Share
บทที่ 365
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 366
“แม่คะ!”“แม่ครับ!”เสียงร้องเรียกของเด็กทั้งสองดังก้องไปทั่ววิลล่า ในห้องนอน เมื่อฉินอันอันได้ยินเสียงของเด็ก ๆ ร่างกายของเธอแข็งเกร็งทันที เธอต้องการสลัดตัวออกจากชายที่อยู่ด้านบน แต่เธอกลับทำไม่ได้ “ฟู่สือถิง! ปล่อยฉันนะ!” ในดวงตาของเธอมีน้ำตาอยู่ราง ๆ ด้วยความวิตก เขาจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่นและไม่มีความคิดที่จะปล่อยไปแม้แต่น้อย “ผมยังไม่เสร็จ !” เสียงของเขาทุ้มต่ำและไม่พอใจ “คุณคิดว่าพวกเขามีธุระกับคุณจริง ๆ เหรอ?” “ไม่ว่าพวกเขาจะมาหาฉันตอนไหน มีอะไรผิดปกติหรือไม่ สำหรับฉันแล้ว นั่นคือเรื่องใหญ่สำหรับฉัน!” ดวงตาของเธอแดงก่ำ ขัดขืนเขาแรงขึ้น เขาตอบกลับด้วยการใช้กำลังบังคับเพิ่มขึ้น เขาตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอไป แล้วเธอจะสลัดหลุดได้ยังไง? น้ำตาเธอไหลในทันที! ดวงตาที่มองเขาค่อย ๆ เต็มไปด้วยความเกลียดชัง! ที่นอกประตู เมื่อเห็นรุ่ยลากำลังจะร้องไห้ หลีเสี่ยวเถียนจึงรีบอุ้มเธอขึ้นมาทันที “รุ่ยลาอย่าร้องนะลูก ป้าดื่มมากไปหน่อย เมื่อกี้เลยพูดจาเหลวไหลไป” หลีเสี่ยวเถียนอ้มรุ่ยลาไปที่ห้องเด็ก “ฟู่สือถิงไม่ได้รังแกแม่ของหนู… พวกเราอยู่กันเยอะขนาดนี้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 367
ตอนที่เธอปิดไฟ เขาเห็นน้ำตาของเธอไหลลงมาจากหางตาถึงแม้เขาจะพึงพอใจทางร่างกาย แต่ในใจกลับรู้สึกหดหู่การที่เธอไม่ร้องเอะอะโวยวายแบบนี้ กลับทำให้เขาไม่สบายใจ ในห้องนั้นมืดสนิท มีเพียงแค่แสงสลัวจากไฟถนนที่ชั้นล่างส่องผ่านเข้ามา เขามองแผ่นหลังของเธอแล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายต้องการเข้าใกล้เธอตามสัญชาตญาณ ไม่ใช่อยู่ห่างกันแบบนี้ เขาขยับเข้าหาเธอ เหยียดแขนยาวออกแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน วินาทีที่เธอสัมผัสอุณหภูมิร่างกายเขา เธอก็ผลักเขาออกสุดกำลัง! “ปล่อยฉันนะ!” เธอตะโกนเสียงแหบแห้ง “ไม่ปล่อย” แขนของเขากระชับกอดเธอแน่น วางคางบนไหล่เรียบเนียนของเธอ พร้อมกับสูดกลิ่นหอมบนตัวเธอ “คืนนี้ผมไม่กลับ” เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถูกมัดด้วยเชือกไพล่หลังรั้งคอ ขยับตัวไม่ได้ เขาไม่อ่อนโยนเลยสักนิด แต่ก็ไม่ได้หยาบคายเหมือนครั้งก่อน ไม่ว่าเขาจะมาหรือไป เขาเคยร้องขอความเห็นจากเธอเมื่อไหร่? ความคิดเห็นของเธอ มีประโยชน์อะไรกับเขาอีก? เขาไม่ต้องพูดเลย! ถึงยังไงเขาก็จะทำอย่างที่เขาต้องการ!……วันรุ่งขึ้น ฉินอันอันตื่นนอนตอนเจ็ดโมงเช้าตามปกติในวันทำงาน ตอนที่เธอตื่นขึ้น ชายห
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 368
ฟู่สือถิงเยาะเย้ยในใจ ฉินจือหานคิดจะเป็นพ่อเขา! น่าขำจริง ๆ ทว่าเด็กคนนี้นับว่าเด็ดเดี่ยวมาก เขาค้างที่นี่เมื่อคืนนี้ คาดว่าเด็กคนนั้นจะต้องโกรธจนนอนไม่หลับทั้งคืน ดังนั้นถึงได้โจมตีบริษัทของเขาในชั่วข้ามคืน เขาควรจะโกรธ ทว่าเมื่อในสมองเห็นภาพฉินจือหานโมโหจนนอนไม่หลับแล้วนั้น มุมปากของเขากลับวาดเป็นเส้นโค้งอย่างสนุกสนาน “เจ้านาย คุณต้องการแจ้งตำรวจไหมครับ?” โจวจื่ออี้ถาม ฟู่สือถิงก้าวไปข้างหน้าด้วยขายาวของเขา เดินลงไปชั้นล่างต่อแล้วพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “ตอนนี้สถานการณ์ของฝ่ายรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์เป็นยังไงบ้าง?” โจวจื่ออี้ “กำลังเร่งแก้ไขโดยเร็วที่สุดครับ” ฟู่สือถิง “ต้องใช้เวลาซ่อมนานเท่าไหร่?” โจวจื่ออี้ “ทางนั้นแจ้งมาว่าจะซ่อมเสร็จก่อนเที่ยงครับ” ฟู่สือถิงเดินมาถึงชั้นล่างแล้วกล่าวว่า “ไม่ต้องแจ้งความ” โจวจื่ออี้ “ตกลงครับ เจ้านาย คุณสงสัยว่าฉินจือหานเป็นคนทำใช่ไหมครับ?” ฟู่สือถิง “ไม่ต้องสงสัยเลย” โจวจื่ออี้อดหัวเราะไม่ได้ “เอาเถอะครับ! เขานี่เป็นเด็กอัจฉริยะจริง ๆ นะครับ! หลังจากถูกเขาโจมตีคราวที่แล้ว ฝ่ายเทคนิคสร้างไฟร์วอลล์ไว้แล้ว คิดไม่ถึงว่าเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 369
เมื่อเข้ามาในห้องพิเศษด้านหลังแล้ว แม่เฒ่าฟู่หยิบโทรศัพท์ขึ้น “สวัสดีค่ะ คุณรู้จักฟู่สือถิงใช่ไหม? ฉันคือแม่ของเขา” อีกฝ่าย “สวัสดีคุณนายฟู่ ไม่ทราบว่าติดต่อมามีธุระอะไร?” “โรงเรียนอนุบาลของพวกคุณมีนักเรียนชื่อฉินจือหานใช่ไหม?” “ใช่ค่ะ” “คืออย่างนี้ค่ะ ฉันอยากได้เส้นผมของเขาสองสามเส้น ไม่รู้ว่าคุณจะสามารถเอามาให้ฉันได้ไหม ฉันจะจ่ายค่าตอบแทนให้ ราคาเท่าไหร่คุณตั้งมาได้เลย” แม่เฒ่าฟู่พูดอย่างใจป้ำอีกฝ่ายงุนงง “คุณอยากได้ผมของเขาไปทำไม? ไม่ใช่ฉันไม่อยากทำให้คุณ แต่เกรงว่าคุณไม่รู้สภาพการณ์ของเด็กคนนี้ เขาไม่ยอมให้สัมผัสตัว ปกติแล้วมีแค่น้องสาวของเขาเท่านั้นที่สัมผัสเขาได้” แม่เฒ่าฟู่คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องที่ง่ายดายขนาดนี้ พอเป็นฉินจือหานกลับกลายเป็นเรื่องยากปานนั้น “คุณก็คิดวิธีสิ! ถ้าหากเอาเส้นผมมาไม่ได้ เอาเลือดมาก็ได้!” แม่เฒ่าฟู่กล่าว “บอกตามตรง แม่ของเขากับลูกชายฉันเคยแต่งงานกัน… ฉันสงสัยที่มาของเด็กคนนี้มาก ดังนั้นฉันขอร้องคุณช่วยฉันในเรื่องนี้ที หากจัดการเรื่องนี้สำเร็จ ฉันจะต้องตอบแทนคุณอย่างงามแน่นอน” แม่บ้านเห็นเงาคนที่ประตูแวบ ๆ จึงรีบเดินไปที่ประตูทันที “คุ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 370
ที่เอสทีกรุ๊ป หลังจากที่เครือข่ายของบริษัทกลับมาเป็นปกติ โจวจื่ออี้ก็มาเคาะประตูห้องทำงานของฟู่สือถิง “เจ้านายครับ นี่คือสิ่งที่ฝ่ายรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์ ขอให้ผมนำมาให้คุณครับ” โจวจื่ออี้ยื่นเอกสารปึกหนึ่งให้กับฟู่สือถิงขณะที่พูดฟู่สือถิงเหลือบมองเอกสารแล้วถามว่า “เอกสารอะไร?” “...ดูเหมือนว่าจะเป็นโค้ดไวรัสที่ฉินจือหานเขียนครับ” โจวจื่ออี้ชำเลืองมองแค่แวบเดียวจากนั้นไม่กล้ามองอีก ฟู่สือถิงเปิดเอกสาร ทันใดนั้นก็เห็นบรรทัดที่เป็นตัวอักษรพิมพ์ใหญ่และตัวหนา ‘ฟู่สือถิงเป็นคนงี่เง่า’ฟู่สือถิงโกรธจนหน้าเขียวทันที นิ้วของเขาสั่นเล็กน้อยขณะที่เปิดหน้าที่สอง ‘ฟู่สือถิงขับรถตกลงไปในแม่น้ำ!’ หน้าที่สาม ‘ฟู่สือถิงเข้าห้องน้ำแล้วกระดาษหมด!’ หน้าที่สี่ ‘ฟู่สือถิงขนมปังติดคอตาย!’ ……ฟู่สือถิงหยิบชุดเอกสารขึ้นมาแล้วโยนเข้าไปในเครื่องทำลายเอกสาร! สีหน้าของเขาดูไม่ดีนัก แต่ไม่ได้แสดงปฏิกิริยามากมาย ท้ายที่สุดแล้วฉินจือหานคือเด็กสี่ขวบ เขาไม่อยากจะเอาจริงเอาจังด้วยขนาดนั้น ทันใดนั้นเอง ประตูห้องมีเสียงเคาะดังขึ้น จากนั้นก็ถูกผลักออก เซิ่งเป่ยยืนอยู่ที่ปากประตู “สือถิง ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 371
เขาเกือบจะพูดออกมาตรง ๆ ‘ฉันต้องการลูกที่เกิดจากฉินอันอันเท่านั้น ลูกที่เกิดจากผู้หญิงคนอื่น ตายก็ตายไป ไม่มีอะไรให้เสียดาย เพราะฉันไม่ต้องการ!’ “งั้นนายจะให้ฉินอันอันคลอดลูกให้นายหรือไง?” เซิ่งเป่ยพูดล้อ “อืม” เซิ่งเป่ยตกตะลึงจนปากค้าง เกือบจะถือแก้วในมือไม่อยู่ “นายจะให้ฉินอันอันคลอดลูกให้นายจริง ๆ เหรอ?!” “เสิ่นอวี๋ขอให้ฉันแก้แค้นแทนลูกที่ตายไปของพวกเรา” “ดังนั้นนายเลยแก้แค้นด้วยการให้ฉินอันอันคลอดลูกให้นายงั้นเหรอ?” เซิ่งเป่ยไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “ถ้าหากเสิ่นอวี๋รู้วิธีแก้แค้นของนาย น่ากลัวว่าเธอจะร้องไห้จนเป็นลม” ฟู่สือถิง “ฉันจะแก้แค้นยังไงก็เรื่องของฉัน” “ฉินอันอันเต็มใจเหรอ?” เซิ่งเป่ยรู้สึกว่าเรื่องไม่ง่ายขนาดนั้นแน่นอน ฉินอันอันมีลูกอยู่แล้วสองคน ถึงแม้เสี่ยวหานจะถูกรับเลี้ยง แต่จากทัศนคติของเธอที่มีต่อเสี่ยวหานก็มองออกว่าเธอถือว่าเสี่ยวหานเป็นลูกที่เธอคลอดออกมาเอง เธอไม่อยากมีลูกอีกแน่นอน! “ไม่เต็มใจ” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตอนนี้เธอเกลียดฉันเข้ากระดูกดำแล้ว” “นายบังคับให้เธอมีลูกให้นาย เธอต้องเกลียดนายอยู่แล้ว!” เซิ่งเป่ยคิดไม่ถึงว่าเขาจะตัด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 372
มองภาพเธอยิ้มอย่างมีความสุขขนาดนี้แล้ว เขาก็รู้สึกเจ็บปวดใจ เมื่อพบว่าเธอไม่ได้ยิ้มให้เขามานานมากประมาณห้าปีมาแล้วที่ร้านชุดแต่งงาน ฉินอันอันถอดชุดแต่งงานออกแล้ว เธอเลือกชุดราตรีสีชมพูม่วงอ่อน สำหรับใส่ในวันแต่งงานของหลีเสี่ยวเถียน “อีกไม่กี่ปี ฉันจะอายุสามสิบ ฉันไม่กล้าซื้อเสื้อผ้าสีนี้ใส่แล้ว” เธอพูดติดตลก “ฉวยโอกาสตอนที่ยังแสร้งทำเป็นเด็กได้อยู่ ซื้อแบบนี้ไว้สักสองสามชุดก็ดี” หลีเสี่ยวเถียน “อันอัน หน้าตาของเธอบอกคนอื่นว่าอายุยี่สิบเขาก็เชื่อ ถึงเธอจะอายุสามสิบแล้วก็เถอะ ไม่มีทางแก่ลงภายในชั่วข้ามคืนหรอก เธอทำตัวเป็นเด็กสาวได้อย่างสบายใจเลย!”“ปากจิ้มลิ้มของเธอนี่หวานจังเลยนะ มิน่าล่ะเฮ่อจุ่นจือถึงถูกเธอคุมเสียอยู่หมัดเลย” ฉินอันอันพูดพร้อมรอยยิ้ม“เขาคบกับฉัน เขาก็ต้องหาเงินใช่ไหมล่ะ?” หลังจากหลีเสี่ยวเถียนลองชุดแต่งงานสั่งตัดทีละชุด แล้วพูดอย่างพึงพอใจว่า “ตอนนี้ก็แค่รองานแต่งงาน! จริงสิ ใกล้จะถึงวันเกิดลูกน้อยสุดที่รักทั้งสองของเธอแล้วใช่ไหม? วางแผนว่ายังไงเหรอ?” ฉินอันอัน “อยู่บ้าน” “หา?! ไม่คิดจะจัดงานปาร์ตี้เลยเหรอ? ปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านน่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนเล
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 373
หลีเสี่ยวเถียนและฉินอันอันเลือกนั่งที่นั่งริมหน้าต่างในห้องโถง ตรงนี้วิวสวยที่สุด “คุณแม่!” รุ่ยลาจับมือพี่ชาย วิ่งไปหาฉินอันอัน ฉินอันอันอุ้มพวกเขาทั้งคู่มานั่งที่โซฟา “วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหม?” รุ่ยลาส่ายหน้า “แม่คะ คุณครูบอกว่าอาทิตย์หน้าต้องแทงนิ้ว… หนูกลัวเจ็บ...” เสี่ยวหานอธิบาย “ทดสอบน้ำตาลในเลือดครับ” ฉินอันอันเข้าใจได้ทันที เธอรีบพูดปลอบ “ไม่ต้องกลัวนะลูกรัก เจ็บนิดเดียวเท่านั้น” รุ่ยลาถูกเค้กบนโต๊ะดึงดูดสายตาแล้ว “แม่ วันนี้วันเกิดใครเหรอคะ? วันเกิดป้าเสี่ยวเถียนเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนยิ้มพร้อมกับส่ายหน้า “วันนี้พวกเราจัดวันเกิดล่วงหน้าให้หนูกับพี่ชายของหนูไงล่ะ! ดีใจหรือเปล่า?” พูดแล้วเธอก็หยิบของขวัญที่ห่อมาอย่างสวยงามยื่นให้หนูน้อยทั้งสอง “ดีใจค่ะ!” รุ่ยลารับของขวัญมาด้วยความตื่นเต้น ปากน้อย ๆ หวานปานน้ำผึ้ง “ขอบคุณป้าเถียนนะคะ หนูชอบป้ามากเลย!” “ป้าก็ชอบหนูเช่นกัน!” หลีเสี่ยวเถียนยกมือขึ้นลูบศีรษะรุ่ยลา ฉินอันอันทำท่าให้เสี่ยวหานรับของขวัญ เสี่ยวหานรับของขวัญมาแล้ว ใบหน้าเล็ก ๆ ที่หล่อเหลานั้นแดงระเรื่อ “ขอบคุณครับ” “ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้หรอก! พว
Latest chapter
