เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 389
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 390
ฉ่า! อ่างน้ำเย็นเทลงบนร่างของฉินอันอัน! เธอฟื้นจากการสลบแล้ว! บาดแผลบนศีรษะของเธอดึงเส้นประสาททั้งหมดในร่างกาย ทำให้เธอหายใจแผ่วเบา “ยังไม่ตาย” บอดี้การ์ดที่สาดน้ำขว้างอ่างออกไปแล้วพูดติดตลกว่า “คิดว่าตัวเองเหมือนในละครเหรอ แค่ชนนิดหน่อยก็ตายแล้ว? หึ! ตายง่ายขนาดนั้นเลย?!” “เราจะทำยังไงต่อไปดี? ผู้หญิงคนนี้พูดจาแข็งกร้าวเกินไป ถ้าไม่ใช้มาตรการรุนแรง เกรงว่าเธอจะไม่พูด” บอดี้การ์ดอีกคนพยักหน้า ฉินอันอันกัดฟันและมองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา ความกลัวทั้งหมดที่อยู่ในใจกลายเป็นความเกลียดชัง ยิ่งฟู่สือถิงทำกับเธอแบบนี้มากเท่าไหร่ โอกาสที่เธอจะพูดออกมาก็จะน้อยลงมากเท่านั้น! แม้ว่าคนของเขาจะลอกหนังคว้านเนื้อของเธอก็ตาม! แม้ว่าเธอจะตาย เธอก็ไม่มีวันเล่าเรื่องลูกสองคนให้ฟัง! ส่งเด็กสองคนไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดีกว่ามีพ่อเป็นปีศาจ! บอดี้การ์ดทั้งสองคนปรึกษากันอย่างเงียบ ๆ ที่ด้านข้าง จากนั้น หนึ่งในนั้นก็เดินมาหาเธอและจับมือเธอไว้แล้วลากเธอไปข้างหน้าอย่างโหดเหี้ยม “คุณฉิน อย่าคิดสั้นเลย...คุณสวยขนาดนี้ สามารถหาผู้ชายรวยหน้าตาได้...ไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองเลวร้ายยิ่งกว่าควา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 391
เหมือนว่าเธอจะตายแล้ว… เมื่อมองดูเธอที่กำลังจะตาย เขาได้แต่ถามตัวเองในใจ ว่านี่คือผลลัพธ์ที่เขาต้องการงั้นหรือ?! ถ้าเธอตาย เขาก็จะเป็นอิสระใช่ไหม? แต่ทำไมใจถึงเจ็บปวดยิ่งกว่าเดิม?! เขาอุ้มเธอขึ้นมาจากพื้น! ร่างกายของเธอเย็นราวน้ำแข็ง ขณะที่กอดเธอ ก็รู้สึกราวกับกอดก้อนน้ำแข็ง! “ฉินอันอัน!” เขาร้องตะโกนออกมาจากลำคอ “ผมไม่ให้คุณตาย คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ตาย!” บอดี้การ์ดทั้งสองคนได้ยินเสียงร้องตะโกนของเขาว่ามีอารมณ์อื่นนอกจากความเกลียดชังด้วย! ดูเหมือนมีความตึงเครียดและไม่เต็มใจด้วยเช่นกัน! “เกิดอะไรขึ้นกับประธานฟู่? ฉินอันอันยังไม่ตายเสียหน่อยบ ฉันก็บอกเขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” บอดี้การ์ดพูดอย่างงุนงง บอดี้การ์ดอีกคนกล่าว “ดูเหมือนประธานฟู่จะกลัวเธอตายน่าดูเลย” บอดี้การ์ดผู้ติดตามของฟู่สือถิงมองไปทางพวกเขาสองคน “พวกคุณสองคนทำรุนแรงเกินไป! ถ้าหากฉินอันอันอันเป็นอะไรขึ้นมา พวกคุณสองคนไม่รอดแน่!” บอดี้การ์ดสองคนตกใจอย่างรุนแรง “ประธานฟู่เป็นคนให้เราพาเธอลงไปนะครับ! อีกอย่างพวกเราอ่อนโยนต่อเธอมาก! แค่ใช้งูหลามขู่เธอเท่านั้น เธอวิ่งชนกำแพงเอง! ถ้าเธอไม่ชนกำแพง แน่ใจเลยว่าตอ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 392
เธอควรรู้สึกเจ็บปวดหรือเสียใจถึงจะถูก ทว่าไม่มีน้ำตาไหลออกมาและไม่มีความรู้สึกใด ๆ เกิดขึ้นในใจเลย รู้สึกเพียงแค่ปวดหัวมาก ปวดจนกระทั่งแม้เพียงหายใจเบา ๆ ก็ยังฆ่าเธอได้ เธออยากลุกขึ้นมา แต่ร่างกายทั้งปวดร้าวทั้งเจ็บปวด เธอมีไข้ เห็นได้ชัดว่าร่างกายเธอร้อนมาก แต่กลับรู้สึกหนาวอย่างรุนแรง หลังจากฟู่สือถิงคุยโทรศัพท์เสร็จ เขาก็ส่งคืนให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดชี้ไปทางเตียง เขามองไปที่เตียงทันทีดวงตาของเธอเปิดอยู่ แต่ใบหน้ากลับไร้ชีวิตชีวา เห็นได้ชัดว่าเธอตื่นแล้ว แต่ไม่ต่างอะไรกับตาย เขาเกลียดที่เธออยู่ในสภาพนี้! เขาอยากให้เธอทะเลาะกับเขามากกว่า! เขาก้าวเท้ายาวมาที่เตียง นิ้วเรียวยาวบีบคางเธออุณหภูมิที่ร้อนจัดของเธอ ทำให้เขาปล่อยมือทันที! “ไปเรียกหมอมา!” เขาสั่งบอดี้การ์ดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด บอดี้การ์ดรีบไปเชิญคุณหมอทันที หลังจากบอดี้การ์ดไปแล้ว เธอก็หันหน้าไปอีกด้านเธอไม่อยากมองเขา เขาโกรธและบีบคางเธออีกครั้งด้วยฝ่ามือใหญ่ บังคับให้เธอหันมามองเขา “ฉินอันอัน คุณเคยคิดหรือเปล่า ถ้าคุณตาย ลูกทั้งสองคนของคุณจะอยู่ยังไง? พวกเขาเพิ่งโทรมาหาผม” เธอเคยคิดเกี่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 393
อุณหภูมิในร่างกายเธอสูงขึ้นเรื่อย ๆ และผิวภายนอกเองก็แดงขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย! เหมือนกับเธอกำลังถูกเผาจนตาย!ไม่ว่าเขาจะเรียกชื่อเธออย่างไร เธอก็ไม่ตอบสนอง! หัวใจของเขาบีบรัดแน่น! “หมอ!” เขาก้าวเท้าพุ่งออกจากห้องไปตามหมอ คุณหมอรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นสถานการณ์ภายในห้องแล้วก็รีบกล่าวว่า “ประธานฟู่ ตอนนี้ต้องรีบทำให้ไข้ของเธอลดลงก่อน ให้ผมจะฉีดยาอีกครั้งหรือว่าจะให้ทานยาลดไข้ คุณคิดว่า…” “เธอหมดสติไปแล้ว จะกินยายังไง? ให้ผมใช้ปากป้อนเธอเหรอ?!” ศีรษะคุณหมอมีเหงื่อออก “ถ้าอย่างนั้นฉันจะฉีดยาให้เธอใหม่” เนื่องจากยาเพิ่งถูกเททิ้งไปครึ่งขวด หลังจากที่คุณหมอฉีดยาให้เธอแล้ว ได้เติมยาเข้าไปใหม่ ฟู่สือถิงยืนอยู่ข้างเตียง ก้มหน้ามองร่างที่ไม่ได้สติของเธอ เขาเพียงแค่ต้องการคำตอบจากเธอเท่านั้นเอง! ทำไมเธอถึงยอมตาย แต่ไม่ยอมบอกเขา? เมื่อคิดถึงตรงนี้เขารู้สึกหัวใจสลายจนอยากบีบคอเธอให้ตาย! ผู้หญิงคนนี้นอกจากทำให้เขาเจ็บปวดแล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก? สตาร์ ริเวอร์ วิลล่า ดวงตารุ่ยลาแดงก่ำจากการร้องไห้ และเอาแต่พึมพำว่าฟู่สือถิงเป็นคนเลว อิ๋นอิ๋นเหมือนเด็กที่ทำผิดอะไรบางอย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 394
เพราะการต่อต้านเงียบ ๆ ของเธอ สีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนเป็นมืดมนอย่างที่สุด! เขาจะง้างปากเล็ก ๆ ของเธอแล้วป้อนโจ๊กเข้าไปทีละช้อนก็ยังได้ แต่เขาจะไม่ทำแบบนั้น! ในเมื่อเธออยากอดอาหาร ถ้าอย่างนั้นเขาจะปล่อยให้เธออดอาหารจนตาย! เขาถอนสายตาโกรธเกรี้ยวกลับมา แล้วก้าวยาว ๆ ออกจากห้องไป!เมื่อเขาไปแล้ว ร่างเกร็งแน่นของเธอผ่อนคลายลงเล็กน้อย ทันใดนั้นมีเสียงแตรรถดังมาจากหน้าต่าง เธอเงี่ยหู ตั้งใจฟังเสียงภายนอก รถคันแล้วคันเล่าขับมาจอดที่ลานหน้าบ้าน สักพัก มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนดังมาจากชั้นล่าง ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงมีคนมาเยอะขนาดนี้? ที่ห่างไกลเช่นนี้ คนเหล่านี้มาทำอะไร? ฟู่สือถิงบอกว่าที่นี่เป็นหนึ่งในรีสอร์ทของเขา ดังนั้น คนเหล่านี้ได้รับเชิญจากเขางั้นเหรอ? แม่ของเขาตาย เขาไม่ไว้ทุกข์ แต่มายังป่าลึกในหุบเขา แล้วยังเชิญคนมามากมาย…เพื่อจัดปาร์ตี้! ขณะที่เธอคิดจะลุกจากเตียงและเดินไปดูที่หน้าต่างให้แน่ชัด ประตูก็เปิดออก คุณหมอถือกล่องยาเข้ามา “คุณฉิน ได้ยินว่าคุณไม่ยอมทานอะไรเลย ประธานฟู่บอกให้ผมมาให้สารอาหารทางสายน้ำเกลือกับคุณ” คุณหมอพูดแล้วถอนหายใจ “ทำไมคุณไม่ทานข้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 395
บอดี้การ์ดเห็นเธอเดินลงมาจึงไปรายงานกับฟู่สือถิงทันที ฟู่สือถิงลุกจากโซฟาแล้วมองไปทางบันไดฉินอันอันสวมชุดนอนของเขา ขากางเกงแตะพื้นพอดีและแขนเสื้อยาวนิดหน่อย ชุดนอนตัวใหญ่โคร่งของเขาห่อร่างผอมเพรียวของเธอไว้ ทำให้เธอดูเหมือนเด็กน้อยที่แอบขโมยชุดผู้ใหญ่มาสวม คิ้วเข้มของเขาขมวด ‘ตอนนี้เธอควรจะรับอาหารทางสายน้ำเกลืออยู่ไม่ใช่เหรอ?’ ‘เธอลงมาทำไม?’ “สือถิง นายซ่อนผู้หญิงไว้ที่นี่นี่เอง!” มีคนเห็นฉินอันอันจึงพูดแซว พร้อมกับหัวเราะ “เขาเป็นผู้ชาย ถ้าไม่มีผู้หญิงมาหาสิถึงจะแปลก! ฮ่า ๆ!” “ผู้หญิงคนนี้คือคุณหนูบ้านไหนล่ะเนี่ย? หรือว่าแค่มาเที่ยวเล่นเท่านั้น?” ฟู่สือถิงหูดับต่อคำถามของทุกคนไปแล้วเพราะว่าฉินอันอันเดินเข้ามาหาพวกเขา ‘เธออยากตายรึไง?’ ‘ทำไมถึงอยากลงเจอเพื่อนของเขา?’ ‘เธอคิดจะทำอะไร?!’ เขาเดินไปขวางตรงหน้าเธอ ดวงตามืดครึ้มของเขามองลงมาที่เธอ “ดึงเข็มน้ำเกลือออกอีกแล้วเหรอ?!” เธอยื่นมือออกมาผลักหน้าอกเขา “คุณจัดงานเลี้ยงเชิญเพื่อนมาที่นี่ แล้วฉันมาชมความสนุกด้วยไม่ได้หรือไง?” ‘ชมความสนุก?!’ ‘เหอะ ๆ!’ ‘ในเมื่อเธออยากร่วมชมความสนุก ถ้าอย่างนั้นก็ให้เ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 396
เขาคิดมาโดยตลอดว่าเธอไปเข้าห้องน้ำและกลับมาพักที่ห้องแล้ว ดังนั้นเขาจึงดื่มเหล้าจนถึงตอนนี้แล้วถึงขึ้นมาชั้นบน ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาในใจเขา! ‘เธอหนี…ไปแล้วงั้นเหรอ?!’‘ที่นี่เป็นป่าทึบรัศมีกว่าร้อยกิโลเมตร! ‘‘เธอจะลากร่างกายที่อ่อนแอนี้ออกจากป่าทึบแบบนี้ไปได้ยังไง?!’เขากำหมัดแน่น ก้าวเท้าหันหลังกลับและเตรียมลงไปชั้นล่าง “ประธานฟู่! ผมจะไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดเพื่อดูว่าเธอหนีไปตอนไหนเดี๋ยวนี้ครับ!!” หลังจากที่บอดี้การ์ดรู้ตัวแล้วว่าฉินอันอันหายตัวไป เขาก็พูดขึ้นทันที “ตอนกลางคืนมืดมาก ข้างนอกไม่มีไฟถนน เธอหนีไปได้ไม่ไกลแน่นอนครับ!” “ไอ้พวกไร้ประโยชน์! แค่ผู้หญิงคนเดียวก็เฝ้าไว้ไม่ได้!” ฟู่สือถิงกัดฟันกรอดและตำหนิอย่างรุนแรง! “ขอโทษครับ! ผมจะรีบส่งคนไปค้นหาเดี๋ยวนี้! รับรองว่าจะพาตัวเธอกลับมาตอนรุ่งสาง!” บอดี้การ์ดรับประกันด้วยสีหน้าหวาดกลัว ฟู่สือถิงหายเมาเป็นปลิดทิ้ง! ตอนนี้เขามีสติเต็มที่ ถึงขั้นมีลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างแรงอีกด้วย! “เธอน่าจะออกไปก่อนเที่ยงคืน! เพราะก่อนเที่ยงคืนฉันไปเข้าห้องน้ำพอกลับมาเธอก็ไม่อยู่แล้ว เธอจะต้องหนีไปตอนนั้นแน่!” เขาเอ่ยอย่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 397
มีเพียงป่ารกชัฎสุดลูกหูลูกตา ในป่าแห่งนี้มีสัตว์ร้ายจำนวนมาก ถึงแม้จะอยู่ในป่านี้ตอนกลางวันก็อาจถูกโจมตีได้ ไม่ต้องพูดถึงยามค่ำคืนเลยภายใต้การคุ้มครองของบอดี้การ์ด ฟู่สือถิงก้าวเข้าไปในป่าแห่งนี้ ซ่อนความกลัวที่ก่อตัวขึ้นเอาไว้ เขาถือไฟฉายแล้วส่องแสงไฟเข้าไปในป่าทึบที่ปกคลุมไปด้วยเถาวัลย์และกิ่งก้านของต้นไม้ ความสิ้นหวังในใจเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ! ‘เธอกล้าได้ยังไง?!’ ‘เธอกล้าเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?’ ‘เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าจะออกจากที่นี่แบบมีชีวิตได้?’ ‘ถ้ารู้แล้วว่านี่คือทางตัน ทำไมถึงไม่ยอมหันหลังกลับ?’ ถึงแม้เมื่อเธอหนีไปครึ่งทางแล้วหันหลังกลับเพราะความกลัว เขาก็จะไม่โกรธขนาดนี้ “ฉินอันอัน!” ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงอย่างสั่นเทา ขณะที่ตะโกนชื่อเธอ! หลังจากที่เขาร้องตะโกนออกมาสุดเสียง บอดี้การ์ดก็ตะโกนขึ้นมาว่า “คุณฉิน! พวกเรามาตามหาคุณ! ถ้าคุณได้ยินเสียงพวกเรา ช่วยตอบกลับด้วย!” คำตอบเดียวที่พวกเขาได้รับ มีเพียงเสียงลมพัดหวีดหวิวและเสียงดังกรอบแกรบจากสัตว์ป่าเพียงเท่านั้นหลังจากเดินไปข้างหน้าอย่างยากลำบากประมาณยี่สิบนาที ลำแสงของไฟฉายจับไปที่ชุดนอนที่อยู่บนพื้น!
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
