Home / โรแมนติก / รอยรัก...ของซาตาน / บทที่ 13 ความสงสัย

Share

บทที่ 13 ความสงสัย

last update Last Updated: 2025-03-18 13:17:03

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจากกลางวันแปรเปลี่ยนเป็นกลางคืน พระจันทร์ทอแสงสาดส่องลงมาให้แสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดันขึ้นเป็นระยะ สายลมพัดพาความชื้นลอดเข้ามาผ่านผ้าม่านผืนบาง แสงไฟสีวอร์มไวท์ตั้งเรียงรายรอบๆตัวคฤหาสน์ บรรยากาศแสนอบอุ่นทว่า...กลับปกคลุมด้วยความเงียบงันที่ยากจะอธิบาย

อัมมาวดีพยุงกาญจีเข้าห้องเพื่อพักผ่อน หลังจากรอคอยปราโมทย์ผู้เป็นสามีกลับบ้านมานานหลายชั่วโมง

" แม่นอนพักนะคะ เดี๋ยวพ่อก็กลับมาแล้ว" หญิงสาวบอกมารดาอย่างอ่อนโยน มือบางดึงผ้าห่มคลุมร่างกายของอีกฝ่ายไว้ กาญจีพยักหน้ารับก่อนจะหลับตาลงด้วยความเหนื่อยล้า เธอรอจนมารดาหลับไปก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

หญิงสาวเดินผ่านห้องต่างๆไปอย่างช้าๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องของอัมพิกา เธอชะงักไปครู่หนึ่ง ทอดมองบานประตูราวกับจะมองทะลุมันไป มือเรียวเอื้อมไปจับลูกบิดประตูอย่างช้าๆก่อนจะหยุดชะงักลง ความลังเลฉายชัดอยู่ในดวงตาสวย

อัมมาวดีพ่นลมหายใจออกมา ก่อนจะหมุนลูกบิดประตูช้าๆ

แอ๊ด...

ภายในห้องเงียบสงัด มีเพียงแสงจันทร์ลอดผ่านผ้าม่านสีครีมบางๆเข้ามา ทอดเงาสอนทำบนพื้นหินอ่อน หญิงสาวกวาดมองรอบๆห้อง ทุกอย่าง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 14 เผชิญหน้า

    โรงพยาบาลในเมืองอุทัยปุระไฟในห้องพักผู้ป่วยส่องแสงสลัวเพื่อไม่ให้รบกวนผู้ป่วยที่กำลังพักผ่อน เสียงเครื่องวัดชีพจรดังขึ้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ อัมพิกานอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยใบหน้าซีดเซียว ริมฝีปากอวบอิ่มแห้งผาก ร่างบางราวกับจะบุบสลายไปทุกเมื่อ ข้างเตียง..อัมมาวดีนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง หญิงสาวเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ข้อความของอดีตคนรักยังคงวนเวียนอยู่ในหัว อีกทั้งท่าทางแปลกๆของอัมพิกาที่อยู่ในร้านของเธอ ในตอนนั้นคำพูดแปลกๆของน้องสาวที่เธอไม่ได้ใส่ใจมัน แต่ตอนนี้....อัมมาวดีกับนึกถึงมันขึ้นมาเมื่อได้เห็นข้อความนั้น ถ้าเธอเอะใจเร็วกว่านี้... น้องสาวของเธอก็คงไม่ต้องมานอนป่วยอยู่ตรงนี้..." พี่.." เสียงแผ่วเบาของอัมพิกาดังขึ้นทำให้หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ ดวงตาสีน้ำผึ้งสวยปรือขึ้นมองพี่สาว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอ่อนแรง "อามิ" มือบางเอื้อมไปจับมือคนป่วยด้วยความดีใจ รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย ก่อนจะกดสัญญาณเรียกพยาบาลที่อยู่ด้านนอก " เธอฟื้นแล้ว" อัมพิกามองใบหน้าของพี่สาวที่แสดงความดีใจออกมา เธอก็รู้สึกตื้นตันอยู่ในใจ หญิงสาวพยายามลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างยากลำบาก ทว่า..ควา

    Last Updated : 2025-03-20
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่15 ข้อเสนอ

    ชายหนุ่มยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำถามของคนป่วย "พี่เคยบอกไปแล้วนี่....จำไม่ได้หรอ?" ใช่...เขาเคยบอกไปแล้ว แต่เธอ..ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เธอไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย "แต่หนูไม่เกี่ยว" อัมพิกาย้ำเขาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง ความเจ็บที่หลังมือเริ่มมากขึ้นทว่า..เจ้าของบาดแผลกลับไม่สนใจเลย ดวงตาคมกริบมองใบหน้าซีดเซียวของหญิงสาวนิ่งๆ สายตาก็เหลือบมองรอยเลือดหยดจากรอยเข็มเจาะสายน้ำเกลือ ดวงตาสีนิลเบิกกว้างก่อนจะกดเรียกพยาบาลทันที "เกี่ยวสิ...พี่บอกไปแล้วว่าเธอจะต้องชดใช้แทนพี่สาวของเธอ" ชายหนุ่มหันมาพูดกับคนบนเตียงด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่ข้างเตียงคยป่วย"พี่มันเห็นแก่ตัว!" เธอตะโกนออกมาเสียงสั่นไหว ความเจ็บที่หลังมือทำให้หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น ดวงตาสีน้ำผึ้งสวยต้องมองเขาอย่างเกลียดชัง ชายหนุ่มไม่ได้มีทีท่าสะทกสะท้าน เขาเพียงยิ้ม รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยันแต่กลับมีความเจ็บปวดอยู่ภายในลึกๆ "งั้นหรอ?" เสียงทุ้มต่ำของเขาเอ่ยขึ้นช้าๆ มือหนาเอื้อมไปกุมมือบางที่สั่นเทาด้วยความเจ็บปวด นิ้วโป้งลูบผ่านรอยช้ำรอบๆเจ็บเข็มเจาะสายน้ำเกลือเบาๆราวกับจะปลอบประโล

    Last Updated : 2025-03-21
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่16 ขอแต่งงาน

    สวนหย่อมขนาดใหญ่อยู่ไม่ไกลจากอาคารผู้ป่วย มันถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ต้นไม้ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบให้ร่มเงาแก่ผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยที่เข้ามาใช้บริการในโรงพยาบาล มีม้านั่งสีน้ำตาลตั้งอยู่ใต้ต้นไม้ เส้นทางเดินถูกปูด้วยหินแกรนิตมีดอกไม้สีสันสดใสวางขนาบสองข้างทางเดิน ปลายทางของสวนมีศาลาสีน้ำตาลตั้งอยู่ริมน้ำ มีการตกแต่งด้วยกระถางดอกไม้วางตามมุมของศาลา สายลมพัดพาไอเย็นจากน้ำมากระทบผิวกายของหญิงสาว ที่นั่งอยู่ในศาลาริมน้ำ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนทอดมองดอกบัวตูมสีชมพูลอยนิ่งอยู่กลางแม่น้ำ ปลายนิ้วสัมผัสขอบส่าหรีสีน้ำตาลเข้มปักด้วยดิ้นทองอย่างแผ่วเบา มืออีกข้างถือโทรศัพท์แนบหู ( คุณคิดมากไปหรือเปล่า?...หืม) เสียงทุ้มดังขึ้นมาจากปลายสายหลังจากเธอเล่าเรื่องของน้องสาวให้เขาฟัง ราฟีไม่คิดว่าอดีคนรักของหญิงสาวจะมีส่วนทำให้อัมพิกาป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล " แต่ว่า..ทั้งข้อความ แล้วก็คำพูดแปลกๆในตอนนั้นของศิวะ มันต้องถุมีอะไรแน่ๆ" หญิงสาวพูดด้วยความมั่นใจ ในความคิดของเธอศิวะ จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้น้องสาวของเธอเข้าโรงพยาบาลแน่ๆ แต่เธอไม่รู้ว่าเขาทำไปทำไม เพราะอะไร...ในเมื่ออีกฝ่ายทั้งรักและเอ็นด

    Last Updated : 2025-03-22
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่17 ต้อนรับ

    วันนี้ยังคงเป็นอีกวันที่สายลมยังคงเย็นสบาย เสียงคลื่นกระทบชายฝั่ง ท้องฟ้าปลอดโปร่งไร้เมฆยามปกคลุม คฤหาสน์สีขาวสะอาดของบ้านเชาฮานกลับเต็มไปด้วยบรรยากาศคึกคัก เพราะว่าวันนี้คุณหนูของบ้านกำลังจะออกจากโรงพยาบาล กลิ่นหอมของอาหารและเครื่องเทศอินเดียคละคลุ้งอยู่ในห้องครัวขนาดใหญ่ คุณนายของบ้านตื่นมาเข้าครัวตั้งแต่เช้า ลงมือเตรียมอาหารอย่างพิถีพิถันเพื่อต้อนรับลูกสาวคนเล็ก ทั้งขนมลาดู ชาอินเดีย ไก่ทันดูรี มาลปัว ละลานตาไปหมด "คุณผู้หญิงคะ... ทำเยอะเกินไปแล้วนะคะ" อาชิพูดออกมาอย่างความเหนื่อยใจ ที่คนท้องอ่อนไม่ยอมหยุดทำมาหารสักที หญิงชราถอนหายใจออกมาเบาๆ"แต่ว่า... ฉันยังไม่ได้ทำโรแกนจอชกับนานกระเทียมเลย แล้วก็ต้องทำลาโซซีด้วย" อาหารที่หญิงสาวพูดมาทั้งหมดเป็นของโปรดของสามีและลูกๆของเธอ กาญจียิ้มออกมาอย่างมีความสุขที่ได้ทำอาหารให้พวกเขาได้กิน แต่...เธอรู้สึกว่าช่วงนี้เธอดูร่าเริงขึ้น อาจเป็นเพราะลูกในครรภ์ละมั้ง "พอแล้วค่ะ... เดี๋ยวให้เด็กๆทำไปดีกว่า ตอนนี้คุณไปนั่งพักดีกว่านะคะ ยืนนานๆมันไม่ดีค่ะ" อาชิเข้ามาประคองกาญจีเดินไปนั่งพักที่โซฟา "ตอนนี้คุณต้องดูแลตัวเองให้ดีนะคะ คุณไม

    Last Updated : 2025-03-23
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 18 นัดเจอ

    บรรยากาศภายในบ้านยังคงตลบอบอวลไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องนั่งเล่นทำให้บ้านดูเป็นบ้าน ไม่ได้เงียบเหงาเมื่อไม่กี่วันก่อน แสงจันทร์ส่องสว่างลอดผ่านม่านสีครีมมาที่ห้องนอนของหญิงสาวอย่างเลือนลาง อัมพิกาอยู่ในชุดนอนสีขาวครีมเป็นเดรสแขนยาว กระโปรง ยาวคลุมข้อเท้า เธอยืนทิ้งหน้าต่างมองดวงจันทร์ลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า แสงจันทร์ส่องกระทบใบหน้าสวย ปรากฏความหม่นหมองอยู่ในแววตา มือข้างหนึ่งยกโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมา ข้อความของศิวะ ยังคงปรากฏอยู่บนหน้าจอ วันนั้นเขาส่งข้อความหาเธอ.. ให้ไปหาที่วิหารองค์มหาเทพ.." วิหารองค์มหาเทพหรอ?" ดวงตาสีน้ำผึ้งฉายเแววความครุ่นคิด เธอหันหลังกลับมามองโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างบางผละออกจากหน้าต่างทันที กล่องไม้สีน้ำตาลแกะสลักลวดลายสวยงามเล็กๆ มันถูกล็อคอย่างแน่นหนา มือบางยื่นไปหยิบมันออกมาจากโต๊ะเครื่องแป้ง อัมพิกาพลิกกล่องดูอีกด้าน ใต้กล่องไม้มีกุญแจเล็กๆติดอยู่ หญิงสาวหยิบมันขึ้นมาปลดล็อค เสียงคลิกเบาๆของกุญแจทำให้หัวใจของเธอสั่นไหว มือบางเปิดกล่องไม้ออกอย่างทะนุถนอม ด้านในใส่กำไลแก้วสีแดงสวย มันถูกจัดเก็บไว้อย่างดีไร้ฝุ่นเกาะ "..เราควรใส่มันไ

    Last Updated : 2025-03-24
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่19 หลอกล่อ

    สิ่งที่เขาต้องการ...มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย แล้วเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าจะยอมรับคนที่ตามมาได้หรือเปล่า... ดวงตาสีน้ำผึ้งสั่นระริกด้วยความลังเล "หนูไม่มีอะไรจะแลกกับพี่หรอกค่ะ" หญิงสาวพยายามพูดด้วยเสียงมั่นคง ทว่าปลายนิ้วเลื่อนมากุมมือชายผ้าคลุมไหล่แน่น ศิวะหัวเราะออกมาในลำคอ เขาปล่อยมือจากต้นคอของเธอไปเกี่ยวปอยผมของเธออย่างหยอกเย้า "ไม่มีจริงๆหรอ?" น้ำเสียงที่เขาถามเธอยังคงเย็นชา ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างสื่อความหมาย ก่อนเขาจะปล่อยเอวเธอเป็นอิสระ "เธอไม่รักพี่สาวของเธอหรอ" อัมพิกากัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง... ฝ่ามือบางกำหมัดแน่นผ้าคลุมไหล่ที่อยู่ในกำมือยับยู่ยี่ สิ่งที่เขาต้องการจากเธอ...มันมากเกินกว่าที่เธอจะตกลง "ไม่ใช่นะคะ แต่สิ่งที่พี่ขอมันไม่ถูกต้อง" "ถูกต้อง?" เขาหลุดยิ้ม กับคำพูดไร้เดียงสาของคนน้อง ทว่า...ในใจเขากลับรู้สึกขัดแย้งราวกับว่าเขากำลังทำเรื่องที่ไม่ควรทำ"เรากำลังทำเรื่องที่ถูกต้องกันอยู่นะ" "ถูกต้องยังไง?" เธอถามเขาด้วยความสงสัย น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้าตา นานวันเข้าเขาก็ยิ่งไม่เหมือนคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก เธอจะต้องทำยังไงให้เขากลั

    Last Updated : 2025-03-25
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่20 บทพิสูจน์

    ปราโมทย์ยืนนิ่งฟังคำอธิบายที่ออกมาจากปากเลล่า เชค เขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรออกมาสักคำ กาญจีเห็นท่าทางของสถามีก็รู้ได้ในทันทีว่าเขากำลังจะทำอะไร ฝ่ามือบางของเธอเอื้อมไปกุมมือของเขาเอาไว้อย่างอ่อนโยน "คุณคะ" เสียงอ่อนโยนของภรรยาทำให้เขาได้สติ ดวงตาคมเหลือบมองลูกสาวคนโตที่ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ ทว่า... เขาก็ไม่ยินดีที่จะให้อัมมาวดีแต่งงานกับราฟี เชค เด็ดขาด "วางใจเถอะ..." เขาพูดกับภรรยาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "ถ้าคุณรักลูกสาวผมจริง... คุณกล้าที่จะพิสูจน์ไหมล่ะ?" ชายหนุ่มขบกรามแน่น เขาไม่เคยคิดว่าศาสนาของเขาจะเป็นปัญหาจนได้เจอกับปราโมทย์ "แน่นอนครับ ผมกล้าที่จะพิสูจน์ทุกอย่าง" น้ำเสียงตอบกลับอย่างหนักแน่นไร้ความลังเล ดวงตาสีเข้มมองคนอายุมากกว่าด้วยความมั่นใจ ราวกับกลัวว่าหากลังเลแม้เสี้ยววินาที เขาจะสูญเสียคนรักไป..."ดี.." เมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย ปราโมทย์ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงยินดี ทว่า...กาญจีที่มองเหตุการณ์ทุกอย่าง เธอก็มองการกระทำของสามีตัวเองออกทันที คนอย่าง ปราโมทย์ เชาฮาน ไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้ง่ายๆแน่... "พ่อคะ" อัมมาวดีเข้าไปจับแขนของปราโมทย์เบาๆ ดวงตาคู่สวย

    Last Updated : 2025-03-26
  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 21 เสียหาย

    ยามค่ำคืนดึกสงัด ความเงียบท่ามกลางความมืดมิด ไม่มีผู้คน ไม่มีเสียงรถยนต์จากถนนใหญ่ มีเพียงสายลมบางๆพัดผ่านกิ่งไม้เสียดสีกันราวกับเป็นเสียงกระซิบ ทว่า... ท่ามกลางความสงบเงียบยามค่ำคืนกลับมีเสียงอึกระทึกครึกโครมดังขึ้นมาจากคฤหาสน์ริมทะเล อัมมาวดีวิ่งออกจากห้อง กายบางของเธอสวมชุดนอนตัวโปรด ในมือกำโทรศัพท์และกุญแจรถจนมือซีดขาว เสียงดังครึกโครมที่เธอได้ยินในโทรศัพท์ยังคงดังก้องอยู่ในหัว หญิงสาวหอบหายใจแรง หัวใจเต้นราวกลับจากทะลุออกมาจากอก ขาทั้งสองข้างแทบไม่ได้สัมผัสพื้น "พี่คะ?" อัมพิกาในชุดนอนสีขาวเปิดประตูออกมาด้วยหน้าตาเซื่องซึม เธอมองพี่สาวกำลังออกจากบ้านด้วยท่าทีเร่งรีบ "พี่จะไปไหนคะ!?" หญิงสาวพยายามเร่งฝีเท้าตามไป ทว่า...ผู้เป็นพี่สาวที่กำลังรีบร้อน เธอไม่ได้ยินเสียงเรียกน้องสาวเลยสักนิด ในใจของเธอกำลังร้อนรนเพราะความเป็นห่วงสภาพของร้านมากกว่า รถคันหรูเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงอัมพิกาที่วิ่งตามหลังมา ร่างบางมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ดวงตาสีน้ำผึ้งทอดมองตามหลังรถไปด้วยความเป็นห่วง เธอรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆกับท่าทีของพี่สาว "รีบไปไหนของเขา" หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเ

    Last Updated : 2025-03-27

Latest chapter

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 27 เทพบุตรหรือซาตาน

    วงแขนแกร่งโอบเอวเธอไว้อย่างอ่อนโยน ดวงตาสีนิลเหลือบมองกลุ่มผมสีดำสนิทร่วงลงมาราวกับผ้าม่าน ความห่วงหาสะท้อนชัดอยู่ในแววตาโดยที่เขาไม่รู้ตัว"เป็นอะไรไหม?""ไม่...เป็นไร" อัมพิกาหันมาตอบเขา ทว่า...ใบหน้าหล่อเหลากลับอยู่ใกล้เพียงคืบจนปลายจมูกของทั้งสองแตะกัน ดวงตาสีน้ำผึ้งสบกับดวงตาสีนิลของเขา ความเย็นชาไร้จุดหมาย แต่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง ทำให้หัวใจของหญิงสาวเกิดสั่นไหว ร่างบางค่อยๆลงมาจากตักของเขา แล้วกระเถิบไปชิดประตูอีกฝั่ง พลางก้มตัวลงเล็กน้อยเพื่อหลบกระสุนที่สาดเข้ามา อาร์มันพยายามหลบหลีกกระสุนอย่างยากลำบาก เขาส่งสายตาหาเจ้านายเพื่อต้องการความคิดเห็นดวงตาคมกริบมองหน้าของเลขาคนสนิทอย่างเรียบนิ่ง"เปิดระบบขับรถอัตโนมัติ" เขาสั่งการอย่างรวดเร็ว พลางดึงแขนของอัมพิกาเข้ามาใกล้ "มารวมตัวกับฉันเอาไว้" "ได้ครับคุณศิวะ " อาร์มันรีบเปิดระบบขับรถอัตโนมัติ ก่อนจะเข้าไปรวมตัวกับเจ้านายที่เบาะหลัง รถเคลื่อนตัวไปตามความเร็วที่ถูกตั้งไว้ จนมาถึงทางโค้งทางหนึ่ง"เราต้องรีบโดดเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มพูดเสียงเข้มก่อนจะรวบตัวคนตัวเล็กเอาไว้ในอ้อมกอด มืออีกข้างจากที่ประตูรถไว้แน่น เสียงปังยังคงด

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่26 เทพบุตรหรือซาตาน

    หญิงสาวที่โดนลากออกมาจากร้านด้วยความไม่เต็มใจ เธอสะบัดมือออกจากการจับกุมของเขาอย่างสุดแรง "ที่พาหนูออกมาเนี่ย พี่ต้องการอะไรคะ?" แม้จะรู้สึกจับที่ข้อมือเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่แสดงอาการออกไป หญิงสาวเอามือขึ้นกอดอก พลางถามเขาออกไปเสียงเรียบ "ทำไม... ไหนบอกจะเป็นเครื่องมือให้พี่ไง" ศิวะพูดหยอกเย้าหญิงสาวด้วยน้ำเสียงขี้เล่น มือข้างหนึ่งยกขึ้นล้วงกระเป๋ากางเกง "คิดจะว่ากลับคำพูดหรอ" "เปล่าค่ะ... หนูแค่สงสัยว่า..พอรู้ว่าพี่อามูจะแต่งงาน พี่ก็ข้ามเมืองมาถึงที่นี่ เพื่อมาแย่งพี่เขากลับไปหาตัวเองหรอคะ?" ชายหนุ่มมองหน้าอีกคนด้วยสายตาเคร่งขรึม ก่อนจะเหยียดยิ้มออกมา"แย่งกลับมาหาตัวเอง...? ทำไม เธอหึงพี่หรอ" ปลายนิ้วยกนิ้วไปเล่นปลายผมอีกเธออย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะถูกหญิงสาวปัดออกอย่างรวดเร็ว "แต่พี่ว่า...เธอคงไม่อยากให้พี่กลับไปหาอัมมาวดีหรอกจริงไหม...หืม?" ว่าแล้วก็โน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูของคนตัวเล็ก ทว่า...เธอกลับออกแรงผลักเขาออกอย่างแรง จนตัวเขาถอยหลังไปสองก้าว "หนูไม่ได้หึงค่ะ... แล้วอีกอย่างนะคะต่อให้พี่ลงทุนลงแรงแย่งพี่สาวหนูกลับไป พี่เขาก็ไม่กลับไปหาพี่หรอกค่ะ เพราะเขาไม่ได้รัก

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 25 เทพบุตรหรือซาตาน

    ท่าทางกระตือรือร้นของอัมมาวดี ทำให้ผู้เป็นน้องสาวอย่างอัมพิการู้สึกชุ่มชื้นในหัวใจ พี่สาวของเธอผ่านเหตุการณ์เลวร้ายมา เธอก็อยากให้อีกฝ่ายผ่อนคลายบ้าง ดวงตาสีน้ำผึ้งกวาดมองรอบๆตลาดด้วยความชื่นชม "ไม่มานานเหมือนกันนะ" บรรยากาศคึกคักของผู้คนมาจับจ่ายใช้สอย เสียงต่อรองราคาอย่างจริงจังระหว่างผู้ซื้อกับผู้ขาย ร้านค้าบางร้านก็มีเบาะรองนั่งกับเก้าอี้เอาไว้ต้อนรับลูกค้าโดยเฉพาะ หญิงสาวเดินดูของตามร้านต่างๆสนใจสะดุดตากับร้านขายกำไลร้านหนึ่ง หน้าร้านตกแต่งด้วยผ้าม่านสีทองและประดับด้วยไฟระยิบระยับสีสันสวยงาม โต๊ะไม้แกะสลักถูกปูด้วยผ้ากำมะหยี่สีแดง บนโต๊ะนั้นถูกวางด้วยกำไลเรียงเป็นชั้นๆ บางชั้นจะเป็นกำไลแก้ว บางชั้นเป็นกำไลโลหะสีเงินและทอง บางชั้นถูกประดับด้วยเพชรและมุกสีสันสวยงาม มีทั้งกำไลจูดี(chudi) แบบดั้งเดิมของอินเดีย กำไลกันกัน( kangan) สำหรับเจ้าสาว และกำไลคาดา( kada) เอาไว้สวมใส่ในชีวิตประจำวัน อัมพิกาหยุดมองดูร้านขายกำไลด้วยความสนใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอย่างร่าเริง หญิงสาวในชุดส่าหรีสีสันสดใสมองดูกำไลที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ จนไปสะดุดตากับกำไลแก้วสีฟ้าครามชั้นหนึ่ง เธอจึงเก็บขึ้

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่24 เลือกผ้า

    ...และการกระทำนั้น อยู่ในสายตาของคนผู้หนึ่งอยู่ตลอดเวลา... ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทสีดำ ยืนล้วงกระเป๋ามองสองพี่น้องเดินไปจนลับตา ดวงตาสีนิลฉายแววความเคร่งขรึมยากที่จะอ่านออก เสียงตะโกนเรียกลูกค้าของแม่ค้า เคล้ากับเสียงเจรจาต่อรองราคาจากผู้คนรอบด้าน ภาพฝูงชนเบียดเสียดกัน ไม่อาจทำให้ชายหนุ่มละสายตาจากตรงนั้น"คุณไม่เข้าไปทักทายพวกเขาหน่อยหรอครับ" ชายหนุ่มอีกคนเอ่ยถามผู้เป็นนาย "ไม่จำเป็น" เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ในใจของเขารู้สึกเจ็บปวด เพราะว่าบทสนทนาทั้งหมดก่อนหน้านี้เขาได้ยิน ชายหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ "แต่งงานงั้นหรอ?" ... มันน่าแปลกตรงที่ เธอเดินทางไปไกลแสนไกล แต่ตัวเขายังคงวนเวียนติดอยู่กับอดีตไม่ไปไหน... ฝ่ามือทั้งสองกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวดที่อยู่ในใจลงได้ "อาร์มัน" "ครับ คุณศิวะ" "นายกลับไปก่อน ฉันขออยู่คนเดียวสักพัก" ศิวะพูดกับเลขาคนสนิทเสียงเบา พลางถอดเสื้อสูทนอกออกให้อีกฝ่ายด้วย เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีดำอยู่บนร่างกาย อาร์มันรับเสื้อสูทนอกของเจ้านายมาด้วยความเต็มใจ ก่อน

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 23 ลูกหลานตระกูลนักรบ

    เสียงดนตรีพื้นเมืองบรรเลงเพลงอย่างไพเราะ เคล้าคลอกับเสียงผู้คนเบียดเสียดกันมาจับจ่ายใช้สอย สองขนาบข้างทางเต็มด้วยร้านค้าตั้งเรียงแถวกัน ไม่ว่าจะเป็น ร้านขายของกิน ของใช้ เครื่องประดับ มีให้เลือกมากมาย ลมพัดเย็นสบายผสมผสานไปกับกลิ่นเครื่องเทศตลบอบอวนไปทั่วบริเวณ ร้านค้าบางร้านก็จะมีเสื่อหรือเบาะนั่งไว้รองรับลูกค้าและต่อรองราคา สองพี่น้องตระกูลเชาฮานพากันเดินชมร้านค้าด้วยความเบิกบานใจ อัมมาวดีถูกบรรยากาศภายในตลาดดึงดูดจนลืมเรื่องเศร้าหมองไปชั่วขณะ "พี่คะ... ที่นี่คึกคักมากเลย ดูสิคะ" ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองไปรอบๆ มองดูแม่ค้าขายผลไม้ที่กำลังต่อราคากับลูกค้าอย่างดุเดือด แม้จะโดนลูกค้าต่อราคาจนจะขาดทุน แต่ใบหน้าของเธอกลับยิ้มแย้ม จนอัมมาวดีขมวดคิ้วมุ่น ... เธอไม่เคยเห็นใครต่อราคาจนน่ารังเกียจขนาดนี้มาก่อนเลย... "อามิ... เดี๋ยวพี่มานะ" "เอ๊ะ!?.... ค่ะ" อัมพิกาชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบกลับพี่สาวไป สายตามองตามร่างของอีกฝ่ายไปจนไปถึงร้านขายผลไม้ร้านหนึ่ง เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นท่าทีของแม่ค้าร้านผลไม้ ไม่ใช่ว่ากำลังโดนโกงอยู่หรอกนะ... หญิงสาวคิดในใจ เธอรีบเดินตามพี่สาวอย่างรีบร้อน

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่22 สายใยของพี่น้อง

    กว่าสองชั่วโมงที่เจ้าหน้าที่ดับเพลิงพยายามควบคุมเพลิงไม่ให้ไฟมันลามไปที่อื่น สภาพร้านที่เคยเต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมที่สวยงาม ตอนนี้กลับเหลือเพียงเศษซากปรักหักพัง หุ่นที่เคยสวมส่าหรีสวยงาม ตอนนี้กลับเหลือเพียงแค่เศษวัสดุที่เหลือจากการถูกไฟเผา ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองรอบๆร้านด้วยสายตาเหม่อลอย ร่างบางในชุดนอนยืนเกาะฉากกั้นของเจ้าหน้าที่ ด้านหลังราฟียืนโอบไหล่คนรักอย่างปลอบโยน สายตาแข็งกร้าวตวัดหาเจ้าหน้าที่โดยรอบ "หัวหน้าทีมสืบสวนอยู่ไหน?" เสียงเรียบเย็นเอ่ยขึ้นมา ตำรวจนายหน้ารีบก้าวเข้ามา"ผมเองครับ.." ชายหนุ่มมองหน้าของตำรวจนายนั้น ก่อนจะยื่นนามบัตรให้อีกฝ่าย " คืบหน้าไปถึงไหนแล้ว?" ดวงตาคมเข้มมองคนตรงหน้าด้วยสายตากดดัน "เรากำลังรวบรวมหลังฐานอยู่ครับ ตอนนี้กำลังตรวจสอบฟุตเทจจากกล้องวงจรปิดครับ" ตำรวจหนุ่มรายงานด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง ทว่า...กลับแฝงไปด้วยความเคารพยำเกรง นิ้วเรียวขยับปรับเนคไทลง ดวงตาคมกริบตวัดมองเจ้าหน้าที่ตรงหน้า "ผมไม่ต้องการคำว่า 'กำลังตรวจสอบ' ผมต้องการคำตอบเดี๋ยวนี้!" เสียงของเขาหนักแน่นทว่าเย็นชา จนตำรวจและเจ้าหน้าที่รอบๆเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยาก

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่ 21 เสียหาย

    ยามค่ำคืนดึกสงัด ความเงียบท่ามกลางความมืดมิด ไม่มีผู้คน ไม่มีเสียงรถยนต์จากถนนใหญ่ มีเพียงสายลมบางๆพัดผ่านกิ่งไม้เสียดสีกันราวกับเป็นเสียงกระซิบ ทว่า... ท่ามกลางความสงบเงียบยามค่ำคืนกลับมีเสียงอึกระทึกครึกโครมดังขึ้นมาจากคฤหาสน์ริมทะเล อัมมาวดีวิ่งออกจากห้อง กายบางของเธอสวมชุดนอนตัวโปรด ในมือกำโทรศัพท์และกุญแจรถจนมือซีดขาว เสียงดังครึกโครมที่เธอได้ยินในโทรศัพท์ยังคงดังก้องอยู่ในหัว หญิงสาวหอบหายใจแรง หัวใจเต้นราวกลับจากทะลุออกมาจากอก ขาทั้งสองข้างแทบไม่ได้สัมผัสพื้น "พี่คะ?" อัมพิกาในชุดนอนสีขาวเปิดประตูออกมาด้วยหน้าตาเซื่องซึม เธอมองพี่สาวกำลังออกจากบ้านด้วยท่าทีเร่งรีบ "พี่จะไปไหนคะ!?" หญิงสาวพยายามเร่งฝีเท้าตามไป ทว่า...ผู้เป็นพี่สาวที่กำลังรีบร้อน เธอไม่ได้ยินเสียงเรียกน้องสาวเลยสักนิด ในใจของเธอกำลังร้อนรนเพราะความเป็นห่วงสภาพของร้านมากกว่า รถคันหรูเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว มีเพียงอัมพิกาที่วิ่งตามหลังมา ร่างบางมาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ดวงตาสีน้ำผึ้งทอดมองตามหลังรถไปด้วยความเป็นห่วง เธอรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆกับท่าทีของพี่สาว "รีบไปไหนของเขา" หญิงสาวพึมพำกับตัวเองเ

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่20 บทพิสูจน์

    ปราโมทย์ยืนนิ่งฟังคำอธิบายที่ออกมาจากปากเลล่า เชค เขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไรออกมาสักคำ กาญจีเห็นท่าทางของสถามีก็รู้ได้ในทันทีว่าเขากำลังจะทำอะไร ฝ่ามือบางของเธอเอื้อมไปกุมมือของเขาเอาไว้อย่างอ่อนโยน "คุณคะ" เสียงอ่อนโยนของภรรยาทำให้เขาได้สติ ดวงตาคมเหลือบมองลูกสาวคนโตที่ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ ทว่า... เขาก็ไม่ยินดีที่จะให้อัมมาวดีแต่งงานกับราฟี เชค เด็ดขาด "วางใจเถอะ..." เขาพูดกับภรรยาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "ถ้าคุณรักลูกสาวผมจริง... คุณกล้าที่จะพิสูจน์ไหมล่ะ?" ชายหนุ่มขบกรามแน่น เขาไม่เคยคิดว่าศาสนาของเขาจะเป็นปัญหาจนได้เจอกับปราโมทย์ "แน่นอนครับ ผมกล้าที่จะพิสูจน์ทุกอย่าง" น้ำเสียงตอบกลับอย่างหนักแน่นไร้ความลังเล ดวงตาสีเข้มมองคนอายุมากกว่าด้วยความมั่นใจ ราวกับกลัวว่าหากลังเลแม้เสี้ยววินาที เขาจะสูญเสียคนรักไป..."ดี.." เมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย ปราโมทย์ก็เอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงยินดี ทว่า...กาญจีที่มองเหตุการณ์ทุกอย่าง เธอก็มองการกระทำของสามีตัวเองออกทันที คนอย่าง ปราโมทย์ เชาฮาน ไม่มีวันยอมรับเรื่องนี้ง่ายๆแน่... "พ่อคะ" อัมมาวดีเข้าไปจับแขนของปราโมทย์เบาๆ ดวงตาคู่สวย

  • รอยรัก...ของซาตาน   บทที่19 หลอกล่อ

    สิ่งที่เขาต้องการ...มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย แล้วเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าจะยอมรับคนที่ตามมาได้หรือเปล่า... ดวงตาสีน้ำผึ้งสั่นระริกด้วยความลังเล "หนูไม่มีอะไรจะแลกกับพี่หรอกค่ะ" หญิงสาวพยายามพูดด้วยเสียงมั่นคง ทว่าปลายนิ้วเลื่อนมากุมมือชายผ้าคลุมไหล่แน่น ศิวะหัวเราะออกมาในลำคอ เขาปล่อยมือจากต้นคอของเธอไปเกี่ยวปอยผมของเธออย่างหยอกเย้า "ไม่มีจริงๆหรอ?" น้ำเสียงที่เขาถามเธอยังคงเย็นชา ดวงตาของเขาจ้องมองเธออย่างสื่อความหมาย ก่อนเขาจะปล่อยเอวเธอเป็นอิสระ "เธอไม่รักพี่สาวของเธอหรอ" อัมพิกากัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าเขาหมายความว่ายังไง... ฝ่ามือบางกำหมัดแน่นผ้าคลุมไหล่ที่อยู่ในกำมือยับยู่ยี่ สิ่งที่เขาต้องการจากเธอ...มันมากเกินกว่าที่เธอจะตกลง "ไม่ใช่นะคะ แต่สิ่งที่พี่ขอมันไม่ถูกต้อง" "ถูกต้อง?" เขาหลุดยิ้ม กับคำพูดไร้เดียงสาของคนน้อง ทว่า...ในใจเขากลับรู้สึกขัดแย้งราวกับว่าเขากำลังทำเรื่องที่ไม่ควรทำ"เรากำลังทำเรื่องที่ถูกต้องกันอยู่นะ" "ถูกต้องยังไง?" เธอถามเขาด้วยความสงสัย น้ำตาเริ่มเอ่อคลอเบ้าตา นานวันเข้าเขาก็ยิ่งไม่เหมือนคนเดิมที่เธอเคยรู้จัก เธอจะต้องทำยังไงให้เขากลั

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status