กุ้งเต้นซึ่งเห็นท่าทางเต้นกระทืบเท้าเร่าๆ และกรีดร้องเหมือนในละครน้ำเน่าที่นางร้ายมักทำตามบทในสมัยก่อนๆ ทำ ซึ่งสมัยนี้นางร้ายเขาพัฒนาไปไกลไม่แสดงท่าทางแบบนี้แล้ว เพราะนางร้ายสมัยนี้ยั่วผู้ชายเก่งเอาตัวเข้าแลกหรือบางบทบาทก็แรดเงียบ กุ้งเต้นก็คันปากอดไม่ได้จึงว่าเข้าให้
“แก.. พวกแก... ฝากไว้ก่อนเถอะ...”
คิตตี้โกรธจนตัวสั่นแต่ทำอะไรไม่ได้จึงได้แต่ชี้หน้ายอดรักและกุ้งเต้นก่อนจะล่าถอยกลับไปเมื่อเห็นท่าทางไม่ยอมลงให้ตนของทั้งสองสาวที่กอดอกมองเธออย่างท้าทาย...
“เอ้อออ... มาเอาคืนเร็วๆ ด้วยล่ะ ฉันขี้เกียจแบกความขี้อิจฉาของใครไว้นานๆ มันหนัก”
ยอดรักตะโกนตามหลังอย่างขุ่นขวางก่อนจะหันมาถลึงตาใส่กุ้งเต้น
“ส่วนแก นางกุ้งยักษ์ แกตายแน่ๆ”
ว่าแล้วเธอก็วิ่งไล่ทุบกุ้งเต้นซึ่งรู้ตัวว่าจะโดนดีจึงวิ่งหนีกำปั้นของเพื่อนรักไปก่อน สองสาวจึงวิ่งไล่ทุบกันเหมือนเด็กๆ เสียมากกว่า ทั้งเสียงร้องวี้ดว้ายของกุ้งเต้น ก็ทำให้ดูครึกครื้นมากกว่าจะจริงจัง... อัคราซึ่งยืนมองพวกเธออยู่บนระเบียงกว้างก็ได้แต่หัวเราะขบขันไปด้วย...
“พวกเธอน่ารักดีนะครับเจ้านาย...”
“ใช่ น่ารัก ยอดรัก... น่ารัก..” อัคราเออออไปกับเสียงห้าวๆ ของ พล ลูกน้องคนสนิท
“แล้วนายก็รักคุณยอดรักด้วยใช่ไหมครับ”
“ใช่ ฉันรักเธอ... เฮ้ย ไอ้พล ไอ้หอกหัก แกนี่มัน...”
อัคราพูดด้วยท่าทางลอยๆ เหมือนละเมอก่อนจะรู้สึกตัวหันมาตวาดลูกน้องคนสนิทอย่างขัดเขินเหลือกำลัง ครั้นจะแก้ตัวก็ไม่ได้เมื่อเห็นแววตารู้ทันของพล...
“แหะๆ พลขอโทษคร้าบ ที่แอบมาเสือกเรื่องของเจ้านาย แต่บอกได้เลยว่างานนี้ไอ้พล สนับสนุนนายเต็มที่ และยินดีช่วยเหลือทุกอย่าง ขอแค่นายสั่งมา...”
“แกอย่าทำเป็นรู้มาก เก่งมากเลยว่ะ ฉันละหน่าย”
“โธ่ นายครับ ผมช่วยได้จริงๆ นะ เอาเป็นว่าหากนายอยากได้คุณรักเป็นแฟนเป็นเมียเร็วๆ ผมยินดีช่วยทุกอย่างเลย”
“ให้มันจริงเถอะ ไม่ใช่พอจะไหว้วานอะไรหายหัว...”
“ไอ้พลเอาหัวเป็นประกันเลยครับเจ้านายยย งานนี้ไอ้พลช่วยจนตัวตายเลย...” พลเข้ามาเกาะแขนอัคราทำท่าตาใสๆ วิ้งๆ ใส่เจ้านายหนุ่มอย่างทะเล้น
“แหม... ไอ้นี่เล่นด้วยแล้วปีนเกลียว ประเดี๋ยวพ่อเตะกระเด็น”
“โห... เจ้านายก็ล้อเล่นนิดหนึ่งก็ไม่ได้ หากเจ้านายอยากให้ทุกอย่างลงตัวลงล็อกเร็วๆ ก็ต้องอาศัยมุก มุกเกี้ยวสาวนะครับจะมายืนแอบมองเขาแบบนี้เสียเวลาเปล่าๆ นา...” พลกล่าวด้วยสีหน้าท่าทางมั่นใจ ซึ่งเจ้านายหนุ่มที่ไม่เคยจีบสาวเสียทีเพราะมีแต่สาวๆ วิ่งเข้าหาก็ได้แต่มองอย่างหมั่นไส้
“ไอ้พล แกนี่รู้ดีทุกเรื่อง สาระแนตลอด...” อัคราพูดพลางส่ายหัวกับลูกน้องจอมรู้มากแต่ในใจเขาก็คิดว่าพลพูดถูก เขาจะต้องรุกและใช้มุกเกี้ยวสาวแบบให้เจ้าหล่อนตกหลุมรักเขาเร็วๆ และชนิดที่ถอนตัวไม่ขึ้นด้วย...
แล้วจะเอาแบบไหนดีล่ะ และจะรุกแบบไหนดี... ชายหนุ่มคิดในใจ...
อัครายืนยิ้มอยู่คนเดียวอย่างยินดีปลื้มเปรมหลังจากที่คุยกับมารดาแล้ว เพราะรู้สึกว่าการครั้งนี้ต้องอาศัยความช่วยเหลือจากนางอย่างไม่ต้องสงสัย และคำตอบของมารดาทำให้เขามั่นใจที่จะเดินหน้าตามแผนของตน ทางสะดวก.. ทุกอย่างลงตัวแถมผู้ใหญ่ยังเปิดทางและรู้เห็นเป็นใจขนาดนี้เขาเดินหน้าไม่ถอยอยู่แล้ว...
แม่อยากได้หนูยอดรักเป็นสะใภ้ใหญ่ เด่นทำได้ไหมลูก... นั่นคือคำพูดของมารดาที่ยังก้องอยู่ในหัว...
ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนบนที่นอนกว้างซึ่งว้าเหว่มานานด้วยความรู้สึกอิ่มเอมหัวใจ อีกไม่นานเขาจะมีคนนอนเคียงข้างบนเตียงนี้ ทั้งยามหลับและยามตื่น เขาจะได้เห็นหน้าเธอทุกวันโดยไม่ต้องแอบติดตามข่าวคราวของเธอ ไม่ต้องสร้างสถานการณ์กระชากหน้ากากของใคร หรือหลบๆ ซ่อนๆ ที่จะประกาศตนให้รู้ว่าเขา รักเธอมากแค่ไหน...
อัครารู้เรื่องราวของยอดรักมาเสมอนับตั้งแต่เขาได้จูบเธอในวันนั้น เขารู้ว่ายอดรักมีคนรักมีคู่หมั้นและมีเพื่อนรักอีกคนที่แอบที่คิดไม่ซื่อกับเธอ เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อให้คนทั้งสองที่กำลังหักหลังเธอเผยธาตุแท้ออกมา...
อาทิตย์ เป็นผู้ชายเจ้าสำอางที่เจ้าชู้และสร้างภาพว่าตนเองนั้นร่ำรวยไฮโซทั้งที่เขาไม่มีอะไรเลยนอกจากหน้าตาที่หล่อเหลา ต้องตาต้องใจคนมอง เขาคบกับยอดรักเพื่อหวังปอกลอกเท่านั้นและที่เข้ามาพัวพันกับยอดรักซึ่งเป็นนางแบบชื่อดัง ก็เพื่อให้ตนเองมีข่าวและมีชื่อเสียงตามไปด้วย เพราะแม้เขาเองก็เป็นนายแบบที่หน้าตาหล่อเหลารูปร่างดีแต่ก็ไม่ค่อยจะมีชื่อเสียงเพราะมีชื่อเสียเสียมากกว่า
เนื่องจากอาทิตย์ไม่มีความรับผิดชอบทั้งยังชอบเที่ยวเตร่และหยิ่งผยองจึงไม่ค่อยมีใครอยากจะจ้างงาน เมื่อมีข่าวกับนางแบบดังทุกคนก็ต้องสนใจในตัวอาทิตย์และยิ่งได้ยอดรักเป็นคู่หมั้น งานและเงินก็หลั่งไหลเข้ามาทำให้อาทิตย์กลายเป็นนายแบบเนื้อหอมไปในบัดดล...
ในขณะที่ พิชฎา เพื่อนสาวคนสนิทที่เรียนมาด้วยกันกับยอดรักนั้นก็ร้ายไม่ใช่น้อย พิชฎาเป็นหญิงสาวหน้าตาดีเรียบร้อยอ่อนหวานซึ่งเรียกได้ว่าดูเหมือนจะคนละขั้วกับยอดรักเลยก็ว่าได้ เธอเป็นครูสอนเด็กอนุบาลผู้อ่อนหวานอ่อนโยนน่ารักในสายตาของทุกคน แต่น้อยคนนักจะรู้ว่าพิชฎานั้นล่ะคือนางมารร้ายตัวจริง
พิชฎาเป็นคนมักใหญ่ใฝ่สูงทะเยอทะยาน และเฝ้าอิจฉาริษยายอดรักมานานปี และเจ้าหล่อนก็รอเวลาที่จะทำลายยอดรักมาตลอด เมื่อยอดรักเป็นแฟนกับอาทิตย์ซึ่งเป็นชายหนุ่มที่ตนหมายตาพิชฎาก็เริ่มเผยธาตุแท้ออกมา...
พิชฎาพยายามจะทอดสะพานให้อาทิตย์ในขณะที่ยอดรักเดินทางไปถ่ายแบบต่างจังหวัดหรือไปต่างประเทศกับกุ้งเต้น ซึ่งเป็นทั้งเพื่อนและผู้จัดการส่วนตัวของยอดรัก จนทั้งคู่แอบได้เสียกันทั้งยังหลอกลวงยอดรักให้ร่วมทำธุรกิจร้านอาหารด้วยกัน แต่จริงๆ แล้วทั้งคู่นั้นเอาเงินทุนที่ยอดรักให้มาปรนเปรอบำรุงบำเรอตนเองอย่างไร้ยางอาย
ทั้งพิชฎาเองก็ยังแอบมีความสัมพันธ์กับเจ้าของโรงเรียนที่เธอสอนอยู่เพื่อให้ตนเองได้เลื่อนตำแหน่งและเพิ่มขั้นเงินเดือน และเมื่อภรรยาของเจ้าของโรงเรียนจับได้ว่าเธอแอบตีท้ายครัว พิชฎาจึงถูกไล่ออก และอาทิตย์คือเสาหลักที่เธอจะต้องจับให้อยู่หมัด พิชฎาจึงปล่อยให้ตนเองตั้งครรภ์เพื่อจับอาทิตย์และสร้างเรื่องขึ้นมาว่ายอดรักเป็นคนแย่งสามีของตน เพราะเธอกับอาทิตย์นั้นรักกันมานานและเธอก็กำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่...
บทที่9.แน่นอนว่ายอดรักต้องเสียใจที่ถูกเพื่อนรักและคนรักหักหลัง หลอกลวง แต่เมื่อเขามีข้อมูลและหลักฐานว่าคนทั้งสองนั้นคิดไม่ซื่อกับยอดรักอย่างไรบ้างและความเน่าเฟะของคนทั้งคู่นั้นมีมากแค่ไหน มันก็ถูกส่งต่อไปให้ยอดรักได้รับรู้ผ่านนักข่าวหัวเห็ดคนหนึ่งซึ่งเขาได้จ้างวานให้ติดตามทำข่าวของพิชฎาและอาทิตย์มาตลอด ให้ยอดรักได้เห็นถึงความไม่ซื่อสัตย์และความริษยาของพิชฎาที่มีต่อตัวเธอเขารู้ดีว่ายอดรักอาจจะเจ็บปวดกับการกระทำของคนทั้งคู่ แต่เพื่อให้ยอดรักได้รับรู้ถึงความเลวร้ายของหญิงร้ายชายเลว อย่างพิชฎาและอาทิตย์เขาจึงต้องเสี่ยง ซึ่งเขาเองยังนึกชื่นชมจิตใจของยอดรักที่ยังเข้มแข็งและยืนหยัดมาได้โดยที่ไม่ตีโพยตีพายหรือคิดสั้นทำร้ายตัวเอง...ยอดรักกลับสงบและควบคุมอารมณ์ได้อย่างดี ซึ่งมันทำให้เขามั่นใจว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้องและดีต่อเธอ... ตอนนี้เธอก็มาอยู่ใกล้ๆ เขาแล้ว เมื่อลูกกวางตัวน้อยๆ หลงเข้ามาในดงเสือหิวขนาดนี้แล้วเขาจะปล่อยให้ลูกกวางแสนสวยลอยนวลได้อย่างไร...“ยอดรัก... เธอคือยอดรักของฉัน ยอดรักของพี่เด่น...” อัครายิ้มกับตนเองด้ว
บทที่10.“โธ่ ยอดรักจ๋า เห็นพี่เด่นเป็นคนยังไงกันครับ..” อัคราพูดเสียงนุ่มอ๊ายย ผู้ชายอะไรทำหน้าทำเสียงออดอ้อนได้น่ารักน่าหยิกจริงๆ นี่ขนาดว่าหน้าตายังรกด้วยหนวดเครา เขายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าเขาโกนหนวดเคราแล้วเขาจะทำหน้าได้น่ารักขนาดไหนกันนะ...อ๊ายย นี่เธอกำลังคิดอะไรน่ะนางยอด... หญิงสาวกรีดร้องในใจที่ไหวระรัว“ตะ แต่..”“ใครว่าพี่เด่นจะรังแกยอดรักล่ะครับ พี่เด่นก็แค่จะแก้ไขนิสัยปากเสียต่างหากเลยต้องหาตัวช่วย”“บ้า ปากใครก็ปากมันสิ ใครจะไปช่วยใครได้ อย่ามาหลอกเต๊ะอั๋งกันเชียว”“ใครว่าช่วยไม่ได้ รักช่วยพี่ได้สิ รับรองเลยว่าถ้ารักช่วยพี่กำจัดน้องหมาในปาก ผู้ชายคนนี้จะไม่ปากเสียอีกต่อไป..” อัคราพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาคมสีน้ำเงินเข้มดูพราวพรายจนยอดรักใจสั่นรู้สึกขัดเขินขึ้นมาทันที“ไม่รู้ไม่ชี้ น้องหมาในปากใครมีเยอะก็ไปกำจัดกันเองสิ”“ไม่ได้หรอกเรื่องนี้พี่เด่นต้องให้รักช่วย ช่วยแบบนี้ไง...&rdquo
บทที่ 11.พลพูดอย่างมีสาระที่สุดเท่าที่เคยพูดมา แล้วยิ่งมาเจอคนที่คุยด้วยแล้วรู้สึกสบายใจหนุ่มหน้าทะเล้นที่วันๆ เอาแต่กวนบาทาของเจ้านายที่ดูจะหาสาระไม่ได้อย่างเขาก็อยากจะพูดคุยกับกุ้งเต้นเหมือนได้เจอเพื่อนที่รู้ใจ“แล้วคุณล่ะไม่มีเมียไม่มีลูกเหรอ”“ผมมีลูกสาวคนหนึ่งแต่ไม่มีเมีย เมียทิ้งน่ะ หึหึ...”พลพูดตรงๆ และเขาเองก็ไม่ค่อยจะพูดเรื่องส่วนตัวกับใครนอกจากอัคราและคนในครอบครัวดีแลนด์ซึ่งรู้เรื่องของเขาเป็นอย่างดี... กุ้งเต้นเป็นคนแรกที่เขาเปิดอกคุยด้วยอย่างไร้ข้อกังขา“หืม... จริงน่ะ น่าสนใจดีนี่ เล่าให้ฟังมั่งสิว่าเป็นไงมาไง”“เฮ้ย... คุณนี่มันไม่เกี่ยวกับแผนการหาเมียให้เจ้านายผมเลยนะ”“เอาน่าคุณ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะพันครั้ง...” กุ้งเต้นยิ้มทะเล้นให้เขาด้วยความรู้ปลอดโปร่งและจริงใจ...“ผมก็แค่เป็นคนงานจนๆ ที่ไม่มีรถหรูๆ บ้านใหญ่ๆ ให้เขาอยู่ เขาก็เลยไปจากผมกับลูกก็เท่านั้นเอง... ก็เหตุผลหลักๆ ของคนที่เขาไม่รักเราจริงไงคุณ&rdqu
บทที่ 12.แม่บ้านสาวรู้สึกเหมือนตัวเองถูกลดความสำคัญลงเมื่อยอดรักไม่มีทีท่าว่าจะกลับกรุงเทพฯ ไปเสียที อีกทั้งยังได้ทำงานในตำแหน่งประชาสัมพันธ์กิตติมศักดิ์ของดีแลนด์ซิลด์อีกด้วย หนำซ้ำป้าแก้วก็เอ็นดูและสอนการทำอาหารให้กับยอดรักอย่างเต็มที่ และสุดความสามารถเลยทีเดียว ซึ่งกับเธอที่เป็นหลานแท้ๆ ป้าแก้วกลับไม่เคยคิดจะสอนให้ทำ...“นี่ป้า ป้าเห็นคนอื่นดีกว่าหลานตัวเองรึไง ทำไมป้าไม่สอนฉันทำอาหารมั่ง สอนแต่นังดำนั่น”“นี่นังคิตตี้ ปากแกนี่มันนอกจากพ่นแต่คำพูดเน่าเหม็นพูดคำดีๆ กับใครเขาไม่เป็น แล้วจิตใจแกมันยังมืดดำยิ่งกว่าอีแร้งตายซากอีกแน่ะ”ป้าแก้วหันมามองหลานสาวที่นางแสนจะผิดหวังด้วยความเอือมระอา คิตตี้ไม่เคยมองใครว่าดีเลยนอกจากตัวเอง เจ้าหล่อนเฝ้าแต่ว่าคนอื่นอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งที่ตนเองนั้นไม่เคยทำอะไรดีๆ กับใครเขาซ้ำยังหยิบโหย่งไม่เคยสนใจสิ่งที่นางสอนสั่งเลยแม้แต่น้อย จนนางเอือมระอาและไม่คิดจะใส่ใจอะไรคิตตี้อีก เพราะนางมักจะโดนคิตตี้ถอนหงอกและด่าว่าอย่างไม่ให้เกียรติเสมอยามที่นางจะสอนสั
บทที่13.“ป้าแก้วเป็นอะไรคะวันนี้ดูเครียดๆ” ยอดรักถามผู้สูงวัยอย่างห่วงใย มือเรียวที่กำลังห่อเกี๊ยวอย่างตั้งใจชะงักแล้ววางมือกับสิ่งที่ทำอยู่เมื่อเธอสังเกตว่าวันนี้ป้าแก้วเอาแต่นั่งเงียบและถอนใจเฮือกๆ มาตั้งแต่เช้าแล้ว“หรือว่ารักทำอะไรไม่ถูกใจคะ บอกรักได้นะคะ รักห่อเกี๊ยวไม่สวยหรือหมักหมูไม่ได้ตามสูตรรึเปล่า”หญิงสาวร้อนใจเมื่อวันนี้เธอตั้งใจว่าจะเรียนการทำเกี๊ยวน้ำหมูแดงกับป้าแก้ว ทั้งที่เธอไม่เคยเข้าครัวเพื่อทำอาหารมาก่อนเลย แต่ตอนนี้เธอทำอาหารง่ายๆ เป็นหลายอย่างแล้ว เช่นต้มจืด ผัดกะเพราและเจียวไข่ไม่ให้ไข่ไหม้...“ไม่ใช่เพราะคุณรักหรอกค่ะ มันเป็นปัญหาของป้าเองต่างหาก”“บอกรักได้ไหมคะ หากรักช่วยได้รักก็ยินดีช่วยนะคะ ทีป้าแก้วยังช่วยสอนอะไรรักตั้งหลายอย่างทั้งที่รักบอกยากสอนยากจะตายไป”“โถ... คุณรักน่ะสอนไม่ยากเลยค่ะ ดูสิคะเรียนทำอาหารแค่ไม่กี่วันก็ทำเป็นตั้งหลายอย่างแล้ว”“แล้วป้าแก้
บทที่ 14.หนุ่มสาวช่วยกันห่อเกี๊ยวหมูจนเสร็จเรียบร้อยในเวลาอันรวดเร็วจากนั้นไม่นานเกี๊ยวน้ำหมูแดงก็พร้อมเสิร์ฟให้ทุกคนได้รับประทาน และงานนี้กุ้งเต้นถึงกับซาบซึ้งจนน้ำตาไหลที่รู้ว่าเพื่อนรักเป็นคนทำกับมือ...“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแกทำอาหารให้ฉันกินนังยอด... แล้วนี่ฉันจะต้องกินยาแก้ท้องเสียกันไว้ก่อนรึเปล่าวะแก” ไม่วายกุ้งเต้นจะมีคำพูดให้ตนเองได้โดนด่า“เออ.. ฉันลืมบอกแกไป ฉันแช่งคนที่พูดประชดฉันด้วยว่าหากกินแล้วปากเสียขอให้จู๊ดๆ”“ว้าย ตายแล้วนังนี่ ปากแกนี่มัน...”“ก็แกชอบพูดเหน็บฉันนี่ อุตส่าห์ทำให้กินยังจะปากดี” ยอดรักค้อนขวับในขณะที่ชายหนุ่มอีกคนนั่งมองเธอตาหวานฉ่ำ“แต่พี่ว่า คืนนี้พี่คงนอนไม่หลับเพราะมดเต็มห้องแน่ๆ” อัครากล่าวยิ้มๆ ทั้งยังมองเธอตาหวานฉ่ำ“อุ๊ย... ตายจริง ถ้าคุณเด่นไม่พูดเรื่องมดฉันลืมไปเลยนะเนี่ย ฉันขอตัวไปกินยาลดความหวานก่อนนะนังยอด แหม... ลืมตัวว่าอยู่เป็น กอขอคอออ... อิอิ
บทที่ 15.“อื้มมม... หวานเหลือเกินรักจ๋า ยอดรัก...”อัคราครางเสียงแหบแห้งหลงใหลไปกับความหอมหวานจากปากสาว มือหนาลูบไล้เรือนกายละมุนอย่างหลงใหลไม่แพ้กันมือใหญ่เลื่อนไล้หยอกล้อที่ฐานทรวงสาวอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยบราลูกไม้ตัวสวยสร้างความซ่านรัญจวนให้กับเธอมากขึ้นจนยอดรักแทบยืนไม่อยู่ ยิ่งเมื่อนิ้วแกร่งเขี่ยสะกิดที่ ยอดอกสวยผ่านเนื้อผ้าลูกไม้งามก็ยิ่งทำให้ใจสาวสั่นหวิว ลมหายใจก็ติดๆ ขัดๆ ราวใจจะขาดรอนๆ เสียให้ได้ซึ่งความรู้สึกนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิตสาว ทั้งที่เธอผ่านงานเดินแบบถ่ายแบบชนิดว่าแนบชิดสนิทสนมกับนายแบบหลากหลาบเชื้อชาติมาก่อนแต่ไม่มีชายคนไหนสักคนที่ทำให้เธอรู้สึกเช่นนี้ได้...“อะ พะ พี่เด่น อื้ม...”หญิงสาวครางกระเส่าด้วยความรัญจวนใจเมื่อรู้สึกได้ถึงความเปล่าเปลือยของทรวงสาวจากลมเย็นๆ ที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามาจนม่านลูกไม้สีขาวนวลตาไหวพลิ้วไม่ต่างจากร่างสาวที่ก็ส่ายพลิ้วราวใบไม้ต้องลม เมื่อริมฝีปากร้ายยังไม่หยุดโจมตีสร้างความร้อนเร่าแผดเผากายสาวจนเธอต้อง
บทที่ 16.“ฝากได้ก่อนเถอะแกนังดำ”“โอ๊ย ไม่รับฝากย่ะขี้เกียจเก็บขยะมารกสมอง อีกอย่างนะเรียกคนอื่นว่าดำเนี่ย เคยส่องกระจกดูหนังหน้าตัวเองบ้างมั้ยคะว่ามันเหมือนมนุษย์น้อยลงไปทุกที...”“แก...” คิตตี้ถึงกับพูดไม่ออกสุดท้ายก็ต้องถอยล่าไปด้วยอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยง...ยอดรักมองตามแล้วส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เธอไม่เข้าใจเลยว่าคิตตี้นั้นจงเกลียดจงชังอะไรเธอนักซ้ำยังแสดงอาการหวงอัครา หวงที่นี่ราวกับว่าตนเองเป็นเจ้าของ น่าเกลียดที่สุด... ยอดรักถอนใจหนักๆ อย่างสุดเซ็ง“คนอะไรน่ารำคาญเป็นที่สุด ดีนะที่นางยอดคนนี้สติยังดีไม่ลดตัวลงไปแลกกับพวกประสาทเสีย...”หญิงสาวหันกลับมาทำงานต่อแต่แล้วก็ต้องหยุดสิ่งที่คิดเมื่อเห็นร่างสูงของใครบางคนที่เธอพยายามหลบหน้าเดินยิ้มร่ามาหา...“ยอดรักครับ วันนี้ไปขี่ม้าชมไร่กันมั้ย”อัคราเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มพรายแววตาระยิบระยับจนเธออยากจะหาอะไรมาทิ่มตาเขาเสียด้วยความหมั่นไส้ แต่สิ่งที่ทำได้คือเชิดหน้าใส่เขาอย่างแง่งอน...&ld
บทที่ 55.“โห... คุณพ่อ เล่นว่าผมแบบนี้เลยเหรอ งั้นพาน้องดรีมไปดูปลาโลมาดูโลกใต้ทะเลอีกวันสองวันเป็นไง รับรองคราวนี้กลับมาน้อง ดรีมมีน้องแน่ๆ” อัครายังไม่ยอมแพ้บิดา หน้าตาขึงขังจนยอดรักส่ายหน้ายิ้มๆ อย่างระอาในความอยากเอาชนะบิดาของสามี...“โธ่... ไอ้ขี้คุย” คุณอีริคยังคงต่อล้อต่อเถียงกับลูกชายซึ่งก็ทำให้คุณดาราสบตากับลูกสะใภ้อย่างระอาไม่แพ้กัน...“ไม่ต้องรบกวนให้คุณพ่อคุณแม่พาน้องดรีมไปเที่ยวไหนหรอกค่ะ เพราะน้องดรีมน่ะมีน้องแล้ว...”หญิงสาวพูดจบก็คว้าน้องดรีมมาอุ้มแล้วเดินเข้าบ้านไปก่อน อัครามองตามภรรยาที่เดินอุ้มลูกเดินเข้าบ้านไปก่อนด้วยความกังขาในคำพูดของเธอทำให้คุณดาราหมั่นไส้ลูกชายที่ยืนเซ่ออยู่...“แหม... เราไปรับขวัญหลานคนใหม่ของเรากันดีกว่าค่ะคุณพี่” ว่าแล้วบิดามารดาก็เดินเกี่ยวก้อยกันตามยอดรักไปด้วยความยินดี“รับขวัญหลานคนใหม่ น้องดรีมมีน้อง... นั่นก็แสดงว่า...” อัครายิ้มกว้างตาโตด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดชีวิต...“ไชโย้ๆๆ ไชโย เมียฉันท้องอีกแล้ว ฉันจะมีลูกอีกคนแล้ว ฮ่
บทที่ 56.อวสาน“ได้ผลแน่นะพี่เด่น ผมนี่จะลงแดงตายแล้ว จะหมดวันพักร้อนแล้วยังไม่ได้แอ้มเมียเลย” อัครวัฒน์ทำท่าเหมือนจะลงแดงไปจริงๆ“หึ.. ไอ้กะล่อน เห็นนะเว้ยตอนพาน้องมนไปหลบหลังโขดหินน่ะ” อัคนีแค่นยิ้มหมั่นไส้น้องชาย อัครวัฒน์ยิ้มแห้งๆ“แหม พี่เดียว เห็นด้วยเหรอ”“ไอ้กะล่อน” ทั้งอัครากับอัคนีพูดขึ้นพร้อมกัน...“เอาเป็นว่านายโทร. ไปบอกแม่บ้านจัดห้องหับไว้ได้เลย.. เรื่องนี้ฉันจัดการเอง” พี่ใหญ่พูดอย่างมั่นใจ ซึ่งน้องๆ ต่างก็หน้าชื่นตาบาน..แล้วทั้งสามหนุ่มก็พาภรรยามาพักที่เกาะส่วนตัวได้สำเร็จซึ่งบนเกาะมีบ้านพักหลังใหญ่ที่สวยงามมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครันแม้ว่าจะมีการปั่นกระแสไฟใช้เป็นเวลาก็ตามแต่ที่นี่ก็มีแผงโซล่าเซลล์ไว้ใช้งานด้วย...“พวกนายว่าวันนี้พวกเราจะได้แอ้มเมียมั้ยวะ..”อัคนีเท้าคางมองภรรยาที่กำลังเล่นน้ำกันอย่างสนุกนานเหมือนกั
บทที่ 54.“พี่เด่นต้องขยันทำลูกให้ทันไอ้เดียวมัน ตอนนี้มันมีแล้วสองคนนะ เราเป็นพี่ใหญ่ก็ต้องตามมันให้ทันสิ ไอ้โดมก็ทำท่าว่าจะมีเมียมีลูกตามมาติดๆ”ปากก็พูดไปทั้งมือไม้ก็ไม่ว่างเว้นจากเนื้อนวล ทั้งยังขบเม้มจูบซับไปตามเนินอกอวบอิ่มของเธออย่างยั่วเย้าจนสาวเจ้าสั่นสะท้าน ยอดรักแอ่นกายเหนือที่นอนยับย่นจากมรสุมสวาทเร่าร้อนระหว่างเธอกับเขาด้วยความซ่านกระสันเมื่อลิ้นร้อนตวัดไล้เลียยอดอกสาวแผ่วพลิ้วก่อนจะละเลงดูดดื่มฟอนเฟ้นดอกบัวคู่งามเต็มไม้เต็มมืออย่างเมามัน“อื้มมม... พี่เด่น...” ยอดรักครางกระเส่ากับความเร่าร้อนที่สามีปรนเปรอให้ไม่วายเว้น ยิ่งนับวันเขายิ่งให้ความรักความเสน่หาเธอมากขึ้นๆ จนเธออ่อนอกอ่อนใจพลอยคล้อยตามเขาทุกท่วงท่าไม่ว่าเขาจะพาเธอดินแดนแสนสุขแห่งไหนเธอก็พร้อมจะไปกับเขาทุกๆ ที่...อัคราจูบไล้เรื่อยไปตามลำตัวเนียนละมุนที่ยังคงเนียนนุ่มไม่ต่างจากวันแรกที่เขาได้ครอบครองเป็นเจ้าของความหวานล้ำจากร่างงามนี้ วันนี้ก็ยังคงมีไม่แตกต่างจากวันแรกที่ได้สัมผัส แต่มันกลับยิ่งเพิ่มมากขึ้นๆ จนเขาไม่อาจ
บทที่ 53.“อา... เมียจ๋า ยอดรัก พะ พอก่อน... โอว....” อัคราเอื้อมมือไปปัดปอยผมที่ปิดใบหน้างามแดงก่ำออกเพื่อจะได้มองหน้าเธอชัดๆ ก่อนจะรั้งร่างงามขึ้นมาแล้วบดจุมพิตเร่าร้อนกับปากนุ่มที่ละจากแก่นกายกำยำของเขาอย่างแสนเสียดาย มือร้อนกร้านงานลูบไล้เนื้อนวลเปล่งปลั่งของภรรยาอย่างรักใคร่หลงใหลฟอนเฟ้นทั้งอกอวบและสะโพกหนั่นแน่นพร้อมกับที่เคลื่อนกายเข้าหาความอ่อนนุ่มของอิสตรีที่พรั่งพร้อมของเธอ...“อืม... โอว... พี่เด่นขา...” ยอดรักครางกระเส่าสูดปากเร่าร้อนเมื่อเขาเข้ามาเติมเต็มในร่างคับแคบของเธอ ดวงตาของหนุ่มสาวประสานกันหวานเชื่อมทว่าร้อนแรงด้วยความปรารถนาที่ส่งผ่านถึงกันได้อย่างง่ายดาย ยอดรักโยกกายช้าๆ เมื่อความซ่านเสียวเสียดแทงไปทั้งร่าง เลือดสาวในกายร้อนฉ่าจนไม่อาจจะหยุดอยู่เฉยบนร่างแกร่งแข็งขึงของเขาได้ ในขณะเดียวกันอัคราก็สอดเสยร่างใหญ่โตของตนเข้าโรมรันภรรยาสาวด้วยความร้อนแรงปากก็ทั้งครางและดูดดื่มทรวงสาวที่สั่นไหวอยู่ตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อยไม่รู้หน่าย...“โอว รักจ๋า ยอดรัก โอ้ววว...” อัคราครางหนักๆ ในลำคอ
บทที่ 52.ยอดรักรู้สึกเศร้าอยู่ไม่น้อยเมื่อได้ยินข่าวอันน่าเศร้าสลดของคนเคยรู้จักแต่สิ่งที่พวกเขาทำและคิดจะทำกับเธอนั้นก็ทำให้เธอปลงตก เมื่อเห็นได้ชัดว่ากรรมมันติดจรวดแค่ไหน เมื่อเราคิดจะทำร้ายคนอื่นหรือให้โทษภัยคนอื่นสักวันมันก็ต้องย้อนกลับมาหาตัวเราเองดังคำกล่าวที่ว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว...หลังจากเรื่องร้ายๆ ผ่านไปก็มีการทำบุญไร่ครั้งยิ่งใหญ่ประจำปีซึ่งคนงานทุกคนต่างก็มาทำบุญกันหน้าตาเบิกบานสดใสถ้วนหน้า และไม่มีใครใส่ใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะมีไม่กี่คนที่รู้ข่าวซึ่งคนที่รู้ต่างก็ไม่มีใครอยากจะพูดถึงเพราะนั่นเท่ากับการหาเรื่องใส่ตัวหากว่าเรื่องในไร่ถูกเล่าขานไปในทางเสื่อมเสีย เพราะนอกจากจะถูกไล่ออกแล้วชีวิตก็อาจจะไม่ได้อยู่เป็นสุขก็ได้หากเอาเรื่องไม่ดีไปพูดเพราะใครๆ ก็รู้ว่าคุณเด่นนายใหญ่แห่งไร่อัครานั้นไม่ชอบเรื่องซุบซิบนินทาและไม่ชอบให้ใครพูดถึงภาพลักษณ์ของไร่ในทางไม่ดีซึ่งคนงานต่างรู้ดีว่า งานที่ไร่แห่งนี้นั้นแม้จะหนักแต่ค่าตอบแทนงามและสวัสดิการทุกอย่
บทที่ 51.ฉึก... เสียงมีดกรีดลึกลงกลางอกของพิชฎานั้นดังก้องอยู่ในหูของคิตตี้ซึ่งยิ้มเยื้อนอย่างพอใจในชัยชนะของตน...“ฮ่าๆ เป็นไงล่ะนังสาวชาวกรุง อย่างแกน่ะหรือจะชนะฉันได้...”คิตตี้ผลักร่างที่ทรุดฮวบของพิชฎาออกให้ไกลตัวพร้อมทั้งชักมีดออกมาจนพิชฎาล้มกองกับพื้น พิชฎาหายใจรวยรินมองคิตตี้อย่างเคียดแค้น“แก...” พิชฎาพูดเสียงติดขัดเลือดสดๆ ทะลักออกมาจากปากแผลที่เปิดกว้างทั้งกระอักออกมาทางปากด้วย ลมหายใจของเธอเริ่มขาดห้วงความหนาวเหน็บเริ่มรายล้อมรอบกายจนเย็นเฉียบไปทั้งตัวเสมือนว่าเธอกำลังอยู่ท่ามกลางหิมะขั้วโลก...“ตายซะเถอะพวกแกสองคนมันก็เหมาะสมกันอยู่แล้ว ต่อไปฉันก็จะไปจัดการนังยอดรัก แกน่าจะดีใจที่ฉันก็จะกำจัดมารหัวใจของแกด้วยเหมือนกัน...”พูดจบคิตตี้ก็สะบัดหน้าเดินฉับๆ หมายจะไปยังเรือนเด่นเพื่อจัดการกับคนที่เธอคิดว่าเป็นมารหัวใจ... แต่แล้วก็มีมือของใครคนหนึ่งมาคว้าไหล่เธอไว้อย่างแรงจนเธอต้องเซถลาหันกลับมาและทันใดนั้นเองเธอก็รู้สึกร้อนวูบบนใบหน้า และแสงเจิดจ้าจากเ
บทที่ 50.“คืนนี้ป้าเอากุญแจนี่ไปปล่อยคิตตี้ แล้วบอกเขาให้หนีไปให้ไกลที่สุด และอย่ากลับมาที่นี่อีก...”“เพียงเท่านี้หรือคะ...”“ครับ... ผมช่วยป้าได้แค่นี้...” อัครากล่าวจบก็เดินจากไป ป้าแก้วมองกุญแจในมือด้วยความรู้สึกหนักใจอย่างที่สุดทั้งที่นางควรจะดีใจ...แล้วในคืนนั้นเองป้าแก้วก็เข้าไปที่คุกริมผาเพื่อไปปล่อยคิตตี้ตามที่อัคราบอกด้วยความหวังว่าคิตตี้จะสำนึกในบุญคุณของนางและเลิกคิดชั่ว แต่ในใจของหญิงวัยไม้ใกล้ฝั่งนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย... แต่นางก็ต้องลองเสี่ยง...ในคุกริมผานั้นห้องขังมีหลายสิบห้องทั้งอับทั้งชื้นเหม็นขี้ค้างคาวและหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ ป้าแก้วแทบน้ำตาไหลเมื่อนึกถึงสภาพหลานสาวที่ต้องถูกขังอยู่ที่นี่ นางค่อยๆ เดินถือตะเกียงเจ้าพายุส่องหาห้องขังของคิตตี้ด้วยใจที่หวาดหวั่นไม่น้อย ที่นี่ไม่สามารถใช้ไฟฉายได้และไม่มีไฟฟ้าดังนั้นสิ่งที่จะให้แสงสว่างได้มีเพียงแสงไฟจากคบไฟหรือจากตะเกียงเจ้าพายุที่นางนำมาเท่านั้น...“คิตตี้ นังคิตตี้แกอยู่ห้องไหนวะ...” ป้าแก้วกระซิบถามแต่เสียงก็ก้
บทที่ 49.“กรี๊ดดด อีกะเทยควายมึงทำร้ายกู...”“เออซิวะ กูจะกระทืบมึงด้วยหากมึงคิดทำร้ายยอดรักเพื่อนกู มานี่เลยนังงูพิษมึงนี่ฤทธิ์เยอะจริงๆ ต้องโดนตบรัวๆ จะได้สิ้นฤทธิ์ นี่แน่ะๆๆ” ว่าแล้วกุ้งเต้นก็กระชากพิชฎามาตบรัวๆ อย่างเมามันท่ามกลางเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของพิชฎาในขณะเดียวกันคิตตี้กับอาทิตย์ก็ดิ้นรนพยายามจะหนีออกจากกันแต่กุญแจมือที่ถูกล็อกติดกันทำให้ทั้งสองไม่สามารถดิ้นหลุดจากกันได้อาทิตย์จึงใช้ศีรษะโขกเข้ากับใบหน้าของคิตตี้เต็มแรงจนคิตตี้หน้าหงายทั้งพยายามถีบคิตตี้ให้ไปไกลๆ ตนเอง แต่การที่เขาทำอย่างนั้นก็ทำให้ตัวเขาเองเซถลาไปตามแรง เมื่อคิตตี้ล้มลงซึ่งผลก็คือทั้งคิตตี้และอาทิตย์ต่างก็ล้มกองกันอยู่กับพื้นและตบตีกันพัลวันเพื่อให้ตนเองหลุดจากพันธนาการที่ถูกจองจำ ทั้งที่รู้ว่าไม่มีวันหลุดไปได้ แต่ทั้งสองก็พยายามจะทำร้ายอีกฝ่ายเพื่อให้ตนเองหลุดรอดไปสุดท้ายคนทั้งสองก็ต้องบอบช้ำเพราะทำร้ายกันเองและก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากกุญแจมือที่ถูกสวมติดกันไปได้ ส่วนพิชฎาที่ถูกกุ้งเต้นตบจนหน้าเยินก็ได้แต่นอนระทวยอ
บทที่ 48.อัคราเปิดประตูห้องของพิชฎาแล้วผายมือให้เธอเดินเข้าไปก่อนซึ่งแน่นอนว่าหญิงสาวยินดียิ่งนัก แต่แล้วเมื่อพิชฎาเดินเข้าห้องมาก็ต้องตกตะลึงเมื่อในห้องไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับอัคราเท่านั้น....“นะ นี่ พวกเธอ... คิตตี้ อาทิตย์ นังยอดรัก...”พิชฎาชี้หน้ายอดรักซึ่งเดินกอดอกมาหาเธอด้วยมาดของผู้ที่เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งสีหน้าแววตาของยอดรักนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่แววตากร้าวกล้าด้วยเปลวเพลิงร้อนๆ และมีท่าทางสงบนิ่งไม่เอะอะโวยวายอย่างที่เธอเคยเห็นและมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่หรือ... พิชฎาหน้าซีดรู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาทันที“แปลกใจล่ะสิที่เห็นฉันกับพรรคพวกหมาลอบกัดของเธอ...”“กะ แก พูดอะไร...” พิชฎาหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าทั้งคิตตี้และอาทิตย์นั้นถูกจับใส่กุญแจมือไว้ด้วยกันและถูกโยงไว้กับหัวเตียงอย่างแน่นหนาซึ่งมองก็รู้ได้ว่าไม่มีทางจะหลบหนีไปได้เลย...“มันนั่นล่ะค่ะคุณเด่นที่เป็นคนวางแผนแล้วใส่ร้ายเรา มันเป็นคนต้นคิดเรื่องวางยาคุณยอดรักแล้วให้ผู้ชายคนนี