บทที่ 78

เธอมั่นใจว่าตอนนั้นไม่ได้ซื้อสร้อยคอเส้นนี้มา

แต่ทำไมสร้อยคอเส้นนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้?

เธอออกมาจากห้องและบังเอิญเจอฟู่ซื่อถิงกำลังลงบันไดมาพอดี

เธอระงับความกังวลใจและเอ่ยถามเขา “ฟู่ซื่อถิง สร้อยนี่มันอะไรกัน?”

ถึงแม้เรื่องนี้ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลย แต่สัญชาตญาณเธอบอกว่าเขารู้

เซิ่งเป่ยต้องบอกเขาแล้วแน่นอน

ฟู่ซื่อถิงอึดอัดเล็กน้อย “เซิ่งเป่ยซื้อมา” เขาหยุดชะงักแล้วพูดต่อ “ผมดูราคาแล้ว มันก็ถูกเกินไป และไม่มีใครอยากได้ ผมก็เลยเอามาให้คุณ”

ฉินอันอันกำลังคิดคำและประโยคในหัว เธอคิดว่าจะคืนสร้อยคอให้เขาได้อย่างไร แต่หลังจากที่เขาพูดจบ ในหัวของเธอก็ว่างเปล่า

‘ราคาถูกเกินไป ไม่มีใครอยากได้ ก็เลยเอามาให้เธอ’

‘ดีจริง ๆ!’

‘พูดแบบนี้ เธอน่าจะเก็บมันไว้!’

“ฉินอันอัน มากินข้าวด้วยกันสิ” ฟู่ซื่อถิงเรียกเธอ

เธอต้องการปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอกลับสวนทาง

เป็นเพราะรับของขวัญไปแล้วหรือเปล่า?

ทั้งสองเข้าไปในห้องทานอาหารแล้วนั่งลง

ป้าจางนำอาหารเย็นมาเสิร์ฟที่โต๊ะให้พวกเขาแล้วเดินออกไป

ฉินอันอันประคองถ้วยและรับประทานอาหารอย่างช้า ๆ

‘คืนนี้เขาชวนฉันกินข้าวเย็น ไม่ใช่ว่า