บทที่ 321

เมื่อทุกคนได้ยินดังนั้นก็ตกใจ

มู่หรงเจี๋ยก็พูดกับจื่ออัน "ยังไม่รีบเข้าไปช่วยชีวิตเขาอีก?"

จื่ออันเหลือบมองไปที่อ๋องหลี่ด้วยสายตาที่แลดูซับซ้อน ช็อก?

ถ้าความทรงจำของนางไม่ได้สับสนไป เขาเพิ่งพูดคำว่าช็อกไปหนึ่งคำ

ช็อก ไม่ใช่คำที่ใช้ในการแพทย์แผนจีน

อีกอย่าง หลังจากที่ได้ฟังการวิเคราะห์มุมและทิศทางของเขาที่พูดเมื่อครู่นี้แล้ว ก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างจะแปลกไปสักหน่อยที่คำพูดนี้ออกมาจากปากของอ๋องยุคโบราณ

อย่างไรก็ตาม นางรู้สึกว่าการคาดเดาของนางค่อนข้างจะไม่สมเหตุสมผล

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะพิจารณาคำถามนี้

จื่ออันที่อยู่ท่ามกลางสายตาของฝูงชน ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อดึงปิ่นปักผมที่หน้าอกของเด็กรับใช้ที่เฝ้าหน้าประตูออก หลังจากที่ปิ่นถูกดึงออกมาแล้วเลือดก็ได้ไหลทะลักออก แต่จื่ออันก็ได้เตรียมผ้าเช็ดหน้าสำหรับกดลงไปที่แผลนานแล้ว

บาดแผลไม่ใหญ่และไม่ได้มุ่งไปที่ตำแหน่งของหัวใจ จะเห็นได้ว่าคนที่ลงมือนอกจากไม่มีกึ๋นแล้วนั้น ยังไม่ใช่คนที่รู้วิทยายุทธด้วยอย่างแน่นอน เพราะปิ่นไม่ได้เจาะทะลุเนื้อเข้าไป แต่ทะลุชั้นผิวหนังเท่านั้น

เจ้ากรมอาญาก้าวออกมาตรวจสอบด้วยตนเอง แต่ก็ไม่ได้ถ่วงเวลาการรักษาของจื่