอาหาร ค่อย ๆ นั่งคุยกัน ทะเลาะกันประเจิดประเจ้อแบบนี้ บริษัทจะได้รับผลกระทบในทางลบเอานะ”ใบหน้าของฉินอันอันเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันทีฟู่สือถิง "ไปกินข้าวกันไหม?"ฉินอันอัน "ฉันไม่ไปกินข้าวกับคุณหรอก"หลังจากพูดจบ เธอก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในบริษัทไมค์บีบแตรแล้วพูดกับฟู่สือถิง "เลี้ยงข้าวผมหน่อยสิ!"ฟู่สือถิงเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา ตั้งใจว่าจะจากไป“เลี้ยงข้าวผมหน่อย แล้วเดี๋ยวผมจะซื้ออาหารกลางวันใส่กล่องไปให้ฉินอันอัน!” ไมค์เรียกเขาก้าวเดินของเขาหยุดชะงักทันทีทั้งสองเข้าไปนั่งที่ร้านอาหารใกล้บริษัท หลังจากไมค์สั่งอาหารสองอย่างและซุปหนึ่งอย่างให้ฉินอันอัน เขาจดหมายเลขโทรศัพท์ของฉินอันอันไว้ และขอให้พนักงานเสิร์ฟนำไปส่งโดยตรงในภายหลังฟู่สือถิงขมวดคิ้ว "คุณเปิดเผยข้อมูลส่วนตัวของฉินอันอันแบบนี้เลยเหรอ!"ไมค์ตะคอก "ปกติฉินอันอันก็สั่งอาหารกลับบ้านจากร้านนี้อยู่แล้ว!"ฟู่สือถิง "..."“คุณคิดว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 922
“คิดยังไงน่ะเหรอ?” ฉินอันอันผลักแขนเขาออก “เขามามีอิทธิพลกับความคิดของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”ไมค์งงเล็กน้อย “หรือไม่เธอก็ลองโทรถามเขาดูสิ?”ฉินอันอัน “ทำไมฉันต้องโทรหาเขาด้วย? ถ้าเขาอยากรู้จริง ๆ ว่าฉันคิดยังไง ทำไมไม่มาถามฉันเองล่ะ?”ไมค์ “อ้อ… งั้นฉันนัดให้เขามาเจอเธอดีไหม?”“ไมค์ นายเป็นคนของใครกันแน่?”“ก็เป็นคนของเธอน่ะสิ! ถ้าฉันเป็นคนของฟู่สือถิงจริง ฉันคงช่วยเขาตามจีบเธอทุกวิถีทางไปแล้ว! และตอนนี้เขาก็คงไม่ต้องลำบากขนาดนี้หรอก”ฉินอันอันไม่สงสัยในความจริงใจของไมค์ที่มีต่อเธอ“ฉันตั้งใจจะบินไปประเทศบีสักหน่อย อยู่ที่บริษัทนี่ก็ไม่มีอะไรต้องทำ เด็ก ๆ ก็เรียบร้อยดี ฉันบินไปประเทศบีแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับมา” ฉินอันอันพูดไมค์ “ไปดูอะไร? ไปดูคนไข้ของเธอเหรอ? ขาไปขากลับใช้เวลาเป็นวันเลยนะ อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันเกิดลูก ๆ แล้ว ไม่รอให้งานวันเกิดผ่านไปก่อนแล้วค่อยไปล่ะ?”ฉินอันอันคิดเรื่องนี้ไว้แล้วอวิ๋นโม่โทรมาหาเธอตั้งสองครั้งแล้ว เธออยากไปดูสภาพเขาในตอนนี้เต็มทีถึงแม้ว่าการเดินทางไปกลับจะเสียเวลามาก แต่เธอก็ชินกับการขึ้นเครื่องเสียแล้ว จึงไม่รู้สึกเหนื่อยอะไร…… เย็นว
บทล่าสุด
