ฝีเท้าของเซิ่งเป่ยแข็งทื่อ ใบหน้าของเขามืดมน หมัดของเขากำแน่น เมื่อเขากำลังจะเปิดประตูห้องส่วนตัว ถังเชี่ยนก็คว้าแขนของเขาเอาไว้ “เซิ่งเป่ย! อย่า!” เซิ่งเป่ยกัดฟัน “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ! ฉันไม่เพียงอยากเข้าไปจับชายชู้เท่านั้น ฉันจะโทรหาสือถิงด้วย! ให้เขาเห็นธาตุแท้ของผู้หญิงคนนี้ชัด ๆ!” ถังเชี่ยน “เห็นธาตุแท้ของเธอแล้วยังไงต่อ? ลูกในท้องของเธอยังต้องการหรือ? เท่าที่ฉันรู้ สือถิงต้องการเด็กคนนี้ รอจนกว่าฉินอันอันคลอดลูก แล้วค่อยให้สือถิงคิดบัญชีกับเธอ” คำพูดของถังเชี่ยนระงับความโกรธในใจของเซิ่งเป่ย จริงด้วย! ยังมีเด็ก! ถ้าไม่มีเด็ก เขาจะไม่มีทางปล่อยให้ฉินอันอันมีที่ยืน คำพูดของเธอเมื่อกี้มันระคายหูมาก! อย่าว่าแต่เขาที่รับไม่ได้เลย ถ้าฟู่สือถิงได้ยิน เขาอาจจะฆ่าเธอเลยก็ได้! แต่ตอนนี้เพื่อให้เด็กเกิดมาได้อย่างราบรื่น เซิ่งเป่ยต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้และไม่อาจบอกฟู่สือถิงได้ หากเรื่องนี้ไปถึงหูฟู่สือถิง เซิ่งเป่ยก็จินตนาการได้ว่าเด็กคนนี้คงจะไม่ได้เกิดมาอย่างราบรื่นแน่นอน ถังเชี่ยนดึงเซิ่งเป่ยออกมาอย่างรวดเร็ว หลังจากออกจากโรงแรม เซิ่งเป่ยก็โกรธมาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถืออ
ความทรงจำในใจของเธอขาดหายเป็นช่วงๆ เธอจำได้ราง ๆ ว่าหลีเสี่ยวเถียนส่งข้อความถึงเธอว่ามีเรื่องเซอร์ไพรส์และขอให้เธอรีบมา แต่หลังจากที่เธอมาถึง เธอก็ไม่เห็นหลีเสี่ยวเถียน หลังจากนั้นเธอก็เวียนหัวมากและเผลอหลับไป ห้องที่เธออยู่ตอนนี้ไม่ใช่ห้องที่เธอเข้ามาตอนบ่าย ใครพาเธอย้ายห้อง? เธอรู้สึกไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วรีบออกจากห้องส่วนตัว หลังจากออกจากโรงแรมเธอก็โทรหาเฮ่อจุ่นจือ “อันอัน โทรศัพท์มือถือของเสี่ยวเถียนหล่น ถ้ามีคนโทรมาหรือส่งข้อความมาขอยืมเงิน คุณต้องให้นะ!” เฮ่อจุ่นจือกล่าว “โอ้... เธอทำโทรศัพท์หายตั้งแต่เมื่อไหร่?” ร่างของฉินอันอันชา “ประมาณบ่ายสามโมง” เฮ่อจุ่นจือกล่าว “คุณไม่ได้รับข้อความยเลยเหรอ?” ฉินอันอันสูดหายใจแล้วพูดว่า “ตอนนี้เสี่ยวเถียนอยู่กับคุณหรือเปล่า? ฉันอยากคุยกับเธอ” “ได้สิ เธออยู่ชั้นบน ผมจะไปหาเธอ” หลังจากนั้นไม่นาน เฮ่อจุ่นจือก็ยื่นโทรศัพท์ให้หลีเสี่ยวเถียน “อันอัน! ฮือ ๆ โทรศัพท์ฉันโดนขโมย! โจรนั่นเลวมาก! ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว แต่ตำรวจบอกคงเอาคืนได้ยาก ฉันยุ่งอยู่กับเรื่องนี้ทั้งบ่ายแล้ว ข้อมูลส่วนตัวในโทรศัพท์
เมื่อถังเชี่ยนรู้ว่าพวกเขากำลังทะเลาะกันจึงรีบวิ่งไปหา พอไปถึงพวกเขาก็หยุดทะเลาะกันแล้ว เพราะโจวจื่ออี้ยืนอยู่ระหว่างพวกเขาและแยกพวกเขาออกจากกัน ในฐานะคนห้าม โจวจื่ออี้จึงถูกลูกหลง แว่นตาของเขาหัก และใบหน้าของเขาก็เปื้อน “เซิ่งเป่ย ออกมา!” ถังเชี่ยนพูดน้ำเสียงเย็นชาและดึงเซิ่งเป่ยออกมา หลังจากที่เซิ่งเป่ยออกไป โจวจื่ออี้ก็มองไปที่ฟู่สือถิง การทะเลาะกันเมื่อครู่เป็นการที่ฟู่สือถิงทำร้ายเซิ่งเป่ยอยู่ฝ่ายเดียว เซิ่งเป่ยไม่ได้สู้กลับ สิ่งนี้ทำให้โจวจื่ออี้ตัดสินได้ว่าเซิ่งเป่ยเป็นคนยั่วยุฟู่สือถิง ไม่อย่างนั้นฟู่สือถิงคงไม่ลงมือกับเซิ่งเป่ย พวกเขาทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันมานานหลายปีและไม่เคยผิดใจกันเลย ยิ่งการลงไม้ลงมือยิ่งไม่ต้องพูดถึง “ประธานครับ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?” โจวจื่ออี้อดทนต่อความเจ็บปวดบนใบหน้าและถามว่า “พี่เป่ยทำอะไร? หรือว่าเขาทรยศคุณเหรอ?” ฟู่สือถิงกำหมัดแน่น เดินไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลง “ออกไป!” ตอนนี้เขาปวดหัวและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเซิ่งเป่ยกับฉินอันอัน ถ้าเซิ่งเป่ยสามารถบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉินอันอัน เขาคงไม่โกรธขนาดนี้ หลังจากที่โจวจื่ออี
ฉินอันอันถือโทรศัพท์และจมอยู่กับความคิด เธอรู้สึกถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเซิ่งเป่ยที่มีต่อเธอ เซิ่งเป่ยเคยสุภาพกับเธอ แต่การสนทนาในโทรศัพท์เมื่อสักครู่นี้ เซิ่งเป่ยเหมือนไม่อยากเสวนากับเธอและดูเหมือนรังเกียจเธอมาก เพียงเพราะว่าเธอไปโรงแรมซีซาร์เมื่อคืนนี้เหรอ? แต่เธอไปที่โรงแรมและไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเซิ่งเป่ยถึงโกรธขนาดนี้? หรือเขาคิดว่าเธอไม่ได้ไปโรงแรมคนเดียว? พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรมเมื่อวานเธอก็ยังไม่เข้าใจจุดประสงค์ของโจรที่เรียกให้เธอไปที่โรงแรมนั้นเลย โจรไม่ได้ทำอะไรเธอ เพียงแค่ใช้ยาเพื่อให้เธอสลบเท่านั้น เมื่อคืนเธอไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล ปริมาณยาไม่มากและไม่ส่งผลต่อร่างกายของเธอ ที่เอสทีกรุ๊ป ถังเชี่ยนถือกาแฟหนึ่งแก้วและวางไว้ตรงหน้าฟู่สือถิง “สือถิง ฉันเพิ่งคุยกับเซิงเป่ย” ถังเชี่ยนพูด “เขารู้สึกว่าการที่คุณคบหากับฉินอันอันเป็นการทุ่มเทมากเกินไป แต่สิ่งที่ได้กลับมามันน้อยมาก และคุณมักจะเสียเวลาทำงานเพราะเธอ…” “ไม่น่าจะใช่เหตุผลนี้นะ” ฟู่สือถิงพูดแทงใจดำพลางขมวดคิ้วและตอบโต้ด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ต้องมีเหตุผลอื่นอีกที่จู่ ๆ เขาถึงเกลียดฉินอันอัน”
เด็กในท้องของฉินอันอันมีอายุได้เจ็ดเดือนแล้ว ยิ่งอายุครรภ์มากขึ้น ร่างกายของเธอก็ยิ่งเหนื่อยล้าได้ง่ายขึ้นเช่นกัน หลังกลับมาจากอัดรายการกับรุ่ยลา เธอก็อยู่บ้านกับลูก ๆ อีกไม่นาน ปิดเทอมฤดูร้อนก็จะจบลงแล้ว เมื่อรุ่ยลาขอร้อง ฉินอันอันจึงตัดสินใจพารุ่ยลาไปประเทศบีสักสองสามวัน พร้อมทั้งไปรับเสี่ยวหานด้วย หลังจากที่สองแม่ลูกบินไปประเทศบี วิดีโออันเร่าร้อนก็แพร่กระจายไปทั้วประเทศเอแล้ว เมื่อไม่สามารถโพสต์วิดีโอออนไลน์ได้ จึงทำได้เพียงส่งภาพหน้าจอของวิดีโอที่ถูกปิดบังใบหน้าแล้วเท่านั้น - ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงที่ร่ำรวยอย่างฉินอันอันจะขายร่างกายตัวเองเพื่อเงิน! ท้องเธอใหญ่ขนาดนั้น ไม่กลัวเสียลูกเหรอ? - เธอรู้ได้ยังไงว่าเธอทำเพื่อเงิน? เธอไม่ได้ร้อนเงินแน่นอน! เธอไม่เคยได้ยินเหรอว่าคนรวยส่วนใหญ่เป็นพวกโรคจิต? เธอต้องทำมันเพื่อความตื่นเต้นแน่ ๆ! - อิจฉาตาร้อน! ผู้หญิงคนนี้ดูอ่อนโยนและเคร่งขรึม ไม่คิดเลยว่าจะลับตาคนจะร้ายได้ขนาดนี้! ไม่รู้ว่าเด็กในท้องของเธอเป็นลูกของผู้ชายในวิดีโอหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ คงจะน่าสนใจไม่น้อย! - ไม่ใช่แน่ ๆ! ผู้หญิงที่ร่ำรวยอย่างเธอจะซื่อสัตย์ได้ยังไง?
ครบกำหนดหมายความว่าสามารถคลอดลูกได้ตลอดเวลา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็เหมือนกับเชือกคล้องคอเด็ก...มันร้ายแรงมาก! ไม่รู้ว่าฟู่สือถิงยังต้องการลูกคนนี้อยู่ไหม อย่างไรชีวิตเบื้องหลังของฉินอันอันสกปรกขนาดนี้แล้ว! โจวจื่ออี้ยืนลังเลอยู่นอกประตูสำนักงาน ไม่กล้าเข้าไป เขาทนต่อปฏิกิริยาของฟู่สือถิงไม่ได้ ระหว่างทางที่เขาไปหาเซิ่งเป่ย เซิ่งเป่ยก็เดินออกจากลิฟต์พอดี “พี่เป่ยเห็นข่าวหรือยัง?” โจวจื่ออี้พูดด้วยความอึดอัด “ข่าวของฉินอันอัน” “นายคิดว่าไงล่ะ?” เซิ่งเป่ยยกคิ้วและพูดด้วยความโกรธ “ฉันรู้เรื่องนี้ตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะโกรธขนาดนั้นเหรอ?!” โจวจื่ออี้พูดด้วยความประหลาดใจ “พี่เป่ยรู้ได้ยังไง?” “ทำไมนายไม่ไปถามไมค์ล่ะ?” เซิ่งเป่ยกล่าว “เขาสนิทกับฉินอันอัน เขาต้องรู้ทุกอย่าง!” โจวจื่ออี้รู้สึกสับสนเล็กน้อย ทุกครั้งที่ไมค์พูดถึงฉินอันอันต่อหน้าเขา เขาจะปฏิบัติต่อฉินอันอันเหมือนเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ และรู้สึกว่าเธอต้องการการดูแล ไมค์ไม่มีทางแสดงต่อหน้าเขาได้ ดังนั้นไมค์ไม่น่าจะรู้ถึงชีวิตส่วนตัวที่วุ่นวายของฉินอันอันหรอก! เขากลับไปที่ห้องทำงานและก
ดวงตาของฟู่สือถิงวูบวาบไปด้วยความโกรธ คำว่า ‘ผู้หญิงสกปรก’ เปรียบเสมือนคมมีดแทงทะลุหัวใจเขาอย่างหนักหน่วง ในสายตาของเขา ฉินอันอันเป็นคนที่สะอาดและบริสุทธิ์ที่สุดในโลก เธอไม่มีทางที่เป็นผู้หญิงคนเดียวกับในวิดีโออย่างแน่นอน! แต่แม้ว่าเขาจะไม่อยากยอมรับ แต่เสียง ใบหน้า และแม้แต่ท้องที่กำลังป่องของผู้หญิงคนนั้น...ก็ชัดเจนเต็มสองตา “ฟู่สือถิง ฉันรู้จักนายมาเกือบยี่สิบปีแล้ว นายคิดว่าฉันจะทำร้ายนายเหรอ?” เซิ่งเป่ยทนไม่ได้ที่เห็นความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา “ถ้านายไม่เชื่อฉัน นายก็ไปถามถังเชี่ยนได้” ตอนนั้นที่ฉันกับถังเชี่ยนเจอกัน นายรู้ไหมว่าทำไมเราถึงทนไม่บอกนาย เพราะเราอยากให้ฉินอันอันคลอดลูกของนายอย่างราบรื่นและเราไม่ต้องการสร้างปัญหาตอนนี้… แต่เธอกลับไม่รู้จักยับยั้งตัวเองถึงขนาดถ่ายวิดีโอแบบนั้น!” “นายไม่คิดเหรอว่าวิดีโอนี้เบลอมาก?” เหตุผลและแรงกระตุ้นของฟู่สือถิงกำลังดึงร่างของเขา ทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย “วิดีโอนั้นต้องเป็นของปลอมแน่!” เซิ่งเป่ยไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยกลัวความล้มเหลวและความยากลำบาก พวกเขาเคยเผชิญกับวิกฤติการณ์มากมาย ในช่วงเวลาร้ายแรงที่สุด บ
- ฉินอันอันแบกท้องไปทำอะไรกับผู้ชายในโรงแรมต ทุกคนน่าจะรู้ดีนะ? [หัวสุนัข] - เพื่อนของฉันที่ทำงานที่สนามบินบอกว่าฉินอันอันบินไปต่างประเทศเมื่อเช้านี้ ดูเหมือนว่าเธอจะหนีไปต่างประเทศเพื่อหลีกเลี่ยงเรื่องที่โดนแฉ! - ฉันกลัวมาก! เพื่อนของฉันโพสต์ภาพหน้าจอวิดีโอของฉินอันอัน และบัญชีของเขาก็ถูกบล็อก คำว่า ‘ฉินอันอัน’ ต่อไปจะกลายเป็นคำต้องห้ามหรือเปล่า? คำพูดของคนบนอินเทอร์เน็ตก็เป็นจริง ครึ่งชั่วโมงต่อมา คำว่า ‘ฉินอันอัน’ สามคำนี้ไม่สามารถเผยแพร่ทางออนไลน์ได้อีกต่อไป เหตุการณ์นี้กระตุ้นให้เกิดความโกรธเคืองของคนบนอินเทอร์เน็ตเป็นจำนวนมาก และในเวลาไม่นานฉินกรุ๊ปก็ถูกจัดให้อยู่ในรายชื่อการค้นหาที่มาแรง ไมค์อ่านความคิดเห็นของคนบนโลกอินเทอร์เน็ต ดวงตาสีฟ้าอ่อนของเขาก็เต็มไปด้วยความเยือกเย็น เขาควรตามฉินอันอันไปประเทศบี แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นในประเทศ เขาควรอยู่ในประเทศเพื่อให้แน่ใจว่าบริษัทดำเนินกิจการได้ตามปกติ “ไมค์ คือว่า...” รองประธานเปิดประตูห้องทำงานของไมค์แล้วพูดอ้ำอึ้ง “คุณฉิน...เธอโอเคไหม?” ไมค์ “เธอไปประเทศบี” “อ๋อ... แล้วเธอโอเคไหม?” ไมค์ยกคิ้วหนา “คนอื่นไม่เชื่อฉิน