บทที่ 786

พวกแม่ชีต่างหวาดกลัวและตื่นตระหนก แต่ด้วยคู่ต่อสู้มีจำนวนมากกว่าจึงไม่กล้าขัดขืน

ได้ยินเพียงเสียงอุทานที่ดังมาจากข้างในเท่านั้น

ซูชิงอู่รีบวิ่งไปที่ประตู นางเงยหน้ามองเย่เสวียนถิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “เหตุใดท่านถึงทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้?”

เย่เสวียนถิงค่อย ๆ หลุบตา และดวงตาเหยี่ยวของเขาใต้ขนตายาวก็รีแคบลงอย่างน่าอันตราย

“อาอู่ ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับพวกนางนักหรอก”

ซูชิงอู่ตกตะลึง “ข้าคิดว่า...ข้าก็หยาบคายแล้วนะ…”

เย่เสวียนถิงจูบหน้าผากนางอย่างแผ่วเบา จากนั้นก็จับเอวนางเบา ๆ แล้วดึงนางเข้ามาใกล้มากขึ้น

ทั้งสองคนไม่ได้เข้าไป พวกเขาเพียงแค่ยืนอยู่ที่ประตูพลางมองดูผู้คนหลายพันรีบเข้าไปจับกุมผู้คนที่อยู่ในนั้น

ทุกการเคลื่อนไหวที่เฉียบคม และถือเชือกด้วยท่าทางหนักแน่น

เย่เสวียนถิงมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าแล้วพูดเสียงทุ้ม “ใช้งานทหารก่อนค่อยรักษามารยาทจะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากกว่า”

ซูชิงอู่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

ไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม แม่ชีกว่าร้อยคนก็ถูกจับมารวมกลุ่มกันไว้ในที่โล่งหันหน้าไปทางประตู

หลิ่วจ้งอิ๋นเหนื่อยมาก แต่ตอนนี้เขาเป็นเพียงลูกน้องของทั้งสองคน เขาจึงไม