เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 242
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 243
ชีหยวนมองเห็นว่าใบหน้าของนางขาวซีด จึงเลิกคิ้วถามว่า: “กลัวหรือ?”ไม่รู้เพราะเหตุใด ทั้งที่มันควรจะกลัว ทว่าจริงๆ แล้วหลีฮวาไม่ได้รู้สึกยากจะยอมรับได้อะไรขนาดนั้นนางส่ายหัวเบาๆ แล้วพูดเสียงแผ่วว่า “หากข้าน้อยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากท่าน อีกไม่กี่วัน ข้าน้อยก็คงกลายเป็นศพแบบนี้ ถูกโยนทิ้งที่หลุมศพหมู่ โดยที่ไม่หลงเหลือแม้แต่ชื่อ”ดังนั้น นางจึงไม่กลัวชีหยวนเป็นคนดีขนาดนี้ สิ่งใดที่นางทำย่อมมีเหตุผลของนางเป็นแน่ถ้าไม่จำเป็นต้องฆ่าคนเหล่านี้จริงๆ นางเชื่อว่าชีหยวนคงไม่ลงมือเมื่อได้ยินหลีฮวาพูดเช่นนั้น ชีหยวนก็ยิ้ม ลูบหัวนางเบาๆ แล้วตอบรับ “ดี ถ้าอย่างนั้นข้าจะบอกเจ้าเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง เจ้าต้องจำให้ได้ เข้าใจหรือไม่?”หลีฮวารีบตั้งสมาธิรับฟัง “เข้าใจ! คุณหนูไม่ต้องห่วงนะเจ้าคะ หากบ่าวต้องแลกด้วยชีวิต ก็จะตอบแทนบุญคุณท่านให้ได้!”คำพูดนี้นางคงฝึกมาจากพวกนักคุ้มกันเหล่านั้น และในที่สุดมันก็ได้ใช้งานจริงชีหยวนอดหัวเราะไม่ได้ “มันก็ไม่ได้ร้ายแรงถึงขนาดนั้นหรอก ข้าแค่ต้องการให้เจ้าไปเมืองหลวงไปช่วยส่งข่าวให้ข้า”หลีฮวาไม่รู้แม้กระทั่งว่าประตูเมืองหลวงอยู่ตรงไหน แต่ในเมื่อชีหย
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 244
แสงจันทร์ลาลับ ดวงอาทิตย์ทอแสง เป็นวันใหม่อีกครั้งหวงเหวินจวิ้นจัดการงานเรียบร้อยแล้ว อดรนทนไม่ไหวรีบกลับบ้านไปหาภรรยาและลูกชายภายใต้แสงแดดสดใส ในลานบ้านมีเสื้อผ้าและผ้าห่มตากอยู่ ภรรยากำลังตากสมุนไพรใต้ราวไม้ ส่วนลูกชายก็กำลังจับก้อนอิฐที่กองไว้ตรงมุมกำแพงเพื่อพยายามหัดเดินเมื่อเห็นภาพนี้ เขายิ้มจนตาหยี พร้อมทั้งหัวเราะร่าแล้วร้องออกมา: “ลูกพ่อ!”เด็กน้อยวัยเพียงขวบกว่าๆ เห็นเขาแล้วก็ส่งเสียงอ้อแอ้อย่างดีใจ พยายามจะเดินไปหา แต่ก็ล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังตุบ แล้วร้องไห้จ้าออกมาทันทีหวงเหวินจวิ้นรีบเดินเข้าไปอุ้มเขาขึ้นมา ยิ้มพร้อมทั้งลูบจมูกเขาเบาๆ : “ลูกผู้ชายล้มแค่นี้ไม่เห็นเป็นอะไรเลย!”ภรรยาเหลือบมองเขาด้วยสายตาตำหนิ “ลูกผู้ชายอะไรกัน? ยังเป็นเด็กน้อยที่เพิ่งหัดเดินไม่กี่วันเอง!”หวงเหวินจวิ้นหัวเราะเบาๆ วางลูกชายลง แล้วหยิบตั๋วเงินสองใบออกมาจากอกเสื้อส่งให้ภรรยาภรรยามองเขาอย่างสงสัย “นี่อะไร?”เมื่อนางเห็นจำนวนเงินบนตั๋วเงิน นางก็ตกตะลึงจนเบิกตาโพลง ร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจ: “สวรรค์! ทำไมถึงมีเงินมากมายเยี่ยงนี้ได้?!”แม้ผู้คุ้มกันหวงเป็นหัวหน้ากองคุ้มกันจริง แต
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 245
ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วพักนี้กินอิ่มนอนหลับ อันที่จริงแล้ว นางก็อยู่ในสภาพแบบนี้มาเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่พระชายาหลิ่วเสียชีวิตไป นางก็ได้ถูกกล่าวขานให้เป็นภรรยารองอย่างถูกต้องตามธรรมเนียม และได้เข้าสู่จวนฉู่กั๋วกงโดยปริยาย ได้แต่งงานกับชายที่นางรักที่สุดสมใจนางปรารถนา ถึงแม้ในนามหลิ่วจิงหงและหลิ่วกุ้ยเฟย จะเป็นเพียงลูกบุญธรรมของนางแต่ในความเป็นจริงเป็นเยี่ยงไร คนในตระกูลหลิ่วรู้อยู่แก่ใจดังนั้นหลังจากที่พระชายาหลิ่วเสียชีวิตไป ฉู่กั๋วกงก็ยังเคยรู้สึกผิด จนถึงขั้นให้พระจากวัดหวงเจวี๋ยจัดพิธีกรรมหลายครั้ง อ้างว่าฝันร้ายทุกคืนจนไม่สามารถนอนหลับได้แต่นางกลับไม่ได้รับความทุกข์ใจใดๆ เช่นนี้แม้แต่น้อยตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ก็สู้นางไม่ได้ ถูกนางเล่นงานจนอยู่หมัด พอตายไปแล้วกลายเป็นผี แล้วจะทำอะไรนางได้อย่างนั้นหรือ?ผีน่ะมันหลอกลวงทั้งนั้น ในโลกนี้มีผีที่ไหนกัน! ตราบใดที่ตัวนางไม่รู้สึกผิดใจกับตัวเอง ใครก็อย่าหวังว่าจะมาควบคุมนางได้จนกระทั่งต่อมา ได้ยินข่าวลือว่าพระชายาหลิ่วอาจจะยังไม่ตาย ฮ่องเต้หย่งชางก็ทรงมีรับสั่งให้ชีเจิ้นไปตามหาตัวนางฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วถึงได้เริ่มมีอาการลนลานทว
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 246
หลิ่วหมิงจูเงียบโดยไม่พูดอะไรฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วก็หรี่ตาลง: “ตอนนี้แค่เด็กรากหญ้าต่ำต้อยคนหนึ่งก็สามารถทำให้เจ้าว้าวุ่นจนเสียความสงบและหมดกำลังใจได้! แล้วต่อไปเจ้าจะเป็นพระชายาของอ๋องฉีได้อย่างไร? หรือกระทั่งก้าวขึ้นเป็นมารดาของแผ่นดินในอนาคต! เมื่อเข้าไปในวังหลวง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยเล่ห์กลอุบาย หากเจ้าไม่สามารถยืนหยัดด้วยตัวเองได้ คนอื่นจะช่วยเจ้าได้นานแค่ไหนกัน?”เมื่อพูดจบ นางก็มองหลิ่วหมิงจูด้วยความผิดหวัง: “ออกไป! ไปคิดทบทวนตัวเองให้ดี! เรื่องเล็กแค่นี้เอง เด็กรากหญ้าคนนั้นบางทีอาจจะถูกพ่อของเจ้าฆ่าตายในที่นั้นไปแล้วก็เป็นไปได้ คนแบบนั้นยังมีคุณค่าอะไรให้เจ้าต้องใส่ใจอีก?”ภายในห้องเงียบสงัด หลิ่วหมิงจูใช้มือปิดหน้ามองฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วอย่างสับสน ก่อนจะคุกเข่าลงแล้วก้มคำนับ “ขอโทษเจ้าค่ะท่านย่า ทั้งหมดเป็นความผิดของหลานเอง หลานทำให้ท่านต้องผิดหวัง หลานรู้แล้วว่าควรทำอย่างไร”เงียบไปชั่วครู่ นางก็เอ่ยถามด้วยความลังเลว่า: “แต่ หมอหลวงบอกว่าตอนนี้ร่างกายของหลานได้รับบาดเจ็บจนพลังชีวิตเสียหายหนัก และในอนาคตอาจจะไม่มีทายาทได้อีก เช่นนี้แล้ว หลานจะยังสามารถเป็นชายาอ๋องฉีได้
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 247
ฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่วรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ ชี้ไปที่หวงเหวินจวิ้นซึ่งคุกเข่าอยู่กับพื้น พลางออกคำสั่งเสียงเข้มกับพ่อบ้าน: “กล้ากุเรื่องใส่ร้ายผู้สืบทอด! ลากตัวออกไปโบย! โบยให้หนัก!”นางถูกทำให้โกรธเป็นอย่างมาก มือที่ชี้เขายังรู้สึกเหมือนถูกไฟลวก ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มไม่หยุดช่างเป็นเรื่องตลก! ลูกชายของนางจะตายไปได้อย่างไร?!จิงหงเป็นคนที่ยอดเยี่ยมมาตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเสาหลักของนางมาโดยตลอดพูดได้เลยว่า ก็เพราะนางคลอดลูกชายคนนี้ มีลูกชายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ นางถึงสามารถบดบังคนตายคนก่อน และสามารถโค่นล้มพระชายาหลิ่วที่สมควรตายลงได้เขาจะตายได้อย่างไรกัน?!พ่อบ้านเห็นสีหน้าของนางแดงคล้ำเหมือนจะขาดอากาศหายใจในทุกเมื่อ จึงรีบตอบรับคำสั่ง แล้วลากตัวหวงเหวินจวิ้นออกไปทันทีหวงเหวินจวิ้นถึงกับตื่นตระหนกอย่างสับสนคนที่อยู่สูงพวกนี้ต่างไร้เหตุผลเช่นนี้หรือ?เขาอุตส่าห์มาแจ้งข่าวด้วยความหวังดี ทำไมหญิงชราคนนี้กลับเอ่ยปากจะโบยเขาให้ตายเสียแล้ว?!เมื่อเห็นเหล่าพ่อบ้านลากตัวเขาออกไปดุร้ายเหมือนหมาป่าเหมือนเสือ แทบไม่รู้ว่าจะโดนลงโบยเป็นสภาพไหน เขาก็ลนลานทันที: “ท่านผู้เฒ่า! ลูกชายของท่านตายไป
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 248
ผู้คนที่อยู่ใต้การนำของฉู่กั๋วกง ล้วนเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและดุดัน แต่ก็ผ่านการรบมานับครั้งไม่ถ้วน มีประสบการณ์สูง และน่าไว้วางใจอย่างมากในทุกเรื่องที่ทำเมื่อได้ยินพ่อบ้านรายงานเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า: “ดี พาข้าไปดูหน่อย”เขากล่าวพลางก้าวเดินด้วยความเร็ว พ่อบ้านรีบก้าวตามหลังไป เปิดประตูห้องเก็บฟืนที่ขังหวงเหวินจวิ้นไว้ ก็เห็นหวงเหวินจวิ้นที่นอนราบกับพื้นที่ด้านใน แทบสิ้นลมหายใจด้วยความโกรธโทสะของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว ทำให้คนข้างล่างไม่กล้าลงมือเบาๆ ดังนั้นจึงโบยหวงเหวินจวิ้นจนเกือบเอาชีวิตไปกว่าครึ่งกั๋วกงเดินไปดึงเก้าอี้มานั่งลงอย่างสง่างาม ก่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วถามเสียงเข้มว่า “เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงมาแอบอ้างเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นถึงที่นี่?”หวงเหวินจวิ้นไม่รู้ว่าผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้จะมองว่าเขามาหลอกลวงต้มตุ๋นแต่เขาก็รู้ว่า หากเขาไม่แสดงหลักฐานอะไรออกมา จุดจบก็คือถูกตีตายทั้งเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้ไม่มีวันมองว่าชีวิตของคนชนชั้นล่างอย่างเขามีค่าเลยก่อนหน้านี้เขายังคิดจะฉวยโอกาสขึ้นราคา ข่มขู่จวนฉู่กั๋วกงอยู่ แต่ตอนนี้ความคิดเ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 249
ถึงกระนั้น ฉู่กั๋วกงก็ยังไม่อาจเชื่อได้ว่าลูกชายคนหนึ่งของตนที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ จะจากไปเช่นนี้เขาเม้มริมฝีปากพลางมองหวงเหวินจวิ้นที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งบนเก้าอี้แล้วถามเขาเสียงเย็นชา: “แล้วศพของลูกชายข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อเอ่ยคำว่าศพออกมา แก้มของเขาก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบลูกชายคนนี้ได้มาอย่างยากลำบาก เขาทะนุถนอมอย่างดีเสมอ แม้กระทั่งเพื่อให้เขามีอนาคตที่สดใส ยอมให้ลูกชายถูกยกไปอยู่ในนามของภรรยาเอก เพียงเพื่อให้เขาได้รับการยอมรับและสืบทอดตำแหน่งแห่งจวนกั๋วกงอย่างสมศักดิ์ศรีแต่การลงทุนทั้งชีวิตกลับพังทลายลงในชั่วพริบตา สำหรับเขาแล้ว ไม่มีเรื่องใดจะเจ็บปวดยิ่งไปกว่านี้อีกแล้วขณะเดียวกัน หวงเหวินจวิ้นเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาที่จวนกั๋วกงบ้างแล้ว เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันมาก็หลายปีแล้ว ตามหลักแล้วเขาควรได้เลื่อนเป็นหัวหน้าสาขาย่อยของกลุ่ม แต่เหล่าผู้คุ้มกันที่มารุ่นเดียวกันกับเขา บางคนก็ตั้งสำนักของตัวเอง บางคนที่ไปไม่รอดก็ยังได้เป็นคนสำคัญในสาขาย่อยไปแล้ว มีแต่เขา สามารถเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกัน ก็ยังต้องพึ่งประสบการณ์ของตัวเอง ไต่เต้าทีละขั้นแม้ภายนอกเขาจะแสร้งใจเย็นไม่ใส่ใ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 250
เขาอดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองที่โลภมากเกินไปได้มาแล้วสองพันตำลึง ก็ยังอยากได้ถึงหมื่นตำลึง สองหมื่นตำลึง หรือแม้แต่ใฝ่ฝันจะได้รับความไว้วางใจจากจวนฉู่กั๋วกง กลายเป็นคนใหญ่คนโตในอนาคตจวนกั๋วกงระดมกำลังองครักษ์ลับที่เหลือจากจวนฉีอ๋องในคืนนั้นทันทีสำหรับเรื่องนี้เลขาธิการเวินที่ปรึกษาของจวนกั๋วกงกลับไม่เห็นด้วย: “ท่านกั๋วกง แม้จวนกั๋วกงจะสนิทสนมกับท่านอ๋อง แต่ก็ยังมีคำกล่าวหนึ่งที่ว่าคนนอกไม่อาจแทรกกลางระหว่างคนที่สนิทกันได้…...”ระยะหลังมานี้ ดูเหมือนอ๋องฉีจะเริ่มตีตัวออกห่างจากจวนกั๋วกงอย่างชัดเจนไม่นับเรื่องอื่นๆ แค่ครั้งนี้อ๋องฉีออกไล่ล่าชีหยวนไปถึงฝูเจี้ยน กลับไม่บอกกล่าวกับตระกูลหลิวเลยแม้แต่น้อย ซึ่งถือเป็นสัญญาณที่ไม่ปกติเอาเสียเลยหากตอนนี้ยังขืนสั่งการให้หน่วยองครักษ์ลับของอ๋องฉีเคลื่อนไหวโดยพลการ เกรงว่าเมื่ออ๋องฉีรู้เข้าความรู้สึกที่มีต่อตระกูลหลิวอาจจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมทว่าหากเป็นเมื่อก่อนพูดเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงยังพอรับฟังได้แต่ในเวลานี้ เขากำลังจมอยู่ในความโศกเศร้าและตกตะลึงกับความเป็นไปได้ที่บุตรชายของตนอาจตายไปแล้ว ยังจะฟังคำเตือนเช่นนี้ได้อีกหรือ?ทันใดนั้นเขาก็ห
บทล่าสุด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 256
คนพวกนี้ก็เป็นแค่นักต้มตุ๋นหลอกลวงชาวบ้านก็เท่านั้น ฉู่กั๋วกงเห็นนางพูดเช่นนี้ ก็ได้แต่หัวเราะอย่างขมขื่น: “กระหม่อมเองก็หวังว่าจะเป็นแค่การหลอกลวง เพียงแต่เขานำหยกห้อยเอวประจำตระกูลของพี่ชายท่านออกมา กระหม่อมทราบดี จี้หยกชิ้นนี้พี่ชายของท่านไม่เคยเก็บไว้ห่างตัว!” หากว่าเป็นการขโมยมา หวงเหวินจวิ้นคงต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดเป็นสิ่งแรก จะเดินมาติดกับดักด้วยตนเองแบบนี้ได้อย่างไร เพียงเสี้ยวพริบตาสีหน้าของหลิ่วกุ้ยเฟยพลันซีดลงทันใด หายใจติดขัด: “เช่นนั้นท่านพ่อหมายความว่า พี่ชายลูก…” จากไปแล้วจริงหรือ?! แล้วยังเป็นเพราะนางสารเลวชีหยวนนั่น? สารเลว! ชั่วช้าสารเลวจริง ๆ! หลิ่วกุ้ยเฟยกัดฟันแน่น: “ข้าจะต้องเอาชีวิตนางผู้หญิงคนนั้นมาให้ได้! ไม่สิ แค่ฆ่านางมันง่ายเกินไป ข้าจะทำให้นางทรมานยิ่งกว่าตายไปอีก ให้มันได้รู้ซึ้งถึงความหมายของการอยากอยู่ก็ไม่ได้ อยากได้ก็ไม่ได้เป็นอย่างไร!” ฉู่กั๋วกงถอนหายใจออกมา: “กุ้ยเฟย เรื่องนี้ท่านไม่จำเป็นต้องลงมือเอง ข้าได้เตรียมการไว้พร้อมแล้ว ที่กระหม่อมเข้าวังมาครั้งนี้ เพราะวาดหวังให้ท่านช่วยพูดเกลี้ยกล่อมท่านแม่ของท่าน บอกให้นางปล่อยวางและใจเย็นล
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 255
เพื่อฝึกฝนคนเหล่านี้ จวนอ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงทุ่มเทหยาดเหงื่อโลหิตและความพยายามไปนับไม่ถ้วนแล้ว และคนเหล่านี้ก็มีความบากบั่นมุมานะมากพอ อ๋องฉีพาออกไปด้วยจำนวนหลายสิบคนแล้ว และส่วนที่เหลืออยู่นั่น ฉู่กั๋วกงก็เพิ่งจะส่งพวกเขาออกไปแล้วเช่นกัน ฮูหยินฉู่กั๋วกงยังไม่รู้ว่าสองวันที่ผ่านมานี้เขากำลังยุ่งอยู่กับการเคลื่อนย้ายองครักษ์ลับ จึงได้แต่ถามเขาอย่างกังวลใจ: “ส่งคนออกไปตามหาจิงหงใช่หรือไม่เจ้าคะ? จริงสิ จิงหงยังไม่ส่งข่าวคราวกลับมาอีกหรือเจ้าคะ?” ผ่านมานานหลายวันเพียงนี้แล้ว! หากว่าเป็นตอนก่อนที่หวงเหวินจวิ้นจะเข้ามา ต่อให้หลิ่วจิงหงหายออกไปนานถึงเพียงนี้ นางก็คงไม่เป็นกังวล ทว่าตอนนี้ นับแต่หวงเหวินจวิ้นปรากฏตัว นางกลับต้องรู้สึกกังวลใจอยู่ร่ำไป ยิ่งไปกว่านั้นยังขาดการติดต่อจากหลิ่วจิงหงไปอย่างสิ้นเชิง นางยิ่งรู้สึกกระวนกระวายใจตลอด คล้ายว่าจะมีเหตุการณ์ไม่ดีอะไรบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้นางกินไม่ได้นอนไม่หลับ จนดูซูบผอมแห้งเหี่ยวลงไปมาก เห็นนางร้อนรนเป็นกังวลเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงไหนเลยจะกล้าบอกความจริงกับนาง? ได้แต่ปลอบโยนว่า: “วางใจเถิด เขาออกไปทำภ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 254
ราวกับอสนีบาตฟาดลงมา ในที่สุดอ๋องฉีก็ตระหนักได้แล้วว่าเหตุใดตนเองถึงรู้สึกแปลกอยู่ตลอด หากว่าเป็นชีหยวนตัวจริง นางหรือจะปล่อยม้าเร็วไว้โดยไม่ขี่มัน และเลือกจะนั่งรถม้าไปอย่างเชื่องช้าเช่นนี้หรือ? เขากัดฟันกรอด ก่อนจะยื่นมือไปคว้าจอกชาที่อยู่ข้างตัวขึ้นมา และเขวี้ยงมันลงไปบนพื้นสุดแรง เพล้ง จากนั้นโต๊ะก็ถูกเขาพลิกคว่ำเสียงดังสนั่น ไม่ใช่ชีหยวน! แล้วชีหยวนตัวจริงอยู่ที่ใด? นางสารเลวคนนี้ นางกล้าหลอกเขาอีกแล้วหรือ! กี่ครั้งแล้ว? เขาถูกนางผู้หญิงคนนี้มองเป็นลิงโง่ ที่ถูกนางหลอกปั่นหัวเล่นอยู่ในกำมือทุกครั้ง! ทว่าสิ่งที่น่าโมโหยิ่งกว่า คือตัวเขาที่คอยตกหลุมพรางของนางอยู่ทุกครั้ง แต่ละวันมีแต่โดนหลอก โดนหลอกไม่ซ้ำแบบอีกต่างหาก! เห็นอ๋องฉีบันดาลโทสะ เสวียนอู่ไป๋หู่ก็รับคุกเข่าและหมอบลง ไม่กล้าเงยศีรษะขึ้นมอง ระหว่างเดินทางพวกเขาเองก็สังเกตเห็นแล้วว่า นิสัยของอ๋องฉีนับวันยิ่งดุร้ายฉุนเฉียวง่ายขึ้นเรื่อย ๆ ลำพังแค่องครักษ์ลับที่ต้องถูกลงโทษก็จำนวนไม่น้อยแล้ว ทว่าอ๋องฉีไม่มีเวลามาลงโทษองครักษ์สองคนนี้ เขาถีบชั้นวางที่ตั้งอยู่ด้านข้างล้มระเนระนาด ก่อนจะตะคอกด้วยเสียงดุ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 253
ปาเป่าลิ่วจินสองคนเหงื่อเย็นไหลท่วม หลังจากผ่านเขตชายแดนเข้าสู่เมืองอันฮุยแล้ว เขาก็ค้นพบว่า การไล่ตามของอ๋องฉีรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มีหลายครั้งที่พวกเขาเกือบจะถูกจับได้ หลังจากหลบหนีคนพวกนั้นได้อีกครั้งหนึ่ง ปาเป่าก็เลื่อนมือขึ้นเช็ดเหงื่อเย็นบนศีรษะของตนเองไปทีหนึ่งอย่างอดไม่ได้ พลางเอ่ยอย่างอกสั่นขวัญแขวน: “เล่นเอาข้าตกใจแทบแย่! ไม่รู้ว่าเขาเป็นบ้าไปแล้วหรืออย่างไร ถึงได้ไล่กวดเอาเป็นเอาตายเช่นนี้?” เห็นชัดว่าครึ่งทางแรก คนพวกนั้นยังไล่ตามอย่างเชื่องช้าไม่เอาไหน ทว่าต่อมากลับไล่กวดอย่างบ้าคลั่งจนแทบประชิดได้แล้ว สีหน้าของลิ่วจินกลับเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมมากกว่าตอนก่อนหน้านี้ เขาไม่มีความคิดจะพูดตลกอีกแล้ว หันศีรษะมามองคนตรงหน้า พลางเอ่ยด้วยเสียงเข้มว่า: “ไม่ เขาไม่ได้บ้า คงเพราะรู้ตัวแล้วว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล” ประโยคนี้ถูกเอ่ยออกมา ปาเป่าที่กำลังดื่มน้ำชาอยู่ พ่นน้ำชาออกมาทันที จากนั้นก็ถามด้วยความขนลุก: “ไม่หรอก?! ตลอดทาง ข้าก็ซ่อนตัวแนบเนียนมากมิใช่หรือ!” เขารับหน้าที่สวมผ้าคลุมของชีหยวนเพื่อปลอมตัวเป็นชีหยวน และคิดว่าตนเองก็ทำสุดความสามารถแล้ว แน่นอนว่า แม้จะมิไ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 252
เหล่าจ้าวพาหลีฮวาไปส่งให้คนที่ไว้ใจได้รับผิดชอบต่อ ไม่นานนักตนเองก็กลับมาอยู่ข้างกายเซียวอวิ๋นถิง : “ท่านอ๋อง ให้ข้าน้อยไปเองเถิด” หลีฮวายอมเผยคำสั่งของชีหยวนแล้ว หากว่าหวงเหวินจวิ้นคิดทรยศและไปแจ้งข่าว ตามวิธีการอันเด็ดขาดไร้ความปรานีของจวนฉู่กั๋วกงแล้ว จะต้องส่งองครักษ์ลับในเงามืดมาไล่ล่าสังหารนางแน่ และบัดนี้ ก็เป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมจะลงมือที่สุดแล้ว อ๋องฉีและจวนฉู่กั๋วกงใช้ความพยายามและเงินทองไปมากมายมหาศาลเพื่อเลี้ยงดูฝึกฝนเหล่านักฆ่ากลุ่มนี้ เพื่อดูแลพวกคนเหล่านี้ เงินที่ทุ่มไปในทุกปีล้วนมีมากจนนับไม่ถ้วน จนถึงทำให้ท่านอ๋องผู้สูงศักดิ์ต้องกระเสือกกระสนเปิดหอคณิกาเพื่อหารายได้ การทำลายองครักษ์ลับเหล่านี้ ทำให้พวกเขาเจ็บใจเสียยิ่งกว่าฆ่าพวกเขาให้ตายเสียอีก เขาอาสาออกศึกนี้ด้วยตนเอง และคิดว่าหากสังหารคนเหล่านี้ได้แล้ว จะไปตามหาปาเป่าลิ่วจิน และจากนั้นค่อยดูไปทีละขั้นว่าคุณหนูใหญ่สกุลชีคนนี้จะสามารถทำอะไรได้อีก และคิดจะลงมืออย่างไรต่อไปอีก ช่างเป็นคนที่มหัศจรรย์ยิ่งนัก ทว่าเซียวอวิ๋นถิงกลับส่ายหน้า: “ไม่ เจ้าไม่ต้อง ข้าไปเอง” เหล่าจ้าวคัดค้านทันควัน: “ท่านอ๋อง เ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 251
ใบมีดแหลมคมเปล่งประกายวาววับสะท้อนลำแสงอันเยือกเย็นภายใต้แสงตะวันเจิดจ้า ลมหนาวของเหมันต์ฤดูพัดพาทำให้หิมะบนกิ่งไม้ร่วงหล่นลงมา หวงเหวินจวิ้นนอนขดตัวอยู่บนพื้น เมื่อเห็นคมมีดเล่มนั้นฟาดลงมา ก็หลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง ไกลออกไป มีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องทุกสิ่งอย่างถี่ถ้วน กระทั่งคนของจวนฉู่กั๋วกงจัดการเก็บกวาดร่างไร้วิญญาณอย่างใจเย็นจนเรียบร้อยแล้ว ผู้เฒ่าจ้าวถึงจะเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “ท่านอ๋อง เขาตายสนิทแล้วขอรับ” เซียวอวิ๋นถิงเลิกคิ้ว นัยน์ตาดอกท้อบนใบหน้าหล่อเหลากำลังสะท้อนประกายวาววับ เอียงศีรษะมองไปทางหลีฮวาที่กำลังตัวสั่นเทิ้มอยู่ด้านข้าง: “ใช่คนนี้หรือไม่?” หลีฮวาผงกศีรษะรัว นัยน์ตาเบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก: “ใช่เพคะ! เป็นเขาแน่นอน! คุณหนูให้หม่อมฉันมาบอกท่านอ๋องว่า คนผู้นี้มีท่าทีไม่ชอบมาพากลตั้งแต่แรก ตอนใช้เขา เขาก็พยายามทำผิดสัญญาอยู่หลายครั้ง มิใช่คนที่น่าไว้วางใจ ฉะนั้น…” เหล่าจ้าวซึ่งยืนอยู่ด้านข้างถึงกับตกใจจนพูดไม่ออก คนที่ติดต่อกับคุณหนูใหญ่สกุลชีคนนี้ ปกติแล้วจะเป็นปาเป่าและลิ่วจิน ดังนั้น ทุกครั้งที่ปาเป่าและลิ่วจินพูดถึงชีหยวนขึ้นมา น้ำเสียงจะฟังด
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 250
เขาอดไม่ได้ที่จะโทษตัวเองที่โลภมากเกินไปได้มาแล้วสองพันตำลึง ก็ยังอยากได้ถึงหมื่นตำลึง สองหมื่นตำลึง หรือแม้แต่ใฝ่ฝันจะได้รับความไว้วางใจจากจวนฉู่กั๋วกง กลายเป็นคนใหญ่คนโตในอนาคตจวนกั๋วกงระดมกำลังองครักษ์ลับที่เหลือจากจวนฉีอ๋องในคืนนั้นทันทีสำหรับเรื่องนี้เลขาธิการเวินที่ปรึกษาของจวนกั๋วกงกลับไม่เห็นด้วย: “ท่านกั๋วกง แม้จวนกั๋วกงจะสนิทสนมกับท่านอ๋อง แต่ก็ยังมีคำกล่าวหนึ่งที่ว่าคนนอกไม่อาจแทรกกลางระหว่างคนที่สนิทกันได้…...”ระยะหลังมานี้ ดูเหมือนอ๋องฉีจะเริ่มตีตัวออกห่างจากจวนกั๋วกงอย่างชัดเจนไม่นับเรื่องอื่นๆ แค่ครั้งนี้อ๋องฉีออกไล่ล่าชีหยวนไปถึงฝูเจี้ยน กลับไม่บอกกล่าวกับตระกูลหลิวเลยแม้แต่น้อย ซึ่งถือเป็นสัญญาณที่ไม่ปกติเอาเสียเลยหากตอนนี้ยังขืนสั่งการให้หน่วยองครักษ์ลับของอ๋องฉีเคลื่อนไหวโดยพลการ เกรงว่าเมื่ออ๋องฉีรู้เข้าความรู้สึกที่มีต่อตระกูลหลิวอาจจะยิ่งแย่ลงกว่าเดิมทว่าหากเป็นเมื่อก่อนพูดเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงยังพอรับฟังได้แต่ในเวลานี้ เขากำลังจมอยู่ในความโศกเศร้าและตกตะลึงกับความเป็นไปได้ที่บุตรชายของตนอาจตายไปแล้ว ยังจะฟังคำเตือนเช่นนี้ได้อีกหรือ?ทันใดนั้นเขาก็ห
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 249
ถึงกระนั้น ฉู่กั๋วกงก็ยังไม่อาจเชื่อได้ว่าลูกชายคนหนึ่งของตนที่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ จะจากไปเช่นนี้เขาเม้มริมฝีปากพลางมองหวงเหวินจวิ้นที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งบนเก้าอี้แล้วถามเขาเสียงเย็นชา: “แล้วศพของลูกชายข้าอยู่ที่ไหน?”เมื่อเอ่ยคำว่าศพออกมา แก้มของเขาก็ยังรู้สึกเจ็บแปลบลูกชายคนนี้ได้มาอย่างยากลำบาก เขาทะนุถนอมอย่างดีเสมอ แม้กระทั่งเพื่อให้เขามีอนาคตที่สดใส ยอมให้ลูกชายถูกยกไปอยู่ในนามของภรรยาเอก เพียงเพื่อให้เขาได้รับการยอมรับและสืบทอดตำแหน่งแห่งจวนกั๋วกงอย่างสมศักดิ์ศรีแต่การลงทุนทั้งชีวิตกลับพังทลายลงในชั่วพริบตา สำหรับเขาแล้ว ไม่มีเรื่องใดจะเจ็บปวดยิ่งไปกว่านี้อีกแล้วขณะเดียวกัน หวงเหวินจวิ้นเริ่มรู้สึกเสียใจที่มาที่จวนกั๋วกงบ้างแล้ว เขาทำงานเป็นผู้คุ้มกันมาก็หลายปีแล้ว ตามหลักแล้วเขาควรได้เลื่อนเป็นหัวหน้าสาขาย่อยของกลุ่ม แต่เหล่าผู้คุ้มกันที่มารุ่นเดียวกันกับเขา บางคนก็ตั้งสำนักของตัวเอง บางคนที่ไปไม่รอดก็ยังได้เป็นคนสำคัญในสาขาย่อยไปแล้ว มีแต่เขา สามารถเป็นหัวหน้าผู้คุ้มกัน ก็ยังต้องพึ่งประสบการณ์ของตัวเอง ไต่เต้าทีละขั้นแม้ภายนอกเขาจะแสร้งใจเย็นไม่ใส่ใ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 248
ผู้คนที่อยู่ใต้การนำของฉู่กั๋วกง ล้วนเป็นคนที่เด็ดเดี่ยวและดุดัน แต่ก็ผ่านการรบมานับครั้งไม่ถ้วน มีประสบการณ์สูง และน่าไว้วางใจอย่างมากในทุกเรื่องที่ทำเมื่อได้ยินพ่อบ้านรายงานเช่นนี้ ฉู่กั๋วกงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า: “ดี พาข้าไปดูหน่อย”เขากล่าวพลางก้าวเดินด้วยความเร็ว พ่อบ้านรีบก้าวตามหลังไป เปิดประตูห้องเก็บฟืนที่ขังหวงเหวินจวิ้นไว้ ก็เห็นหวงเหวินจวิ้นที่นอนราบกับพื้นที่ด้านใน แทบสิ้นลมหายใจด้วยความโกรธโทสะของฮูหยินผู้เฒ่าหลิ่ว ทำให้คนข้างล่างไม่กล้าลงมือเบาๆ ดังนั้นจึงโบยหวงเหวินจวิ้นจนเกือบเอาชีวิตไปกว่าครึ่งกั๋วกงเดินไปดึงเก้าอี้มานั่งลงอย่างสง่างาม ก่อนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยแล้วถามเสียงเข้มว่า “เจ้าเป็นใคร? เหตุใดถึงมาแอบอ้างเที่ยวหลอกลวงต้มตุ๋นถึงที่นี่?”หวงเหวินจวิ้นไม่รู้ว่าผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้จะมองว่าเขามาหลอกลวงต้มตุ๋นแต่เขาก็รู้ว่า หากเขาไม่แสดงหลักฐานอะไรออกมา จุดจบก็คือถูกตีตายทั้งเป็นผู้มีบรรดาศักดิ์เหล่านี้ไม่มีวันมองว่าชีวิตของคนชนชั้นล่างอย่างเขามีค่าเลยก่อนหน้านี้เขายังคิดจะฉวยโอกาสขึ้นราคา ข่มขู่จวนฉู่กั๋วกงอยู่ แต่ตอนนี้ความคิดเ
