Share
บทที่ 760
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 761
ฟู่สือถิงมาที่นี่ งานคือเรื่องรอง หลัก ๆ เพราะต้องการหนี เพียงแค่เขาคิดถึงการเสียสละของอิ๋นอิ๋นเพื่อจื่อชิว หัวใจของเขาก็เจ็บปวดจนเหมือนถูกฉีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเลือดออกชุ่มโชก! หน้าจอโทรศัพท์สว่างขึ้น เขาคลิกที่ข้อความ ทันใดนั้นรูปถ่ายที่สะดุดตาก็ปรากฏขึ้น เป็นจื่อชิวลืมตาดำขลับสว่างใสแล้วจ้องมองกล้องด้วยใบหน้าไร้เดียงสา ราวกับกำลังสบตาเขา หลังจากเห็นภาพนี้ การหายใจของเขาก็เริ่มหนักขึ้นทันทีเขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้ววางโทรศัพท์ลง เหตุผลบอกเขาว่า การตายของอิ๋นอิ๋นไม่เกี่ยวข้องกับจื่อชิว แต่เขาไม่สามารถก้าวข้ามอุปสรรคในใจได้ แค่เพียงเขาคิดว่าอิ๋นอิ๋นจะไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว และไม่มีวันเรียกเขาว่าพี่ชายอย่างอ่อนหวานอีกต่อไป ความโศกเศร้าก็จะท่วมท้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ และทำลายเหตุผลทั้งหมดของเขาลง ตอนกลางคืน ที่สตาร์ริเวอร์วิลล่า ไมค์เชิญเฮ่อจุ่นจือกับเซิ่งเป่ยมาร่วมงานเลี้ยงฉลองที่จื่อชิวออกจากโรงพยาบาล ทารกในวัยของจื่อชิวจะนอนหลับค่อนข้างมาก ตอนที่พวกเขาเข้ามา จื่อชิวกำลังนอนหลับ พวกเขาพูดว่าจื่อชิวเหมือนฟู่สือถิง ในใจของฉินอันอันพูดโดยอัตโนมัติว่า จื่อชิวไม่ได้เหมือนฟู
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 762
อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งเวลาห้าทุ่ม ฟู่สือถิงก็ยังไม่มา ถ้าเขาอยากเจอจื่อชิวจริง ๆ คืนนี้เขาต้องมาแน่นอน “อันอัน คุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องเถอะค่ะ!” ป้าจางดูเวลาแล้วพูดว่า “จื่อชิวว่าง่ายมากค่ะ ถ้าเขาร้องไห้ตอนกลางคืน ฉันจะชงนมให้เขา” “อืม ลำบากป้าจางแล้วค่ะ ฉันจะมาเปลี่ยนกับป้าจางพรุ่งนี้เช้านะคะ” ฉินอันอันเดินออกจากห้อง เดินไปทางห้องนอนใหญ่ จิตใจของเธอสงบลงมาก เราไม่สามารถรับได้ทุกสิ่ง ตอนนี้เธอมีลูกทั้งสามอยู่เคียงข้างเธอ ขอเพียงลูกทั้งสามคนแข็งแรงและปลอดภัย อย่างอื่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไป หลังจากคิดถึงเรื่องนี้ เธอรู้สึกโล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก พอกลับถึงห้อง เธอไม่รู้สึกง่วงเลยแม้แต่น้อย มีป้าจางช่วยดูแลจื่อชิว เธอไม่ต้องกังวลอะไรเลย ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงงานที่ตัวเองทำช่วงตัวเองตั้งท้องเพราะว่าผู้ป่วยไม่ได้รีบร้อน ดังนั้นหลังจากตั้งครรภ์ช่วงไตรมาสที่สาม เธอจึงพักเรื่องนี้เอาไว้ เธอหยิบเวชระเบียนของผู้ป่วยออกมาจากลิ้นชักและอ่านตั้งแต่ต้นอาการของผู้ป่วยรายนี้คล้ายกับอาการป่วยของอิ๋นอิ๋นอย่างมาก ตอนนี้อิ๋นอิ๋นไม่อยู่แล้ว เธอตั้งใจจะรักษาผู้ป่วยคนนี้ให้หายถึงแม้ว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 763
“เขาไม่ได้มาหาฉัน แต่ฉันก็มีเวลาไม่มากแล้ว! ถังเฉียวเซิน ทางคุณมีเบาะแสอะไรบ้างหรือยัง?” หวังหว่านจือกล่าว “ตอนนี้พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้าคุณไม่ปกป้องฉัน ฉันจะลากคุณลงน้ำไปด้วย” ถังเฉียวเซินกล่าว “หวังหว่านจือ คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าคุณเลยเหรอ? คุณไปเอาความกล้าจากไหนมาข่มขู่ผม?” “ถังเฉียวเซิน ฉันหวังหว่านจือไม่ได้มาถึงทุกวันนี้ได้ เพราะหน้าแก่ ๆ นี้หรอกนะ!” เสียงของหวังหว่านจือเริ่มเปลี่ยนเป็นน่ากลัว “ฉันมีวิธีถอนตัวมากมาย แต่ฉันไม่ต้องการซ่อนตัวเหมือนหนู! ฉันอยากร่วมมือกับคุณโค่นฟู่สือถิง! มีเพียงการโค่นฟู่สือถิงลงเท่านั้น ฉันถึงจะจัดการฉินอันอันได้โดยไม่ว่อกแว่ก!” ถังเฉียวเซินเงียบไปสองสามวินาที เขาเองก็ต้องการโค่นฟู่สือถิงเช่นกัน ดังนั้นสิ่งที่เขาต้องทำตอนนี้คือไม่แตกคอกับหวังหว่านจือ “เกี่ยวกับกล่องนั่น ผมมีเบาะแสนิดหน่อยแล้ว” ตอนแรกเขาต้องการเจอกล่องใบนั้นก่อนแล้วค่อยพูด แต่ตอนนี้หวังหว่านจือซักไซ้ไล่เลียงเขา เขาทำได้เพียงพูดออกมาล่วงหน้าเท่านั้น “เบาะแสอะไร?” หวังหว่านจือถามอย่างกังวล “หวังหว่านจือ ผมเจอกล่องแล้วจะบอกคุณแน่นอน ถ้าผมบอกรายละเอียดคุณตอนนี้ ผมจะร
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 764
ในความคิดของถังเชี่ยน ถึงแม้ฉินจือหานจะยังเป็นเด็ก แต่เขาเป็นเด็กที่ฉลาดกว่าผู้ใหญ่ทั่วไป แต่ลูกสาวของฉินอันอันเป็นเพียงเด็กผู้หญิงที่น่ารักไร้เดียงสาทั่วไป ดังนั้นการจับตัวรุ่ยลาก็จะง่ายกว่า ถังเฉียวเซินฟังคำพูดของเธอแล้วก็ตกอยู่ในห้วงความคิดนี่คือการเคลื่อนไหวที่มีความเสี่ยง ถ้าไม่มั่นใจว่ามันจะสมบูรณ์แบบ เขาไม่กล้าลงมือง่าย ๆ วันรุ่งขึ้น เวลาเจ็ดโมงเช้า ฉินอันอันมาที่ห้องของเด็ก ๆ เด็ก ๆ กำลังหลับ แต่ว่าป้าจางตื่นแล้ว “ป้าจางคะ ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักเมื่อคืนนี้ ตอนนี้ป้าจางไปพักเถอะค่ะ ฉันจะดูแลลูกช่วงกลางวันเอง” ฉินอันอันกล่าว “ได้ค่ะ เขาดื่มนมสามครั้งเมื่อตอนกลางคืน เจริญอาหารดีและแข็งแรงมาก” ป้าจางยิ้มแล้วพูดว่า “เขาค่อนข้างว่าง่ายค่ะ หิวถึงจะร้อง กินอิ่มก็หลับไป” “เสี่ยวหานก็เป็นแบบนี้ตอนที่อายุเท่านี้ค่ะ รุ่ยลางอแงกว่านิดหน่อย” ฉินอันอันตอบกลับโดยไม่ลังเล ป้าจางนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “อันอัน รุ่ยลากับเสี่ยวหานเองก็เป็นลูกของคุณผู้ชายใช่ไหม? ถึงแม้ว่าพวกคุณจะไม่พูดถึงเรื่องนี้ แต่ทุกคนก็พูดกันในที่ลับ” ฉินอันอันตอบกลับ “ไม่ใช่ว่าเราไม่พูดถึงเรื่องนี้ แต่ก่อน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 765
ทันใดนั้นเสียงร้องไห้ดึงความคิดของเธอกลับคืนมา จื่อชิวอาจถูกรบกวนจากเสียงดังภายนอก ดังนั้นจึงร้องไห้ขึ้นมา ฉินอันอันรีบอุ้มเขาขึ้นมาจากเปล เมื่อเด็กน้อยถูกอุ้มขึ้นมาก็หยุดร้องไห้ทันที “จื่อชิว พี่ชายและพี่สาวของเรากำลังเล่นหิมะอยู่ข้างนอก ไว้หนูโตขึ้นอีกหน่อย ให้พวกเขาพาหนูไปเล่นหิมะด้วยกันดีไหม?” เธออุ้มลูกชายของเธอยืนอยู่ข้างหน้าต่างและมองทิวทัศน์ภายนอกตอนนี้ยังอุ้มจื่อชิวในท่าตั้งตรงไม่ได้ ดังนั้นดวงตากลมโตที่สดใสของเขาจึงจ้องมองใบหน้าของฉินอันอันอย่างตั้งใจ “ที่รัก หนูหิวหรือเปล่า? ดูเหมือนจะผ่านมาสองชั่วโมงแล้วตั้งแต่ดื่มนมครั้งสุดท้าย… แม่จะไปชงนมให้หนูนะ” ฉินอันอันอุ้มเขาไปวางไว้ในเปล พี่เลี้ยงเด็กต้องการช่วย แต่พบว่าฉินอันอันชำนาญทุกเรื่องเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นการกล่อมเด็กหรือชงนม จนคนนอกก็ไม่สามารถมีส่วนร่วมได้เลย“คุณฉิน คุณเก่งจริง ๆ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ทำได้ดีทุกอย่าง” พี่เลี้ยงกล่าวชม ฉินอันอันยอมรับคำชมและถามว่า “คุณมีแผนจะกลับบ้านช่วงปีใหม่เมื่อไหร่? คุณบอกฉันล่วงหน้าก็พอนะคะ” พี่เลี้ยงพูดว่า “ฉันจะหยุดวันที่ยี่สิบเก้าค่ะ! จื่อชิวยังเล็กขนาดนี้ ฉันกลัวว
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 766
ในใจของเธอจริง ๆ แล้วรู้สึกไม่สบายใจ เหตุผลบอกเธอว่าถ้าเขาไม่เปิดใจด้วยตัวเอง ถึงแม้เธอจะอุ้มลูกมา ใช้ลูกบังคับเขาก็อาจจะไม่เกิดผลอะไร หลังจากเข้าไปในห้องเล่นแล้ว เธอรู้สึกเสียใจ แต่ป้าหงมีความสุขมาก เมื่อเห็นจื่อชิว เธอดึงจื่อชิวออกจากอ้อมแขนของฉินอันอัน อุ้มเขาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงนำจื่อชิวกลับคืนอ้อมแขนฉินอันอัน “อันอัน คุณผู้ชายอยู่ชั้นบน คืนนี้เขากินแค่โจ๊กถ้วยเดียวแล้วจะอิ่มได้ยังไง? แต่เขาไม่ยอมกินเพิ่มอีกแม้แต่คำเดียว ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังพักผ่อนอยู่หรืออยู่ที่ห้องหนังสือ” ป้าหงพูดขณะที่เดินนำทางเธอ “คุณอุ้มเด็กอยู่ เดินระวังหน่อยนะคะ” ฉินอันอันลังเล “ป้าหงคะ ฉันไม่รบกวนเขาดีกว่าไหม ฉันกลัวว่าเขาเห็นจื่อชิวแล้วจะทำให้เขามีภาระทางใจมากขึ้นไปอีก” คำพูดของเธอทำให้ป้าหงหยุดชะงักไปชั่วขณะ“แต่ถ้าเขาแก้ปมในใจได้หลังจากเห็นจื่อชิวล่ะคะ?” ป้าหงกล่าว “เขาคือพ่อแท้ ๆ ของจื่อชิว ถึงยังไงเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับจื่อชิว ถ้าเขาแก้ปมไม่ได้ เขาต้องปฏิเสธเด็กคนนี้ไปตลอดชีวิตเหรอคะ?” เหตุผลที่ป้าหงขอให้ฉินอันอันอุ้มจื่อชิวมาให้ฟู่สือถิงดู เพราะป้าหงเจ็บปวดใจที่ตอนนี้ฟู่สือถิง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 767
เธออุ้มจื่อชิวเอาไว้แล้วหันหลังเตรียมจากไป ตอนนี้เองเสียงไอของเขาก็ดังขึ้นจากด้านหลัง เธอหยุดเดินทันที ปกติแล้วเขาไม่มีปัญหาเรื่องการไอ เว้นแต่เขาป่วยหรือเป็นหวัดถึงจะไอ เธอเดินไปหาป้าหงที่กำลังยืนอยู่ตรงหัวบันไดด้านบน หลังจากมอบเด็กให้ป้าหงแล้ว เธอก็หันหลังเดินไปที่ห้องหนังสือ เธอกลับมาหาเขาพร้อมกับมองดูแก้มที่ไอจนแดงของเขา ในอากาศอบอวลไปด้วยอารมณ์เข้มข้นที่อธิบายไม่ได้ แต่สัมผัสได้เมื่อยื่นมือออกไป “คุณไม่สบายเหรอ?” เธอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อแตะที่หน้าผากของเขา เขาถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วพูดว่า “เป็นหวัดหนิดหน่อย ไม่มีไข้” เธอเดินมาใกล้เขามากขึ้นแล้วถามว่า “คุณให้ฉันอุ้มจื่อชิวไปเพราะว่าคุณเป็นหวัด ไม่อยากแพร่เชื้อให้ลูก ไม่ใช่เพราะคุณไม่อยากเจอเขาใช่ไหมคะ?” ดวงตาสีเข้มราวกับหมึกของเขามองเธอ แล้วตอบตามความจริงว่า “ทั้งสองอย่าง ใครขอให้คุณมา?” “ไม่มีใครขอให้ฉันมาค่ะ ฉันอยากมาก็มาเลย” เธอพูดอย่างหนักแน่นแล้วเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขา ปิดคอมพิวเตอร์ จากนั้นดึงแขนของเขาเดินออกจากห้องหนังสือ “ถึงไข้หวัดจะเป็นอาการป่วยเล็กน้อย แต่ถ้าไม่พักผ่อนไม่เพียงพอก็จะฟื้นตัวได้ช้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 768
หลังจากที่เธอกลับไป เขากดหมายเลขโทรศัพท์ของคุณหมอประจำตระกูลอีกครั้ง “ผมไม่เป็นไร คุณไม่ต้องมาแล้ว” คุณหมองุนงงเล็กน้อย “คุณฟู่ ผมอยู่ระหว่างทางแล้ว ให้ผมตรวจดูสักหน่อยไหม?” เขาวางสาย เขายกมือขึ้นแล้วแตะอุณหภูมิบนหน้าผากของตัวเอง มันร้อนนิดหน่อย ก่อนฉินอันอันจะมา เขาไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นไข้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สบายนิดหน่อย แต่ไม่ได้กระทบกับงานเขาเลย ทว่าหลังจากที่เธอมา ดูเหมือนว่าความแข็งแกร่งในร่างกายของเขาจะหมดลง เขานอนเหยียดบนเตียงทำอารมณ์ให้ว่าง ทว่าการพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งจบลงที่ความล้มเหลว เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาต้องการลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้ ใบหน้าเล็ก ๆ ของจื่อชิวก็จะโผล่ขึ้นมาในใจของเขาใบหน้าเล็ก ๆ และดวงตาที่สดใส แต่มีความอยากรู้อยากเห็นของจื่อชิวเปรียบเสมือนแสงพร่างพราวที่สามารถทะลุเมฆดำมืดและสลายหมอกควันได้เมื่อคุณหมอมาถึงคฤหาสน์ตระกูลฟู่ ฟู่สือถิงก็ผล็อยหลับไปแล้ว คุณหมอแตะหน้าผากของเขาแล้ว หลังจากพบว่าอุณหภูมิในร่างกายของเขาสูงเกินไป เขาหยิบเทอร์โมมิเตอร์ขึ้นมาทันทีแล้ววัดที่หน้าผากเขา บนหน้าจอแสดงชุดตัวเลข : 38.9 องศา โดยทั่วไป หาก
Latest chapter
