LOGINShare
ตอนที่26.อย่าได้ก่อเรื่อง
Last Updated:
2025-03-02 00:12:50
Related chapters
ยาจกยอดมารดา ตอนที่27.ไม่ขอปิดบัง
“พวกท่านอย่าได้วางใจข้าเลย ข้าไม่ขอปิดบัง ว่าตัวข้าเป็นเพียงหัวขโมยคนหนึ่งเท่านั้น”“ไม่ดีหรือ...ทำงานกับข้า ท่านก็ไม่ต้องเป็นขโมย ทั้งยังได้ร่ำเรียนไปพร้อมพวกข้า อีกอย่าง...คนที่ท่านควรตอบแทนเป็นคนแรก คือนาง...”ต้วนอี้หลางชี้ไปที่น้องสาว ซึ่งกำลังยกถ้วยน้ำแกงมาที่เตียง พร้อมรอยยิ้มกว้าง เหมือนกับการดูแลตัวเขา เป็นสิ่งที่นางตั้งใจและมิคิดรังเกลียด“ข้า...ข้ามิคู่ควรได้รับน้ำใจนี้เลยขอรับ”“อยู่ที่ใจท่านแล้วพี่ชาย พวกข้าแค่เสนอทางเลือก ที่ท่านไม่ต้องไปเสี่ยงชีวิตข้างนอก หากอยากใช้กำลังในการปีนบ้านคน ไยไม่ฝึกฝนเป็นองครักษ์ให้เราสามพี่น้องเล่า”ต้วนอี้หลงที่นิ่งเงียบมาตลอดเอ่ยขึ้นบ้าง อีกทั้งข้อเสนอนั้น มิต่างอันใดกับข้อบังคับ ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลย ว่าทำไม! สามพี่น้องจึงอยากให้เขาอยู่ร่วมบ้าน ทั้งที่เขาเป็นเพียงคนแปลกหน้า ที่อาจเป็นอันตรายต่อพวกเขาได้“ดื่มน้ำแกงหน่อยนะเจ้าคะ พี่ชายยังมีเวลาคิดอีกมาก เพราะร่างกายท่านตอนนี้ ก้าวพ้นห้องนี้ไปได้ ก็นับว่าเก่งมากแล้ว แต่ถึงออกไปได้ ก็ต้องตายอยู่ดี หากเป็นข้า...ข้าจะเลือกมีชีวิตอยู่ เพื่อสร้างชีวิตใหม่ให้มันดีกว่าเดิม ข้าไม่อายเลยนะเจ้าคะ ที่
Last Updated : 2025-03-02ยาจกยอดมารดา ตอนที่28. การลงทุน
ครึ่งก้านธูปต่อมา ณ ตลาดเมืองหลวง ชายหนุ่มวัยสิบแปด และเด็กแฝดทั้งสาม ต่างพากันเดินดูของตามร้านค้า ที่วางอยู่ริมทาง โดยมีคนสนิทของเจียงกั๋วจ้าน และพ่อบ้านชู่ก้าวตามไม่ห่าง พ่อบ้านชู่คอยแนะนำสิ่งต่างๆ ให้แก่เด็กๆ ด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจ และบ่อยครั้งที่เขาอดไม่ได้ ที่จะมองเสี้ยวหน้าของม่อเหลียว ซึ่งมันทำให้เขาย้อนนึกถึงพี่น้องที่หายไป “ร้านเนื้อแพะตุ๋น ท่านตาเจ้าคะ มันใช่แพะจริงๆ ใช่ไหมเจ้าคะ” ด้วยเรื่องเล่าของพี่ชายทั้งสามของนาง มักพูดอยู่หลายหน ว่าเนื้อตามเส้นทางการค้า มักเป็นเนื้อสุนัขหรือไม่ก็เนื้อคน ทำให้เด็กหญิงรู้สึกหวั่นอยู่ในใจลึกๆ “แน่แท้ขอรับ ร้านนี้ขึ้นชื่อยิ่งนัก เช่นนั้นเราเข้าไปลองกันดีไหมขอรับ” “ดีเจ้าค่ะ ท่านลุงอู๋หยาง นั่งกินพร้อมกับพวกเราเลยนะเจ้าคะ เราค่อยไปเดินเล่นกันต่อ” เสียงเจื้อยแจ้วของต้วนอี้หลิง เรียกความเอ็นดู จากผู้ที่สัญจรไปมา เพราะนอกจากนางจะช่างเจรจาแล้ว ยังมีความงามที่ฉายชัดให้เห็น แน่นอนว่าเมื่อนางเติบโตไป ย่อมต้องเป็นสาวงามทีเดียวเชียว ทว่าชายหนุ่มวัยใกล้เคียงกับม่อเหลียว ต่างก็
Last Updated : 2025-03-03ยาจกยอดมารดา ตอนที่29.คนยากไร้เหล่านั้น
เมื่อคุณชายรองให้แยกอาหารบนโต๊ะ ไปอีกโต๊ะยาวที่อยู่ใกล้กัน พร้อมทั้งให้เสี่ยวเอ้อไปเรียกเด็กยากไร้ และชายหญิงชรา ที่นั่งรอเศษกระดูกอยู่ใกล้หน้าต่างร้าน เข้ามากินอาหารที่สั่งไป อีกทั้งป้องกันคนในร้านรังเกียจ ต้วนอี้หลางประกาศเลี้ยงอาหารมื้อนี้ให้กับลูกค้าหลายโต๊ะ ที่อยู่ในร้านตอนนี้ เพื่อมิให้เกิดคำพูดเสียดสีต่อกัน ทว่าคนยากไร้เหล่านั้น ยังไม่ก้าวเข้ามาในร้าน คงมีเพียงชายชราคนหนึ่งเท่านั้น ที่เดินตามเสี่ยวเอ้อเข้ามาด้านใน “คุณชายจะมอบอาหารให้เราจริงหรือขอรับ หากเป็นเช่นนั้น เราขอรับน้ำใจ แต่ข้าน้อยมิอยากทำให้คุณชายเดือดร้อน ถูกผู้อื่นตำหนิ เพราะเอ่อ...โปรดมอบอาหาร ให้เราไปกินกันข้างนอกเถอะขอรับ” คำพูดที่ดูมีการศึกษา ทำให้ต้วนอี้หลาง และต้วนอี้หลง หันสบตากันชั่วครู่ “คนทุกคนล้วนมีเกียรติเท่ากัน เพียงแต่โชคชะตา และพื้นฐานมันต่างกันเท่านั้น” ต้วนอี้หลง พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่หนักเบาไป วางตัวได้อย่างเหมาะสม มิได้ดูหมิ่น แต่ก็ไม่ลดลงจนต่ำ “คุณชายโปรดรับการคารวะ จากข้าน้อยด้วยขอรับ” หนึ่งในชายชราขอทาน ประสานมือโค้ง
Last Updated : 2025-03-03ยาจกยอดมารดา ตอนที่30.มิร่วมเส้นทาง
ครึ่งชั่วยามต่อมา ณ ถนนอีกฝากตลาดเมืองหลวง สองสามีภรรยาสกุลต้วน และแม่นมหวัง ได้พากันเดินเลือกซื้อสมุนไพรหลายอย่าง โดยมุ่งเน้นพ่อค้าแม่ค้า ที่ตั้งแผงริมถนน เพราะพวกเขาจะได้สมุนไพรที่สดใหม่ ในบางชนิดที่ไม่ต้องการแบบตากแห้ง แม่นมหวังรู้ว่าตนเอง เดินกับคุณชายและคุณหนูไม่ไหว เกรงจะไปเป็นตัวถ่วง การเที่ยวเล่นของเจ้านายตัวน้อย นางจึงตั้งใจจะอยู่ที่บ้าน รอทุกคนกลับไปร่วมกินมื้อค่ำด้วยกัน แต่ท่านหมอและภรรยา ได้ชักชวนนางให้ออกมาเดินเล่นตามประสาคนแก่ ที่มิเร่งรีบอันใด นางทนคำรบเร้านั้นได้ไม่นาน ก็ยินยอมออกมาเดินตลาดกับสองสามีภรรยา “ต้วนจ้าว!” คำเรียกขานที่ดังจากเบื้องหลัง ทำให้ต้วนฮูหยินชาหนึบไปตลอดทั้งร่าง แม้จะมิได้เรียกนาง แต่นางจดจำเสียงนั้นได้ว่าเป็นใคร ท่านหมอต้วนคว้ามือของภรรยามากุมไว้ พร้อมกับตบลงเบาๆ เป็นการปลอบโยนให้นางผ่อนคลาย “ใช่!” ต้วนจ้าว หันกลับไปเผชิญหน้ากับคนเรียก โดยใช้มือโอบร่างภรรยาให้แนบกายเอาไว้ “เจ้ายังอยู่กับนางอีกหรือ เอ๊ะ! แล้วสตรีผู้นี้คือใครอีกเล่า ไหนเจ้าบอกไม่รับอนุยังไงล่ะ!”
Last Updated : 2025-03-04ยาจกยอดมารดา ตอนที่31.สารรูปเจ้าตอนนี้
นางลืมสังเกตว่ามีใครบ้าง ด้วยห่วงใยในตัวสามี และหึงหวงอยู่ในที เพราะหญิงสาวคนนั้น งามล่มเมืองเลยก็ว่าได้ “เมิ่งเหลียน” “เชี่ยจิ่น ความจำเจ้ายังดีอยู่สินะ!” “หลีกไป! เจ้าไม่เห็นหรือว่าน้องสามีเจ้า กำลังตกอยู่ในอันตราย” “สมควรแล้ว...” “เจ้าหมายความว่าอย่างไร” “ก็ตามที่เจ้าเห็น” คำพูดที่ไร้เยื่อใยของครอบครัว ทำให้เชี่ยจิ่นต้องหันมองไปที่หญิงสาวแปลกหน้าอีกครั้ง และเบนสายตาไปรอบๆ จึงได้พบว่าพี่สามี ที่แยกครอบครัวไปแล้ว ยืนใบหน้าบึ้งตึงอยู่ไม่ห่างออกไปเท่าใดนัก พวกเขากลับมาทำไมกัน ความฝันของนางจะมาหายไป เพราะการมาของต้วนจ้าวมิได้เป็นอันขาด มีหรือนางจะไม่รู้ว่าพ่อสามี ยังคงรอคอยบุตรชายคนโต จึงยังมิยอมแต่งตั้งสามีของนาง ให้เป็นผู้สืบทอดผู้นำตระกูล ทั้งที่ก็ผ่านมานานหลายปีแล้วแท้ๆ “พวกเจ้าคิดจะทำสิ่งใด จึงกลับมาที่นี่” “เมืองหลวงเป็นของเจ้าหรือ ไยครอบครัวข้าจะมาไม่ได้ รึ! เจ้ากำลังกลัว” คำถามของพี่สะใภ้ ทำให้ใบหน้าของเชี่ยจิ่น ประเดี๋ยวดำประเดี๋ยวซีดขาว สลับกันไปมาราวหมากล้อมบนกระดาน
Last Updated : 2025-03-04ยาจกยอดมารดา ตอนที่32.การเตือน
เช้าวันถัดมา ณ จวนสกุลจาง ท่านเสนาบดีจาง พร้อมกับภรรยาและบุตรชาย รวมถึงอนุหลิน ได้พากันนั่งเผชิญหน้ากับผู้มาเยือน ซึ่งเป็นคนที่เหนือความคาดหมายจริงๆ เพราะเขาไม่คิดว่านาง จะกล้ากลับมาเมืองหลวง และยังมาหาเขาถึงจวน จางฮูหยินและบุตรชาย หันสบตากันอย่างเข้าใจ เมื่อเห็นใบหน้าของผู้แขกผู้มาเยือนในวันนี้ หยางอี้หรูช่างมีความเหมือนกับจางหลีเกอ มากกว่าเจ็ดส่วน ที่แตกต่างคงเป็นเพราะเกิดคนละมารดา จางหลีเกอมั่นใจเต็มร้อย ว่าสตรีตรงหน้าคือพี่สาวที่แท้จริง มิใช่จางหย๋าชิน หญิงผู้มีเพียงความจองหองคนนั้น แต่ทำไมบิดายังดวงตามืดบอด ไม่มองพี่สาวตรงหน้าให้ดีเล่า ทางด้านอนุหลิน ทำเพียงบีบมือแน่นภายใต้แขนเสื้อ ด้วยไม่อยากเชื่อว่าเวลาที่ผ่านไปนับสิบปี จะทำให้หยางอี้หรู มีความเหมือนกับสามีได้มากขนาดนี้ ไหนจะมีความละม้าย กับอดีตฮูหยินใหญ่ ซึ่งมันชัดเจนถึงตัวตนแท้จริงของหญิงสาว “เจ้ากลับมาที่นี่ทำไมกัน” เป็นคำถามที่ดูไร้เยื่อใยยิ่งนัก ซึ่งต้วนอี้หรูเองก็ไม่ได้คาดหวัง ว่าเขาจะมีเยื่อใยใดๆ ต่อนาง ชายผู้เห็นเพียงผลประโยชน์เป็นใหญ่ มีหรือจะสนใจตัวนาง ที่มิไ
Last Updated : 2025-03-05ยาจกยอดมารดา ตอนที่33. รู้สึกเสียดาย
“ทุกวันนี้...ตัวข้าก็หาใช่คนของทั้งสองสกุล ข้าว่าเอาเวลาที่มาห่วงข้า ไปจัดการกับบุตรสาวพวกท่านจะดีกว่า เพราะวันนี้ถือว่าข้าให้เกียรติมากแล้ว ที่มาบอกกล่าวด้วยตนเองถึงบ้าน”ต้วนอี้หรู ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบดังเดิม ราวกับคำยั่วยุของอีกฝ่าย ไม่ได้มีผลต่อความรู้สึกของนาง และทำไมนางต้องรู้สึก ในเมื่อมันคืออดีต ที่กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่มีหรือที่อนุหลิน จะยินยอมให้อีกฝ่ายอยู่เหนือกว่า สายตาของนางได้เบนไปที่ชายหนุ่มรูปงาม ที่นั่งอยู่เคียงข้างหยางอี้หรู แม้นางจะรู้สึกเสียดาย ในความหล่อเหลานั้นเพียงใด แต่ก็หาได้สำคัญเท่าการกำจัดคนเช่นหยางอี้หรู “ถึงว่า...เจ้าคงมีที่พึ่งใหม่ ถึงได้อาจหาญมาต่อกรกับสกุลจาง เหอะ! พวกบ้านนอก ชั้น...”“หลินเยว่! เจ้าหรือข้า! ที่เป็นนายหญิงของบ้าน”ก่อนที่วาจาไร้หัวคิดของอนุหลิน จะนำพาเรื่องเดือดร้อนมาให้สกุลจาง เมิ่งเหยียนจำต้องหยุดภรรยาน้อย ของสามีเอาไว้เสียก่อน เพราะถ้ามีสิ่งใดเกิดขึ้น นางกับลูกก็พลอยรับผลนั้นตามไปด้วย มีตาแต่หามีแววสักนิดสัญลักษณ์ของจวนเจียง มีอยู่บนกายสาวใช้ ซึ่งยืนอยู่ข้างหยางอี้หรูและชายหนุ่ม นั่นเป็นการยืนยันว่าทำไ
Last Updated : 2025-03-05ยาจกยอดมารดา ตอนที่34.ท่านคู่ควรหรือ!
แม้นางจะยังไม่รู้ถึงสถานะของลูกเลี้ยง กับชายหนุ่มผู้เป็นทายาทสกุลเจียง แต่จากที่เขาออกโรงปกป้องหยางอี้หรู ย่อมบอกได้ว่าเขาจะมิทำลายสัมพันธ์อันดีกับอี้หรู โดยปล่อยให้น้องชายของหญิงสาว ตกอยู่ในอันตรายเจียงกั๋วจ้าน หันไปสบตากับหญิงสาวข้างกาย ก่อนจะหันกลับไปค้อมหัวให้แก่ผู้อาวุโสกว่า“หลีเกอ เจ้าจงถนอมพี่หญิงของเจ้าให้ดี”จางฮูหยินหันไปเอ่ยกับบุตรชาย แม้แขกทั้งสองจะไม่เอ่ยสิ่งใด แต่มารยาทที่แสดงออกมานั้น คือการตอบรับคำขอของนางอยู่ในที“ขอรับท่านแม่ พี่หญิงข้าเติบโตไม่ทันรู้เห็นสิ่งใดมากนัก แต่ข้าเชื่อมั่นในสายตา ว่าสิ่งใดจริงเท็จขอรับ”“เจ้าโตขึ้นมากทีเดียว เอาเป็นว่าเมื่อใด ที่เจ้าก้าวสู่คำว่าผู้นำ จงเปิดหูเปิดตาให้กว้าง ในโลกใบนี้ ความจริงใช่เพียงแค่ตาเห็น ยังมีอีกหลายสิ่งอย่าง ที่เจ้าต้องเรียนรู้ และใช้สติปัญญาในการไตร่ตรองให้ดี”หญิงสาวรู้ดีว่าจางฮูหยินนั้น มิเคยริษยาในตัวเจ้าของร่างเลย เพราะทุกความทรงจำนั้น คงเป็นสตรีผู้นี้ ที่ช่วยให้สี่แม่ลูก หนีรอดไปอยู่ไกลถึงชายแดนแต่คงเพราะวัยที่ยังไม่ได้มากนักในครานั้น ของมารดาเลี้ยง อีกทั้งลูกก็ยังเล็ก จึงไม่ง่ายเลยที่จะออกหน้า ช่วยลูกเลี้ยงเ
Last Updated : 2025-03-06
Latest chapter
ยาจกยอดมารดา ตอนที่43.ความจริงอันโหดร้าย
หลังจากมือธนูล้มลงสิ้นใจตาย ต้วนอี้หรู ค่อยๆ เบนหน้าไม้ ชี้ตรงไปยังต้วนฉี รูปร่างแบบนี้ ง่ายนักต่อการลงมือ แต่จะให้ตายตอนนี้มันสบายไป ในเมื่อตักเตือนไปแล้วยังรั้น ก็ต้องเพิ่มบทเรียนให้อีกสักหน่อย หญิงสาวลดปลายหน้าไม้ลงอีกระดับ ก่อนจะกดกลไล ปล่อยลูกดอกออกไปอีกครั้ง ฟิ้ว! ฉึก! “อ๊ากกก!!! ขะ...ข้า!! ของข้า ท่านแม่ ขาข้า!!!” ต้วนฉีใช้สองมือกุมต้นขา ที่ยังมีลูกดอกปักคาอยู่ ต้วนฮูหยินและเชี่ยจิ่น รีบคลานเข้าไปดูอาการของต้วนฉี ด้วยอาการสั่นเทา “ลูกแม่! เจ้าเจ็บมากหรือไม่” “ท่านแม่มิลองถูกยิงดูเล่าขอรับ อ๊ากก!! พวกสารเลวทำร้ายข้า!! ข้าจะฆ่าเจ้าให้หมด!” ต้วนฉีโวยวายเสียงดังลั่น ทว่ามันกลับไม่ได้ทำให้ผู้ลงมือ รู้สึกสงสารเลยแม้แต่น้อย หญิงสาวหันกลับหาผู้เป็นปู่ เพราะอย่างไรเสียต้วนฉี ก็เป็นสายเลือดของท่านปู่ นางลงมือโดยไม่ขอความคิดเห็น ก็ถือว่าผิดอยู่บ้าง “หลานปู่ เจ้าไม่ต้องกังวล ในเมื่อเขาเลือกเส้นทางตัดสัมพันธ์สายเลือดแล้วแบบนี้ จะเก็บเขาไว้ให้แว้งกัดในภายหน้า ก็คงไม่เป็นผลดีต่อเราทุกคน” “เรื่องนี้อี้หรูทำเกินกว่าเหตุ แต่ใน
ยาจกยอดมารดา ตอนที่42.ดูเจ้าไม่แปลกใจเลย
ภาพการรับมือของต้วนจ้าว ทำให้กลุ่มคนที่ซุ่มดูอยู่บนต้นไม้ จำต้องเบิกตากว้าง แต่ก็มิใช่ทั้งหมด เพราะต้วนอี้หลาง ทำเพียงยกยิ้มมุมปาก เขารู้อยู่แล้วว่าท่านตามิใช่ธรรมดา แต่คงมีเหตุผลที่เก็บซ่อนตัวตนเสียมิดชิด ในช่วงที่เขากับมารดายังบาดเจ็บ นักฆ่าเทียววนเวียนหมายเข้ามาสังหาร แต่กลับไม่มีมดแมงตัวใดหลุดรอด มาถึงเขากับมารดาได้เลย นั่นบอกได้ว่าโรงหมอสกุลต้วน มีดีอยู่ไม่น้อย “ดูเจ้าไม่แปลกใจเลย” เจียงกั๋วจ้าน ถามต้วนอี้หลาง ที่นั่งอยู่กิ่งไม้อยู่ถัดจากเขา เด็กชายหันไปส่งยิ้มกว้างให้แก่ผู้เป็นลุง “ก่อนที่ท่านตาจะพาข้าไปหาท่านลุง เราแม่ลูกบาดเจ็บสาหัสกันอยู่นานทีเดียว และตลอดระยะเวลานั้น มีนักฆ่าวนเวียนราวผึ้งตอมเกสรดอกไม้เชียวละขอรับ ท่านลุงคิดว่าไยมือสังหารจึงไม่เคยเฉียดใกล้เราแม่ลูกเลยเล่าขอรับ” “หากเป็นเช่นนั้น ไม่จำเป็นต้องถึงมือข้าเลยนี่” “ท่านลุงรู้แก่ใจดี ว่าพายุเมื่อมันโหมแรงขึ้น คนเราก็ต้องหาที่หลบภัยให้มั่นคงขึ้น ท่านตาแม้จะมากฝีมือ แต่วัยที่ร่วงโรยตามกาลเวลา ทำให้ท่านตาเกรงว่าเราแม่ลูกจะไร้เกราะคุ้มกาย” “ข้าไม่แปลก
ยาจกยอดมารดา ตอนที่41 .ปิดประตูตีแมว
หลังจากประตูจวนปิดลง สองแม่ลูกที่เคยแสดงท่าทีหวาดกลัวอย่างรนรานเมื่อครู่ พลันแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มหยัน เมื่อไร้สายตาคนภายนอก ก็ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งหวาดกลัวอีกต่อไปคนไร้ค่าที่คิดว่าตนเอง กำลังถือหมากเหนือกว่า ก็เป็นเพียงแมงเม่าที่บินเข้าหากองไฟ ที่จุดหลอกล่อเอาไว้ ท้ายที่สุดก็ต้องตายอยู่ดี “ข้าคิดเอาไว้อยู่แล้ว ว่าสักวันเจ้าต้องโผล่มาที่นี่” ต้วนฮูหยินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน นางไม่มีความจำเป็นต้องกลัวคนอย่างต้วนจ้าว ดีเสียอีกที่เขากลับมา จะได้มิต้องเสียเวลาไล่ล่า “แล้วอย่างไร” ต้วนจ้าวถามกลับ ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ก็ไม่แล้วอย่างไร แต่ข้ามิชื่นชอบ ให้มีหนามแหลมมากีดขวางเส้นทาง”สิ้นคำของต้วนฮูหยิน บ่าวชายหญิงที่อยู่โดยรอบ ได้เคลื่อนกายโอบล้อมผู้ที่มาเยือนในทันที โดยในมือล้วนมีอาวุธ ซึ่งมันชัดเจนแล้วว่าที่ผ่านมา สองแม่ลูกเอง ก็เตรียมการเอาไว้ก่อนหน้าแล้ว ซึ่งมันไม่ผิดจากที่เขา คาดการณ์เอาไว้เท่าใดนักรอยยิ้มหยันของสองแม่ลูก รวมถึงสะใภ้คนรอง ไม่ได้ทำให้พ่อลูกสกุลต้วนจากชายแดน รู้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย นักฆ่าระดับสูงกว่านี้ เขาพ่อลูกก็เผชิญกันมามิรู้กี่
ยาจกยอดมารดา ตอนที่40 .ท่านจะทำเยี่ยงนี้กับข้าไม่ได้
“ไม่นะ! ท่านพี่...ท่านจะทำเยี่ยงนี้กับข้าไม่ได้ ข้าอยู่กับท่านตั้งแต่ยังสาว ยอมเป็นเพียงอนุมาเนินนาน แล้ววันนี้ท่านคิดขับไล่ข้า มันสมควรหรือ!” ต้วนฮูหยิน ไม่อยากจะเชื่อหู ว่าสามีจะกล้าขอยุติความสัมพันธ์ แม้ไม่เคยรักแต่ก็อยู่ร่วมบ้านกันมาเนินนาน พอลูกรักของเขากลับมา เขากล้าที่จะทอดทิ้งนาง ขัดคำสั่งเสียของพ่อสามี ที่มิให้ทอดทิ้งนางไปตลอดชีวิตเชียวหรือ! “ท่านแม่เกิดสิ่งใดขึ้นขอรับ” ต้วนฉีรีบก้าวออกมาจากจวน เขารีบประคองมารดาที่ยืนซวนเซ ก่อนจะตวัดสายตาไปที่กลุ่มคน ซึ่งยืนอยู่ลานหน้าจวน “พ่อเจ้าคิดหย่าขาดกับแม่”ต้วนฮูหยินรีบบอกบุตรชาย ก่อนจะยกผ้าเช็ดหน้าซับหัวตา แสร้งร้องไห้เสียใจ ที่ถูกสามีของเลิกต่อหน้าผู้คนที่ผ่านไปมา “เป็นเจ้าใช่ไหมต้วนจ้าว เจ้ากลับมาเพื่อทำลายบ้านข้า!” “หุบปาก!”นายท่านต้วน ตวาดบุตรชายคนรอง ด้วยความโกรธจนสั่นไปทั้งกาย แต่ก่อนที่ชายชราจะเอ่ยสิ่งใดต่อ ต้วนจ้าวก็วางมือลงบนแขนบิดา เรื่องนี้เขาต้องจัดการเอง บทเรียนเมื่อสองวันก่อน คงไม่ทำให้ต้วนฉีจดจำ ในอดีตเขาจำยอม เพราะสงสารบิดาและเมียรักแต่ไม่ใช่วันนี้ที่เขามีคร
ยาจกยอดมารดา ตอนที่39. การกลับมา
สองวันถัดมา ณ สกุลต้วน ชายชราผู้เป็นใหญ่ในบ้าน เทียวเดินออกมาชะเง้อมองถนน เผื่อว่าบุตรชายที่ออกจากบ้านไปนาน จะผ่านมาให้ได้เห็นบ้าง นับตั้งแต่เขารู้ข่าว ถึงการกลับมาของบุตรชาย ใจที่โหยหาก็ทำให้เขา เฝ้ารอที่จะได้เห็นหน้าบุตรชายอย่างมีความหวัง ในอดีตเป็นเขาที่ไม่คิดอ่อนข้อให้แก่บุตรชาย จนนำมาซึ่งการแยกครอบครัว แต่เมื่อเวลาผันผ่านไปหลายปี เขาที่แก่ชรามากแล้ว ก็รู้ตัวดีว่าครั้งนั้น มันหาใช่เรื่องใหญ่ จนถึงขั้นต้องแยกครอบครัว ด้วยบิดาย้ำเตือนให้เขาต้องเลือก สุดท้ายแล้วเขาเองที่ผิดทั้งหมดเป็นเขาเองที่เห็นแก่ตัว เลือกรักษาอำนาจในมือ จนต้องปล่อยบุตรชายออกจากบ้านไป เผชิญกับความทุกข์ยาก ที่เขาไม่อาจรู้ได้เลย ว่าบุตรชายต้องพบเจอสิ่งใดบ้างและตอนนี้ไร้บิดาของเขาแล้ว อำนาจเด็ดขาดจึงอยู่ในมือเขาแล้ว ขอเพียงบุตรชายเอ่ยปาก ว่าอยากกลับมา เขาก็พร้อมนำชื่อบุตรชายและสะใภ้ กลับเข้าผังสกุลโดยไม่ลังเล “ท่านพี่จะมายืนทำอะไรตรงนี้เจ้าคะ ไยไม่ช่วยลูกเราหาหนทาง ทวงความเป็นธรรมคืนจากสวะพวกนั้น” ต้วนฮูหยินพูดกับสามี ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเท่าใดนัก เมื่อสองวันก่อนบุตรชาย ได้บอก
ยาจกยอดมารดา ตอนที่38.เพราะเขาตั้งใจให้นางอยู่ไม่สุข
นายท่านโจวรับกระดาษนั้นมาคลี่อ่าน แม้ว่าตัวอักษรจะไม่ได้ยาวเท่าใดนัก แต่มันก็ชัดเจนว่านี่คือคำสั่ง ให้ลงมือต่ออดีตลูกสะใภ้กับหลานชาย“มันคงแค่เรื่องบังเอิญ”หลังอ่านเนื้อความจนจบ ชายชราเอ่ยออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนัก ทั้งยังไม่กล้าสบตาสามพี่น้องตรงๆ แม้เขาจะมั่นใจว่านี่คือของจริง แต่สกุลโจวยังต้องพึ่งพาสกุลจางและหยาง การทำแบบนี้กับสายเลือดของสองสกุล เท่ากับลากเอาทั้งตระกูลโจวลงสู่เหวลึก“หึๆ ข้าน้อยรู้อยู่แล้วขอรับ ว่าจะได้รับคำตอบเช่นนี้ ก็อย่างที่ข้าบอก ข้ามิใช่คนใจกว้าง หากยังมีเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกสักครั้ง ข้าถือว่าได้บอกกล่าวไปแล้ว หากมีสิ่งใดร้ายแรงอย่าได้โทษ ว่าข้าไร้น้ำใจ ส่วนสิ่งนี้...โปรดรักษามันให้ดีหน่อยนะขอรับ เพราะยามเกิดสิ่งใดขึ้นมามา คงเป็นคนที่มีสิ่งนี้เท่านั้น ที่ต้องแบกรับมันอย่างโดดเดี่ยว หาใช่คนที่แอบเอามันไปใช้”ต้วนอี้หลาง ส่งสัญญาณให้ม่อเหลียว นำบางอย่างไปยื่นส่งให้แก่ผู้นำสกุลโจว ชายชรารับกล่องไม้ไปเปิดออกดู ตลอดร่างชาหนึบ ราวกับถูกฟ้าฝ่ากลางแสกหน้าป้ายคำสั่งสกุลโจว มันไปตกอยู่ในมือของเด็กพวกนี้ได้อย่างไร ชายชราอดไม่ได้ที่จะหันไปที่บุตรชายคนโต และลูกสะใภ้ที่ตอนนี
ยาจกยอดมารดา ตอนที่37.เจ้าโง่นั่น!
“โปรดระวังวาจาด้วยขอรับ สกุลเจียงใช่บ้านที่จะพูดจาให้เสียหายได้”พ่อบ้านชู่ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ เมื่อหญิงปากกล้าอาจหาญ หมิ่นนายเขาให้เสื่อมเสีย“หากไม่ใช่ลูกติดอนุ แล้วพวกเขาจะเป็นใครได้ ข้าเข้าใจว่าต่อหน้าผู้คน เจ้าเรียกพวกเขาว่าคุณชายคุณหนู แต่ก็อย่างที่เจ้าเห็น ว่าตอนนี้พวกเขา กำลังมาเรียกร้องสิทธิ์อยู่บ้านโจว”“สักคำแล้วหรือขอรับ ที่คุณชายของข้าน้อย บอกว่าจะมาทวงสิทธิ์ อีกอย่างนายท่านทุกคนของสกุลเจียง ไม่รับอนุหรือสาวใช้อุ่นเตียง จะมีเพียงนายหญิงเดียวตลอดชีวิต ข้าน้อยพูดถึงขนาดนี้แล้ว คนฉลาดย่อมเข้าใจนะขอรับ”“สตรีลูกติด! คู่ควรหรือ! อย่าทำเหมือนข้ามิรู้ ว่าสกุลชั้นสูง จะต้องเลือกสิ่งที่ดีและคู่ควรเท่านั้น หาใช่สิ่งของมีตำหนิ”“ฮูหยินน้อยโจว กำลังกล่าวหาว่านายท่านของข้า เป็นคนเขลาอย่างนั้นหรือ...”“ข้าแค่บอกว่านางไม่คู่ควร!”“ไม่ใช่สิ่งที่คนนอก จะสอดรู้ขอรับ”พ่อบ้านชู่ มองไปที่สะใภ้สกุลโจว ด้วยแววตาเอาเรื่อง สตรีหน้าชังผู้นี้กล้าเกินไปแล้ว คิดหยามหมิ่นในการตัดสินใจนายท่านของเขา“นี่เจ้า!”“อะแฮ่ม!”โจวเค่อ กระแอมไอขัดขึ้นเสียก่อน ภรรยาของเขาอยู่ในสังคมชั้นสูงมานาน น่าจะ
ยาจกยอดมารดา ตอนที่36.ส่งคืน
การตอบโต้ระหว่างสี่พ่อลูก ทำให้ผู้นำตระกูล และสมาชิกคนอื่นๆ ที่นั่งรวมอยู่ ถึงกับทำหน้ากันไม่ถูกเลยทีเดียว ด้วยไม่คิดว่าเด็กอายุเพียงเท่านี้ กลับมีวาจาฉะฉาน ทั้งการวางตัวไม่เหมือนคนไร้การอบรมสักนิดทั้งความน่าเกรงขามนั่นอีกเล่า มันส่งผ่านออกมาทางแววตาอันเด็ดเดี่ยว บอกได้ชัดว่าภายหน้า ทั้งสามพี่น้องเมื่อเติบโตขึ้น หากเดินบนเส้นทางของผู้นำ ย่อมเป็นใหญ่ได้ในเวลาอันสั้นเมื่อนึกถึงตรงนี้ ผู้นำตระกูลจึงต้องขบคิด หาหนทางนำเด็กทั้งสาม หรือหนึ่งในสามกลับมาอยู่ในตระกูล เส้นเลือดของครอบครัวจะไหลเวียนได้ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าสามารถทำให้สามแฝด อยู่ภายใต้การควบคุมของเขา“นางเป็นเด็กผู้หญิง จำต้องรู้สำรวม เจ้าที่เป็นชายจะเข้าใจอันใด”“หากเป็นสตรีที่อ่อนโยน แล้วต้องพบชะตากรรมเช่นท่านแม่ ข้ายินดีสอนให้น้องสาว รู้จักที่จะปกป้องตนเอง มิต้องพึ่งพาบุรุษให้เกินจำเป็น เน้นพึ่งพาตนเองเป็นดีที่สุด”“เด็กคนนี้ ข้า...เห็นไหมเล่า เจ้าเองยังมองว่ามารดาของเจ้าไร้ค่า”“ใต้เท้าโจว คนไร้ค่า...คือผู้ที่ไร้ปัญญาก้าวหน้าด้วยตนเอง แต่ท่านแม่ของข้า นางประเสริฐเกินคนเยี่ยงท่านจะเอื้อมถึง สตรีเช่นนางใช่จะมีให้เห็นดาษดื่นเสียเ
ยาจกยอดมารดา ตอนที่35.ภายในห้องรับแขก
ภายในห้องรับแขก สามพี่น้องนั่งนิ่งเงียบ ไม่ได้แสดงท่าทีตื่นตาตื่นใจ กับความมั่งมีของครอบครัวบิดา เพราะถ้าเทียบกับสกุลเจียงแล้ว นี่มิได้ถึงเศษเสี้ยวเลยก็ว่าได้ หากจะมีบิดาทั้งที ก็ต้องหน้าตาดีและร่ำรวย รวมถึงเป็นคนที่ดี คู่ควรมารดาเท่านั้นโจวเค่อผู้หลงตัวเอง กำลังนั่งยิ้มอย่างผู้มีชัย ซึ่งมันทำให้สามแฝดอดขำขันอยู่ในใจไม่ได้ ยิ้มไปเถิดบิดาข้า เพราะอีกไม่กี่อึดใจ มันจะหายไปราวกับไม่เคยมีมาก่อนเลย“พวกเจ้าคิดได้แล้วใช่หรือไม่ จึงมาหาข้าถึงบ้านเยี่ยงนี้ แต่ข้าต้องบอกเอาไว้ก่อนว่ามากสุด พวกเจ้าก็เป็นได้แค่ลูก ที่มิอาจสืบทอดตำแหน่งใดในสกุลโจวได้”โจวเค่อรีบบอกกับลูกที่เกิดกับอดีตภรรยา เขายอมรับว่าคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอี้หรูจะยังรักษาลูกๆ เอาไว้ได้ อีกทั้งเมื่อล่าสุดที่ได้พบนาง ก็เกิดเหตุการณ์ที่เขามั่นใจยิ่งนัก ว่ายากที่นางกับลูกจะรอดชีวิตมาได้ และที่เขาไม่อยากเชื่อสายตา คือเขามีลูกแฝดถึงสามคนแต่เพราะตัวเขานั้น ยังต้องพึ่งพาสกุลจาง และสกุลหยางของภรรยา เพื่อความก้าวหน้าในราชสำนัก จึงไม่อาจหักหาญน้ำใจจางหย๋าชินได้ เพราะมีใครบ้าง ไม่ต้องกำอำนาจหนุนหลัง กับการอยู่ในสังคมสวมหน้ากากนี้“เรียนใต้เท
