LOGINShare
บทที่ 5
Last Updated:
2025-04-10 11:11:25
Related chapters
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 6
“คนแปลกหน้าคงไม่รู้จักชื่อกัน แต่ผมรู้จักชื่อคุณแล้วนะไอซ์” เมื่อ นิโคไลพูดจบ เธอจึงเอี้ยวตัวหันกลับไปหาและไม่ทันได้ระวังว่าเขายืนประชิดด้านหลัง ทำให้เธอชนเข้ากับแผงอกกว้างๆ จนต้องเซถลาเล็กน้อย เป็นจังหวะให้นิโคไลสอดวงแขนขวา คว้าเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม ก่อนจะรั้งเข้ามากอดโดยอัตโนมัติ“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เธอรีบตั้งสติแล้วก็ดันตัวออกจากวงแขนของเขาทันที ในความยั่วและอ่อยของเธอ เขามองว่ามีความระมัดระวังตัวอยู่พอสมควร เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่ายซะทีเดียว เขาคิดและยิ้มกริ่มเจ้าชู้“นะครับเต้นรำกัน” นิโคไลเอ่ยปากขอร้องอีกครั้ง ดูซิว่าเธอจะยอมหรือเปล่า แน่นอนว่าเธอจะยั่วให้ถึงขีดสุด“แต่ในมือคุณยังถือแก้วเหล้าอยู่เลย เอาเป็นว่าเราไปนั่งดื่มต่อดีกว่านะคะ” ไอลดายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอ่ย ก่อนจะจับมือเขา แล้วพาเดินกลับออกไปนั่งที่เดิม จากนั้นเธอจึงปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ “ดูเหมือนคุณไม่อยากจะสนุกกับเพื่อนสักเท่าไหร่” นิไคไลถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้และหันหน้าออกไปฟลอ “ฉันมีเรื่องที่น่าสนใจต้องทำค่ะ” พูดจบปุ๊บไอลดาก็ปรายตามองเขาด้วยแววตาแพรวพราว“อย่างเช่น...” เขาถามเพื่อว่าคำตอบจะเป็นการเล่นสนุกกับเข
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 7
“อื้อ! พระเจ้า!” เขาอุทานด้วยความเจ็บและจุก ส่วนมือก็กุมส่วนนั้นเอาไว้ก่อนจะทรุดกายลงกับพื้น หากแสงสว่างมากกว่านี้คงได้เห็นเขาหน้าเขียวแล้วเพราะของรักโดนรังแก“ลาก่อนคุณแอนตัน” ไอลดากล่าวยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไปทว่าต้องชะงักแล้วหันมาเอ่ยกับเขาอีกครั้ง“อ๋อ ฝากอีกสักครั้งนะคะ” ทันทีที่พูดจบเธอก็มองไปที่เคาน์เตอร์ ขณะที่บาร์เทนเดอร์กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกอีกคนอยู่พอดี เธอจึงคว้าเอาแก้วเหล้าแล้วสาดใส่หน้าเขาอีกครั้ง หมดกันความหล่อ“ดื่มให้สนุกนะคะ” พอสาดเหล้าใส่หน้าเขาได้ยังไม่พอ เธอยังใช้มือแตะที่ใบหน้าของเขาเบาๆ เหมือนจะเยาะเย้ย จากนั้นจึงส่งแก้วกลับคืน แล้วเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มของความสะใจ“พระเจ้า! อ่า!” เจ็บและจุกยังไม่พอ ยังเสียหน้าเพราะถูกเหล้าสาดจนเปียก จังหวะเดียวกันนั่นเองเพื่อนของนิโคไลสองคนก็เข้ามาหาพอดี อันที่จริงก็สังเกตอยู่สักครู่แล้ว ว่ากำลังมีเรื่องกับสาวสวยคนนั้น“นิค! เฮ้! เป็นอะไรวะเพื่อนทำไมเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า” แจ็คสันเพื่อนคนหนึ่งถาม พร้อมกับพยุงเขาให้ลุกขึ้น“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ อืม พยุงทีสิ” นิโคไลลุกไม่ขึ้นเพราะยังจุกอยู่“ให้ตายสิ เพื่อนฉันโดนลบเหลี่ยมสิ้นล
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 8
“จูบอะไรช่างจืดชืด ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง” ไอลดาแสร้งว่าไปอย่างนั้นเอง “หึๆ นี่ถ้าอยากได้จูบหวานๆ โรแมนติกล่ะก็ ต้องแกล้งยอมเสียบ้าง ไม่ใช่ไม่ยอมคนแบบนี้” “ไม่ต้องสอนน่าเทรซีย์ ไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอก เฮ็งซวยที่สุด แบบนี้น่ะหล่อแค่ไหนก็ไม่มีทางเก็บไปฝันแน่นอน” “จริงเหรอ เขาก็น่าฝันถึงเหมือนกันนะ หล่อขนาดเนี่ยยอมให้จูบเลยเอ๊า” ให้ตายสิ เทรซีย์ไม่นึกเป็นห่วงเพื่อนเลย“เชิญเธอฝันไปคนเดียวเถอะ” ไอลดาว่าด้วยความไม่พอใจ ขณะเดียวกันกลุ่มเพื่อนๆ ทั้งชายและหญิงต่างพากันเดินมาสมทบที่โต๊ะ เมื่อเต็มแล้วก็นั่งโต๊ะข้างๆ ที่จองกันเอาไว้ เรียกได้ว่าไอลดารายล้อมไปด้วยเพื่อนนับสิบคน ตอนนี้คนที่กำลังหาโอกาสหรือจังหวะเวลาที่จะเข้ามาถึงตัวเธอนั้นยากยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้แผนการที่จะลากเธอไปนอนด้วยแล้วแบลคเมลนั้นเป็นไปได้ยากเสียแล้ว เช่นเดียวกัน เพราะไอลดาก็ดันเข้าใจว่านิโคไล คือเพื่อนของคาร่า แถมยังแก้เผ็ดและหักหน้านิโคไลเสียจนลงไปนั่งจุกอยู่กับพื้น เล่นกับผู้ชายผิดคนแบบนี้เธอมีโอกาสแย่โดยไม่รู้ตัว ส่วนนิโคไลก็รอแก้แค้นแม่ตัวดีที่ตบหน้า กระทุ้งเป้า และไหนจะเอาเหล้าสาด เรียกได้ว่าสาม กระทง โดยที่เขาไม่ได้มีคว
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 9
“เอางั้นเหรอ ให้ฉันไปส่งไหมเพื่อน” เทรซีย์ขันอาสา แต่ถ้าไอลดากลับเองได้ ไม่ได้น่าเป็นห่วงเพราะย่านนี้เป็นย่านที่คนพลุกพล่านตลอดทั้งคืน อพาร์ต์เมนท์ของไอลดาก็อยู่ไม่ห่างจากผับสักเท่าไหร่ ไม่เปลี่ยว ไม่น่ากลัว“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ฉันกลับเองเป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักก็อยู่ไม่ไกลด้วย อีกอย่างเธอยังไม่อยากกลับ ฉันรู้” ไอลดาบอกอย่างรู้ทัน ทำให้เทรซีย์ยิ้มหน้าเจื่อนๆ “ก็แหม หนุ่มๆ เยอะขอฉันอยู่ต่ออีกสักพักก่อน”“งั้นหนุ่มๆ ก็อยู่เป็นเพื่อนเทรซีย์ก็แล้วกันนะ เอาไว้เราเจอกันใหม่ บายนะเพื่อนๆ” “บาย!” เพื่อนๆ ของไอลดาต่างโบกมือลา จากนั้นไอลดาจึงคว้าเสื้อคลุมหนัง พร้อมกับกระเป๋าสะพายแล้วออกจากร้านไป แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของนิโคไลทั้งสิ้น รวมถึงครูสเพื่อนของคาร่าก็มองตามไปจนกระทั่งไอลดาเดินพ้นจากร้าน และเมื่อครูสเห็นดังนั้นจึงรีบตามไปทันที เพราะถึงอย่างไรมันก็คือโอกาส“ฉันไปละ” นิโคไลบอกอย่างรีบร้อน ก่อนจะใส่เสื้อสูทเอาไว้ตามเดิม แล้วเดินออกไปจากร้านเช่นกัน แต่กว่าจะออกมาได้ก็ต้องเบียดเสียด จนทำให้เสียเวลาเพราะกลัวว่าไอลดาจะคลาดสายตา ขณะเดียวกันคนที่ทำให้นิโคไลรีบร้อน กำลังเดินออกมาจนถึงหน้าร้าน เ
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 10
กระทั่งเธออ่อนระทวยเสียเองและพานให้หมดสติไปด้วยฤทธิ์เตกีลา ยังไม่ทันที่เขาจะได้อิ่มเอมทว่าเธอหลับไปเสียดื้อๆ ทำเอาอารมณ์ค้างไม่น้อย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ถอยห่างออกมาเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ “หึๆ แม่ตัวดี เดี๋ยวคุณรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร” นิโคไลบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปจับพวงมาลัย และปล่อยให้เธอหลับไป จากนั้นก็ออกรถทันที จุดหมายปลายทางไม่ใช่อพาร์ต์เม้นต์ของไอลดาอย่างแน่นอน เพราะเขามีอะไรจะเล่นสนุกกับเธอนิดหน่อย ฉะนั้นก็ต้องเป็นเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของเขาถึงจะถูก งานนี้ไม่รู้จะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ไอลดาดันมาเจอกับนิโคไล ผู้ชายเพลบอยในฝันของสาววอร์ชิงตัน เพนท์เฮ้าส์ของนิโคไลอยู่ไม่ไกลจากผับแห่งนี้เช่นกัน แถมยังอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจอร์จทาว ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ไอลดาเรียน อีกทั้งใกล้กับสถานที่ทำงานและหลายๆ สถานที่ซึ่งสะดวกสบายมาก เขาใช้เวลาขับรถอยู่เพียงสิบนาทีก็เดินทางถึง ตึกสูงตระหง่านกว่าสี่สิบเก้าชั้น หรูหราราคาแพงและมีแต่มหาเศรษฐีเป็นเจ้าของ หนึ่งในนั้นคือนิโคไล เมื่อลงจากรถได้ก็อ้อมมาเปิดประตูแล้วช้อนอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะล็อกรถให้เรียบร้อย แล้วพาขึ้นลิ
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 11
“อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก” สะใจเขาเหลือเกินที่ทำให้เธอมีสีหน้าเหมือนจะระเบิดอารมณ์ออกมาเนี่ย“ก็เรานอนด้วยกันทั้งคืน คุณก็เป็นที่รักของผมแล้วจริงไหม แต่เมื่อคืนคุณก็บอกให้ผมเรียกที่รักนี่นะ จำไม่ได้จริงๆ เหรอ” พูดจบเขาก็ยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ “ปล่อย ฉันจะกลับ” ยิ่งเธอพยายามที่จะดันตัวออกห่างมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดเอาไว้แน่นกว่าเดิม คราวนี้เธอเลยทุบและตีเขาอีกรอบกะเอาให้ช้ำกันไปข้างหนึ่งเพียะ! เพียะ! เพีย! ตุบ! ตุบ! ตุบ! “โอ้ยที่รัก! ไม่เอาอย่าดุสิ จะแปลงร่างเป็นแม่เสือตอนนี้ผมก็ไม่ไหวนะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งโมโห และฝ่ามือของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านหรืออย่างไร เธอคิด “ไอ้ฝรั่งบ้า ปล่อย” เธอตัดสินใจผลักเขาออกแรงๆ กระทั่งหลุดออกจากกัน เท่านั้นแหละเธอก็รีบกระโดดลงจากเตียง แต่จังหวะเดียวกันนั้นนิโคไลกำลังจะก้าวตามหมายจะไปขวางไม่ให้เธอไปไหน ทว่าเธอตะโกนขึ้นเสียก่อน“หยุด!” คำห้ามปรามของเธอทำให้เขาหยุดชะงักจริงๆ“อะไรอีก” นิโคไลถามด้วยความสงสัยหรือแกล้งโง่กันแน่เนี่ย เธอคิดพลางมองตาขวาง“ไม่ต้องลงมานั่งอยู่ตรงนั่นแหละ” ไอลดาชี้นิ้วสั่ง สีหน้าและแววตาบอกได้เลยว่าเตรียมที่จะขย้ำคอเขาได้ทุกเ
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 12
เพื่อความแน่ใจ และเอาให้สาแก่ใจในสิ่งที่เธอทำ นิโคไลจึงจับมือเธอเอาไว้ดังเดิมและค่อยๆ กดต่ำลงไปหมายจะให้เธอจับที่เอวของเขา “นี่คุณจะทำอะไร” เธอถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา แต่มือเรียวถูกบังคับให้เอื้อมต่ำลงทำให้เธอตกใจ“อยากรู้ก็ลืมตาสิ” เขาก้มหน้ากระซิบแผ่วเบา“มะ มะ ไม่ ปล่อยมือฉัน” เธอพยายามดึงมือกลับแต่ไม่เป็นผล และเขายิ่งจับมือเธอไว้แน่น“คุณแอนตัน ปล่อย” เธอกลัวเหลือเกินที่จะต้องสัมผัสกับส่วนนั้น ส่วนที่กำลังนึกถึงอยู่เนี่ย“ผมจะไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะลืมตา” พอพูดจบก็ได้โอกาส เพราะเขายื่นหน้าเข้าไปแนบชิดริมฝีปากกับใบหูของเธอเสียเลย และคิดว่าถ้าหากไม่อยากเสียเปรียบเขา เธอก็ต้องลืมตาขึ้น“ไม่นะ หยุด ฉันลืมตาแล้วก็ได้” เมื่อความกลัวทำให้เธอกล้า จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละนิดและทีละข้าง อันดับแรกเบื้องคือแผงอกกว้างเปลือยเปล่าอยู่ใกล้แค่คืบ จากนั้นเธอจึงไล่สายตาลงอย่างเชื่องช้าเพื่อมองที่มือของตนเอง แต่แล้วก็ต้องเบิกดวงตากว้างจะว่าหน้าแตกหรือโมโหก็ไม่รู้ที่ถูกเขาแกล้งแบบนี้“นี่! คุณไม่ได้แก้ผ้านี่” เธอต่อว่าด้วยความไม่พอใจ“แล้วใครบอกว่าผมแก้ผ้า คุณน่ะคิดลึกเองต่างหาก ในสมองคิดจะเห็นส่วนนั้นของผมล
Last Updated : 2025-04-10รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 13
“คุณฉลาดมาก ใช่มันอยู่กับผม ผมถึงบอกไงทำให้ผมหายโกรธแล้วจะปล่อยกลับ” “แค่นี้เองเหรอ แล้วทำไมต้องลากฉันมานอนด้วย” “ผมจะทำมากกว่านอนด้วยซะอีก ถ้าคุณยัง... ร้าย” เมื่อเขาพูดจบเธอได้แต่ยืนกำมือแน่นเพื่อกดกลั้นความโกรธเอาไว้ ขณะที่เขากลับเดินตรงไปยังห้องรับแขกซึ่งมีกระจกใสบานใหญ่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำโปโตแมคได้เป็นอย่างดี จากนั้นนิโคไลก็แสร้งเป็นไม่สนใจต่ออาการเกรี้ยวโกรธของเธอ “คุณต้องการแค่ให้ฉันขอโทษเท่านั้นเหรอ แล้วทำไมต้องทำให้ฉันเสียหายด้วยการให้ฉัน... อยู่ในห้องนี้ด้วย” “อยู่กับผมมันเสียหายตรงไหน ผู้หญิงกว่าค่อนเมืองอยากนอนกับผมใจจะขาด ต่อแถวของเข้ามาในเพนท์เฮ้าสผมแทบตาย สาวๆ อิจฉาคุณนะ คุณน่าจะแฮปปี้” คำพูดนี้ช่างสำคัญตัวเองนัก ทะนงตนว่าเป็นหนุ่มในฝันสินะ สำหรับเธอเขาเป็นได้แค่ผู้ชายเพลบอยคนหนึ่งเท่านั้น คิดแล้วจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ หวังจะพูดจาเสียดแทงให้เขาได้เจ็บใจ “นี่ รู้อะไรไหม สำหรับฉันคุณมันก็แค่ผู้ชายที่ชอบปล่อยของสกปรกเรี่ยราดไปเรื่อย” พระเจ้า! เธอด่าเขาหรือเนี่ย และเมื่อได้ยินคำด่าทางอ้อมปุ๊บเขาก็หันกลับมาทันที ขณะที่มือยังถือนมสดอยู่เลย “คุณหาว่าผมปล่อยของส
Last Updated : 2025-04-10
Latest chapter
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 13
“คุณฉลาดมาก ใช่มันอยู่กับผม ผมถึงบอกไงทำให้ผมหายโกรธแล้วจะปล่อยกลับ” “แค่นี้เองเหรอ แล้วทำไมต้องลากฉันมานอนด้วย” “ผมจะทำมากกว่านอนด้วยซะอีก ถ้าคุณยัง... ร้าย” เมื่อเขาพูดจบเธอได้แต่ยืนกำมือแน่นเพื่อกดกลั้นความโกรธเอาไว้ ขณะที่เขากลับเดินตรงไปยังห้องรับแขกซึ่งมีกระจกใสบานใหญ่สามารถมองเห็นวิวทิวทัศน์ของแม่น้ำโปโตแมคได้เป็นอย่างดี จากนั้นนิโคไลก็แสร้งเป็นไม่สนใจต่ออาการเกรี้ยวโกรธของเธอ “คุณต้องการแค่ให้ฉันขอโทษเท่านั้นเหรอ แล้วทำไมต้องทำให้ฉันเสียหายด้วยการให้ฉัน... อยู่ในห้องนี้ด้วย” “อยู่กับผมมันเสียหายตรงไหน ผู้หญิงกว่าค่อนเมืองอยากนอนกับผมใจจะขาด ต่อแถวของเข้ามาในเพนท์เฮ้าสผมแทบตาย สาวๆ อิจฉาคุณนะ คุณน่าจะแฮปปี้” คำพูดนี้ช่างสำคัญตัวเองนัก ทะนงตนว่าเป็นหนุ่มในฝันสินะ สำหรับเธอเขาเป็นได้แค่ผู้ชายเพลบอยคนหนึ่งเท่านั้น คิดแล้วจึงเดินเข้าไปใกล้ๆ หวังจะพูดจาเสียดแทงให้เขาได้เจ็บใจ “นี่ รู้อะไรไหม สำหรับฉันคุณมันก็แค่ผู้ชายที่ชอบปล่อยของสกปรกเรี่ยราดไปเรื่อย” พระเจ้า! เธอด่าเขาหรือเนี่ย และเมื่อได้ยินคำด่าทางอ้อมปุ๊บเขาก็หันกลับมาทันที ขณะที่มือยังถือนมสดอยู่เลย “คุณหาว่าผมปล่อยของส
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 12
เพื่อความแน่ใจ และเอาให้สาแก่ใจในสิ่งที่เธอทำ นิโคไลจึงจับมือเธอเอาไว้ดังเดิมและค่อยๆ กดต่ำลงไปหมายจะให้เธอจับที่เอวของเขา “นี่คุณจะทำอะไร” เธอถามทั้งที่ยังไม่ลืมตา แต่มือเรียวถูกบังคับให้เอื้อมต่ำลงทำให้เธอตกใจ“อยากรู้ก็ลืมตาสิ” เขาก้มหน้ากระซิบแผ่วเบา“มะ มะ ไม่ ปล่อยมือฉัน” เธอพยายามดึงมือกลับแต่ไม่เป็นผล และเขายิ่งจับมือเธอไว้แน่น“คุณแอนตัน ปล่อย” เธอกลัวเหลือเกินที่จะต้องสัมผัสกับส่วนนั้น ส่วนที่กำลังนึกถึงอยู่เนี่ย“ผมจะไม่ปล่อยจนกว่าคุณจะลืมตา” พอพูดจบก็ได้โอกาส เพราะเขายื่นหน้าเข้าไปแนบชิดริมฝีปากกับใบหูของเธอเสียเลย และคิดว่าถ้าหากไม่อยากเสียเปรียบเขา เธอก็ต้องลืมตาขึ้น“ไม่นะ หยุด ฉันลืมตาแล้วก็ได้” เมื่อความกลัวทำให้เธอกล้า จึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นทีละนิดและทีละข้าง อันดับแรกเบื้องคือแผงอกกว้างเปลือยเปล่าอยู่ใกล้แค่คืบ จากนั้นเธอจึงไล่สายตาลงอย่างเชื่องช้าเพื่อมองที่มือของตนเอง แต่แล้วก็ต้องเบิกดวงตากว้างจะว่าหน้าแตกหรือโมโหก็ไม่รู้ที่ถูกเขาแกล้งแบบนี้“นี่! คุณไม่ได้แก้ผ้านี่” เธอต่อว่าด้วยความไม่พอใจ“แล้วใครบอกว่าผมแก้ผ้า คุณน่ะคิดลึกเองต่างหาก ในสมองคิดจะเห็นส่วนนั้นของผมล
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 11
“อย่ามาเรียกฉันว่าที่รัก” สะใจเขาเหลือเกินที่ทำให้เธอมีสีหน้าเหมือนจะระเบิดอารมณ์ออกมาเนี่ย“ก็เรานอนด้วยกันทั้งคืน คุณก็เป็นที่รักของผมแล้วจริงไหม แต่เมื่อคืนคุณก็บอกให้ผมเรียกที่รักนี่นะ จำไม่ได้จริงๆ เหรอ” พูดจบเขาก็ยิ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ “ปล่อย ฉันจะกลับ” ยิ่งเธอพยายามที่จะดันตัวออกห่างมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรัดเอาไว้แน่นกว่าเดิม คราวนี้เธอเลยทุบและตีเขาอีกรอบกะเอาให้ช้ำกันไปข้างหนึ่งเพียะ! เพียะ! เพีย! ตุบ! ตุบ! ตุบ! “โอ้ยที่รัก! ไม่เอาอย่าดุสิ จะแปลงร่างเป็นแม่เสือตอนนี้ผมก็ไม่ไหวนะ” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งโมโห และฝ่ามือของเธอไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านหรืออย่างไร เธอคิด “ไอ้ฝรั่งบ้า ปล่อย” เธอตัดสินใจผลักเขาออกแรงๆ กระทั่งหลุดออกจากกัน เท่านั้นแหละเธอก็รีบกระโดดลงจากเตียง แต่จังหวะเดียวกันนั้นนิโคไลกำลังจะก้าวตามหมายจะไปขวางไม่ให้เธอไปไหน ทว่าเธอตะโกนขึ้นเสียก่อน“หยุด!” คำห้ามปรามของเธอทำให้เขาหยุดชะงักจริงๆ“อะไรอีก” นิโคไลถามด้วยความสงสัยหรือแกล้งโง่กันแน่เนี่ย เธอคิดพลางมองตาขวาง“ไม่ต้องลงมานั่งอยู่ตรงนั่นแหละ” ไอลดาชี้นิ้วสั่ง สีหน้าและแววตาบอกได้เลยว่าเตรียมที่จะขย้ำคอเขาได้ทุกเ
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 10
กระทั่งเธออ่อนระทวยเสียเองและพานให้หมดสติไปด้วยฤทธิ์เตกีลา ยังไม่ทันที่เขาจะได้อิ่มเอมทว่าเธอหลับไปเสียดื้อๆ ทำเอาอารมณ์ค้างไม่น้อย แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ถอยห่างออกมาเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์ “หึๆ แม่ตัวดี เดี๋ยวคุณรู้ว่าเล่นอยู่กับใคร” นิโคไลบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปจับพวงมาลัย และปล่อยให้เธอหลับไป จากนั้นก็ออกรถทันที จุดหมายปลายทางไม่ใช่อพาร์ต์เม้นต์ของไอลดาอย่างแน่นอน เพราะเขามีอะไรจะเล่นสนุกกับเธอนิดหน่อย ฉะนั้นก็ต้องเป็นเพนท์เฮ้าส์สุดหรูของเขาถึงจะถูก งานนี้ไม่รู้จะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ที่ไอลดาดันมาเจอกับนิโคไล ผู้ชายเพลบอยในฝันของสาววอร์ชิงตัน เพนท์เฮ้าส์ของนิโคไลอยู่ไม่ไกลจากผับแห่งนี้เช่นกัน แถมยังอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจอร์จทาว ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่ไอลดาเรียน อีกทั้งใกล้กับสถานที่ทำงานและหลายๆ สถานที่ซึ่งสะดวกสบายมาก เขาใช้เวลาขับรถอยู่เพียงสิบนาทีก็เดินทางถึง ตึกสูงตระหง่านกว่าสี่สิบเก้าชั้น หรูหราราคาแพงและมีแต่มหาเศรษฐีเป็นเจ้าของ หนึ่งในนั้นคือนิโคไล เมื่อลงจากรถได้ก็อ้อมมาเปิดประตูแล้วช้อนอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะล็อกรถให้เรียบร้อย แล้วพาขึ้นลิ
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 9
“เอางั้นเหรอ ให้ฉันไปส่งไหมเพื่อน” เทรซีย์ขันอาสา แต่ถ้าไอลดากลับเองได้ ไม่ได้น่าเป็นห่วงเพราะย่านนี้เป็นย่านที่คนพลุกพล่านตลอดทั้งคืน อพาร์ต์เมนท์ของไอลดาก็อยู่ไม่ห่างจากผับสักเท่าไหร่ ไม่เปลี่ยว ไม่น่ากลัว“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ฉันกลับเองเป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักก็อยู่ไม่ไกลด้วย อีกอย่างเธอยังไม่อยากกลับ ฉันรู้” ไอลดาบอกอย่างรู้ทัน ทำให้เทรซีย์ยิ้มหน้าเจื่อนๆ “ก็แหม หนุ่มๆ เยอะขอฉันอยู่ต่ออีกสักพักก่อน”“งั้นหนุ่มๆ ก็อยู่เป็นเพื่อนเทรซีย์ก็แล้วกันนะ เอาไว้เราเจอกันใหม่ บายนะเพื่อนๆ” “บาย!” เพื่อนๆ ของไอลดาต่างโบกมือลา จากนั้นไอลดาจึงคว้าเสื้อคลุมหนัง พร้อมกับกระเป๋าสะพายแล้วออกจากร้านไป แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของนิโคไลทั้งสิ้น รวมถึงครูสเพื่อนของคาร่าก็มองตามไปจนกระทั่งไอลดาเดินพ้นจากร้าน และเมื่อครูสเห็นดังนั้นจึงรีบตามไปทันที เพราะถึงอย่างไรมันก็คือโอกาส“ฉันไปละ” นิโคไลบอกอย่างรีบร้อน ก่อนจะใส่เสื้อสูทเอาไว้ตามเดิม แล้วเดินออกไปจากร้านเช่นกัน แต่กว่าจะออกมาได้ก็ต้องเบียดเสียด จนทำให้เสียเวลาเพราะกลัวว่าไอลดาจะคลาดสายตา ขณะเดียวกันคนที่ทำให้นิโคไลรีบร้อน กำลังเดินออกมาจนถึงหน้าร้าน เ
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 8
“จูบอะไรช่างจืดชืด ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง” ไอลดาแสร้งว่าไปอย่างนั้นเอง “หึๆ นี่ถ้าอยากได้จูบหวานๆ โรแมนติกล่ะก็ ต้องแกล้งยอมเสียบ้าง ไม่ใช่ไม่ยอมคนแบบนี้” “ไม่ต้องสอนน่าเทรซีย์ ไม่มาเป็นฉันไม่รู้หรอก เฮ็งซวยที่สุด แบบนี้น่ะหล่อแค่ไหนก็ไม่มีทางเก็บไปฝันแน่นอน” “จริงเหรอ เขาก็น่าฝันถึงเหมือนกันนะ หล่อขนาดเนี่ยยอมให้จูบเลยเอ๊า” ให้ตายสิ เทรซีย์ไม่นึกเป็นห่วงเพื่อนเลย“เชิญเธอฝันไปคนเดียวเถอะ” ไอลดาว่าด้วยความไม่พอใจ ขณะเดียวกันกลุ่มเพื่อนๆ ทั้งชายและหญิงต่างพากันเดินมาสมทบที่โต๊ะ เมื่อเต็มแล้วก็นั่งโต๊ะข้างๆ ที่จองกันเอาไว้ เรียกได้ว่าไอลดารายล้อมไปด้วยเพื่อนนับสิบคน ตอนนี้คนที่กำลังหาโอกาสหรือจังหวะเวลาที่จะเข้ามาถึงตัวเธอนั้นยากยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้แผนการที่จะลากเธอไปนอนด้วยแล้วแบลคเมลนั้นเป็นไปได้ยากเสียแล้ว เช่นเดียวกัน เพราะไอลดาก็ดันเข้าใจว่านิโคไล คือเพื่อนของคาร่า แถมยังแก้เผ็ดและหักหน้านิโคไลเสียจนลงไปนั่งจุกอยู่กับพื้น เล่นกับผู้ชายผิดคนแบบนี้เธอมีโอกาสแย่โดยไม่รู้ตัว ส่วนนิโคไลก็รอแก้แค้นแม่ตัวดีที่ตบหน้า กระทุ้งเป้า และไหนจะเอาเหล้าสาด เรียกได้ว่าสาม กระทง โดยที่เขาไม่ได้มีคว
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 7
“อื้อ! พระเจ้า!” เขาอุทานด้วยความเจ็บและจุก ส่วนมือก็กุมส่วนนั้นเอาไว้ก่อนจะทรุดกายลงกับพื้น หากแสงสว่างมากกว่านี้คงได้เห็นเขาหน้าเขียวแล้วเพราะของรักโดนรังแก“ลาก่อนคุณแอนตัน” ไอลดากล่าวยิ้มๆ ก่อนจะเดินจากไปทว่าต้องชะงักแล้วหันมาเอ่ยกับเขาอีกครั้ง“อ๋อ ฝากอีกสักครั้งนะคะ” ทันทีที่พูดจบเธอก็มองไปที่เคาน์เตอร์ ขณะที่บาร์เทนเดอร์กำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้แขกอีกคนอยู่พอดี เธอจึงคว้าเอาแก้วเหล้าแล้วสาดใส่หน้าเขาอีกครั้ง หมดกันความหล่อ“ดื่มให้สนุกนะคะ” พอสาดเหล้าใส่หน้าเขาได้ยังไม่พอ เธอยังใช้มือแตะที่ใบหน้าของเขาเบาๆ เหมือนจะเยาะเย้ย จากนั้นจึงส่งแก้วกลับคืน แล้วเดินจากไปพร้อมกับรอยยิ้มของความสะใจ“พระเจ้า! อ่า!” เจ็บและจุกยังไม่พอ ยังเสียหน้าเพราะถูกเหล้าสาดจนเปียก จังหวะเดียวกันนั่นเองเพื่อนของนิโคไลสองคนก็เข้ามาหาพอดี อันที่จริงก็สังเกตอยู่สักครู่แล้ว ว่ากำลังมีเรื่องกับสาวสวยคนนั้น“นิค! เฮ้! เป็นอะไรวะเพื่อนทำไมเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหล้า” แจ็คสันเพื่อนคนหนึ่งถาม พร้อมกับพยุงเขาให้ลุกขึ้น“ก็จะอะไรซะอีกล่ะ อืม พยุงทีสิ” นิโคไลลุกไม่ขึ้นเพราะยังจุกอยู่“ให้ตายสิ เพื่อนฉันโดนลบเหลี่ยมสิ้นล
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 6
“คนแปลกหน้าคงไม่รู้จักชื่อกัน แต่ผมรู้จักชื่อคุณแล้วนะไอซ์” เมื่อ นิโคไลพูดจบ เธอจึงเอี้ยวตัวหันกลับไปหาและไม่ทันได้ระวังว่าเขายืนประชิดด้านหลัง ทำให้เธอชนเข้ากับแผงอกกว้างๆ จนต้องเซถลาเล็กน้อย เป็นจังหวะให้นิโคไลสอดวงแขนขวา คว้าเอวเธอเอาไว้ไม่ให้ล้ม ก่อนจะรั้งเข้ามากอดโดยอัตโนมัติ“เอ่อ ขอบคุณค่ะ” เธอรีบตั้งสติแล้วก็ดันตัวออกจากวงแขนของเขาทันที ในความยั่วและอ่อยของเธอ เขามองว่ามีความระมัดระวังตัวอยู่พอสมควร เหมือนจะง่ายแต่ไม่ง่ายซะทีเดียว เขาคิดและยิ้มกริ่มเจ้าชู้“นะครับเต้นรำกัน” นิโคไลเอ่ยปากขอร้องอีกครั้ง ดูซิว่าเธอจะยอมหรือเปล่า แน่นอนว่าเธอจะยั่วให้ถึงขีดสุด“แต่ในมือคุณยังถือแก้วเหล้าอยู่เลย เอาเป็นว่าเราไปนั่งดื่มต่อดีกว่านะคะ” ไอลดายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอ่ย ก่อนจะจับมือเขา แล้วพาเดินกลับออกไปนั่งที่เดิม จากนั้นเธอจึงปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ “ดูเหมือนคุณไม่อยากจะสนุกกับเพื่อนสักเท่าไหร่” นิไคไลถามพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้และหันหน้าออกไปฟลอ “ฉันมีเรื่องที่น่าสนใจต้องทำค่ะ” พูดจบปุ๊บไอลดาก็ปรายตามองเขาด้วยแววตาแพรวพราว“อย่างเช่น...” เขาถามเพื่อว่าคำตอบจะเป็นการเล่นสนุกกับเข
รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน บทที่ 5
“อ๋อ เอ่อ ฉันมากับเพื่อนค่ะ เรามากันหลายคน โน่นไงคะกำลังสนุกเชียว” พูดจบเธอก็บุ้ยหน้าไปตรงกลางฟลอ ซึ่งบอกได้คำเดียวว่าเยอะมาก นับไม่ถ้วนเลยทีเดียว เท่านี้เขาก็เดาได้แล้วว่าพวกเธอมาจากที่ไหนกัน“ให้ผมเดา บัณฑิตจากจอร์จทาวน์” เขาเดาได้ถูกต้องเลยทีเดียว ซึ่งเธอคิดว่าเขาได้ข้อมูลมาจากคาร่านั่นแหละ“อะไรทำให้คุณเดาได้ถูกต้องขนาดนั้น” ไอลดาหันมาถามเขาด้วยน้ำเสียงหวาน สายตายั่วยวนแปลกๆ “ก็ไม่เห็นจะยาก ผับนี้ใกล้มหาวิทยาลัยที่สุด อีกอย่างคุณมากับเพื่อนนับสิบๆ คนแบบนี้ ก็ต้องเป็นกลุ่มนึกศึกษาอยู่แล้ว” เขาเดาได้ถูกต้องอีกแล้ว และมันยิ่งสร้างความมั่นใจให้เธอเพิ่มมากขึ้น ว่าเขาคือคนที่คาร่าส่งมาชัวร์“แสดงว่าคุณก็มาที่นี่บ่อย ถึงได้ดูออกขนาดนี้ หรือไม่ก็ควงสาวนักศึกษามาด้วยหรือเปล่าคะ” เธอถามหยั่งเชิง“หึๆ เห็นผมควงใครล่ะครับ” เขายิ้มและส่งสายตาเจ้าชู้ให้กับเธอ ทำให้รู้สึกเขิน แต่ไม่ชอบความเจ้าชู้ของเขาเลย นิสัยเพลย์บอยแบบนี้ไม่ขอใกล้จะดีกว่า แต่เพื่อให้แผนของคาร่าดำเนินไปได้ ไอลดาต้องเล่นไปตามน้ำเสียก่อน จากนั้นจะตอกหน้าผู้ชายคนนี้ให้หงายไปเลย “ก็ไม่แน่ว่าคนที่คุณควงมาอาจจะอยู่ในกลุ่มของเพื่อน
