บทที่ 212

เสิ่นอวี๋ที่สวมชุดกระโปรงสายเดี่ยวสีแดง ผลักประตูห้องวีแปดศูนย์เก้าให้เปิดออก

แสงสลัวภายในห้องทำให้เธอสับสนอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่นานนัก เธอก็มองเห็นแสงเทียนสลัวอยู่ในด้านใน

เทียนสีแดง!

ข้างเชิงเทียนมีไวน์แดงและของว่างตั้งเอาไว้

และที่เก้าอี้ข้าง ๆ ก็มีช่อดอกกุหลาบสีแดงวางไว้อยู่

เสิ่นอวี๋กำลังจะละลายไปกับบรรยากาศที่โรแมนติก!

คิดไม่ถึงเลยว่าฟู่สือถิงจะโรแมนติกแบบนี้ด้วย!

เธอตั้งตาคอยสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นคืนนี้!

เธอหยิบดอกกุหลาบขึ้นมา กลิ่นหอมฉุนทำให้เธอรู้สึกมึนเล็กน้อย

เธอถือช่อดอกกุหลาบเอาไว้แล้วนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา

‘สี่ทุ่มแล้ว ทำไมฟู่สือถิงถึงยังมาไม่ถึงอีกนะ?’

‘หรือเป็นเพราะว่ารถติด?’

ผ่านไปสิบห้านาที ฟู่สือถิงก็ยังไม่ปรากฏตัว

เธอเริ่มวิตกกังวลขึ้นมาแล้ว

‘หรือเขาจะไม่มาแล้ว?’

‘แต่ว่าห้องที่ตกแต่งอย่างประณีตแบบนี้ จู่ ๆ จะลุกขึ้นมาทำมันก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?’

‘หรือว่าเขาจะส่งข้อความผิด?’

เธอรินไวน์ให้ตัวเองหนึ่งแก้ว

ขณะที่ใช้นิ้วมือจับแก้วไวน์ทรงสูง ก็เขย่าของเหลวสีแดงด้านในเบา ๆ แล้วจิบด้วยริมฝีปากสีแดง

ไม่เลวเลย!

ไวน์มีกลิ่นหอม