บทที่ 333

เฉินหลิวหลิ่วส่ายศีรษะ “แพงหรือ? ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงได้แพงเช่นนี้”

คุณหนูใหญ่ผู้ที่ไม่รู้ว่าของบนโลกนี้แพง แน่นอนว่าต้องไม่รู้ว่าทำไมมังกรไฟถึงได้แพงนัก จริง ๆ แล้วนางเองก็ไม่รู้ว่าในตอนที่เหล่าไท่จวินได้มอบเงินหนึ่งพันตำลึงให้ไปนั้น ฟันแทบจะกัดกันจนแตกแล้ว

ภายหลังทำไมถึงได้ไม่เชิญมานั้น ไม่ใช่เพราะว่านางไปเล่นกับไฟ แต่เป็นเพราะราคาแพงเกินไป

ซูชิงเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเรียบ “การระบำมังกรไฟนั้นจะต้องใช้ผ้าแพรที่ดีที่สุดนำมาพับกันแปดครั้ง จากนั้นจึงแช่ในเหล้าหมัก เติมเหล้าไม้สนลงไป บวกกับน้ำมันตะเกียงชนิดพิเศษ เพียงแค่ได้ฟังก็รู้ได้ว่าราคาแพงแน่นอน”

จื่ออันรู้ว่าผ้าแพรนั้นราคาแพงมาก ผ้าหนึ่งผืนอาจขายกันที่ราคามากกว่าหนึ่งร้อยตำลึง ต่อให้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่ใช่ถูก ๆ

พับกันถึงแปดครั้ง ถึงแปดตัว เพิ่มเหล้าไม้สนและน้ำมันตะเกียง ก็แพงมากแล้ว

“ข้านึกว่าใช้ฟางข้าวกัน!” จื่ออันเอ่ยอย่างละอาย

สิ่งที่ตระกูลสูงศักดิ์เล่นกันเหมือนกับการเผาเงินเสียจริง นางรู้สึกว่าตนนั้นมิใช่คนชนชั้นสูงนัก

“เป็นราษฎรที่ใช้ฟางข้าวกัน แต่ว่าฟางข้าวนั้นไม่ทนต่อการเผาไหม้ และทั่วทิศยังมีควันไฟอีกด้วย หากทำร้ายคนอื่น