LOGINShare
บทที่ 1147
Last Updated:
2024-12-13 16:00:00Related chapters
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1148
ซ่งเชียนฉู่ตอบว่า “ยามนี้ชีวิตของนางยังปลอดภัย แต่หลังจากได้รับบาดเจ็บแล้วมิได้รับการรักษาทันเวลา ล่าช้าเกินไป ตอนนี้จึงยังมิฟื้น”หล่างมู่ร้อนใจ “แล้วนางจะฟื้นเมื่อใด?”ซ่งเชียนฉู่ส่ายหน้า “ข้าเองก็บอกมิได้”เมื่อทุกคนเข้าเมืองซีหลิงแล้ว ก็พาลั่วชิงยวนไปพักที่ชั้นสองของโรงหมอ โดยซ่งเชียนฉู่และซ่งอวี่ก็พักอยู่ที่โรงหมอด้วยตอนนี้ซีหลิงกำลังเผชิญกับภัยคุกคามจากโรคระบาด เพราะสมุนไพรมีมิเพียงพอเมื่อได้รับอนุญาตจากซ่งอวี่แล้ว ฟู่เฉินหวนจึงส่งคนไปขนย้ายสมุนไพรที่เหลือทั้งหมดในหุบเขามาแล้วส่งคนไปแจกจ่ายสมุนไพรตามหมู่บ้านต่าง ๆ ทุกวัน เพื่อป้องกันโรคแพร่ระบาดชาวแคว้นหลีก่อกวนหลายครั้ง ฟู่เฉินหวนจึงพาคนไปขับไล่และกำจัดโจรปล้นสะดมเหล่านั้นให้ผู้อพยพทั้งหมดกลับบ้านอย่างปลอดภัยในขณะเดียวกัน ทั่วแคว้นเทียนเชวียก็เกิดการจลาจลหรือสงครามขนาดเล็กโชคดีที่ซ่งเชียนฉู่ได้คิดค้นสูตรยาแก้โรคระบาดขึ้นมาแล้ว เมื่อเผยแพร่สูตรยานี้จึงช่วยให้ชาวบ้านทั่วทุกหนแห่งรอดพ้นจากโรคระบาดได้แม้ดูเหมือนว่าทุกหนแห่งจะวุ่นวาย แต่ก็มีข่าวดีเข้ามาอย่างต่อเนื่องฟู่เฉินหวนถูกส่งไปประจำการที่ซีหลิงและควบคุมซีห
Last Updated : 2024-12-13ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1149
ลั่วชิงยวนเผยรอยยิ้ม “นอนมากเกินไป ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมดแล้ว”“ท่านพ่อของเจ้าเล่า? กลับเมืองหลวงพร้อมเจ้าหรือไม่?”ซ่งเชียนฉู่ส่ายหน้า “แม้สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยจะถูกเผาทำลาย แต่ตระกูลของข้าอาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายชั่วอายุคน ท่านพ่อตั้งใจจะอยู่ที่นั่นเพื่อสร้างสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยขึ้นใหม่”ได้ยินดังนั้นลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย “แล้วสมุนไพร...”ซ่งเชียนฉู่คลี่ยิ้ม “สมุนไพรมีไว้สำหรับใช้รักษาผู้คน เมื่อนำมารักษาโรคช่วยชีวิตผู้คนจึงจะเรียกว่าเป็นยา”“ครั้งนี้แม้จะสูญเสียสมบัติที่สะสมมานับร้อยปี แต่ผ่านไปอีกร้อยปีก็สะสมขึ้นมาใหม่ได้”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็พยักหน้า “กองคาราวานของสมาคมการค้าเฟิงตูสามารถไปถึงซีหลิงได้ ข้าจะช่วยพวกเจ้าสร้างสำนักขึ้นใหม่”“แต่เหตุใดเจ้าจึงมิอยู่ช่วยท่านพ่อของเจ้าที่ซีหลิงเล่า?”ซ่งเชียนฉู่มองนางด้วยความเป็นห่วง “ครั้งนี้เป็นเพราะเรื่องของตระกูลข้า ทำให้ท่านต้องบาดเจ็บเช่นนี้ ข้าต้องรอดูมือของท่านให้หายดีก่อนจึงจะจากไปได้”“ยิ่งกว่านั้น... ข้ายังรู้สึกว่าเขาเหมือนจะมิค่อยสบายด้วย...”ซ่งเชียนฉู่ขมวดคิ้ว แววตาเต็มไปด้วยความกังวล“ฉู
Last Updated : 2024-12-14ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1150
ทันทีที่คำพูดประโยคนี้หลุดออกมา ทั้งลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนสีหน้า“ว่ากระไรนะ?”ทั้งสองรีบเข้าวังบัดนี้ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนมายืนล้อมหน้าตำหนักของจักรพรรดิด้วยความร้อนใจฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนที่ยังมิทันได้เปลี่ยนชุดถูกขวางไว้“ท่านอ๋อง พระชายา ฝ่าบาททรงมีพระอาการวิกฤต หมอหลวงมู่มิอนุญาตให้ผู้ใดเข้าเฝ้า บอกว่าจะนำความเย็นเข้าไป ทำให้กระทบกระเทือนพระวรกายพ่ะย่ะค่ะ”ฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนได้แต่รออยู่หน้าตำหนักบรรทม มิกล้าเข้าไปลั่วชิงยวนครุ่นคิด นางเดินไปที่หน้าต่างแล้วตะโกนผ่านหน้าต่าง “ท่านหมอหลวงมู่! องค์จักรพรรดิทรงประชวรด้วยโรคใดหรือ?”เมื่อหมอหลวงมู่ได้ยินเสียงของลั่วชิงยวนก็รู้สึกราวกับพบแสงสว่างในความมืดมิด“พระอาการของฝ่าบาทคล้ายกับถูกพิษ มิใช่พิษร้ายแรง แต่สะสมมานานแล้ว เพิ่งจะกำเริบ อาการคือพระพักตร์เขียวคล้ำ หายใจติดขัด เพียงแค่สายลมผิดปกติเล็กน้อยก็กระทบกระเทือนพระวรกายแล้วขอรับ”“เส้นพระโลหิตทั่วร่างกายปูดโปน เห็นได้ชัดว่าเกิดจากการขาดอากาศ ข้าฝังเข็มเพื่อระบายเส้นลมปราณและตบหลังหลายครั้ง ท่านทรงไอเป็นพระโลหิต มีลิ่มเลือดปนออกมาด้วย มิทราบว่าเป็นสิ่งใด”
Last Updated : 2024-12-14ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1151
ลั่วชิงยวนรู้สึกหนักใจ จึงมิได้กล่าวสิ่งใดอีกแต่นางก็รู้สึกได้ว่าสวรรค์ลิขิตมาแล้ว ผู้ใดเล่าจะฝืนชะตาได้โชคชะตาของทุกคนล้วนเกี่ยวพันกัน การเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนผู้หนึ่ง อันที่จริงแล้วจะส่งผลกระทบต่อผู้คนนับมิถ้วนเช่นเดียวกับที่นางเคยทำนายว่าฟู่จิ่งหานจะมีเคราะห์พยายามช่วยเขาแล้วแต่สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยกลับเกิดเรื่องขึ้นมาเสียก่อนหลังจากกลับมา ฟู่จิ่งหานก็ยังคงเกิดเรื่อง เพียงแต่ยังรักษาชีวิตไว้ได้......หลายวันต่อมาฟู่จิ่งหานนอนอยู่บนเตียงคนป่วย เขาฟื้นขึ้นมาหลายครั้ง แต่ก็หลับไปอย่างรวดเร็วขุนนางในราชสำนักต่างพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวมานับครั้งมิถ้วนจักรพรรดิประชวรหนัก มิสามารถบริหารราชการแผ่นดินได้ เรื่องใหญ่เรื่องเล็กเกือบทั้งหมดล้วนเป็นฟู่เฉินหวนที่ตัดสินใจมีขุนนางหลายคนไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิสูงสุดเพื่อขอให้จักรพรรดิสูงสุดตัดสินใจ ให้องค์ชายห้าฟู่อวิ๋นโจวเข้าควบคุมดูแลการบริหารราชการแผ่นดินแทนลั่วชิงยวนไปรักษาจักรพรรดิสูงสุดบ่อย ๆ แน่นอนว่าย่อมได้ยินเรื่องมากมายเหล่านี้ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ในเวลานี้ไม่มีผู้ใดเสนอชื่อฟู่เฉินหวนเลยต่างก็เสนอชื่อองค์ชายห้า
Last Updated : 2024-12-15ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1152
หลังจากฟู่อวิ๋นโจวกลับมายังเมืองหลวง วันแรกที่เข้าประชุมราชสำนัก จักรพรรดิสูงสุดได้ออกพระราชโองการให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่ดูแลการบริหารราชการแผ่นดินและให้ฟู่เฉินหวนช่วยเหลือเขาพระราชโองการนี้ จักรพรรดิสูงสุดตรัสด้วยพระโอษฐ์เอง โดยมีลั่วชิงยวนเป็นผู้จดบันทึกนางมิรู้ว่าจักรพรรดิสูงสุดคิดเช่นไร ในใจก็อดน้อยใจแทนมิได้ฟู่เฉินหวนทำเพื่อแคว้นเทียนเชวียมากมาย มีผลงานมากมาย เหตุใดจักรพรรดิสูงสุดจึงดูเหมือนมิยอมรับความดีความชอบของเขาแม้ฟู่เฉินหวนจะมิแสดงความมิพอใจใด ๆ แต่เมื่อได้ยินพระราชโองการนี้ ในดวงตาก็ยังมีความผิดหวังเมื่อฟู่อวิ๋นโจวได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ไม่มีผู้ใดในราชสำนักคัดค้านดูเหมือนว่าทุกคนจะพึงพอใจหลังจากเลิกประชุม ฟู่อวิ๋นโจวเดินมาหาฟู่เฉินหวน “ต่อไปก็ต้องพึ่งพาเสด็จพี่ช่วยเหลือแล้ว กระหม่อมยังมีหลายสิ่งที่มิเข้าใจ หวังว่าเสด็จพี่จะเมตตาชี้แนะ”ฟู่เฉินหวนกล่าวอย่างแผ่วเบา “เช่นนั้นไปคุยกันที่ห้องทรงพระอักษรเถิด”เมื่อมาถึงห้องทรงพระอักษร มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นแต่ฟู่อวิ๋นโจวกลับมิได้ขอคำแนะนำเรื่องราชการ กลับถามว่า “เสด็จพี่รักลั่วชิงยวนจริงหรือไม่?”ฟู่
Last Updated : 2024-12-15ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1153
ฟู่เฉินหวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ร้านอาหารอร่อย ๆ ก็ไปกินกันมาหมดแล้ว ได้ยินว่าน้ำแกงเนื้อแกะที่ตรอกหูซีอร่อย ไปซดสักถ้วยให้ร่างกายอบอุ่นดีหรือไม่?”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เพคะ!”จากนั้นทั้งสองก็ไปยังร้านเก่าแก่แห่งนั้นแล้วสั่งน้ำแกงเนื้อแกะสองถ้วย ปรากฏว่าถ้วยใหญ่กว่าใบหน้าเสียอีกบนโต๊ะยังมีเนื้อย่างและน้ำแกงผักรสชาติเผ็ดร้อน หอมอร่อยด้วย เมื่อกินคู่กับน้ำแกงเนื้อแกะในค่ำคืนเหมันตฤดูเช่นนี้ช่างอิ่มเอมใจยิ่งนักระหว่างกินอาหาร ลั่วชิงยวนรินเหล้าหนึ่งจอกแล้วกล่าวว่า “เพื่อฉลองชัยชนะในเมืองฉิน!”ฟู่เฉินหวนยกยิ้มจาง ยกจอกขึ้นชนกับนางเบา ๆดื่มหมดในรวดเดียวลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “วันนี้จักรพรรดิสูงสุดเล่าให้หม่อมฉันฟัง... เหตุผลที่ให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินแทน”“พระองค์ทรงสงสารที่ท่านเหนื่อยเกินไป มิอยากให้ท่านแบกรับมากเกินไป จึงตั้งใจจะฝึกฝนฟู่อวิ๋นโจว”ฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปแล้วมองลั่วชิงยวนด้วยแววตาลึกล้ำ“อะไรหรือเพคะ? หม่อมฉันพูดผิดไปหรือ?” ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความมิเข้าใจฟู่เฉินหวนยิ้ม “ไม่หรอก ขอบคุณเจ้านะ”“ขอบคุณหม่อมฉันอีกแล้ว? สุภาพถึงเพียง
Last Updated : 2024-12-16ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1154
ลั่วเยวี่ยอิงมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว หรือว่าเหยียนหน่ายซินปรากฏตัวอีก?“ลั่วเยวี่ยอิงเล่าอยู่ที่ใด? ออกจากตำหนักไปแล้วหรือ?”หากออกจากตำหนักไปแล้วก็ยิ่งดี จะได้จับเหยียนหน่ายซินแล้วก็กำจัดลั่วเยวี่ยอิงไปพร้อมกันเสียเลยแต่จือเฉากลับรายงานว่า “มิใช่เจ้าค่ะ นางไปที่ห้องครัว แต่งกายเป็นนางรับใช้ มิทราบว่าคิดจะทำสิ่งใด”ลั่วชิงยวนครุ่นคิด แล้วสั่งการว่า “จือเฉา พาบ่าวในเรือนออกไปให้หมด”จือเฉารับคำ “เจ้าค่ะ”จากนั้นจือเฉาก็พาคนอื่น ๆ ออกไปจนหมดลั่วชิงยวนวางตำราแพทย์ลงแล้วเอนกายนอนลงบนเตียงนุ่มก่อนดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม“แค่กแค่กแค่ก...”อากาศหนาวเย็นขึ้นทุกวัน ลั่วชิงยวนยังคงมิสบายจนได้นางนอนลง ตั้งใจจะงีบหลับสักครู่ยามราตรีคืบคลานเข้ามา ภายนอกเริ่มมืดมิด ลั่วชิงยวนเผลอหลับไปในขณะที่กำลังจะหลับใหล ก็รู้สึกว่ามีใครบางคนค่อย ๆ เปิดประตูห้องเข้ามา เสียงฝีเท้าแผ่วเบาค่อย ๆ เข้ามาใกล้นางจากนั้นกระถางธูปบนโต๊ะก็ถูกเปิดออก มิรู้ว่าคนผู้นั้นทำสิ่งใดอยู่ต่อมาเสียงฝีเท้านั้นก็หยุดลง ลั่วชิงยวนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีสายตาจ้องมองนางอยู่ด้านหลังลั่วเยวี่ยอิงมองแผ่นหลังของลั่วชิงยวน
Last Updated : 2024-12-16ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1155
เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็หน้าเสียลั่วเยวี่ยอิงหนีไปแล้วหรือ?เขารีบไปยังเรือนของลั่วชิงยวนปรากฏว่าในลาน ลั่วเยวี่ยอิงยังมิตายมีนางรับใช้คนหนึ่งมารายงาน “พระชายา ท่านอ๋องเสด็จกลับมาแล้ว กำลังมาทางนี้เจ้าค่ะ!”ลั่วชิงยวนหน้าเสีย “ขวางเขาไว้ก่อน!”กล่าวจบ นางก็คว้าผ้าแพรขาวออกแรงรัดคอ หมายจะฆ่าลั่วเยวี่ยอิงก่อนที่ฟู่เฉินหวนจะมาถึงมิเช่นนั้นลั่วเยวี่ยอิงต้องฟ้องฟู่เฉินหวนแน่นอนแต่เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินว่าท่านอ๋องเสด็จมาก็เหมือนกับเจอที่พึ่งสุดท้าย นางจึงดิ้นรนสุดชีวิต พยายามต่อยเตะลั่วชิงยวนแต่ก็สายไปเสียแล้วฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาในเรือนเมื่อเห็นภาพนั้น ฟู่เฉินหวนก็หน้าซีด เขารีบพุ่งเข้าไปต่อยลั่วชิงยวนที่หน้าอกลั่วชิงยวนกระอักเลือด ล้มลงกับพื้นทันใด“พระชายา!” จือเฉาตกใจ รีบเข้าไปดูผ้าแพรหลุด ลั่วเยวี่ยอิงคลานเข้าไปกอดขาฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง... พระชายาจะฆ่าหม่อมฉัน! นางจะฆ่าหม่อมฉัน!”“ท่านฆ่านางเถิด ฆ่านางเถิด! มิเช่นนั้นหม่อมฉันต้องตายด้วยน้ำมือของนางเป็นแน่เพคะ!”ฟู่เฉินหวนตาแดงก่ำเหมือนจะคลุ้มคลั่ง เขามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาอาฆาตแล้วพุ่งเข้าไปบีบคอลั่วชิ
Last Updated : 2024-12-17
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1155
เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็หน้าเสียลั่วเยวี่ยอิงหนีไปแล้วหรือ?เขารีบไปยังเรือนของลั่วชิงยวนปรากฏว่าในลาน ลั่วเยวี่ยอิงยังมิตายมีนางรับใช้คนหนึ่งมารายงาน “พระชายา ท่านอ๋องเสด็จกลับมาแล้ว กำลังมาทางนี้เจ้าค่ะ!”ลั่วชิงยวนหน้าเสีย “ขวางเขาไว้ก่อน!”กล่าวจบ นางก็คว้าผ้าแพรขาวออกแรงรัดคอ หมายจะฆ่าลั่วเยวี่ยอิงก่อนที่ฟู่เฉินหวนจะมาถึงมิเช่นนั้นลั่วเยวี่ยอิงต้องฟ้องฟู่เฉินหวนแน่นอนแต่เมื่อลั่วเยวี่ยอิงได้ยินว่าท่านอ๋องเสด็จมาก็เหมือนกับเจอที่พึ่งสุดท้าย นางจึงดิ้นรนสุดชีวิต พยายามต่อยเตะลั่วชิงยวนแต่ก็สายไปเสียแล้วฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาในเรือนเมื่อเห็นภาพนั้น ฟู่เฉินหวนก็หน้าซีด เขารีบพุ่งเข้าไปต่อยลั่วชิงยวนที่หน้าอกลั่วชิงยวนกระอักเลือด ล้มลงกับพื้นทันใด“พระชายา!” จือเฉาตกใจ รีบเข้าไปดูผ้าแพรหลุด ลั่วเยวี่ยอิงคลานเข้าไปกอดขาฟู่เฉินหวน “ท่านอ๋อง... พระชายาจะฆ่าหม่อมฉัน! นางจะฆ่าหม่อมฉัน!”“ท่านฆ่านางเถิด ฆ่านางเถิด! มิเช่นนั้นหม่อมฉันต้องตายด้วยน้ำมือของนางเป็นแน่เพคะ!”ฟู่เฉินหวนตาแดงก่ำเหมือนจะคลุ้มคลั่ง เขามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาอาฆาตแล้วพุ่งเข้าไปบีบคอลั่วชิ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1154
ลั่วเยวี่ยอิงมีความเคลื่อนไหวอีกแล้ว หรือว่าเหยียนหน่ายซินปรากฏตัวอีก?“ลั่วเยวี่ยอิงเล่าอยู่ที่ใด? ออกจากตำหนักไปแล้วหรือ?”หากออกจากตำหนักไปแล้วก็ยิ่งดี จะได้จับเหยียนหน่ายซินแล้วก็กำจัดลั่วเยวี่ยอิงไปพร้อมกันเสียเลยแต่จือเฉากลับรายงานว่า “มิใช่เจ้าค่ะ นางไปที่ห้องครัว แต่งกายเป็นนางรับใช้ มิทราบว่าคิดจะทำสิ่งใด”ลั่วชิงยวนครุ่นคิด แล้วสั่งการว่า “จือเฉา พาบ่าวในเรือนออกไปให้หมด”จือเฉารับคำ “เจ้าค่ะ”จากนั้นจือเฉาก็พาคนอื่น ๆ ออกไปจนหมดลั่วชิงยวนวางตำราแพทย์ลงแล้วเอนกายนอนลงบนเตียงนุ่มก่อนดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม“แค่กแค่กแค่ก...”อากาศหนาวเย็นขึ้นทุกวัน ลั่วชิงยวนยังคงมิสบายจนได้นางนอนลง ตั้งใจจะงีบหลับสักครู่ยามราตรีคืบคลานเข้ามา ภายนอกเริ่มมืดมิด ลั่วชิงยวนเผลอหลับไปในขณะที่กำลังจะหลับใหล ก็รู้สึกว่ามีใครบางคนค่อย ๆ เปิดประตูห้องเข้ามา เสียงฝีเท้าแผ่วเบาค่อย ๆ เข้ามาใกล้นางจากนั้นกระถางธูปบนโต๊ะก็ถูกเปิดออก มิรู้ว่าคนผู้นั้นทำสิ่งใดอยู่ต่อมาเสียงฝีเท้านั้นก็หยุดลง ลั่วชิงยวนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ามีสายตาจ้องมองนางอยู่ด้านหลังลั่วเยวี่ยอิงมองแผ่นหลังของลั่วชิงยวน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1153
ฟู่เฉินหวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ร้านอาหารอร่อย ๆ ก็ไปกินกันมาหมดแล้ว ได้ยินว่าน้ำแกงเนื้อแกะที่ตรอกหูซีอร่อย ไปซดสักถ้วยให้ร่างกายอบอุ่นดีหรือไม่?”ลั่วชิงยวนพยักหน้า “เพคะ!”จากนั้นทั้งสองก็ไปยังร้านเก่าแก่แห่งนั้นแล้วสั่งน้ำแกงเนื้อแกะสองถ้วย ปรากฏว่าถ้วยใหญ่กว่าใบหน้าเสียอีกบนโต๊ะยังมีเนื้อย่างและน้ำแกงผักรสชาติเผ็ดร้อน หอมอร่อยด้วย เมื่อกินคู่กับน้ำแกงเนื้อแกะในค่ำคืนเหมันตฤดูเช่นนี้ช่างอิ่มเอมใจยิ่งนักระหว่างกินอาหาร ลั่วชิงยวนรินเหล้าหนึ่งจอกแล้วกล่าวว่า “เพื่อฉลองชัยชนะในเมืองฉิน!”ฟู่เฉินหวนยกยิ้มจาง ยกจอกขึ้นชนกับนางเบา ๆดื่มหมดในรวดเดียวลั่วชิงยวนกล่าวต่อ “วันนี้จักรพรรดิสูงสุดเล่าให้หม่อมฉันฟัง... เหตุผลที่ให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่บริหารราชการแผ่นดินแทน”“พระองค์ทรงสงสารที่ท่านเหนื่อยเกินไป มิอยากให้ท่านแบกรับมากเกินไป จึงตั้งใจจะฝึกฝนฟู่อวิ๋นโจว”ฟู่เฉินหวนได้ยินดังนั้นก็ชะงักไปแล้วมองลั่วชิงยวนด้วยแววตาลึกล้ำ“อะไรหรือเพคะ? หม่อมฉันพูดผิดไปหรือ?” ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยความมิเข้าใจฟู่เฉินหวนยิ้ม “ไม่หรอก ขอบคุณเจ้านะ”“ขอบคุณหม่อมฉันอีกแล้ว? สุภาพถึงเพียง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1152
หลังจากฟู่อวิ๋นโจวกลับมายังเมืองหลวง วันแรกที่เข้าประชุมราชสำนัก จักรพรรดิสูงสุดได้ออกพระราชโองการให้ฟู่อวิ๋นโจวรับหน้าที่ดูแลการบริหารราชการแผ่นดินและให้ฟู่เฉินหวนช่วยเหลือเขาพระราชโองการนี้ จักรพรรดิสูงสุดตรัสด้วยพระโอษฐ์เอง โดยมีลั่วชิงยวนเป็นผู้จดบันทึกนางมิรู้ว่าจักรพรรดิสูงสุดคิดเช่นไร ในใจก็อดน้อยใจแทนมิได้ฟู่เฉินหวนทำเพื่อแคว้นเทียนเชวียมากมาย มีผลงานมากมาย เหตุใดจักรพรรดิสูงสุดจึงดูเหมือนมิยอมรับความดีความชอบของเขาแม้ฟู่เฉินหวนจะมิแสดงความมิพอใจใด ๆ แต่เมื่อได้ยินพระราชโองการนี้ ในดวงตาก็ยังมีความผิดหวังเมื่อฟู่อวิ๋นโจวได้เป็นผู้สำเร็จราชการแทน ไม่มีผู้ใดในราชสำนักคัดค้านดูเหมือนว่าทุกคนจะพึงพอใจหลังจากเลิกประชุม ฟู่อวิ๋นโจวเดินมาหาฟู่เฉินหวน “ต่อไปก็ต้องพึ่งพาเสด็จพี่ช่วยเหลือแล้ว กระหม่อมยังมีหลายสิ่งที่มิเข้าใจ หวังว่าเสด็จพี่จะเมตตาชี้แนะ”ฟู่เฉินหวนกล่าวอย่างแผ่วเบา “เช่นนั้นไปคุยกันที่ห้องทรงพระอักษรเถิด”เมื่อมาถึงห้องทรงพระอักษร มีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้นแต่ฟู่อวิ๋นโจวกลับมิได้ขอคำแนะนำเรื่องราชการ กลับถามว่า “เสด็จพี่รักลั่วชิงยวนจริงหรือไม่?”ฟู่
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1151
ลั่วชิงยวนรู้สึกหนักใจ จึงมิได้กล่าวสิ่งใดอีกแต่นางก็รู้สึกได้ว่าสวรรค์ลิขิตมาแล้ว ผู้ใดเล่าจะฝืนชะตาได้โชคชะตาของทุกคนล้วนเกี่ยวพันกัน การเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของคนผู้หนึ่ง อันที่จริงแล้วจะส่งผลกระทบต่อผู้คนนับมิถ้วนเช่นเดียวกับที่นางเคยทำนายว่าฟู่จิ่งหานจะมีเคราะห์พยายามช่วยเขาแล้วแต่สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยกลับเกิดเรื่องขึ้นมาเสียก่อนหลังจากกลับมา ฟู่จิ่งหานก็ยังคงเกิดเรื่อง เพียงแต่ยังรักษาชีวิตไว้ได้......หลายวันต่อมาฟู่จิ่งหานนอนอยู่บนเตียงคนป่วย เขาฟื้นขึ้นมาหลายครั้ง แต่ก็หลับไปอย่างรวดเร็วขุนนางในราชสำนักต่างพูดคุยกันอย่างเป็นส่วนตัวมานับครั้งมิถ้วนจักรพรรดิประชวรหนัก มิสามารถบริหารราชการแผ่นดินได้ เรื่องใหญ่เรื่องเล็กเกือบทั้งหมดล้วนเป็นฟู่เฉินหวนที่ตัดสินใจมีขุนนางหลายคนไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิสูงสุดเพื่อขอให้จักรพรรดิสูงสุดตัดสินใจ ให้องค์ชายห้าฟู่อวิ๋นโจวเข้าควบคุมดูแลการบริหารราชการแผ่นดินแทนลั่วชิงยวนไปรักษาจักรพรรดิสูงสุดบ่อย ๆ แน่นอนว่าย่อมได้ยินเรื่องมากมายเหล่านี้ซึ่งก็เป็นไปตามคาด ในเวลานี้ไม่มีผู้ใดเสนอชื่อฟู่เฉินหวนเลยต่างก็เสนอชื่อองค์ชายห้า
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1150
ทันทีที่คำพูดประโยคนี้หลุดออกมา ทั้งลั่วชิงยวนและฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนสีหน้า“ว่ากระไรนะ?”ทั้งสองรีบเข้าวังบัดนี้ขุนนางน้อยใหญ่ล้วนมายืนล้อมหน้าตำหนักของจักรพรรดิด้วยความร้อนใจฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนที่ยังมิทันได้เปลี่ยนชุดถูกขวางไว้“ท่านอ๋อง พระชายา ฝ่าบาททรงมีพระอาการวิกฤต หมอหลวงมู่มิอนุญาตให้ผู้ใดเข้าเฝ้า บอกว่าจะนำความเย็นเข้าไป ทำให้กระทบกระเทือนพระวรกายพ่ะย่ะค่ะ”ฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนได้แต่รออยู่หน้าตำหนักบรรทม มิกล้าเข้าไปลั่วชิงยวนครุ่นคิด นางเดินไปที่หน้าต่างแล้วตะโกนผ่านหน้าต่าง “ท่านหมอหลวงมู่! องค์จักรพรรดิทรงประชวรด้วยโรคใดหรือ?”เมื่อหมอหลวงมู่ได้ยินเสียงของลั่วชิงยวนก็รู้สึกราวกับพบแสงสว่างในความมืดมิด“พระอาการของฝ่าบาทคล้ายกับถูกพิษ มิใช่พิษร้ายแรง แต่สะสมมานานแล้ว เพิ่งจะกำเริบ อาการคือพระพักตร์เขียวคล้ำ หายใจติดขัด เพียงแค่สายลมผิดปกติเล็กน้อยก็กระทบกระเทือนพระวรกายแล้วขอรับ”“เส้นพระโลหิตทั่วร่างกายปูดโปน เห็นได้ชัดว่าเกิดจากการขาดอากาศ ข้าฝังเข็มเพื่อระบายเส้นลมปราณและตบหลังหลายครั้ง ท่านทรงไอเป็นพระโลหิต มีลิ่มเลือดปนออกมาด้วย มิทราบว่าเป็นสิ่งใด”
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1149
ลั่วชิงยวนเผยรอยยิ้ม “นอนมากเกินไป ร่างกายไร้เรี่ยวแรงไปหมดแล้ว”“ท่านพ่อของเจ้าเล่า? กลับเมืองหลวงพร้อมเจ้าหรือไม่?”ซ่งเชียนฉู่ส่ายหน้า “แม้สำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยจะถูกเผาทำลาย แต่ตระกูลของข้าอาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายชั่วอายุคน ท่านพ่อตั้งใจจะอยู่ที่นั่นเพื่อสร้างสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ยขึ้นใหม่”ได้ยินดังนั้นลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อย “แล้วสมุนไพร...”ซ่งเชียนฉู่คลี่ยิ้ม “สมุนไพรมีไว้สำหรับใช้รักษาผู้คน เมื่อนำมารักษาโรคช่วยชีวิตผู้คนจึงจะเรียกว่าเป็นยา”“ครั้งนี้แม้จะสูญเสียสมบัติที่สะสมมานับร้อยปี แต่ผ่านไปอีกร้อยปีก็สะสมขึ้นมาใหม่ได้”เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็พยักหน้า “กองคาราวานของสมาคมการค้าเฟิงตูสามารถไปถึงซีหลิงได้ ข้าจะช่วยพวกเจ้าสร้างสำนักขึ้นใหม่”“แต่เหตุใดเจ้าจึงมิอยู่ช่วยท่านพ่อของเจ้าที่ซีหลิงเล่า?”ซ่งเชียนฉู่มองนางด้วยความเป็นห่วง “ครั้งนี้เป็นเพราะเรื่องของตระกูลข้า ทำให้ท่านต้องบาดเจ็บเช่นนี้ ข้าต้องรอดูมือของท่านให้หายดีก่อนจึงจะจากไปได้”“ยิ่งกว่านั้น... ข้ายังรู้สึกว่าเขาเหมือนจะมิค่อยสบายด้วย...”ซ่งเชียนฉู่ขมวดคิ้ว แววตาเต็มไปด้วยความกังวล“ฉู
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1148
ซ่งเชียนฉู่ตอบว่า “ยามนี้ชีวิตของนางยังปลอดภัย แต่หลังจากได้รับบาดเจ็บแล้วมิได้รับการรักษาทันเวลา ล่าช้าเกินไป ตอนนี้จึงยังมิฟื้น”หล่างมู่ร้อนใจ “แล้วนางจะฟื้นเมื่อใด?”ซ่งเชียนฉู่ส่ายหน้า “ข้าเองก็บอกมิได้”เมื่อทุกคนเข้าเมืองซีหลิงแล้ว ก็พาลั่วชิงยวนไปพักที่ชั้นสองของโรงหมอ โดยซ่งเชียนฉู่และซ่งอวี่ก็พักอยู่ที่โรงหมอด้วยตอนนี้ซีหลิงกำลังเผชิญกับภัยคุกคามจากโรคระบาด เพราะสมุนไพรมีมิเพียงพอเมื่อได้รับอนุญาตจากซ่งอวี่แล้ว ฟู่เฉินหวนจึงส่งคนไปขนย้ายสมุนไพรที่เหลือทั้งหมดในหุบเขามาแล้วส่งคนไปแจกจ่ายสมุนไพรตามหมู่บ้านต่าง ๆ ทุกวัน เพื่อป้องกันโรคแพร่ระบาดชาวแคว้นหลีก่อกวนหลายครั้ง ฟู่เฉินหวนจึงพาคนไปขับไล่และกำจัดโจรปล้นสะดมเหล่านั้นให้ผู้อพยพทั้งหมดกลับบ้านอย่างปลอดภัยในขณะเดียวกัน ทั่วแคว้นเทียนเชวียก็เกิดการจลาจลหรือสงครามขนาดเล็กโชคดีที่ซ่งเชียนฉู่ได้คิดค้นสูตรยาแก้โรคระบาดขึ้นมาแล้ว เมื่อเผยแพร่สูตรยานี้จึงช่วยให้ชาวบ้านทั่วทุกหนแห่งรอดพ้นจากโรคระบาดได้แม้ดูเหมือนว่าทุกหนแห่งจะวุ่นวาย แต่ก็มีข่าวดีเข้ามาอย่างต่อเนื่องฟู่เฉินหวนถูกส่งไปประจำการที่ซีหลิงและควบคุมซีห
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1147
ลั่วชิงยวนเอนกายในอ้อมอกของฟู่เฉินหวนขณะนั่งอยู่หน้ากองไฟ จากนั้นก็ง่วงซึมจนหลับไปฟู่เฉินหวนลูบหน้าผากของนาง รู้สึกได้ถึงความร้อน“ชิงยวน อดทนอีกหน่อยนะ เราใกล้จะออกไปได้แล้ว”ลั่วชิงยวนมึนงง เมื่อได้ยินเสียงก็ยังตอบรับว่า “อืม”หล่างมู่และเซียวชูที่อยู่ด้านข้างก่อกองไฟให้ใหญ่ขึ้นค่อนข้างแย่ที่ในป่าเปลี่ยวแห้งแล้งเช่นนี้ไม่มีสมุนไพร จึงยังรักษามือของลั่วชิงยวนมิได้ในตอนนี้ต้องเดินทางเช่นนี้อีกหลายวันในที่สุดก็กลับมายังตำแหน่งสะพานขาดแห่งเดิมที่นี่ได้ตั้งค่ายพักแรมไว้แล้ว ซ่งเชียนฉู่เห็นพวกเขากลับมาแต่ไกลก็รีบวิ่งมารับด้วยความดีใจ“ชิงยวน!”ทว่าเมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวเหมือนคนใกล้สิ้นใจของลั่วชิงยวน นางก็เปลี่ยนสีหน้า“รีบพานางเข้าไปในกระโจมเร็วเข้า!”ลั่วชิงยวนถูกวางลงบนเตียงในกระโจม ซ่งเชียนฉู่แกะผ้าพันแผลที่ข้อมือออก เมื่อเห็นบาดแผลก็ตกตะลึง“เหตุใดจึงบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้”“มิได้แล้ว สมุนไพรของเรามีมิพอ”นางรีบลุกออกไปเรียกเฉินเซี่ยวหานและหล่างมู่ให้กลับไปเอายาที่หมู่บ้านตีนเขาฟู่เฉินหวนถามอย่างกังวล “นางเป็นเช่นไรบ้าง? รักษามือนางได้หรือไม่?”ซ่งเชียนฉู่ก็เป็นกั
