เข้าสู่ระบบแชร์
หน้าที่ใหม่ในครัว
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-03-11 19:40:07
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ ข้าวผัดกระทะใหญ่
เฉียวลู่เปิดประตูออกไปเห็นบ่าวชายที่นางคุ้นตากำลังยืนรออยู่หน้าห้องของพวกนาง“มีอะไรอีกหรือ นี่ไม่ใช้เวลาพักทานข้าวหรือไง”เฉียวลู่ถามออกไปอย่างนึกรำคาญ บ่าวชายผู้นั้นยกมือขึ้นเกาหัวท่าทางจนใจ เขาเองก็ไม่ได้อยากมารบกวนนางหรอกแต่ให้ทำอย่างไรได้ตัวเขาก็โดนใช้มาเช่นกัน เฉียวลู่กอดอกยืนรอให้เขาตอบคำถามนางอย่างอดทน“หัวหน้าพ่อครัวถังให้ข้ามาตามเจ้าไปทำข้าวผัดแบบนั้นอีกครั้ง”เฉียวลู่เลิกคิ้วอย่างสงสัย แต่นางก็เดินตามบ่าวชายผู้นั้นไปแต่โดยดี เมื่อมาถึงโรงครัวบ่าวในจวนเว่ยอ๋องบางส่วนได้เวลาพักทานอาหารเช่นกัน แต่วันนี้มู่อาเสิ่นท่าทางจะทำอาหารไม่ได้แล้วเพราะได้ข่าวว่าเขาพึ่งถูกเฉียวลู่หักข้อมือไป“มาแล้วหรือซูเม่ย เจ้านี่น้าดันไปทำให้มู่อาเสิ่นแขนหัก เขาจึงไปฟ้องหัวหน้าพ่อบ้านแล้วเจ้ารู้หรือไม่ คนพวกนั้นจะต้องกลับมาเอาเรื่องเจ้าแน่”เฉียวลู่ไม่สนใจคนโง่พวกนั้น ต่อให้พวกเขามาก็ทำอะไรนางไม่ได้ เพียงแต่ตอนนี้นางอยากรู้ว่าเหตุใดหัวหน้าพ่อครัวจึงต้องให้นางทำข้าวผัดแปดเซียนอีกรอบ“ท่านไม่ได้ให้เขาไปตามข้ามาทำข้าวผัดหรือ”นางถามหัวหน้าพ่อครัวถังทั้งยังชี้มือไปที่บ่าวชายที่นางเดินตามมา เขาถึงนึกขึ้นไ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ กลั่นแกล้ง
หลังจากที่บ่าวคนสนิทของเว่ยซื่อจื่ออกจากโรงครัวไป เฉียวลู่ก็ยังคงทำงานของตนเองต่อ แต่เสียงที่ดังจอแจอยู่ด้านหลังทำให้นางหันไปมอง คนกลุ่มหนึ่งที่มีสตรีท่าทางเข้มงวดคล้ายกับฝูมามาหัวหน้าของสาวใช้จวนเว่ยอ๋องที่นางได้พบเมื่อเช้านี้กำลังเดินตรงมาที่นาง“เจ้าคือซูเม่ยหรือ ตามข้ามา”นางไม่รอฟังคำตอบของเฉียวลู่ว่านางคือซูเม่ยหรือไม่ แต่นางก็เรียกให้หญิงสาวที่กำลังล้างชามตามไป มามานางนั้นได้ฟังลักษณะของหญิงสาวตามคำบอกเล่ามาแล้ว เมื่อแรกที่เห็นนางหันมามอง หวงมามาเองก็รู้สึกตกใจเช่นกัน คิ้วนั่นไม่รู้ว่าอยู่มาถึงทุกวันนี้ได้อย่างไรช่างเป็นสตรีที่อัปลักษณ์นักเฉียวลู่เช็ดน้ำออกจากมืออย่างอ้อยอิ่ง ไม่สนใจท่าทีรีบร้อนของนางสักนิด นางจึงเดินตามมามานางนั้นไปท่าทางของเฉียวลู่ไม่รู้สึกรู้สาต่อการเรียกพบครั้งนี้เลย นางเดินทอดน่องอย่างเชื่องช้าโดยไม่สนใจสิ่งรอบกาย เหมือนคนที่กำลังออกมาเดินเล่นที่สวนหน้าเรือนเมื่อไปถึงลานเรือนขนาดใหญ่กลิ่นดอกไม้ที่หอมอบอวลไปทั่ว สวนดอกไม้หลากชนิดที่แสนงดงามถูกดูแลเป็นอย่างดี แต่เฉียวลู่กลับรู้สึกว่ามันดูจะมากเกินสำหรับนาง เพราะกลิ่นหอมมากมายปะปนกันยิ่งทำให้รู้สึกเวียนหัวม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-03-11ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ การต่อสู้ของเรือนหลัง
หลังจากที่เฉียวลู่เอ่ยจบทั้งเจ้านายและบ่าวไพร่ของจวน เว่ยอ๋องต่างก็สะอึกไปกับคำพูดของนาง“ยังมีอีกเรื่องเพคะ สาเหตุที่หม่อมฉันหักข้อมือมู่อาเสิ่นเพราะเขามาแตะต้องหม่อมฉันก่อน เขาทำงานที่จวนเว่ยอ๋องมานานน่าจะมีการศึกษา รู้ธรรมเนียมระหว่างบุรุษและสตรีดีมิใช่หรือเพคะ แล้วเหตุใดนึกอยากจะแตะตัวสาวใช้คนไหนก็สามารถทำได้ตามใจอย่างนั้นหรือ”“นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เขาซ่องสุมพรรคพวกตามรังแกบ่าวที่เข้ามาทำงานใหม่ในจวนเว่ยอ๋อง..และยังยักยอกเงินค่าอาหารของจวน อีก พระชายาสามารถสอบถามบ่าวในครัวหรือคนอื่นๆ ในจวนได้เลยเพคะ ทุกคนต่างก็รู้แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยออกมา เพราะเขาเป็นคนใหญ่คนโตนี่นา มีคนหนุนหลังเขายังต้องกลัวผู้ใด อีกหน่อยคงทำตัวเป็นเจ้านายจวนเว่ยอ๋องแล้ว”เฉียวลู่เอ่ยออกมาเสียงเรียบแต่ยาวเหยียด เหมือนกำลังพูดคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ เรื่องที่นางเอ่ยออกมาสามารถทำให้คนตายได้เลย แต่ท่าทางการพูดและสีหน้าของนางกลับไม่เปลี่ยนเลยสักนิด ทำเอาพระชายาซู่หนี่นึกแปลกใจ การแสดงออกของสาวใช้นางนี้ไม่เหมือนเด็กสาวชาวบ้านทั่วไป นางพูดจาฉะฉานตรงไปตรงมา อยู่ต่อหน้าเจ้านายของจวนเว่ยอ๋องนางกลับไม่แสดงความประหม่าออกมาให้เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ แย่งชิงหญิงอัปลักษณ์
ยามเซิน (申：shēn) 15.00 – 17.00 น.) เฉียวลู่งัวเงียตื่นขึ้นมา นางล้างหน้าล้างตาจัดเสื้อผ้าที่ยับย่นเพราะแรงกดทับตอนที่นางนอนในช่วงบ่าย จากนั้นจึงเดินกลับไปที่ครัวเพื่อทำงานของตนเองต่อเมื่อไปถึงทุกคนกำลังง่วนอยู่กับการทำหน้าที่ของตน เฉียวลู่เดินไปหาหัวหน้าพ่อครัวถังเพื่อให้เขาสั่งงาน“ขอโทษทีข้าพึงตื่นท่านมีอะไรให้ข้าทำหรือไม่”เฉียวลู่ยืนตาปิดท่าทางเหมือนพึ่งตื่นจริงๆ คราบเขม่าสีดำของก้นกระทะที่นางล้างออกโดยไม่รู้ตัวทำให้หัวหน้าพ่อครัวถังที่พึ่งละการสนใจจากงานที่ทำอยู่หันมามองนางเขาเบิกตาโตอย่างไม่เชื่อสายตา เขาจำได้ว่าเสียงนี้เป็นเสียงของสาวใช้ที่มาใหม่นามว่าซูเม่ย แต่ใบหน้าที่งดงามที่เขากำลังมองอยู่นี่มันคือสิ่งใด เขาขยี้ตามองนางอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเฉียวลู่เห็นใบหน้าที่ตกตะลึงของพ่อครัวถังที่กำลังจ้องมาที่ตน นางจึงยกมือจับๆ ใบหน้าเพื่อหาว่าหน้าของนางมีสิ่งใดติดอยู่ พ่อครัวถังเห็นท่าทางของเฉียวลู่เขาก็ได้สติกลับมา เขายกกำปั้นปิดปากกระแอมไอเพื่อขับไล่ความเขินอายที่กำลังเสียมารยาทเมื่อสักครู่“จะ...เจ้าช่วยข้าหั่นผักที”เฉียวลู่พยักหน้าจากนั้นจึงหั่นผักตามตัวอย่างที่หัวหน้าพ่อครัวถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ ถูกทุบจนน่วมทั้งสองคน
เว่ยอ๋องเทพสงครามแห่งแคว้นเว่ยผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง มีบุตรชายสองคนเป็นทายาท พวกเขาได้รับการสั่งสอนมาเป็นอย่างดีจากอาจารย์ชั้นยอดทั้งบุ๋นและบู๊ มีบิดาเป็นพยัคฆ์มีหรือบุตรชายทั้งสองของเขาจะกลายเป็นสุนัขได้เว่ยหลี่หมิงและเว่ยหลี่เซวียนจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร พวกเขาทั้งสองคำรามในลำคอท่าทางเช่นนั้นดูเหมือนว่าอีกไม่นานจะต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ แล้วเรื่องที่พวกเขาคาดการณ์ก็เกิดขึ้น หมัดและเท้าที่ทั้งสองปล่อยออกมาทำลายข้าวของในครัวจนสิ้นไม่มีใครมีอำนาจมากพอที่จะสามารถออกคำสั่งให้พวกเขาพี่น้องเลิกตีกันได้นอกจากท่านอ๋อง แต่ตอนนี้ท่านอ๋องไม่อยู่ที่จวนเพราะต้องออกไปว่าราชการที่วังหลวง บ่าวในจวนอ๋องต่างชุลมุนวิ่งหลบพลังทำลายล้างที่สองพี่น้องนี้สร้างขึ้น เฉียวลู่ถอนหายใจออกมาอย่างจนใจนางหยิบตะหลิวเหล็กขึ้นมาสองอันที่หัวหน้าพ่อครัวถังทำอาหารค้างเอาไว้ จากนั้นจึงเดินย่างสามขุมตรงไปที่พวกเขาพี่น้อง นางใช้ตะหลิวตีพวกเขาพี่น้องอย่างไม่ยั้งมือ แรงของเฉียวลู่ที่มากกว่าคนปกติหลายเท่าทำให้พี่น้องเว่ยเจ็บจนต้องเลิกตีกัน หันมากระโดดหลบตะหลิวของเฉียวลู่เป็นพัลวัน“นี่ เจ้าทำอันใดหญิงอัปลักษณ์ เจ้ากล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ จับโจร
เฉียวลู่ซูหลีและยังมีบ่าวชายหญิงในจวนเว่ยอ๋องอีกหลายคนที่กำลังง่วนอยู่กับการทำความสะอาดและพรวนดินใส่ปุ๋ยให้กับต้นไม้ดอกไม้ในสวน โชคดีที่พี่น้องแซ่เว่ยกลับไปที่เรือนของตนเองแล้ว ไม่อย่างนั้นคงได้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นอีก“ใกล้เสร็จแล้วเดี๋ยวข้าช่วยเจ้าอีกหน่อย จากนี้คงต้องกลับไปที่โรงครัวช่วยพ่อครัวถังทำงาน”เฉียวลู่พูดกับซูหลีในระหว่างที่นางหิ้วถังไม้ใบใหญ่สองถังที่มีน้ำอยู่เต็มเดินผ่าน ซูหลีเบิกตาโตแข็งค้างด้วยอาการตกตะลึง“อาเม่ย เจ้าไม่หนักหรือ”เฉียวลู่มองถังไม้ที่อยู่ในมือของตน จากนั้นจึงส่ายหน้าไปมา“ไม่นะ”บ่าวชายที่หิ้วถังน้ำตามนางมาถึงกับต้องปาดเหงื่อให้กับคำพูดของแม่นางน้อยร่างบางผู้นี้ แม่นางเจ้าอย่าพูดเช่นนั้นได้หรือไม่เพราะมันทำให้พวกข้ารู้สึกไม่ดีเฉียวลู่ช่วยซูหลีรดน้ำต้นไม้จนถึงต้นยามเซิ่นนางจึงกลับไปที่โรงครัวทำหน้าที่ของคนเองต่อ ก้าวแรกที่นางเดินเข้าไปบ่าวที่กำลังทำงานในโรงครัวต่างมองมาที่นางเป็นตาเดียว แม้กระทั่งหัวหน้าพ่อครัวถังเองก็เช่นกัน เรื่องเมื่อตอนเที่ยงพวกเขายังคงไม่ลืมว่านางได้กระทำสิ่งใดลงไปบ้าง หลังจากนั้นยังมีเจ้านายของจวนเว่ยอ๋องมาที่นี่อีกถึงสองคนความ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-04ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ บทลงโทษ
เฉียวลู่หันมาคำนับให้เว่ยอ๋องและพระชายาทั้งสองจากนั้นจึงเอ่ยเบาๆ“หม่อมฉันสอบถามนางเสร็จแล้วเพคะ”เสี่ยวเหมยเห็นท่าทีนิ่งเฉยของเฉียวลู่ในใจของนางก็นึกหวาดกลัว จึงเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้เพราะเกรงว่าท่านอ๋องจะถามตนไปมากกว่านี้“ทุกท่านที่อยู่ที่นี่คงได้ยินคำตอบของนางแล้วใช่หรือไม่ นางสารภาพออกมาด้วยตนเองว่านางเป็นคนนำเครื่องประดับเหล่านั้นออกไปจากห้องของพระชายารอง ข้าไม่รู้ว่านางต้องการสิ่งใดจากข้าเพราะข้าไม่เคยมีความแค้นใดต่อนาง ดังนั้นข้าจึงไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงได้คิดใส่ร้ายข้าเช่นนี้”ทุกคนต่างหันไปสบตากันเหมือนรู้ความนัย มีใครไม่รู้บ้างว่าสาวใช้มาใหม่นางนี้พึ่งมาทำงานได้เพียงวันเดียวก็ไปก่อเรื่องที่เรือนของพระชายารอง วันต่อมาก็ยังใช้ตะหลิวทุบตีคุณชายทั้งสองของจวนเว่ยอ๋องอีก หากจะบอกว่าไม่มีความแค้นต่อกันนั่นก็พูดได้ไม่เต็มปากเท่าใดนัก“เจ้าพูดเหลวไหลอะไรข้าไปรับสารภาพตั้งแต่เมื่อใดกัน”เสี่ยวเหมยเลิกร้องไห้ นางหันมาถลึงตาใส่เฉียวลู่ทั้งยังตวาดออกมาเสียงดัง เฉียวลู่ไม่สนใจท่าทีเกรี้ยวกราดของสาวใช้นางนี้ ที่นางสนใจคือคำตัดสินของผู้เป็นใหญ่ที่สุดของจวนเว่ยอ๋องต่างหาก“เอาตัวนางไปโบยห้าสิบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ คารวะข้าเป็นอาจารย์ไม่ได้หรือ
หลังจากผ่านเรื่องเศร้าในใจไปได้ทั้งสองคนกลับมาทำงานของตนเองจนเสร็จเฉียวลู่ก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ทุกครั้งที่นางไปช่วยซูหลีตักน้ำเพื่อรดต้นไม้ นางนึกแปลกใจว่าในบ่อที่พวกนางใช้นั้นเหตุใดมีท่อนไม้ไผ่ยาวโผล่ออกมาและมีน้ำไหลอยู่ตลอด เฉียวลู่เดินตามไปดูจนกระทั่งเห็นมันถูกส่งออกด้านนอกกำแพงด้านหลังจวน นางคิดว่าบางทีพวกเขาอาจทำการต่อจากแหล่งน้ำด้านนอกเข้ามาที่จวนแห่งนี้เพื่อเอาไว้ใช้ในช่วงหน้าร้อนก็เป็นได้และก็เป็นอย่างที่เฉียวลู่คิด ด้านหลังจวนเว่ยอ๋องเป็นแม่น้ำสายใหญ่ที่ไหลผ่านแคว้นเว่ยไปสู่แคว้นเซียวและแคว้นฉี เมื่อต้องการเดินทางไปสู่ทั้งสองแคว้นการเดินทางโดยเรือจะสะดวกกว่า เฉียวลู่เก็บรวบรวมข้อมูลของแคว้นเว่ยแห่งนี้เล็กน้อยจากซูหลี เพราะบางทีในอนาคตนางอาจต้องใช้มัน“อย่างไรวันนี้เราทั้งสองคนก็ได้หยุดพร้อมกันเช่นนั้นข้ามีความคิดดีๆ บางอย่างเจ้าอยากจะลองทำดูกับข้าหรือไม่”ซูหลีไม่รู้ว่าไอ้ความคิดดีๆ ที่เฉียวลู่พูดถึงนั้นมันคือสิ่งใด แต่นางเชื่อใจสหายผู้นี้นัก ครึ่งปีที่อยู่ด้วยกันมาทั้งสองปกป้องกันและกันจากการถูกกลั่นแกล้ง จนซูหลีคิดว่าสวรรค์ส่งเฉียวลู่ให้มาอยู่เป็นเพื่อนและช่วยปกป้อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-07
บทล่าสุด
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ บทส่งท้าย กลับไปเริ่มต้นใหม่
ฉีหมิงเยี่ยนกลับมาพร้อมชัยชนะหลังจากนั้นหนึ่งเดือน คนตระกูลเสิ่นและผู้ที่เข้าร่วมก่อการกบฏต่างก็ถูกตัดหัวแขวนประจานเอาไว้ทุกหัวเมืองที่ถูกยึดคืนกลับมาได้ แต่ชัยชนะครั้งนี้กลับไม่ได้มีการเฉลิมฉลองเพราะฉีอ๋องต้องสูญเสียพระชายาอันเป็นที่รักไปอย่างกะทันหัน เขาขังตัวเองเอาไว้ในห้องที่มีโลงใส่ศพของนาง อาจารย์ของเฉียวลู่เองก็ไม่คิดว่าตนเองจะต้องสูญเสียลูกศิษย์ของตนไปถึงสองคนพร้อมกัน เขาได้ใช้น้ำแข็งพันปีมรดกตกทอดของเจ้าสำนักเซียนแพทย์แช่ร่างของเฉียวลู่เอาไว้รอสามีของนางกลับมา“อาลู่เจ้าลืมตาขึ้นมาเถิด เจ้าอย่าได้ล้อข้าเล่นเช่นนี้เลย สามีของเจ้าตกใจรู้หรือไม่”ฉีหมิงเยี่ยนร้องไห้ออกมาปานจะขาดใจ ปากก็พร่ำเพ้อหานางไม่หยุด ร่างบางที่เหมือนนอนหลับอยู่ภายในโลกไม้ที่ถูกทำขึ้นอย่างประณีตไม่ขยับไหวติงแม้เพียงนิดเขาทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไรกัน เขาอุตส่าห์เปลี่ยนแปลงอนาคตทุกอย่างแล้ว คนตระกูลเสิ่นที่เป็นสาเหตุการตายของนางเขาก็สังหารจนสิ้น แต่แล้วเหตุใดนางถึงยังจากเขาไปอีกเล่า สวรรค์ท่านช่างใจร้ายกับข้านัก ท่านคิดที่จะทำลายหัวใจของข้าอีกกี่ครั้งกันท่านถึงจะพอใจเสียงร้องโหยหวนดั่งสัตว์ป่าที่กำลังบาดเจ็บ
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ แก้แค้นแทนพี่สาว
ไม่นานหลังจากนั้น ทหารจากค่ายวิหคทมิฬพบสองพี่น้องที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งโดยบังเอิญ พวกเขาตามรอยของกั๋วจื่อชางเข้าไปในป่า แต่ต้องคลาดกันเพราะมีน้ำป่าไหลทะลักบนภูเขา จึงต้องย้อนกลับมาที่หมู่บ้านที่อยู่ไม่ห่างจากร่องรอยสุดท้ายที่หาเจอ เพราะเหตุนั้นจึงได้พบนายน้อยของตำหนักชินอ๋องทั้งสองคนเกือบครึ่งเดือนที่พวกเขาถูกจับตัวไป เพราะไม่ค่อยได้ทานอาหารสองพี่น้องจึงดูซูบผอมไปเล็กน้อย เฉียวลู่ที่ได้ข่าวจากคนของค่ายวิหคทมิฬนางเร่งเดินทางมาที่หมู่บ้านโดยเร็ว“ลูกแม่!!”นางกอดร่างเล็กทั้งสองเอาไว้ในอ้อมแขน พลางลูบหลังพวกเขาอย่างปลอบโยน อวี้หลงและอวี้ชิงที่เคยฝึกอยู่ในค่ายวิหคทมิฬอย่างหนักไม่เคยแม่แต่จะหลั่งน้ำตาสักหยด แต่เมื่อเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนอันอบอุ่นของมารดา เสียงร้องไห้เล็กๆ สองเสียงก็ดังประสานขึ้นก้องกังวานทั่วหมู่บ้านเหล่าทหารจากค่ายวิหคทมิฬที่รู้จักเด็กชายทั้งสองมองพวกเขาด้วยความแปลกใจ นึกว่าบุตรชายของมัจจุราชฉีจะกลายเป็นเหล็กกล้าเหมือนดั่งบิดาเสียอีก ไม่นึกว่าจะยังมีมุมน่ารักดั่งเด็กน้อยเมื่อยามที่อยู่กับมารดาเฉียวลู่ที่ถูกพรากบุตรชายจากอกไปหลายวัน นางเองก็ขวัญเสียไม่แพ้กัน สองแม่ลูกก
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ ขอบคุณนะ
“อยู่ให้ห่างจากน้องชายของข้านะ”อวี้หลงวิ่งเข้าไปคิดที่จะทำร้ายนาง แต่หญิงใบ้กลับหลบได้อย่างง่ายดาย เขาวิ่งมาขวางนางอีกครั้งแต่ถูกหญิงใบ้จับโยนจนร่างเล็กลอยละลิ่วไปไกล นางใช้มือคลำไปที่ใบหน้าและลำคอของอวี้ชิงเบาๆ จากนั้นจึงหยิบยาออกมาจากแขนเสื้อแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา นางบีบจมูกของอวี้ชิงเพื่อให้เขากลืนยาลูกกลอนลงไป อวี้หลงคิดว่านางวางพิษน้องชายตนเอง เขากรีดร้องออกมาทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บปวด“อ๊ากกกก!!!ข้าจะสู้ตายกับเจ้า”เด็กชายที่สูงเพียงอกของนางพยายามต่อสู้กับหญิงใบ้สุดกำลัง ดวงตาเฉยเมยมองเด็กน้อยที่กำลังวิ่งเข้าหานาง เขาแกว่งหมัดไปที่หลายทีแต่นางก็ไม่ได้สู้กลับ นางทำเพียงพลิกเท้าหลบไปมาเหมือนกำลังเย้าแหย่สัตว์ตัวเล็กๆเด็กตัวเล็กที่พยายามต่อสู้กับผู้ใหญ่ผ่านไปนานสุดท้ายก็ยังไร้ผล อวี้หลงหอบหายใจแรงเพราะเรี่ยวแรงของเขาหมดไปจากการที่เขาแบกน้องชายเดินเป็นเวลานาน“พะ...พี่ชาย”เสียงเล็กๆ ที่ดังขึ้นเหมือนน้ำทิพย์ชโลมจิตใจของเขา อวี้หลงเลิกสนใจหญิงใบ้รีบวิ่งไปดูน้องชายของตนทันที“ชิงเอ๋อเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”อวี้หลงแตะไปที่หน้าผากของเขา ตัวที่ร้อนดังไฟตอนนี้ได้เย็นลงเล็กน้อย ใบหน้าแดงก่ำ
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ หนี
อวี้หลงและอวี้ชิงฟื้นขึ้นมาหลังจากที่ถูกลักพาตัวโดยชายชุดดำหลายสิบคน ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้วที่พวกเขาถูกจับตัวมา ท่านแม่และท่านพ่อจะต้องเป็นห่วงพวกเขามากแน่ๆตลอดทางที่รถม้าวิ่งพวกเขาถูกจับกรอกยาบางอย่างทำให้ไร้เรี่ยวแรงและหลับไป ทหารที่ทำหน้าที่คุ้มกันรถม้ากลับขึ้นมาดูพวกเขาเป็นระยะ สองพี่น้องฝาแฝดแสร้งหลับเพื่อไม่ให้ถูกกรอกยาอีกอวี้หลงใช้เท้าสะกิดน้องชายเบาๆ อวี้ชิงหรี่ตามองพี่ชายเล็กน้อย ทั้งสองพยักหน้าให้กันเป็นการสื่อสารที่เหมือนจะมีแค่พวกเขาที่เข้าใจ“เป็นอย่างไรบ้างพวกเขาตื่นขึ้นมาบ้างหรือไม่”เสียงหวานที่คุ้นหูทำให้นึกถึงสตรีผู้หนึ่งที่ท่านแม่แนะนำว่านางคือสหาย นางกล้าหักหลังท่านแม่แล้วจับตัวพวกเขามาหรือ ช่างน่าตายนัก“หลายวันมานี้พวกเขาฟื้นขึ้นมาไม่กี่ครั้งขอรับ ตอนนี้ยังคงหลับอยู่เพราะข้ากรอกยาสลายพลังไปแล้ว”ซูหลีพยักหน้า จากนั้นจึงเดินกลับขึ้นรถม้าคันที่อยู่ด้านหน้าพร้อมกับกั๋วจื่อชาง ไม่มีใครเอะใจเรื่องนี้เลยว่าพวกเขาจะแสร้งหลับเพราะคิดว่าเป็นเพียงเด็กหกขวบที่ไร้เล่ห์เหลี่ยมเท่านั้น หลังจากที่ดื่มยาสลายพลังไปสองสามครั้งดูเหมือนฤทธิ์ยาจะค่อยๆ ไร้ผลและไม่สามารถทำอันใด
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ ลักพาตัว
หลังงานเลี้ยงที่วังหลวง เหล่าราชทูตที่มาร่วมงานต่างทยอยเดินทางกลับแคว้นของตน องค์หญิงเซียวหมิ่นเองก็เช่นเดียวกัน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ต่างออกไปเล็กน้อยคือ นางกลับไปที่แคว้นเซียวในครั้งนี้มีเว่ย หลี่หมิงตามนางกลับไปด้วย ส่วนทางด้านเว่ยอ๋องก็ต้องกลับไปเตรียม ของหมั้นและสินสอดเพื่อแต่งสะใภ้เข้าจวน“ข้าขอให้พวกท่านเดินทางปลอดภัย หากมีโอกาสข้าจะไปร่วมงานแต่งของท่านทั้งสอง”“ข้าไปก่อนนะพี่อาลู่ท่านอย่าลืมแวะมาหาข้าเล่า”เฉียวลู่ออกมาส่งขบวนราชทูตจากแคว้นเซียวและแคว้นเว่ยที่นอกเมือง องค์หญิงเซียวหมิ่นยังมีท่าทางอาลัยอาวรณ์ต่อนาง และไม่อยากกลับแคว้นเซียว“รีบออกเดินทางเถอะสายมากแล้ว”ทหารอารักขาให้สัญญาณ ขบวนรถม้าจากแคว้นเซียวจึงเริ่มเคลื่อนตัว“ข้าขอขอบคุณเว่ยอ๋องที่ช่วยเหลือและดูแลข้ามาถึงหนึ่งปี ในอนาคตหากท่านมีเรื่องเดือดร้อนใด ทั้งข้าและสำนักเซียนแพทย์จะเข้าช่วยเหลือท่านอย่างเต็มกำลัง”นางหันมาขอบคุณเว่ยอ๋องที่กำลังออกเดินทางเช่นเดียวกัน“ไม่เป็นไรมิได้ ที่ข้าช่วยพระชายาก็ถือว่าเราทั้งสองแคว้นมีวาสนาต่อกัน ในอนาคตหากข้ามีเรื่องเดือดร้อนข้าจะมาขอความช่วยเหลือจากเจ้าแน่นอน”เว่ยอ๋องเอ่ยลาจากนั
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ กรรมตามสนอง
นางกำนัลที่พาเฉียวลู่มาที่ห้องรับรองครั้งแรกย่องกลับมาดูสถานการณ์ เมื่อได้ยินเสียงน่าบัดสีดังขึ้นข้างในนางจึงรีบกลับไปที่งานเลี้ยงทันที ผ่านไปไม่นานนางกำนัลกลับมาพร้อมราชทูตและขุนนางมากมาย รวมทั้งชินอ๋องผู้ที่จะมาเป็นพยานสำคัญในเรื่องนี้เสียงครางกระเส่าของบุรุษยังคงดังอย่างต่อเนื่อง แต่เสียงของสตรีนั้นร้องครางออกมาอย่างเจ็บปวดช่างฟังแล้วให้ความรู้สึกขัดกันยิ่งนัก“นี่มันเรื่องอันใดกัน ในงานเลี้ยงวันพระราชสมภพของฝ่าบาท ใครช่างใจกล้าทำเรื่องบัดสีเช่นนี้”ผู้ที่เอ่ยขึ้นคือราชครูเสิ่นบิดาของเสิ่นชิงหยุน ทุกคนที่ตามมาดูเรื่องสนุกต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย“ผู้ที่อยู่ในห้องนั้นคือ....”นางกำนัลมองไปที่ฉีหมิงเยี่ยนก่อนจะก้มหน้าลงด้วยความหวานกลัว“ผู้ใดกันเหตุใดถึงไม่ยอมพูดออกมา ไม่ว่าจะเป็นผู้ใด หากกระทำผิดย่อมต้องได้รับโทษเท่าเทียมกันไม่ว่าจะเป็นเชื้อพระวงศ์หรือขุนนาง”ราชครูเสิ่นจ้องไปที่นางกำนัลอย่างไม่วางตา เพื่อกดดันให้นางเอ่ยชื่อผู้ที่กำลังแสดงฉากร่วมรักอยู่ภายในห้องออกมา“พระชายาชินอ๋องเจ้าค่ะ บ่าวทำหน้าที่นำทางพระชายาชินอ๋องให้มารอที่ห้องนี้ แต่ไม่คิดว่านางจะ...”ทุกคนต่างหันกลับมามองฉี
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ เหตุใดต้องทำเช่นนี้
หลังอาบน้ำเสร็จสองสามีภรรยานอนกอดกันอยู่บนเตียง ฉีหมิงเยี่ยนลูบหลังนางเบาๆ พร้อมทั้งเอ่ยบางอย่างจนทำให้เฉียวลู่ที่กำลังเคลิ้มใกล้หลับต้องตื่นเต็มตา“ข้าให้คนไปสืบเรื่องของซูหลีมาแล้ว บุรุษที่นางติดพันในช่วงนี้คือคุณชายตระกูลกั๋ว คนผู้นี้พึ่งมีตัวตนเมื่อไม่กี่ปีก่อน ได้ยินมาว่าใต้เท้ากั๋วมีบุตรชายที่หายสาบสูญไปพึ่งจะหาพบ อาลู่เขายังเป็นคนที่เสิ่นฮองเฮามีความสัมพันธ์ด้วย ข้าเกรงว่าแม้แต่องค์ชายใหญ่ก็คงจะไม่ใช่พระโอรสของฮ่องเต้ เจ้าควรจะเตือนเรื่องนี้แก่นาง”เฉียวลู่ถอนหายใจออกมาเบาๆ เตือนนางหรือ อย่าว่าแต่เตือนนางเลยแม้แต่ใบหน้าของนางข้ายังไม่ได้พบแล้วจะพูดเรื่องนี้กับนางได้อย่างไร เฉียวลู่คิดอย่างปวดหัวสามวันต่อมา งานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพของฮ่องเต้ฉีเหวินจิ้ง เฉียวลู่เข้าร่วมในฐานะพระชายาของชินอ๋อง เหล่าขุนนางและราชทูตที่มาร่วมอวยพรต่างให้ความสนใจทั้งสองคน พระชายาชินอ๋องผู้นี้ไม่ค่อยได้เข้าร่วมงานเลี้ยงเท่าใดนักงานนี้ถือว่าเป็นงานแรกอย่างเป็นทางการสำหรับนางก็ว่าได้ อีกอย่างที่พวกเขาให้ความสนใจในตัวนางก็เพราะฉีหมิงเยี่ยน ก่อนหน้านี้ระดมทหารหลายพันนายออกกวาดล้างโจรสลัดเพื่อแก
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ สารภาพรัก
องค์หญิงเซียวหมิ่นหลังจากที่กลับมาที่พักรับรองของราชทูตแคว้นเซียวนางก็ขังตนเองเอาไว้ภายในห้อง เจ็ดวันแล้วที่นางไม่ยอมออกไปไหน ทั้งๆ ที่ผ่านมานางดีอกดีใจที่ตนเองได้พบกับเฉียวลู่อีกครั้ง แต่ตอนนี้เหมือนนางจะมีเรื่องยุ่งยากบางอย่างภายในใจ นางกำนัลคนสนิทของนางไม่เคยเห็นองค์หญิงของตนเป็นเช่นนี้มาก่อนนางจึงรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก“องค์หญิง หลายวันนี้อุดอู้อยู่แต่ในห้อง พระองค์ออกไปเดินเล่นสักหน่อยดีหรือไม่เพคะ”องค์หญิงเซียวหมิ่นถอนหายใจออกมาเบาๆ ท่าทางเศร้าสร้อยนั้นทำให้นางกำนัลรู้สึกเป็นห่วง องค์หญิงเซียวหมิ่นรู้ว่านางกำนัลเป็นห่วงตนจึงยอมทำตามที่พวกนางขอร้อง“ก็ได้ ไปเถอะ”องค์หญิงเซียวหมิ่นเดินนำหน้านางกำนัลออกจากเรือนรับรองไป นางเดินเล่นในอุทยานที่มีดอกไม้ที่ถูกปลูกเอาไว้มากมาย กลิ่นหอมของมันทำให้นางรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย เหล่าผีเสื้อสีสันสดใสบินรอบๆ ตัวนาง องค์หญิงเซียวหมิ่นหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างพอใจ“ที่นี่ถูกดูแลเป็นอย่างดีเชียวเจ้าดูดอกไม้พวกนั้นสิ แม้แต่ที่แคว้นเซียวก็ยังไม่งดงามเท่านี้เลย”นางชี้ชวนให้นางกำนัลผู้ติดตามดูดอกไม้ที่อยู่ไม่ไกล เพราะเอาแต่มองดอกไม้พวกนั้นทำให้น
ย้อนเวลากลับมาเป็นท่านแม่ โง่เขลา
“ผู้ร้องทุกข์เป็นผู้ใด”ผู้พิพากษาเอ่ยถาม เสิ่นชิงหยุนที่ปกติทำตัวเย่อหยิ่ง แต่ครั้งนี้กลับคุกเข่าลงอย่างหาได้ยาก นางร้องไห้น้ำตานองหน้า แสร้งทำท่าอ่อนแอให้ผู้คนสงสาร“ข้าคือเสิ่นชิงหยุน บุตรสาวคนเล็กของราชครูเสิ่น ที่ข้ามาวันนี้เพื่อต้องการร้องเรียนเอาผิด พระชายาของชินอ๋องเพราะนางทำร้ายร่างกายของข้าอย่างไร้เหตุผล”ชาวบ้านที่ไม่รู้เรื่องต่างมองมาที่เฉียวลู่เป็นตาเดียว ใครไม่รู้บ้างว่าคุณหนูเสิ่นนั้นหลงรักปักใจในชินอ๋องมานานถึงขั้นไม่ยอมแต่งงานออกเรือน อาจเป็นเพราะพระชายาได้ยินเรื่องนี้เข้าจึงลงมือทำร้ายคุณหนูเสิ่นใช่หรือไม่เสียงวิพากษ์วิจารณ์จากชาวเมืองดังเซ็งแซ่ แต่เฉียวลู่ไม่สะดุ้งสะเทือนนางไม่แม้แต่จะกะพริบตา นางรอดูว่าเสิ่นชิงหยุนจะเล่นลูกไม้อันใดอีก หากมีเพียงเท่านี้นั่นก็ทำให้นางรู้สึกผิดหวังยิ่งนักที่นางเล่นใหญ่แต่กลับทำอะไรไม่ได้เลยองค์หญิงเซียวหมิ่นทำท่าจะลุกขึ้นตีนางอีกครั้ง นางโตจนป่านนี้แล้วไม่เคยเห็นผู้ใดหน้าด้านเท่าสตรีผู้นี้มาก่อน เฉียวลู่ดึงนางให้นั่งลง นางส่ายหน้าให้องค์หญิงเซียวหมิ่นสงบใจ องค์หญิงเซียวหมิ่นได้แต่ทำท่าฮึดฮัดอย่างขัดใจ หากเป็นที่แคว้นเซียวสตรีอย่างเส
