เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 764
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 765
นางเดินตามขันทีผู้น้อยขึ้นรถม้าและมุ่งหน้าไปยังพระราชวัง ที่ซึ่งฮ่องเต้เฒ่ากำลังรอนางอยู่ภายในหนึ่งเดือน ฮ่องเต้เฒ่าผอมแห้งราวกับท่อนฟืน ใบหน้าของเขาหมองคล้ำ และดูเหมือนเหลือลมหายใจเพียงเฮือกสุดท้าย“ฝ่าบาท พระชายามาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ขันทีผู้น้อยที่อยู่ข้าง ๆ พูดด้วยความนอบน้อม และฮ่องเต้เฒ่าที่นอนอยู่บนเตียงก็หันมามองซูชิงอู่มุมปากของเขาขยับเปล่งเสียงเบา ๆ ออกมาคำเดียว“ยา…”ซูชิงอู่ถอนหายใจด้วยสีหน้าลำบากใจ“ฝ่าบาทคงจะทรงได้ยินแล้วว่าเดือนนี้หม่อมฉันถูกลักพาตัวไป จะเอาเวลาที่ไหนไปหายาล่ะเพคะ?”“เจ้า…”เมื่อได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของฮ่องเต้เฒ่าก็ไม่สู้ดีอยู่ครู่หนึ่ง เขายกนิ้วขึ้นแล้วชี้ไปที่นาง น้ำเสียงของเขาสั่นเทาด้วยความโกรธ “สัญญา...หนึ่งเดือน…”“แต่เรื่องเป็นเหตุสุดวิสัยเพคะ หม่อมฉันเองก็ไม่มีทางเลือก เทียบกับพระองค์แล้ว หม่อมฉันอยากได้ยานั้นมากกว่าเสียอีกเพคะ”ฮ่องเต้เฒ่าแทบโกรธควันออกหูเพราะคำพูดของนางเขารีบร้อนมากเสียจนยกทรัพยากรทั้งหมดที่เขามีให้แก่นางและยอมปล่อยให้นางเข้าไปในคลังสมบัติ แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน เขากลับได้รับผลลัพธ์เช่นนี้!ร่างกายขอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 766
นางพูดเพียงไม่กี่คำ ฮ่องเต้เฒ่าก็โกรธนางจนสิ้นชีพเลยรึนี่แม้ฮ่องเต้เฒ่าเองมีสุขภาพที่ย่ำแย่อยู่แล้ว แต่คำพูดของนางก็เป็นเหมือนสิ่งหนึ่งที่เป็นตัวกระตุ้นให้ทุกอย่างแย่ลงไปอีกซูชิงอู่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดกับฮ่องเต้เฒ่า ระหว่างทั้งสองเป็นเพียงความสัมพันธ์แบบมีผลประโยชน์ร่วมกัน ดังนั้นเมื่อมีข่าวการสิ้นของเขาออกมา นางจึงไม่รู้สึกเศร้าอะไรไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียวส่วนคนที่บอกว่าจะนำนางไปฝังร่วมกับเขานั้น ตอนนี้ใจของซูชิงอู่นึกอยากจะเหยียบศพของฮ่องเต้เฒ่าสักครั้งสองครั้ง!จู่ ๆ ผู้นำในชุดดำก็มีสีหน้าเคร่งขรึม เขาพูดเพียงคำเดียว “ฆ่า!”ทันใดนั้น องครักษ์ลับก็พุ่งเข้าใส่ซูชิงอู่ ขณะที่ซูชิงอู่กำลังจะต่อสู้กลับอย่างไร้ปรานี นางก็ได้ยินเสียงประตูและหน้าต่างรอบตัวพังทลายลงทันทีร่างสวมหน้ากากปรากฏขึ้นต่อหน้านาง ฟาดดาบตัดแขนขององครักษ์ลับที่กำลังจะลงมือ“อ๊าก!”“มีนักฆ่า!”ทันใดนั้น ทุกคนก็มองไปที่เย่เสวียนถิงซึ่งมายืนบังซูชิงอู่เรียบร้อยแล้ว โดยถือดาบไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งจับมือนาง“ไป”ในห้องมีองครักษ์ลับอยู่ห้าหกคน และมีอีกสิบกว่าคนอยู่ที่นอกประตู คนเหล่านี้ล้วนมีวรยุทธ์
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 767
เหล่าองครักษ์ลับแห่งราชวงศ์ถูกองค์รัชทายาทด่าทอจนพูดไม่ออก และคนที่เป็นผู้นำก็รู้สึกท้อใจพวกเขาปฏิบัติตามรับสั่งของฮ่องเต้อย่างเต็มที่ แล้วสุดท้ายพวกเขาจะผิดได้อย่างไร?“แต่…”เมื่อเห็นว่าพวกเขายังคงพยายามจะเถียง สายตาของเย่ชิวหมิงก็เย็นชาขึ้นมา “พวกเจ้าคิดจะเพิกเฉยต่อกษัตริย์แห่งแผ่นดินหนานเย่รึ? หากพวกเจ้ากล้าที่จะฆ่าพระชายา พวกเจ้าก็บอกข้ามาซิว่าอ๋องเสวียนจะทำการก่อกบฏหรือไม่? เมื่อถึงตอนนั้นพวกเจ้าจะให้ข้าสั่งพวกเจ้าไปทำสงครามคุ้มกันชายแดนหรือไม่?” คำพูดขององค์รัชทายาททำให้องครักษ์ลับพูดไม่ออกยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้เฒ่าสวรรคตแล้วและองค์รัชทายาทก็นายเหนือหัวคนใหม่ของพวกเขาองครักษ์ลับทั้งหลายหยุดการไล่ฆ่าทันที ทุกคนคุกเข่าลงและทำความเคารพองค์รัชทายาทคนปัจจุบัน “กระหม่อมผิดไปแล้ว ขอองค์รัชทายาทโปรดทรงประทานอภัยให้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”ตอนนี้เย่ชิวหมิงมีเรื่องที่สำคัญกว่าต้องทำ เมื่อเห็นว่าวิกฤตทางฝั่งของซูชิงอู่ได้รับการแก้ไขแล้ว เขาจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า “ข้าจะไปเข้าเฝ้าเสด็จพ่อ พวกเจ้ากลับไปเสีย”“พ่ะย่ะค่ะองค์รัชทายาท”หลังจากองครักษ์ลับจากไป ชั่วขณะนั้นก็มีความเ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 768
พวกนางไม่ได้ร้องไห้ให้กับฮ่องเต้เฒ่า แต่ร้องไห้ให้กับอนาคตที่คาดเดาไม่ได้ของตนซูชิงอู่เหลือบมองเย่เสวียนถิงที่อยู่ข้าง ๆ พลางจับมือของเขาไว้แน่น“เสวียนถิง ท่านจะเสียใจให้กับเขาหรือไม่?”เย่เสวียนถิงส่ายหัวเบา ๆ “ไม่”ทันใดนั้นซูชิงอู่ก็หัวเราะออกมา “ฮ่องเต้เฒ่านี่ช่างน่าเศร้าเสียจริง แม้ยามสิ้นชีพ แต่ก็ไม่มีใครเศร้าโศก ท่านว่าชีวิตชาตินี้ของพระองค์น่าสงสารมากเลยหรือไม่?”เย่เสวียนถิงพูดเสียงเรียบ “พระองค์ทรงทำตัวเองทั้งนั้น”พระคุณเพียงหนึ่งเดียวที่เขาได้รับจากฮ่องเต้เฒ่าในชีวิตชาตินี้คือการที่เขาได้แต่งงานกับซูชิงอู่แต่ถึงแม้จะร้องขอเช่นนั้น เขาก็ต้องแลกด้วยความดีความชอบในการรบและขาหนึ่งข้างเช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น มีพระราชพิธีศพครั้งใหญ่จัดขึ้นที่พระราชวัง ขุนนางบุ๋นบู๊ทั่วราชสำนักแต่งกายไว้ทุกข์เข้าไปในวังเพื่อแสดงความเคารพต่อฮ่องเต้ผู้ล่วงลับเสียงระฆังมรณะดังขึ้นทั่วเมืองหลวง เพิ่มความเศร้าโศกให้กับหัวใจของราษฎรที่อยู่ในเมืองผู้ซึ่งเต็มไปด้วยความไม่สบายใจอยู่เป็นเดิมทุนปัจจุบันเมืองชายแดนอยู่ในภาวะสงคราม อีกทั้งฮ่องเต้ก็เสด็จสวรรคต ดูเหมือนแคว้นหนานเย่กำลังตกอยู่ในอันต
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 769
ขณะที่เจียวกุ้ยเฟยกำลังร่ำไห้ ไม่นานประตูตำหนักก็ถูกผลักจากด้านนอกมีร่างหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอกประตูซูเฟย...หรือปัจจุบันก็คือซูอี๋ไทเฮา นางมีท่วงท่าที่สง่างาม ดวงตาของนางส่องประกายเย้ยหยันไปยังทิศทางที่เสียงร้องของเจียวกุ้ยเฟยดังมาด้านหลังของนางมีองค์หญิงห้าเย่หลิงจูตามมาอย่างใกล้ชิด ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง นางเชิดคางขึ้นเล็กน้อยนางจำเรื่องคราวก่อนได้อย่างชัดเจน เมื่อนึกถึงสายตามองเหยียดของเจียวกุ้ยเฟยนางก็รู้สึกโกรธขึ้นมาตอนนั้นไม่รู้ว่าซูชิงอู่ไปอยู่ที่ไหน และความแค้นที่เจียวกุ้ยเฟยฉวยโอกาสซ้ำเติมในขณะที่ผู้อื่นตกอยู่ในอันตรายเช่นนั้น หากนางไม่ได้สะสางบัญชีก็คงจะอยู่เป็นสุขไม่ได้ทั้งสองคนนำกลุ่มนางกำนัลอาวุโสเข้าไปยังห้องด้านใน ทำเอานางกำนัลทั้งสองต้านไว้ไม่ไหวเจียวกุ้ยเฟยเงยหน้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงดังกล่าว ดวงตาบวมแดงของนางก็มองไปที่ซูเฟยด้วยสีหน้าอับจนหนทาง “ซูเฟย เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร มาหัวเราะเยาะข้ารึ?”นางมองเห็นเสื้อผ้าที่ประณีตพิถีพิถันบนร่างกายของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนสีทองทำให้นางดูสูงส่งและไม่อาจเอื้อมได้ตอนนี้บนศีรษะของซูเฟยสวมเครื่องประดับ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 770
และไม่มีทางที่จะทำได้ด้วยคนที่คอยหนุนหลังเจียวกุ้ยเฟยคือคนทั้งตระกูลเจียว ตราบใดที่ตระกูลเจียวยังไร้พ่าย ตำแหน่งกุ้ยเฟยของนางก็จะมั่นคงเป็นอย่างมากถึงจะเป็นนางก็ไม่สามารถแตะต้องอีกฝ่ายได้แม้แต่ปลายเส้นผมแต่ตอนนี้นางมีสถานะเป็นไทเฮาผู้สูงส่ง และเจียวกุ้ยเฟยก็เป็นเพียงสนมของอดีตฮ่องเต้ในตำหนักเย็นที่ไม่เป็นที่โปรดปรานและทำความผิด นางจึงสามารถจัดการกับอีกฝ่ายได้ตามต้องการทว่าในคืนนั้น เกิดเพลิงไหม้ขึ้นในตำหนักที่เจียวกุ้ยเฟยพำนักอยู่ค่ำคืนผ่านไป ตำหนักแห่งนั้นก็ถูกเผาจนกลายเป็นซากปรักหักพัง และภายในนั้นเหลือเพียงศพที่ไหม้เกรียมซึ่งสวมเสื้อผ้าและเครื่องประดับของกุ้ยเฟยที่ถูกเผา“ฝ่าบาท ทอดพระเนตรสิพ่ะย่ะค่ะ!”ขุนนางชันสูตรศพได้ตรวจสอบสภาพทั่วไปของร่างกายแล้ว และถ่ายทอดสิ่งที่ค้นพบทั้งหมดให้กับเย่ชิวหมิงวันนี้เย่ชิวหมิงสวมเสื้อคลุมมังกร แลดูสง่างามมากกว่าเมื่อก่อน และทุกคนต่างก็ให้ความเคารพเขาเขาหลุบตาลงและมุ่งความสนใจไปที่ศพ ก่อนที่ขุนนางชันสูตรศพจะพูดอะไร เขาก็พูดว่า “นางไม่ใช่เจียวกุ้ยเฟย”ขุนนางชันสูตรศพตกตะลึงไปชั่วขณะทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ก็ตกตะลึงเช่นกันเย่ชิวหมิงเด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 771
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เย่ชิวหมิงก็พาคนไปจุดนั้นทันที เขาเห็นทางเข้าอันมืดมิดปรากฏขึ้นใต้กระดานไม้สีดำที่ถูกไฟไหม้“ทหาร จงลงไปค้นหา!”องครักษ์หลายคนรวมตัวเป็นกลุ่มใหญ่หนึ่งกลุ่มประมาณสิบคนทันที จากนั้นก็กระโดดลงจากทางเข้าแล้วเดินเข้าไปข้างในหลังจากที่พวกเขาเข้าไป ทุกคนข้างนอกก็รอนานกว่าครึ่งชั่วยาม แต่ก็ยังไม่เห็นมีใครออกมาหลุมสีดำนั่นดูเหมือนปากของสัตว์ประหลาดที่กลืนกินมนุษย์เข้าไปซูไทเฮาเดินไปใกล้และแอบมองเข้าไป ดูเหมือนว่าข้างในจะมีแต่ความมืดมิด และไม่มีแสงสว่างให้เห็นแม้แต่น้อยนางพูดกับนางกำนัลอาวุโสที่อยู่ข้างหลังนางว่า “ไปเชิญพระชายามาซิ”“เพคะ!”นางกำนัลอาวุโสรีบลุกออกไปอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้าไปส่งข้อความที่จวนอ๋องเย่ชิวหมิงไม่ได้ห้ามการกระทำเช่นนี้ของซูไทเฮา เขาขมวดคิ้ว ดวงตาของเขาเย็นชาอย่างน่ากลัวตระกูลเจียวเตรียมการอะไรไว้บ้างโดยที่เขาไม่รู้?เหตุใดเจียวกุ้ยเฟยถึงหายตัวไป!ขณะนี้เห็นได้ชัดว่านางเริ่มโอนอ่อนแล้ว หลังจากรู้ว่าสิ่งที่ตนทำในตอนนั้นถูกเปิดเผย นางก็ควรจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองแต่กลับกลายเป็นว่าเมื่อวานนี้ที่เขาเพิ่งได้ขึ้นครองราชบัลลังก์อย่างเป็น
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 772
เย่เสวียนถิงติดตามข้างกายซูชิงอู่อย่างใกล้ชิดใบหน้าของเย่เสวียนถิงถูกคลุมด้วยหน้ากาก คนอื่น ๆ ไม่สามารถมองเห็นได้แม้แต่คางของเขาเย่เสวียนถิงเหลือบมองที่ตำแหน่งของทางเข้าพลางคิดว่าต้องไปถึงที่นั่นก่อน จากนั้นจึงกระโดดลงไปโดยไม่ลังเลหลังจากแน่ใจว่ากระโดดลงไปยืนอย่างมั่นคงแล้ว เย่เสวียนถิงก็เงยหน้าขึ้นไปมองด้านบนแม้ทางเข้าจะไม่ลึกมากเกินไป แต่ก็ไม่มีบันไดให้เดินลงไป เหมือนกับหลุมที่ขุดไว้บนเพดานของห้องใต้ดินเย่เสวียนถิงวางคบเพลิงข้าง ๆ เพื่อส่องให้ทางเข้าสว่างขึ้นมา เขายื่นมือขึ้นไปพลางพยักหน้าเบา ๆ ให้ซูชิงอู่ซูชิงอู่กระโดดลงมาอย่างไม่ลังเลแขนแข็งแกร่งคู่หนึ่งกอดนางเอาไว้ซูชิงอู่กระโดดลงมาอย่างปลอดภัย เมื่อนางได้ยินเสียงคนกระโดดลงมา นางก็หันไปเห็นเย่ชิวหมิงยืนอย่างมั่นคงเรียบร้อยแล้ว“ไม่ทรงพาคนส่วนหนึ่งไปคุ้มกันหรือเพคะ?”เย่ชิวหมิงกล่าวว่า “พาไปสิ”ขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน มีคนประมาณหกคนกระโดดเข้ามาจากด้านนอก ทุกคนสวมชุดสีดำพลางกายการแต่งกายแบบนี้สะดวกมากในตอนกลางคืน แต่ในเวลากลางวันแสก ๆ การแต่งตัวเช่นนี้จะดูแปลกไปสักหน่อย“คนเหล่านี้คือปรมาจารย์ที่อยู่ข้างกายข้า
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
