6

“พูดบ้าอะไรมะลิ! นี่คุณเลโอนาดท์ โรคาซานเดอร์ เจ้าของโรงแรมนี้นะ!” ธาริณีสะบัดแขนจากการจับกุมของเด็กสาว แล้วรีบเดินเข้าไปหาบอสใหญ่ที่กำลังยันตัวลุกขึ้น

“จะ... เจ้าของโรงแรม” มะลิฉัตรอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง! รู้สึกตัวชาวาบตั้งแต่ศีรษะยันปลายเท้าขึ้นมาทันใด

“ใช่! แล้วนี่ก็ห้องพักของฉัน” เลโอนาดท์เสริมต่อด้วยน้ำเสียงเข้มๆ พลางจ้องมองใบหน้างามที่ซีดลงไปถนัดตาอย่างรู้สึกสะใจขึ้นมานิดๆ

“เอ่อ... คือว่า... คือว่า...” สาวเจ้าอึกอักขึ้นมาทันใด

“ณีกราบขอโทษท่านด้วยนะคะ ที่เด็กใหม่ เอ่อ... เสียมารยาท”ธาริณีรีบขอโทษอย่างร้อนใจ!

“หึ! แต่เมื่อกี้ตอนที่ผมเข้ามา ผมเห็นเธอกำลังกระ... โดด”

“ทะ... ทำความสะอาดค่ะ คือไอ้สิง เอ๊ย! ท่าน ขะ... เข้ามาตอน ที่มะลิกำลังทำความสะอาดน่ะค่ะ” มะลิฉัตรรีบแก้ตัว ก่อนจะหันไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาวิงวอน!

“พระเจ้า! เมื่อกี้เธอกำลังทำความสะอาดอยู่อย่างนั้นเหรอ?”

เลโอนาดท์เดาอาการของสาวเจ้าอย่างรู้ทันว่าอีกฝ่ายคงกลัวหัวหน้าจะรู้เรื่องที่ขึ้นไปกระโดดเล่นเหยงๆ บนเตียง

“ชะ... ใช่ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยรับเสียงสั่น

“ปกติคุณทำความสะอาดที่นี่แค่คนเดียวไม่ใช่เหรอธาริณี!”  เลโอนาดท์หันไปถามคนที่ได้รับมอบหมายงาน

“คะ... คือว่าลูกชายณีเข้าโรงพยาบาลค่ะ ณีก็เลยโทร. ให้มะลิ มาทำแทน” ธาริณีบอกเสียงเศร้าๆ อย่างขอความเห็นใจ

“ลูกชายเป็นอะไร?”

“ไม่สบายค่ะท่าน”

“งั้นคุณก็กลับไปดูแลลูกชายจนกว่าจะหายแล้วค่อยกลับมาทำงาน” เลโอนาดท์บอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

“เอ่อ... แต่ว่า...”

“นี่เป็นคำสั่ง!” เขาเอ่ยย้ำเสียงเข้ม พลางชำเลืองมองร่างบาง ที่ผมเผ้ายุ่งนิดๆ ก่อนจะเผลอยกยิ้มที่มุมปากอย่างลืมตัว

“ขอบคุณมากๆ ค่ะท่าน” ธาริณียกมือขึ้นไหว้บอสใหญ่เสร็จก็หันไปเอ่ยกับลูกน้องสาวต่อ “ช่วงที่ฉันไม่อยู่ เธอช่วยมาดูแลทำความสะอาดที่นี่ด้วยนะ”

“หะ... ให้มะลิมา... มา” หญิงสาวหน้าตื่นตาโตขึ้นมาทันใด

“ทำไม! เธอทำไม่ได้เหรอ?” เลโอนาดท์แอบขำกับท่าทางลนลานของสาวเจ้าที่ดูท่าแล้วจะกลัวตนอยู่ไม่น้อย

“ได้ค่ะได้ แหมสบายมากเลยค่ะท่าน” หัวหน้าเมดรีบตอบแทน ลูกน้องสาวด้วยท่าทางขำๆ ทั้งที่ในใจลึกๆ ก็สัมผัสถึงบางอย่างจากสายตาของบอสใหญ่ที่จ้องมองเด็กสาว

“แต่เมื่อกี้เขาจะ... จะลวนลามมะลินะคะหัวหน้า!” มะลิฉัตร  น้ำตาคลอหน่วยขึ้นมาทันใด เมื่อรู้ว่าจะต้องทำความสะอาดห้องที่มีชายหนุ่มอยู่ด้วย

“นี่เธอกลัวอะไร! ท่านหล่อล่ำออกขนาดนี้ ถ้าฉันยังสาวละก็จะถวายตัวหลังเสิร์ฟอาหารทุกมื้อเลย!” ธาริณีหันไปเอ็ดลูกน้องสาวเบาๆ

“...” สาวเจ้าถึงกับนิ่งงันไปสามวินาที ยืนมองหัวหน้าแผนกด้วยสายตาตัดพ้อ น้ำตาที่กำลังคลอเบ้าทำท่าจะไหลออกมาให้ได้

“คือ... ฉันแค่ล้อเล่นน่ะมะลิ” ธาริณีเอ่ยแก้ก่อนที่จะมีดราม่าเกิดขึ้น! พลางต่อว่าลูกน้องสาวในใจ ‘งานดีขนาดนี้ ทำไมไม่รีบคว้าไว้นะแม่คุณ!’

“แต่มะลิกลัวสิงโต” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำที่หางตาทิ้งลวกๆ พลางลอบมองสิงโตหนุ่มที่ส่งยิ้มมาให้เป็นระยะๆ ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง เมื่อนึกไปถึงริมฝีปากหนาที่กดลงบนแก้มเธอเมื่อครู่

“อ๊าย! ไปเรียกท่านแบบนั้นได้ยังไง เอางี้! เดือนนี้ฉันจะเพิ่มให้  อีกหมื่นหนึ่ง! ช่วยฉันหน่อยนะมะลิ คนอื่นฉันก็ไม่กล้าฝากงานให้ใครทำ!” ธาริณีพยายามเกลี้ยกล่อมสาวเจ้าอย่างสุดพลัง!

“ก็ได้ค่ะหัวหน้า” มะลิฉัตรจำต้องยอมรับหน้าที่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ท่านอยู่แค่วันสองวันก็กลับแล้ว!” ธาริณีเสริมต่อ

“จริงหรือคะ” หญิงสาวถามด้วยสีหน้าจริงจัง

“จริงสิ!” ธาริณีเอ่ยรับในลำคอ ก่อนจะหันไปเอ่ยกับผู้เป็นเจ้านายที่นั่งรออยู่บนเตียงใหญ่ห่างไปประมาณห้าเมตร

“ดิฉันขอตัวก่อนค่ะท่าน! ต้องการหรือขาดเหลืออะไรก็เรียกใช้มะลิได้เลยนะคะ”

เลโอนาดท์พยักหน้ารับเบาๆ หลังจากที่มองดูสองสาวนินทาตนในระยะเผาขนมาได้สักพักอย่างรู้สึกขำ

“โชคดีมีชัย! ขอให้ได้ผัวหล่อรวยนะมะลิ” ธาริณีกระซิบให้พรเสร็จก็รีบเดินออกห้องไปอย่างรวดเร็ว

“หัวหน้า!” มะลิฉัตรตะโกนตามอย่างคนมีชัย! เอ๊ย! คนเสียขวัญ

“ไง! มะลิ” ชายหนุ่มเอ่ยกับคนที่ทำท่าเก้ๆ กังๆ หลังจากบุคคล ที่สามออกไป

“มะ... มีอะไร!” คนที่จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หันไปถามด้วย สีหน้าตื่นๆ

“ธาริณีอบรมมารยาทเธอมาแบบนี้เหรอ?” เลโอนาดท์เลิกคิ้วถาม เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทางขึงขังขึ้นมาผิดไปจากเมื่อครู่

“มีอะไรคะท่าน” หญิงสาวจำต้องเปลี่ยนน้ำเสียงใหม่

“ไปเตรียมน้ำอุ่นไว้สิ! ฉันจะอาบน้ำ!” คนเจ้าเล่ห์เอ่ยพลางยกยิ้มมุมปาก ขณะจ้องส่วนเว้าส่วนโค้งของหญิงสาวด้วยสายตาแวววาว

“ค่ะ!” มะลิฉัตรรับคำ พร้อมกับเดินจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องน้ำขนาดใหญ่อย่างรวดเร็ว เลโอนาดท์อมยิ้มตาม ก่อนจะล้วงมือถือขึ้นมาต่อสายหาบิดาเพื่อคุยธุระสำคัญต่อ!

สิบห้านาทีต่อมา...

“เรียบร้อยแล้วค่ะท่าน” เมดสาวเดินออกจากห้องน้ำ พร้อมกับบอกเสียงดัง แต่ก็ไร้เสียงตอบรับ จึงรีบเดินออกมาดูที่ด้านนอก ก็เห็น อีกฝ่ายกำลังคุยสายอยู่

“ครับ! ทราบครับแด๊ด! สวัสดีครับ!” เลโอนาดท์รีบวางสายหลังจากที่ได้ยินเสียงของสาวเจ้าเดินเข้ามาใกล้ๆ

“ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ดิฉันเตรียมน้ำอุ่นให้เรียบร้อยแล้ว ขอตัวไปทำงานต่อก่อนนะคะ” มะลิฉัตรเบี่ยงตัวจะเดินหนี

“เดี๋ยวสิ!” เลโอนาดท์รีบคว้าแขนบางเอาไว้มั่น

“มีอะไรคะ?” เมดสาวพยายามสะบัดมือออกจากการจับกุม แต่ก็ไม่เป็นผล

“เธอต้องไปอาบน้ำให้ฉัน ทำอาหารให้ฉันทาน แล้วก็อยู่ดูแลฉันที่นี่ตลอด 24 ชั่วโมง เมื่อกี้ธาริณีไม่ได้บอกเธอเหรอ?” เลโอนาดท์เลิกคิ้วถาม

“ไม่ได้บอกค่ะ”

“โอเค! งั้นฉันบอกแทนเลยแล้วกัน!”

“นี่คุณ! ตัวโตอย่างกับคิงคองขนาดนี้ยังให้คนอื่นอาบน้ำให้อีกงั้นเหรอ?” มะลิฉัตรเริ่มจะไม่โอเคกับความเรื่องมากของอีกฝ่าย

“คิงคองน่ะตัวใหญ่กว่าฉัน แต่บางอย่างของฉันใหญ่กว่าคิงคองแน่นอน!” ชายหนุ่มบอกพลางส่งยิ้มปให้อย่างสื่อความหมาย

“อย่ามาทะลึ่ง! ฉันไม่อยากรู้ แล้วก็จะไม่ทำด้วย!” มะลิฉัตรหน้าตึงขึ้นมาทันใดที่อีกฝ่ายพูดจาสองแง่สองง่าม

“เธออาบน้ำให้ตัวเองยังไง... ก็อาบให้ฉันแบบนั้นแหละ งานง่ายๆ แค่นี้อย่ามาทำเรื่องมากน่า!” เลโอนาดท์ต่อว่าที่โดนขัดใจ

“แต่ฉันไม่ทำเด็ดขาด!” เธอยืนยันเสียงแข็ง

“โอเค! วันนี้ฉันจะสอนก่อน วันต่อๆ ไปเธอค่อยอาบให้ฉันแล้วกัน” เขาบอกจบก็ดึงแขนของสาวเจ้าให้ออกเดินตาม

“เดี๋ยว! นี่คุณพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง ฉันบอกว่าไม่ทำยังไงล่ะ” มะลิฉัตรเริ่มจะทนไม่ไหว เพราะอีกฝ่ายทั้งมึนทั้งหน้าด้านสุดๆ แถมยังลากเธอเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ยอมฟังเสียงคัดค้านแต่อย่างใด