ตลอดการเดินทางจากเขาใหญ่มากรุงเทพ เราสองคนแวะถ่ายรูปมาตลอดทาง เพราะแถวนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นฟาร์มโคนมชื่อดังหรือจะเป็นไร่องุ่นขึ้นชื่อ"พี่เหนือรูปนี้ก็สวย รูปนี้ก็สวย พี่เหนือถ่ายรูปเก่งจังเลยคะ"ฉันเลื่อนรูปจากโทรศัพท์มือถือดูทีละรูป ไม่ว่าจะเป็นภาพที่ฉันถ่ายรูปคู่กับแปลงดอกไม้ หรือจะเป็นภาพที่ถ่ายคู่กับองุ่นพวงโตที่ห้อยลงมาจากต้น"ถ้าชอบเดี๋ยวพี่พามาเที่ยวบ่อย ๆ ก็ได้ใกล้แค่นี้เอง จริงสิเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องไปคุยกับลูกค้าที่หัวหินอีกเราไม่ต้องแวะที่ไหนแล้วเนอะ"ผมขับรถออกจากสถานที่ท่องเที่ยวหลังจากที่เราแวะถ่ายรูปมาเกือบตลอดทาง คิดขึ้นได้ว่าในวันรุ่งต้องไปคุยงานเลยเอ๋ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ จ้องมองดูรูปทางโทรศัพท์"อ้าวเหรอคะ ให้ขวัญไปด้วยได้ไหมหรือจะให้ขวัญเข้าไปดูเอกสารในบริษัท"ฉันละออกจาหน้าจอโทรศัพท์เอ๋ยถามพี่เหนือที่กำลังตั้งใจขับรถกลับกรุงเทพฯ"น้องก็ต้องไปกับพี่อยู่แล้วส่วนเรื่องที่บริษัทพี่เพิ่งรับเลขาใหม่มา เลยไม่ยุ่งเหมือนตอนที่โดนเลขาคนเก่าเทงานแล้วแอบหนีไปไม่ยอมบอก"ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่กระแนะกระแหนนิด นึกถึงตอนที่คนตัวเล็กหนีไป งานตอนแรกที่เป็นห
ชายหาดสีขาวละเอียดฉันนอนเล่นบนเปลชายหาดของทางโรงแรม ด้วยเป็นพื้นที่ของทางโรงแรมจึงมีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นนักท่องเที่ยวของทางโรงแรม สายตาที่ทอดมองไปที่พื้นน้ำทะเลกว้างใหญ่สีฟ้าคราม ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีขาว ยาว ผ้าพริ้วไหว มีหมวกแล้วแว่นตาช่วยกันแสงแดด"สวัสดีครับ ไม่ทราบคุณมาเที่ยวเหรอครับ"ฉันลุกนั่งขึ้นบนเปลชายหาดหันมามองคนมาใหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เอ๋ยถามด้วยเสียงที่เป็นมิตร ผู้ชายหน้าคม ผิวสีแทน ตัวสูงราว 185 ซม.ได้"ใช่คะ มาเที่ยว"ฉันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"ผมชื่อ กันนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร""ชื่อขวัญคะ ขวัญข้าว คุณก็มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามคนที่ชื่อกันที่ตอนนี้เขาถือวิสาสะนั่งลงเกาอี้ชายหาด ตัวถัดจากฉัน"ใช่ครับ ผมมาเที่ยว วันนี้ตอนกลางคืนทางโรงแรมเข้าจัดปาร์ตี้ขอบคุณนักท่องเที่ยว ถ้าคุณขวัญว่างลงมาสนุกด้วยกันนะครับ"คนชื่อกันเอ่ยชวน"คะ ขอบคุณนะคะที่ชวน"ฉันเอ่ยขอบคุณตามมารยาท "ขวัญ"ฉันหันไปมองตามเสียงที่เรียกเห็นคนตัวใหญ่ที่กำลังสาวเท้ามาทางฉัน ด้วยหน้าตาบึ้งตึง"อ้าวพี่เหนือคุยงานเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันหันไปถามพี่เหนือปนความสงสัย พี่เหนือออกไปคุยงาน
แนะนำตัวละครขวัญข้าว อายุ 24 ปี ทำงานเป็นเลขานุการให้กับประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ สวย สดใส ร่าเริง รักใครรักจริงพร้อมจะทุ่มเทให้ความรักจนหมดใจ แต่ไม่คิดว่าความรักครั้งแรกที่ไม่สมหวังในชีวิตจะทำให้ ขวัญข้าวกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนน้ำเหนือ อายุ 30 ด้วยรูปร่างที่สูง โปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาจึงเป็นที่หมายปอง ของสาว ๆ ในบริษัท ถึงแม้ชายหนุ่มจะมี นิสัย ที่เงียบ ไม่ค่อยพูด แต่ด้วยความหล่อเหลาและที่สำคัญหน้าที่การงานที่ดี ทำให้สาว ๆ หลายคนอยากจะ จับจองให้เขาเป็นชายในฝันของสาวหลาย ๆ คนความเจ็บปวด@คอนโดหรูใจกลางเมือง วันนี้เป็นวันครบรอบ 7 ปีที่ขวัญข้าวคบแฟน แต่สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิด เมื่อขวัญข้าวต้องการมาเซอร์ไพรส์แฟนโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ขวัญข้าวแตะคีย์การ์ดเข้ามาในบริเวณภายในห้องของแฟนตัวเอง มือเรียวสวยถือเค้กกับกล่องนาฬิกาเรือนหรูที่ได้มาจากการตั้งใจทำงานแบ่งเงินส่วนหนึ่งมาซื้อให้แฟนตัวเองภายในห้องรับแขกที่อยู่ก่อนถึงห้องนอนเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ แต่บานประตูห้องนอนแง้มออกมาเล็กน้อยเสียงที่เล็ดลอดออกมาถึงแม้จะเบาแต่ ภาย ในห้องที่เงียบ ได้ยินอย่างชัดเจนว่าภายในห้องกำลังท
ตอนเช้าของวันทำงาน ขวัญข้าวและกุ้งนางอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะทำงานตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ดูจากสภาพของเพื่อนตัวเองแล้วทำให้กุ้งนางยังคงเป็นห่วงเพื่อน เพราะเมื่อคืนกว่า เพื่อนของตัวเองจะหยุดร้องไห้ก็คือตอนที่เพื่อนของเธอนั้นหลับไปแล้ว คือพูดง่าย ๆ คือ ขวัญข้าวร้องไห้จนตัวเองเพ้อหลับไปเอง"ยัยขวัญแกแน่ใจนะว่าแกไปทำงานไหว ลาหยุดสักวันดีไหม เดี๋ยวฉันลางานอยู่เป็นเพื่อนแกเอง"หญิงสาวที่กำลังแต่งตัวหันมาเห็นสภาพเพื่อนที่ตายังคงบวมเป่ง ถ้าใครเห็นก็รู้เลยว่าหญิงสาวได้ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก"ฉันไหวแก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก คืนนี้ฉันว่าจะชวนแกกับปลายฝันไปเที่ยวฉลองความโสดสักหน่อย แกทำตัวให้ว่างด้วยนะแล้วอย่ารีบโทรไปบอกปลายฝันด้วยละ""อืม เดี๋ยวฉันไลน์ไปบอกมันเอง""ถ้าไปทำงานไหวก็ไป เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่บริษัท"ทั้งสองสาวก้าวออกจากห้องเพื่อที่จะขึ้นรถไปทำงาน ใช้เวลาไม่นานก็ถึงบริษัทที่ขวัญข้าวทำงาน ขาเรียวก้าวลงจากรถมารด้า 3 สีแดงสด"แกรีบไปทำงานเถอะไม่ต้องเป็นห่วงฉัน""อืม แกก็ตั้งใจทำงานละอย่าคิดมากเดี๋ยวตอนเย็นฉันมารับ"มือเรียวกำพ่วงมาลัยหันหน้ามาบอกเพื่อนที่ลงจากรถไปแล้ว "อืม แกก็ขับรถดี ๆ นะ ฉ
ขวัญข้าวยืนรอเพื่อนอยู่หน้าบริษัทเพียงไม่นานรถยนต์สีแดงสดก็มาจอดที่ริมฟุตบาท มือเรียวสวยลดกระจกลงเอ๋ยเรียกเพื่อนสนิททันที"ยัยขวัญ มาขึ้นรถเร็ว" มือเรียวสวยกระชับกระเป๋าขาเรียวสวยรีบเดินไปเปิดประตูรถนั่งข้างคนขับทันที"ไป เราไปเปลี่ยนชุดก่อนเนอะ ฉันนัดยัยฝันไว้ตอน 2 ทุ่มยังพอมีเวลาปลายเท้าแตะไปที่คันเร่งมุ่งหน้าไปที่คอนโดของตัวเองทันที"แล้ว วันนี้แกเป็นไงบ้างไม่ใช่ทำงานไปร้องไห้ไปนะ"มือเรียวหมุนพ่วงมาลัยสายตาจองไปที่ถนนมีบ้างครั้งที่หันมามองเพื่อนตนเพียงเล็กน้อย"ทำงานได้สิแก ฉันใคร เก่งอยู่แล้ว"มือเรียวทาบลงที่หน้าอกตัวเองเบา ๆ"จร้าแม่คนเก่ง แล้ววันนี้ พี่อาร์มยังโทรหาอีกไหม""แก พี่อาร์มมาดักรอฉันที่หน้าบริษัทดีนะที่บอสมาช่วยไว้ทัน ถ้าไม่งั้นฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าจะโดนลากไปไหนหรือเปล่า" นึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแล้วทำให้ขวัญข้าวยังคงเป็นกังวล กลัวว่าแฟนหนุ่มจะมาคุกครามอีก"อืม ดีแล้วแหละที่มีคนมาช่วย แกก็ระวังตัวด้วยแล้วกันนะ แต่คิดอีกทีฉันว่าแกน่าจะคุยกับพี่อาร์มให้มันจบไปเลยดีกว่าดีกว่าให้มันคาราคาซังกันแบบนี้""อืม ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เดี๋ยวให้ฉันทำใจอีกสักพักก่อน ฉันว่าจะบอ
คนมาใหม่ที่พรวดพราดเข้ามาทำให้กุ้งนางนั้นตกใจกับน้ำเสียงที่ดังก่อนจะเห็นร่างใหญ่ยืนมองเพือนของตัวเองด้วยสายตาดุ"พี่เหนือปลายฝันออกไปแล้วคะ""พี่ไม่ได้มาหาปลายฝันหรอกพี่มาหาเพื่อนเรามากกว่า""ใครคะ ยัยขวัญเหรอ""ใช่ ทำไมปล่อยให้เพื่อนกินเหล้าเยอะขนาดนี้แหละ แล้วผู้หญิงสองคนจะพากันกลับอย่างไง""โอ๊ยพี่ หนูก็ห้ามมันแล้วแต่มันฟังซะทีไหน เนี่ยก็ยังคิดอยู่ว่าจะแบกมันไปที่รถได้อย่างไง ตัวมันก็ไม่ใช่เบา ๆ เลย""แล้วนี่จะกลับกันแล้วใช่ไหมเดี๋ยวพี่อุ้มไปส่งที่รถ""ใช่คะเช็คบิลเรียบร้อยแล้ว รอน้องเอาใบเสร็จมาให้แล้วว่าจะพากันกลับเลย นั้นไงน้องถือมาให้แล้ว" ชายหนุ่มมองไปตามเสียงที่พนักงานเดินมายื่นใบเสร็จให้มือหนาช้อนอุ้มคนตัวเล็กในท่าเจ้าสาวแขนเรียวคล้องไปที่ลำคอแกร่งใบหน้าซบลงที่อกกว้าง"รถอยู่ตรงไหนละ เดี๋ยวพี่ไปส่งที่รถ"กุ้งนางเดินนำหน้าชายหนุ่มทันที เดินมาไม่นานก็ถึงลานจอดรถกุ้งนางรีบเปิดประตูรถด้านหลังให้คนเมาได้นอนสบายน้ำเหนือค่อย ๆ ว่างขวัญลงบนเบาะด้านหลังเบา ๆ ทุกการกระทำอยู่ในสายตาของกุ้งนางตลอดหรือว่าพี่เหนือจะชอบเพื่อนเราความคิดของกุ้งนางที่ก้องอยู่ในหัวตัวเอง "พี่ถามหน่อย ถ้าถ
เช้าวันเสาร์หญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปหาแม่ตามที่แม่ได้โทรมาบอกให้ไปหา"แม่ขา หนูกลับมาแล้วค่าาา"ลูกสาวเดินลงจากรถขาเรียวรีบก้าวเดินไปหามารดาที่อยู่ด้านในตัวบ้าน"กลับมาแล้วเหรอ มาให้แม่กอดหน่อยคิดถึงจังเลย"ขวัญข้าวเดินไปหาแม่แล้วโอบกอดแม่ด้วยความคิดถึงเช่นกัน"ว่าแต่หายไปไหนกันหมดคะ คุณพ่อกับ เจ้าต้นไม้ ไปไหน "สายตาคู่สวยมองไปรอบบ้านที่เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ซึ่งเวลานี้คุณพ่อน่าจะอยู่บ้านส่วนต้นไม้น้องชายคนเดียวสงสัยไปหาเพื่อนหรือเปล่าขวัญข้าวได้แต่คิดในใจ"ปล่อยแม่ก่อน แม่อึดอัด"คนเป็นแม่ดันตัวลูกสาวที่โอบกอดตัวเองออก"คุณพ่อดูสวนกล้วยไม้อยู่หลังบ้าน ส่วนต้นไม้เห็นบอกว่าจะไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อน มา เหนื่อย ๆ นั่งก่อน แจ่มยกน้ำมาให้คุณหนูด้วยนะ""คะ คุณผู้หญิง""แม่มีอะไรจะคุยกับหนูหรือเปล่าค่ะ"สายตามองไปที่มารดา"คือ แบบนี้นะ พ่ออาร์มแฟนหนูมาคุยกับพ่อกับแม่เมื่อวานว่าอยากแต่งงานกับหนู""แม่คะ หนูไม่แต่งงานกับพี่อาร์มนะค่ะ"มารดามองไปที่ลูกสาวที่ตอนนี้ตาเริ่มแดงเหมือนจะมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยลูกสาวตัวเองเงยหน้าขึ้นมองเพดาบ้านไม่ยอมให้น้ำตาไหลออกมาให้มารดาได้เห็น"อ้าว ทำไ
คอนโดน้ำเหนือทันทีที่ประตูห้องเปิดออกมือหนาเอื้อมไปกดสวิสต์ไฟเพื่อเปิดให้แสงสว่างภายในห้อง สายตาคู่สวยมองไปที่แมวขาสั้นสีขาวที่กำลังเดินมาคลอเคลียที่ขาของเลขาสาวเหมียว เหมียว เหมียว เสียงร้องที่ออดอ้อนของแมวน้อยที่กำลังเอาตัวมาพันแข้งพันขาของเลขาสาว มือบางช้อนอุ้มลูกแมวตัวน้อยขนปุ๊กปุยที่น่ารักมาไว้ที่แนบอก มือเรียวสวยลูบลงที่หัวแมวน้อยไปมาอย่างอ่อนโยน"น่ารักจังเลยคะบอส น้องชื่ออะไรค่ะ"คนตัวเล็กอุ้มลูกแมวไว้ในอ้อมอกขาเรียวเดินมานั่งที่โซฟาสีเทาของเจ้าของห้องปากบางเอ่ยถามเจ้านายหนุ่มที่ยังยืนอยู่ข้างโซฟาสีเทาภายในห้องรับแขก "น้องชื่อมะลิ เธอชอบแมวเหรอ"สายตาคมของเจ้านายหนุ่มมองไปที่เลขาสาวมุมปากยกยิ้มขึ้มมาเล็กน้อย"ชอบค่ะ แต่ไม่มีเวลาดูแล เลยไม่ซื้อมาเลี้ยง"มือเรียวลูบไปที่หัว ลำตัวและเกาที่พุงน้อย ๆ แมวน้อยขนสีขาวปุกปุยหลับตาเคลิบเคลิ้มทุกครั้งเวลาที่เลขาสาวลูบลงที่หัว"เหมือนแมวฉันมันจะชอบเธอนะ เธอชอบมันไหม ถ้าชอบมาเล่นกับมันบ่อย ๆ ได้นะฉันอนุญาติ""มาเล่นกับมันได้เหรอค่ะ บอสแกล้งพูดหรือเปล่าเนี่ย! ""ฉันพูดจริง ถ้าวันไหนเธอว่าง หรือเหงาอะ มาเล่นกับน้องมะลิได้ตลอดเวลาเลย แต่ต้องโ
ชายหาดสีขาวละเอียดฉันนอนเล่นบนเปลชายหาดของทางโรงแรม ด้วยเป็นพื้นที่ของทางโรงแรมจึงมีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นนักท่องเที่ยวของทางโรงแรม สายตาที่ทอดมองไปที่พื้นน้ำทะเลกว้างใหญ่สีฟ้าคราม ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีขาว ยาว ผ้าพริ้วไหว มีหมวกแล้วแว่นตาช่วยกันแสงแดด"สวัสดีครับ ไม่ทราบคุณมาเที่ยวเหรอครับ"ฉันลุกนั่งขึ้นบนเปลชายหาดหันมามองคนมาใหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เอ๋ยถามด้วยเสียงที่เป็นมิตร ผู้ชายหน้าคม ผิวสีแทน ตัวสูงราว 185 ซม.ได้"ใช่คะ มาเที่ยว"ฉันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"ผมชื่อ กันนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร""ชื่อขวัญคะ ขวัญข้าว คุณก็มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามคนที่ชื่อกันที่ตอนนี้เขาถือวิสาสะนั่งลงเกาอี้ชายหาด ตัวถัดจากฉัน"ใช่ครับ ผมมาเที่ยว วันนี้ตอนกลางคืนทางโรงแรมเข้าจัดปาร์ตี้ขอบคุณนักท่องเที่ยว ถ้าคุณขวัญว่างลงมาสนุกด้วยกันนะครับ"คนชื่อกันเอ่ยชวน"คะ ขอบคุณนะคะที่ชวน"ฉันเอ่ยขอบคุณตามมารยาท "ขวัญ"ฉันหันไปมองตามเสียงที่เรียกเห็นคนตัวใหญ่ที่กำลังสาวเท้ามาทางฉัน ด้วยหน้าตาบึ้งตึง"อ้าวพี่เหนือคุยงานเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันหันไปถามพี่เหนือปนความสงสัย พี่เหนือออกไปคุยงาน
ตลอดการเดินทางจากเขาใหญ่มากรุงเทพ เราสองคนแวะถ่ายรูปมาตลอดทาง เพราะแถวนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นฟาร์มโคนมชื่อดังหรือจะเป็นไร่องุ่นขึ้นชื่อ"พี่เหนือรูปนี้ก็สวย รูปนี้ก็สวย พี่เหนือถ่ายรูปเก่งจังเลยคะ"ฉันเลื่อนรูปจากโทรศัพท์มือถือดูทีละรูป ไม่ว่าจะเป็นภาพที่ฉันถ่ายรูปคู่กับแปลงดอกไม้ หรือจะเป็นภาพที่ถ่ายคู่กับองุ่นพวงโตที่ห้อยลงมาจากต้น"ถ้าชอบเดี๋ยวพี่พามาเที่ยวบ่อย ๆ ก็ได้ใกล้แค่นี้เอง จริงสิเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องไปคุยกับลูกค้าที่หัวหินอีกเราไม่ต้องแวะที่ไหนแล้วเนอะ"ผมขับรถออกจากสถานที่ท่องเที่ยวหลังจากที่เราแวะถ่ายรูปมาเกือบตลอดทาง คิดขึ้นได้ว่าในวันรุ่งต้องไปคุยงานเลยเอ๋ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ จ้องมองดูรูปทางโทรศัพท์"อ้าวเหรอคะ ให้ขวัญไปด้วยได้ไหมหรือจะให้ขวัญเข้าไปดูเอกสารในบริษัท"ฉันละออกจาหน้าจอโทรศัพท์เอ๋ยถามพี่เหนือที่กำลังตั้งใจขับรถกลับกรุงเทพฯ"น้องก็ต้องไปกับพี่อยู่แล้วส่วนเรื่องที่บริษัทพี่เพิ่งรับเลขาใหม่มา เลยไม่ยุ่งเหมือนตอนที่โดนเลขาคนเก่าเทงานแล้วแอบหนีไปไม่ยอมบอก"ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่กระแนะกระแหนนิด นึกถึงตอนที่คนตัวเล็กหนีไป งานตอนแรกที่เป็นห
ค่ำคืนอันแสนเงียบสงบภายในห้องที่แสนเงียบสนิทมีเพียงสองหนุ่มสาวที่กำลังปลุกไฟสวาท ร้อนระอุไปตามแรงอารมณ์ปราถนามือของผมยังคงสาละวนไม่ละออกจากเนินเนื้อนางที่แสนจะเย้ายวน ปลายนิ้วขยับเขยื้อนเพื่อเข้าไปสำรวจโพรงอุ่นร้อนอ่อนนุ่ม ดึงเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกผายส่ายขึ้นลงเป็นจังหวะเรียวนิ้วร้าย น้ำหล่อเลี้ยงเริ่มผลิตอาบชะโลมรอบนิ้วแกร่ง"อ๊า.."ฉันส่งเสียงหวานครางออกมาจาลำคอระหง ความรู้เสียวซ่านอยากที่จะอกทนต่อไปได้ เนื้อตัวอ่อนระทวย ความรู้สึกวาบหวามที่คนตัวใหญ่มอบให้ทุกครั้งที่นิ้วร้ายดันเข้าออกผมขยับปากออกจากอกอวบอิ่มเลื่อนผ่านแอ่งสะดื้นบุ๋ม มือใหญ่เกี่ยวแพ๊ทตี๊ตัวจิ๋วให้พ้นทาง โน้มใบหนาคมลงที่เนินเนื้อนาง ปลายลิ้นร้าย ส่งเข้าสำรวจรอบกลีบดอกไม้หอมมีหญ้าปกคลุมอยู่ลำไร้ ปลายลิ้นเรียวลัดเลาะตามซอกกลีบดอกไม้หอมเย้ายวน ร่องงามผลิตน้ำหวานผสมน้ำลายจนเปียกชื้น"อ๋าส์....พี่เหนือ น้องใจจะขาดอยู่แล้วใส่เข้ามาเลย"ฉันส่งเสียงครางกระเส้าทุกครั้งที่ปลายลิ้นหนาส่งผ่านมาที่ร่องน้องสาวฉัน พี่เหนือใช้นิ้วร้ายกดลงที่ปุ่มกระสันนวดคลึง ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วหัวใจ อยากจะบอกคนตัวใหญ่ว่าพอแล้วดุ้นลิ้นอยากไ
ฉันมองไปที่คนตัวใหญ่ที่เดินโอบฉันอยู่ ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ขอกลับไปนอนห้องตัวเองจะทันไหมนะ เร็วเท่าความคิดฉันเอ่ยบอกคนตัวใหญ่ทันที^_^"ขวัญว่า ขวัญกับไปนอนห้องตัวเองดีกว่า"ฉันเอ่ยตอบพี่เหนือคนตัวโตถึงกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ พร้อมกับสายตาวิววับเป็นประกาย ยิ่งทำให้ฉันไม่มั่นใจว่าเราสองคนจะไม่ได้แค่นอนเฉย ๆ"ขวัญไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงรู้ว่าน้องขวัญอยู่ที่นี่"ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กที่คิดจะหนีไปนอนห้องตัวเองเรื่องอะไรผมจะยอมเมื่อทุกคนรับรู้เรื่องของเราหมดแล้ว"แล้วพี่เหนือรู้ได้อย่างไงคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยหน้าตาที่น่ารักอยากจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาบดจูบตรงนี้เลยแต่ติดที่ว่าตรงนี้เป็นทางเดินที่จะไปห้องพักกลัวว่าถ้าใครเดินผ่านมาเห็นมันจะดูไม่งาม"เราไม่คุยต่อที่ห้องดีกว่า"ผมไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตอบมือใหญ่ของผมที่โอบกอดไหล่บางของคนตัวเล็กมายังห้องพักสาวเท้าเข้ามาจนถึงเตียงกว้างดึงคนตัวลงนั่งผมนั่งซ้อนด้านหลังน้องขวัญหน้าผมก้มลงจูบซับที่ไหล่บางเบา ๆ ลมหายใจที่อุ่นรดลงที่ไหล่บางจนน้องขวัญต้องขวัญหัวไหล่หนี"จะบอกขวัญได้หรือยังว่าใครเปฺ็นคนบอกพี่เหนือ"ฉันดันใบหน้าคมออกจากหัวไหล่ของฉันเ
บรรยากาศช่วงค่ำคุณป้าจัดงานเลี้ยงฉลองให้ฉันอย่างชื่นมื่น ทุกคนมีความสุขกับบรรยากาศที่ห้อมล้อมไปด้วยแมกไม้แล้วขุ่นเขาอากาศที่เย็นสบายจากแอร์ธรรมชาติกระทบกับผิวกายฉัน ที่ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดสบาย ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น"ชอบไหม ป้าจัดเลี้ยงบาร์บีคิวให้เลยนะ"คุณป้าเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ ฉัน พี่เหนือ ปลายฝัน พี่นิวตัน และต้นไม้ ยืนร่วมกลุ่มอยู่ข้าง โต๊ะอาหาร ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็นั่งร่วมกลุ่มอยู่ไม่ไกลจากพวกเรามากนัก"ชอบมากเลยคะ ขอบคุณ คุณป้ามากเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้คุณป้า ท่านก็ส่งยิ้มมาให้"ถ้าชอบก็พากันกินเยอะ ๆ เลยนะวันนี้ไม่อั้นจ๊ะ เดี๋ยวป้าไปนั่งกับพวกพ่อแม่เราดีกว่ายืนนาน ๆ แล้วป้าปวดขา"คุณป้าเอ่ยบอกฉันพร้อมกับหันเดินไปทิศทางของเป้าหมายทันที"ลูกเขย มาหาพ่อหน่อย"เสียงพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียกพี่เหนือให้มาหา ซึงข้างหน้าพ่อมีขวดเหล้าสีอำพันตั้งอยู่"ครับคุณลุง"ผมเอ่ยตอบพร้อมกับก้าวเท้าเดินตรงไปหาพ่อตาทันที"คุณลุงอะไร ต้องเรียกพ่อซิถึงจะถูกจริงไหมแม่"คุณพ่อน้องขวัญเอ่ยขึ้น"ครับคุณพ่อ""มาดื่มเป็นเพื่อนพ่อหน่อย เรียกพ่อหนุ่มคนนั้นมาด้วย ต้นไม้ด้วยนะ ถือว่าวันนี้วันดี ม
ตอนนี้ทุกคนมาอยู่ ภายในห้องทำงานของป้ามณีเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องสงสัยทันทีที่ป้ามณีโทรหา พ่อแม่ฉัน และพี่เหนือโทรหาพ่อแม่ตัวเอง การเดินทางจากกรุงเทพ-โคราช เป็นระยะทางที่ใกล้ไปโดยถนัดตา พ่อแม่ฉันให้ต้นไม้น้องชายฉันขับรถมาให้ ส่วนพ่อแม่ของพี่เหนือให้พี่นิวตันขับรถมาให้โดยมีปลายฝันนั่งมาเป็นเพื่อนพี่นิวตันด้วย ทั้งหมดมองหน้าฉันกับพี่เหนือ"ยัยขวัญมีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้โทรหาพ่อกับแม่ฉันให้มาหาแกกับพี่เหนือถึงเขาใหญ่"ปลายฝันกระซิบถามฉันด้วยเสียงที่แผ่วเบาได้ยินกันแค่สองคน"เฮ้ย ! เดี๋ยวแกก็รู้นั่งฟังก่อน"ฉันถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกท้อข้างในหัวใจ"โอเค ไม่ถามแกก็ได้"ปลายฝันส่งสายตามองค้อนมาทางฉัน"เราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคะ ลูกชายพวกคุณมาล่วงเกินหลานสาวถึงรีสอร์ทของฉัน"เสียงคุณป้ามณีเอ๋ยขึ้นด้วยเสียงที่แข็งก้าวไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง"มันเป็นเรื่องของเด็ก ๆ พวกเราเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรเข้าไปยุ่งนะครับ"พ่อพี่เหนือเอ๋ยขึ้นบ้าง"แต่เรื่องของเด็ก ๆ คือหลานสาวฉันนะที่เสียหาย"คุณป้าเอ๋ยสวนขึ้นทันควัน "คุณป้าคะขวัญผิดเองคะที่"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคคุณป้าฉันก็เอ๋ยขึ้นมาทันควัน"หยุดเลยยัยขวัญทาง
ช่วงเช้าของวัน"นี่เห็นคุณขวัญไหมทำไมไม่ลงมาสักที"ป้ามณีหันมาถามพนักงานด้วยความสงสัย เพราะตอนเช้าของทุกวันต้องเห็นหลานสาวลงมาดื่มกาแฟในช่วงเช้าของทุกวัน"ยังไม่เห็นเลยคะ หนูมาทำงานตั้งแต่ 8:00 แล้วยังไม่เห็นคุณขวัญลงมาทานข้าวและดื่มกาแฟเลย"พนักงานเอ๋ยบอกเจ้าของรีสอร์ท"เป็นอะไรหรือเปล่านะ เอากุญแจห้องคุณขวัญมาให้ฉันหน่อย"คุณป้ามณีรู้สึกเป็นห่วงหลานสาวขึ้นมาทันทีเอ๋ยบอกสาวพนักให้เอากุญแจห้องพักของหลานสาวมาให้"ได้คะ"พนักงานสาวเอ๋ยตอบรับหมุนร่างบางเดินไปหยิบกุญแจที่วางอยู่ในลิ้นชักของเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ส่งให้เจ้านาย คนเป็นเจ้านายรับกุญแจห้องพักรีบสาวเท้าไปยังห้องพักของหลานสาวด้วยความเร่งรีบป้ามณีเคาะประตูเรียกหลานสาวอยู่หลายรอบคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหลานไม่เปิดประตูให้คนเป็นป้าเสียทีด้วยความร้อนใจกลัวว่าหลานจะไม่สบายจึงรีบไขกุญแจเปิดประตูห้องเข้าไปกวาดสายตายาวไปทีละจุดเปิดประตูห้องน้ำก็ไม่เห็นหลานสาว หญิงที่อายุล่วงเลยมาจนจะใกล้เลข 60 หันมาถามพนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างร้อนใจ"อ้าวขวัญไม่อยู่ในห้องจะไปไหนได้อีก เธอแน่ใจใช่ไหมว่าไม่เห็นคุณขวัญจริง ๆ"คนเป็นนายพึมพำให้ลูกน้องสาวได้ยิน
@ Love 9ก๊อก ก๊อก ฉันเคาะไปที่ประตูห้องที่พี่เหนือพักอยู่ แต่ไม่มีสัญญาณว่าคนข้างในจะเปิดประตูห้องพักให้ฉันสักที ฉันเลยลองเอื้อมมือไปบิดที่ลูกบิดหมุนไปมาเปิดประตูห้องพัก Love 9 ดูเอ๊าไม่ได้ล๊อกเหรอเนี่ย ฉันมองเข้าไปภายในห้องที่ตอนนี้ข้างในมืดสนิทหัวคิ้วขมวดขึ้นมาชนกันจนเป็นปม ฉันเลยถือวิสาสะเดินเข้าข้างในห้องพร้อมกับเรียกคนตัวโตไปด้วย"พี่เหนืออยู่ไหมคะ"ฉันเอ๋ยเรียกด้วยเสียงที่ไม่ดังมาก"พี่เหนือขวัญมาแล้วคะ"เงียบไม่มี สัญญาณว่าจะมีพี่เหนืออยู่ข้างใน "ไปไหนของเขาหนอ" ได้แต่พึมพำคนเดียวเบาๆ"อุ๊ย ! ปล่อยนะใครเนี่ย"ฉันอุทานออกมาเสียงดังตื่นตกใจที่จู่ ๆ ก็มีคนเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง แต่กลิ่นหอมเฉพาะตัวทำให้ฉันจำได้ว่าเป็นใคร"พี่เองครับ"พี่เหนือเอ๋ยบอกฉัน พร้อมกับโน้มใบหน้าคมมาคลอเคลียที่ซอกคอฉันไปมา"พี่เหนือจะทำอะไรปล่อยก่อนสิคะ"ฉันย่นคอเข้าหากันทันทีเพราะลมหายใจที่แผ่วร้อนรดลงที่ต้นคอฉันมันทั้งรู้สึกขนลุกและจักจี้ในเวลาเดี๋ยวกัน"เรื่องอะไรพี่จะปล่อย พี่ลงโทษน้องขวัญที่ทิ้งพี่ให้อยู่คนเดี๋ยว"คนตัวโตเอ๋ยบอกริมฝีหนายังคงไม่ละออกจากต้นคอฉัน"อย่าคะพี่ น้องจักจี้"ฉันดันหน้าคนหน้
การอยู่ช่วยงานป้าที่ฟ้ามณีรีสอร์ทก็ไม่เลวมีอะไรให้ทำเยอะแยะจนบ้างครั้งฉันลืมเรื่องเศร้าไปได้เยอะ แต่เมื่อไรที่กลับมาถึงห้องพักใจไม่รักดี กลับดันไปคิดถึงคนที่ทำให้เจ็บทุกครั้งฉันส่งจดหมายลาออกให้พี่เหนือเรียบร้อยแล้วทางอีเมล์คงไม่มีเรื่องอะไรต้องเจอหน้ากันอีก สายตาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างห้องพักดูวิวภูเขาที่เขียวชะอุุ่ม หัวใจก็เริ่มคิดถึงคนที่ไม่อยากเจออีกแล้ว เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ฉันหลุดออกจากพวัง มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นดูหน้าจอปลายฝัน [ขวัญแกเป็นไงบ้าง] เสียงจากปลายสายดังขึ้นเมื่อฉันกดรับเป็นเสียงที่ราบเรียบแต่ทำไมใจฉันต้องว้าวุ่นด้วยก็ไม่รู้ขวัญข้าว [สบายดีแก โทรมามีอะไรหรือเปล่า] ฉันเอ๋ยถามเพื่อนสนิทเหมือนทุกครั้งปลายฝัน [ มีสิ วันที่ 9 นี้ที่แกตกลงจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวฉัน ยังเหมือนเดิมอยู่ไหม อีกอย่าง ฉันไม่รู้ว่าจะหาใครแทนอกด้วย] อ่อจริงสิ ใกล้ถึงงานแต่งงานเพื่อนแล้ว ฉันเสียใจจนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท แล้วนี่ดันไปตกปากรับคำว่าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้อีกขวัญข้าว [ก็ต้องไปอยู่แล้ว แกแต่งงานทั้งที] ฉันเอ๋ยบอกเพื่อนเมื่อถึงวันนั้นจริงฉันคงจะทำใจยอมรับกับชะตากรรมข้างหน้าได้