บทที่ 787

คราวนี้ สีหน้าของเจ้าสำนักชีฮุ่ยซินเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แต่นางก็สงบลงอย่างรวดเร็ว “พระชายา ขุนนางเหล่านั้นมีสถานะสูงส่ง แม้แต่ข้าก็ไม่กล้ารบกวนพวกเขา”

ซูชิงอู่ยิ้มเย็น “ขนาดข้าเป็นถึงพระชายาท่านเจ้าสำนักชียังไม่เห็นอยู่ในสายตา แล้วคนเหล่านั้นสูงส่งกว่าฝ่าบาทอีกรึ?”

“เอ่อ...ข้าไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นเลย”

“เช่นนั้นก็นำทางไปสิ”

นางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยโดยไม่มีแววตาตื่นตระหนก

ครั้งนี้นางมาที่สำนักสงฆ์ฮุ่ยชิง นางไม่ได้เตรียมตัวว่าจะล่าถอย

ไม่ต้องพูดถึงเจ้าสำนักชี ตอนที่ไทเฮาสวรรคตที่นี่ นั่นหมายความว่านางได้คนของตระกูลเจียวแล้ว

ไม่มีทางที่นางจะไม่ระวังตัว

หากมีสิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นและตกอยู่ในอันตราย แมงมุมม่ายสวรรค์ที่รวมตัวกันอยู่ในเส้นทางลับใช่ว่าจะไร้พิษสง

ไม่อย่างนั้นนางจะเก็บพวกมันมาทำอะไร?

เอากลับไปเลี้ยงให้เปลืองอาหารน่ะหรือ?

ดังนั้น ซูชิงอู่จึงตัดสินใจดำเนินการเพียงลำพังเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของนางจำนวนมากดึงดูดความสนใจมากเกินไป และปลุกเร้าความตื่นตัวของผู้อื่น

แต่เย่เสวียนถิงมาช่วยนาง ซึ่งช่วยนางประหยัดเวลาได้มากจริง ๆ

เจ้าสำนักชีลืมตาขึ้นเล็กน้อย แล้วก้มศีร