บทที่ 436

ฉินกรุ๊ป

หลังจากที่ฉินอันอันจัดการงานเสร็จแล้ว เธอก็อดเปิดโทรศัพท์ไม่ได้

เธอกดไปที่ประวัติการสนทนาระหว่างตัวเองกับฟู่สือถิง และอ่านอยู่หลายรอบ

เมื่อคืนเขาคิดยังไงถึงส่งข้อความหาเธอ?

เธอไปหาเขาเมื่อวานซืน เขาก็น่าจะรู้ตั้งแต่คืนนั้นแล้ว

ทำไมเขาไม่ติดต่อเธอตั้งแต่คืนนั้น?

เธอกดเปิดเรื่องอื้อฉาวระหว่างตัวเธอกับจิ้นซือเหนียนในโซเชี่ยวอีกครั้ง

เธออดสงสัยไม่ได้ว่า เมื่อคืนฟู่สือถิงเห็นข่าวของเธอกับจิ้นซือเหนียนหรือยัง เขาจึงส่งข้อความถึงเธอ?

ตอนนี้เขาคิดอย่างไรกับเธอ?

ถ้าเขาเกลียดเธอมาก ต่อให้เขาจะเห็นข่าวของเธอ เขาก็คงจะไม่ติดต่อเธอมา

เมื่อคืน เขาติดต่อเธอมา และไม่พูดถึงเรื่องเก่าในอดีตด้วย เขาเปลี่ยนใจแล้วเหรอ?

เป็นไปไม่ได้!

การบาดเจ็บสาหัสครั้งนี้ สามารถเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือได้อย่างง่ายดายแบบนี้ได้ยังไง?

เธอขมวดคิ้วและสับสน

ถ้าเมื่อคืนเขาไม่ได้ส่งข้อความถึงเธอ วันนี้เธอคงไม่นึกถึงเขาบ่อยขนาดนี้

โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาและรับสาย

“ฉินอันอัน! ฉันอยู่ข้างล่างบริษัทเธอ! เธอรีบลงมาเร็ว ๆ! ไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันเถอะ!” เสียงร่าเริงของหลีเสี่