Share
บทที่ 181
Related chapter
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 182
เสียงดังสนั่นทำให้ทั้งสองคนในห้องทำงานหันไปมองที่ประตูทันที ครั้นเห็นฟู่สือถิงสีหน้าทั้งมืดมนทั้งบูดบึ้ง ราวกับมีใครไปหาเรื่องเขา “ไฮ! อดีตสามี!” ไมค์กระโดดลงจากโต๊ะ ก้าวเท้าไปอยู่ตรงหน้าฟู่สือถิง ทักทายเขาอย่างมีความสุข ขมับของฉินอันอันกระตุกทันที เขาไม่รู้ว่าฟู่สือถิงเป็นคนที่น่ากลัวขนาดไหน! เธอต้องหยุดไม่ให้เขารนหาที่ตาย เธอรีบเดินไปอยู่ข้าง ๆ ไมค์ แล้วดึงด้านหลังเขากลับมา การกระทำนี้ทำให้ฟู่สือถิงหึงหวงจนหน้ามืด !‘พวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์ต่อกันยังไง? ‘‘ไม่คิดเลยว่าเธอจะปกป้องผู้ชายป่าเถื่อนที่เป็นอันธพาลขนาดนี้! ‘“คุณมาทำอะไรที่นี่?” ฉินอันอันยืนอยู่ตรงหน้าฟู่สือถิง เงยหน้ามองเขา “ระหว่างพวกเรายังมีความจำเป็นต้องเจอกันอีกเหรอ?” ฟู่สือถิงกำนิ้วของเขาไว้แน่น จนกระดาษในมือแทบแหลก เขาเดินเข้าไปใกล้ฉินอันอันอีกก้าว ตัวของคนทั้งคู่เกือบจะแนบชิดกัน! ฉินอันอันถูกพลังงานความโกรธที่รุนแรงของเขาโถมส่ สถานการณ์อันตรายชนิดที่พร้อมระเบิดออกได้ทุกเมื่อ เธอรีบดึงตัวไมค์แล้วส่งเขาออกไปนอกประตูทันที “นายไปรอฉันข้างนอกก่อนนะ!” หลังจากผลักไมค์ออกไปแล้ว เธอก็ปิดประตูห้องท
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 183
หลังจากที่เขาไปแล้ว ไมค์กลับมาที่ห้องทำงานทันที “สามีเก่าของเธอมาหาเธอทำไม? เขาดูโหดร้ายดุดันมากเลย ไม่ได้รังแกเธอใช่ไหม?” ไมค์เดินมาหาฉินอันอัน ประคองเธอนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นก็ยื่นแก้วน้ำให้เธอ ตอนแรกเธอค่อนข้างโมโห แต่เมื่อเห็นท่าทางที่เอาใจใส่ของไมค์ ฉินอันอันก็พูดอย่างประหม่าว่า “เขาเข้าใจผิดคิดว่านายเป็นแฟนใหม่ของฉัน ฉันไม่ได้ปฏิเสธไป จะมีผลกระทบต่อนายหรือเปล่า?” ดวงตาสีเขียวอมฟ้าอ่อน ๆ ของไมค์กระพริบปริบ “แฟนอะไรกันล่ะ? ถ้าเธอยอมให้ฉันเป็นสามีของเธอ พวกเราแต่งงานกันตอนนี้เลยก็ยังได้” ฉินอันอัน “ฉันไม่คิดจะแต่งงานอีกแล้ว ฝากสถานะคู่สมรสไว้กับรักแท้ในอนาคตของนายเถอะ” ใบหน้าไมค์เศร้าโศก “ฉันเองก็ไม่คิดที่จะแต่งงานแล้ว แฟนเก่าของฉันทำให้เจ็บลึกเกินไป ไม่มีรักแท้บนโลกใบนี้หรอก” ไม่กี่ปีก่อนมีเนื้องอกที่อันตรายอย่างมากเติบโตขึ้นในสมองของไมค์ ท้ายที่สุดฉินอันอันทำการผ่าตัดออกให้เขา การผ่าตัดประสบความสำเร็จ ทว่าแฟนหนุ่มที่คบกันมาห้าปีก็ทิ้งเขาไป ในช่วงระยะเวลาก่อนเข้ารับการผ่าตัดหลังจากการผ่าตัดผ่านพ้นไป ไมค์และฉินอันอันได้เปิดบริษัทเทคโนโลยีเอเอ็นร่วมกัน“อย่าไปคิดเ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 184
“คุณลุง! อย่าขยับนะคะ!” รุ่ยลาส่งเสียงกรีดร้อง เดิมทีฟู่เย่เฉินคิดว่าจะกระโดดลุกขึ้นตะโกนถามว่าเธอทำบ้าอะไร! ผลคือเสียงกรีดร้องของรุ่ยลาทำให้เขาหวาดกลัว “คุณลุง! ผมขาวบนหัวคุณเยอะมากเลย! หนูช่วยเอาออกให้นะคะ! ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่าคุณเป็นคุณปู่นะคะ!” ขณะที่รุ่ยลาพูดก็รีบใส่เส้นผมที่ถอนออกมาลงในกระเป๋า จากนั้นก็ยัดลงไปในกระเป๋านักเรียนของเธอ หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้ว เธอก็ตบไหล่ของฟู่เย่เฉิน “คุณลุงหนูดึงออกให้แล้วนะคะ” ฟู่เย่เฉินอดกลั้นความแจ็บปวดแล้วลุกขึ้น “ให้ฉันดูหน่อยสิ! ฉันจำได้ว่าฉันไม่มีผมหงอก!” รุ่ยลาชี้ไปในอากาศด้วยใบหน้าไร้เดียงสา “หนูโยนทิ้งไปแล้วค่ะ! ผมขาวมีอะไรน่าดูล่ะคะ มันก็แค่เส้นผมสีขาวเท่านั้นเองนี่นา!” ฟู่เย่เฉิน “…” รุ่ยลา “คุณลุงคะ ผมของคุณมันแผล็บเลย! หนูต้องกลับไปล้างมือแล้ว ไม่อย่างนั้นมือหนูจะเหม็น” เด็กน้อยพูดด้วยสีหน้ารังเกียจ สะพายกระเป่านักเรียนแล้วเดินจากไปเลย! ฟู่เย่เฉินมองดูด้านหลังที่เดินจากไปของเธอ ภายในใจ “???” เขายกมือขึ้นลูบผม มันแห้งและนุ่มมาก! ทำไมถึงพูดว่าผมของเขามัน? นอกจากนี้เขาจำได้ว่าตัวเองไม่มีผมหงอก! ‘ทำไมเด็
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 185
ป้าจางรู้สึกลำบากใจมาก “อิ๋นอิ๋น หมอบอกว่าคุณควรนอนบนเตียงอย่างน้อยครึ่งเดือน แต่ตอนนี้คุณยังอยู่ได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์เลยนะคะ ถ้าดิฉันพาคุณออกไป คุณผู้ชายจะว่าเอาได้” ฟู่สืออิ๋นเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณผู้ชายคือใครเหรอคะ?” ป้าจางตอบ “ฟู่สือถิง” แล้วชะงักไปชั่วขณะ ก่อนถามว่า “คุณเรียกเขาว่าอะไร?” ฟู่สืออิ๋นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ชี้ไปทางนอกหน้าต่าง “ออกไปเดินเล่นกันค่ะ” ป้าจาง “…” ป้าจางไม่กล้าทำอะไรโดยไม่ขออนุญาต ดังนั้นจึงโทรหาเสิ่นอวี๋ จากนั้นไม่นาน เสิ่นอวี๋รีบมาทันที “อิ๋นอิ๋น หนูอยากออกไปเที่ยวข้างนอกงั้นเหรอ?” เสิ่นอวี๋ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน “ฉันพาหนูออกไปได้ แต่ว่าหนูต้องนั่งรถเข็นนะ ไม่อย่างนั้นฉันกลัวว่าตอนที่เดินหนูจะเวียนหัว” ฟู่สืออิ๋นเพียงแค่อยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์เท่านั้น การนั่งรถเข็นจึงไม่ใช่ปัญหา หลังจากที่เธอพยักหน้า ป้าจางก็เข็นรถเข็นที่ฟู่สือถิงเคยใช้มาก่อนออกมา “ป้าจาง ฉันเข็นเธอออกไปเองค่ะ!” หลังจากที่เสิ่นอวี๋พูดกับป้าจาง เธอก็เข็นอิ๋นอิ๋นออกไปที่ลานหน้าบ้าน หากเสิ่นอวี๋ต้องการอยู่ในตำแหน่งคนข้างกายของฟู่สือถิงอย่างมั่นคง ก่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 186
แปรงสีฟันในมือฉินอันอันร่วงลงพื้นดัง ‘ปึก’นอกประตู อาหารเช้าในมือหลีเสี่ยวเถียนก็เกือบร่วงเช่นกัน ไมค์ที่สายตาไวและคล่องแคล่ว หยิบกระเป๋าในมือของเธอขึ้นมา “อันอัน นี่คือเพื่อนซี้ของเธอใช่ไหม?” ไมค์เปิดถุงที่มีรูปเล้าไก่สีทองด้นบนสุด แล้วหยิบเสี่ยวหลงเปายัดเข้าปากหนึ่งลูก แล้วหยิบออกมาอีกลูก พยายามป้อนฉินอันอัน “รสชาติไม่เลว เธออยากกินไหม?” ฉินอันอันมองเห็นใบหน้าหลีเสี่ยวเถียนที่ตกใจจนแข็งเป็นหิน ก็ผลักไมค์เข้าไปในห้องทันที “เสี่ยวเถียน! เธอรอฉันแป๊ปนะ! ไปนั่งที่โซฟาก่อนเลย!” ฉินอันอันพูดกับหลีเสี่ยวเถียน หลีเสี่ยวเถียนกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง เธอสูดหายใจเข้าลึก ควักโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาเฮ่อจุ่นจือ : โอ้แม่เจ้า! ฉินอันอันเพลิดเพลินกับชีวิตจริง ๆ! เธออาศัยอยู่กับหนุ่มต่างชาติสุดหล่อ!เฮ่นจุ่นจือ : คุณพูดถึงฉินอันอันเหรอ?! หลีเสี่ยวเถียน : ถ้าฉันไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ฉันไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เปิดกว้างขนาดนี้! จู่ ๆ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกปวดใจแทนฟู่สือถิงเลยแม้แต่น้อย! ฟู่สือถิงเล่นสนุกได้ อันอันของพวกเราก็ไม่น้อยหน้า! หนุ่มต่างชาติคนนั้นหล่อมากจริง ๆ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 187
เพราะการทรมานฟู่เย่เฉิน เขาไม่จำเป็นต้องเปลืองสมองเลย แต่การจัดการฟู่สือถิง ไม่ใช่เรื่องง่ายขนาดนั้น ตั้งแต่ครั้งก่อนหลังจากที่เขาประสบความสำเร็จในการบุกรุกระบบความปลอดภัยของเครือข่ายบริษัทฟู่สือถิงแล้วนั้น ฟู่สือถิงได้ใช้เงินจำนวนมากติดตั้งไฟร์วอล์ที่แข็งแกร่ง ตอนนี้เขาไม่สามารถเจาะผ่านไฟร์วอลล์นั้นได้ ช่วงนี้ลุงไมค์ก็ยุ่งกับงานที่ฉินกรุ๊ป ไม่มีเวลาช่วยเขาเลย ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ดูรูปถ่ายฟู่สือถิง ย่อยสลายความทุกข์ในใจเงียบ ๆ เขาเป็นนักเรียนเพียงคนเดียวภายในห้อง มีคุณครูสองคนดูแลเขา ครูคนหนึ่งสอนชีวิต คนหนึ่งสอนหนังสือครูผู้สอนกำลังบรรยายอยู่บนเวที เสี่ยวหานที่อยู่ด้านล่างสวมหูฟัง เล่นคอมพิวเตอร์ตัวเอง ดูกลมกลืนเป็นพิเศษ นอกประตูห้องเรียน ไม่รู้ว่าร่างสาวสวยมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ เสี่ยวหานเหลือบมองร่างที่ปรากฏตัวขึ้นปากประตู แล้วถอนสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว ‘ก๊อก ๆ!’เสียงเคาะประตูดังขึ้น เมื่อคุณครูเห็นอิ๋นอิ๋นยืนอยู่ตรงนั้น ก็รีบไปที่ประตูทันที “อิ๋นอิ๋น หนูมาได้ยังไง? มาคนเดียวเหรอจ๊ะ?” คุณครูมองเธออย่างกระตือรือร้น หลังจากที่อิ๋นอิ๋นไม่รู้สึกปวดหัวแล้ว ก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 188
ฟู่สือถิงรีบมาที่โรงเรียน เมื่อเห็นดวงตาที่แดงและบวมของฟู่สืออิ๋น ก็รีบโอบเธอไว้ในอ้อมแขนแล้วตบหลังเธอเบา ๆ ด้วยฝ่ามือใหญ่ของเขา “อิ๋นอิ๋น ไม่ต้องร้องนะ” ฟู่สืออิ๋นร้องไห้จนปวดหัวหนัก แต่หลังจากได้ยินเสียงอันคุ้นเคยของพี่ชายแล้ว ความรู้สึกปลอดภัยก็กลับมาเช่นกัน เธอเอนตัวไปในอ้อมกอดของพี่ชาย แล้วอารมณ์ก็ค่อย ๆ สงบลง ผ่านไปสักพักก็ผล็อยหลับไป ฟู่สือถิงวางเธอลงบนเตียง จากนั้นก็ออกมาจากห้อง เขากำลังจะไปหาฉินจือหาน ไปถามว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จากนั้นไม่นานเขาก็มาถึงห้องเรียนของฉินจือหาน เมื่อคุณครูเห็นเขามาก็รีบถอยหลังหลบไปอย่างรู้งานทันที ทันใดนั้นในห้องเรียนก็เหลือเพียงแค่คนตัวใหญ่และคนตัวเล็ก ฟู่สือถิงเดินตรงมาด้านหน้าฉินจือหาน เสี่ยวหานเห็นว่าเขามาก็ยัดหนังสือลงในกระเป๋า“ฉินจือหาน ฉันรู้ว่าแม่ของนายคือใคร” ฟู่สือถิงยกเก้าอี้มาแล้วนั่งตรงหน้าเขา ขวางทางเขาไว้ เสี่ยวหานเห็นท่าทางวางอำนาจของเขาแล้ว ก็รู้ว่าตัวเองออกไปไม่ได้ ดังนั้นจึงนั่งบนเก้าอี้อย่างสงบ แล้วคิดว่าจะเมินเฉยใส่เขาเหมือนธาตุอากาศ“นายกับอิ๋นอิ๋นรู้จักกันตอนไหน?” ฟู่สือถิงมองใบหน้าครึ่งหนึ่งของเสี่ย
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 189
จนกระทั่งได้กลิ่นคาวเลือด เขาถึงได้ปล่อย ......เวลาสี่โมงเย็น ฉินอันอันได้รับสายจากทางโรงเรียน บอกว่าเสี่ยวหานกัดใครบางคน ขอให้เธอไปที่โรงเรียน ฉินอันอันมึนงงอย่างมาก เพราะว่าเสี่ยวหานอยู่ในห้องเรียนเพียงคนเดียว เขาไม่มีเพื่อนร่วมชั้นเลยแล้วจะกัดใครได้? หรือว่ากัดคุณครู? เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ฉินอันอันก็ปิดคอมพิวเตอร์ทันที หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกไป ทำไมถึงกัดคุณครูล่ะ? ถึงแม้จะขัดแย้งกับคุณครู แต่จะใช้วิธีที่รุนแรงแบบนี้ไม่ได้! เธอจำได้ว่าเสี่ยวหานไม่ใช่เด็กแบบนั้น ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไป? ระยะนี้เธอยุ่งมากเกินไป จึงละเลยลูกทั้งสองคน เธอตัดสินใจที่จะพูดคุยกับเด็กทั้งสองคนคืนนี้ หลังจากขับรถมาถึงโรงเรียน คุณครูของเสี่ยวหานก็เอ่ยปากขอโทษ “คุณฉินคะ ลูกของคุณถูกพาตัวไปแล้วค่ะ” ฉินอันอันขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “แต่ว่าไม่ต้องกังวลนะคะ เสี่ยวหานถูกคุณฟู่สือถิงพาไปค่ะ คุณน่าจะเคยได้ยินชื่อของคุณฟู่ใช่ไหมคะ? ฉันให้ที่อยู่ของเขากับคุณได้ คุณไปรับเสี่ยวหานที่บ้านของเขาได้เลยค่ะ” คุณครูกล่าว ฉินอันอันโกรธจนหน้าแดงไปถึงหู “ทำไมถึงยอมให้เขาเอาตัวเสี่ยวหานไปล่ะ?
Latest chapter
