เข้าสู่ระบบแชร์
บรรยากาศพาไป 🔞
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-15 10:38:02
บทที่เกี่ยวข้อง
ยัยเลขาที่รัก สาว สาว สาว
1เดือนต่อมาหลังจากการทะเลาะกันครั้งนั้นก็เป็นเวลา 1 เดือนแล้ว ชีวิตเรากับมาหวานอีกครั้ง พี่นีน่าพยายามจะเข้ามาหาพี่น้ำเหนือ แต่ด้วยเรื่องที่เคยสัญญากับฉันเอาไว้แล้วจึงไม่อยากให้ฉันลำบากใจ และไม่อยากผิดสัญญาในครั้งนี้ด้วยเสียงข้อความจากแอพพลิเคชั่นดังขึ้นเจแปน {เหนือวันนี้ว่างหรือเปล่า มากินเหล้ากัน กูเหงากินกับออกัส 2 คนโครตเบื่อเลย} ออกัส { มากินเหล้าด้วยกันหน่อย กูไม่ได้เจอมึงนานแล้ว หรือว่ามีแฟนวะ หายเงียบไปเลย กูกินเหล้ากับไอ้เจแปนบ่อยกูเริ่มจะเบื่อมันเหมือนกัน}น้ำเหนือ { ไปกันแค่มึง 2 คนใช่ไหม มีคนอื่นไปด้วยหรือเปล่า }เจแปน { ใช่มาเลี้ยงเหล้าพวกกูหน่อย }ออกัส { ใช่มีแค่พวกเราแหละไม่มีคนอื่น }น้ำเหนือ { โอเค ส่งโลเคชั่นมา }หลังจากจบบทสนทนากับเพื่อนสนิทผมเดินออกไปหาคนตัวเล็กที่นั่งทำงานข้างนอกเพื่อบอกเรื่องที่เพื่อนสนิททั้งสองคนชวนผมไปเที่ยวคืนนี้ "น้องขวัญ" ผมเรียกคนตัวเล็กที่นั่งทำงานด้วยหน้าตายุ่งอยู่บนโต๊ะสายตาจ้องมองไปยังหน้าจอคอมพิวเตอร์"พี่เหนือออกมาหาขวัญมีอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่โทรให้ขวัญเข้าไปคุยที่ห้องทำงานละคะ เดี๋ยวคนอื่นมองมามันไม่ดีเอานะคะ"ฉันหละจากหน้าจอคอม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก เสียท่า
@ผับ A&Z"พวกมึงมาถึงนานยัง"ผมก้าวเข้ามาหาเพื่อนในผับ เดินมาที่โต๊ะที่เพื่อนจองไว้ในโซนวีไอพี ที่มีความเป็นส่วนตัวสูง"ก็สักพักแล้ว ช่วงนี้เป็นไงไม่เห็นมาหาพวกกูเลย งานยุ่งเหรอวะหรือ มึงมีแฟน"เจแปนเอ๋ยถามน้ำเหนือทันที่ ที่น้ำเหนือเดินมาถึงโต๊ะเรียบร้อยแล้วพร้อมกับนั่งลงเกาอี่ตรงข้ามเพื่อนทั้งสองคน"งานไม่ค่อยยุ่งหรอกก็เรื่อย ๆ "ผมเอ๋ยบอกเพื่อนที่ตามความจริง"แสดงว่ามึงมีแฟน"ออกัสเอ๋ยถามผมพร้อมกับส่งแก้วเหล้าสีอำพันมาให้ผม ผมก็รับไว้แล้วนำมาว่างด้านหน้าผม"อืม"ผมตอบเพื่อนเพราะผมไม่มีความลับอะไรกับเพื่อนอยู่แล้ว เพราะพวกเราคบกันมานานเลยไม่ค่อยมีความลับต่อกัน"ทำไม ไม่พามาด้วยล่ะ"เป็นเจแปนที่ถามขึ้นมาพร้อมกับแกว่งแก้วเหล้าในมืหมุนเล่นเป็นวงกลม"ชวนแล้วแต่เขาไม่มาวันหลังนะพวกมึง"ผมตอบเพื่อนพร้อมกับยกแก้วเหล้าเข้าปากจนเหล้าเกือบหมด"ใครวะที่ทำให้ไอ้เหนือผู้ที่ไม่เคยชายตามองสาวที่ไหนไขว้เขวได้ อยากเห็นหน้าแล้วสิว่าจะสวยขนาดไหน"ออกัสเอ๋ยแซวยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย"พอเถอะพวกมึง นัดกูมากินเหล้าหรือนัดกูมาซักฟอกกันวะ"ผมเริ่มเบรกพวกมันเพราะรู้สึกว่าพวกมันเริ่มที่จะถามมากเกินไปแล้ว"อ้าวไอ้นี่กู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก แผนร้าย
ผมยกขวดน้ำเย็นขึ้นดื่ม มันช่วยได้จริง ๆ เมื่อผมขับรถมาเรื่อย ๆ ทำไมถึงลืมตาไม่ขึ้น ผมพยายามขับรถจนมาถึงคอนโดของนีน่า เพื่อส่งเพื่อน แต่อาการที่ง่วงกับมีมากกว่าผมจึงจอดรถ กะว่าจะนอนพักสักงีบบนรถ โดยตั้งนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์เอาไว้ แล้วผมก็หลับไปนีน่าที่เห็นเพื่อนของตัวเองนอนหลับจากฤทธิ์ยาที่แอบใส่ไปในขวดน้ำตอนที่เพื่อนทุกคนเผลอ มือเรียวสวยควานหา โทรศัพท์ในกระเป๋าปลายนิ้วกดเพื่อต่อสายหาใครบ้างคนทันที"ฮัลโหล ตอนนี้นายอยู่ไหนมาหาฉันที่คอนโดฉันหน่อย ฉันมีเรื่องให้ช่วย"เสียงหวานที่เอ๋ยกับคนปลายสาย เมื่อทางปลายสายรับปากนิ้วเรียวกดวางสายแล้วหย่อนโทรศัพท์เครื่องหรูลงกระเป๋าแบรนด์ดังทันทีเวลาไปถึง 10 นาทีคนมาใหม่ก็เดินเข้ามา"ว่าไง คิดถึงผมเหรอเบบี้"เสียงทุ้มนุ่มเอ๋ยแซวนีน่าทันทีเมื่อมาถึง"คิดถึงบ้าอะไรมาช่วยฉันก่อน"นีน่าเดินนำหน้าคนมาใหม่ไปที่รถยนต์คันหรูที่จอดอยู่ที่หน้าคอนโดของนีน่า"มีอะไรให้ช่วยเหรอครับถึงเรียกผมมากลางดึกแบบนี้ หรือว่า อยาก..."คำว่าอยากของชายหนุ่มนีน่ารู้ดีว่าหมายถึงอะไร เพราะทั้งสองร่วมกิจกรรมรักกันนับครั้งไม่ถ้วน โดยทั้งสองมีข้อตกลงกันว่าจะเป็นแค่คู่นอนกันเฉย ๆ ไม่สาม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก เจ็บอีกครั้ง
ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานภายในบริษัท ในหัวคิดเรื่องราวคืนนั่น พยายามคิดทบทวนทุกอย่างค่อย ๆ ลำดับเหตุการณ์ ผมจำได้ว่าหลังจากดื่มน้ำที่นีน่าให้ดื่มทำให้ผมง่วงผิดปกติ ใช่แล้วมันต้องเป็นน้ำขวดนั้นแน่ ๆ เมื่อผมคิดได้เช่นนั้นผมลนลานออกจากห้องทำงานเพื่อไปหาขวดน้ำที่ผมดื่มไป ภาวนาให้อยู่ในรถอย่าเอาไปไหนเลย มือผมเปิดประตูห้องทำงานพรวดพราดออกไป เห็นคนตัวเล็กนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องเสยหน้ามองมาที่ผมเราทั้งสองประสานตากัน"พี่เหนือมีอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันเสยหน้ามองพี่เหนือที่พรวดพราดออกมา จากห้องทำงานด้วยสีหน้าที่กระวนกระวายใจ"กระเป๋าตังค์ไม่รู้อยู่ไหน พี่ว่าจะลงไปหาในรถ ไม่รู้พี่หลงลืมทิ้งเอาไว้ในรถหรือเปล่า"ผมโกหกคนตัวเล็กด้วยใจที่รู้สึกผิด แต่ทำไงได้เพราะผมต้องหาคำตอบเรื่องนี้เหมือนกัน"คะ ให้ขวัญไปช่วยหาไหมคะ"ฉันเสนอตัวถ้าช่วยกันหาอีกแรงน่าจะเจอเร็วกว่า"ไม่เป็นไรครับ"ผมปฎิเสธคนตัวเล็กแล้วรีบสาวเท้ายาวไปหน้าลิฟท์เพื่อจะลงไปดูขวดน้ำในรถอย่างเร่งรีบผมเริ่มหาดูทุกซอกทุกมุมขอรถจนเจอขวดน้ำขวดเล็กที่วางทิ้งไว้ที่พักเท้าด้านข้างคนขับ ผมเริ่มใจชื่นขึ้น คิดได้ว่าญาติของเจแปนเป็นหมอเขาน่าจะตรวจหาสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก หาหลักฐาน
@คอนโดเจแปน"ว่าไงเหนือมีเรื่องอะไรมาหากูถึงคอนโด"เจแปนเปิดประตูห้องให้ผมหลังจากที่ผมกดออดหน้าประตูคอนโดเพื่อน"กูฝากมึงช่วยเอาขวดน้ำอันนี้ไปตรวจให้กูหน่อย"ผมสาวเท้าเข้าห้องเจแปน นั่งลงโซฟารับแขกพร้อมกับส่งขวดน้ำเจ้าปัญหาไปให้เพื่อน"ตรวจทำไม มีอะไรหรือเปล่า"เจแปนรับขวดน้ำแบบงง พร้อมกับเอ๋ยถามผมด้วยความสงสัย"มีสิ ถ้าไม่มีจะให้ตรวจทำไม"ผมเอ๋ยบอกเจแปนตามตรง"มึงต้องเล่านะโว้ยว่าเกิดอะไรขึ้น"ผมมองหน้าเจแปนที่ทำหน้าอยากรู้ถึงเหตุผล ว่าขวดน้ำเจ้าปัญหานี้มีเงื่อนงำอะไรที่ซ่อนอยู่"กูก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน คือวันที่เราไปกินเหล้า กูขับรถไปส่งนีน่าแล้วง่วงมากเลยคิดว่าจะจอดรถนอนหน้าคอนโดนีน่าสักชั่วโมงแล้วค่อยขับรถกลับ แต่พอกูตื่นมากูดันมานอนอยู่เตียงนอนนีน่า โดยที่กูก็ไม่รู้ว่าขึ้นมานอนห้องนีน่าไงมึงว่าแปลกไหม กูจะจำอะไรไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ"ผมพยายามเล่าเหตุที่ผมจำได้คราว ๆ ให้เพื่อนฟัง"ฮะ ! นีน่านะจะวางยามึง แล้วนีน่าจะทำแบบนั้นไปทำไม นีน่าชอบมึงเหรอ"เจแปนเอ๋ยขึ้นด้วยความตกใจ ตั้งแต่คบเป็นเพื่อนกันมาตั้งหลายปีถ้านีน่าชอบเหนือจริงทำไมไม่บอกเหนือไปตามตรง ไม่ใช่ปล่อยเวลาผ่านไปเนินนานหลายปีแบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก หา หา หา
ใครว่าฉันยังนอนหลับหละได้ยินทุกอย่างที่เพื่อนทั้งสองพูดคุยกับมือเรียวบางหยิบ สมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาปลายนิ้วสัมผัสลงหน้าจอปลายนิ้วเลื่อนหาแอพสีเขียว เปิดหาชื่อน้องชายที่คิดว่าตอนนี้น่าจะอยู่คอนโดใกล้มหาลัยพิมพ์บอกให้น้องชายมารับที่คอนโดของเพื่อนระหว่างที่อยู่บนรถน้องชายตัวดีถึงกับทำหน้าฉงนสงสัยว่าทำไมถึงโทรมาให้รับกลางดึกแบบนี้ คิ้วทั้งสองย่นเข้าหากัน"เจ้ทำไมให้ผมมารับดึกขนาดนี้นะ แล้วพรุ่งนี้ไม่ทำงานเหรอ"ต้นไม้ที่เอ๋ยถามฉันขณะที่สายตาจ้องมองไปตามท้องถนน"คิดถึงบ้าน อยากกลับบ้าน คิดถึงพ่อคิดถึงแม่ เลยลางาน"ฉันเอ๋ยบอกน้องชายไปด้วยเสียงสั่นเครือพยายามจะสะกดกลั้นไม่ให้มีพิรุธแต่ดูเหมือนต้นไม้น้องชายฉันก็ยังซักไซ้ไม่เลิก"เจ้เป็นไรหรือเปล่า ทำไมน้ำเสียงฟังดูแปลก ๆ เหมือนคนกำลังจะร้องไห้เลย"ต้นไม้ที่เห็นความผิดปกติของพี่สาวเอ๋ยถามขึ้น ถึงแม้สายตาจะจ้องไปยังทางถนนท้องแต่น้ำเสียงที่พี่สาวเอ๋ยบอกตนนั้นกลับเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ ใจแวบขึ้นมาเป็นห่วงพี่สาวทันที"เปล่าพี่ไม่ได้เป็นไร"ต้นไม้มองหน้าพี่สาวคำว่าไม่เป็นไรแต่ทำไมน้ำตาถึงไหลออกจากนันย์ตาคู่สวยลงมาที่แก้วนวลใส มือเรียวสวยยกขึ้นปาดน้ำต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก มีความหวัง
ห้องทำงานที่เงียบสงบมีเพียงผู้ชายตัวใหญ่นั่งอยู่ภายในห้อง สายตาเหม่อลอยออกไปทางหน้าต่าง แต่ในหัวกำลังคิดว่าจะตามเจ้าของหัวใจได้จากไหนดี เสียงประตูห้องทำงานเปิดเข้ามา โดยไม่มีเสียเคาะประตูเตือนเหมือนกับคนอื่นที่มาหาผม นันตาแววโรจน์โกรธเคืองไม่พอใจส่งให้คนมาใหม่ทันที ในมือของเธอถือถุงขนมและแก้วกาแฟ "เหนือกินอะไรหรือยังนีน่าซื้อกาแฟกับขนมปังมาฝาก"ผมมองนีน่าด้วยสายตาดุดันขุ่นเคืองมองคนตรงหน้าแบบไม่กระพริบตาถ้าฉีกเนื้อคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าได้ผมจะฉีกเป็นชิ้น ๆ ไม่ให้เหลือซากเลย "มาทำไม"เสียงทุ้มต่ำแบบไม่สบอารมณ์เอ๋ยถามคนด้านหน้า "เหนือพูดกับน่าดี ๆ หน่อยสิ น่าซื้อกาแฟมาฝากร้านนี้อร่อยนะคนต่อแถวซื้อยาวไปถึงประตูหน้าร้านเลย"เสียงหวานที่เอ๋ยออกมาให้ผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอคนเดียวนีน่า "เชิญคุณออกไปผมไม่กิน มาทางไหนเชิญกลับไปทางนั้นเลย เอาของของคุณกลับไปด้วย"ผมเอ๋ยบอกคนด้านหน้ามือผมกำแน่นถ้าเป็นผู้ชายผมต่อยไปนานแล้ว "พูดห่างเหินจังเลยนะคะ พูดกับเมียให้มันดี ๆ หน่อยไม่ได้หรือไง"นีน่าเอ๋ยเสียงหวานเหมือนไม่รู้สำนึกกับการกระทำของตัวเอง "เมียอะไรเธออย่ามาพูดพล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15ยัยเลขาที่รัก กระจ่าง
@คอนโดนีน่าผมมารอออกัสตามนัดหมายหน้าคอนโดของนีน่า เจแปนก็ตามมาด้วยเพราะอยากรู้ความจริงเหมือนกัน ออกัสพาผมเข้าไปยังห้องทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เพื่อมาขอดูกล้องวงจรปิด ผมก็พึ่งจะรู้วันนี้เองว่าเจ้าของคอนโดนี้เป็นของลูกพี่ลูกน้องของออกัส ทำให้พวกเราสามารถขอดูกล้องวงจรปิดได้อย่างง่ายผมกำหมัดแน่นเมื่อภาพที่เห็นอยู่หน้าจอแสดงขึ้น เป็นภาพผู้หญิงกับผู้ชายช่วยกันพาผมขึ้นห้องนีน่า "พี่ครับ ช่วยซูมหน้าผู้ชายคนนั้นให้ผมดูหน่อยครับ"ด้วยว่าผู้ชายที่กำลังพยุงผมออกจากรถหน้าช่างคุ้นเลยของให้เจ้าหน้าซูบเข้าไปใกล้ ๆ เพื่อดูหน้าให้ชัดยิ่งขึ้น"เชี่ย ! ว่าแล้วหน้าคุ้น ๆ " ผมสบถคำออกมาอย่างลืมตัวเมื่อเห็นหน้าผู้ชายที่อยู่หน้าจอมอนิเตอร์อย่างชัดเจน"ใครวะ มึงรู้จักเหรอ"เสียงของออกัสเอ๋ยถามผมด้วยความสงสัย จ้องมองไปทางหน้าจอเพื่อดูให้แน่ชัดว่าตัวเองรู้จักหรือเปล่า"อ๋อ ใครวะ หน้าไม่คุ้นเลย"เจแปนพูดขึ้นอีกคน "แฟนเก่าแฟนกู"ผมตอบพวกมันทั้งสองด้วยอารมณ์ คุกรุ่นภายในจิตใจ พวกมันทั้งสองก็ทำหน้างงยิ่งขึ้น อย่าว่ามันทั้งสองจะงงเลยผมก็งงเหมือนกันไม่คิดว่านีน่าจะรู้จักแฟนเก่าของแฟนผมได้"พี่ครับ ผมของด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-15
บทล่าสุด
ยัยเลขาที่รัก ขอแต่งงาน
ชายหาดสีขาวละเอียดฉันนอนเล่นบนเปลชายหาดของทางโรงแรม ด้วยเป็นพื้นที่ของทางโรงแรมจึงมีนักท่องเที่ยวไม่มากนัก ส่วนใหญ่ก็เป็นนักท่องเที่ยวของทางโรงแรม สายตาที่ทอดมองไปที่พื้นน้ำทะเลกว้างใหญ่สีฟ้าคราม ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีขาว ยาว ผ้าพริ้วไหว มีหมวกแล้วแว่นตาช่วยกันแสงแดด"สวัสดีครับ ไม่ทราบคุณมาเที่ยวเหรอครับ"ฉันลุกนั่งขึ้นบนเปลชายหาดหันมามองคนมาใหม่ที่ไม่คุ้นหน้า เอ๋ยถามด้วยเสียงที่เป็นมิตร ผู้ชายหน้าคม ผิวสีแทน ตัวสูงราว 185 ซม.ได้"ใช่คะ มาเที่ยว"ฉันเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ"ผมชื่อ กันนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร""ชื่อขวัญคะ ขวัญข้าว คุณก็มาเที่ยวเหมือนกันเหรอคะ"ฉันเอ่ยถามคนที่ชื่อกันที่ตอนนี้เขาถือวิสาสะนั่งลงเกาอี้ชายหาด ตัวถัดจากฉัน"ใช่ครับ ผมมาเที่ยว วันนี้ตอนกลางคืนทางโรงแรมเข้าจัดปาร์ตี้ขอบคุณนักท่องเที่ยว ถ้าคุณขวัญว่างลงมาสนุกด้วยกันนะครับ"คนชื่อกันเอ่ยชวน"คะ ขอบคุณนะคะที่ชวน"ฉันเอ่ยขอบคุณตามมารยาท "ขวัญ"ฉันหันไปมองตามเสียงที่เรียกเห็นคนตัวใหญ่ที่กำลังสาวเท้ามาทางฉัน ด้วยหน้าตาบึ้งตึง"อ้าวพี่เหนือคุยงานเสร็จแล้วเหรอคะ"ฉันหันไปถามพี่เหนือปนความสงสัย พี่เหนือออกไปคุยงาน
ยัยเลขาที่รัก คนขี้น้อยใจ
ตลอดการเดินทางจากเขาใหญ่มากรุงเทพ เราสองคนแวะถ่ายรูปมาตลอดทาง เพราะแถวนี้มีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นฟาร์มโคนมชื่อดังหรือจะเป็นไร่องุ่นขึ้นชื่อ"พี่เหนือรูปนี้ก็สวย รูปนี้ก็สวย พี่เหนือถ่ายรูปเก่งจังเลยคะ"ฉันเลื่อนรูปจากโทรศัพท์มือถือดูทีละรูป ไม่ว่าจะเป็นภาพที่ฉันถ่ายรูปคู่กับแปลงดอกไม้ หรือจะเป็นภาพที่ถ่ายคู่กับองุ่นพวงโตที่ห้อยลงมาจากต้น"ถ้าชอบเดี๋ยวพี่พามาเที่ยวบ่อย ๆ ก็ได้ใกล้แค่นี้เอง จริงสิเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ต้องไปคุยกับลูกค้าที่หัวหินอีกเราไม่ต้องแวะที่ไหนแล้วเนอะ"ผมขับรถออกจากสถานที่ท่องเที่ยวหลังจากที่เราแวะถ่ายรูปมาเกือบตลอดทาง คิดขึ้นได้ว่าในวันรุ่งต้องไปคุยงานเลยเอ๋ยบอกคนตัวเล็กที่นั่งข้าง ๆ จ้องมองดูรูปทางโทรศัพท์"อ้าวเหรอคะ ให้ขวัญไปด้วยได้ไหมหรือจะให้ขวัญเข้าไปดูเอกสารในบริษัท"ฉันละออกจาหน้าจอโทรศัพท์เอ๋ยถามพี่เหนือที่กำลังตั้งใจขับรถกลับกรุงเทพฯ"น้องก็ต้องไปกับพี่อยู่แล้วส่วนเรื่องที่บริษัทพี่เพิ่งรับเลขาใหม่มา เลยไม่ยุ่งเหมือนตอนที่โดนเลขาคนเก่าเทงานแล้วแอบหนีไปไม่ยอมบอก"ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่กระแนะกระแหนนิด นึกถึงตอนที่คนตัวเล็กหนีไป งานตอนแรกที่เป็นห
ยัยเลขาที่รัก ฤทธิ์ยาดอง ต่อ 🔞
ค่ำคืนอันแสนเงียบสงบภายในห้องที่แสนเงียบสนิทมีเพียงสองหนุ่มสาวที่กำลังปลุกไฟสวาท ร้อนระอุไปตามแรงอารมณ์ปราถนามือของผมยังคงสาละวนไม่ละออกจากเนินเนื้อนางที่แสนจะเย้ายวน ปลายนิ้วขยับเขยื้อนเพื่อเข้าไปสำรวจโพรงอุ่นร้อนอ่อนนุ่ม ดึงเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกผายส่ายขึ้นลงเป็นจังหวะเรียวนิ้วร้าย น้ำหล่อเลี้ยงเริ่มผลิตอาบชะโลมรอบนิ้วแกร่ง"อ๊า.."ฉันส่งเสียงหวานครางออกมาจาลำคอระหง ความรู้เสียวซ่านอยากที่จะอกทนต่อไปได้ เนื้อตัวอ่อนระทวย ความรู้สึกวาบหวามที่คนตัวใหญ่มอบให้ทุกครั้งที่นิ้วร้ายดันเข้าออกผมขยับปากออกจากอกอวบอิ่มเลื่อนผ่านแอ่งสะดื้นบุ๋ม มือใหญ่เกี่ยวแพ๊ทตี๊ตัวจิ๋วให้พ้นทาง โน้มใบหนาคมลงที่เนินเนื้อนาง ปลายลิ้นร้าย ส่งเข้าสำรวจรอบกลีบดอกไม้หอมมีหญ้าปกคลุมอยู่ลำไร้ ปลายลิ้นเรียวลัดเลาะตามซอกกลีบดอกไม้หอมเย้ายวน ร่องงามผลิตน้ำหวานผสมน้ำลายจนเปียกชื้น"อ๋าส์....พี่เหนือ น้องใจจะขาดอยู่แล้วใส่เข้ามาเลย"ฉันส่งเสียงครางกระเส้าทุกครั้งที่ปลายลิ้นหนาส่งผ่านมาที่ร่องน้องสาวฉัน พี่เหนือใช้นิ้วร้ายกดลงที่ปุ่มกระสันนวดคลึง ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วหัวใจ อยากจะบอกคนตัวใหญ่ว่าพอแล้วดุ้นลิ้นอยากไ
ยัยเลขาที่รัก ฤทธิ์ยาดอง 🔞
ฉันมองไปที่คนตัวใหญ่ที่เดินโอบฉันอยู่ ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ขอกลับไปนอนห้องตัวเองจะทันไหมนะ เร็วเท่าความคิดฉันเอ่ยบอกคนตัวใหญ่ทันที^_^"ขวัญว่า ขวัญกับไปนอนห้องตัวเองดีกว่า"ฉันเอ่ยตอบพี่เหนือคนตัวโตถึงกับส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ พร้อมกับสายตาวิววับเป็นประกาย ยิ่งทำให้ฉันไม่มั่นใจว่าเราสองคนจะไม่ได้แค่นอนเฉย ๆ"ขวัญไม่อยากรู้แล้วเหรอว่าทำไมพี่ถึงรู้ว่าน้องขวัญอยู่ที่นี่"ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กที่คิดจะหนีไปนอนห้องตัวเองเรื่องอะไรผมจะยอมเมื่อทุกคนรับรู้เรื่องของเราหมดแล้ว"แล้วพี่เหนือรู้ได้อย่างไงคะ"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นด้วยหน้าตาที่น่ารักอยากจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาบดจูบตรงนี้เลยแต่ติดที่ว่าตรงนี้เป็นทางเดินที่จะไปห้องพักกลัวว่าถ้าใครเดินผ่านมาเห็นมันจะดูไม่งาม"เราไม่คุยต่อที่ห้องดีกว่า"ผมไม่รอให้คนตัวเล็กได้ตอบมือใหญ่ของผมที่โอบกอดไหล่บางของคนตัวเล็กมายังห้องพักสาวเท้าเข้ามาจนถึงเตียงกว้างดึงคนตัวลงนั่งผมนั่งซ้อนด้านหลังน้องขวัญหน้าผมก้มลงจูบซับที่ไหล่บางเบา ๆ ลมหายใจที่อุ่นรดลงที่ไหล่บางจนน้องขวัญต้องขวัญหัวไหล่หนี"จะบอกขวัญได้หรือยังว่าใครเปฺ็นคนบอกพี่เหนือ"ฉันดันใบหน้าคมออกจากหัวไหล่ของฉันเ
ยัยเลขาที่รัก เลี้ยงฉลอง เบา ๆ
บรรยากาศช่วงค่ำคุณป้าจัดงานเลี้ยงฉลองให้ฉันอย่างชื่นมื่น ทุกคนมีความสุขกับบรรยากาศที่ห้อมล้อมไปด้วยแมกไม้แล้วขุ่นเขาอากาศที่เย็นสบายจากแอร์ธรรมชาติกระทบกับผิวกายฉัน ที่ตอนนี้ทุกคนอยู่ในชุดสบาย ยิ่งทำให้บรรยากาศเป็นกันเองมากยิ่งขึ้น"ชอบไหม ป้าจัดเลี้ยงบาร์บีคิวให้เลยนะ"คุณป้าเอ่ยถามฉันที่ตอนนี้ ฉัน พี่เหนือ ปลายฝัน พี่นิวตัน และต้นไม้ ยืนร่วมกลุ่มอยู่ข้าง โต๊ะอาหาร ส่วนพวกผู้ใหญ่ก็นั่งร่วมกลุ่มอยู่ไม่ไกลจากพวกเรามากนัก"ชอบมากเลยคะ ขอบคุณ คุณป้ามากเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้คุณป้า ท่านก็ส่งยิ้มมาให้"ถ้าชอบก็พากันกินเยอะ ๆ เลยนะวันนี้ไม่อั้นจ๊ะ เดี๋ยวป้าไปนั่งกับพวกพ่อแม่เราดีกว่ายืนนาน ๆ แล้วป้าปวดขา"คุณป้าเอ่ยบอกฉันพร้อมกับหันเดินไปทิศทางของเป้าหมายทันที"ลูกเขย มาหาพ่อหน่อย"เสียงพ่อเอ่ยขึ้นพร้อมกับกวักมือเรียกพี่เหนือให้มาหา ซึงข้างหน้าพ่อมีขวดเหล้าสีอำพันตั้งอยู่"ครับคุณลุง"ผมเอ่ยตอบพร้อมกับก้าวเท้าเดินตรงไปหาพ่อตาทันที"คุณลุงอะไร ต้องเรียกพ่อซิถึงจะถูกจริงไหมแม่"คุณพ่อน้องขวัญเอ่ยขึ้น"ครับคุณพ่อ""มาดื่มเป็นเพื่อนพ่อหน่อย เรียกพ่อหนุ่มคนนั้นมาด้วย ต้นไม้ด้วยนะ ถือว่าวันนี้วันดี ม
ยัยเลขาที่รัก หลายท่า
ตอนนี้ทุกคนมาอยู่ ภายในห้องทำงานของป้ามณีเรียบร้อยแล้ว ไม่ต้องสงสัยทันทีที่ป้ามณีโทรหา พ่อแม่ฉัน และพี่เหนือโทรหาพ่อแม่ตัวเอง การเดินทางจากกรุงเทพ-โคราช เป็นระยะทางที่ใกล้ไปโดยถนัดตา พ่อแม่ฉันให้ต้นไม้น้องชายฉันขับรถมาให้ ส่วนพ่อแม่ของพี่เหนือให้พี่นิวตันขับรถมาให้โดยมีปลายฝันนั่งมาเป็นเพื่อนพี่นิวตันด้วย ทั้งหมดมองหน้าฉันกับพี่เหนือ"ยัยขวัญมีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงได้โทรหาพ่อกับแม่ฉันให้มาหาแกกับพี่เหนือถึงเขาใหญ่"ปลายฝันกระซิบถามฉันด้วยเสียงที่แผ่วเบาได้ยินกันแค่สองคน"เฮ้ย ! เดี๋ยวแกก็รู้นั่งฟังก่อน"ฉันถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกท้อข้างในหัวใจ"โอเค ไม่ถามแกก็ได้"ปลายฝันส่งสายตามองค้อนมาทางฉัน"เราเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าคะ ลูกชายพวกคุณมาล่วงเกินหลานสาวถึงรีสอร์ทของฉัน"เสียงคุณป้ามณีเอ๋ยขึ้นด้วยเสียงที่แข็งก้าวไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง"มันเป็นเรื่องของเด็ก ๆ พวกเราเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรเข้าไปยุ่งนะครับ"พ่อพี่เหนือเอ๋ยขึ้นบ้าง"แต่เรื่องของเด็ก ๆ คือหลานสาวฉันนะที่เสียหาย"คุณป้าเอ๋ยสวนขึ้นทันควัน "คุณป้าคะขวัญผิดเองคะที่"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคคุณป้าฉันก็เอ๋ยขึ้นมาทันควัน"หยุดเลยยัยขวัญทาง
ยัยเลขาที่รัก โป๊ะแตก
ช่วงเช้าของวัน"นี่เห็นคุณขวัญไหมทำไมไม่ลงมาสักที"ป้ามณีหันมาถามพนักงานด้วยความสงสัย เพราะตอนเช้าของทุกวันต้องเห็นหลานสาวลงมาดื่มกาแฟในช่วงเช้าของทุกวัน"ยังไม่เห็นเลยคะ หนูมาทำงานตั้งแต่ 8:00 แล้วยังไม่เห็นคุณขวัญลงมาทานข้าวและดื่มกาแฟเลย"พนักงานเอ๋ยบอกเจ้าของรีสอร์ท"เป็นอะไรหรือเปล่านะ เอากุญแจห้องคุณขวัญมาให้ฉันหน่อย"คุณป้ามณีรู้สึกเป็นห่วงหลานสาวขึ้นมาทันทีเอ๋ยบอกสาวพนักให้เอากุญแจห้องพักของหลานสาวมาให้"ได้คะ"พนักงานสาวเอ๋ยตอบรับหมุนร่างบางเดินไปหยิบกุญแจที่วางอยู่ในลิ้นชักของเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ส่งให้เจ้านาย คนเป็นเจ้านายรับกุญแจห้องพักรีบสาวเท้าไปยังห้องพักของหลานสาวด้วยความเร่งรีบป้ามณีเคาะประตูเรียกหลานสาวอยู่หลายรอบคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหลานไม่เปิดประตูให้คนเป็นป้าเสียทีด้วยความร้อนใจกลัวว่าหลานจะไม่สบายจึงรีบไขกุญแจเปิดประตูห้องเข้าไปกวาดสายตายาวไปทีละจุดเปิดประตูห้องน้ำก็ไม่เห็นหลานสาว หญิงที่อายุล่วงเลยมาจนจะใกล้เลข 60 หันมาถามพนักงานสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างร้อนใจ"อ้าวขวัญไม่อยู่ในห้องจะไปไหนได้อีก เธอแน่ใจใช่ไหมว่าไม่เห็นคุณขวัญจริง ๆ"คนเป็นนายพึมพำให้ลูกน้องสาวได้ยิน
ยัยเลขาที่รัก ลงโทษ 🔞
@ Love 9ก๊อก ก๊อก ฉันเคาะไปที่ประตูห้องที่พี่เหนือพักอยู่ แต่ไม่มีสัญญาณว่าคนข้างในจะเปิดประตูห้องพักให้ฉันสักที ฉันเลยลองเอื้อมมือไปบิดที่ลูกบิดหมุนไปมาเปิดประตูห้องพัก Love 9 ดูเอ๊าไม่ได้ล๊อกเหรอเนี่ย ฉันมองเข้าไปภายในห้องที่ตอนนี้ข้างในมืดสนิทหัวคิ้วขมวดขึ้นมาชนกันจนเป็นปม ฉันเลยถือวิสาสะเดินเข้าข้างในห้องพร้อมกับเรียกคนตัวโตไปด้วย"พี่เหนืออยู่ไหมคะ"ฉันเอ๋ยเรียกด้วยเสียงที่ไม่ดังมาก"พี่เหนือขวัญมาแล้วคะ"เงียบไม่มี สัญญาณว่าจะมีพี่เหนืออยู่ข้างใน "ไปไหนของเขาหนอ" ได้แต่พึมพำคนเดียวเบาๆ"อุ๊ย ! ปล่อยนะใครเนี่ย"ฉันอุทานออกมาเสียงดังตื่นตกใจที่จู่ ๆ ก็มีคนเข้ามาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง แต่กลิ่นหอมเฉพาะตัวทำให้ฉันจำได้ว่าเป็นใคร"พี่เองครับ"พี่เหนือเอ๋ยบอกฉัน พร้อมกับโน้มใบหน้าคมมาคลอเคลียที่ซอกคอฉันไปมา"พี่เหนือจะทำอะไรปล่อยก่อนสิคะ"ฉันย่นคอเข้าหากันทันทีเพราะลมหายใจที่แผ่วร้อนรดลงที่ต้นคอฉันมันทั้งรู้สึกขนลุกและจักจี้ในเวลาเดี๋ยวกัน"เรื่องอะไรพี่จะปล่อย พี่ลงโทษน้องขวัญที่ทิ้งพี่ให้อยู่คนเดี๋ยว"คนตัวโตเอ๋ยบอกริมฝีหนายังคงไม่ละออกจากต้นคอฉัน"อย่าคะพี่ น้องจักจี้"ฉันดันหน้าคนหน้
ยัยเลขาที่รัก ง้อ
การอยู่ช่วยงานป้าที่ฟ้ามณีรีสอร์ทก็ไม่เลวมีอะไรให้ทำเยอะแยะจนบ้างครั้งฉันลืมเรื่องเศร้าไปได้เยอะ แต่เมื่อไรที่กลับมาถึงห้องพักใจไม่รักดี กลับดันไปคิดถึงคนที่ทำให้เจ็บทุกครั้งฉันส่งจดหมายลาออกให้พี่เหนือเรียบร้อยแล้วทางอีเมล์คงไม่มีเรื่องอะไรต้องเจอหน้ากันอีก สายตาทอดมองออกไปนอกหน้าต่างห้องพักดูวิวภูเขาที่เขียวชะอุุ่ม หัวใจก็เริ่มคิดถึงคนที่ไม่อยากเจออีกแล้ว เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ฉันหลุดออกจากพวัง มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นดูหน้าจอปลายฝัน [ขวัญแกเป็นไงบ้าง] เสียงจากปลายสายดังขึ้นเมื่อฉันกดรับเป็นเสียงที่ราบเรียบแต่ทำไมใจฉันต้องว้าวุ่นด้วยก็ไม่รู้ขวัญข้าว [สบายดีแก โทรมามีอะไรหรือเปล่า] ฉันเอ๋ยถามเพื่อนสนิทเหมือนทุกครั้งปลายฝัน [ มีสิ วันที่ 9 นี้ที่แกตกลงจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวฉัน ยังเหมือนเดิมอยู่ไหม อีกอย่าง ฉันไม่รู้ว่าจะหาใครแทนอกด้วย] อ่อจริงสิ ใกล้ถึงงานแต่งงานเพื่อนแล้ว ฉันเสียใจจนลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท แล้วนี่ดันไปตกปากรับคำว่าจะไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้อีกขวัญข้าว [ก็ต้องไปอยู่แล้ว แกแต่งงานทั้งที] ฉันเอ๋ยบอกเพื่อนเมื่อถึงวันนั้นจริงฉันคงจะทำใจยอมรับกับชะตากรรมข้างหน้าได้
