เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 941
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 942
ยิ่งไปกว่านั้น นางเคยเห็นคนบ้าก่อปัญหา หรือถึงขั้นฆ่าคน แต่ไม่ค่อยเห็นพวกเขาฆ่าตัวตายมาก่อน เว้นแต่จะเป็นโรคซึมเศร้านางได้ตรวจสอบชีพจรของสนมเหลียงแล้ว พบว่าชีพจรตึงอย่างรุนแรง อัตราการเต้นของหัวใจก็อยู่ในระดับที่ผิดปกติ ดูเหมือนว่านางถูกบางอย่างกระทบกระเทือนจิตใจจนคลุ้มคลั่งในคราวเดียวคนอย่างสนมเหลียงไม่เคยประสบกับเรื่องเลวร้ายใดบ้าง? นางกลายเป็นคนเสียสติได้อย่างไรหลังจากถูกโจมตีอย่างกะทันหัน?องค์รัชทายาททรยศนางในตอนนั้น จนนางถูกลดขั้นเป็นสนมเหลียง แต่นางก็ยังสามารถทนรับความอัปยศต่อไปได้ กระทั่งในที่สุดก็เกิดเหตุการณ์บังคับพระราชวังต่อมา แม้ว่านางจะถูกโยนเข้าไปในตำหนักเย็น แต่อ๋องเหลียงกลับได้เลื่อนตำแหน่ง นางควรจะมีความหวังสิ ทำไมนางถึงคลั่งไคล้เช่นนี้?เมื่อมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น แปลว่าต้องมีผี“บางทีเราอาจมองข้ามอะไรไป วันพรุ่งนี้ข้าจะเรียกทหารองครักษ์ประจำตำหนักเย็นมาสอบถามอีกครั้ง”ทางด้านทหารองครักษ์ นางไม่ได้ข้อมูลอะไรเลย เพราะพวกเขาจะปฏิบัติหน้าที่อยู่ห่าง ๆ ไม่ได้เฝ้าอยู่ด้านหน้าตลอดเวลาจื่ออันจึงขยายขอบเขตมากขึ้น ไปถามบรรดานางกำนัลและขันทีในตำหนักใกล้เคียง เพื่อดู
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 943
ตอนนี้จื่ออันนึกขึ้นได้แล้วว่าเป็นไท่ฟู่เป็นคนของไท่ฟู่นั่นเองที่ต้องการฆ่าสนมเหลียง การโจมตีเพียงหนึ่งครั้งสามารถทำให้นางคลั่งไคล้ได้ทำไมไทฟู่ถึงทำเช่นนี้? นั่นง่ายมาก หากสนมเหลียงฆ่าตัวตาย อ๋องเหลียงก็จะแปดเปื้อน ยากที่จะได้รับการสถาปนาเป็นองค์รัชทายาทจื่ออันไม่แปลกใจเลยที่ไทฟู่ไม่ยอมให้อ๋องเหลียงขึ้นเป็นรัชทายาท เพราะสำหรับเขาแล้วเขาไม่เคยรักอีกฝ่ายเหมือนคนในครอบครัวเลยต่อให้เขาต้องการผงาดกลับคืนอีกครั้ง เขาก็ไม่สามารถฝากฝังตัวเองกับอ๋องเหลียงได้ อ๋องเหลียงได้ปฏิเสธเขาแล้ว ไม่ต้องการแม้แต่จะชายตามองเขาเขาเคยร่วมมือกับอ๋องหนานหวายมาก่อน รู้ว่าอ๋องหนานหวายชั่วร้าย ดังนั้นเขาคงไม่คิดจะร่วมมือกับอ๋องหนานหวายอีก นอกจากนี้ อ๋องเหลียงยังกล่าวว่า อดีตราชครูแห่งราชสำนักต่างก็เป็นปรปักษ์กับอ๋องหนานหวายเช่นนั้นไท่ฟู่จะร่วมมือกับใคร?สนมอี้หรือ? แต่สนมอี้ก็มีนอกมีในอยู่กับอ๋องหนานหวายจื่ออันรู้สึกงงงวยจริง ๆเป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาอาจร่วมมือกับสนมอี้อย่างลับ ๆ ในขณะที่สนมอี้สร้างพันธมิตรให้กับอ๋องหนานหวายอย่างออกนอกหน้า? หากเป็นกรณีนี้ก็สมเหตุสมผล เพราะก่อนหน้านี้สนมอี้มีท่าทางมั
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 944
“เจ้ามาที่นี่อีกทีตอนเที่ยงสิ” สนมเหมยพูด “หายากยิ่งที่เจ้าจะนึกถึงเขา ข้าจะกระตุ้นให้เขาตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”“เจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน ค่อยกลับมาที่นี่ในตอนเที่ยงอีกครั้ง” จื่ออันตอบด้วยรอยยิ้มนางไม่สามารถรอจนถึงเที่ยงได้แน่นอน ดังนั้นจื่ออันจึงไปหาเขาถึงสำนักศึกษา ในสำนักศึกษา ใต้เท้าเหวินกำลังทำหน้าตาโกรธเคือง ใต้เท้าเหวินคืออาจารย์ที่มู่หรงเจี๋ยมอบหมายให้มาสอนองค์ชายสาม แทนที่อาจารย์คนก่อนหน้าใต้เท้าเหวินเป็นมหาบัณฑิต ลูกศิษย์ของมหาบัณฑิตหยวน แม้ว่าเขาจะอายุเพียงสี่สิบปี แต่เขาก็มีการศึกษาสูงและมีชื่อเสียงโด่งดัง มู่หรงเจี๋ยชื่นชมเขาเป็นอย่างยิ่ง“ใต้เท้าเหวิน!” จื่ออันเข้าไปถามเขาเมื่อใต้เท้าเหวินเห็นจื่ออันตรงมาหา เขาก็ยืนขึ้นและคำนับทักทาย “พระชายามาที่นี่ด้วยเหตุใด? ข้อน้อยขออภัยที่ไม่ได้ต้อนรับท่านอย่างดี”“ไม่ต้องสุภาพมาก ข้ามาที่นี่เพื่อพบองค์ชายสาม เขาอยู่ที่ไหน?” จื่ออันมองไปรอบ ๆ แต่ไม่เห็นเขา“ไม่อยู่ขอรับ ข้าน้อยกำลังโกรธเขาอยู่พอดี ครู่นี้เขาบอกว่าปวดท้อง จึงขอไปห้องน้ำ แต่เข้าไปครึ่งชั่วยามก็ยังไม่กลับมาเสียที ข้าน้อยจึงสั่งให้เด็กไปตามหาเขา แต่กลับไม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 945
เมื่อกล่าวถึงท่านบรรพชน สนมเหมยก็เชื่อถือโดยธรรมชาตินางถามอย่างกระวนกระวาย “แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน? ใครพาเขาไป? เขาจะเป็นอันตรายหรือไม่?”“อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต รูปแบบแสดงให้เห็นว่า หากหาเขาไม่พบเขาก่อนพระอาทิตย์ตกดินในวันพรุ่งนี้ ชีวิตของเขาจะตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” ป้าอาเฉอกล่าวเหลือเวลาวันเดียวเท่านั้น“สนมอี้เป็นคนทำเช่นนี้หรือ?” สนมเหมยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน“ใคร ๆ ก็ทำเรื่องเช่นนี้ได้ทั้งนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องพาเขากลับมาให้ทันท่วงที” ป้าอาเฉอมองจื่ออันอย่างจริงจัง “เจ้ามีวิธีช่วยเขาหรือไม่?”จื่ออันทำอะไรไม่ถูก นางไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้แม้กระทั่งจะเริ่มต้นอย่างไร? โลกภายนอกพระราชวังช่างกว้างใหญ่ นางจะทำอะไรได้บ้าง?หลังจากคิดอย่างรอบคอบ องค์ชายต้องถูกคนของสนมอี้พาตัวไปแน่ แต่หลังจากตรวจสอบรายชื่อคนที่เข้าออกจากวังในวันนี้ ส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นขันทีในวังที่ออกไปซื้อของ พวกเขาทั้งหมดอยู่ภายใต้คำสั่งของนาง ทั้งยังออกไปโดยรถเกวียน ไม่สามารถซ่อนผู้คนได้มีผู้ใช้รถม้าเพียงสองคัน คันหนึ่งคือเฉินหลิวหลิ่วที่ออกจากวังเมื่อเช้านี้ อีกคันเป็นของใต้เท้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 946
จื่ออันยิ้ม “จริงด้วยเพคะ เด็กอายุสิบเอ็ดขวบนับว่าไม่เด็กแล้วสำหรับเซียนเปย ข้าได้ยินมาว่าเด็กผู้ชายในเซียนเปยต้องได้รับการฝึกขี่ม้าตั้งแต่อายุห้าขวบ จากนั้นจึงฝึกวิชาดาบ ถูกหรือไม่พระสนม?”สนมอี้ฝืนยิ้ม จ้องมองนางและตะคอก “ข้าจะไปรู้เรื่องของคนป่าเถื่อนพวกนั้นได้อย่างไร?”“ข้าแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ข้ายังมีธุระที่ต้องไปจัดการ คงนั่งอยู่นานไม่ได้ เชิญพระสนมจิบน้ำขิงต่อไป” จื่ออันลุกขึ้น ก้าวไปสองก้าว แล้วหันกลับมาทันควัน “ข้าจำไม่ได้ว่าข้าบอกพระสนมไปแล้วหรือยัง จริงสิ องค์ชายสามต้องกลับมาภายในคืนนี้ มิเช่นนั้น สนมเหมยต้องร้องไห้จนตาบวมสมพรปากท่านแน่ ท่านน่าจะเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่สูญเสียลูกดี พระสนมเองก็เป็นแม่คนเช่นกัน ข้าอดสงสัยไม่ได้ว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันแล้วจะรู้สึกอย่างไรบ้าง?”“เจ้าขู่ข้าหรือ” สนมอี้ตบโต๊ะแล้วผุดยืนขึ้น ทันใดนั้นใบหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นดุร้าย“ใช่!” จื่ออันมองนางด้วยรอยยิ้ม “ถือเป็นเรื่องดีที่พระสนมเข้าใจ”“เจ้ากล้าหรือ?” สนมอี้สาวเท้าเข้าหานาง นัยน์ตาปูดโปนราวกับจะถลนออกมา ร่างกายแผ่กระจายออร่าแห่งความเป็นอาชญากรจื่ออันไม่กลัวเลย นางมองเข้าไปในด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 947
สีหน้าของหัวหน้าเปลี่ยนไปทันที เขารีบผลักประตูเปิดออก เห็นว่าไม่มีใครอยู่บนเตียง แม้แต่ผ้าห่มก็กลับหัวกลับหาง “ไม่ดีแล้ว!”คนของสนมอี้กวาดตามองไปรอบ ๆ เห็นรอยรองเท้าอยู่ข้างหน้าต่าง พร้อมกับขอบหน้าต่างที่เกิดความเสียหาย เดาว่ามันน่าจะถูกงัดเข้ามาจากด้านนอก เขาออกคำสั่งทันที “รีบตามหาคน”หัวหน้าพาคนไปตามหาองค์ชายเจ็ดทันที ค้นทั่วบริเวณสำนักศึกษา ตามห้องหับและลานกว้าง รวมถึงที่ที่ผู้คนจะซ่อนตัวอยู่ทั้งหมด แต่กลับไม่พบอะไรก่อนยามจื่อ สนมอี้กุ้ยปรากฏตัวในตำหนักฮุ่ยชิงพร้อมกับองค์ชายสามในอ้อมพระหัตถ์ บนใบหน้าฉายรอยยิ้มน่ากลัว“องค์ชาย!” สนมเหมยประหลาดใจมาก รีบโผเข้าไปกอดองค์ชายสามแล้วร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้สนมอี้มองไปที่จื่ออัน ริมฝีปากของนางโค้งขึ้นราวกับจะเย้ยหยัน “องค์ชายสามเล่นซนเกินไป เขาแอบออกจากวังตามลำพัง บังเอิญเหลือเกินที่องครักษ์ข้างกายข้าเห็นตอนที่เขาออกจากวังพอดี ข้าจึงเป็นธุระพาเขากลับมาส่ง”สนมเหมยซ่อนองค์ชายสามไว้ข้างหลัง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง “เจ้าพาเขาไปทำไม ข้าไม่เคยทำอะไรร้าย ๆ ต่อเจ้า เหตุใดเจ้าถึงได้ปฏิบัติต่อข้าเช่นนี้?”สนมอี้กล่าวอย่างเย็นชา “สนมเหมย เจ้าน
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 948
จ้วงจ้วงพยักหน้า “ข้ารู้ว่าเจ้ารู้ขอบเขต เจ้าไม่มีทางทำร้ายเขาแน่นอน เขาเป็นเพียงเด็กไม่รู้ประสา”จ้วงจ้วงกล่าวเช่นนั้นก็จริง แต่นางกลับขมวดคิ้ว องค์ชายเจ็ดเป็นเด็กก็จริง ทว่าวิสัยการเลี้ยงดูกลับผิดแปลกผิดจากเด็กทั่วไปบางทีอาจจะเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาก็ได้ แต่นิสัยดังกล่าวไม่มีทางติดตัวมาแต่กำเนิด ต้องเป็นเพราะมีใครสักคนสอนเขาเป็นการดีที่องค์ชายเจ็ดถูกส่งไปร่ำเรียนในสำนักศึกษา เขาจะได้ไม่ถูกสนมอี้สั่งสอนจนเสียคน“หลังจากวันนี้เป็นต้นไป สนมอี้คงเพิ่มกองกำลังคุ้มกันให้มากขึ้น และสั่งให้คนปกป้องคุ้มครององค์ชายเจ็ดอย่างลับ ๆ” ตอนแรกจื่ออันไม่ต้องการใช้วิธีสกปรกเช่นนี้ด้วยซ้ำ เนื่องจากขั้นตอนก็ค่อนข้างเหี้ยมโหดพอตัวป้าอาเฉอไม่อาจอยู่ในวังได้หลายวัน ก่อนจากไป นางสั่งความกับจื่ออันและจ้วงจ้วงว่า “แม่น้ำหรือขุนเขาไม่เคยขาดแคลนผู้มากความสามารถ สำหรับเรื่องของเจ้า เหล่าเฉินและบรรพชนไม่อาจอยู่ดูแลได้ไปตลอด บางเรื่องข้าก็ไม่สามารถควบคุม พันปีหลังก็ไม่สามารถจัดการได้ เข้าใจหรือไม่?”“เจ้าค่ะ” จ้วงจ้วงตอบ “อย่ากังวลเลย ท่านออกไปกับเหล่าไท่จวินเถิด ตอนนี้นางคงไม่เคลื่อนไหวไปสักระยะ”“อืม ข้า
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 949
เนื่องจากไม่มีขุนนางในท้องพระโรงสนับสนุน แม้แต่เหลียงไท่ฟู่ก็ถูกขับออก ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ก็ออกไปร่วมสงครามพร้อมกับเซียวท่า ซูชิง และหนี่หรง ทำให้อ๋องเยี่ยมีกำลังคนไม่เพียงพอ เช่นนั้นควรทำอย่างไรดี? ผู้ใต้ยังคับบัญชาระดับล่างก็ไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าคนไหนน่าเชื่อถือบ้าง ดังนั้นจึงทำได้เพียงใช้องครักษ์เงาที่แฝงกายอยู่รอบตัวองครักษ์เงาที่ว่านี้ไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ สถานะเทียบเท่ากับสำนักที่เขาตั้งขึ้นในเจียงหู แต่อาจจะดีกว่าเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังถือเป็นองครักษ์เงา ราชวงศ์อาจรู้จัก แต่ไม่เป็นที่ยอมรับของราชสำนักเมื่อหน่วยดังกล่าวไม่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการ เมื่อเริ่มทำงานจึงมักจะเผชิญกับข้อสงสัยมากมายอยู่บ่อยครั้ง คนแรกที่แสดงท่าทีไม่ยอมรับก็คือฝ่ายตรวจการ ผู้ที่ปกติไม่ยอมขยับแม้แต่ครึ่งเซนติเมตรแม้อยู่ใต้พายุลูกเห็บตอนประชุมราชการเช้า พวกเขาเสนอว่าหากปล่อยให้องครักษ์เงาเข้ามายุ่งเกี่ยวกับกิจการของราชสำนักอีก พวกเขาจะเข้าเฝ้าจักรพรรดิเพื่อกราบทูลรายงานลักษณะเด่นอย่างหนึ่งของฝ่ายตรวจการ คือการปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ หากทำผิดก็ยอมรับโดยดี แล้วกลับไปดำเนินชีวิตต
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
