Share
บทที่ 213
Related chapters
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 214
เสี่ยวหานฟังชนิดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่สนใจเขา คุณครูเห็นท่าทีของเสี่ยวหานแล้ว หัวใจก็รัดแน่นด้วยความกลัว เดินเข้ามาทันที “คุณฟู่ คุณต้องการอะไรจากกระเป๋าของเสี่ยวหานเหรอคะ?” เขาไม่สามารถล่วงเกินสองคนนี้ได้ หลังจากคิดคำนวนอย่างรอบคอบแล้ว เธอยิ่งรู้สึกว่าไม่สามารถทำให้ฟู่สือถิงขุ่นเคืองได้ ดังนั้นเธอจึงหยิบกระเป่านักเรียนของเสี่ยวหานออกมาจากโต๊ะ “เสี่ยวหาน หนูไม่ต้องกลัวนะ คุณฟู่ไม่ใช่คนไม่ดี ที่เขาทำแบบนี้เพราะเป็นห่วงหนู” คุณครูเกลี้ยกล่อมเสี่ยวหานแล้วยื่นกระเป๋านักเรียนของเขาให้ฟู่สือถิง “เขาผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยตอนเขามาในโรงเรียนแล้ว ในกระเป๋าไม่มีวัตถุอันตรายอะไรหรอกครับ” “ผมจำได้ว่าเขามีแล็ปท็อปอยู่เครื่องหนึ่ง” ฟู่สือถิงรับกระเป๋านักเรียนของเขามา กระเป๋ามีน้ำหนักเบามาก คิ้วสวยของเขาขมวดมุ่นเมื่อเปิดกระเป๋าออก ก้พบว่าข้างในมีเพียงเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยน ไม่มีแล็ปท็อปสักเครื่อง “โอ้…ที่จริงเสี่ยวหานมีแล็ปท็อปเครื่องเล็ก ๆ ปกติแล้วเขาชอบชอบดูการ์ตูนคนเดียวค่ะ…” คุณครูกล่าว ฟู่สือถิงวางกระเป๋านักเรียนเสี่ยวหานลงบนโต๊ะ แล้วมองเขาจากมุมสูงลงไปด้านล่าง “ทำไมวันนี
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 215
อิ๋นอิ๋นพยักหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องคิด ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยไปบ้านเขาเสียหน่อยเธอค่อนข้างชอบบ้านของเขา เธอยังอยากไปอีก ฟู่สือถิงมองดูท่าทางดื้อดึงของน้องสาว ในใจก็รู้สึกสับสน วันนี้ฉินจือหานไม่ได้เอาแล็ปท็อปมาที่โรงเรียน ฉินอันอันจะต้องเอาเก็บไปแล้วอย่างแน่นอน โดยพื้นฐานสามารถตัดสินได้ว่าแฮกเกอร์นอกกฎหมายคนนั้นคือเด็กผู้ชายมาดเท่ที่สวมหมวกบอนเน็ตตรงหน้าเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกบุญธรรมของฉินอันอัน แต่ฟู่สือถิงก็ยังวางแผนว่าจะสอนบทเรียนให้เขาสักหน่อย ทว่าทัศนคติที่อิ๋นอิ๋นมีต่อเขาในขณะนี้ ทำให้ฟู่สือถิงอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ทันใดนั้น ก็เกิดเสียง ‘ปึง’ แล้วเสียงดังสนั่นก็มาจากด้านข้าง ตามมาด้วยเสียงก่นด่าสาปแช่งอย่างรุนแรง! พวกเขาหันไปมองตามแหล่งที่มาของเสียง คนสองคนทางด้านนั้นได้ตบตีตลุมบอนกันอยู่ ฟู่สืออิ๋นมองดูภาพความรุนแรงตรงหน้า ใบหน้าก็ซีดเผือดไร้สีเลือดในพริบตา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!“อ๊า! อ๊า อ๊า!” เธอใช้สองมือปิดหูและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งออกมา ฟู่สือถิงใจเต้นแรงเมื่อเห็นเธอเริ่มเสียสติเธอจะต้องจำประสบการณ์การถูกทุบตีอันมืดมนในวัยเด็กได
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 216
ฉินอันอัน “เธอติดต่อพี่ทำไม?” เว่ยเจินพูดเหน็บแนม “เธอบอกว่าเธอต้องการผู้ช่วย ให้ฉันแนะนำให้เธอหน่อย” พูดถึงตรงนี้ เว่ยเจินหัวเราะและพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าข้อกำหนดในการคัดเลือกผู้ช่วยของเธอคืออะไร? เธอหวังว่าผู้ช่วยคนนี้จะเป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์หูชิง ยิ่งไปกว่านั้นทักษะทางการแพทย์ต้องไม่แย่กว่าเธอ… ขาดก็แค่เธอไม่บอกว่าต้องการคนที่รักษาอิ๋นอิ๋นได้ด้วยตัวเองนั่นแหละ คนที่เก่งกว่าเธอจะมาเป็นผู้ช่วยเธอไหมล่ะ? ฉันไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเธอไร้ยางอายหรือควรจะเรียกว่าไร้สมองดี” ฉินอันอันเองก็รู้สึกได้ถึงการประชดเช่นกัน “ไม่มีความสามารถ แต่ก็ยังดันทุรังทำ ฟู่สือถิงไม่ใช่คนโง่ สักวันเขาก็จะรู้ความจริง” เว่ยเจินกล่าว “อันอัน เธอใจอ่อนเกินไป น้อยคนที่จะยอมให้คู่แข่งทางความรักของตัวเองทำการรักษา” ฉินอันอันยิ้มอย่างเฉยเมยและพูดว่า “ถ้าพี่เห็นอิ๋นอิ๋น พี่จะไม่พูดแบบนี้” เว่ยเจิน “เธอไม่อึดอัดก็พอแล้ว” “ไม่จำเป็นต้องใช้เรื่องนี้มาลงโทษตัวเองหรอกค่ะ ชีวิตต้องมองไปข้างหน้า” ฉินอันอันเปลี่ยนเรื่อง “มีข่าวดีจะบอกพี่ด้วยค่ะ บริษัทของฉัน ใกล้จะสร้างใหม่เสร็จแล้ว ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่นเสียด้วย”
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 217
ตอนนี้เธออาศัยฟู่สือถิงเพื่อยกระดับทางชนชั้นการเป็นหมอเก่ง ๆ สู้เป็นเศรษฐีอันดับต้น ๆ ในวงสังคมไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอเข้าใจทักษะทางการแพทย์ของตัวเองดี เธอไม่มีทางเก่งได้เท่ากับศาสตราจารย์หูชิง หากยังทำงานด้านการแพทย์ต่อไป พื้นที่สำหรับความก้าวหน้าของเธอก็มีเจอทางตันแต่การแต่งงานกับฟู่สือถิงนั้นต่างออกไปถึงตอนนั้นทุกคนจะต้องอิจฉาเธอห้องหนังสือ ฟู่สือถิงนั่งลงได้ไม่นาน เซิ่งเป่ยก็โทรเข้ามา “สือถิง วันนี้การสอบสวนที่โรงเรียนของนายเป็นยังไงบ้าง?” “ในกระเป๋านักเรียนของเขาไม่มีแล็ปท็อปมาด้วย ฉินอันอันน่าจะเก็บมันไว้ให้เขา” เซิ่งเป่ยตะโกนอย่างตื่นเต้น “ดูเหมือนลูกชายของฉินอันอันจะเป็นคนทำสินะ! เขาไม่ได้อายุสี่ขวบกว่า ๆ เหรอ? หรือว่านี่คือเด็กที่เรียกว่าอัจริยะใช่ไหม?” ฟู่สือถิงไม่ตอบ “สือถิง นายวางแผนจะจัดการเด็กคนนี้ยังไง?” เซิ่งเป่ยรู้สึกว่าละครเรื่องนี้น่าสนุกเป็นพิเศษ มันคงน่าเบื่อ ถ้าหากแฮกเกอร์คนนั้นเป็นตาลุงนั่งเกาเท้าอยู่หน้าคอม ใครจะคิดล่ะว่าคนที่ทำให้เครือข่ายของเอสทีกรุ๊ปเป็นอัมพาตจะเป็นหนูน้อยน่ารักคนหนึ่ง? “ทำไมเขาถึงท้าให้นายไปบีบคอเขาด้วยล่ะ?” เซิ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 218
วิลล่าสตาร์ริเวอร์ มื้อเย็น “อันอัน เว่ยเจินมาหาแม่เมื่อตอนบ่าย” จางหยุนยิ้มแย้ม “เขาบอกว่าจากนี้จะลงหลักปักฐานที่นี่…” ฉินอันอันมองรอยยิ้มบนหน้าของแม่ และเดาได้ว่าเธออยากจะพูดอะไร “แม่ หนูรู้ว่าแม่อยากให้หนูรีบหาผู้ชายแต่งงานด้วยไว ๆ แต่หนูขอร้องนะคะ อย่าทำท่าทางแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น ไม่อย่างนั้นคนจะนึกว่าหนูอยากแต่งงานจนตัวสั่น!” ฉินอันอันพูดแกมขอร้อง “หนูเพิ่งจะอายุยี่สิบกว่า ๆ เอง อายุยังไม่มาก! ตอนนี้เป็นเวลาที่ต้องมุมานะบากบั่นเพื่ออาชีพการงาน ไว้หนูประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง แม่อยากจะได้หนุ่มหล่อแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น” รอยยิ้มบนใบหน้าจางหยุนหายไป “แม่ไม่ได้เร่งรัดลูก…แม่แค่คิดว่าเว่ยเจินเป็นคนดีจริง ๆ ตอนลูกไปเมืองนอกก่อนหน้านี้ เว่ยเจินดูแลลูกเป็นอย่างดี! ทำไมลูกไม่คิดถึงความดีของเขาบ้างล่ะ?” ฉินอันอัน “ใครดีกับหนู หนูก็ต้องอุทิศชีวิตให้งั้นเหรอคะ? ศาสตราจารย์หูชิงดีกับหนูยิ่งกว่านี้อีก!” จางหยุน “…ได้! ลูกก็แกล้งตาบอดไปเถอะ! เว่ยเจินนั้นดีจริง ๆ ถ้าลูกพลาดโอกาสไปแล้ว ลูกอาจจะหาผู้ชายที่ดีขนาดนี้ไม่ได้อีกแล้วในอนาคต” “แม่มั่นใจในตัวหนูหน่อยได้ไหมคะ? จากนี้จะต้องมีผู้
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 219
ตอนกลางวัน เซิ่งเป่ยเอารูปถ่ายของเว่ยเจินกับฉินอันอันให้ฟู่สือถิงดู “แฟนใหม่ของฉินอันอัน” ฟู่สือถิงเหลือบมองรูปถ่าย ทันใดนั้นสายตาของเขาก็ลึกลงกว่าเดิม “นี่คือผู้ช่วยของศาสตราจารย์หูใช่ไหม?”เขาหยิบโทรศัพท์ของเซิ่งเป่ยขึ้นมาแล้วขยายภาพให้ใหญ่ขึ้น “นายรู้จักผู้ชายคนนี้งั้นเหรอ?” เซิ่งเป่ยพูดอย่างตื่นเต้น “ว่ากันว่าฉินอันอันมากับผู้ชายคนนี้ เดินเที่ยวชมฉินกรุ๊ปตลอดช่วงเช้า ทั้งสองเดินใกล้กันมาก แถมยังพูดคุยหัวเราะกันตลอดเวลา ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดูสนิทสนมกันเป็นพิเศษ” ฟู่สือถิงคืนโทรศัพท์ให้เซิ่งเป่ย “ฉันรู้จักผู้ชายคนนี้” “อ้อ ฉันคิดว่าพอมองดูแล้วพวกเขาเหมาะสมกันดี” เซิ่งเป่ยเห็นเขาไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ จึงจงใจพูด “บุคลิกพวกเขาสองคน คนหนึ่งสงบนิ่ง คนหนึ่งก็สง่า…” ฟู่สือถิงเงยหน้าขึ้นเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา “ถ้าไม่ใช้คำพูดทิ่มแทงกัน นี่จะพูดไม่ได้เลยใช่ไหม?” “กล่าวหากันนี่! ฉันก็แค่เห็นนายเลือกเครื่องประดับให้ฉินอันอันแล้วรู้สึกว่านายยังรักเธออยู่” เซิ่งเป่ยพูดติดตลก “นายรู้สึกว่าสร้อยคอ ต่างหู กำไล แหวน เป็นของที่มีไว้มอบให้คู่รัก ดังนั้นนายก็เลยให้ไม่ได้ พอนายคิดว่าง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 220
คำพูดของเสิ่นอวี๋ทำให้ฉินอันอันตกตะลึง“ถ้าฉันเดาไม่ผิด เด็กสองคนนี้น่าจะเป็นลูกของคุณกับฟู่สือถิง” เสียงหัวเราะของเสิ่นอวี๋ดังผ่านคลื่นไฟฟ้าลอดออกมา ฉินอันอันรู้สึกหนาวถึงกระดูก “ข้อมูลการอุปการะบุตรบุญธรรมไม่มีทางรั่วไหลออกมาข้างนอกได้!” เธอกำนิ้วแน่นและตอบโต้เสิ่นอวี๋ “ใช่! โดยทั่วไปแล้ว ข้อมูลการอุปการะบุตรบุญธรรมจะไม่รั่วไหลออกมาข้างนอก แต่ว่าพ่อของฉันไม่ใช่คนธรรมดา” เสิ่นอวี๋ยิ้มอย่างภาคภูมิใจและเย่อหยิ่ง “เส้นสายของพ่อฉันที่ประเทศบี พิสูจน์ได้ว่าเธอโกหก! ฉินอันอัน ฉันได้ยินว่าสือถิงเกลียดเด็กและยังตั้งใจจะไม่มีลูกอย่างเด็ดขาดด้วย ถ้าเขารู้ว่าลูกทั้งสองคนของคุณเป็นลูกของเขา ไม่รู้ว่าเขาจะทำยังไง!” “เสิ่นอวี๋! อย่าให้มันมากเกินไปนัก!” ฉินอันอันพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันมากเกินไปหรือว่าคุณมากเกินไปกันแน่?! ตอนนี้ฟู่สือถิงเป็นแฟนของฉัน! คุณเป็นเมียเก่าของเขา! พวกคุณสองคนหย่ากันแล้ว! ทำไมคุณถึงยังคอยป้วนเปี้ยนอยุ่ในชีวิตของเราสองคนไม่จากไปไหนสักที?” เสียงของเสิ่นอวี๋แหลมชัดกว่าเธอ “ฉันจะช่วยคุณเก็บเป็นความลับ โดยมีเงื่อนไขว่าจากนี้คุณกับฟู่สือถิงจะต้องไม่พบกันอีก!” เสิ่นอวี๋
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 221
ตัวเธอสั่นราวกับแผ้นดินไหว“คุณ! คุณ…” ในสมองของเสิ่นอวี๋ส่งเสียงดังหึ่ง ใบหน้าเดี๋ยวแดง เดี๋ยวม่วง “วันนั้นฉันเองก็อยู่ที่โรงพยาบาลตี้ซานด้วยและได้เห็นคนที่ผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋นโดยบังเอิญ” ฉินอันอันมองดูความหวาดกลัวและวิตกกังวลบนหน้าเธอ น้ำเสียงของเธอเข้มขึ้น “คุณคิดจะข่มขู่ฉัน คุณควรไตร่ตรองดูให้ดี ว่าคุณสามารถยอมรับผลที่ตามของการถูกทิ้งได้หรือเปล่า?” เวลานี้ น้ำผลไม้และของว่างถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะ ฉินอันอันกินน้ำชายามบ่ายอย่างสบาย ๆ “ฉินอันอัน ฉันประเมินคุณต่ำไป!” เสิ่นอวี๋เปลี่ยนจากความเชื่อมั่นในชัยชนะกลายเป็นทำอะไรไม่ได้เลย ทว่าก็เป็นเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น “พวกเราเสมอกันแล้ว! อย่างนั้นก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน! ฉันไม่บอกความลับของคุณกับสือถิง หวังว่าคุณจะเก็บเป็นความลับเช่นกัน!” “เมื่อกี้ไม่ได้เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” ฉินอันอันล้อเลียนเธอ “มีเบี้ยต่อรองนิดหน่อยก็เปิดเผยโฉมหน้าผู้ร้ายออกมาได้แล้ว จิตใจคุณเป็นแบบนี้แล้วจะค้นคว้าวิจัยอะไรได้ยังไง? ต่อให้ผ่านไปอีกสิบปี คุณก็ไม่มีทางรักษาอาการป่วยของอิ๋นอิ๋นได้หรอก” “คุณไม่มีสิทธิ์มาโจมตีฉัน! เว้นแต่ทักษะทางการแพทย์ของคุณจะสู
Latest chapter
