LOGINShare
บทที่ 878
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 879
ผู้ตรวจการจางไม่พอใจอย่างมากกับทัศนคติของมู่หรงเจี๋ย ก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยว่า “องค์ชายผู้สำเร็จราชการ อย่าเอาแต่กล่าวหากันไปหน่อยเลย เราไม่ได้เข้าวังมาก่อการกบฏ ประการหนึ่งคือเพื่อเข้าเฝ้าฝ่าบาท อีกประการหนึ่งคือเพื่อยืนยันว่าองค์จักรพรรดิมิได้ทนทุกข์ทรมานจากแผลหน้าผี”มู่หรงเจี๋ยหรี่ตามองเขา “ผู้ตรวจการจาง ข้าเคยได้ยินมาว่าเจ้ามีนามแฝงว่าจางตาวจื่อ ฝีมือเป็นประหนึ่งมีดคม แต่กลับถูกผู้อื่นหันมีดคมมาฆ่าตัวเจ้าเองเสียอย่างนั้น”เหลียงไท่ฟู่เย้ยหยัน “มู่หรงเจี๋ย เหตุใดท่านจึงเอาแต่กล่าววาจายอกย้อนผู้ตรวจการจางด้วย? กล่าวมาตามตรง ยังจำเป็นต้องตีกรอบรอบพุ่มไม้อีกหรือ?”“ข้าเป็นคนตรงไปตรงมามาก ข้ากำลังกล่าวถึงเจ้า และพรรคพวกอันธพาลของเจ้า ค่ำคืนนี้ลู่กงกงเขียนรายชื่อของพวกเขาทั้งหมดไว้แล้ว คราวนี้ฝ่าบาทจะได้รู้กันว่าพวกเจ้ามีความภักดีมากน้อยเพียงใด” หลังจากมู่หรงเจี๋ยกล่าวจบ เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขาอีก เดินกลับเข้าไปในวังโดยตรงเหลียงไท่ฟู่และคนอื่น ๆ หันมองหน้ากัน ไม่สามารถออกไปหรือแม้กระทั่งอยู่ต่อ พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีทุกคนเริ่มมารวมตัวกันรอบ ๆ “ราชครู เราควรทำ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 880
เปากงกงค่อย ๆ ดึงม่านขึ้น ก่อนจะติดตะขอมุ้งพู่ทองแปดอันทั้งสองข้าง องค์จักรพรรดิกึ่งนั่งกึ่งนอนบนแท่นบรรทม ค่อย ๆ หันหน้าไปมองเหล่าขุนนางเหลียงไท่ฟู่เงยหน้าขึ้นเกือบจะในทันที ทันทีที่เขาเห็นพระพักตร์ขององค์จักรพรรดิ เขาก็รู้สึกราวกับถูกไฟฟ้าช็อตนอกเหนือจากใบหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยแล้ว จักรพรรดิไม่มีรอยแดงบนพระพักตร์เลยหรือ?องค์รัชทายาทและสนมเหลียงต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน เป็นไปได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นจุดแดงบนพระพักตร์ของจักรพรรดิอย่างชัดเจน เห็นแม้กระทั่งรอยแผลหน้าผีบนแขนของเขา“ไม่ เป็นไปไม่ได้!” องค์รัชทายาทตะโกนออกมาด้วยความสยดสยองจักรพรรดิไม่ทรงแสดงสีหน้าแต่อย่างใด จ้องมองไปยังองค์รัชทายาทที่สูญเสียความสงบ “อะไรที่เป็นไปไม่ได้?”องค์รัชทายาทรีบวิ่งไปดึงแขนฉลองพระองค์ของจักรพรรดิขึ้น ให้ตายสิ รอยแผลหน้าผีหายไปไหน?“บังอาจ!” จักรพรรดิทรงพิโรธ แม้ในยามที่เขาเจ็บป่วย สุรเสียงคำรามก้องด้วยความโกรธราวฟ้าร้องก็ไม่ได้แผ่วเบา กระทั่งองค์ชายรัชทายาททรุดลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังสนั่น“เป็นไปไม่ได้ ข้ากับฮองเฮาเห็นกับตา” เขาพึมพำจักรพรรดิทรงเงื้อพระหัตถ์ขึ้น รวบรวมเรี่ยวแรงทั้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 881
ผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่ฟู่เหล่านี้ล้วนแต่หวาดกลัวอยู่เป็นทุนเดิม เพราะรู้ว่าแม้พวกเขาออกไปตอนนี้ พวกเขาก็จะถูกซักไซ้ไล่เลียงในภายหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงคุกเข่าอยู่ด้วยกันทั้งหมด อ้อนวอนว่าตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์ แม้กระทั่งวิงวอนต่อหวงไท่โฮ่วให้โน้มน้าวจักรพรรดิให้ประทานความเมตตาเมื่อเผชิญความเป็นตายเช่นนี้ วาจาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังดี และจงรักภักดีอย่างยิ่งถูกพ่นออกมาไม่ขาดสาย ระคนกับการร้องไห้เสียใจ ทำให้จักรพรรดิถึงกับขมวดคิ้วมู่หรงเจี๋ยตบมือส่งสัญญาณให้ราชองครักษ์ของจักรพรรดิลากพวกเขาออกไปก่อน เหลือเพียงเหลียงไท่ฟู่เพียงผู้เดียวจื่ออันช่วยประคองหวงไท่โฮ่วออกมา ขณะที่มู่หรงเจี๋ยเฝ้ามองจากห้องโถงชั้นนอกจักรพรรดิทอดพระเนตรมองใบหน้าว่างเปล่าของเหลียงไท่ฟู่ “ราชครูเหลียง ข้าปฏิบัติต่อตระกูลเหลียงของท่านอย่างไรบ้าง?”เหลียงไท่ฟู่ดูเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง รู้สึกราวกับตนเองไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้จริง ๆ เขาเพียงพยักหน้าและตอบกลับ “ตระกูลของกระหม่อมเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอย่างสุดซึ้ง”“เพราะอะไร?” จักรพรรดิส่ายพระพักตร์ น้ำเสียงของเขาเย็นชาและเศร้าสร้อยอย่างสุดจะพรรณนา “เพราะท่านคือ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 882
เหลียงไท่ฟู่รู้ว่าจักรพรรดิจะต้องแก้แค้นเขาอย่างแน่นอน ย่อมไม่มีวันปล่อยเขาไปโดยง่าย เกรงว่าอีกฝ่ายคงคิดหาวิธีที่จะทรมานเขาเสียมากกว่าเหลียงไท่ฟู่ไม่ได้กล่าวออกมา รอคอยให้จักรพรรดิเป็นฝ่ายตรัสเองจักรพรรดิเรียกหาลู่กงกง ตรัสก้องว่า “ร่างพระราชกฤษฎีกา!”ลู่กงกงก้าวไปข้างหน้า “กระหม่อมอยู่ที่นี่แล้ว! ฝ่าบาทโปรดรับสั่ง!”จักรพรรดิเหลือบมององค์รัชทายาท “ในเมื่อเจ้าต้องการสนับสนุนองค์ชายรัชทายาทหนักหนา เช่นนั้นข้าก็จะให้โอกาสเจ้า”เขาเงยหน้าขึ้นมองไปยังลู่กงกง “ร่างพระราชกฤษฎีกา ถอดถอนตำแหน่งองค์รัชทายาท ลดระดับเขากลายเป็นสามัญชน จากนั้นเนรเทศไปที่ถนนเซี่ยอัน ไท่ฟู่ทำคุณไถ่โทษ ให้ยังคงตำแหน่งราชครูดังเดิม รับใช้ตระกูลมู่หรงจนกว่าวาระจะครบหนึ่งร้อยปี จัดคนคุ้มกันอย่างใกล้ชิด ราชสำนักจะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายส่วนกลาง”ราชครูพลันเงยหน้าขึ้นทันที สีหน้าดุร้าย “เจ้า…”“ฝ่าบาทจะทรงจัดการกับตระกูลเหลียงอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ?” ลู่กงกงถามด้วยความนอบน้อม“สืบสวน ค้นหาว่าผู้ใดร่วมก่อกบฏกับเหลียงไท่ฟู่ จากนั้นสังหารให้สิ้น ยึดศักดินาทั้งหมดของตระกูลเหลียงกลับคืน”ขาทั้งสองข้างของราชครูอ่อนแรง “ฝ่าบาท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 883
คำพูดของมู่หรงเจี๋ยยังคงโจมตีหัวใจเขาไม่หยุดยั้งแม้ว่าราชครูจะถูกลงโทษ ทว่ายังมีคนจำนวนมากที่ติดตามเขา ไม่ใช่เพราะความภักดี แต่เป็นเพราะเหลียงไท่ฟู่ใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของพวกเขา ฉะนั้นไม่ว่าเหลียงไท่ฟู่จะตกต่ำสักเพียงใด พวกเขาก็ไม่กล้าทรยศต่อเหลียงไท่ฟู่วันนี้ใช่ว่าขุนนางทุกคนในพรรคของเขาจะมาที่นี่ จักรพรรดิอาจตัดสินใจที่จะเก็บพวกเขาไว้ และปล่อยให้พวกเขากลายเป็นดาบแหลมคมไว้ยอกอกอ๋องหนานหวาย เช่นนั้นจึงเป็นการดีที่เหลียงไท่ฟู่จะเสริมสว่านแหลมคมเข้าไปเขายังมีอำนาจ ไม่ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์เสียทีเดียวการใช้โอกาสที่ศัตรูเกิดการแตกแยก วุ่นวายและปั่นป่วนอย่างหนักภายใน แล้วพึงรอจังหวะให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างสงบ ช่างสบายแค่ไหน!สีหน้าของราชครูเหลียงเปลี่ยนไปหลายครั้ง สุดท้ายก็ตกอยู่ที่พระพักตร์ของจักรพรรดิ “แม้ว่าอ๋องหนานหวายจะเป็นผู้แพร่ข่าวลือ ทว่าองค์รัชทายาทและสนมเหลียงก็ได้เห็นแผลหน้าผีของฝ่าบาทกับตาของพวกเขา”มู่หรงเจี๋ยยิ้มหยัน “ทันทีที่ข่าวลือกระจายออกไป องค์รัชทายาทและสนมเหลียงร้อนใจบุกมาที่นี่ ผู้ใดบ้างจะไม่รู้จุดประสงค์ของพวกเขา? ดังนั้นข้าจึงขอให้จื่ออันทำใบหน้าปลอมต
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 884
องค์จักรพรรดิเคยเปรยว่า หากอ๋องเหลียงวิงวอนแทนสนมเหลียง นางอาจจะได้รับโทษสถานเบา ทว่าหากเขาไม่วิงวอนแทน นับจากนี้นางจะถูกโยนลงไปในขอบนรกในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นางสนมหลายคนถูกส่งเข้าไปในตำหนักเย็นเช่นเดียวกัน ทว่าพวกนางไม่สามารถมีชีวิตรอดอยู่ในตำหนักเย็นได้เกินสองปีผู้ที่ไม่เคยประสบความทุกข์ทรมานจากสภาพแวดล้อมเลวร้ายในตำหนักเย็นมาก่อน ไหนเลยจะอดทนต่อความยากลำบากอย่างแสนสาหัสได้ทุกคนต่างคิดว่าอ๋องเหลียงต้องอ้อนวอนขอประทานอภัยแน่ เพราะเขาเชื่อฟังพระราชมารดาเสมอมา และมีนิสัยกตัญญูยิ่งนักอย่างไรก็ตาม ครั้งนี้กลับเหนือความคาดหมายของทุกคน เขาไม่วิงวอนขอความเมตตา และไม่แม้แต่จะถามถึงเรื่องนี้ ทำเฉยเมยราวกับว่าตนไม่รู้จักคนคนนี้อย่างไรอย่างนั้นหวงไท่โฮ่วมีพระชนมายุยืนยาวหลายปี บัดนี้ถึงกับล้มป่วยอย่างกะทันหันนางรู้สึกมาตลอดว่าองค์รัชทายาทไม่เหมาะสมที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิ แม้แต่นางก็ต้องการคัดค้านเขาเช่นกัน แต่เมื่อเขาถูกปลดจากตำแหน่งขึ้นมาจริง ๆ นางก็อดรู้สึกเสียใจมากไม่ได้ เมื่อเห็นว่าชีวิตของเขาต้องมาลงเอยเช่นนี้ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นหลานชายของนางแม้ว่าปรสิตกาฝากบนพระกรขององค์จักร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 885
กุ้ยไท่เฟยขมวดคิ้วและมองไปที่ซุนฟางเอ๋อร์ “เจ้าบอกว่าฝ่าบาทใช้ผิวปลอมอำพรางอย่างนั้นหรือ?”“ต้องเป็นเช่นนั้นแน่เพคะ” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าวอย่างหนักแน่น “หากพระองค์ไม่ใช้ผิวปลอม ผื่นแดงเหล่านั้นไม่มีทางปกปิดไว้ได้ เพียงแต่หม่อมฉันเองก็ไม่คาดคิดว่าเซี่ยจื่ออันจะใช้วิธีการเช่นนี้”“เจ้ารู้วิธีหรือ?” อ๋องหนานหวายถามซุนฟางเอ๋อร์กล่าว “เจ้าค่ะ อันที่จริงวิธีการนี้พูดง่ายกว่าลงมือทำ ถึงกระนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไร ตราบใดที่ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ก็สามารถทำได้”“ผิวปลอมที่เจ้าว่านี่ไม่เผยพิรุธใด ๆ ให้เห็นเลยหรือ?”“ต้องสังเกตจึงจะสามารถมองเห็นพิรุธได้เจ้าค่ะ แต่ใครกันจะกล้าจ้องพระพักตร์ของฝ่าบาท ผิวปลอมแบบนี้มีข้อเสีย หากอากาศร้อนเกินไป มันอาจรั่วและละลายได้ง่าย หากลมแรงเกินไปจะยับย่นและหลุดออก ใส่ได้ไม่นาน เนื่องจากมันไม่ระบายอากาศ และค่อนข้างกระทบกระเทือนพระอาการของฝ่าบาท โดยทั่วไปแล้วต้องถอดหลังจากผ่านไปสองชั่วยาม ถ้าอากาศข้างนอกร้อนเช่นวันนี้ นานสุดได้เพียงชั่วยามครึ่งเท่านั้น ขืนไม่ถอดออก อุณหภูมิรอบใบหน้าจะทำให้ผิวหนังบางลงเรื่อย ๆ ผืนแดงก็อาจปรากฏให้เห็น และที่แย่กว่านั้นคือมันจะห
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 886
หลังจากพูดจบ นางก็ถอยหลังและออกไปทันทีที่ซุนฟางเอ๋อร์ออกไป กุ้ยไท่เฟยก็เปลี่ยนสีหน้าทันที “แม่รู้เหตุผลที่เจ้าไม่ต้องการแต่งงานกับฟางเอ๋อร์ เจ้ายังคงคิดถึงโหรวเหยาใช่หรือไม่?”อ๋องหนานหวายส่ายศีรษะ “เปล่าขอรับ”“แม่คลอดเจ้าออกมา เหตุใดจะไม่รู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ในใจ แม่แนะนำให้เจ้ากำจัดความคิดนี้ทิ้งไปโดยเร็วที่สุด ในอนาคตเจ้ากำลังจะได้เป็นจักรพรรดิแล้ว เจ้าไม่กลัวถูกหัวเราะเยาะ หากผู้อื่นรู้ว่าเจ้าแต่งงานกับหญิงที่ถูกทอดทิ้งหรือ?” กุ้ยไท่เฟยกล่าวอย่างเย็นชาตามแบบฉบับ“โหรวเหยาเป็นคนดี นางไม่ใช่หญิงที่ถูกทอดทิ้ง!” อ๋องหนานหวายปกป้องโหรวเหยาโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของเขาแข็งค้างอยู่ครู่หนึ่ง จนกระทั่งเขาสัมผัสสายตาเย็นชาของกุ้ยไท่เฟย จึงกล่าวเสียงอ่อน “ท่านแม่ หากท่านต้องการให้ข้าแต่งงานกับฟางเอ๋อร์ ข้าคงต้องยอมตามนั้น”“ที่จริงแม่ก็ไม่ชอบฟางเอ๋อร์เช่นกัน แต่เพราะนางเป็นคนช่างคิด ช่างวางแผน เล่ห์กลแพรวพราวยิ่งนัก หากนางไม่ได้แต่งเป็นภรรยาเจ้า แม่คงไม่สบายใจ” เมื่อเห็นเขายอมอ่อนข้อ สีหน้าของกุ้ยไท่เฟยก็อ่อนลงเล็กน้อย“ท่านกลัวว่านางจะเล่นไม่ซื่อกับข้าหรือ ไม่มีวัน นางไม่มีที่ไป มีเพียงข
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
