บทที่ 151

จ้านหลูยังสงสัยว่าเขาทำอะไรผิดหรือเปล่า ดังนั้นเจ้านายของเขาจึงต้องการลงโทษเขาด้วยวิธีนี้

จ้านหลูคิดกับตัวเองว่า หากข้าทำอะไรผิด ขอเจ้านายลงโทษข้าด้วยวิธีการลงโทษต่าง ๆ แต่ไม่ใช่ให้ข้าดมกลิ่นอาหารอร่อย ๆ แต่กินไม่ได้ ซึ่งทรมานคนมาก

เมื่อจั๋วซือหรานผัดเป็ดเสร็จ แกงก็จะเสร็จแล้วเหมือนกัน และเนื้อแกะก็หมักเรียบร้อยแล้วด้วย กล่าวกันว่าบางทีต้องหมักข้ามคืน รสชาติจะได้เข้าถึงเนื้อ แล้วจะอร่อยกว่า

แต่จั๋วซือหรานไม่ได้เตรียมตัวล่วงหน้า ดังนั้นนางจึงทำได้แค่นั้น

ฝูซูทำตามคำสั่งของนาง เขาได้จัดชั้นวางในสวนและแขวนตะขอเหล็กอันใหญ่ และจุดไฟและรอนาง

จั๋วซือหรานแขวนเนื้อแกะแล้วย่างสักพัก จากนั้นทาน้ำปรุงรสแล้วโรยด้วยเครื่องเทศวิญญาณและผงพริก

ในตอนแรก ฝูซูยังคงอดความอยากกินอาหารของเขาได้อยู่

ต่อมาเขาก็ทนไม่ไหวแล้ว เขานั่งยอง ๆ ข้าง ๆ จั๋วซือหราน เหมือนลูกหมารออาหาร “คุณหนูขอรับ จะเสร็จเมื่อไรขอรับ หอมมากขอรับ ขอชิมก่อนได้ไหมขอรับ”

“ยังไม่เสร็จเลย เสร็จก่อนค่อยชิมสิ” จั๋วซือหรานกล่าว

จั๋วซือหรานแปรงเนื้อแกะสับด้วยน้ำผึ้งอีกครั้ง

นางเหลือบมองผนังข้าง ๆ แล้วพูดว่า "ไหน ๆ ก็มาถึงแล้ว ทำไมไม่ลงม