บทที่ 764

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ลั่วชิงยวนก็ตกใจ “เหตุใดเจ้าจึงพูดเช่นนั้น?”

ลั่วหลางหลางส่ายหัวด้วยความสับสน “ข้าเองก็มิรู้”

“ข้าแค่รู้สึกว่า ตั้งแต่มาถึงซีหยาง หลาย ๆ อย่างก็เริ่มแปลกไป”

“ร่างกายของข้าเองก็เหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลง แต่ข้าก็มิเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ตอนที่เราอยู่ที่เมืองหลวง เจ้าก็เห็นว่าเขาใจดีกับข้ามาก เขาเป็นคนจิตใจดี นี่คือสิ่งที่เขาถูกสอนมาตั้งแต่เด็ก ถึงเขาจะเมา แต่เขามิเคยไร้สติขนาดนี้เลย”

“ข้ารู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป”

“ชิงยวน ดูบ้านตระกูลฟ่านทีสิ มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”

เดิมทีลั่วหลางหลางมิต้องการพูดคำเหล่านี้

เพราะลั่วชิงยวนกับท่านอ๋องเพิ่งจะรักใคร่กันอย่างมีความสุข นางมิอยากทำให้ลั่วชิงยวนลำบาก

แต่คืนนี้เกิดเรื่องขึ้นจนลั่วชิงยวนมาพบเข้า ดังนั้นนางจึงตัดสินใจพูดออกมา

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วและคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ข้าจะลองหาจังหวะดู”

“แต่ตระกูลฟ่านอันตรายเกินไปสำหรับเจ้า ไปพักกับข้าที่โรงเตี๊ยมเถิด”

ลั่วหลางหลางปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “แบบนั้นมิได้หรอก เจ้ากับท่านอ๋อง..."

ลั่วชิงยวนเพียงแค่โน้มตัวเข้าไปในหูของนางแล้วกระซิบ “คราวนี้เรามีสิ่งอื่นที่ต