“อ๊ะ อื้อ” นิราเช็ดเหงื่อตามซอกคอตัวเองออกแรงๆ ก่อนจะครางแผ่วเบาอย่างไม่ชอบใจ สภาพอากาศตอนนี้ เธอร้อน เธออยากได้แอร์เย็นๆ
“อ่ะ อื้อ ร้อน” นิราบ่นกับตัวเอง เธอร้อนมาก แต่ไม่มีแรงจะเดินไปเปิดแอร์ ที่นี่ที่ไหน ขออากาศเย็นๆให้นิราหน่อย
“ฮึ่ม!” นิราย่นคิ้วลง เมื่ออากาศในห้องไม่ได้เย็นขึ้นสักนิด เธอเปิดเปลือกตามองรอบกาย โดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นใครสักคน ที่ยืนมองเธออยู่ทางด้านหัวเตียงเลย
อ่า! นี่ห้องเธอเอง งั้นแก้ผ้านอนคงไม่มีใครว่าหรอกมั้ง
นิราไม่รู้ว่าตัวเองมาที่นี่ได้ยังไง แต่ในสติอันน้อยนิดบอกว่าห้องนี้คือห้องของเธอเอง เธอคงเมานั่นแหละ เจ้พิมคงลากมาส่ง แต่เจ้พิมลืมเปิดแอร์ให้ไง โคตรร้อน
“อื้อ อ่า”
นิราครางอื้ออึง เมื่อพยายามถอดชุดรัดรูปของตัวเองออกจากตัว เมื่อถอดมันไม่ได้ เธอก็กระชากมันออกแรงๆ จนผ้าบางๆมันขาด จากนั้นก็ก้มลงไปดึงถุงน่องสีดำ ที่มันทำให้คันยุบยิบนั่นทิ้ง ตอนนี้ทั้งร่างของนิรา เหลือเพียงบรากับกางเกงชั้นในลูกไม้เข้าชุด
“แม่งยั่วสัส! กูต้องทนไหม ก็ไม่นะ”
เสือที่ยืนมองการกระทำของเธอเงียบๆ พูดกับตัวเองแผ่วเบา เขาเห็นหมดเลย ตั้งแต่เธอถอดชุดตัวเองออก ไหนจะถอดไปด้วยครางไปด้วย มันยั่วอารมณ์เขาแบบสุดๆไปเลย จนเขาเริ่มปลดเสื้อเชิ้ตเนื้อดีกับกางเกงลงไปพร้อมๆกับเธอนั่นเอง
เสือเดินไปเปิดแอร์จนสุด ก่อนจะเดินกลับมาเช็ดเหงื่อตามกรอบหน้าสวยที่ถูกแต่งแต้มไว้อย่างสวยงาม
“อื้อ ร้อน” นิราขยับหนีมือร้อนๆของเสือ ทันทีที่เขาใช้มันเช็ดหน้าให้
“เดี๋ยวก็เย็นน่า”
พูดอย่างหงุดหงิดใส่คนที่นอนอยู่ใต้ร่าง เธอเอาแต่หันหน้าไปมา จนเขาเช็ดเหงื่อให้เธอไม่ได้ ไหนจะร่างที่ดิ้นไปมาอยู่ใต้ร่างเขานั่นอีก เธอจะรู้ไหมว่ายิ่งดิ้นมันยิ่งยั่วยุ ให้เขาทำอะไรมากกว่านี้ จะรู้ไหมว่าตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเขากับเธอ มันมีเพียงแค่กางเกงในกับอากาศน้อยนิดกางกั้นเท่านั้นเอง
“อ๊ะ ร้อนค่ะ” นิราร้อนจริงๆ เพราะร่างสูงของเขาที่ทาบทับอยู่ อุณหภูมิในห้องก็เย็นช้ากว่าความต้องการของเธอมาก
“อืม เดี๋ยวจะร้อนกว่านี้อีก”
เสือก้มลงไปบดจูบริมฝีปากบางที่บ่นแค่คำว่าร้อน ไม่รู้จะร้อนอะไรนักหนา เขานี่สิที่ร้อนกว่าเธอ ร้อนมากๆ ด้วย
“อ่า” นิราครางด้วยเสียงน่าเกียจอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเขาบดจูบเร้าอารมณ์ตามความต้องการ ด้วยความช่ำชอง
“เก็บไว้ครางต่อจากนี้บ้างสิ” เสือผละออกมาพูดแป๊ปเดียว ก่อนจะก้มลงไปดูดเม้มตามซอกคอ จนมันเกิดรอยแดงหลายจุด เสือยกยิ้มอย่างพอใจกับผลงานของตัวเอง จากนั้นก็เลื่อนใบหน้าและริมฝีปากลงไปที่หน้าอกอวบของเธอต่อ
“อืม ใหญ่จริงนี่หว่า” เสือพูดเสียงกระเส่า ตอนนี้เขาเหมือนคนโรคจิตที่กำลังจะลักหลับคนเมา มากขึ้นไปทุกที แต่ยอมรับเลยว่า หลงใหลกับร่างกายเย้ายวนของเธอ มากกว่าผู้หญิงที่เคยนอนด้วย
“อ่า อื้อ อ๊ะ อ่า~”
เสือได้ยินแต่เสียงครางหวานๆ ถึงแม้จะชอบฟัง แต่ก็อยากฟังไอ้คำที่ว่า เสียวจังเลยค่ะ หรืออะไรที่มันมากกว่าเสียงอิอะจากปากเธอ
ทุกอย่างที่เธอทำมันขัดใจเขาไปซะหมด ไม่ว่าจะดวงตาที่หลับพริ้มอย่างคนเสียวซ่าน มากกว่าจะลืมขึ้นมามองหน้าเขา หรือเสียงครางที่ไม่มีชื่อเขาเลย
ยัยนี่เอาเปรียบเขา ไม่ช่วยทำ เอาแต่รักสบายนอนครางอย่างเดียว
“ซี๊ด~ อ๊าย”
เสือบีบเค้นเต้างามแรงๆ อีกข้างใช้ปากดูดดึงยอดจุกสีชมพูสะอาดสะอ้าน ส่วนมือที่ว่างจากหน้าอกเธอ ลูบไล้วนเวียนไปตามร่างนุ่มนิ่มขาวนวล ก่อนมันจะหยุดลงตรงดอกไม้อวบอูมช่องามที่มีกางเกงในปิดไว้มิดชิด
“อ๊า! / อืม แม่งแน่น”
ทันทีที่มือใหญ่ของเสือเลื่อนไปถึงดอกไม้ช่องามของเธอ เขาก็ใช้นิ้วเกี่ยวกางเกงในของเธอไปไว้ด้านข้าง จ้วงนิ้วเข้าไปในร่องรักเธอทันที อย่างไม่มีการเล้าโลมก่อน เพราะคิดว่าแค่นี้คงพอแล้ว สำหรับสาวกลางคืนแบบเธอ แต่เสือกลับตกใจกับสิ่งที่ได้สัมผัส
“แม่งรีแพร์มาซะด้วย”
เสือยกยิ้มอย่างเหยียดหยัน แน่นขนาดนี้คงไปผ่ารีแพร์มาแน่นอน แสดงว่าก่อนหน้านั้น โดนมาเยอะจนบานเบอะไปแล้วสินะ ไอ้จูบที่เหมือนไร้ประสบการณ์นั่นก็ช่างแสดงเก่ง
“อ๊ะ อ๊า อื้อ เจ็บ”
เสือโมโหมาก เพราะคิดว่าเธอผ่านมาอย่างโชกโชน แต่มาหลอกเขาด้วยจูบอ่อนประสบการณ์ เขาจ้วงนิ้วมือเข้าหาเธออย่างหยาบโลนเพราะความโกรธ เธอก็เหมือนผู้หญิงพวกนั้น ที่วางแผนทั้งหมดเพื่อเข้าหาเขา
“อื้อเจ็บค่ะ เจ็บ”
นิราร้องลั่น ยกศรีษะมองไปจุดอ่อนไหวของตัวเอง ที่มันรู้สึกเจ็บเพราะมีอะไรสักอย่างโจนจ้วงเข้าไปด้วยความเร็วและแรง
“กรี๊ด ปล่อยนะคะ”
นิราหวีดร้องลั่นด้วยสติอันน้อยนิด เธอมองเห็นร่างสูงของใครสักคนกำลังลวนลามเธอ เขาเอาแต่ก้มหน้าดูดดึงยอดอก ส่วนมือก็กำลังขยับเข้าออกที่กายสาวของเธออย่างหยาบช้า
“อ่า อื้อ เจ็บค่ะ ปล่อย ฮือ” นิราร้องไห้กับสิ่งที่ตัวเองกำลังเจอ มองไม่เห็นหน้าเขาเลย ใครน่ะที่กล้ามาทำกับเธอแบบนี้ แล้วนี่ความจริงหรือว่าความฝัน
“อ๊ะ อ๊า อะ” เสือไม่สนใจนิราสักนิด ตื่นแล้วก็ดีจะได้มาช่วยกันทำ
“ครางดังๆ หน่อย” เสือออกคำสั่ง เมื่อคนที่เขาดูดนมอยู่เอาแต่ร้องครางอู้อี้ในลำคอ ทั้งยังยกมือมาดึงมือเขาออกอีก
“อื้อ” นิราทำอะไรไม่ได้เลย เธออยากขัดขืน แต่กลับรู้สึกดีเพราะนิ้วมือที่กำลังขยับเข้าออกแรงๆ ในช่องทางคับแน่นของเธอ ไหนจะหัวแม่มือที่เขี่ยไปมากับจุดอ่อนไหวของเธออีก มันรู้สึกดีจนร่างกายเธออยากปลดปล่อยบางอย่าง
“อ๊ะ อ่า อ๊า อร้าย”
นิราที่โดนเสือเล้าโล้มทั้งหน้าอกอวบอิ่ม ทั้งจุดกระสันและร่องรักพร้อมกัน กรีดร้องกับความรู้สึกแปลกใหม่ ที่เขาทำให้ข้างในตัวเธอเกร็งกระตุกอย่างรุนแรง ทั้งยังกระตุ้นให้ร่างกายปล่อยน้ำใสๆออกมา
“ไม่ได้อารมณ์เลย”
เสือพูดอย่างหงุดหงิด เขาอยากฟังคำว่า พี่เสือจะแตกแล้วค่ะ มากกว่าเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมนั่น
“จะ จะทำอะไรคะ” นิรามองมาที่ร่างแกร่ง ที่เอาแต่ก้มหน้ามองจุดซ่อนเร้นทั้งหมดของเธอ เธอรีบหนีบขาเข้าหากันทันที ด้วยความอับอาย
“ทำโทษ คนขี้ยั่ว”
เสือพูดจบก็จับร่างเธอดึงมาปลายเตียง ส่วนเขาลงไปยืนรออยู่ก่อนแล้ว หลังจากถอดกางเกงในที่เหลือของตัวเองเสร็จ ใช้มือจับแท่งเนื้อขนาดใหญ่ถูไถเบาๆ เข้ากับร่องรักของเธอ ไม่นานก็กดมันลงไปอย่างไม่ยั้งแรง
เสือพูดจบก็จับร่างเธอดึงมาปลายเตียง ส่วนเขาลงไปยืนรออยู่ก่อนแล้ว หลังจากถอดกางเกงในที่เหลือของตัวเองเสร็จ ใช้มือจับแท่งเนื้อขนาดใหญ่ถูไถเบาๆ เข้ากับร่องรักของเธอ ไม่นานก็กดมันลงไปอย่างไม่ยั้งแรง“กรี๊ด! เจ็บ ปล่อย! / แม่งเอ้ย! แน่นสัส” เสือหยุดไว้แค่ส่วนหัวที่เข้าไปได้เพียงน้อยนิด เพราะโดนร่องของเธอบีบรัดแก่นกายเขาอย่างหนักอ่า~ หมอที่ไหนวะ ทำได้อย่างเนียน เขาจะบอกเด็กๆ ของเขาให้ไปทำบ้าง“เจ็บ ฮือ/ อย่าเกร็ง ทำไมไม่ให้หมอทำแบบพอดีๆ หน่อยวะ”เสือดุนิราที่เอาแต่ร้องไห้ส่ายหน้าไปมาเพราะความเจ็บ ก่อนที่เสือจะใช้ข้อมือบดขยี้เม็ดเนื้อสีสวยของเธอ ใกล้แท่งเนื้อขนาดใหญ่ของตัวเอง“อ๊ะ อ่า/แม่งสวย”นิราครางกระเส่าเพราะสัมผัสที่เสือทำ ส่วนเสือก็เอ่ยชมกลีบเนื้อสีสวยที่มันค่อยๆ หายเข้าไปพร้อมกับแท่งเนื้อของเขา แม่งเอ้ย ของเธอเหมือนของเด็ก“อ่า”เสือครางอย่างพึงพอใจกับจุดซ่อนเร้นแสนสวย ก่อนจะเสียบพรวดเข้าไปใหม่อีกครั้งเมื่อเธอผ่อนคลายขึ้น แท่งเนื้อขนาดใหญ่ชำแรกผ่านเยื่อบางๆของหญิงสาวไป แล้วไปหยุดอยู่นิ่งๆ เมื่อเข้าไปจนสุดลำ“อ่า!/ อร้าย ฮือ” เสือครางอย่างสุขสมเขาเป็นคนแรกของเธอ ในขณะที่เธอเอาแต
วันรุ่งขึ้นติ๊ติด ติ๊ติด ติ๊ติดนิราตื่นขึ้นมาคว้านมือหานาฬิกาปลุก ที่แผดเสียงดังอยู่หัวเตียง ก่อนจะเพ่งสายตาที่เหนื่อยอ่อนไปดูเวลาในหน้าปัด“อร้าย สายแล้ว งานวันแรกของชั้น!”นิราแผดเสียงร้องดังลั่นห้องเมื่อมองนาฬิกา ตอนนี้มันบอกเวลา 07.30 น. แล้ว อีกครึ่งชั่วโมงเธอจะต้องไปอยู่ที่ทำงาน มันจะทันได้ไงกับเวลาแค่ครึ่งชั่วโมง แค่อาบน้ำก็เกินแล้ว“อ๊ะ อา เจ็บ” นิราที่ขยับลุกจากเตียงเพื่อจะไปอาบน้ำทรุดตัวลงนั่งบนพื้นห้องทันทีที่เธอทำแบบนั้น นี่เธอเมาแล้วไปลากใครเข้าห้องด้วย ร่างกายถึงได้มีสภาพแบบนี้“บ้าเอ้ย ทำบ้าอะไรลงไปเนี้ย” นิราไม่มีเวลาคิดเรื่องเมื่อคืน ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง เธอกำลังจะพลาดงานสำคัญ นิราลุกขึ้นไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เจ็บแค่ไหนก็ต้องอดทน งานนั่นสำคัญยิ่งกว่าชีวิต เพราะมันคือรายรับเดียวที่เธอจะใช้จ่ายในสิ้นเดือนนี้“ชุดอะไรวะเนี้ย” นิราออกมาจากห้องน้ำ ค้นหาชุดที่เจนจิราเลือกให้เมื่อวาน มันใช้ไม่ได้เลยสักชุด เธอต้องการชุดที่มันสามารถปกปิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ ที่เธอเห็นตามตัวตอนอาบน้ำ“ไปสภาพเดิมก็ได้วะ”ตอนนี้เหลือเวลาแค่ 5 นาที นิราจึงเดินไปหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวในตู้ กับกาง
“อย่าดูถูกคนเพียงแค่เห็นจากภายนอกสิคะ มันดูไม่เป็นผู้นำเลย” นิราพูดออกไปอย่างนึกตำหนิ ตอนนี้เธอยังไม่ใช่พนักงานของที่นี่สักหน่อย มีสิทธิ์พูดเหมือนที่เขาพูดต่อว่าเธอนั่นแหละ“นี่เธอ! / เริ่มเถอะค่ะ เสียเวลา” เสือกำลังจะอ้าปากต่อว่า นิราก็สวนกลับทันที เธอไม่ค่อยยอมใครซะด้วยสิ เมื่อกี้เขาก็ว่าเธอก่อนเลยนะ“แนะนำตัว กับนำเสนอแผนงานเล่มนั้นมาเป็นภาษาจีนสิ” เขารู้ว่าเธอได้ภาษาจีน เพราะดูจากเรซูเม่ที่วางแหมะอยู่บนโต๊ะนั่นแหละ ตอนแรกเขาไม่ได้สนใจมอง แต่พอก้มหน้าลงไปที่โต๊ะ ก็เห็นมันวางอยู่บนสุดเลย ดูสิภาษาจีนหรือภาษาอะไรที่เธอพูดได้“แผนการขยายยอดการส่งออกปีหน้าในจีน ที่มันลดลงเพราะคู่แข่งของตลาดรถในจีนที่เพิ่มขึ้น ส่งผลให้การส่งออกและนำเข้าในปีหน้ามีแนวโน้วว่าจะลดลง แต่ตามการคาดการณ์ในตลาดหุ้นปีนี้ ยอดการนำเข้ายังสูงอยู่ แม้ลูกค้าจะลดลงแต่ก็ไม่ถึงกับขาดทุน” นิราพูดภาษาจีนด้วยความชำนาญ ทันทีที่อ่านแผนการวิเคราะห์ตลาดส่งออกล่วงหน้าหนึ่งปีของบริษัทแบบคร่าวๆ“แต่ถ้าลองขยายการส่งออกไปในประเทศที่กำลังพัฒนาศักยภาพทางด้านการเงินอยู่ตอนนี้ น่าจะดีกว่า อย่างประเทศที่เปิดเสรีด้านการค้าน่าจะมีโอกาศ
“นี่คุณ!” นิราหน้าบึ้งทันที เขาจำเธอไม่ได้ แล้วยังมาพูดเรื่องนี้ออกมาโต้งๆ ได้ไง ถ้าคนอื่นมาได้ยิน จะหาว่าเธอโดนใครที่ไหนปู้ยี้ปู้ยำมานะสิ“ปล่อยได้รึยัง ฉันจะไปแล้ว” นิราไม่รู้จะพูดยังไงดี จึงได้แต่บอกเขาเสียงเบาลง นึกเสียใจที่สูญเสียครั้งแรกให้คนแบบเขา แต่เธอจะเสียใจกว่านี้ ถ้าปล่อยให้ลูกของเขาเกิดมา“ไม่ถามหาความรับผิดชอบเลยเหรอ” เสือว่าเธอต้องจำเขาได้แน่ๆ เพราะท่าทางเธอตอนนี้มันเหมือนว่าเธอรู้จักเขามาก่อน อาจจะก่อนหน้าที่เธอเมา“ทำไมต้องถาม ไม่ต้องการสักนิด” นิราเบะปากให้คนที่ยังจับข้อมือเธอไว้แน่น ท่าทางแบบนั้นมันช่างอวดดีเหลือเกินสำหรับเสือ“งั้นก็ตามมานี่” ในเมื่อเจ้าตัวไม่ต้องการ เขาจำเป็นต้องแคร์ด้วยเหรอ ก็ไม่นี่นา เขาไม่คิดจะรับผิดชอบใครหรอก ผู้หญิงสำหรับเสือก็แค่คู่นอน“นี่คุณปล่อย! ฉันไม่ใช่คนของคุณนะ” นิราขืนตัวไว้ ไม่ให้เท้าก้าวเดินไปตามแรงฉุดที่ข้อมือ อีกมือก็กระชับเสื้อเข้าหากันแน่น เมื่อเขาลากเธอออกมาจากห้อง“คุณเจน ช่วยพายัยนี่ไปซื้อยาคุม เสร็จแล้วพาไปแต่งตัวใหม่ซะ เอาแบบที่ผมชอบนะ พากลับมาหาผมก่อนเที่ยง เอาแบบดูเป็นผู้เป็นคนด้วยล่ะ” เสือออกมาสั่งงานเลขาของน้องชาย
เสือที่นั่งประชุมอยู่ ได้แต่เบนสายตามองนาฬิกาตลอดเวลา ป่านนี้เจนจิราจะพาเธอกลับมารึยังนะ หรือเธอจะแอบหนีเขาไปแล้ว“ท่านคะ แผนงานปีหน้า จะทำยังไงดีค่ะ กับยอดขายที่ลดลง” พนักงานฝ่ายขายเอ่ยถามความเห็นจากประธานบริษัท“เราจะเปลี่ยนแผนการนำเข้าและส่งออกทั้งหมด ลดการนำเข้า และเน้นส่งออกแทน” เขาจำที่นิราเสนอมาให้เมื่อเช้าได้ขึ้นใจ“แต่ส่งออกมันได้กำไรน้อยกว่านำเข้านะคะ” พนักงานอีกคนแย้งการนำเข้ารถแพงๆมาขาย ได้กำไรเยอะกว่าส่งออกรถราคากลางๆไปขายซะอีก แม้กำลังซื้อในประเทศจะลดลง แต่มันก็น่าจะมีกำไรมากกว่าส่งออกอีกนะ“ถ้านำเข้ารถ10 ล้านมาขาย ได้เดือนละคันสองคัน กับส่งออกรถราคา 2 ล้าน เดือนละ 30-40 คัน คุณคิดว่ายังไงละ” เสือถามกลับ รถที่ผลิตในไทยภายใต้การนำของเขา มีคุณภาพเทียบเท่ารถจากต่างประเทศ แต่ที่เขานำเข้ารถมาขายมากกว่าจะโปรโมทรถตัวเอง เพราะคนไทยคิดว่าอะไรที่มาจากต่างประเทศจะดีกว่ารถที่ผลิตในไทย ทั้งที่รถที่ผลิตในไทยหลายรุ่น คุณภาพดีกว่ารถนอกด้วยซ้ำ“มีใครค้านเรื่องนี้ไหม หรือถ้าคำนาณแล้วผลกำไรมันไม่คุ้มค่า ก็เตรียมเปิดธุรกิจใหม่” เสือยังคงพูดต่อ“คะ/ครับ ธุระกิจใหม่” คนในห้องประชุมต่างส่ง
พรึ่บ!“มาตกลงกันก่อน ถ้าถูกใจจะพาไปกินข้าว” เสืออุ้มเธอมาวางลงบนตัก ก่อนเขาจะเอนหลังไปกับโซฟา ด้วยท่าทีสบายๆ“เราไม่มีอะไรต้องตกลง เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พลาดก็คือพลาด ตอนนี้ฉันกินยาคุมแล้ว คุณไม่ต้องห่วง” นิราพูดเสียงเบา“คิดว่ายานั่นจะได้ผลกี่เปอร์เซ็นต์กัน” เสือถามนิราด้วยใบหน้าจริงจัง พอต้องมาคุยเรื่องแบบนี้ กลับไม่ได้รู้สึกลำบากใจอย่างที่คิด“……. ก็น่าจะ50/50” นิราไม่กล้าบอกไปมากกว่านี้ มันมีเคสที่ตั้งท้องทั้งที่กินยาคุมให้เห็นเยอะแยะ“มาทำงานให้ฉัน จนกว่าจะมั่นใจว่าไม่ได้ท้อง” เสือยื่นคำขาด“แต่ฉัน….” นิราจะเลือกอะไรดีละ เธอมีทางเลือกอื่นอีกไหมเนี้ย อยู่กับเขาเธอเปลืองตัวมาก“5 หมื่นกับงานเลขา แต่ถ้าอยากได้เพิ่ม ก็มานอนกับฉัน” เสือคิดว่าผู้หญิงทุกคน คงอยากจะกระโจนเข้าใส่แน่ๆ ถ้ายื่นข้อเสนอแบบนี้ออกไป“ใครเขาจะอยากนอนกับคุณ ปล่อยได้รึยัง ฉันหิวแล้ว ฉันจะรับแค่งานเลขาเท่านั้น” นิราพูดจบก็ตั้งท่าจะลุกจากตักแกร่งที่กักขังเธอมาเนินนาน“ไม่เปลี่ยนใจเหรอ ฉันเด็ดนะ เทคนิคก็แพรวพราว ฉันว่าเธอต้องติดใจแน่ๆ” เสือพูดอ้อยอิ่งชิดลำคอระหง เขาใช้มือรวบผมสีดำทั้งหมดของเธอไปไว้ด้านข้าง กดริมฝีปากค
“ห้าแสน เป็นผู้หญิงของฉันสองเดือน” เขาคิดว่าสองเดือน ตัวเองก็น่าจะเบื่อเธอแล้วแหละ เพราะคนอื่นๆ ก็ไม่เกิน 2ครั้งด้วยซ้ำ แต่ตั้งไว้สองเดือน ก็เผื่อติดใจเธอ จะได้ไม่ต้องเริ่มคุยใหม่“เอาเงินไปบริจากเถอะค่ะ” นิราพูดจบก็เดินไปที่เตียงรวบผ้าห่มดึงออกจากตัวเขาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด“ลุกค่ะ ฉันจะเปลี่ยนที่นอน นอนไปได้ยังไงทั้งที่มันเลอะขนาดนั้น” นิรามองเตียงสีชมพูที่มันเลอะคราบเลือดของเธออยู่ เขาไม่อาย แต่เธออายไง“เธอใจแข็งชะมัด” เสือเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างขัดใจ ปล่อยให้นิราเดินไปจัดที่นอนเงียบๆ“จะไปไหนอีก” เสือเห็นนิราเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้ออกมาถือไว้“จะไปอาบน้ำค่ะ ฉันเหนียวตัวมากๆ เพราะไอ้ครีมที่ทาอยูบนตัวนี่ หวังว่าออกมาจะไม่เจอคุณนะคะ อ่อ! ฉันไม่ได้ไล่นะ แต่รีบไปเลยค่ะ”ปึ่งนิราเดินไปปิดประตูห้องน้ำใส่เขาทันที ไม่สนใจเสือที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ทำไมเขาต้องกลับ หน้าด้านซะอย่าง ของกินที่เขาสั่งมาเยอะแยะ ยังมาไม่ถึงด้วยซ้ำ เขาเป็นคนจ่ายเงิน เขาควรได้กินมันสิกริ่งๆ กริ่งเสือนั่งรอเกือบชั่วโมง ก็มีคนมากดกริ่ง สงสัยว่าจะเป็นคนส่งอาหารนั่นแหละแก๊ก!“คุณยังไม่กลับอีกเหรอ” นิราที่รีบออกมาเพร
“มีอะไร” เสือถามเมื่อรับรู้ว่านิราหยุดมือลง“พอแล้วไงคะ นี่เย็นมากแล้ว” นิราพูดจบก็เดินออกไปจากห้องไม่สนใจเสืออีกเลย เสือได้แต่ทำหน้างง มองแผ่นหลังแบบบางที่เดินจากไปจะรู้สึกหวงทำไม ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกัน นิราได้แต่คิดในใจ“คุณเจนจะกลับแล้วเหรอคะ” นิราเดินออกมา เจอเจนจิราที่กำลังเก็บของเตรียมกลับบ้านพอดี“ป่าวค่ะ เจนมีธุระที่ต้องไปต่อ คุณนิราไปด้วยกันไหมคะ ร้านเหล้าน่ะ” เจนจิราบอก และถามนิราทันที บางทีมีเพื่อนดื่มก็น่าจะดีกว่าดื่มคนเดียว“จะไปไหนต่อครับสาวๆ ผมไปด้วยสิ” นรสิงค์ที่กำลังจะกลับบ้าน เดินออกมาพอดีเลยได้ยินเจนจิราชวนนิราไปร้านเหล้า“ถ้าท่านเลี้ยงนะคะ” เจนจิราพูดอย่างห่างเหินมากกว่าปกติ จนนรสิงค์ต้องย่นคิ้ว“ถ้าไม่เลี้ยง จะไม่ให้ไปด้วยเลยเหรอครับ” เธอไม่เคยไปไหนกับเขา นอกเหนือเวลางานเลยสักครั้ง“ค่ะ” เจนจิราตอบรับ ไม่ได้อยากให้คุณสิงค์ไปด้วยสักนิด“คุณเจนไปร้านไหนไลน์บอกนิราหน่อยนะคะ เดี๋ยวนิราตามไปค่ะ ขอกลับไปเปลี่ยนชุดแป๊ปนึงค่ะ” นิราพูดจบก็ก้าวเดินจากไปเพราะเธอมีไลน์เจนจิราอยู่ เดี๋ยวค่อยถามชื่อร้านเอาทีหลังก็ได้“สรุปจะไปไหมคะ” เจนจิราถามคนที่ยืนมองเธอนิ่งๆ เหมือนกำลัง