LOGINShare
ขายแบบเสื้อผ้า 2
Last Updated:
2025-03-27 13:00:49“ได้สิ” โจวซินหยู่เรียกเด็กในร้านให้นำอุปกรณ์มาวางไว้ที่โต๊ะให้ จ้าวหลินอีหยิบดินสอพร้อมร่างภาพในหัวออกมาอย่างรวดเร็ว เพราะชาติก่อนเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านกับการจากไปของลูกสาว เธอจึงได้ฝึกวาดจนชำนาญหลังย้อนเวลากลับมาเธอก็ฝึกวาดอยู่เป็นประจำทำให้เพียงครึ่งชั่วโมงเธอก็ได้รูปกี่เพ้าที่ทันสมัยและลวดลายหงส์ร่อนมังกรอย่างรวดเร็ว
“หลินอีหนูมีพรสวรรค์มาก” “ว้าว สหายรักเธอเก่งมาก ๆ เลย” ทั้งคู่เอ่ยชมด้วยความตื่นเต้น พวกเขาไม่เคยเห็นใครวาดรูปได้รวดเร็วขนาดนี้และยังสมบูรณ์แบบมาก จ้าวหลินอียื่นรูปให้ทั้งสองดู ความจริงชาติก่อนเธอออกแบบได้มากกว่านี้ เพียงแต่เธอไม่มีเส้นสายและยังถูกกู้เหวินเฟยกับตู่จื่อหย่าขัดขวางทางเดินจนแทบไม่มีที่ให้เธอไป ทำให้เธอไม่มีโอกาสฟื้นกลับมาแก้แค้นให้ลูกสาวได้ “ชุดนี้ฉันให้หนึ่งร้อยหยวน และชุดที่วาดเมื่อครู่ฉันให้หนึ่งร้อยห้าสิบหยวนหนูคิดว่าไง” โจวซินหยู่เอ่ยถามอย่างระวัง การค้าขายต้องมีความเสี่ยงแต่เห็นว่าหล่อนมีความตั้งใจอีกทั้งบุตรสาวบุตรชายเป็นคนพา
Related chapters
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ศัตรูในทางแคบ
แต่เรื่องความรักไม่อาจบังคับกันได้จริง ๆ อีกอย่างชาติก่อนเธอเจ็บมามากจคงทำให้เธอหวาดระแวงและระมัดระวังเรื่องความรักมากขึ้น แต่จะระวังแค่ไหนก็หนีไม่พ้นพรหมลิขิตและธรรมชาติที่ควรจะเป็นหลังทานอาหารเสร็จ จ้าวหลินอีก็ได้ไปเปิดบัญชีธนาคารเอาไว้และเก็บเงินไว้กับตัวเองเท่าพอใช้จ่ายประจำวันเท่านั้น เพราะที่ห้องอยู่ด้วยกันสี่คนแม้จะเป็นสหายกันแต่ก็ยังไม่สามารถไว้ใจใครได้ จึงต้องระมัดระวังตลอดและอาจเป็นเพราะชาติก่อนประสบการณ์สอนเธอมาเยอะทำให้เธอทำอะไรจึงได้คิดและไตร่ตรองอย่างรอบคอบหลังจากวันนั้นที่ขายแบบเสื้อผ้าเธอก็ได้ส่งแบบไปให้ที่ร้านของคุณป้าโจวสัปดาห์ละชุด ทำให้เธอเริ่มมีชื่อเสียงในวงการเสื้อผ้ามากขึ้น ขณะเดียวกันเธอก็ตั้งใจเรียนการบริหารและการจัดการอย่างตั้งใจ ทุก ๆ วันหยุดสุดสัปดาห์จ้าวหลินอีจะตามเย่ซินหรานออกจากมหาวิทยาลัยทีแรกเธอตั้งใจไปเช่าห้องเพื่อแยกกันอยู่ เธออยากซื้อจักรเย็บผ้าและตัดเย็บเองบ้าง แต่เมื่อคุณป้าทราบข่าวจึงได้ให้เธอมาพักอยู่กับเย่ซินหรานที่เรียนด้านการตัดเย็บเสื้อผ้าเพื่อสืบทอดกิจการของมารดา“ถึ
Last Updated : 2025-03-27ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้น 1
ตู่จื่อหย่าหน้าแดงอย่างอับอาย ก่อนจะลากคู่หมั้นตัวเองจากไปด้วยความโมโห พร้อมข่มขู่เขาหากเขายังไปยุ่งวุ่นวายกับจ้าวหลินอีอีก หล่อนจะไม่ส่งเขาเรียนและยกเลิกการหมั้น ทว่าเพียงโดนคำพูดหวานและออดอ้อนของกู้เหวินเฟยก็พากันกอดแขนคุยกันกระหนุงหนิงจากไป ก่อนจะทันเห็นจ้าวหลินอีขึ้นรถยนต์ไป“นั่นหล่อนยอมเป็นเมียน้อยคนรวยหรือ น่ารังเกียจจริง ๆ” ตู่จื่อหย่าเห็นว่าจ้าวหลินอีขึ้นรถยนต์ไปก็พูดขึ้นด้วยความเกลียดชัง หากหล่อนไม่มายั่วกู้เหวินเฟยมีหรือเขาจะสนใจผู้หญิงแบบนั้น ทำตัวไร้ค่าจริง ๆ บ้านยากจนไม่มีเงินเรียนแล้วยังอยากมาเรียน สุดท้ายก็มาขายตัว หากหล่อนนำเรื่องนี้ไปพูดยัยนั่นคงไม่มีหน้ากลับบ้านแน่ ๆ เมื่อคิดมาถึงเรื่องนี้ก็เหยียดยิ้มอย่างสมใจกู้เหวินเฟยมองตามร่างคนรักเก่าด้วยความเจ็บใจ หากรู้ว่าหล่อนสำส่อนขนาดนี้เขาน่าจะเป็นคนแรกของหล่อน คิดว่าเป็นหญิงสาวเรียบร้อยอ่อนหวาน กลับเป็นผู้หญิงร่านๆ แบบนี้แล้วมาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว แววตาเข้มขึ้นอย่างเคียดแค้นเขารู้สึกว่าตนเองโดนหักหลัง“อย่าไปสนใจหล่อนเลย เราไปกินข้าวกันเถอะครับ ผมเห็นร้านอาหารดี
Last Updated : 2025-03-28ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้น 2
“นั่นสิ แม่ฉันอยากได้เธอมาเป็นสะ...แค่ก ๆ มาเป็นลูกสาวอีกคน เธอก็เรียกท่านว่าแม่เถอะ” เย่ซินหรานเอ่ยสนับสนุนเพื่อนสาวก่อนจะเผลอหลุดเรียกหล่อนว่าสะใภ้ แต่เมื่อเห็นสายตาพี่ชายมองมาทำให้เธอกลับคำพูดแทบไม่ทัน ก่อนจะถลึงตามองกลับพี่ชาย ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าพี่ชายก็ชอบสหายของเธอ มาทำเป็นวางตัวดี สักวันเถอะสหายเธอจะถูกผู้ชายคนอื่นคาบไปกิน ตอนนั้นเธอจะสมน้ำหน้าเข้า“คุณแม่” เมื่อเห็นทุกคนจ้องมองเธอราวกับต้องการคำตอบ ทำให้จ้าวหลินอีรู้สึกกดดันไม่น้อยก่อนจะเรียกโจวซินหยู่ว่าแม่เสียงเบาอย่างเขินอาย เธอจะไม่เข้าใจความหมายได้อย่างไร“เด็กดี กินเยอะ ๆ จะได้มีน้ำมีนวลหนูเรียนหนักไปใช่ไหม” ว่าแล้วก็ตักอาหารให้ว่าที่ลูกสะใภ้ในใจอย่างเอ็นดู เมื่อเห็นสายตาลูกสาวมองก็รีบตักให้บ้างเดี๋ยวหล่อนจะน้อยใจไปบรรยากาศบนโต๊ะอาหารเป็นไปอย่างมีความสุข เสียงพูดคุยกันพร้อมเล่าเรื่องต่าง ๆ ที่พบเจอให้คนในบ้านฟัง เย่คุนข่ายเองก็เป็นผู้ฟังที่ดีและตอบรับเป็นบางครั้ง แม้จะเป็นครอบครัวทหารแต่ไม่ได้เคร่งครัดเรื่องการพูดคุยกันบนโต๊ะอาหาร
Last Updated : 2025-03-28ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 สารภาพรัก 1
“บะหมี่อายุยืนครับ กินให้หมดอย่ากัดขาดนะครับ” จ้าวหลินอีมองชามบะหมี่ตรงหน้าแล้วน้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่ได้กินบะหมี่อายุยืนนานมากแล้วและไม่เคยมีใครใส่ใจเธอมากขนาดนี้มาก่อน “หมี่ซั่วชามนี้พี่ชายฉันเป็นคนลงมือทำเองเลยนะ” เย่ซินหรานรีบเอ่ยบอกความดีงามของพี่ชาย เธอมองสหายด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ซึ่งทำให้จ้าวหลินอีหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินมากขึ้น จะบอกไม่รู้สึกอะไรก็คงไม่ได้เธอเป็นคนที่มีเลือดเนื้อและหัวใจ เมื่อมีคนทำดีกับเธอขนาดนี้จะไม่ให้เธอหวั่นไหวได้อย่างไร “ขอบคุณมากนะคะพี่คุนข่าย” “ผมเต็มใจทำครับ สุขสันต์วันเกิดครับ” เย่คุนข่ายยื่นกล่องเล็ก ๆ ที่เขาไปเอามาจากในห้องมาให้เธอแทน เพราะเขาหาของขวัญวันเกิดไม่ทัน แต่สร้อยเส้นนี้เขาเห็นแล้วคิดว่ามันเหมาะกับจ้าวหลินอีมากจึงได้ซื้อเอาไว้ เพียงแต่ไม่มีโอกาสเหมาะสมเท่านั้น จ้าวหลินอีรับกล่องที่ไม่ได้ห่ออะไรออกมาดู มันเป็นสร้อยเงินห้อยด้วยดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยว แม้จะดูเรียบธรรมดาแต่เธอรู้ว่ามันราคาแพงมาก เธอเงยหน้าสบตากับเขาพยายามค้นหาความจริงในแววตาคู่นั้น “ผมเห็นเหมาะกับคุณ ความจริงตั้งใจซื้อมาให้นานแล้วแต่ยังไม่มีโอกาส” เย่คุนข่ายที่ปก
Last Updated : 2025-03-30ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 สารภาพรัก 2
“วันนี้พี่ไม่กลับค่ายหรือคะ” เมื่อเห็นแววตาที่มองอย่างลุ่มหลงทำให้จ้าวหลินอีรู้สึกทำตัวไม่ถูก ใบหน้าแดงระเรื่อจนลามไปถึงใบหู จึงได้เอ่ยถามอย่างแก้เขิน “ช่วงที่เราอยู่ที่นี่พี่จะมานอนที่บ้านครับ” เย่คุนข่ายบอกด้วยรอยยิ้มมีความหมาย เพราะเธอกับเขาอายุห่างกันหลายปีจึงไม่อยากทำให้เธอตกใจ อีกทั้งเธอพักอยู่หอนักศึกษาหากไม่ใช่วันหยุดก็จะไม่ได้พบเธอเลย ในเมื่อมีโอกาสเขาจึงอยากสร้างความสัมพันธ์กับเธอ แต่ก็ไม่กล้าที่จะบอกรักกลัวว่าเธอจะตกใจไปเสียก่อน จึงค่อย ๆ ต้มกบในน้ำอุ่นหวังว่าเธอจะรู้ว่าชอบเขาก็ไม่สามารถหันหลังกลับไปได้แล้ว “เรียนเป็นไงบ้างครับ ยากหรือเปล่า” เย่คุนข่ายเอ่ยถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบเหงาเกินไป “ก็ดีค่ะ ไม่ได้ยากอย่างที่คิดค่ะ” จ้าวหลินอีนึกถึงเรื่องเรียนแล้วตอบด้วยรอยยิ้ม อาจเป็นวิชาที่ชอบด้วยเลยทำให้เธอรู้สึกว่าไม่ได้ยากเกินไป และยังรู้สึกสนุกด้วยชาติก่อนเธอไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้ทำให้เธอซึมซับบรรยากาศและความทรงจำเก็บไว้ภายในเป็นอย่างดี เธอมีอาจารย์ที่ดี มีสหายร่วมชั้นที่ดีและยังได้รูมเมทที่ดีมาก ๆ ซึ่งเธอคิดว่าชาตินี้เธอโชคดีมากจริง ๆ “แล้วมีคนมาจีบหรือเปล่า” คำถามข
Last Updated : 2025-03-30ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ความรักครั้งใหม่ที่มั่นคง 1
“ดีจัง แม่บ่นคิดถึงเธออยู่” เย่ซินหรานยิ้มร่า ก่อนจะช่วยสหายเก็บของแล้วออกจากหอพักอย่างร่าเริง และคนที่มารับเธอกลับบ้านวันนี้ยังเป็นพี่ชาย ซึ่งเขายืนพิงรถรอพวกเธออยู่ก่อนแล้วพร้อมทั้งสาวๆ ในมหาลัยต่างแอบมามองเขาอย่างเขินอาย เขาใส่ชุดทหารเต็มยศอีกทั้งมีตำแหน่งสูงถึงพันโททำให้หลายคนใจกล้ามาทักทาย ทว่าความเย็นชาที่แผ่ออกมาทำให้พวกหล่อนหน้าเสีย เพราะเขาไม่ได้สนใจชายตามองพวกหล่อนแม้แต่น้อย “ซินหราน! เดี๋ยวก่อน อาจารย์ที่ปรึกษาเรียกเธอ เห็นว่ามีธุระด่วน” ขณะนั้นสหายในคณะเดียวกันกับเย่ซินหรานก็ร้องเรียกพร้อมวิ่งเข้ามาบอก จากนั้นหล่อนก็มองชายหนุ่มในชุดทหารอย่างเขินอายแม้จะพูดธุระจบแล้วก็ไม่คิดจะจากไป จนเย่ซินหรานลากสหายในคณะไปด้วย หล่อนจึงจากไปอย่างไม่เต็มใจ “พี่กลับก่อนนะคะไม่ต้องรอฉัน” จ้าวหลินอีมองสหายที่จากไปอย่างกะทันหันและหันกลับมามองเย่คุนข่ายที่ยืนมองเธออยู่ จากนั้นเจ้าตัวเดินเข้ามาหาพร้อมรับกระเป๋าจากมือเธอไปพร้อมเปิดประตูให้เธอไปนั่ง ใบหน้างามแดงระเรื่ออย่างเขินอายเมื่อถูกบริการราวกับเจ้าหญิงแบบนี้ เพราะเป็นเมื่อก่อนเธอจะไปนั่งข้างหลังแต่วันนี้ได้นั่งข้างคนขับ ยิ่งทำให้เธอรู้ส
Last Updated : 2025-03-30ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ความรักครั้งใหม่ที่มั่นคง 2
“เปล่าค่ะ หานลี่เป็นสหายในคณะค่ะ อันที่จริงเขาอยากใส่เสื้อผ้าที่ฉันออกแบบมาก แต่น่าเสียดายที่ยุคนี้ยังไม่เปิดกว้างค่ะ” จ้าวหลินอีบอกตามความเป็นจริง อีกอย่างเธอเน้นตัดเสื้อผ้าผู้หญิงแต่ชุดผู้ชายเธอก็สามารถทำได้แค่เธอลำเอียงเท่านั้นจึงออกแบบชุดสตรีมากกว่า เย่คุนข่ายไม่ใช่คนโง่เพราะแม้ที่ค่ายทหาร ทว่าบางคนมีสายตาที่แตกต่างจากคนอื่น โดยเฉพาะเวลาอาบน้ำที่ถูกคนประเภทหนึ่งมองด้วยดวงตาพราวระยับ แต่แม้พวกเขาจะเป็นแบบนั้นแต่กลับเป็นคนจริงจังและรักชาติ และคำตอบนี้ทำให้เขารู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก เขาวางงานแผ่นสุดท้ายลงแล้วลุกขึ้นไปหาจ้าวหลินอีที่นั่งวาดแบบอยู่ไม่ห่าง “ทำไมหลายอาทิตย์มานี่ถึงหลบหน้าพี่” คำถามที่ไม่ทันตั้งตัวทำให้จ้าวหลินอีเงียบลง ใบหน้าแดงระเรื่ออีกครั้งเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น “เปล่านี่คะ” “จ้าวหลินอีหากไม่รังเกียจที่พี่อายุมากกว่าแปดปี มาเป็นแฟนกับพี่ไหมครับ” เย่คุนข่ายเอ่ยปากถามด้วยความประหม่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาขอผู้หญิงเป็นแฟน “ทำไมอยากให้ฉันเป็นแฟนล่ะคะ” แม้จะตกใจแต่เธอก็อยากได้คำตอบที่ชัดเจน ขณะเดียวกันหัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอกลับเต้นระรัว มือเธอสั่นเล็กน้อย
Last Updated : 2025-03-30ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 กลับบ้านในรอบหนึ่งปี
“ขอให้จริงเถอะ” หลิวตานตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะชะโงกหน้ามองหาสหายอีกคน “ว่าแต่เยี่ยนหรูยวี่ยังไม่มาเหรอ” “คณะแพทย์เรียนหนักข้อสอบก็น่าจะหนักด้วย คงอีกสักพักแหละ ว่าแต่เราไปกินข้าวก่อนแยกย้ายกันดีไหม” จ้าวหลินอีเสนอเพราะพวกเธอไม่ได้ทานข้าวด้วยกันบ่อยนักเพราะเรียนคนละคณะน้อยนักจะหยุดพร้อมกัน พอวันหยุดสุดสัปดาห์เธอก็ไปทำแต่งาน “ก็ดี ปิดเทอมตั้งนานกว่าจะเจอกันอีกที” หลิวตานตอบรับก่อนจะโยนกระเป๋าที่เก็บเสร็จลงเตียงนอน จากนั้นทุกคนก็พากันไปร้านอาหารประจำที่หน้ามหาวิทยาลัย ร้านหม้อไฟที่นั่นอร่อยและราคาไม่แพง หากมีเวลาจะชวนกันไปที่นั่น แม้จะพากันออกมาสามคนก็ไม่ลืมไปดักรอเพื่อนสาวอีกคน โชคดีที่รอไม่นานเยี่ยนหรูยวี่ก็กลับมาจากการสอบ สีหน้าแต่ละคนอิดโรยจึงพากันไปกินหม้อไฟ พร้อมพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จ้าวหลินอีมองสหายและบรรยากาศสดใสนี้อย่างหวงแหน ชาติก่อนเพราะความโง่งมทำให้เธอไม่เคยได้สัมผัสการใช้ชีวิตวันรุ่นแบบนี้ รอยยิ้มแต่งแต้มบนใบหน้าขณะที่ตอบคำถามสหายเป็นครั้งคราว อาหารมื้อนี้เธอก็อาสาจ่ายเงินให้ เพราะตอนนี้เธอมีงานทำและมีเงินมากพอจะเลี้ยงข้าวพวกหล่อนสักหนึ่งมื้อ แม้พวกเขาแต่ละคนจะ
Last Updated : 2025-03-30
Latest chapter
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 บทส่งท้าย ครอบครัวที่อบอุ่น
“เดี๋ยวลูกไปเล่นที่หลังร้านก่อนนะ เดี๋ยวบ่ายๆ เรากลับบ้านกันจะได้ไปเตรียมอาหารเย็น”“ได้ค่ะ” เด็กหญิงตอบรับก่อนจะลากน้องชายไปด้วย ครั้งนี้เธอยอมเล่นฟันดาบกับเขา ทำให้ใบหน้าบูดบึ้งของน้องชายยิ้มออกมาได้ ยิ่งรู้ว่าตอนเย็นมีของชอบด้วยยิ่งทำให้สองฝาแฝดเล่นกันอย่างสนุกสนานจ้าวหลินอีรีบตัดเย็บชุดครอบครัวอย่างรวดเร็วเธอไม่ได้ให้ลูกจ้างคนอื่นช่วยเพราะอยากทำด้วยตนเอง ตอนนี้ร้านค้าทั้งสามสาขาของเธอกิจการดีมากและยังได้ผลกำไลเยอะขึ้นทุกปีและได้การตอบรับจากลูกค้ามากยิ่งขึ้น ยิ่งได้ดาราดังมาช่วยเป็นนางแบบทำให้ร้านลี่หรงถังโด่งดังทั่วปักกิ่งเลยทีเดียว และเธอเคยส่งงานเข้าร่วมประกวดจนได้รางวัลการออกแบบดีเด่นมาประดับร้านอีกด้วยหลังจากตัดเย็บจนได้เวลาทำอาหารจ้าวหลินอีจึงได้เดินทางกลับบ้าน ส่วนวัตถุดิบเธอให้เด็กที่ร้านออกไปซื้อเตรียมไว้ให้แล้ว ซึ่งเธอก็ได้มอบทิปน้ำใจให้เป็นการตอบแทนด้วย และการกระทำแบบนี้ทำให้ลูกจ้างที่ร้านลี่หรงถังต่างชอบนายจ้างแบบเธอมากและไม่มีใครลาออกจากงานสักคนเดียว งานดี เงินดีและยังมีเจ้านายที่แสนดีพวกหล่อนจึงกอดขาทองคำไ
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ผลลัพธ์ของการแก้แค้น 2
ฉึก!!กู้เหวินเฟยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เขาก้มมองภรรยาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา แต่กลับมองเห็นแววตาแห่งความบ้าคลั่งของตู่จื่อเฟยถึงกลับทำให้เขาตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เมื่อก้มมองตรงอกข้างซ้ายของตัวเองที่มีมีดปลายแหลมคมปักอยู่ ซึ่งเป็นมีดที่ตู่จื่อหย่าพกติดตัวตลอดตั้งแต่ถูกกู้เฉินฮุ่ยลวนลามเมื่อครั้งก่อน เธอเอาไว้ป้องกันตัวไม่คิดเลยว่าวันนี้จะได้ใช้มันกับคนที่เธอรักมากปึก!กรี๊ดดดด ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นลั่นบ้าน จากนั้นก็เกิดความวุ่นวายขึ้นแต่น่าเสียดายที่ยุคสมัยนี้ยังไม่พัฒนาเรื่องการแพทย์และไม่มีรถส่วนตัวที่จะหามส่งโรงพยาบาลได้ทัน เวลาต่อมากู้เหวินเฟยจึงได้เสียชีวิตลง เรื่องนี้ทำให้ชาวบ้านที่มาพบเห็นเหตุการณ์ต่างตื่นตระหนกหลังจากที่มีเหตุการณ์ฆ่ากันตายตู่จื่อหย่าไม่ได้หนีความผิด เธอเดินกลับเข้าห้องไปอย่างสงบและสุดท้ายก็จบชีวิตลูกน้อยด้วยน้ำตา ดวงตาที่มีแต่ความแค้นและความเกลียดชังมองไปยังบ้านกู้ก่อนจะจุดไฟเผาด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็จบชีวิตตัวเองตามไปด้วย เพราะรู้ดีว่าหากเธอไม่ตายก็ต้องติดคุ
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 ผลลัพธ์ของการแก้แค้น 1
แต่ชาตินี้เธอท้องกลับมีคนดูแลแทบจะไม่ได้เดินเองเลย ร้านค้าก็มีคนช่วยดูแลและนำเอกสารการเงินมาให้ดูถึงบ้าน และมาเล่ารายงานให้ฟังสองสามวันต่อครั้ง ความแตกต่างกันนี้ทำให้เธอรู้สึกอยากขอบคุณสวรรค์ที่ให้ย้อนเวลากลับมาเธอจะใช้ชีวิตนี้ให้คุ้มค่ากับการที่ได้มาเลยทีเดียวขณะที่จ้าวหลินอีถูกประคบประหงมราวกับไข่ในหิน ทางด้านตู่จื่อหย่าถูกคนบ้านตระกูลกู้จิกหัวใช้ราวกับทาส คลอดลูกออกมาก็เป็นลูกสาวยิ่งทำให้แม่สามีชิงชังมากกว่าเดิมทุกวันนี้ร่างกายเธอผอมแห้งดวงตามีแต่ความเครียดแค้นชิงชัง ไม่รู้ว่าทำไมชีวิตที่ดีของเธอต้องมาลงเอ่ยแบบนี้ พ่อที่เคยตามใจและหนุนหลังกลับติดคุก แม่ที่เคยตามใจเธอกลับหนีตามผู้ชายคนใหม่พี่ชายก็ไม่รู้หนีหายไปไหนสุดท้ายเธอจึงเหลือตัวคนเดียวทำให้คนบ้านกู้ต่างดูถูกต่าง ๆ นา ๆ อีกทั้งยังมีผู้ชายสารเลวอย่างกู้เฉินฮุ่ยที่คอยแอบเข้าหาและลวนลามเธอเวลาไม่มีคนอยู่ ทำให้เธอน้ำท่วมปากไม่สามารถป่าวตะโกนออกไปได้ส่วนสามีที่เธอคิดฝากฝังชีวิตกลับไม่ได้มาที่บ้านตั้งแต่รู้ว่าเธอคลอดลูกสาวแล้ว เมื่อก่อนเป็นเธอและครอบครัวที่ส่งเสียเ
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 กลับปักกิ่ง 2
ทว่าเวลาต่อมาจ้าวหลินอีจึงได้รู้ซึ้งแล้วว่า มาเก๊าเป็นสถานที่กินคนอย่างแท้จริง พวกคนงานถูกใช้งานยิ่งทาส ค่าครองชีพก็สูงเป็นอย่างมาก อีกทั้งผู้หญิงที่มาที่นี่ก็ถูกจับเข้าซ่องโสเภณีเสียส่วนใหญ่ หากไม่มีคนหนุนหลัง แม้กระทั่งคู่รักที่รักปานจะกลืนกินเมื่อมาที่มาเก๊าความรักก็จางหายมีแต่ความเห็นแก่ตัวให้เห็นเท่านั้น เพราะพวกเขาแม้กระทั่งขายผู้หญิงที่ตัวเองบอกว่ารักมากให้กับชายอื่นเพื่อเงินเพื่อมีชีวิตต่อไปสิ่งที่เห็นในมาเก๊าทำให้จ้าวหลินอีรู้สึกหดหู่เป็นอย่างมาก อยู่ปักกิ่งดีที่สุดแล้ว เมืองใหญ่ที่การแข่งขันสูงแต่ก็หาเงินได้คล่องและไม่ได้เบียดเบียนชีวิตใครแต่ถึงมาเก๊าจะมีสิ่งไม่ดีให้เห็นแต่ก็มีสิ่งสวยงามที่เย้ายวนให้ผู้คนเดินทางมามากมาย ที่นี่เหมือนไม่มีเวลากลางคืน มีแสงสว่างตลอดเวลาและมีความครึกครื่นเป็นอย่างมากโดยเฉพาะคาสิโนที่มีนักพนันมากมายมาเสี่ยงดวงที่นี่ บางคนเล่นหนักถึงกับเสียมือเสียเท้าไปเลยทีเดียวแต่นั่นเป็นความละโมบของพวกเขา จ้าวหลินอีเริ่มมองผู้คนด้วยความสงบนิ่งมากขึ้นไม่ได้มีแววตาตื่นตระหนกเหมือนวันแรกที่มาเยือน อีกทั้งข้างกายมีสามีอย่างเย่คุนข่
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 กลับปักกิ่ง 1
หลังจากแต่งงานได้สามวัน จ้าวหลินอีจึงได้กลับปักกิ่งอีกครั้งเพราะเธอยังเป็นห่วงร้านลี่หรงถัง และยังมีงานแต่งงานเมืองหลวงอีกรอบ พ่อกับแม่ของสามีอยากประกาศให้คนที่นี่รู้ว่าเธอเป็นลูกสะใภ้ ซึ่งได้จองโรงแรมไว้อย่างยิ่งใหญ่ คนที่มาร่วมงานก็เป็นเหล่าทหารในค่ายทหารและเหล่าแม่บ้านเพื่อให้จ้าวหลินอีได้รู้จักภรรยาของทหารกล้าทั้งหลายด้วยซึ่งการกระทำแบบนี้ค่อนข้างสิ้นเปลือง แต่จ้าวหลินอีกลับรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากเพราะนั่นเป็นการให้เกียรติเธอ อีกทั้งตอนนี้เธอไม่ใช่แค่เด็กบ้านนอกทีไร้การศึกษาและยากจนอีกต่อไป แม้ฐานะเธอจะสู้ข้าราชการไม่ได้แต่เธอก็ภูมิใจในงานของตัวเองเป็นอย่างมากงานแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ แม้จะมีคนมาก่อความวุ่นวายเพราะความไม่พอใจอยู่บ้าง แต่ก็ผ่านมาได้อย่างดี ซึ่งคนที่ก่อกวนไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นครอบครัวตระกูลจินที่อ้างว่ามีสัญญาหมั้นหมายไว้เมื่อครั้งก่อนที่จ้าวหลินได้เจอ แต่สุดท้ายลูกสาวของพวกเขากลับตั้งครรภ์โดยไม่มีพ่อ พวกเขาจึงอยากให้เย่คุนข่ายรับเป็นพ่อของเด็กในท้องจึงได้วางแผนเรื่องนี้ขึ้นมา“ยินดีด้วยนะคะลูกสะใภ้สวยมากเลยค่
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ 2
เย่คุนข่ายได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มออกมาเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปสวมกอดเจ้าสาวของเขาอย่างเบามือ เมื่อนัยน์ตาสบประสาน ทั้งสองก็เคลื่อนใบหน้าเข้าหากันอย่างเนิบช้า ริมฝีปากสัมผัสแผ่วเบาเข้าที่อวัยวะเดียวกัน จากความอ่อนโยนจนอุ่นซ่านไปทั้งใจ ก็เริ่มขบเม้มไล้เลียเข้าหากันไปมาอย่างเร่าร้อนชุดที่สวมใส่ถูกถอดออกอย่างไม่รู้ตัว เพราะความสนใจทั้งหมดจดจ่ออยู่ที่รสจูบร้อนแรง ลิ้นชื้นสอดแทรกสำรวจไปตามโพรงปากอย่างหิวโหย เสียงแลกเปลี่ยนน้ำลายดังขึ้นอย่างลามก ในตอนที่ใบหน้าหล่อเหลาผละออกก็มีน้ำใสสีเงินเชื่อมที่มุมปาก เป็นภาพที่ชวนให้ทั้งสองใบหน้าขึ้นสีระเรื่อได้อย่างง่ายดายพร้อมกับหัวใจที่เต้นถี่รัวกว่าทุกทีเขาดันภรรยาให้นอนราบลงบนเตียง ตามด้วยคร่อมกายหนาลงไปอย่างไม่รีรอ ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ไปตามลำคอระหง กลิ่นหอมเฉพาะตัวทำเอาเขาอดใจไม่ไหวไล้จมูกสูดดมจนเสียงดังฟอด กระตุ้นให้จ้าวหลินอีหายใจติดขัดด้วยความรู้สึกวาบหวาม ก่อนจะสะดุ้งเกร็งเมื่อถูกปลายลิ้นลากผ่านสัมผัสเข้าที่ปลายยอดถัน สัมผัสแผ่วเบาทว่าสั่นสะท้านไปทั้งกาย เส้นความอดทนขาดผึงลงอย่างง่ายดายร่างหนาลุกยืนเต็มความสูงก่อนจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนทิ้งไปอย่างไม่
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ 1
“ได้ยังไง ของบริจาคก็ต้องมาแจกให้หมดสิ จะมากลับคำได้ยังไง” เจิ้งฮวาเท้าสะเอวตอบโต้อย่างไม่พอใจ บรรดาลูกๆ และลูกสะใภ้ต่างก็ดึงหมวกมาปิดหน้าเอาไว้ด้วยความอับอาย “ของพวกเราอยากจะแจกใครก็ได้ครับ” เย่คุนข่ายที่เห็นว่าหล่อนสร้างปัญหาไม่เลิกก็พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ ดวงตาคมกริบกวาดสายตามองไปยังชาวบ้านรอบๆ ซึ่งทำให้พวกหล่อนหดคอด้วยความกลัว จากนั้นก็มีคนลากเจิ้งฮวาออกไปเพราะกลัวว่าคุณนายจะโมโหจนเลิกแจกสิ่งของ “พวกแกทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ทำมันจะไปเอาไม่ได้ของเยอะขนาดนั้นจะหวงทำไม!” เสียงกรีดร้องโวยวายของเจิ้งฮวาไม่มีใครสนใจอีก เมื่อนำตัวปัญหาสร้างเรื่องออกไปการแจกของจึงกลับมาสงบอีกครั้ง คนที่ได้รับก็ยิ้มด้วยความดีใจ เพราะสิ่งของเป็นถุงใหญ่ซึ่งพวกเขาได้ทั้ง ผ้าห่ม เสื้อผ้า ข้าวสารอาหารแห้งและยังมีน้ำมันที่หายากด้วย ซึ่งทุกคนที่ได้รับก็ยิ้มอย่างมีความสุขเพราะของเหล่านี้มีค่าพวกเขายากจนจึงไม่ได้ซื้อบ่อยนัก อย่างเช่นผ้าผืนใหญ่ที่สามารถนำมาตัดชุดได้อีกหลายตัว การแจกสิ่งของจบลงตอนเย็น ซึ่งสร้างความยินดีให้กับผู้รับ ทุกคนต่างยิ้มอย่างมีความสุขและยังพูดคุยเรื่องนี้กันอย่างครึกครื้น ทุกคนต่างพูดชื่นชมจ้าว
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 บริจาคสิ่งของเพื่อสร้างชื่อเสียงให้ลูกสะใภ้
“นั่นสิไปกันเถอะ” ก่อนจะเดินไปพวกเขาต่างมองบ้านตระกูลกู้ด้วยสายตาดูแคลน คนตระกูลกู้ไม่มีใครดีสักคนไม่รู้ว่าทำตู่จื่อหย่าถึงได้ตาบอดมาชอบผู้ชายแมงดาอย่างกู้เหวินเฟยไปได้ เจิ้งฮวามองตามกลุ่มคนไปอย่างไม่พอใจ ก่อนจะหันกลับไปลากสะใภ้ที่บ้านไปรับของแจกด้วย หล่อนก็เป็นคนในหมู่บ้านย่อมต้องมีสิทธิ์รับของแจกได้เหมือนกัน “แม่ ฉันไม่ไป!” ตู่จื่อหย่าร้องเสียงหลง เธอพึ่งแต่งงานมาเป็นสะใภ้เต็มตัว แต่กลับถูกใช้งานเยี่ยงทาส อีกอย่างทำไมคนอย่างเธอต้องไปรับของเหลือเดนจากจ้าวหลินอีด้วย! “ไม่ไปไม่ได้ หล่อนก็มีสิทธิ์ได้ของเหมือนกัน สะใภ้ใหญ่หล่อนก็ไปเอาถุงใบใหญ่ไปด้วยเราจะไปกันทั้งบ้านนี่แหละ” เจิ้งฮวาจัดแจงอย่างไม่สนใจใคร บ้านนี้หล่อนเป็นใหญ่ทุกคนต้องเชื่อฟังหล่อนคนเดียวเท่านั้น “แม่ฉันอายคนอื่นทำไมบ้านเราต้องไปเอาของบริจาคเหมือนขอทานด้วย” กู้จินเย่พูดขึ้นอย่างไม่ใจ หล่อนดูถูกเหยียดหยามจ้าวหลินอีมาโดยตลอด ทำไมต้องไปของบริจาคจากคนที่หล่อนด้อยค่าแบบนั้นด้วย “ไม่ได้ ของในเมืองหลวงมีแต่ดีๆ ทั้งนั้นเราจะเสียโอกาสไม่ได้” เจิ้งฮวาไม่เห็นด้วยกับคำพูดของลูกสาวก่อนจะลากทุกคนในบ้านไปรับของบริจาคด้วยก
ย้อนเวลากลับไปแก้แค้นอดีตสามีในยุค80 การสู่ขอที่ยิ่งใหญ่ 2
“มันเยอะเกินไป พวกเรารับไม่ได้หรอกพวกเราไม่ได้ขายลูกกินแค่อยากให้เธอแต่งงานกับคนที่รักและดูแลเธออย่างดีก็พอแล้ว”“มากมายอะไรกัน อย่าไปคิดมากสิค่ะคุณน้อง ตอนนี้คุนข่ายได้เลื่อนขั้นเป็นนายพลแล้วอีกอย่างฉันเองก็รักหลินอีเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง ต้องจัดงานแต่งงานให้เธออย่างสมเกียรติค่ะ”“ใช่ครับ อย่าทำให้พวกเราเสียความตั้งใจเลยครับ” ท่านนายพลเย่เต๋อหมิงที่พูดไม่ค่อยเก่งยังต้องพูดรองรับเหตุผลเพิ่มอีกหนึ่งคน เมื่อเห็นสองคนผัวเมียเต็มใจยกสินสอดมากมายให้ลูกสาวแบบนี้อินเยว่เจียถึงกลับน้ำตาซึมด้วยซึ้งใจ เพราะนั่นหมายถึงลูกสาวแต่งงานออกไปจะไม่มีวันที่จะถูกรังแกจากพ่อแม่สามีอย่างครอบครัวอื่นแน่นอน“คุณพ่อกับคุณแม่รับไว้เถอะครับ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลจ้าวหลินอีคนเดียวตลอดไปครับ” เย่คุนข่ายออกปากยืนยันความตั้งใจด้วยความหนักแน่นมั่นคง ดวงตาคู่คมมองคนรักที่ใบหน้าแดงระเรื่ออย่างเขินอายอยู่ข้าง ๆ ด้วยสายตาลึกซึ้ง“ถ้าอย่างนั้นก็ตกลง เดี๋ยวพวกเราค่อยมาปรึกษาฤกษ์แต่งงานกันอีกที” พ่อจ้าวที่นั่งฟังมานานออกปากพูดขึ้น“ฉันได้นำชื่อของทั้งคู่ไปดูฤกษ์ยามแล้ว ซึ่งก็อีกสองเดือนข้างหน้า หากพวกคุณไม่รังเกียจสามารถใช้ฤก
