LOGINShare
บทที่ 502
Related chapters
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 503
ในขณะเดียวกันนั้น ฮูหยินผู้เฒ่าของจวนมหาเสนาบดีก็ได้สั่งให้คนคอยแพร่กระจายข่าว เซี่ยจื่ออันนั้น ต่อหน้าราชสำนักได้รับพระราชโองการมา ภายในครึ่งเดือนนี้ จะทำการจ่ายใบสั่งยารักษาโรคระบาดนี้ให้แก่ผู้ป่วยแต่ว่าภายในข่าวลือนั้นไม่ได้เอ่ยถึงว่ามหาเสนาบดีเซี่ยใช้ตำแหน่งเป็นประกันข่าวลือนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะเป็นเหมือนการวางระเบิดไว้ในเมืองหลวง ทำให้บรรยากาศอันเงียบงันของเมืองหลวงนั้นลุกฮือขึ้นมาอีกครั้งถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้นั้นจะมีข่าวลืออกมาโดยตลอดว่า เซี่ยจื่ออันสามารถที่จะรักษาโรคระบาดนี้ได้ แต่ว่าผู้คนสวนมากเพียงแต่เล่าลือกัน ไม่ได้เชื่อแต่อย่างใด เพราะว่าผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิได้จัดส่งแพทย์ของสำนักหมอหลวง และสำนักฮุ้ยหมินไปยังหมู่บ้านศิลามาแล้ว ต่างก็ไม่มีวิธีการที่จะรักษาได้ บวกกับที่มีประกาศจากราชสำนักแล้ว ก็มีแพทย์จำนวนมากไปยังที่นั่นด้วยตนเอง แต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จกลับมามาวันนี้เซี่ยจื่ออันรับพระราชโองการ ใช้ชีวิตของตนเองเป็นประกัน จึงทำให้ความน่าเชื่อถือนี้เป็นไปได้มากขึ้น ราษฎรที่มีใจจะจากเมืองหลวงไปนั้น ต่างก็รั้งรอคอยดูอยู่ด้วยความหวัง อย่างน้อย ก็ยังไม่เร่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 504
“ไปเดินเล่น ท่านอ๋องอยากจะไปด้วยหรือไม่เพคะ?” จื่ออันเงยหน้าขึ้นมา ยิ้มออกมาจนเผยให้เห็นฟันขาว“ได้” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย “ข้าเองก็มีเรื่องที่ต้องเอ่ยกับเจ้า”“เรื่องคำสั่งทหารหรือเพคะ?” จื่ออันนำม้าออกมา เอ่ยถาม“เจ้ารู้เรื่องแล้วหรือ?”“เซียวท่ามาเร็วกว่าท่านก้าวหนึ่ง เขาเอ่ยออกมาแล้วเพคะ”จื่ออันหมุนกายขึ้นม้า มองมายังเขาอย่างประชดประชัน เผยยิ้มออกมา “ก็ดีนี่เพคะ ข้าไม่อยู่ แต่ก็ยังช่วยข้าขอประทานคำสั่งทหาร”มู่หรงเจี๋ยเองก็หมุนกายขึ้นม้า “เจ้าไม่อยู่ในเหตุการณ์ กลับเป็นเรื่องดี”“เอ่ยออกมาเยี่ยงนี้ก็ไม่ผิดนักเพคะ ไปกันเถอะ” จื่ออันหวดแส้ม้าลงไป แล้วจึงขี่ม้าออกไปมู่หรงเจี๋ยยังคงนึกถึงรอยยิ้มของนางเมื่อครู่นี้ นางขี่ออกไปไกลมากแล้วมู่หรงเจี๋ยรีบเร่งตามออกไป จนตามออกมาทันกัน “เจ้ามีความมั่นใจหรือไม่？”จื่ออันแสร้งทำเป็นมีลับลมคมใน “ท่านลองเดาดู?”“ซูชิงเมื่อคืนนี้ได้มาเอ่ยกับข้าแล้ว บอกว่าเจ้าช่วงนี้ทำการศึกษาวิธีรักษาอยู่ตลอดเวลา อีกทั้งยังดูเหมือนว่าจะได้ผล”“ซูชิง.หากว่าไม่ได้เอ่ยออกไปกับท่านเยี่ยงนี้ ท่านยังจะเห็นด้วยตกลงประทานคำสั่งทหารฉบับนี้ลงมาหร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 505
จื่ออันยังคงคิดที่จะถามต่อ แต่ว่ามู่หรงนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องการที่จะเอ่ยถึงปัญหานี้ต่อไป เขาค่อนข้างที่จะกังวลเกี่ยวปัญหาอื่นมากกว่า “เจ้าหลายวันมานี้ตกลงว่าศึกษาไปจนถึงขั้นใดแล้ว? มีความชัดเจนขึ้นมาบ้างหรือไม่?จื่ออันเอ่ย “เหมือนจะมีเบาะแสบางอย่างแล้ว ข้าจะออกมาหาของบางอย่าง”“หาอะไรกัน?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามจื่ออันเอ่ยอธิบายออกมา “ท่านยังจำได้หรือไม่ว่าก่อนหน้านี้นั้น หนี่หรงเองเคยถูกกัดมาก่อน? แต่ว่าเขาไม่มีอาการป่วยไข้ ตามที่เขาเอ่ยออกมาแล้ว ก่อนหน้านั้นเขากลับไปยังนอกเมือง แล้วได้ใช้ยาสมุนไพรบางอย่าง สุดท้ายแล้วก็โดนพิษนี้เข้า ยังจำได้ใช่หรือไม่?”“มีเรื่องเช่นนี้อยู่จริง แต่ว่าพวกเราเองก็มิอาจแน่ใจได้ว่าเขานั้นโดนผู้ป่วยโรคผีดิบกัดเข้าจริงหรือไม่นี่” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาจื่ออันเอ่ยออกมา “คงจะใช่เป็นแน่ ครั้งนี้เขาก็โดนกัดเข้าอีกครั้ง แต่ว่าร่างกายนั้นมีภูมิต้านทานอยู่ จึงทำให้ไม่มีอาการป่วยไข้ ผู้ที่โดนกัดพร้อมกันกับเขาอย่างทหารองครักษ์ และพี่สะใภ้ใหญ่หวางนั้น ได้เริ่มมีอาการป่วยไข้ออกมาแล้ว”“หนี่หรงไม่มีอาการป่วยไข้หรือ?” มู่หรงเจี๋ยตกตะลึงไปอยู่ชั่วครู่ หลา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 506
มู่หรงเจี๋ยมองมายังนาง มีความกังวลอยู่เล็กน้อย “จื่ออัน ที่เจ้าบอกว่าพอจะมีเบาะแสบ้างแล้ว มีเพียงแค่เรื่องนี้หรือ?”จื่ออันส่ายศีรษะ “ก็ไม่ใช่เสียทีเดียว ตอนนี้อาการของหวางหยูนับว่าสามารถควบคุมเอาไว้ได้แล้วมิได้มีอาการหนักขึ้น แต่ว่าเป็นเพียงข้อสันนิษฐานยังมิใช่การรักษาร่างกาย อีกทั้งข้ามิอาจที่จะไปฝังเข็มให้แก่คนไข้ทุกรายได้ ปริมาณคนไข้เยอะเกินไปแล้ว”“เวลาเพียงแค่ครึ่งเดือน เจ้าจะสามารถหาวิธีการได้จริงหรือ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยถามจื่ออันนั้นเดิมความหวังส่วนใหญ่จะอยู่ทางด้านของหนี่หรง แต่เมื่อวันนี้ออกมาตามหากลับไม่พบเบาะแสใด จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกลังเลขึ้นมาแต่ว่าในเมื่อหนี่หรงสามารถที่จะรักษาได้ นี่ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าโรคผีดิบนี้สามารถที่จะป้อง ควบคุมและรักษาได้ เพียงแต่วิธีการรักษานั้นยังคงไม่ชัดเจนนักเพื่อที่ไม่ให้เขาเป็นกังวล จื่ออันจึงเอ่ยด้วยความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยม “วางใจเถอะ อย่างน้อยตอนนี้ก็เริ่มที่จะมีเบาะแสบ้างแล้ว ดีกว่าตอนต้นมากนัก”หลังจากที่กลับไปแล้วนั้น จื่ออันก็ได้เริ่มที่จะนำเอาสมุนไพรเหล่านี้มาใช้ผสมกัน ดูว่าสามารถที่จะทำเป็นสมุนไพรพิษขึ้นมาได้หรือ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 507
เมื่อผู้ที่มาส่งของขวัญนั้นกลับกันไปแล้ว ก็ได้มีเหล่าขุนนางในราชสำนักมาขอพบเหล่าไท่จวินเอ่ยด้วยน้ำเสียงมีอารมณ์ “ช่างแปลกยิ่งนัก ก่อนหน้านั้นเมื่อทุกคนพบจื่ออัน ต่างก็เหมือนกับว่าพบเข้ากับมูลอุจจาระ ผู้ใดก็ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เพราะกลัวว่าจะได้กลิ่นเหม็นเน่า มาวันนี้กลับทยอยกันมาทีละคน แปลก แปลกยิ่งนัก!”ใคร ๆ ต่างก็ไม่สนใจว่าเหล่าไท่จวินจะเอ่ยเช่นไรออกมา ที่แห่งนี้ต่างก็เต็มไปด้วยเหล่าขุนนางทั้งหลาย ผู้ใดจะหน้าไม่หนามองมายังตรงประตูกันบ้าง?ขอเพียงคุณหนูใหญ่ยินดี ทุกอย่างก็จะทำการได้ง่ายขึ้นเมื่อเหล่าไท่จวินกลับไปแล้วนั้น เฉินหลิวหลิ่วที่อยู่บนรถม้ายังคงจะตื่นเต้นยินดีอยู่ “คาดไม่ถึงว่าจะมีคนมากมายเช่นนี้ ที่รักจื่ออันอยู่ ข้าดีใจแทนนางจริง ๆ เจ้าค่ะ”เหล่าไท่จวินส่ายศีรษะ “เด็กโง่ เจ้าเข้าใจอะไรกันบ้าง? ตกอยู่ในกำมือของผู้อื่นนั้น ไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีอะไร หากว่าเซี่ยจื่ออันนั้นฉลาดพอ ก็ควรที่จะมองเห็นถึงความเป็นจริงได้ หากว่านางรักษาได้ไม่ดี ความจริงใจที่ชาวบ้านมอบให้ในวันนี้ก็จะกลายเป็นความโกรธเกลียดที่จะสามารถฉีกนางออกเป็นชิ้น ๆ ได้”เฉินหลิวหลิ่วเอ่ยออกมา “ข้าเชื่อว่าจื่
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 508
จื่ออันเอ่ยออกมา “ไม่รีบร้อนดูคนไข้นัก รบกวนให้ท่านแม่ทัพนำข้าเดินรอบหมู่บ้านสักเล็กน้อยเถอะ”“เดินรอบหมู่บ้าน?” แม่ทัพหลี่ตกตะลึงไปชั่วครู่ ท่านหมอที่เข้ามานั้นล้วนแต่มักจะเข้ามาดูคนไข้กันก่อนทั้งสิ้น เดินรอบหมู่บ้านนั้นมีความหมายเช่นไรกัน?“ใช่แล้ว ข้าอยากที่จะดูลักษณะภูมิประเทศของหมู่บ้านศิลานี้” จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างคลุมเครือหมู่บ้านศิลานั้นเป็นพื้นที่แรกที่เกิดการระบาดโรคผีดิบนี้ขึ้นมา สามารถที่จะคาดเดาได้ว่าในตอนนั้นมีการนำผู้ป่วยจากเกาะวิปลาสมาซ่อนเอาไว้ในหมู่บ้านศิลาแต่ว่าในตอนนั้นยังไม่ได้เป็นที่สนใจนัก เพราะอย่างไรเสีย ก็มีผู้ป่วยเพียงแค่คนเดียวจื่ออันรู้สึกว่า ในตอนนั้นที่พบว่ามีการกัดคนเกิดขึ้นนั้น อาจจะเป็นแค่เพียงอุบัติเหตุเท่านั้น ผู้ป่วยประเภทนี้ โดยส่วนใหญ่แล้วเพียงแค่ระยะเวลาประมาณสิบวันเท่านั้นก็จะตายไป ดังนั้นเมื่อพวกเขามองดูเวลาที่เหมาะสมในการลงมือแล้วนั้น ก็จะต้องทำให้เกิดโรคนี้ต่อไปโรคประเภทนี้จะต้องใช้วิธีการกัดคนเพื่อแพร่ระบาดออกไป ซึ่งก็หมายความว่าพวกเขาครั้งเดียวสามารถกัดได้หลายคน ส่งต่อเมล็ดพันธ์นี้ออกไปก่อนหน้านั้นที่หมู่บ้านศิลานั้นพบผู้ที่กัดค
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 509
ท่ามกลางเสียงบ่นของแม่ทัพหลี่นั้น จื่ออันเห็นว่าเป็นเวลาใกล้พลบค่ำถึงได้ยินยอมที่จะกลับมายังห้องโถงบรรพบุรุษนางรู้ว่าหากยังไม่กลับไปนั้น แม่ทัพหลี่คงจะระเบิดลงเป็นแน่เขาเริ่มแรกส่งเสียงเอ่ยเพียงเบา ๆ กับซูชิง แต่มาตอนหลังเริ่มที่จะส่งเสียงตะโกนดังขึ้น เพื่อให้จื่ออันได้ยินเมื่อกลับมายังห้องโถงบรรพบุรุษ กลิ่นเหม็นของซากศพก็โชยออกมา จื่ออันวันนี้ที่ยังไม่ได้กินข้าวนั้น ท้องไส้ปั่นป่วนขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะแสดงอาการออกมาซูชิงประคองนางเอาไว้ “เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”“ไม่เป็นอะไร คงจะหิวแล้ว?” จื่ออันโบกมือออกมา ไม่ใช่ว่าเป็นเพราะกลิ่นเหม็นเหล่านี้ที่ทำให้นางรู้สึกแย่ แต่เป็นเพราะรู้สึกหิวก็เท่านั้นแม่ทัพหลี่ไม่ได้มองมาที่นาง ในใจนั้นรู็สึกโมโหขึ้นมา รู้ได้ทันที่ว่าที่มานั้นเป็นเพียงแค่คุณหนูใหญ่เท่านั้น ไม่เพียงแต่ไม่รักษาคนไข้ แต่ยังต้องให้พวกเขาคอยรับใช้อีกเป็นดั่งที่ว่าไว้ ซูชิงหันกลับมาเอ่ยกลับแม่ทัพหลี่ เจ้าไปหาจางหลัวให้สั่งอาหารมา นางยังไม่ได้กินข้าวเลย”แม่ทัพหลี่หันกลับมาเอ่ยสั่งคนด้วยความโกรธ ท่านอ๋องเองก็จริง ๆ เลย ทำไม่ถึงได้ให้คนผู้นี้มากัน? อีกทั้งยังป่าวประกา
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 510
ซูชิงรีบร้อนเอ่ย “ไม่ใช่ อย่าได้เข้าใจผิดกัน จื่ออันนั้นเป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดี คนก็ดียิ่งนัก ทักษะการแพทย์สูงส่งจิตใจงดงาม”เมื่อได้ฟังคำชื่นชมของซูชิง โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ก็ยิ่งไม่ยินดีเข้าไปอีก กวาดตามองจื่ออันด้วยความเย็นชา เอ่ยออกมา “ที่นี่นั้นทำงานทั้งเหนื่อยทั้งสกปรก อีกทั้งยังพบเจอกับภัยอันตรายได้ทุกเมื่อ เจ้าที่เป็นถึงคุณหนูใหญ่คงจะรับไม่ได้หรอก รีบออกไปเสียเถิด”ท่าทางที่แสดงออกมาเพื่อยั่วยุคู่แข่ง จื่ออันจะยอมแสร้งอ่อนแอได้เสียที่ไหนกัน? นางจ้องมองตรงไปยังโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ “เสี้ยนจู่นั้นสถานะสูงส่ง ก็ยังจะมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยได้ แล้วข้ามีอะไรกันที่ไม่อาจจะทนรับได้บ้าง?”แม่ทัพหลี่นั้นไม่รู้ถึงสถานะของโหรวเหย๋าผู้นี้มาโดยตลอด เมื่อได้ฟังซูชิงและนางสนทนากัน จึงได้รู้ขึ้นมา จึงอดไม่ได้ที่จะแสดงออกถึงความเคารพต่อโหรวเหย๋าทั้ง ๆ ที่มีสถานะเป็นถึงเสี้ยนจู่ กลับยินยอมมาเสี่ยงอันตรายยังพื้นที่ภัยพิบัตินี้ คอยดูแลรับใช้ผู้ที่มีสถานะต่ำกว่า หากว่าเปลี่ยนเป็นชาวบ้านทั่วไป ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนที่จะสามารถทำได้เนื่องจากว่ามีความเคารพต่อโหรวเหย๋า เมื่อได้ฟังคำที่เหมือนจะ
Latest chapter
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1168
ร่างกายของแม่ทัพเฒ่าฉินสั่นสะท้านด้วยความโกรธ “เจ้าสาปแช่งปู่รึ เจ้าเคยคำนึงถึงญาติพี่น้องหรือไม่?”เมื่อหมอหลวงมาถึง กลับไม่มีคนในตระกูลฉินคอยเฝ้าเขาอยู่ในห้อง ดังนั้นจึงมีเพียงแต่บ่าวรับใช้หลังจากตรวจสอบอาการเสร็จ หมอหลวงก็กล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านแม่ทัพเฒ่า เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านได้ไปที่ใดมา? แล้วท่านเคยเข้าไปในพื้นที่โรคระบาดหรือไม่?” “ไม่เคย ข้าไม่เคยไปที่นั่น” สีหน้าของแม่ทัพเฒ่าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำพูดของหมอหลวง “ท่านกำลังสงสัยว่าข้าติดเชื้อโรคระบาดใช่หรือไม่?”“อาการช่างคล้ายคลึงกันยิ่งนัก” หมอกลวงกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด“เป็นไปไม่ได้!” แม่ทัพเฒ่าฉินรู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก “ท่านวินิจฉัยผิดหรือไม่?”“ข้าจะจัดยาให้ท่านสองชนิดก่อน หากดื่มยาเหล่านี้แล้วไม่ได้ผล เช่นนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วขอรับ” หมอหลวงกล่าวแม่ทัพเฒ่าฉินกล่าวด้วยความลนลาน “ฉินโจวบังคับให้ท่านพูดเช่นนี้ใช่หรือไม่?”หมอหลวงรู้สึกประหลาดใจ “แม่ทัพเฒ่า ท่านหมายความว่าอย่างไร? เหตุใดแม่ทัพฉินถึงต้องบังคับให้ข้าพูดเช่นนี้?”หมอหลวงชะงักไปชั่วครู่หนึ่งแล้วโพล่งถาม “ท่านเคยพูดคุยกับองค์ชายเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1167
นางสามารถเสียสละได้ แต่จะไม่มีทางทรยศต่อประชาชนเป่ยโม่เด็ดขาดสำหรับความจงรักภักดีต่อองค์จักรพรรดิและประเทศชาติ นางจะต้องรักประชาชนก่อน จึงจะสามารถภักดีต่อองค์จักรพรรดิได้ฉินโจวกล่าวคำเบา “ข้าเข้าไปในพระราชวังเพื่อเชิญหมอหลวงแล้ว ท่านปู่พักผ่อนก่อนเถิด ข้าจะออกไปเดินเล่นรับลมสักหน่อย”ดวงตาของแม่ทัพเฒ่าฉินอัดแน่นด้วยความโกรธ แต่ก็พยายามอย่างหนักเพื่อระงับมันฉินโจวเดินออกจากห้อง และเห็นว่าฉินเป้าน้องชายของตนนั่งอยู่ที่สวน เมื่อเห็นนางเดินออกมา เขาก็ถามว่า “ท่านปู่เป็นอย่างไรบ้าง?”ฉินโจวจำคำพูดของท่านปู่ได้อย่างแม่นยำ จึงเมินเฉยต่อเขาและตอบอย่างใจเย็น “เข้าไปดูด้วยตนเองสิ”ฉินเป้าคลี่ยิ้ม แต่มันกลับดูอ้างว้างอย่างยิ่ง “ข้าได้ยินสิ่งที่ท่านปู่พูดกับท่านแล้ว ข้าไม่อยากเข้าไป”ฉินโจวตกตะลึง “เพราะเหตุใด เขาทุ่มเทความพยายามทั้งหมดไปกับหารวางแผนเพื่อเจ้า เจ้าควรขอบคุณท่านปู่สิ”ฉินเป้าหัวเราะเยาะ “จริงรึ? หากเขาทอดทิ้งท่านเพื่อตระกูลได้ ในอนาคตเขาจะไม่ทอดทิ้งข้าหรือ? ข้าไม่ต้องการชื่อเสียงหรือความดีงามใด ๆ พวกมันไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการเลย”ฉินโจวดูถูกน้องชายมาโดยตลอด เพราะเขาไม่ได
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1166
ทั้งสองคนเดินออกไปและหยุดอยู่บนทางเดิน หมอมองฉินโจวพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด “ท่านแม่ทัพ ข้ากำลังสงสัยว่าท่านแม่ทัพเฒ่าจะป่วยด้วยโรคระบาดขอรับ”ฉินโจวตกตะลึง “โรคระบาด? เป็นไปได้อย่างไร? ปู่ของข้าไม่เคยออกไปข้างนอก และไม่เคยติดต่อกับผู้ป่วยโรคนี้เลย แล้วเขาจะติดเชื้อโรคระบาดได้อย่างไร?”“ข้าเคยรักษาผู้ป่วยโรคระบาดมาก่อน ซึ่งอาการคล้ายคลึงกันอย่างมาก ผู้ป่วยจะมีไข้สูง ไอ ตาแดง หายใจเร็วขึ้น เมื่อเกิดอาการเหล่านี้พร้อมกันจะอันตรายอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นโรคนี้ยังไม่มีวิธีรักษาให้หายขาดขอรับ” หมอกล่าว“เป็นไปไม่ได้ หากจะติดเชื้อโรคระบาดก็ต้องสัมผัสกับผู้ป่วยที่มีเชื้ออยู่แล้ว แต่ท่านปู่ของข้าไม่เคยใกล้ชิดคนเหล่านั้นเลย แล้วเขาจะติดเชื้อได้อย่างไร?” ฉินโจวยังคงไม่เชื่อหมอประสานหมัด “ทั้งหมดนี้คือคำวินิจฉัยของข้า หากท่านแม่ทัพไม่เชื่อ ก็สามารถขอให้หมอคนอื่นมาตรวจดูได้ หรือท่านจะพาเขาไปที่พระราชวัง และขอให้หมอหลวงช่วยตรวจอาการ ข้าไร้ความสามารถ จึงอาจวินิจฉัยผิดพลาดได้ ลาก่อนขอรับ ๆ!”สิ้นคำ หมอก็หยิบกล่องยาแล้วออกไปโดยไม่เขียนใบสั่งยาด้วยซ้ำฉินโจวสับสนไม่น้อย ท่านปู่ติดเชื้อโร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1165
หัวใจของฉินโจวเย็นเยียบราวกับน้ำ “ใช่ ตราบใดที่ข้าตายในสนามรบ ตระกูลฉินก็ยังจะเป็นผู้กล้า และเป็นขุนนางผู้มีเกียรติ”แม่ทัพเฒ่าฉินเงียบไปครู่ใหญ่ จากนั้นกล่าวคำเบา “ในฐานะหลานสาวตระกูลฉิน มันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่ต้องเสียสละเพื่อชื่อเสียง และรากฐานของตระกูล”ฉินโจวกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ “หลายปีที่ผ่านมานี้ ข้ายังทำไม่พออีกหรือ? ตอนนี้มีใครในตระกูลฉินบ้างที่ไม่เกาะกินเลือดนี้ของข้า?”แม่ทัพเฒ่าฉินลุกยืนขึ้นพลางกล่าวอย่างเย็นชา “ข้าเคยเตือนเจ้าแล้ว คราวนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เจ้าจะต้องเข้าไปในพระราชวัง ข้าให้คำมั่นกับฮองเฮาเฉาแล้ว ว่าวันนี้เจ้าจะไปที่นั่นเพื่อทูลขอรับคำสั่ง หากเจ้าไม่ไป ข้าก็จะรับคำสั่งและออกรบด้วยตนเอง”“ท่าน...” ฉินโจวมองเขาด้วยสายตาโศกเศร้า “ท่านปู่ ข้าก็เป็นหลานสาวของท่านเหมือนกัน ท่านไม่สงสารข้าบ้างหรือ?”“ปู่สงสารเจ้าสิ แต่ภารกิจหน้าที่ของตระกูลฉินจะต้องถูกส่งต่อ ตอนนี้น้องชายของเจ้าโตพอแล้ว เจ้าจะต้องพาเขาไปสร้างความสำเร็จทางการทหารด้วย และเจ้าจะได้รับส่วนแบ่งของน้องเจ้า เมื่อถึงเวลานั้น ตระกูลฉินก็จะได้ผู้สืบทอดคนใหม่”ฉินโจวผงะไปชั่วครู่ ก่อนระเบิดหัวเราะ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1164
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินโจว แม่ทัพเฒ่าฉินก็โมโหมากจนเคราสั่นสะท้าน “อาโจว อะไรจะสำคัญไปกว่าการบรรลุเป้าหมายอันยิ่งใหญ่? องค์จักรพรรดิเพียงต้องการขยายอาณาเขตของแคว้น เจ้าควรรู้เอาไว้ว่าเมื่อเรายึดครองต้าโจวสำเร็จ เป่ยโม่จะมีพื้นที่เพิ่มมากกว่าครึ่งหนึ่ง และมันจะเป็นความดีความชอบของตระกูลฉิน ทำให้ตระกูลของเราถูกจดจำไปหลายชั่วอายุคน! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าต้องการมาตลอดรึ? เจ้าไม่ต้องการบอกคนทั้งโลก ว่าแม้ฉินโจวจะเป็นสตรี แต่นางก็สามารถประสบความสำเร็จได้อย่างผ่าเผยหรือ?”ฉินโจวมองดูใบหน้าที่ฉายแววตื่นเต้นปนโกรธเกรี้ยวของปู่ ทันใดนั้นนางก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติถูกต้อง มันคือความต้องการของนาง แต่ความสำเร็จของนางจะต้องไม่แลกกับการเหยียบย่ำกระดูกของประชาชนชาวเป่ยโม่นางรักเป่ยโม่และหวังที่จะขยายอาณาเขตของแคว้น นอกจากนี้นางยังต้องการเสาะหาดินแดนอุดมสมบูรณ์เพื่อประชาชน เพราะหวังว่าพวกเขาจะสามารถอยู่อาศัยและทำกินอย่างสงบสุข และพึงพอใจโดยไม่ต้องทนทุกข์จากการพลัดถิ่นอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้หากต้องการบรรลุอำนาจ นางจำต้องสละชีวิตประชาชนจำนวนมาก และนำเงินภาษีของทุกคนมาใช้ในการทำสงคราม ทำให้โรคร
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1163
มือสังหารเหล่านั้นแต่งกายคล้ายกับชาวต้าโจวและสวมหน้ากากผ้าสีดำ กลุ่มคนนิรนามราวเจ็ดถึงแปดคนกระโดดลงมาจากท้องฟ้ากลางวันแสก ๆ ทันทีที่เท้าของคนเหล่านั้นแตะพื้น พวกมันก็เริ่มโจมตีอย่างดุดันฉินโจวเห็นมือสังหารคนหนึ่งกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับกระบี่ยาว จากนั้นร่ายรำอยู่หลายกระบวนท่าราวกับนางฟ้าโปรยดอกไม้ ขณะแสงแดดตกกระทบกระบี่ส่องกระจายไปทั่วเหล่าทหารที่เพิ่งมาถึงกระโจนเข้าไปร่วมวงต่อสู้อย่างรวดเร็วหลังจากประดาบกันไปกว่าร้อยครั้ง มือสังหารก็ถูกบีบบังคับให้ล่าถอย ฉินโจวจ่อกระบี่ไปที่คอของหนึ่งในมือสังหาร พลางถามเสียงเข้ม “ตอบข้า ใครเป็นคนส่งเจ้ามา?”มือสังหารตอบอย่างเย็นชา “ฆ่าไอ้หมารับใช้เป่ยโม่ให้หมด!”“หมารับใช้เป่ยโม่? เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าไม่ได้เป็นคนเป่ยโม่ พวกเจ้ามาจากต้าโจวใช่หรือไม่?” ฉินโจวโมโหอย่างมาก ขณะชี้ดาบไปยังหน้าอกของอีกฝ่าย “ไอ้เลวมู่หรงเจี๋ยส่งพวกเจ้ามาใช่หรือไม่?”“หญิงเลวอย่าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อของท่านอ๋อง ทำให้พระองค์มัวหมองได้อย่างไร?” มือสังหารตะโกนฉินโจวชักดาบกลับพร้อมกล่าวอย่างเย็นชา “กลับไปซะ!”มือสังหารตกตะลึง ราวกับไม่คาดคิดว่าฉินโจวจะปล่อยตัวเขาไป”เ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1162
ฉินโจวกล่าวด้วยความโมโห “ข้าหลอกลวงเจ้าเมื่อไร?”“ไม่งั้นรึ? เจ้าและอ๋องฉีเอ่ยปากว่า หากจื่ออันตกลงเดินทางมาที่เป่ยโม่ พวกเจ้าจะส่งองค์ชายรัชทายาทไปที่ต้าโจวเป็นองค์ประกัน แล้วพวกเจ้าทำตามที่พูดแล้วหรือไม่?”“องค์ชายรัชทายาทเดินทางไปยังต้าโจวแล้ว!”“ผู้ที่เดินทางไปยังต้าโจวคือองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์ชายรัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่ได้เป็นที่โปรดปราน ดังนั้นจักรพรรดิเป่ยโม่จะส่งเขาไปสังเวยเมื่อใดก็ได้”“เป็นไปไม่ได้!” ฉินโจวประหลาดใจอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าผู้ที่เดินทางไปคือองค์ชายรัชทายาท เพราะองค์จักรพรรดิทรงตรัสด้วยตนเองว่าจะส่งเขาไปที่ต้าโจว“เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเรื่องนี้เลย ก่อนหน้านี้ทั้งสองแคว้นตกลงทำสนธิสัญญาสงบศึก หลังจากการแพร่ระบาดสิ้นสุดลง แต่เจ้ากลับวางแผนโจมตีพวกเราในขณะที่ข้ายังอยู่ที่เป่ยโม่ เจ้าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร?” มู่หรงเจี๋ยกล่าวอย่างเคร่งเครียดฉินโจวตอบ “ผิดแล้ว เป็นเพราะต้าโจวที่เคลื่อนทัพโจมตีทหารฝั่งขวาของเราก่อน และสังหารทหารของเราไปกว่าร้อยคน ข้าจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเคลื่อนทัพเข้าไปใกล้ เพื่อบีบบังคับให้พวกเจ้าถอยกลับ”“ไร้สาระ กองทัพของเราหยุดเคลื่อนท
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1161
อย่างไรก็ตาม การจัดหาเสบียงอาหารสำหรับพื้นที่ภัยพิบัติยังไม่เพียงพอ และยังขาดแคลนเสื้อผ้าอาภรณ์ นอกจากนี้หลังจากที่พระชายาผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์มาถึงเป่ยโม่ ก็ยังไม่ได้รับใบสั่งยาแม้แต่ฉบับเดียว ดังนั้นความอดทนของประชาชนจึงค่อย ๆ หมดลง แต่ความโกรธและความขุ่นเคืองกลับยิ่งมากขึ้นทันทีที่ข่าวลือแพร่สะพัด ก็เป็นเสมือนเป็นการขว้างเปลวไฟใส่ ‘ระเบิด’ หนึ่งหมื่นตุน ทำให้มันระเบิดออกอย่างรวดเร็วผู้ประสบภัยนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าสู่เมืองหลวงอย่างรวดเร็วหลังจากที่ฉินโจวลงจากภูเขา นางก็พบว่าองค์จักรพรรดิทำอะไรกับทหารม้า และทหารเจ็ดหมื่นนายที่ประจำการที่เมืองหลวง ซึ่งเขาออกคำสั่งให้ทหารเหล่านั้นขับไล่เหล่าผู้ประสบภัยออกไปนางเห็นด้วยตาตนเองว่าทหารใต้บังคับบัญชาของนางสร้างกำแพงมนุษย์อันแน่นหนา เมื่อผู้ประสภัยเดินทางเข้ามา พวกเขาก็จะโบกหอกเพื่อขับไล่คนเหล่านั้นออกไปผู้ประสบภัยมากกว่าสิบรายได้รับบาดเจ็บจากหอกทหารเหล่านั้นอยู่ใต้บังคับบัญชาของนาง แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ฆ่าผู้ใด แต่เมื่อสถานการณ์รุนแรงขึ้นจะต้องมีการฆ่าแกงกันอย่างแน่นอนฉินโจวโกรธจัดจึงขี่ม้าเข้าไปขวางเอาไว้ “หยุด หยุดเ
ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 1160
ฉินโจวกวาดสายตามองพลางเยาะเย้ยจื่ออันไม่สนใจนาง และพาหลินตานไปยังเขตตะวันตกภายในสองวันนี้มีผู้เสียชีวิตถึงสามคน ซึ่งทั้งหมดถูกหามออกไปหลังจากที่หลินตามเดินเข้ามาเขาหลั่งน้ำตาหลั่งน้ำตาขณะมองดูการเผาศพจื่ออันไม่คิดว่าเขาจะมีความอ่อนไหวมากเพียงนี้ “ท่านหมอหลิน ท่านเป็นอะไรหรือไม่?”หลินตานปาดน้ำตา “ข้าขอโทษ ข้าเพียง... คิดถึงครอบครัวขอรับ”“ครอบครัวของท่าน? แล้วตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ใดหรือ?” จื่ออันถาม“ตายหมดแล้วขอรับ ภรรยาและลูกสะใภ้ของข้าตายเพราะเหตุแผ่นดินไหวทั้งคู่ ส่วนลูกชายและหลานชายติดเชื้อโรคระบาดก่อนตายไปเช่นกัน ข้าจึงเป็นคนเดียวที่เหลือรอด” หลินตานสูดหายใจเข้าลึก ใบหน้าที่อยู่ภายใต้ผมสีขาวฉายแววความเศร้าโศกและหดหู่จื่ออันไม่คาดคิดว่าเขาจะมาจากพื้นที่โรคระบาดเช่นกัน เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าสร้อย จื่ออันก็ไม่รู้จะปลอบใจเขาเช่นไร จึงได้แต่นิ่งเงียบและอยู่เคียงข้างไม่นานหลินตานก็ถามว่า “ท่านหมอเซี่ย โรคระบาดนี้สามารถรักษาหายได้จริงหรือขอรับ?”ตอนนั้นเองจื่ออันก็นึกได้ว่าเขาเป็นหมอเท้าเปล่า และหลังจากเดินทางพเนจรไปที่ต่าง ๆ เขาอาจรู้จักจินเย่าฉือก็เป็นได้ ดังนั้นจึงรีบถามว
