เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 453
บทที่เกี่ยวข้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 454
แนวทางเกือบจะเหมือนกันทุกประการนางลดสายตาลง จับมือของเย่เสวียนถิงเบา ๆ รอผลการถกเถียงเกี่ยวกับภาพวาดทั้งสองนางอยากเห็นเย่อวิ๋นถูอับอายต่อหน้าสาธารณชน!แน่นอนว่าเมื่อฮ่องเต้เฒ่าได้ยินสิ่งที่คนเหล่านั้นพูด เขาก็ยิ่งโกรธมากขึ้นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะ“ซูหัวจิ่น น่าชื่นชมนัก!”ตอนนี้ไม่มีพี่น้องซูคนใดอยู่ในวัง ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถพูดแทนพวกเขาได้เลยแต่ในเวลานี้จู่ ๆ ก็มีคนในหมู่ขุนนางกล่าวขึ้น“เหตุใดฝ่าบาทจึงคิดว่าภาพวาดของใต้เท้าซูเป็นของปลอมหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เมื่อได้ยินเสียงพูดขึ้นอย่างฉับพลันเช่นนี้ ทุกคนก็หันไปมองทันทีก็เห็นข้าราชการหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสง่างามคนหนึ่งเดินออกมา มองภาพวาดทั้งสองอย่างใจเย็นฮ่องเต้ตกใจเล็กน้อย “อวิ๋นเซียงหรูเจ้าหมายความว่าอย่างไร?” ใบหน้าของอวิ๋นเซียงหรูสงบและน้ำเสียงของเขาก็สงบ “เพราะในความคิดของกระหม่อม ภาพวาดที่องค์ชายสามมอบให้ไทเฮาต่างหากที่เป็นของปลอม”เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เย่อวิ๋นถูก็มองเขาอย่างเย็นชาทันที “เจ้าพูดจาเหลวไหล ใส่ร้ายข้า!”สวีชิงโม่ก็แทรกออกมาจากฝูงชน ยืนอยู่ข้างอวิ๋นเซียงหรูและเอ่ยด้วยความเคารพ “ฝ่าบาท กระหม่อมพอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 455
ภาพทิวทัศน์อีกภาพถูกนำมาให้ผู้คนได้เห็นในไม่ช้าสวีชิงโม่วางภาพวาดทั้งสามลงบนโต๊ะทันทีเขายืนอยู่ข้างฮ่องเต้ เปรียบเทียบภาพวาดทั้งสามอย่างละเอียด“ฝ่าบาทโปรดตรวจดูตราประทับนี้ให้ละเอียดพ่ะย่ะค่ะ สาเหตุที่หลายปีมานี้ไม่มีใครสามารถเลียนแบบจิตรกรไป๋ได้ก็เป็นเพราะเหตุนี้เป็นหลัก แท่นหมึกที่จิตรกรไป๋ใช้นั้นทำขึ้นเอง สามารถปล่อยกลิ่นหอมออกมาได้ แม้จะทิ้งไว้นานหลายปี ก็ยังได้กลิ่นชัดเจน”“นอกจากนี้พู่กันและหมึกที่ใช้ในภาพเขียนนี้ล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าที่หายากมาก เส้นที่วาดออกมาก็มีความเรียบเนียนและสวยงามมาก ในรายละเอียดบางส่วนในภาพทั้งสองภาพใช้ทักษะเดียวกันทุกประการ ส่วนภาพสุดท้ายจะเห็นได้ชัดว่าเป็นของด้อยคุณภาพ มองเผิน ๆ เหมือนกัน แต่ดูละเอียดแล้วเทียบกันไม่ได้”สวีชิงโม่พูดอย่างชัดเจน วิจารณ์ภาพปลอมจนไม่เหลือดีคนอื่น ๆ ต่างเงียบ แม้ว่าสิ่งที่สวีชิงโม่พูดจะค่อนข้างเกินจริง แต่ใครก็ตามที่มีสมองจะรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง...ภาพวาดที่เย่อวิ๋นถูส่งมานั้นเป็นของปลอมแน่นอน จะสังสัยอะไรได้อีก?บรรยากาศเงียบสงัดชั่วขณะ ทุกคนมองไปทางองค์ชายสามอย่างไม่ตั้งใจเห็นว่าใบหน้าของเย่อวิ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 456
ในราชวงศ์ ความสัมพันธ์ทางสายเลือดมักจืดจาง ในสายตาของเย่เสวียนถิง ไม่มีใครสำคัญเท่ากับซูชิงอู่อีกแล้วกลยุทธ์นี้ช่างยอดเยี่ยม จนทุกคนที่ยังคงให้ความสนใจกับเรื่องก่อนหน้าของภาพวาดจริงหรือปลอม หันเหความสนใจไปที่เย่เสวียนถิงทันทีแม้มีคนจำนวนมากจับตามอง แต่การแสดงออกของเย่เสวียนถิงยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ในวันนี้เขาไม่ได้นำของขวัญวันประสูติมาเลยสักชิ้นแม้แต่การมาที่นี่ ก็เพียงเพราะเห็นแก่หน้าของซูเฟยไทเฮาทรงยิ้ม ดูไม่พอใจเล็กน้อยนางกล่าวว่า “ข้าเพียงต้องการรับรู้ถึงความตั้งใจ สำหรับความมีค่าของของขวัญ ข้าไม่ใส่ใจอะไรนักหรอก”ซูชิงอู่ลุกขึ้นยืนทันทีนางมองไปที่ไทเฮาด้วยรอยยิ้มทันใดนั้นเอง หลายคนจับจ้องไปที่ท้องของนางด้วยส่วนนูนที่เห็นได้ชัด ทุกคนจึงรู้ว่าพระชายาตั้งครรภ์แล้วเพียงไม่กี่เดือนหลังจากแต่งงาน นางก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว นั่นแสดงให้เห็นว่าข่าวลือเกี่ยวกับความรักระหว่างท่านอ๋องและพระชายาเป็นเรื่องจริงนางยิ้มและพูดว่า “แน่นอนว่าหม่อมฉันย่อมต้องนำของขวัญมาด้วย และมันก็เป็นของขวัญที่พิเศษมากทีเดียว”ไทเฮาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปที่ซูชิงอู่“เช่นนั้นข้าอยากรู้จริง ๆ ว่าม
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 457
พระเนตรของไทเฮากะพริบ “เจ้าตั้งใจจะใช้เข็มเงินเหล่านั้นแทงที่ตัวข้าเช่นนั้นหรือ?”ซูชิงอู่พยักหน้า “มันเป็นเพียงวิธีการ หม่อมฉันรับประกันว่าผลลัพธ์ที่ได้จะทำให้ไทเฮาพอใจแน่นอนเพคะ”ไทเฮาหัวเราะเยาะ “หากข้าเป็นอะไรไป เจ้ารับผิดชอบได้หรือ?”ซูชิงอู่แตะท้องของนาง "หม่อมฉันรับผิดชอบไม่ได้ แต่เขารับผิดชอบได้แน่เพคะ”ความหมายชัดเจนในตัวเองซูชิงอู่พูดเช่นนี้เพื่อให้ไทเฮาทรงมั่นใจ ว่าตอนนี้นางมีเรื่องต้องห่วง ไม่กล้าลงมือกับไทเฮาแน่ยิ่งไปกว่านั้นรอบข้างมีคนมากมาย หากนางทำให้ไทเฮาเป็นอะไรไป นางคงไม่สามารถหนีออกจากพระราชวังได้อย่างปลอดภัยซูชิงอู่แสดงท่าทีจริงใจอย่างยิ่งไทเฮาไม่ไว้วางใจซูชิงอู่เลย ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะเห็นด้วยกับข้อเสนอดังกล่าวนางยิ้มมุมปาก "ช่างเถอะ ข้าไม่สนใจของแบบนี้”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินสิ่งนี้ นางก็แสดงสีหน้าผิดหวัง“นี่เป็นของขวัญวันประสูติที่ท่านอ๋องและหม่อมฉันเตรียมไว้ให้ไทเฮา หากพระนางปฏิเสธ ก็เท่ากับทำลายความตั้งใจของท่านอ๋องและหม่อมฉันสิเพคะ”มุมปากของไทเฮากระตุก นางคงต้องโง่ถึงจะยอมรับข้อเสนอที่ไม่สมเหตุสมผลของซูชิงอู่“ข้ารับรู้ถึงความตั้
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 458
เพื่องานนี้นางเตรียมการมาอย่างยาวนานภายในห้องโถงใหญ่ ทันใดนั้นพระพุทธรูปทองคำที่เป็นของขวัญวันประสูติก็ถูกทำลายจากภายใน เงาดำพุ่งตรงเข้าหาฮ่องเต้เพราะระยะห่างใกล้กันมาก ฮ่องเต้จึงไม่มีทางหนีพ้น!ฮ่องเต้เฒ่าตกตะลึง ในเวลานั้นดาบสีเงินพุ่งตรงมาหาเขา ทำให้เขาไม่ทีทางต้านทานได้แต่โชคดี…เย่ชิวหมิงที่กำลังจะเข้ามาดื่มอวยพรตอบสนองอย่างรวดเร็ว และผลักฮ่องเต้ออกไปได้!อาหารและสุรากระจัดกระจายไปทั่ว มือสังหารที่เห็นว่าการโจมตีไม่สำเร็จจึงพุ่งเข้าหาฮ่องเต้เฒ่าที่ล้มลงกับพื้นอีกครั้งเย่ชิวหมิงหยิบเก้าอี้ขึ้นมาบังดาบของอีกฝ่าย ใบหน้าเคร่งเครียด ตะโกนบอกคนที่อยู่ข้างหลังอย่างดุเดือดว่า “คุ้มกันฮ่องเต้ คุ้มกันฮ่องเต้เร็วเข้า!”บรรดาขุนนางต่างวิ่งหนีกันไป ไม่มีใครอยากมาส่งตัวเองไปตายเย่เสวียนถิงสีหน้าเรียบเฉย องครักษ์ที่เตรียมพร้อมอยู่ข้างนอกก็รีบรุดไปข้างหน้าช่วยพยุงฮ่องเต้ให้ลุกขึ้นและปกป้องเขาไว้ข้างหลังเขาทุกคนเห็นเย่ชิวหมิงต่อสู้กับนักฆ่าทั้งสองคนสู้กัน ทั้งคู่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ที่คล้ายคลึงกันมากเมื่อเวลาผ่านไป เย่ชิวหมิงก็ชิงความได้เปรียบมาได้ทันใดนั้นเขาก็เตะขาของฝ่ายตรง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 459
เย่ชิวหมิงลดสายตาลงและพูดว่า “ฝ่าบาท พระพุทธรูปทองคำนี้ลูกกับพระมารดาถวายเป็นของขวัญวันเกิดแด่ไทเฮาจริง แต่เรื่องที่มีมือสังหารอยู่ข้างใน ลูกไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องนี้!”ฮ่องเต้หรี่ตาลง “ไม่รู้เรื่องหรือ คำพูดนี้เจ้าพูดออกมาแล้ว เป็นเจ้าจะเชื่อหรือเปล่า?”ฮ่องเต้เฒ่าเกือบถูกลอบสังหาร และตอนนี้เขายังคงอยู่ในอาการอกสั่นขวัญแขวนไม่หาย จึงระบายความโกรธทั้งหมดไปที่เย่ชิวหมิงหากเรื่องนี้ไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสม ทั้งเย่ชิวหมิงและตระกูลเจียวจะได้รับผลกระทบร้ายแรงซูชิงอู่มองดูเหตุการณ์ที่คุ้นเคยนี้อย่างใกล้ชิด ในชาติก่อนนางเห็นตระกูลเจียวล่มสลายลงกับตา และเย่ชิวหมิงก็ถูกขังอยู่ในพระราชวังชีวิตก่อน นางไม่รู้ว่าใครเป็นคนจัดฉากการลอบสังหารนี้ แต่ตอนนี้นางรู้ความจริงแล้วฮองเฮาเพียงคนเดียวไม่อาจมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้ คนที่อยู่เบื้องหลังต้องเป็นไทเฮา!ในฐานะมารดาแท้ ๆ ของฮ่องเต้ ไทเฮาย่อมมีอำนาจสูงมากในชาติก่อนมือสังหารไม่ถูกขัดขวางเช่นนี้ แต่ได้แทงฮ่องเต้จนบาดเจ็บ แต่ไม่โดนจุดตายนั่นแปลว่าประสงค์ของไทเฮาไม่ใช่การฆ่าฮ่องเต้ แต่เพียงเพื่อทำให้พระองค์ไร้ความสามารถ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 460
เมื่อเห็นว่าเขาเตรียมพร้อมและมั่นใจมากเพียงใด ฮ่องเต้เฒ่าจึงละความสงสัยของเขาลงเขาขมวดคิ้ว “ดี ข้าจะรอข่าวดีของเจ้าพรุ่งนี้เช้ามารายงานข้า"“ไม่จำเป็นต้องรอถึงเช้า แค่ให้เวลาลูกสองชั่วยามก็พอพ่ะย่ะค่ะ”ฮ่องเต้เฒ่าพอใจมาก เมื่อได้ยินสิ่งนี้ "ไปเถิด"เจียวกุ้ยเฟยไม่รู้ความจริงเลยนางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมื่อไรที่ลูกชายของนางแข็งแกร่งขนาดนี้เรียกได้ว่าล่วงรู้อนาคตเลยทีเดียวนางก็ยืนขึ้นและเดินเข้ามาหาเย่ชิวหมิง ถามด้วยเสียงแผ่วเบา “ชิวหมิง เจ้าแน่ใจเรื่องเกี่ยวกับพระพุทธรูปจริงหรือ?”เย่ชิวหมิงเหลือบมองมารดาเมื่อก่อนเขาชื่นชมมารดามาก คิดว่านางฉลาด สามารถปกป้องเขาได้ ดังนั้นหลายเรื่องจึงฟังนางแต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามารดาของเขาค่อนข้างหยิ่ง และหลงตัวเองหากนางไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเจียว นางคงไม่สามารถมีชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองในวังแห่งนี้ได้ เกรงว่าไม่มีทางอยู่รอดในวังนี้ได้ หากตระกูลเจียวล่มสลาย เขาและมารดาคงต้องพบจุดจบเลวร้ายอย่างแน่นอนครั้งนี้ไทเฮาใช้พระพุทธรูปทองคำเพื่อนำมือสังหารเข้าวัง การกระทำตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีหลักฐานใด ๆ ไม่ว่าจะเตรียมการล่วงหน้าหรือโยนความผิดให้ตระ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 461
เย่เสวียนถิงไม่ต้องการเข้าไปเกี่ยวข้องกับเรื่องเยี่ยงนี้จริง ๆเวลานี้สู้เขาเอาไว้ดูอาอู่ของเขากินอาหารเสียยังดีกว่าแต่ฮ่องเต้ทรงถามเรื่องนี้แล้ว เขาก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้“ทูลเสด็จพ่อ ลูกว่าก่อนตัดสินใจ รอให้องค์ชายใหญ่นำหลักฐานมาแสดงก่อนจะดีกว่า”แน่นอนว่าคำตอบของเขาทำให้ฮ่องเต้เฒ่าพอใจ“ความเห็นของอ๋องเสวียนค่อนข้างตรงประเด็น ขุนนางทั้งหลายได้ยินกันหรือไม่?”คนที่ยังคงโต้เถียงกันด้านล่างต่างเงียบไปทันทีโชคดีที่เย่ชิวหมิงดำเนินการอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็มีคนกลับมารายงานว่า “ทูลฝ่าบาทพบพระพุทธรูปทองคำแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”เมื่อซูชิงอู่ได้ยินสิ่งนี้ นางก็เลิกคิ้วโดยไม่แปลกใจท้ายที่สุดแล้วนางได้ให้ยาที่ใช้กับพระพุทธรูปทองคำไป ทำให้มันทิ้งร่องรอยไว้ได้ หากเย่ชิวหมิงไม่อาจหาพบ ก็คงจะโง่เกินเยียวยาแล้วฮ่องเต้เฒ่ายืนขึ้นทันทีหลังจากได้ยินสิ่งนี้ “ข้าจะไปดูเอง”ขุนนางคนอื่น ๆ ก็ลุกขึ้นตามฮ่องเต้ไป ในไม่ช้าทุกคนก็มาถึงสถานที่ที่เย่ชิวหมิงพบพระพุทธรูปทองคำสถานที่ที่ซ่อนพระพุทธทองคำนั้นกลับกลายเป็นในหอสักการะในตำหนักของไทเฮาฮ่องเต้เฒ่ามีสีหน้าตกตะลึง เขาเร่งฝีเท้าเข้าไปทันทีและเห็
บทล่าสุด
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 930
คนขายเนื้อทำสีหน้าหวาดกลัว “คนผู้นี้เลวทรามถึงเพียงนี้เลยรึ?”“เจ้าคอยระวังตัวเอาไว้ก็ไม่เป็นไรแล้ว ทางนั้นตรวจดูเสร็จรึยัง? ไปกันต่อเถิด!”เมื่อกองกำลังทำการค้นหาเสร็จเรียบร้อย คนขายเนื้อก็ยิ้มมุมปากเบา ๆเขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนเหล่านี้จะพบเบาะแสทางตะวันตกของเมืองเร็วถึงเพียงนี้หากเขาไม่ได้เตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้และรีบปลอมตัวโดยไว เขาก็คงจะถูกจับได้ไปแล้วคนขายเนื้อรีบเข้าไปยังพื้นที่ด้านในสุดของร้านเขาเหลือบมองหนอนกู่ที่ซ่อนเอาไว้ในตู้ในหนึ่ง และเมื่อเปิดตู้ใบนั้น ดวงตาของเขาก็ฉายแววน่ากลัวออกมาผ่านมาหลายปี ดูเหมือนโลกภายนอกจะลืมความน่ากลัวของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว เริ่มแรกนั้นพวกเขาได้ครอบครองตำแหน่งระดับสูงของราชวงศ์ในแคว้นต่าง ๆ ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงตำแหน่งในนามแต่มันสามารถแทรกแซงแคว้นนั้น ๆ และพลิกสถานการณ์ได้ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดคือการแอบเข้าไปในพระราชวังเพื่อช่วยเหลือเจียงเฟยเอ๋อร์หากต้องการเข้าไปในพระราชวังมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาได้ก็ต้องใช้วิธีที่ต่างออกไปบุรุษผู้นั้นออกจากร้านขายเนื้อหมูที่ถูกตรวจค้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับปิดประตูร้านแสร้งทำเป็นออกไปทำธุร
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 929
หลังจากซูชิงอู่ส่งชิงอวี่ออกไปก็ยังคงตื่นเต้นอยู่เล็กน้อยซูชิงอู่หาคนมาวาดภาพเหมือนเจ้าอาวาสในปีที่แล้วและส่งต่อให้คนอื่น ๆ เพื่อช่วยกันค้นหา ซึ่งมันก็ผ่านมานานมากแล้ว และมีเพียงชิงอวี่เท่านั้นที่นำข่าวที่ได้รับการยืนยันกลับมาแจ้งนางแม้จะยังไม่ได้เจอคนผู้นั้น แต่ก็หมายความว่านางจะได้รู้ความจริงของการตายของท่านแม่เสียทีหลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ซูชิงอู่ก็ตัดสินใจเดินทางไปทันทีนางอยากไปเจอจิ้งซินผู้นั้นด้วยตนเองและถามเขาว่าเหตุใดตอนนั้นเขาถึงฆ่าท่านแม่ของนาง!คืนเดียวกันนั้นซูชิงอู่ได้พูดคุยเรื่องนี้กับเย่เสวียนถิงเมื่อเย่เสวียนถิงได้รับรู้เรื่องราวก็พยักหน้าเบา ๆ และตัดสินใจอย่างทันทีว่า “ข้าจะส่งคนไปจับเขามาให้เจ้า”ซูชิงอู่ได้ยินอีกฝ่ายตอบง่าย ๆ และห้วนก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงและหัวเราะ“ได้”ตอนนี้มีศิษย์พี่ของเจียงเฟยเอ๋อร์คอยจับตาดูอยู่ในเมืองหลวง ซูชิงอู่จึงไม่สามารถไปหาคนผู้นั้นพร้อมกับชิงอวี่ได้บรรยากาศในเมืองหลวงเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆแม้แต่ฮ่องเต้เช่นเย่ชิวหมิงก็สังเกตเห็นสัญญาณของเหตุการณ์ร้ายแรงบางอย่างที่กำลังจะตามมาเขาเคยได้ยินซูชิงอู่พูดว่าศัตรูที่ซ่อนตัวอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 928
ไป๋เฟิงก้มหัวลงอย่างเชื่อฟัง ราวกับมันได้กลายเป็นแมวตัวใหญ่ไปแล้วซูชิงอู่อดหัวเราะไม่ได้ “เจ้าคงเหนื่อยแย่ วันนี้ทำได้ดีมาก”ในที่สุดก็ได้ใช้ประโยชน์จากไป๋เฟิง สมกับที่เลี้ยงมันมานานไป๋เฟิงยืนขึ้นและอ้าปากหาว ส่วนสิงโตขนทองคำที่อยู่ข้าง ๆ ย่องเข้ามาทางด้านหลังซูชิงอู่ และใช้หัวถูเอวของนางดูเหมือนว่ามันต้องการให้ซูชิงอู่ลูบมันด้วยคนอื่น ๆ มองไปยังซูชิงอู่ที่มีร่างกายบอบบางยืนอยู่ตรงหน้าสัตว์ดุร้ายทั้งสอง พวกเขาทั้งหมดก็พูดไม่ออกอยู่นานนี่มัน...ร้ายกาจเกินไปแล้ว!แม้แต่กลุ่มบุรุษร่างใหญ่เช่นพวกเขาก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้สัตว์ดุร้ายทั้งสองแม้แต่ครึ่งก้าว ทว่าซูชิงอู่กลับสามารถมีปฏิสัมพันธ์กับพวกมันได้อย่างกลมกลืนเหมือนพวกมันเป็นสัตว์เลี้ยงของนางเมื่อไม่ถูกยุงกัดและกินยาสมุนไพรที่ผสมไว้แล้ว ม้าทุกตัวในสนามฝึกก็สงบลงและกลับสู่ภาวะปกติทันทีที่ซูชิงอู่กลับมาถึงตำหนัก ก็เห็นหรงหย่าวิ่งเข้ามา“พระชายา เมื่อครู่มีคนมาพบท่านและบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องรายงาน”“มีเรื่องด่วนอะไรรึ?”หรงหย่าส่ายหัว “ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ท่านไปดูก่อนเถิด”ซูชิงอู่สั่งให้คนพาผู้ส่งข่าวเข้ามาทันทีนางจ้อง
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 927
เลือดของแมลงวันติดอยู่ที่มือของซูชิงอู่ส่งกลิ่นแปลก ๆ ออกมาเมื่อซูชิงอู่มองชัด ๆ นางก็ได้รู้ว่ามันไม่ใช่แมลงวันแต่เป็น…แมลงมีปีกชนิดหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายแมลงวันปากของแมลงมีความคมมาก สามารถเจาะทะลุขนของสัตว์บางชนิดได้ง่าย ทว่าแมลงมีปีกชนิดนี้ไม่สนใจมนุษย์และจะกัดเฉพาะสัตว์เท่านั้นที่แท้นี่คือสาเหตุหลักที่ทำให้สัตว์ในเมืองหลวงบ้าคลั่งในช่วงหลายวันนี้!ซูชิงอู่ยังสังเกตเห็นว่ายุงเหล่านี้ถูกพิษและเมื่อพวกมันแพร่พันธุ์ ในไข่ก็มีสารพิษดังกล่าวติดไปด้วยขอเพียงแมลงเหล่านี้ยังกัดสัตว์ต่อไป สารพิษก็จะค่อย ๆ สะสมทีละน้อยสุดท้ายก็ถึงขั้นทำให้เสียสติ!คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้มีเจตนาชั่วร้ายหากนางไม่ค้นพบสิ่งนี้ก่อน เกรงว่าม้าศึกทั้งหมดจะต้องตายไปด้วยความบ้าคลั่งอีกทั้งยังไม่อาจทราบสาเหตุได้แน่นอนว่าม้าศึกเป็นส่วนสำคัญในกองทัพ หากทหารม้าเสียม้าไป ก็คงไม่ต่างไปจากคนอ่อนแอไร้ค่า...ซูชิงอู่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว“นำม้าทุกตัวไปไว้ในที่ปิดและหาทางฆ่าแมลงมีปีกเหล่านี้ให้สิ้นเสีย”รองแม่ทัพที่ติดตามนางมารีบจำคำสั่งนี้เอาไว้ทันที“รับทราบพ่ะย่ะค่ะพระชายา!”เขาก็รีบกระจายคำสั่งออก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 926
เมื่อเย่เสวียนถิงได้ยินสิ่งที่ซูชิงอู่พูด สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเยือกเย็น “ข้าจะส่งคนไปตรวจสอบ”ซูชิงอู่ส่ายหัวทันที “ยาพิษนี้คงไม่ได้อยู่ในอาหารสัตว์ อีกทั้งเมื่อมาลองคิดดู สัตว์ป่าจำนวนมากที่อยู่ใกล้เมืองหลวง รวมไปถึงม้าศึกล้วนติดพิษกันหมด มีเพียงมนุษย์เท่านั้นที่ไม่เป็นอะไร นี่เป็นเรื่องที่แปลกมาก และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือไม่มีใครสามารถวางยาพิษม้าศึกในเมืองหลวงได้อย่างเงียบ ๆ ”การวิเคราะห์ของซูชิงอู่นั้นสมเหตุสมผลมาก แม้แต่เย่เสวียนถิงเองก็ขมวดคิ้วขึ้นมาหากหาสาเหตุไม่พบก็แก้ปัญหาไม่ได้แม้จะรักษาม้าหนึ่งในนั้นจนหายขาด แต่ก็จะกลับมามีอาการเดิมในอีกไม่ช้าไม่ไกลกันนักก็มีนายทหารระดับสูงนายหนึ่งวิ่งเข้ามาเขาหอบหายใจและกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ทำการตรวจสอบเสบียงอาหารแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติพ่ะย่ะค่ะ”“น้ำล่ะ?”“ตรวจสอบน้ำแล้วเช่นกัน ไม่มีร่องรอยของการวางยาพิษเลยพ่ะย่ะค่ะ”เมื่อได้ยินรายงาน เย่เสวียนถิงก็ขมวดคิ้วหนักกว่าเก่าคราวนี้แย่แล้วสิซูชิงอู่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ช่วยทำให้ม้าทุกตัวสงบลงก่อนได้หรือไม่ เดี๋ยวข้าจะเข้าไปดูรางอาหารม้าเอง”“ได้พ่ะย่ะค่ะพระชายา กรุณารอสักครู่ ก
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 925
เริ่มแรก เขาสงสัยในเรื่องที่ซูชิงอู่เคยพูดจนเกิดความคิดจินตนาการบางส่วนขึ้นมา เรียกได้ว่าตอนกลางวันก็เอาแต่นึกถึง ตกกลางคืนก็เก็บมาฝันอีกแต่เขาไม่เคยได้ยินซูชิงอู่พูดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆเนื่องจากความฝันนั้นมันดูเพ้อเจ้อเกินไป เย่เสวียนถิงจึงไม่พูดออกมา เพราะกลัวว่ามันจะเป็นการเพิ่มภาระให้กับซูชิงอู่อย่างไม่มีเหตุผลหลายวันมานี้ซูชิงอู่อาศัยอยู่กับลูกน้อยทั้งสามของนางเพื่อชดเชยช่วงเวลาที่นางห่างพวกเขาไปนานเด็ก ๆ ที่เพิ่งจะอายุได้ไม่กี่เดือนแต่กลับต้องห่างจากอ้อมอกของพ่อแม่ นั่นทำให้ซูชิงอู่รู้สึกผิดขึ้นมาดังนั้นนางจึงไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องภายนอกมากนักทันใดนั้นนางก็นึกอะไรออกและถามว่า “เสวียนถิง ช่วงนี้หมาป่าเหล่านั้นที่อยู่ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่เสวียนถิงเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ไม่ได้มีเพียงสัตว์ร้าย แต่ยังกระทบไปถึงม้าศึกด้วย ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเริ่มไม่เชื่อฟังคำสั่งกัน”“เดี๋ยวข้าจะไปตรวจสอบเรื่องนี้เสียหน่อย”ซูชิงอู่รู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้เรื่องจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยและไม่มีผลกระทบกับมนุษย์มากนัก แต่นางก็รู้สึกอ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 924
ทันใดนั้นหมอหลวงซุนก็เหมือนจะคิดอะไรออก “เหมือนกับตอนที่พระชายาใช้ดอกไม้ชนิดหนึ่งเพื่อทำให้ม้าพยศคลั่งใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“อืม ทำนองนั้นแหละ”สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่นางพบในเภสัชตำรับ และหากใช้มัน ผลลัพธ์ที่ได้จะน่าทึ่งมากแม้ลงมือไปอย่างกะทันหัน แต่ก็ไม่มีใครจับได้ปรมาจารย์มือวางพิษที่แท้จริงคือผู้ที่วางยาพิษโดยไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ เอาไว้“ขอบพระทัยพระชายาสำหรับคำชี้แนะ หลังจากที่ได้พูดคุยกับท่าน กระหม่อมก็เข้าใจอย่างกระจ่างแจ้งแล้วพ่ะย่ะค่ะ”ซูชิงอู่ปิดเภสัชตำรับ “ข้าท่องเภสัชตำรับนี้จนจำขึ้นใจ และเข้าใจเนื้อหาด้านในได้คร่าว ๆ เพียงแต่ยังไม่พบวิธีที่จะไขความลับที่อยู่ในนั้น หวังว่าท่านจะช่วยเรื่องนี้ได้”คราวนี้ ทุกคนเชื่อมั่นในคำพูดของซูชิงอู่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้สนใจ แต่พระชายากลับนำมาใช้งานได้ถึงขั้นนี้ ยังมีอะไรที่ต้องพูดกันอีกหรือ?ตาแก่เช่นพวกเขาที่อาศัยว่าตนอายุมากทำตัวอาวุโสดูถูกผู้อื่นนั้นเทียบเทียมพระชายาไม่ได้เลย!หลังจากที่ซูชิงอู่อธิบายเรื่องนี้จบ นางก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและแอบหลบออกมาทางประตูใหญ่นางกลัวว่าคนเหล่านั้นจะถามนางว่านางศึกษาเรียนรู้ทักษะทางการ
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 923
หมอหลวงซุนขมวดคิ้วเล็กน้อย“อย่าพูดไร้สาระ นั่นจะเป็นไปได้อย่างไร? พระชายาไม่จำเป็นต้องโกหกพวกเราเลย โกหกพวกเราไปแล้วนางจะได้ประโยชน์อะไร?”คำพูดนี้ก็ถือว่ามีเหตุผลทุกคนต่างพูดไม่ออกทำได้แค่นั่งเงียบ ๆ แล้วพลิกหน้าอ่านต่อไปพลิกหน้ากระดาษตั้งแต่เช้าจรดค่ำ และอ่านจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นตำราทั้งเล่มถูกอ่านจนจบอย่างรวดเร็ว ทุกคนในสำนักหมอหลวงไม่ได้นอนมาสองวันสองคืน และตอนนี้ทุกคนดูเหนื่อยและมีสีหน้าทรุดโทรมเมื่ออ่านหน้าจนถึงสุดท้าย แม้แต่หมอหลวงซุนก็ตกอยู่ในความเงียบเพราะเภสัชตำรับเล่มนี้บันทึกเฉพาะโรคและวัตถุดิบยาที่ธรรดาทั่วไปมาก ๆ บางส่วนเท่านั้นข้อแตกต่างเพียงหนึ่งเดียวคือผู้อาวุโสเช่นพวกเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวัตถุดิบยาหลายประเภทและพัฒนาแนวคิดใหม่ ๆแม้จะไม่ไร้ประโยชน์ แต่ความคาดหวังกับผลลัพธ์ก็แตกต่างกันมากเลยทีเดียวถึงขั้นทำให้พวกเขาขาดความมั่นใจและอดไม่ได้ที่จะคิดว่านี่น่ะหรือคือเภสัชตำรับที่ตระกูลฟางเฝ้าหวงแหนมานานหลายปี?ดวงตาของหมอหลวงซุนเต็มไปด้วยสีแดงก่ำที่เกิดจากการอดนอน“ในเมื่อเภสัชตำรับของตระกูลฟางไร้ประโยชน์ เช่นนั้นพระชายาไปเรียนรู้ทักษะด้านการแพทย์มา
ย้อนรักทวงแค้น บทที่ 922
“นี่คือวัตถุดิบยาและปริมาณที่คนผู้นั้นทำการวางยา ที่สำนักหมอหลวงของพวกท่านมีสิ่งนี้อยู่แล้ว หากจะทำยาถอนพิษก็คงไม่ใช่เรื่องยากกระมัง”“ไม่ยากพ่ะย่ะค่ะ ไม่ยาก!”หมอหลวงซุนยิ้มร่าราวกับได้รับสมบัติเขามองซูชิงอู่ที่ยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่กลับเก่งกาจกว่าเหล่าคนชราเช่นพวกเขาเมื่อรวมกับเภสัชตำรับของตระกูลฟางที่ซูชิงอู่พูดถึง หมอหลวงเฒ่าก็ดีใจจนเนื้อเต้นหากได้เรียนรู้และกลายเป็นคนที่เก่งกาจเหมือนพระชายา ระดับความรู้ของเขาก็จะเพิ่มขึ้นไปด้วยหรือไม่?แต่หมอหลวงซุนไม่เคยรู้เลยว่าทุกสิ่งที่ซูชิงอู่เรียนรู้ไม่ได้มาจากเภสัชตำรับของตระกูลฟางในเภสัชตำรับเล่มนั้นมีความแตกต่างตรงจุดไหน ตัวซูชิงอู่ในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำแม้ตอนตายไปในชาติก่อน เภสัชตำรับก็ถูกทำลายและไม่มีใครเห็นความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นจุดเด่นเพียงหนึ่งเดียวของเภสัชตำรับเล่มนั้นคือบันทึกข้อมูลวัตถุดิบยาจำนวนมากที่คนทั่วไปไม่ทราบและสรรพคุณลับบางส่วนบรรดาผู้อาวุโสของสำนักหมอหลวงพากันมาช่วยคิดค้นยาถอนพิษเพื่อที่จะได้อ่านเภสัชตำรับนั้นเร็ว ๆในที่สุดเช้าวันรุ่งขึ้นยาที่สามารถฟื้นฟูสติของสัตว์ร้ายได้ก็ถูกส่งมาให้ฮ่องเต้
