บทที่ 794

นอกจากนี้จำนวนฝ่ายตรงข้ามยังมากกว่าจำนวนคนฝั่งเราอีกด้วย ไม่ต้องพูดถึงนักธนู ต้องมีศัตรูมาจากด้านล่างเพื่อมารอปิดประตูตีแมวแน่ ๆ

หลิ่วจ้งอิ๋นประหม่าและหันศีรษะไปมองซูชิงอู่โดยไม่รู้ตัว

“พระชายา ท่านคงมีทางแก้ไขแล้วแน่ พวกเราควรทำอย่างไรกันดี?”

เมื่อถูกนักธนูยิงกดธนูกดดันเอาไว้ พวกเขาก็ไม่สามารถออกไปได้เลย อีกทั้งทุกคนก็อยู่ในสภาพที่ไม่มีพลังงานพอให้ใช้

แม้แต่ฉินชานก็มองนางด้วยเช่นกัน และผู้คนรอบตัวนางก็มีดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความคาดหวัง

ซูชิงอู่มองไปที่ดวงตาของทุกคน และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าทุกคนได้ฝากความหวังไว้กับนาง

นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงน้ำหนักบนไหล่ของนางที่ไม่อาจมองข้ามได้

เย่เสวียนถิงแอบจับมือนาง ราวกับเขาสังเกตเห็นบางสิ่งแปลก ๆ เกี่ยวกับนาง

ความอบอุ่นจากมือใหญ่ทำให้ซูชิงอู่กลับมามีสติอีกครั้ง นางเงยหน้ามองออกไปข้างนอก ดวงตาของนางเริ่มเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

ทันใดนั้นนางก็รู้สึกถึงความสำเร็จอย่างมาก

ตอนนี้นางได้กลายเป็นกระดูกสันหลังของคนหลายพันคน และหนึ่งในการตัดสินใจของนางอาจต้องรับผิดชอบต่อชีวิตและความตายของทุกคน

ในชีวิตก่อนของนาง นางเป็นเพียงสตรีนางหนึ่งที่อาศัยอยู่ใน