เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 873
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 874
“ซ้อนแผนงั้นหรือ? จะซ้อนแผนได้อย่างไรกัน? เสด็จพ่อเป็นแผลหน้าผีจริง ๆ” องค์รัชทายาทตบหน้าอกพร้อมกล่าวยืนยันว่า “ข้าเห็นด้วยตาของข้าเอง”หวู่อันโหวก้าวไปข้างหน้าแล้วกล่าวว่า “ราชครู ตอนนี้เราไม่สามารถล่าถอยได้แล้ว พวกเราทำได้เพียงจู่โจมเท่านั้น หากทุกคนเห็นว่าฝ่าบาทกำลังทนทุกข์ทรมานจากแผลหน้าผีจริง ประเดี๋ยวพวกเขาก็เป็นฝ่ายล่าถอยให้เราเอง”เหลียงไท่ฟู่ถอนหายใจเบา ๆ มองไปยังหวู่อันโหว “ท่านโหว ครั้งนี้ท่านและข้าต่างก็เอาชีวิตของตนเองเข้าเดิมพัน หากเรื่องนี้สำเร็จ ท่านและข้าจะรุ่งเรืองถึงขีดสุดตลอดไป ทว่าหากล้มเหลว ทั้งข้าและท่านอาจไม่สามารถเอาตัวรอดไปได้”หวู่อันโหวเย้ยหยัน “ต่อให้ทั้งตระกูลของข้าจะถูกประหารจนสิ้น กระนั้นก็ยังดีกว่าตอนนี้เสียอีก ทั้งฝ่าบาทและมู่หรงเจี๋ยต่างไม่ชอบหน้าข้า ซ้ำพวกเขายังหาทางปราบปรามข้าหลายต่อหลายครั้ง ในเมื่อพวกเขาเกลียดชังข้า เช่นนั้นตระกูลข้าก็ไร้ซึ่งความหวัง”หวู่อันโหวแสดงตนเป็นกลางต่อโลกภายนอกเสมอมา แต่ในความเป็นจริงแล้ว เขาได้สร้างพันธมิตรกับไท่ฟู่อย่างลับ ๆ เมื่อนานมาแล้วเขาไม่ต้องการอะไรนอกเหนือไปจากการที่เขาสามารถกำจัดตระกูลเฉินและตระกูลเซียวไ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 875
เมื่อเห็นขุนนางทั้งหมดคุกเข่า ลู่กงกงก็เริ่มประกาศพระราชโองการ “ฝ่าบาททรงมีรับสั่งว่า นับตั้งแต่เราล้มป่วย ผู้คนต่างคิดมาก ทุกฝ่ายต่างคาดเดา เสียงลือเสียงเล่าอ้างยังคงดำเนินต่อไป เมื่อไม่นานมานี้ข่าวลือหนาหูยิ่งขึ้น ถึงขั้นลือกันว่าเราไม่ปฏิบัติราชกิจ ทั้ง ๆ ที่ยังดำรงตำแหน่งจักรพรรดิ บ้างก็ว่าเป็นแผลหน้าผี ถูกสวรรค์ลงทัณฑ์ ผู้ที่ปล่อยข่าวลือนี้ช่างน่ารังเกียจยิ่งนักเราได้ยินว่าทุกท่านต่างเป็นห่วงข้านักหนาหลังจากที่ได้ยินข่าว เรารู้สึกโล่งใจยิ่ง จึงได้ออกคำสั่งเป็นกรณีพิเศษ ให้ขุนนางหลายร้อยท่านเข้าวังซีเหวยเพื่อพบเรา!”นี่ช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอายอย่างแท้จริง ราชครูเหลียงต้องการโจมตี เพราะเขาแน่ใจว่าองค์จักรพรรดิต้องทนทุกข์ทรมานจากแผลหน้าผีอย่างยิ่ง จนเขาสามารถบีบบังคับให้อีกฝ่ายสละราชสมบัติได้ ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายได้ออกคำสั่งเรียกเขาเข้าเฝ้า ไม่สามารถดำเนินแผนโจมตีได้อีกต่อไปพวกเขาอาจสามารถเข้าวังได้ ทว่าทหารและม้าเหล่านั้นจะเข้าวังได้อย่างไร? หากเข้าไปแล้วย่อมหลีกไม่พ้นข้อหากบฏทว่าหากพระราชโองการนี้ จักรพรรดิไม่ได้เป็นผู้ประทานลงมาเอง แต่เป็นกับดักที่มู่หรงเจี๋ยวางไว้เล่า หลังจาก
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 876
“ข้าเพียงเติมเชื้อไฟลงในเปลวเพลิง แท้จริงแล้วผู้ที่เปิดเผยความลับไม่ใช่ข้า” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างไร้เดียงสา“ท่านมีส่วนทำให้เปลวไฟโหมกระหน่ำงั้นหรือ?” จื่ออันผงะไปชั่วครู่ “อย่างไรกัน?”มู่หรงเจี๋ยตอบกลับ “ตอนแรกที่เรื่องนี้กระจายออกไป ข้าก็ได้รับข่าวเช่นกัน ในเมื่อเป็นไปไม่ได้แล้วที่จะปกปิด เช่นนั้นก็สุมกองไฟให้ระเบิดปะทุขึ้น บอกกล่าวให้ทุกคนรู้ไปเสียเลย”จื่ออันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของนางก็เบิกกว้าง “เทพเซียนช่วยด้วย เช่นนั้นการที่วังหลวงถูกเหล่าขุนนางกดดันในครั้งนี้ ก็เป็นไปอย่างที่ท่านคาดหวังไว้สินะ ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงจงใจปล่อยให้องค์รัชทายาทและสนมเหลียงเข้ามา เพื่อที่พวกเขาจะได้เห็นรอยแผลของฝ่าบาท”เนื่องจากก่อนหน้านี้นางมัวแต่คิดเกี่ยวกับพระอาการของจักรพรรดิ นางจึงไม่มีเวลาทบทวนรายละเอียดเหล่านี้ ตอนนี้เมื่อนางว่างเว้นจากงาน และคิดเกี่ยวกับมัน จึงคิดว่ามีแนวโน้มเป็นไปได้อย่างยิ่งมู่หรงเจี๋ยดูผิดหวังเล็กน้อย “เดิมทีข้าเพียงต้องการหลอกล่อเจ้าแปด แต่ไม่คาดคิดว่าเหลียงไท่ฟู่จะมีความอดทนต่ำกว่าเช่นนี้ ถึงขั้นพยายามจะบุกรุกเข้ามาให้ได้ เขาไม่อยู่ในแผนการของข้า”“ท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 877
สนมเหลียงยังไม่ยอมแพ้ “เช่นนั้นให้พวกเราเข้าไปรอในโถงใหญ่เถิด ที่นี่มีผู้ใหญ่จำนวนมาก ไม่ควรปล่อยให้ยืนอยู่ในลานนี้ อีกทั้งสภาพอากาศก็หนาวมาก”ลู่กงกงยิ้มก่อนจะกล่าว “สนมเหลียง อดทนรอต่อไปอีกหน่อยมิได้เชียวหรือ? หากท่านรู้สึกเมื่อยล้า ข้าจะสั่งให้คนไปยกเก้าอี้ออกมาวางที่นี่”เหลียงไท่ฟู่หันไปกล่าวกับสนมเหลียงว่า “รอสักครู่เถิด พ่อพอคุ้นเคยกับการสรงน้ำของฝ่าบาทดี อย่างนานที่สุดไม่ควรเกินครึ่งชั่วยาม เวลาครึ่งชั่วยามนี้ไม่เกินความอดทนหรอก”พวกเขาเฝ้ารออยู่นอกวังมาหลายชั่วยามแล้ว เพียงครึ่งชั่วยามจะรอต่อไปไม่ได้เชียวหรือ?ลู่กงกงจึงเดินกลับเข้าไปด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นบ่าวรับใช้ในวังก็ออกมาพร้อมเก้าอี้ และยกชาร้อนออกมาให้ท่านทั้งหลายลมหนาวพัดโชยมาเป็นระยะ แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ใช่ฤดูหนาวที่รุนแรง ทว่าก็ยังหนาวเย็นมากยิ่งกว่านั้น เมื่อสองสามวันก่อนมีฝนตกหนัก อุณหภูมิจึงลดลงเล็กน้อย เมื่อครู่นี้ทุกคนต่างกำลังตื่นตระหนกเอะอะกันอยู่นอกพระราชวัง ทำให้พวกเขาไม่รู้สึกหนาว กระทั่งตอนนี้เมื่อพวกเขานั่งอยู่เฉย ๆ ความหนาวเย็นจึงท่วมท้นองค์รัชทายาทดูกระวนกระวายมากยิ่งกว่าใคร เอาแต่เดินวกวนไปม
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 878
หลังจากรอต่อไปอีกครึ่งชั่วยาม อีกหนึ่งชั่วยามก็ผ่านไปตั้งแต่เข้ามาในวังเหลียงไท่ฟู่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ใช้นิ้วเคาะพนักเท้าแขนบนเก้าอี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ดวงตาฉายแววเย็นชาก่อนหน้านี้เขาบอกแม่ทัพเฉียนว่า หากไม่มีการเคลื่อนไหวจากภายในวังเป็นเวลาหนึ่งชั่วยาม ให้พวกเขาบุกเข้าโจมตีทันทีเขาคำนวณว่าคนข้างนอกน่าจะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วยาม ในการจัดการกับทหารของเฉินไท่จวินและท่านเซียวโหวทว่าหลังจากรอต่อไปอีกครึ่งชั่วยาม เขากลับไม่ได้ยินเสียงดาบ เสียงธนู หรือการกระทบกันของของ้าวแต่อย่างใดเหลียงไท่ฟู่เริ่มรู้สึกตึงเครียด เป็นไปได้หรือไม่ที่ทหารนับพันไม่สามารถจัดการกับทหารเพียงร้อยกว่าคนได้?แน่นอนว่าเขาไม่รู้เหตุการณ์ภายนอก ว่าตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาเข้าไปในพระราชวัง ท่านเซียวโหวได้สั่งจับกุมแม่ทัพเฉียนและกองกำลังของพวกเขาเอาไว้ได้ทั้งหมดเหลียงไท่ฟู่นับเฉพาะความแข็งแกร่งของกองทหาร ทว่าไม่ได้นับทักษะวิทยายุทธ์อันโดดเด่นของท่านเซียวโหวและคนอื่น ๆ ว่าพวกเขาสามารถจัดการกับแม่ทัพอ่อนด้อยคนหนึ่งได้ง่ายเพียงใดเมื่อเห็นว่าผ่านไปหนึ่งชั่วยามครึ่งแล้วยังไม่มีใครเข้ามาเสียที ไท่ฟู่ถึงได้รู้ว่ามีบา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 879
ผู้ตรวจการจางไม่พอใจอย่างมากกับทัศนคติของมู่หรงเจี๋ย ก้าวไปข้างหน้าและเอ่ยว่า “องค์ชายผู้สำเร็จราชการ อย่าเอาแต่กล่าวหากันไปหน่อยเลย เราไม่ได้เข้าวังมาก่อการกบฏ ประการหนึ่งคือเพื่อเข้าเฝ้าฝ่าบาท อีกประการหนึ่งคือเพื่อยืนยันว่าองค์จักรพรรดิมิได้ทนทุกข์ทรมานจากแผลหน้าผี”มู่หรงเจี๋ยหรี่ตามองเขา “ผู้ตรวจการจาง ข้าเคยได้ยินมาว่าเจ้ามีนามแฝงว่าจางตาวจื่อ ฝีมือเป็นประหนึ่งมีดคม แต่กลับถูกผู้อื่นหันมีดคมมาฆ่าตัวเจ้าเองเสียอย่างนั้น”เหลียงไท่ฟู่เย้ยหยัน “มู่หรงเจี๋ย เหตุใดท่านจึงเอาแต่กล่าววาจายอกย้อนผู้ตรวจการจางด้วย? กล่าวมาตามตรง ยังจำเป็นต้องตีกรอบรอบพุ่มไม้อีกหรือ?”“ข้าเป็นคนตรงไปตรงมามาก ข้ากำลังกล่าวถึงเจ้า และพรรคพวกอันธพาลของเจ้า ค่ำคืนนี้ลู่กงกงเขียนรายชื่อของพวกเขาทั้งหมดไว้แล้ว คราวนี้ฝ่าบาทจะได้รู้กันว่าพวกเจ้ามีความภักดีมากน้อยเพียงใด” หลังจากมู่หรงเจี๋ยกล่าวจบ เขาก็ไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขาอีก เดินกลับเข้าไปในวังโดยตรงเหลียงไท่ฟู่และคนอื่น ๆ หันมองหน้ากัน ไม่สามารถออกไปหรือแม้กระทั่งอยู่ต่อ พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดีทุกคนเริ่มมารวมตัวกันรอบ ๆ “ราชครู เราควรทำ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 880
เปากงกงค่อย ๆ ดึงม่านขึ้น ก่อนจะติดตะขอมุ้งพู่ทองแปดอันทั้งสองข้าง องค์จักรพรรดิกึ่งนั่งกึ่งนอนบนแท่นบรรทม ค่อย ๆ หันหน้าไปมองเหล่าขุนนางเหลียงไท่ฟู่เงยหน้าขึ้นเกือบจะในทันที ทันทีที่เขาเห็นพระพักตร์ขององค์จักรพรรดิ เขาก็รู้สึกราวกับถูกไฟฟ้าช็อตนอกเหนือจากใบหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยแล้ว จักรพรรดิไม่มีรอยแดงบนพระพักตร์เลยหรือ?องค์รัชทายาทและสนมเหลียงต่างก็ตกตะลึงเช่นกัน เป็นไปได้อย่างไร? ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นจุดแดงบนพระพักตร์ของจักรพรรดิอย่างชัดเจน เห็นแม้กระทั่งรอยแผลหน้าผีบนแขนของเขา“ไม่ เป็นไปไม่ได้!” องค์รัชทายาทตะโกนออกมาด้วยความสยดสยองจักรพรรดิไม่ทรงแสดงสีหน้าแต่อย่างใด จ้องมองไปยังองค์รัชทายาทที่สูญเสียความสงบ “อะไรที่เป็นไปไม่ได้?”องค์รัชทายาทรีบวิ่งไปดึงแขนฉลองพระองค์ของจักรพรรดิขึ้น ให้ตายสิ รอยแผลหน้าผีหายไปไหน?“บังอาจ!” จักรพรรดิทรงพิโรธ แม้ในยามที่เขาเจ็บป่วย สุรเสียงคำรามก้องด้วยความโกรธราวฟ้าร้องก็ไม่ได้แผ่วเบา กระทั่งองค์ชายรัชทายาททรุดลงกับพื้นจนเกิดเสียงดังสนั่น“เป็นไปไม่ได้ ข้ากับฮองเฮาเห็นกับตา” เขาพึมพำจักรพรรดิทรงเงื้อพระหัตถ์ขึ้น รวบรวมเรี่ยวแรงทั้
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 881
ผู้ใต้บังคับบัญชาของไท่ฟู่เหล่านี้ล้วนแต่หวาดกลัวอยู่เป็นทุนเดิม เพราะรู้ว่าแม้พวกเขาออกไปตอนนี้ พวกเขาก็จะถูกซักไซ้ไล่เลียงในภายหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงคุกเข่าอยู่ด้วยกันทั้งหมด อ้อนวอนว่าตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์ แม้กระทั่งวิงวอนต่อหวงไท่โฮ่วให้โน้มน้าวจักรพรรดิให้ประทานความเมตตาเมื่อเผชิญความเป็นตายเช่นนี้ วาจาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังดี และจงรักภักดีอย่างยิ่งถูกพ่นออกมาไม่ขาดสาย ระคนกับการร้องไห้เสียใจ ทำให้จักรพรรดิถึงกับขมวดคิ้วมู่หรงเจี๋ยตบมือส่งสัญญาณให้ราชองครักษ์ของจักรพรรดิลากพวกเขาออกไปก่อน เหลือเพียงเหลียงไท่ฟู่เพียงผู้เดียวจื่ออันช่วยประคองหวงไท่โฮ่วออกมา ขณะที่มู่หรงเจี๋ยเฝ้ามองจากห้องโถงชั้นนอกจักรพรรดิทอดพระเนตรมองใบหน้าว่างเปล่าของเหลียงไท่ฟู่ “ราชครูเหลียง ข้าปฏิบัติต่อตระกูลเหลียงของท่านอย่างไรบ้าง?”เหลียงไท่ฟู่ดูเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง รู้สึกราวกับตนเองไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้จริง ๆ เขาเพียงพยักหน้าและตอบกลับ “ตระกูลของกระหม่อมเป็นที่โปรดปรานของฝ่าบาทอย่างสุดซึ้ง”“เพราะอะไร?” จักรพรรดิส่ายพระพักตร์ น้ำเสียงของเขาเย็นชาและเศร้าสร้อยอย่างสุดจะพรรณนา “เพราะท่านคือ
บทล่าสุด
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
